Thursday, March 31, 2005

காணவொரு காலம் வருமோ - 4

4. முனையதரன் பொங்கல்

நினைவுற்ற நாளாக நெடியோனைத் தொழுகாமல்
நிமைசோரா முனைய தரையன்,
நேரத்தின் நீளத்தில், விண்ணகரம் சாத்தியதால்,
மனைமீண்டு, பூசை செய்ய,
மனையாட்டி பொங்கியதை அர்த்த யா மத்திலே,
மனதாரப் படையல் இடவே,
மணிஓசை கோயில்எழும்; மணங்கமழும்; ஊர்வியக்கும்;
மறுநாளிற் சொல்லி மகிழும்;
நனைஒழுகு நெய்யோடும், நறுங்கறிச் சரக்கோடும்
நழுவுபதப் பொங்கல் மூங்கி,
முனையதரன் பெயராலே முன்அர்த்த யாமத்தில்
மொய்ம்புகழைப் பாடி வரவே,
கனிநாவற் கதுப்பான காரழகுத் திருமேனி
காணஒரு காலம் வருமோ?
காவிரியின் ஓரத்தில் தேவியுடன் மேவிவரும்
கண்ணபுரச் சௌரி ராசா!

முனையதரன் பொங்கலின் பெருமையைப் பாடுவது இந்தப் பாடல். கண்ணபுரத்தின் சிறப்புக்களில் இந்தப் பொங்கலும் ஒன்று. ஒரு ஆழ்ந்த பத்தனுக்காய், இறைவனே நெருக்கம் காட்டி ஊராரை உணர வைப்பான் என்ற செய்தி, நம்மை அவனுக்கு நெருங்கியவனாயும், அவனை நமக்கு ஆதாரமாயும் காட்டுகிறது. விண்ணவத்தில் சொல்லப் படும் சரணாகுதியின் பெருமையே இதுதான்.

In TSCII:

4. ӨɾÃý ¦À¡í¸ø

¿¢¨É×üÈ ¿¡Ç¡¸ ¦¿Ê§Â¡¨Éò ¦¾¡Ø¸¡Áø
¿¢¨Á §º¡Ã¡ Өɠ¾¨ÃÂý,
§¿Ãò¾¢ý ¿£Çò¾¢ø, Å¢ñ½¸Ãõ º¡ò¾¢Â¾¡ø,
Á¨É Á£ñÎ, ⨺ ¦ºöÂ,
Á¨É¡ðÊ ¦À¡í¸¢Â¨¾ «÷ò¾ ¡ Áò¾¢§Ä,
Áɾ¡Ãô À¨¼Âø þ¼§Å,
Á½¢ µ¨º §¸¡Â¢ø ±Øõ; Á½í ¸ÁØõ; °÷ Å¢ÂìÌõ;
ÁÚ ¿¡Ç¢ü ¦º¡øÄ¢ Á¸¢Øõ;
¿¨É ´ØÌ ¦¿ö§Â¡Îõ, ¿Úí ¸È¢î ºÃ째¡Îõ
¿Ø× À¾ô ¦À¡í¸ø ãí¸¢,
ӨɾÃý ¦ÀÂá§Ä Óý «÷ò¾ ¡Áò¾¢ø
¦Á¡öõ Ò¸¨Æô À¡Ê ÅçÅ,
¸É¢ ¿¡Åü ¸ÐôÀ¡É ¸¡ÃÆÌò ¾¢Õ§ÁÉ¢
¸¡½ ´Õ ¸¡Äõ ÅÕ§Á¡?
¸¡Å¢Ã¢Â¢ý µÃò¾¢ø §¾Å¢Ô¼ý §ÁÅ¢ÅÕõ
¸ñ½ÒÃî ¦ºªÃ¢ ạ!

ӨɾÃý ¦À¡í¸Ä¢ý ¦ÀÕ¨Á¨Âô À¡ÎÅÐ þó¾ô À¡¼ø. ¸ñ½ÒÃò¾¢ý º¢ÈôÒì¸Ç¢ø þó¾ô ¦À¡í¸Öõ ´ýÚ. ´Õ ¬úó¾ Àò¾Û측ö, þ¨ÈÅ§É ¦¿Õì¸õ ¸¡ðÊ °Ã¡¨Ã ¯½Ã ¨ÅôÀ¡ý ±ýÈ ¦ºö¾¢, ¿õ¨Á «ÅÛìÌ ¦¿Õí¸¢ÂÅÉ¡Ôõ, «Å¨É ¿ÁìÌ ¬¾¡ÃÁ¡Ôõ ¸¡ðθ¢ÈÐ. Å¢ñ½Åò¾¢ø ¦º¡øÄô ÀÎõ ºÃ½¡Ì¾¢Â¢ý ¦ÀÕ¨Á§Â þо¡ý.

காணவொரு காலம் வருமோ - 3

3. வீடணர்க்காய் நின்ற கோலம்

வினைஅதிரத் தென்இலங்கை வேள்அரசைச்(a) சாய்த்தபினர்
வெற்றியுடன் பட்டம் ஏறி,
வீடணர்க்குப் பரிசாக அறிதுயிலின் திருமேனி
விழையோடு படிமம் தந்து,
நனைபொன்னி நல்அரங்கில் நல்லதிசை(b) பார்த்தவணம்
நள்ளி,குறுஞ் சிரிப்பைக் காட்டி,
"நான்நிற்கும் கோலத்தை கண்ணபுர மாநகரில்
நல்கிடுவேன் பார்க்க, நண்ப!"
எனச்சொல்லி ஈழவர்க்கும்(c), தண்டகர்க்கும்(d) கண்வருக்கும்(e)
எழுகருடப் பறவை யார்க்கும்(f),
எம்போன்ற அடியவர்க்கும், நின்றிருந்த கோலத்தில்,
எழில்காட்டும் நீல மேகா!(g)
கணப்போதும் மறவாஉன் காரழகுத் திருமேனி
காணஒரு காலம் வருமோ?
காவிரியின் ஓரத்தில் தேவியுடன் மேவிவரும்
கண்ணபுரச் சௌரி ராசா!

இராமர் பட்டமேறிய விழாவிற்குப் பின், வீடணருக்கு தன் கிடந்த கோலப் படிமத்தைக் கொடுத்து, அது திருவரங்கத்தில் நிலை கொண்ட காட்சிக்குப் பின், நின்ற கோலத்தைக் கண்ணபுரத்தில் காண் என்று இறைவன் சொல்லியதை எடுத்துக் கூறுகிறது இந்தப் பாடல்.

a. வேள் அரசு = இராவணன்
b. நல்ல திசை = கிழக்குத் திசை
c. ஈழவர் = இங்கே இலங்கையரசன் வீடணனைக் குறிக்கிறது. ஈழம் என்ற சொல்லும் இலங்கை என்ற சொல்லும் தீவு என்ற பொதுமைப் பொருளில் உள்ள சொற்கள். ஆங்கிலத்தில் உள்ள ஐலண்ட் என்ற சொல் கூட இவற்றோடு தொடர்பு உடையது தான். அவற்றை இங்கு விரிப்பின் பெருகும். இன்னொரு முறை பார்க்கலாம். வீடணருக்கு என இராமர் கருவறையைப் பார்த்தாற் போல் கண்ணபுரத்தில் தனிக் கருவறை உண்டு.
d. தண்டகர் = ஒரு முனிவர்; கண்ணபுரத்தில் மூலவரைப் பார்ப்பதாகக் கருவறையில் இவர் உருவம் இருக்கிறது.
e. கண்வர் = இவரும் ஒரு முனிவர். இவர் உருவமும் கருவறையில் இருக்கிறது.
f. கருடப் பறவை = பெருமாளின் ஊர்தி
g. நீல மேகன் = மூலவர் பெயர்.
3. Å£¼½÷측ö ¿¢ýÈ §¸¡Äõ

In TSCII:

3. Å£¼½÷측ö ¿¢ýÈ §¸¡Äõ

Å¢¨É «¾¢Ãò ¦¾ý þÄí¨¸ §Åû «Ã¨ºî(a) º¡öò¾À¢É÷
¦ÅüÈ¢Ô¼ý Àð¼õ ²È¢,
Å£¼½÷ìÌô À⺡¸ «È¢ ТĢý ¾¢Õ§ÁÉ¢
Å¢¨Æ§Â¡Î ÀÊÁõ ¾óÐ,
¿¨É ¦À¡ýÉ¢ ¿ø «Ãí¸¢ø ¿øÄ ¾¢¨º(b) À¡÷ò¾Å½õ
¿ûÇ¢, ÌÚï º¢Ã¢ô¨Àì ¸¡ðÊ,
"¿¡ý ¿¢üÌõ §¸¡Äò¨¾ ¸ñ½Òà Á¡¿¸Ã¢ø
¿ø¸¢Î§Åý À¡÷ì¸, ¿ñÀ!"
±Éî ¦º¡øÄ¢ ®ÆÅ÷ìÌõ(c), ¾ñ¼¸÷ìÌõ(d) ¸ñÅÕìÌõ(e)
±Ø ¸Õ¼ô ÀȨŠ¡÷ìÌõ(f),
±õ §À¡ýÈ «ÊÂÅ÷ìÌõ, ¿¢ýÈ¢Õó¾ §¸¡Äò¾¢ø,
±Æ¢ø ¸¡ðÎõ ¿£Ä §Á¸¡!(g)
¸½ô §À¡Ðõ ÁÈÅ¡ ¯ý ¸¡ÃÆÌò ¾¢Õ§ÁÉ¢
¸¡½ ´Õ ¸¡Äõ ÅÕ§Á¡?
¸¡Å¢Ã¢Â¢ý µÃò¾¢ø §¾Å¢Ô¼ý §ÁÅ¢ÅÕõ
¸ñ½ÒÃî ¦ºªÃ¢ ạ!

þáÁ÷ Àð¼§ÁȢ ŢơŢüÌô À¢ý, Å£¼½ÕìÌ ¾ý ¸¢¼ó¾ §¸¡Äô ÀÊÁò¨¾ì ¦¸¡ÎòÐ, «Ð ¾¢ÕÅÃí¸ò¾¢ø ¿¢¨Ä ¦¸¡ñ¼ ¸¡ðº¢ìÌô À¢ý, "¿¢ýÈ §¸¡Äò¨¾ì ¸ñ½ÒÃò¾¢ø ¸¡ñ” ±ýÚ þ¨ÈÅý ¦º¡øĢ¨¾ ±ÎòÐì ÜÚ¸¢ÈÐ þó¾ô À¡¼ø.

a. §Åû «ÃÍ = þáŽý
b. ¿øÄ ¾¢¨º = ¸¢ÆìÌò ¾¢¨º
c. ®ÆÅ÷ = þí§¸ þÄí¨¸Âúý Å£¼½¨Éì ÌȢ츢ÈÐ. ®Æõ ±ýÈ ¦º¡øÖõ þÄí¨¸ ±ýÈ ¦º¡øÖõ ¾£× ±ýÈ ¦À¡Ð¨Áô ¦À¡ÕÇ¢ø ¯ûÇ ¦º¡ü¸û. ¬í¸¢Äò¾¢ø ¯ûÇ ³Äñð ±ýÈ ¦º¡ø ܼ þÅü§È¡Î ¦¾¡¼÷Ò ¯¨¼ÂÐ ¾¡ý. «Åü¨È þíÌ Å¢Ã¢ôÀ¢ý ¦ÀÕÌõ. þý¦É¡Õ Ó¨È À¡÷ì¸Ä¡õ. Å£¼½ÕìÌ ±É þáÁ÷ ¸ÕŨȨÂô À¡÷ò¾¡ü §À¡ø ¸ñ½ÒÃò¾¢ø ¾É¢ì ¸ÕÅ¨È ¯ñÎ.
d. ¾ñ¼¸÷ = ´Õ ÓÉ¢Å÷; ¸ñ½ÒÃò¾¢ø ãÄŨÃô À¡÷ôÀ¾¡¸ì ¸ÕŨÈ¢ø þÅ÷ ¯ÕÅõ þÕ츢ÈÐ.
e. ¸ñÅ÷ = þÅÕõ ´Õ ÓÉ¢Å÷. þÅ÷ ¯ÕÅÓõ ¸ÕŨÈ¢ø þÕ츢ÈÐ.
f. ¸Õ¼ô ÀȨŠ= ¦ÀÕÁ¡Ç¢ý °÷¾¢
g. ¿£Ä §Á¸ý = ãÄÅ÷ ¦ÀÂ÷.

Wednesday, March 30, 2005

காணவொரு காலம் வருமோ - 2

2. அயிரை மேட்டில் ஓரிரவு

வரையாத அழகோடு, வடிவான உருவோடு,
வலையரின் பத்து மினியாள்;
வளையாத வில்லையும், வகிடாத வாளையும்,
பழிக்கின்ற புருவ எழிலாள்;
புரையாத திரு மகளின் தோற்றரவில் முன் ஒரு நாள்
புலம் காட்டி நின்ற போது,
புல்லியே வதுவையுறப் போனதை இன்று அளவும்
புவனத்தில் யாரும் அறிய,
நுரையோடு திரை ஓங்கும் திரு மலையின் பட்டினத்தில்
நுளையோரின் மருக னாக,
நுண் அயிரை மேட்டிலே இரவெலாம் களிப்பதை,
நோக்கு நாள் எந்த நாளோ?
கரையோடு ஊர் உலவும் காரழகுத் திருமேனி
காண ஒரு காலம் வருமோ?
காவிரியின் ஓரத்தில் தேவியுடன் மேவிவரும்
கண்ணபுரச் சௌரி ராசா!

இரண்டாவது பாடல் பத்மினி நாச்சியார் என்னும் செம்படவ நாச்சியார் பற்றிப் பேசுகிறது. கண்ணபுரத்திற்கு 20 கிலோ மீட்டர் அருகில் உள்ள திருமலை ராயன் பட்டினத்தில் மீனவத் தலைவன் மகளாக திருமகளே வந்து பிறந்ததாக ஒரு தொன்மம் உண்டு. இந்தத் தோற்றரவில் (அவதாரத்தில்), தாயாரின் பெயர் பத்மினி. கண்ணபுரத் திருவிழாவின் ஒரு நிகழ்வாய் பெருமாள் பத்மினி நாச்சியாரைக் கைப் பிடிக்கும் விழா நடக்கிறது. பெருமாளுக்குச் சரம் (கைலி) கட்டி மீனவனாக மாற்றி ஊருலவுத் திருமேனி (உற்சவ மூர்த்தி) திருமலை ராயன் பட்டினம் போய்ச் சேரும். கடற்கரை மேட்டில், திருமாலை இருத்தி, மீனவர்கள் சுற்றி வந்து, கும்மாளம் போட்டு, இரவு முழுக்க தங்கள் மாப்பிள்ளையோடு கூத்தாடிக் கோலாகலமாக இருப்பது வழக்கம். "எங்கள் மாப்பிள்ளை, எங்கள் மாப்பிள்ளை" என்று ஊரே மெய் சிலிர்த்துப் போவது சில காலம் முன்பு வரை இருந்திருக்கிறது.

பூதேவி சீதையாகவும் ஆண்டாளாகவும் பிறந்த தோற்றரவுகள் (அவதாரங்கள்) பலரும் அறிந்தது போல் சீதேவியின் தோற்றரவுகள் பலராலும் அறியப்படவில்லை. புரைதல் = ஒப்புதல், பொருந்துதல்; புரையாத திருமகள் = ஒப்பு இல்லாத, தனக்கு நேர் இல்லாத திருமகள்; கரையோடு ஊருலவும் திரு மேனி = கண்ணபுரத்தில் இருந்து காவிரிக் கரையோரம் போய் பின் கடற்கரை ஓரத்தில் ஊருலாவும் பெருமாள்.

In TSCII:

2. «Â¢¨Ã §ÁðÊø µÃ¢Ã×

Ũá¾ «Æ§¸¡Î, ÅÊÅ¡É ¯Õ§Å¡Î,
ŨÄÂâý ÀòÐ Á¢É¢Â¡û;
ŨÇ¡¾ Å¢ø¨ÄÔõ, Ÿ¢¼¡¾ Å¡¨ÇÔõ,
ÀƢ츢ýÈ ÒÕÅ ±Æ¢Ä¡û;
Ҩá¾ ¾¢Õ Á¸Ç¢ý §¾¡üÈÃÅ¢ø Óý ´Õ ¿¡û
ÒÄõ ¸¡ðÊ ¿¢ýÈ §À¡Ð,
ÒøÄ¢§Â ÅШÅÔÈô §À¡É¨¾ þýÚ «Ç×õ
ÒÅÉò¾¢ø ¡Õõ «È¢Â,
Ѩç¡Π¾¢¨Ã µíÌõ ¾¢Õ Á¨Ä¢ý ÀðÊÉò¾¢ø
Ѩǧ¡âý ÁÕ¸ É¡¸,
Ññ «Â¢¨Ã §Áð椀 þæÅÄ¡õ ¸Ç¢ôÀ¨¾,
§¿¡ìÌ ¿¡û ±ó¾ ¿¡§Ç¡?
¸¨Ã§Â¡Î °÷ ¯Ä×õ ¸¡ÃÆÌò ¾¢Õ§ÁÉ¢
¸¡½ ´Õ ¸¡Äõ ÅÕ§Á¡?
¸¡Å¢Ã¢Â¢ý µÃò¾¢ø §¾Å¢Ô¼ý §ÁÅ¢ÅÕõ
¸ñ½ÒÃî ¦ºªÃ¢ ạ!

þÃñ¼¡ÅÐ À¡¼ø ÀòÁ¢É¢ ¿¡îº¢Â¡÷ ±ýÛõ ¦ºõÀ¼Å ¿¡îº¢Â¡÷ ÀüÈ¢ô §À͸¢ÈÐ. ¸ñ½ÒÃò¾¢üÌ 20 ¸¢§Ä¡ Á£ð¼÷ «Õ¸¢ø ¯ûÇ ¾¢ÕÁ¨Ä áÂý ÀðÊÉò¾¢ø Á£ÉÅò ¾¨ÄÅý Á¸Ç¡¸ ¾¢ÕÁ¸§Ç ÅóÐ À¢È󾾡¸ ´Õ ¦¾¡ýÁõ ¯ñÎ. þó¾ò §¾¡üÈÃÅ¢ø («Å¾¡Ãò¾¢ø), ¾¡Â¡Ã¢ý ¦ÀÂ÷ ÀòÁ¢É¢. ¸ñ½ÒÃò ¾¢ÕŢơŢý ´Õ ¿¢¸úÅ¡ö ¦ÀÕÁ¡û ÀòÁ¢É¢ ¿¡îº¢Â¡¨Ãì ¨¸ô À¢ÊìÌõ Ţơ ¿¼ì¸¢ÈÐ. ¦ÀÕÁ¡ÙìÌî ºÃõ (¨¸Ä¢) ¸ðÊ Á£ÉÅÉ¡¸ Á¡üÈ¢ °ÕÄ×ò ¾¢Õ§ÁÉ¢ (¯üºÅ ã÷ò¾¢) ¾¢ÕÁ¨Ä áÂý ÀðÊÉõ §À¡öî §ºÕõ. ¸¼ü¸¨Ã §ÁðÊø, ¾¢ÕÁ¡¨Ä þÕò¾¢, Á£ÉÅ÷¸û ÍüÈ¢ ÅóÐ, ÌõÁ¡ªõ §À¡ðÎ, þÃ× ÓØì¸ ¾í¸û Á¡ôÀ¢û¨Ç§Â¡Î Üò¾¡Êì §¸¡Ä¡¸ÄÁ¡¸ þÕôÀÐ ÅÆì¸õ. "±í¸û Á¡ôÀ¢û¨Ç, ±í¸û Á¡ôÀ¢û¨Ç" ±ýÚ °§Ã ¦Áö º¢Ä¢÷òÐô §À¡ÅÐ º¢Ä ¸¡Äõ ÓýÒ Å¨Ã þÕó¾¢Õ츢ÈÐ.

⧾Ţ º£¨¾Â¡¸×õ ¬ñ¼¡Ç¡¸×õ À¢Èó¾ §¾¡üÈÃ׸û («Å¾¡Ãí¸û) ÀÄÕõ «È¢ó¾Ð §À¡ø º£§¾Å¢Â¢ý §¾¡üÈÃ׸û ÀÄáÖõ «È¢ÂôÀ¼Å¢ø¨Ä. Ҩþø = ´ôÒ¾ø, ¦À¡Õóоø; Ҩá¾ ¾¢ÕÁ¸û = ´ôÒ þøÄ¡¾, ¾ÉìÌ §¿÷ þøÄ¡¾ ¾¢ÕÁ¸û; ¸¨Ã§Â¡Î °ÕÄ×õ ¾¢Õ §ÁÉ¢ = ¸ñ½ÒÃò¾¢ø þÕóÐ ¸¡Å¢Ã¢ì ¸¨Ã§Â¡Ãõ §À¡ö À¢ý ¸¼ü¸¨Ã µÃò¾¢ø °ÕÄ¡×õ ¦ÀÕÁ¡û.

Tuesday, March 29, 2005

ஒருங்குறி - இன்னுமொரு பார்வை

வரவேற்பிற்கு நன்றி. வதந்தி எழுப்பியாவது தாங்கள் நினைப்பதை முடித்துக் கொள்ளலாம் என்று சிலர் பார்க்கிறார்கள். ஒருங்குறி பற்றி ஏகப்பட்டது மடற்குழுக்களில் பேசியாகி விட்டது.

தமிழுக்கு என்று தனியிடம் கொடுத்திருப்பது தவிர இன்றைய ஒருங்குறியில் (அதாவது பழைய ISCII -யில்; ISCII க்கும், ஒருங்குறியில் உள்ள தமிழ்க் குறியேற்றத்திற்கும் வேறுபாடு கிடையாது, கிடையாது, கிடையாது. விவரம் தெரிந்தவர்கள் இதை அறிவார்கள்.) கீற்றுக்களின் (glyphs) அடிப்படையில் எழுந்த ISCII -யின் குறையைப் போக்குவதற்குத் தான் கீற்றுக்களின் அடிப்படையில் ஆன இன்னொரு குறியேற்றமான TSCII வந்தது. TSCII அந்த வகையில் கொஞ்ச நாட்களுக்கான இடைமுகம் தான்.

நாம் இறுதியில் கீற்றுக்களை விட்டெறிந்து முழுக் கீற்றெழுத்துக்களுக்கு (full characters) போகவேண்டும் என்ற கருத்து முகமையானது தான். ஆனால், இந்தக் கருத்தை உயர்த்திப் பிடித்த ஒருங்குறிச் சேர்த்தியம் இந்திய மொழிகளுக்கு என்ன செய்தது? "படிப்பது இராமாயணம்; இடிப்பது பெருமாள் கோயில்" என்றபடி மீண்டும் கீற்றுக்களின் அடிப்படையான குறையுள்ள ISCII யை இந்திய மொழிகளுக்காகத் தான் வைத்திருந்த பொந்துகளில் இட்டு அல்லவா நிரப்பியது? அதுவா முன்னேற்றம்? அது பின்னேற்றமல்லவா?

கீற்றுக்கள் எல்லாம் தமிழில் கீற்றெழுத்துக்கள் அல்ல. அவற்றிற்கு எனத் தமிழ் இலக்கணத்தில் தனியாய் ஒரு சிறப்பும் கிடையாது. அவை பற்றித் தொல்காப்பியமும் பேசாது, நன்னூலும் பேசாது. ஏன், எந்த இலக்கண நூலும் பேசாது. அதுதான் உண்மை; ஏனென்றால், அவை அந்தந்த உயிர்களை உணர்த்திக் காட்டும் பகரிகள் (substitutes). அவையும் அவற்றோடு தொடர்புடைய உயிர்களும் ஒரே உள்ளுருமத்தைத் (information) தான் காட்டுகின்றன. இந்த அடிப்படை மொழி உண்மையைக் கூடப் புரிந்து கொள்ளாமல் ஒரே உள்ளுருமத்திற்கு இரண்டு பொந்துகள் கொடுத்து முழுக் கீற்றெழுத்துக் குறியேற்றம் செய்ய வந்துவிட்டார்கள். (You cannot give two slots for the same content.)

அடுத்து வெவ்வேறு வகை எழுத்துகளுக்கு ஒருங்குறி என்று ஏற்படுத்தினால், வரிசைப்படுத்தும் நிரலி ஒன்றாக இருக்க வேண்டும். ஓவ்வொரு பாத்திக்கும் (partition) ஓவ்வொரு நிரலி எழுதக்கூடது. ஒருங்குறி என்று சொல்லிவிட்டு, உரோமன் எழுத்திற்கு ஒரு வரிசைப்படுத்தும் நிரலி, தமிழுக்கு இன்னொன்று, கொரியனுக்கு இன்னொன்று என்றால் இது ஒருங்குறியே இல்லை. வெறும் ஒட்டுக்குறி. வெறுமே பசை போட்டு ஒட்டிச் சேர்த்திருக்கும் குறி. அல்லது ஒன்றாகப் போட்டுக் கட்டி வைத்திருக்கும் புளிமூட்டைச் சாக்கு. (You should not resort to different sorting programmes for different scripts. Every script should be sorted by the same simple programme utilizing the address number of the slots.)

நான் எடுத்தடுத்துச் சொல்லிக் கொண்டே போகலாம், நண்பரே! என்னுடைய புரிதலில், present unicode arrangement as for as Indic Languages are concerned is atrocious.

"ஆனால், நமக்கென்று தனியிடம் கொடுத்திருக்கிறார்களே? உலாவியில் கண்டுபிடிக்க முடிகிறதே? ......" இப்படிச் சொல்லிச் சொல்லியே நம்மவர்கள் மகிழ்ச்சிப் பட்டுப் போகிறார்கள். இந்த ஒரு சிறப்பு இவர்கள் கண்ணை மறைத்துவிடுகிறது. அவர்களிடம் மற்ற சிக்கல்களைப் பற்றியே பேசமுடிவதில்லை.

பன்னாட்டுச் சொவ்வறை (software) நிறுவனங்களின் பாடு கொண்டாட்டம் தான். கல்லறை வரை காசொலி கேட்டுக் கொண்டே இருக்கும். ஏனென்றால், the road to hell is paved with good intentions.

அன்புடன்,
இராம.கி.

In TSCII

ÅçÅüÀ¢üÌ ¿ýÈ¢. Å¾ó¾¢ ±ØôÀ¢Â¡ÅÐ ¾¡í¸û ¿¢¨ÉôÀ¨¾ ÓÊòÐì ¦¸¡ûÇÄ¡õ ±ýÚ º¢Ä÷ À¡÷츢ȡ÷¸û. ´ÕíÌÈ¢ ÀüÈ¢ ²¸ôÀð¼Ð Á¼üÌØì¸Ç¢ø §Àº¢Â¡¸¢ Å¢ð¼Ð.

¾Á¢ØìÌ ±ýÚ ¾É¢Â¢¼õ ¦¸¡Îò¾¢ÕôÀÐ ¾Å¢Ã þý¨È ´ÕíÌȢ¢ø («¾¡ÅÐ À¨Æ ISCII -¢ø; ISCII ìÌõ, ´ÕíÌȢ¢ø ¯ûÇ ¾Á¢úì ÌÈ¢§ÂüÈò¾¢üÌõ §ÅÚÀ¡Î ¸¢¨¼Â¡Ð, ¸¢¨¼Â¡Ð, ¸¢¨¼Â¡Ð. Å¢ÅÃõ ¦¾Ã¢ó¾Å÷¸û þ¨¾ «È¢Å¡÷¸û.) ¸£üÚì¸Ç¢ý (glyphs) «ÊôÀ¨¼Â¢ø ±Øó¾ ISCII -¢ý ̨ȨÂô §À¡ìÌžüÌò ¾¡ý ¸£üÚì¸Ç¢ý «ÊôÀ¨¼Â¢ø ¬É þý¦É¡Õ ÌÈ¢§ÂüÈÁ¡É TSCII Åó¾Ð. TSCII «ó¾ Ũ¸Â¢ø ¦¸¡ïº ¿¡ð¸Ùì¸¡É þ¨¼Ó¸õ ¾¡ý.

¿¡õ þÚ¾¢Â¢ø ¸£üÚì¸¨Ç Å¢ð¦¼È¢óÐ ÓØì ¸£ü¦ÈØòÐì¸ÙìÌ (full characters) §À¡¸§ÅñÎõ ±ýÈ ¸ÕòÐ Ó¸¨Á¡ÉÐ ¾¡ý. ¬É¡ø, þó¾ì ¸Õò¨¾ ¯Â÷ò¾¢ô À¢Êò¾ ´ÕíÌÈ¢î §º÷ò¾¢Âõ þó¾¢Â ¦Á¡Æ¢¸ÙìÌ ±ýÉ ¦ºö¾Ð? "ÀÊôÀÐ þáÁ¡Â½õ; þÊôÀÐ ¦ÀÕÁ¡û §¸¡Â¢ø" ±ýÈÀÊ Á£ñÎõ ¸£üÚì¸Ç¢ý «ÊôÀ¨¼Â¡É ̨ÈÔûÇ ISCII ¨Â þó¾¢Â ¦Á¡Æ¢¸Ù측¸ò ¾¡ý ¨Åò¾¢Õó¾ ¦À¡óиǢø þðÎ «øÄÅ¡ ¿¢ÃôÀ¢ÂÐ? «ÐÅ¡ Óý§ÉüÈõ? «Ð À¢ý§ÉüÈÁøÄÅ¡?

¡, ¢, £, ¤, ¥, ¦, §, ¨, ª §À¡ýÈ ¸£üÚì¸û ±øÄ¡õ ¾Á¢Æ¢ø ¸£ü¦ÈØòÐì¸§Ç «øÄ. «ÅüÈ¢üÌ ±Éò ¾Á¢ú þÄ츽ò¾¢ø ¾É¢Â¡ö ´Õ º¢ÈôÒõ ¸¢¨¼Â¡Ð. «¨Å ÀüÈ¢ò ¦¾¡ø¸¡ôÀ¢ÂÓõ §Àº¡Ð, ¿ýëÖõ §Àº¡Ð. ²ý, ±ó¾ þÄ츽 áÖõ §Àº¡Ð. «Ð¾¡ý ¯ñ¨Á; ²¦ÉýÈ¡ø, «¨Å «ó¾ó¾ ¯Â¢÷¸¨Ç ¯½÷ò¾¢ì ¸¡ðÎõ À¸Ã¢¸û (substitutes). «¨ÅÔõ «Åü§È¡Î ¦¾¡¼÷Ò¨¼Â ¯Â¢÷¸Ùõ ´§Ã ¯ûÙÕÁò¨¾ò (information) ¾¡ý ¸¡ðθ¢ýÈÉ. þó¾ «ÊôÀ¨¼ ¦Á¡Æ¢ ¯ñ¨Á¨Âì ܼô ÒâóÐ ¦¸¡ûÇ¡Áø ´§Ã ¯ûÙÕÁò¾¢üÌ þÃñÎ ¦À¡óиû ¦¸¡ÎòÐ ÓØì ¸£ü¦ÈØòÐì ÌÈ¢§ÂüÈõ ¦ºö ÅóÐÅ¢ð¼¡÷¸û. (You cannot give two slots for the same content.)

«ÎòÐ ¦Åù§ÅÚ Å¨¸ ±ØòиÙìÌ ´ÕíÌÈ¢ ±ýÚ ²üÀÎò¾¢É¡ø, Å⨺ôÀÎòÐõ ¿¢ÃÄ¢ ´ýÈ¡¸ þÕì¸ §ÅñÎõ. µù¦Å¡Õ À¡ò¾¢ìÌõ (partition) µù¦Å¡Õ ¿¢ÃÄ¢ ±Ø¾ìܼÐ. ´ÕíÌÈ¢ ±ýÚ ¦º¡øĢŢðÎ, ¯§Ã¡Áý ±Øò¾¢üÌ ´Õ Å⨺ôÀÎòÐõ ¿¢ÃÄ¢, ¾Á¢ØìÌ þý¦É¡ýÚ, ¦¸¡Ã¢ÂÛìÌ þý¦É¡ýÚ ±ýÈ¡ø þÐ ´ÕíÌÈ¢§Â þø¨Ä. ¦ÅÚõ ´ðÎìÌÈ¢. ¦ÅÚ§Á À¨º §À¡ðÎ ´ðÊî §º÷ò¾¢ÕìÌõ ÌÈ¢. «øÄÐ ´ýÈ¡¸ô §À¡ðÎì ¸ðÊ ¨Åò¾¢ÕìÌõ ÒÇ¢Âãð¨¼î º¡ìÌ. (You should not resort to different sorting programmes for different scripts. Every script should be sorted by the same simple programme utilizing the address number of the slots.)

¿¡ý ±Îò¾ÎòÐî ¦º¡øÄ¢ì ¦¸¡ñ§¼ §À¡¸Ä¡õ, ¿ñÀ§Ã! ±ýÛ¨¼Â Òâ¾Ä¢ø, present unicode arrangement as for as Indic Languages are concerned is atrocious.

"¬É¡ø, ¿Á즸ýÚ ¾É¢Â¢¼õ ¦¸¡Îò¾¢Õ츢ȡ÷¸§Ç? ¯Ä¡Å¢Â¢ø ¸ñÎÀ¢Êì¸ Óʸ¢È§¾? ......" þôÀÊî ¦º¡øÄ¢î ¦º¡øÄ¢§Â ¿õÁÅ÷¸û Á¸¢úô ÀðÎô §À¡¸¢È¡÷¸û. þó¾ ´Õ º¢ÈôÒ þÅ÷¸û ¸ñ¨½ Á¨ÈòÐŢθ¢ÈÐ. «Å÷¸Ç¢¼õ ÁüÈ º¢ì¸ø¸¨Çô ÀüÈ¢§Â §ÀºÓÊž¢ø¨Ä.

ÀýÉ¡ðÎî ¦º¡ùÅ¨È (software) ¿¢ÚÅÉí¸Ç¢ý À¡Î ¦¸¡ñ¼¡ð¼õ ¾¡ý. ¸øÄ¨È Å¨Ã ¸¡¦º¡Ä¢ §¸ðÎì ¦¸¡ñ§¼ þÕìÌõ. ²¦ÉýÈ¡ø, the road to hell is paved with good intentions.

«ýÒ¼ý,
þáÁ.¸¢.

காணவொரு காலம் வருமோ - 1

சந்த வசந்தம் மடற்குழுவில் அவ்வப்போது எழுதி வந்த பாடல்கள் "காணவொரு காலம் வருமோ" என்ற தலைப்பில் ஒரு பதிகமாய்க் கிளைத்தன. கவிமாமணி இலந்தையார் இதைத் தொகுத்து ஒரு மின் பொத்தகமாய்ப் போடலாம் என்று சொன்னார். அதற்கு முதல் முயற்சியாய் இங்கு வலைப்பதிவில் போடுகிறேன். 

உங்கள் வாசிப்புக்கு. 

 அன்புடன், 
இராம.கி. 

1. பட்டனுக்குச் சௌரி காட்டல் 

 பண்டு ஒரு நாள் மூலவர்க்குச் சாத்துகின்ற மொய்ந் தொடையில் 
            படிந்திருந்த முடியைக் காட்டி, 
     பார்த்தவர்கள் பதறி எழ, பாராளும் பேரரசன் 
            பட்டனிடம் கேட்டு நிற்க, 
செண்டோ டும் திகிரியொடும் செறி முழங்கு சங்கமொடும் 
            செழுந் தேவி நால்வ ரோடும், 
     சீராளும் விண்ணவனின் சௌரியிலே வீழ்ந்தது எனச் 
            செப்பியதை உண்மை யாக்கி, 
வண்டு மிகு வாசம் வரும் கொண்டை மலர்த் தாசியிடம் 
            மாலையினை அழகு பார்த்த, 
     வழுவாத புரிசையினில் நழுவாத பட்டனுக்காய், 
             வரி தவழச் சௌரி காட்டும், 
கண்டவரும் விண்ட ஒணாக் காரழகுத் திருமேனி 
            காண ஒரு காலம் வருமோ? 
     காவிரியின் ஓரத்தில் தேவியுடன் மேவிவரும் 
            கண்ணபுரச் சௌரி ராசா! 

 முதல் பாடலில் உள்ளது தல வரலாறு. கணிகையின் தொடர்பில் சிக்கிய சீர்தரப் (ஸ்ரீதர) பட்டர், பெருமாளுக்கு உள்ள மாலையை கணிகைக்கு அணிவித்து அழகு பார்த்துப் பின் பெருமாளுக்கு இடுகிறார். இந்த வழக்கம் நெடு நாள் தொடர்கிறது. காய்ந்து போன மாலையில் ஒன்றிரண்டு முடி இழைகள் இருப்பதைப் பல நாட்கள் பார்த்து, ஓ ஏதோ, ஒன்று அமங்கலமாக நடந்து கொண்டு இருக்கிறதோ என்று மற்றவர்கள் பதறி மன்னவனிடம் (சோழனா எனத் தெரியவில்லை?) சொல்ல, அவன் பட்டரிடம் வினவ, "பெருமாள் தன்னைக் காப்பாற்றுவார்" என்ற ஆழ்ந்த நம்பிக்கையில் ஒரு நாளும் புரிசையில் (செய்முறையில்) தவறாத பட்டர் "பெருமாளுடைய சௌரியில் இருந்து வந்தது அந்த முடியிழை" என்று அடித்துச் சொல்ல, பத்தனுக்கு உதவும் வகையில், அதை மெய்ப்பிப்பது போல், சௌரி கொண்டு பெருமாள் காட்சியளித்ததாக தல வரலாறு கூறுகிறது. 

இந்தக்  கதை ஆண்டாளையும், அபிராமிப் பட்டரையும் கலந்தாற் போல் நமக்குத் தோற்றம் அழித்தாலும், இதைத் தான் நான் அங்கு கேட்டேன். இங்குள்ள பெருமாளின் அழகு கொள்ளை கொண்டு விடும் கரிய அழகு, எனவே காரழகுத் திருமேனி. மூலவரின் பெயர் நீல மேகப் பெருமாள். எனவே அவர் காரழகர் ஆனார். தேவியர் நால்வர். சீதேவி, பூதேவி போக, அவர்களுடைய தோற்றரவுகள் (பத்மினி, ஆண்டாள் என்னும் அவதாரங்கள்) ஆக இன்னும் இருவர். ஊருலவருக்குத் (உற்சவருக்கு) திருமஞ்சனம் செய்யும் போது நாலு நாச்சியாரையும் கூட வைத்துத் தான் செய்வார்கள். 

 தனிக் கோயில் நாச்சியார் / தாயாரின் பெயர் கண்ணபுர நாயகி. 

 In TSCII: 

 ºó¾ źó¾õ Á¼üÌØÅ¢ø «ùÅô§À¡Ð ±Ø¾¢ Åó¾ À¡¼ø¸û "¸¡½¦Å¡Õ ¸¡Äõ ÅÕ§Á¡" ±ýü ¾¨ÄôÀ¢ø ´Õ À¾¢¸Á¡öì ¸¢¨Çò¾É. ¸Å¢Á¡Á½¢ þÄó¨¾Â¡÷ þ¨¾ò ¦¾¡ÌòÐ ´Õ Á¢ý ¦À¡ò¾¸Á¡öô §À¡¼Ä¡õ ±ýÚ ¦º¡ýÉ¡÷. «¾üÌ Ó¾ø ÓÂüº¢Â¡ö þíÌ Å¨ÄôÀ¾¢Å¢ø §À¡Î¸¢§Èý. ¯í¸û Å¡º¢ôÒìÌ. «ýÒ¼ý, þáÁ.¸¢. 1. Àð¼ÛìÌî ¦ºªÃ¢ ¸¡ð¼ø ÀñÎ ´Õ ¿¡û ãÄÅ÷ìÌî º¡òи¢ýÈ ¦Á¡öó ¦¾¡¨¼Â¢ø ÀÊó¾¢Õó¾ ÓʨÂì ¸¡ðÊ, À¡÷ò¾Å÷¸û À¾È¢ ±Æ, À¡Ã¡Ùõ §ÀÃúý Àð¼É¢¼õ §¸ðÎ ¿¢ü¸, ¦ºñ§¼¡Îõ ¾¢¸¢Ã¢¦Â¡Îõ ¦ºÈ¢ ÓÆíÌ ºí¸¦Á¡Îõ ¦ºØó §¾Å¢ ¿¡øÅ §Ã¡Îõ, º£Ã¡Ùõ Å¢ñ½ÅÉ¢ý ¦ºªÃ¢Â¢§Ä Å£úó¾Ð ±Éî ¦ºôÀ¢Â¨¾ ¯ñ¨Á ¡츢, ÅñÎ Á¢Ì Å¡ºõ ÅÕõ ¦¸¡ñ¨¼ ÁÄ÷ò ¾¡º¢Â¢¼õ Á¡¨Ä¢¨É «ÆÌ À¡÷ò¾, ÅØÅ¡¾ Ò⨺¢ɢø ¿ØÅ¡¾ Àð¼Û측ö, Åâ ¾ÅÆî ¦ºªÃ¢ ¸¡ðÎõ, ¸ñ¼ÅÕõ Å¢ñ¼ ´½¡ì ¸¡ÃÆÌò ¾¢Õ§ÁÉ¢ ¸¡½ ´Õ ¸¡Äõ ÅÕ§Á¡? ¸¡Å¢Ã¢Â¢ý µÃò¾¢ø §¾Å¢Ô¼ý §ÁÅ¢ÅÕõ ¸ñ½ÒÃî ¦ºªÃ¢ ạ! Ó¾ø À¡¼Ä¢ø ¯ûÇÐ ¾Ä ÅÃÄ¡Ú. ¸½¢¨¸Â¢ý ¦¾¡¼÷À¢ø º¢ì¸¢Â º£÷¾Ãô (ŠÃ£¾Ã) Àð¼÷, ¦ÀÕÁ¡ÙìÌ ¯ûÇ Á¡¨Ä¨Â ¸½¢¨¸ìÌ «½¢Å¢òÐ «ÆÌ À¡÷òÐô À¢ý ¦ÀÕÁ¡ÙìÌ þθ¢È¡÷. þó¾ ÅÆì¸õ ¦¿Î ¿¡û ¦¾¡¼÷¸¢ÈÐ. ¸¡öóÐ §À¡É Á¡¨Ä¢ø ´ýÈ¢ÃñÎ ÓÊ þ¨Æ¸û þÕôÀ¨¾ô ÀÄ ¿¡ð¸û À¡÷òÐ, “²§¾¡, ´ýÚ «Áí¸ÄÁ¡¸ ¿¼óÐ ¦¸¡ñÎ þÕ츢ÈД ±ýÚ ÁüÈÅ÷¸û À¾È¢ ÁýÉÅÉ¢¼õ (§º¡ÆÉ¡ ±Éò ¦¾Ã¢ÂÅ¢ø¨Ä?) ¦º¡øÄ, «Åý Àð¼Ã¢¼õ Å¢ÉÅ, "¦ÀÕÁ¡û ¾ý¨Éì ¸¡ôÀ¡üÚÅ¡÷" ±ýÈ ¬úó¾ ¿õÀ¢ì¨¸Â¢ø ´Õ ¿¡Ùõ Ò⨺¢ø (¦ºöӨȢø) ¾ÅÈ¡¾ Àð¼÷ "¦ÀÕÁ¡Ù¨¼Â ¦ºªÃ¢Â¢ø þÕóÐ Åó¾Ð «ó¾ ÓÊ¢¨Æ" ±ýÚ «ÊòÐî ¦º¡øÄ, Àò¾ÛìÌ ¯¾×õ Ũ¸Â¢ø, «¨¾ ¦ÁöôÀ¢ôÀÐ §À¡ø, ¦ºªÃ¢ ¦¸¡ñÎ ¦ÀÕÁ¡û ¸¡ðº¢ÂÇ¢ò¾¾¡¸ ¾Ä ÅÃÄ¡Ú ÜÚ¸¢ÈÐ. ¸¨¾ ¬ñ¼¡¨ÇÔõ, «À¢Ã¡Á¢ô Àð¼¨ÃÔõ ¸Äó¾¡ü §À¡ø ¿ÁìÌò §¾¡üÈõ «Æ¢ò¾¡Öõ, þ¨¾ò ¾¡ý ¿¡ý «íÌ §¸ð§¼ý. þíÌûÇ ¦ÀÕÁ¡Ç¢ý «ÆÌ ¦¸¡û¨Ç ¦¸¡ñΠŢÎõ ¸Ã¢Â «ÆÌ, ±É§Å ¸¡ÃÆÌò ¾¢Õ§ÁÉ¢. ãÄÅâý ¦ÀÂ÷ ¿£Ä §Á¸ô ¦ÀÕÁ¡û. ±É§Å «Å÷ ¸¡ÃƸ÷ ¬É¡÷. §¾Å¢Â÷ ¿¡øÅ÷. º£§¾Å¢, ⧾Ţ §À¡¸, «Å÷¸Ù¨¼Â §¾¡üÈÃ׸û (ÀòÁ¢É¢, ñ¼¡û ±ýÛõ «Å¾¡Ãí¸û) ¬¸ þýÛõ þÕÅ÷. °ÕÄÅÕìÌò (¯üºÅÕìÌ) ¾¢ÕÁïºÉõ ¦ºöÔõ §À¡Ð ¿¡Ö ¿¡îº¢Â¡¨ÃÔõ ܼ ¨ÅòÐò ¾¡ý ¦ºöÅ¡÷¸û. ¾É¢ì §¸¡Â¢ø ¿¡îº¢Â¡÷ / ¾¡Â¡Ã¢ý ¦ÀÂ÷ ¸ñ½Òà ¿¡Â¸¢.

Sunday, March 27, 2005

பர்மா - தகுதரம் - ஒருங்குறி

பர்மா - தகுதரம் - ஒருங்குறி

இந்தப் பக்கம் என்னது ஆளைக் காணலியே என்று எண்ணியவர்களுக்கு, முதலில் ஓர் உள்ளேன் அய்யா!

கொஞ்சம் சோர்வு; வேலை அழுத்தம்; இந்தப் பக்கம் வரவிடாமப் பண்ணிருச்சு. இனிமே, மறுபடி ஒரு சுற்று வந்திருவோம்.

அண்மையில் "யாகூ குழுக்களில் தகுதரம் வேலை செய்வதில்லை. எனவே எல்லோரும் உஜாலாவுக்கு மாறுங்கள்; ஒருங்குறி ஒன்றுதான் வழி" என்று சொல்லத் தொடங்கினார்கள். மடற்குழுக்களில் வெளியிட்ட என் எதிர்வினையை இங்கே பதிகிறேன்.

இது தகுதரத்தில் கீழே உள்ளது. எனக்கு ஒன்றும் ஒருங்குறி ஆகாதது அல்ல. அதில் உள்ள குறைகளைப் பலகாலம் சொல்லிவருகிறவன் என்ற முறையில் அதைக் குறைந்து புழங்குகிறேன். அவ்வளவுதான். என் வலைப்பதிவில் நான் இன்னும் ஒருங்குறிக்கு மாறவில்லை என்று சிலர் சொல்லி வருகிறார்கள். ஒருங்குறி பயனாக்குவோர் படிப்பதற்காக, ஒருங்குறியிலும் அதைப் பதிவு செய்கிறேன்.
-----------------------------------------------
ஒரு கதை சொல்ல வேண்டும் போலத் தோன்றியது.

தமிழ்நாட்டில் இருந்து பலர் (குறிப்பாக இந்தக் கால புதுக்கோட்டை, சிவகங்கை, இராமநாதபுரம் மாவட்ட மக்கள்) ஒரு 150 ஆண்டுகளுக்கு மேல் பர்மாவிற்குப் போய் வந்து கொண்டு இருந்தார்கள். அந்தக் காலப் பர்மாவின் பொருளாதாரம் நெல்லின் விளைவை ஒட்டியே இருந்தது. அந்த விளைச்சலுக்கு முற்று முழுதாய் உழைத்தவர்கள் இந்தப் பகுதி மக்களே. இவர்கள் இங்கிருந்து விதைப்புக்குப் போய், பின் அறுவடை வரை இருந்து ஒரு 150 நாள் கழித்து ஊர் திரும்புவார்கள். இந்த வேளாண் தொழிலாளர்கள் போக, பல்வேறு விதமான ஊழியம், வணிகம், சேவைகள், பணம் கொடுக்கும் வட்டிக்கடைக் காரர்கள் இப்படிக் கணக்கற்றோர் கொண்டு விற்கப் போவதற்கும், கூடச் சேவைகள் செய்வதற்குமாய்ப் போய் வந்தார்கள். இதன் விளைவால், தமிழ் நாடும், பர்மாவும் பொருளாதாரத்தில் பின்னிப் பிணைந்து கிடந்தன. அந்த நாட்டின் வேளாண்மை இந்த மூன்று மாவட்டத்தாரிடமும், பணம் கொடுக்கல் வரவு (கிட்டத்தட்ட 50 விழுக்காடு) தமிழ்நாட்டில் உள்ள வெறும் 72 ஊராரிடமும் (இன்னும் சொன்னால் வெறும் 1650 வட்டிக் கடைக்காரர்களிடம்) தான் இருந்தன. இந்தப் பொருளாதாரக் கொடுக்கல் வாங்கலில் பர்மாவில் இருந்து வெள்ளமாய் அரிசி ஏற்றுமதியாகி, உலகெங்கணும் போனது. இந்தியாவிற்கும், குறிப்பாய்த் தமிழ்நாட்டிற்கும் அது ஏராளமாய் வந்தது. அந்தக் கால பர்மியச் சம்பாவை ஒட்டி உருமாறி எழுந்தவை தான் இன்று இந்தியா எங்கணும் காணப்படும் பாசுமதி, பொன்னி போன்ற சன்ன நெல்கள். வேளாண் துறையில் நாம் இந்த மூன்று மாவட்டத்திற்கும், பர்மாவிற்கும் பெரிதும் கடன்பட்டிருக்கிறோம்.

1931 க்கு அண்மையில் கூட, தமிழரின் தொகை மட்டுமே 150000 இருந்தது. மற்ற இந்தியர்கள் தொகை சேர்த்தால் இன்னும் கூடும். அந்தக் காலத்தில் 5 இலக்க மக்கள் என்பது மிக அதிகம். அது நாற்பதுகளில் இன்னும் பெருகியது. யங்கோனின் மக்கள் தொகையில் பாதிப் பேர் அளவிற்கு இந்தியர்கள் இருந்தார்கள். தமிழும், இந்துசுத்தானியும், பர்மியம், ஆங்கிலத்தோடு பரிமாற்ற மொழிகளாய் இருந்தன. பின்னால் உலகப்போர் எழுந்தது. சப்பான்காரன் சிங்கப்பூரை பிடித்தான், மலேயாத் தீவக்குறைக்குள் உள் நுழைந்து கொஞ்சம் கொஞ்சமாய் வடக்கே நகர்ந்து, பர்மாவைப் பிடிக்கத் தொடங்கினான்; பர்மாவைத் தொட்டுக் கொண்டிருக்கும் இந்தியாவின் வடகிழக்கு எல்லை வரை வந்துவிட முயற்சி செய்தான். தில்லியைப் பிடிப்பது அவன் குறிக்கோள். போரில் தடுமாறி குண்டுவீச்சிற்குப் பயந்து சாரி சாரியாக இந்தியர்கள் (அதில் தமிழர்கள்) நடந்துவந்து அசாமிற்குள் நுழைந்து கல்கத்தா வர முயன்றவர்கள் பலர். இப்படியாக இந்தியா திரும்பிவந்தவர்கள் ஐம்பது விழுக்காடு என்றால், பர்மாவில் தங்கியவர்களும், சண்டை முடிந்து பர்மாவிற்கு மீண்டும் திரும்பியவர்களுமாய் இன்னும் ஐம்பது விழுக்காடு இருந்திருப்பார்கள். அந்தப் பங்கும் எண்ணிக்கையில் கணிசம் தான்.

சப்பான்காரன் 1945-ல் தோற்றுப் போய், ஆங் சான் தலைமையில் பர்மா நாடு ஓர் உடமை அரசாய் (dominion) மாறியது. 1947ல் இந்தியா விடுதலையான போது, கூடவே சிறிது காலத்தில் 1948 சனவரியில் பர்மாவும் விடுதலையானது; ஆங் சான் கொலை செய்யப்பட்ட கரணத்தால் ஊ நூ பர்மாத் தலைமை அமைச்சராகப் பொறுப்பேற்றார். ஊ நூ அடிக்கடி புத்த விகாரையில் வழிபட சாஞ்சி வந்துவிடுவார். அவ்வளவு தொடர்பிருந்தும், அவர் காலத்தில் சட்டங்கள் கடுமையாகின. இந்தியர்கள் (குறிப்பாகத் தமிழர்கள்) மேல் ஆட்சியாளருக்கு இருந்த கோவத்தில், திடீரென்று குடியேற்ற விதிகள் மாற்றப் பட்டு, குடியுரிமை, வாக்குரிமை போன்றவை விலக்கப் பட்டு, ஒன்று தங்களை அந்த நாட்டுக் குடிமக்களாய்ப் பதிவு செய்து கொள்ள வேண்டும், அல்லது வெளியூர்க்காரன் என்று பதிவு செய்து கொள்ள வேண்டும் என்ற கட்டாயத்திற்குத் தமிழர்கள் தள்ளப்பட்டார்கள். நிலங்கள் (குறிப்பாக நெல் வயல்கள்) தேசிய மயம் ஆக்கப் பட்டன; பணத்தை வெளிநாட்டிற்கு அனுப்புவதற்குத் தடை விதிக்கப் பட்டது. இத்தனைக்குப் பிற்பாடும் தமிழர்கள் பர்மாவை விட்டு வந்து விடவில்லை; கணிசமாகத் தொடர்ந்து இருந்து வந்தனர். இருக்கிற நிலையிற் சரி செய்து கொண்டு இருந்தார்கள். இந்தியன் என்று பர்மா அரசிடம் தங்களைப் பதிவு செய்துகொண்டார்கள். ஊர் திரும்ப வேண்டும் என்று அவர்கள் முடிவு செய்துவிடவில்லை.

இதே நேரத்தில், 50களின் பாதியில் கூட, அரசாங்கச் சட்டதிட்டங்களுக்கு மிகுந்த நெகிழ்ச்சியோடு வளைந்து கொடுத்து இந்திய வணிகக் குமுகாயம் பர்மியப் பொருளாதாரத்தில் ஈடுபட்டுத்தான் வந்தது. வட்டித் தொழில் உலகப் போருக்கு அப்புறம் நின்று போனது; ஆனால் தமிழ் உழைப்பாளிகள் அடுத்து ஒரு 10, 15 ஆண்டுகள் ஈடு கொடுத்து நின்றார்கள். போரின் போது நடந்து திரும்பியவர்கள் போக, மீந்து இருந்தவர்கள் நாடு திரும்பவில்லை. 1958ல் பர்மாவில் உள்நாட்டுக் கலகம் வந்தது. 1962-ல் ஏனாதி (general) நெ வின் படைப்புரட்சியின் மூலம் நாட்டின் தலைவர் ஆனார். அவர் வந்த பிறகு கூட "இந்தியர்கள் உடனடியாக விலக வேண்டும்; ஆட்சி மாறிவிட்டது; இனிமேல் தமிழர் பேச்சு எடுபடாது" என்று அரசாங்கம் ஓர் ஆணையும் போடவில்லை; ஆனால் நாட்டில் ஒரு பெருங்குழப்பம் நிலவியது. ஆளாளுக்குப் பலரும் பலவற்றைச் சொன்னார்கள்.

இந்த நிலையில் தான் இந்தியாவின் உட்துறையில் இருந்த ஏதோ ஓரிரு அதிகாரிகள் இந்தக் குழப்பம் பற்றித் தான் தோன்றித் தனமாக ஏதோ தாங்களே முடிவு செய்துகொண்டு இந்தியக் கப்பல் ஒன்றை, பர்மிய அரசு கேட்காத போதே, யங்கோனுக்கு அனுப்பி வைத்தார்கள். "இந்திய மக்களைத் திருப்பி அழைத்துக் கொள்ளத்தான் கப்பல் வந்திருக்கிறது" என்று ஒரு வதந்தி குழப்பத்திற்கு இடையில் தமிழருக்குள் பரவியது. ஒன்று பத்தாகி ஊரில் இருக்கிற தமிழர்கள் பலரும், "பர்மியர்கள் நம்மை விரட்டுகிறார்கள்" என்று பறந்தலையத் தொடங்கினார்கள். போட்டது போட்டபடியே விட்டு, கையில் கிடைத்ததை எடுத்துக் கொண்டு, கப்பலில் ஏறினார்கள். இந்திய அரசாங்கம் ஒரு நட்ட ஈடு கேட்கவில்லை. கப்பல் சென்னைக்கு வந்து தமிழரை இறக்கிவிட்டுப் போனது; இப்படி வெறும் வதந்தியில் அடுத்தடுத்து 10, 15 கப்பல்கள் சென்னைக்கு வந்து மக்களை இறக்கியவண்ணம் இருந்தார்கள். ஊதி ஊதி ஒன்றுமில்லாததைப் பெரும் சிக்கலாக ஆக்கிக் காட்டினார்கள். இல்லாத ஆணையை இருப்பதாக நம்பித் தமிழர்கள் ஓடிவந்தனர். பர்மாத் தமிழர் என்ற சிக்கல் இப்படித்தான் தமிழ்நாட்டு அரசாங்கத்திற்கு இந்திய உட்துறையின் தவறான புரிதலினால் வந்து சேர்ந்தது.

கடைசி வரை, நெவின் அரசாங்கம் தமிழர்களை அதிகார பூர்வமாக நாட்டைவிட்டுப் போகச் சொல்லவே இல்லை. ஆனால், தமிழர்கள், இந்திய அரசின் முட்டாள் தனத்தால், அதுவும் ஓரிரு தனி அதிகாரிகளின் தவறான புரிதலால், ஓடிவந்தார்கள். (பர்மாத் தமிழர்கள் பலரிடம் இதை ஆழக் கேட்டுப் பார்த்தால் தான் உண்மை புரியும். ஆப்பிரிக்காவில் குசராத்திகளுக்கு உதவியாய் இருந்த இந்திய அரசு, புலம் பெயர்ந்து போன எந்தத் தமிழருக்கும் இது நாள் வரை உதவியாய் இருந்ததாய் கதையே கிடையாது. இதைப் பற்றிப் பேசினால் வேறு இடத்திற்கு நம்மை இட்டுச் செல்லும். எனவே அதைத் தவிர்க்கிறேன்.)

வதந்தி என்பது மிக மிக வலிமையானது. வதந்தியால் ஒரு மாநிலத்தின் பொருளாதாரத்தையும், அவர்கள் வெளி வந்ததால் ஒரு நாட்டின் பொருளாதாரத்தையும் சீரழிக்க முடியும் என்பது இந்த நிகழ்ச்சியின் மூலம் நாம் பெற்ற பாடம். இன்றும் பர்மா சரியில்லாமற் போனதற்கு, அவர்கள் நாட்டுச் சிக்கல் தான் முதற் காரணம் என்றாலும், வதந்தியால் தமிழர் வெளியேறியதும் ஒரு முகமையான காரணம். பொருளாதாரத்தின் முக்கியமான கூறை, அந்தத் திறமைகளை தம் மக்களிடம் வளர்த்தெடுப்பதற்கு முன்பாகவே, முடக்கியது, அந்த நாடே முடங்கியதற்கு ஒரு பெருங் காரணம்.)

சரி, நான் ஏன் இந்தக் கதை சொன்னேன்? எல்லாம் தகுதரம் பற்றிய வதந்திக்காகத் தான்.

"தகுதரத்தில் இருந்து ஒருங்குறி போய்த்தான் ஆக வேண்டும்; யாகூ இனிமேல் தகுதரத்தை அனுமதிக்காது" என்று வெறும் வதந்தி பரப்புபவர்கள் தயவு செய்து யோசியுங்கள். வெறுமே மற்றவர்களைப் பயமூட்டிக் கொண்டு இருக்காதீர்கள். தமிழர்களாகிய நாங்கள், எளிதில் உணர்ச்சிவயப் படக்கூடிய, படித்தவர் பேச்சைக் கேட்டு பதறி ஓடக் கூடிய, வெற்று ஆட்கள். எங்களுடைய வெள்ளைத் தனத்தைப் பயன்படுத்தி உங்களுடைய நிகழ்ப்புகளை நடத்தாதீர்கள்.

தகுதரம் என்பது ASCII -யின் மேல் இருக்கும் ஒரு மேற்பூச்சு. ASCII இருக்கும் வரை TSCII-யும் இருக்கும். ஒருங்குறியிலும் அது முதல் 256 எழுத்துக்களில் இன்னொருவர் இடத்தில் உட்கார்ந்து கொண்டிருக்கும். ஒருங்குறிக்கு மாறவேண்டும் என்று நீங்கள் நினைத்தால் அதற்கு வேறு வல்லையான உருப்படியான காரணங்களைக் கூறுங்கள். இப்படி ஒரு நொள்ளைக் காரணம் கூறாதீர்கள். இயக்கச் சிக்கல்களைக் குறியேற்றச் சிக்கல்களாக மாற்றாதீர்கள்.

உண்மையை ஆணித்தரமாய்ச் சொன்னதற்கு நண்பர் உமருக்கு மிகுந்த நன்றி. "இங்கும் அங்கும் ஒரு கூட்டம் அலமருந்து போகும் பொழுது, சரியான திசையைக் காட்டுவதற்கு துணிச்சலும் கனிவும் வேண்டும். உங்களுக்கு இருக்கிறது. இத்தனைக்கும் ஒருங்குறிக்கு மாற வேண்டும் என்பதில் உங்கள் கருத்தை வலியுறுத்தி வந்தே இருக்கிறீர்கள்; இருந்தாலும் உங்கள் நயம் பிறழவில்லை. தலை வணங்குகிறேன்".

அன்புடன்,
இராம.கி.

In TSCII:

þó¾ô Àì¸õ ±ýÉÐ ¬¨Çì ¸¡½Ä¢§Â ±ýÚ ±ñ½¢ÂÅ÷¸ÙìÌ, ӾĢø µ÷ ¯û§Çý «ö¡!

¦¸¡ïºõ §º¡÷×; §Å¨Ä «Øò¾õ; þó¾ô Àì¸õ ÅÃÅ¢¼¡Áô Àñ½¢ÕîÍ. þÉ¢§Á, ÁÚÀÊ ´Õ ÍüÚ Åó¾¢Õ§Å¡õ.

«ñ¨Á¢ø "Â¡Ü ÌØì¸Ç¢ø ¾Ì¾Ãõ §Å¨Ä ¦ºöž¢ø¨Ä. ±É§Å ±ø§Ä¡Õõ ¯ƒ¡Ä¡×ìÌ Á¡Úí¸û; ´ÕíÌÈ¢ ´ýÚ¾¡ý ÅÆ¢" ±ýÚ ¦º¡øÄò ¦¾¡¼í¸¢É¡÷¸û. Á¼üÌØì¸Ç¢ø ¦ÅǢ¢𼠱ý ±¾¢÷Å¢¨É¨Â þí§¸ À¾¢¸¢§Èý.

þÐ ¾Ì¾Ãò¾¢ø ¯ûÇÐ. ±ÉìÌ ´ýÚõ ´ÕíÌÈ¢ ¬¸¡¾Ð «øÄ. «¾¢ø ¯ûÇ Ì¨È¸¨Çô Àĸ¡Äõ ¦º¡øÄ¢ÅÕ¸¢ÈÅý ±ýÈ Ó¨È¢ø «¨¾ì ̨ÈóÐ ÒÆí̸¢§Èý. «ùÅÇ×¾¡ý. ±ý ŨÄôÀ¾¢Å¢ø ¿¡ý þýÛõ ´ÕíÌÈ¢ìÌ Á¡ÈÅ¢ø¨Ä ±ýÚ º¢Ä÷ ¦º¡øÄ¢ÅÕ¸¢È¡÷¸û. ´ÕíÌÈ¢ ÀÂÉ¡ì̧š÷ ÀÊôÀ¾ü¸¡¸, ´ÕíÌȢ¢Öõ «¨¾ô À¾¢× ¦ºö¸¢§Èý.
-----------------------------------------------
´Õ ¸¨¾ ¦º¡øÄ §ÅñÎõ §À¡Äò §¾¡ýÈ¢ÂÐ.

¾Á¢ú¿¡ðÊø þÕóÐ ÀÄ÷ (ÌÈ¢ôÀ¡¸ þó¾ì ¸¡Ä ÒÐ째¡ð¨¼, º¢Å¸í¨¸, þáÁ¿¡¾ÒÃõ Á¡Åð¼ Áì¸û) ´Õ 150 ¬ñθÙìÌ §Áø À÷Á¡Å¢üÌô §À¡ö ÅóÐ ¦¸¡ñÎ þÕó¾¡÷¸û. «ó¾ì ¸¡Äô À÷Á¡Å¢ý ¦À¡ÕÇ¡¾¡Ãõ ¦¿øÄ¢ý Å¢¨Ç¨Å ´ðʧ þÕó¾Ð. «ó¾ Å¢¨ÇîºÖìÌ ÓüÚ Óؾ¡ö ¯¨Æò¾Å÷¸û þó¾ô À̾¢ Á츧Ç. þÅ÷¸û þí¸¢ÕóРި¾ôÒìÌô §À¡ö, À¢ý «ÚŨ¼ Ũà þÕóÐ ´Õ 150 ¿¡û ¸Æ¢òÐ °÷ ¾¢ÕõÒÅ¡÷¸û. þó¾ §ÅÇ¡ñ ¦¾¡Æ¢Ä¡Ç÷¸û §À¡¸, Àø§ÅÚ Å¢¾Á¡É °Æ¢Âõ, Ž¢¸õ, §º¨Å¸û, À½õ ¦¸¡ÎìÌõ ÅðÊ츨¼ì ¸¡Ã÷¸û þôÀÊì ¸½ì¸ü§È¡÷ ¦¸¡ñΠŢü¸ô §À¡Å¾üÌõ, Ü¼î §º¨Å¸û ¦ºöžüÌÁ¡öô §À¡ö Åó¾¡÷¸û. þ¾ý Å¢¨ÇÅ¡ø, ¾Á¢ú ¿¡Îõ, À÷Á¡×õ ¦À¡ÕÇ¡¾¡Ãò¾¢ø À¢ýÉ¢ô À¢¨½óÐ ¸¢¼ó¾É. «ó¾ ¿¡ðÊý §ÅÇ¡ñ¨Á þó¾ ãýÚ Á¡Åð¼ò¾¡Ã¢¼Óõ, À½õ ¦¸¡Îì¸ø ÅÃ× (¸¢ð¼ò¾ð¼ 50 Å¢Ø측Î) ¾Á¢ú¿¡ðÊø ¯ûÇ ¦ÅÚõ 72 °Ã¡Ã¢¼Óõ (þýÛõ ¦º¡ýÉ¡ø ¦ÅÚõ 1650 ÅðÊì ¸¨¼ì¸¡Ã÷¸Ç¢¼õ) ¾¡ý þÕó¾É. þó¾ô ¦À¡ÕÇ¡¾¡Ãì ¦¸¡Îì¸ø Å¡í¸Ä¢ø À÷Á¡Å¢ø þÕóÐ ¦ÅûÇÁ¡ö «Ã¢º¢ ²üÚÁ¾¢Â¡¸¢, ¯Ä¦¸í¸Ïõ §À¡ÉÐ. þó¾¢Â¡Å¢üÌõ, ÌÈ¢ôÀ¡öò ¾Á¢ú¿¡ðÊüÌõ «Ð ²Ã¡ÇÁ¡ö Åó¾Ð. «ó¾ì ¸¡Ä À÷Á¢Âî ºõÀ¡¨Å ´ðÊ ¯ÕÁ¡È¢ ±Øó¾¨Å ¾¡ý þýÚ þó¾¢Â¡ ±í¸Ïõ ¸¡½ôÀÎõ À¡ÍÁ¾¢, ¦À¡ýÉ¢ §À¡ýÈ ºýÉ ¦¿ø¸û. §ÅÇ¡ñ ШÈ¢ø ¿¡õ þó¾ ãýÚ Á¡Åð¼ò¾¢üÌõ, À÷Á¡Å¢üÌõ ¦ÀâÐõ ¸¼ýÀðÊÕ츢§È¡õ.

1931 ìÌ «ñ¨Á¢ø ܼ ¾Á¢Æâý ¦¾¡¨¸ ÁðΧÁ 150000 þÕó¾Ð. ÁüÈ þó¾¢Â÷¸û ¦¾¡¨¸ §º÷ò¾¡ø þýÛõ ÜÎõ. «ó¾ì ¸¡Äò¾¢ø 5 þÄì¸ Áì¸û ±ýÀÐ Á¢¸ «¾¢¸õ. «Ð ¿¡üÀиǢø þýÛõ ¦ÀÕ¸¢ÂÐ. Âí§¸¡É¢ý Áì¸û ¦¾¡¨¸Â¢ø À¡¾¢ô §À÷ «ÇÅ¢üÌ þó¾¢Â÷¸û þÕó¾¡÷¸û. ¾Á¢Øõ, þóÐÍò¾¡É¢Ôõ, À÷Á¢Âõ, ¬í¸¢Äò§¾¡Î ÀâÁ¡üÈ ¦Á¡Æ¢¸Ç¡ö þÕó¾É. À¢ýÉ¡ø ¯Ä¸ô§À¡÷ ±Øó¾Ð. ºôÀ¡ý ¸¡Ãý º¢í¸ôâ¨Ã À¢Êò¾¡ý, Á§Ä¡ò ¾£Åį̀ÈìÌû ¯û ѨÆóÐ ¦¸¡ïºõ ¦¸¡ïºÁ¡ö ż째 ¿¸÷óÐ, À÷Á¡¨Åô À¢Êì¸ò ¦¾¡¼í¸¢É¡ý; À÷Á¡¨Åò ¦¾¡ðÎì ¦¸¡ñÊÕìÌõ þó¾¢Â¡Å¢ý ż¸¢ÆìÌ ±ø¨Ä Ũà ÅóÐÅ¢¼ ÓÂüº¢ ¦ºö¾¡ý. ¾¢øÄ¢¨Âô À¢ÊôÀÐ «Åý ÌȢ째¡û. §À¡Ã¢ø ¾ÎÁ¡È¢ ÌñÎţüÌô ÀÂóÐ º¡Ã¢ º¡Ã¢Â¡¸ þó¾¢Â÷¸û («¾¢ø ¾Á¢Æ÷¸û) ¿¼óÐÅóÐ «º¡Á¢üÌû ѨÆóÐ ¸ø¸ò¾¡ Åà ÓÂýÈÅ÷¸û ÀÄ÷. þôÀÊ¡¸ þó¾¢Â¡ ¾¢ÕõÀ¢Åó¾Å÷¸û ³õÀРŢØ측Π±ýÈ¡ø, À÷Á¡Å¢ø ¾í¸¢ÂÅ÷¸Ùõ, ºñ¨¼ ÓÊóÐ À÷Á¡Å¢üÌ Á£ñÎõ ¾¢ÕõÀ¢ÂÅ÷¸ÙÁ¡ö þýÛõ ³õÀРŢØ측ΠþÕó¾¢ÕôÀ¡÷¸û. «ó¾ô ÀíÌõ ±ñ½¢ì¨¸Â¢ø ¸½¢ºõ ¾¡ý.

ºôÀ¡ý¸¡Ãý 1945-ø §¾¡üÚô §À¡ö, ¬í º¡ý ¾¨Ä¨Á¢ø À÷Á¡ ¿¡Î µ÷ ¯¼¨Á «Ãº¡ö (dominion) Á¡È¢ÂÐ. 1947ø þó¾¢Â¡ Ţξ¨ÄÂ¡É §À¡Ð, ܼ§Å º¢È¢Ð ¸¡Äò¾¢ø 1948 ºÉÅâ¢ø À÷Á¡×õ Ţξ¨Ä¡ÉÐ; ¬í º¡ý ¦¸¡¨Ä ¦ºöÂôÀ𼠸ýò¾¡ø ° á À÷Á¡ò ¾¨Ä¨Á «¨ÁîºÃ¡¸ô ¦À¡Úô§ÀüÈ¡÷. «Êì¸Ê Òò¾ Å¢¸¡¨Ã¢ø ÅÆ¢À¼ º¡ïº¢ ÅóÐÅ¢ÎÅ¡÷. «ùÅÇ× ¦¾¡¼÷À¢ÕóÐõ, «Å÷¸¡Äò¾¢ø ºð¼í¸û ¸Î¨Á¡¸¢É. þó¾¢Â÷¸û (ÌÈ¢ôÀ¡¸ò ¾Á¢Æ÷¸û) §Áø ¬ðº¢Â¡ÇÕìÌ þÕó¾ §¸¡Åò¾¢ø, ¾¢Ë¦ÃýÚ ÌʧÂüÈ Å¢¾¢¸û Á¡üÈô ÀðÎ, ÌÊÔâ¨Á, Å¡ìÌâ¨Á §À¡ýȨŠŢÄì¸ô ÀðÎ, ´ýÚ ¾í¸¨Ç «ó¾ ¿¡ðÎì ÌÊÁì¸Ç¡öô À¾¢× ¦ºöЦ¸¡ûÇ §ÅñÎõ, «øÄÐ ¦ÅÇ¢ä÷측Ãý ±ýÚ À¾¢× ¦ºöÐ ¦¸¡ûÇ §ÅñÎõ ±ýÈ ¸ð¼¡Âò¾¢üÌò ¾Á¢Æ÷¸û ¾ûÇôÀð¼¡÷¸û. ¿¢Äí¸û (ÌÈ¢ôÀ¡¸ ¦¿ø ÅÂø¸û) §¾º¢Â ÁÂõ ¬ì¸ô Àð¼É; À½ò¨¾ ¦ÅÇ¢¿¡ðÊüÌ «ÛôÒžüÌò ¾¨¼ Å¢¾¢ì¸ô Àð¼Ð. þò¾¨ÉìÌô À¢üÀ¡Îõ ¾Á¢Æ÷¸û À÷Á¡¨Å Å¢ðÎ ÅóРŢ¼Å¢ø¨Ä; ¸½¢ºÁ¡¸ò ¾¡ý ¦¾¡¼÷óÐ þÕóÐ Åó¾É÷. þÕì¸¢È ¿¢¨Ä¢ü ºÃ¢ ¦ºöÐ ¦¸¡ñÎ þÕó¾¡÷¸û. þó¾¢Âý ±ýÚ À÷Á¡ «Ãº¢¼õ ¾í¸¨Çô À¾¢× ¦ºöЦ¸¡ñ¼¡÷¸û. °÷ ¾¢ÕõÀ §ÅñÎõ ±ýÚ «Å÷¸û ÓÊ× ¦ºöÐÅ¢¼Å¢ø¨Ä.

þ§¾ §¿Ãò¾¢ø, 50¸Ç¢ý À¡¾¢Â¢ø ܼ, «Ãº¡í¸î ºð¼¾¢ð¼í¸ÙìÌ Á¢Ìó¾ ¦¿¸¢ú§Â¡Î ŨÇóÐ ¦¸¡ÎòÐ þó¾¢Â Ž¢¸ì ÌÓ¸¡Âõ À÷Á¢Âô ¦À¡ÕÇ¡¾¡Ãò¾¢ø ®ÎÀðÎò¾¡ý Åó¾Ð. ÅðÊò ¦¾¡Æ¢ø ¯Ä¸ô §À¡ÕìÌ «ôÒÈõ ¿¢ýÚ §À¡ÉÐ; ¬É¡ø ¾Á¢ú ¯¨ÆôÀ¡Ç¢¸û «ÎòÐ ´Õ 10, 15 ¬ñθû ®Î ¦¸¡ÎòÐ ¿¢ýÈ¡÷¸û. §À¡Ã¢ý §À¡Ð ¿¼óÐ ¾¢ÕõÀ¢ÂÅ÷¸û §À¡¸, Á£óÐ þÕó¾Å÷¸û ¿¡Î ¾¢ÕõÀÅ¢ø¨Ä. 1958ø À÷Á¡Å¢ø ¯û¿¡ðÎì ¸Ä¸õ Åó¾Ð. 1962-ø ²É¡¾¢ (general) ¦¿ Å¢ý À¨¼ôÒÃðº¢Â¢ý ãÄõ ¿¡ðÊý ¾¨ÄÅ÷ ¬É¡÷. «Å÷ Åó¾ À¢ÈÌ Ü¼ "þó¾¢Â÷¸û ¯¼ÉÊ¡¸ Ţĸ §ÅñÎõ; ¬ðº¢ Á¡È¢Å¢ð¼Ð; þÉ¢§Áø ¾Á¢Æ÷ §ÀîÍ ±ÎÀ¼¡Ð" ±ýÚ «Ãº¡í¸õ µ÷ ¬¨½Ôõ §À¡¼Å¢ø¨Ä; ¬É¡ø ¿¡ðÊø ´Õ ¦ÀÕíÌÆôÀõ ¿¢ÄÅ¢ÂÐ. ¬Ç¡ÙìÌô ÀÄÕõ ÀÄÅü¨Èî ¦º¡ýÉ¡÷¸û.

þó¾ ¿¢¨Ä¢ø ¾¡ý þó¾¢Â¡Å¢ý ¯ðШÈ¢ø þÕó¾ ²§¾¡ µÃ¢Õ «¾¢¸¡Ã¢¸û þó¾ì ÌÆôÀõ ÀüÈ¢ò ¾¡ý §¾¡ýÈ¢ò ¾ÉÁ¡¸ ²§¾¡ ¾¡í¸§Ç ÓÊ× ¦ºöЦ¸¡ñÎ þó¾¢Âì ¸ôÀø ´ý¨È, À÷Á¢Â «ÃÍ §¸ð¸¡¾ §À¡§¾, Âí§¸¡ÛìÌ «ÛôÀ¢ ¨Åò¾¡÷¸û. "þó¾¢Â Á츨Çò ¾¢ÕôÀ¢ «¨ÆòÐì ¦¸¡ûÇò¾¡ý ¸ôÀø Åó¾¢Õ츢ÈÐ" ±ýÚ ´Õ Å¾ó¾¢ ÌÆôÀò¾¢üÌ þ¨¼Â¢ø ¾Á¢ÆÕìÌû ÀÃÅ¢ÂÐ. ´ýÚ Àò¾¡¸¢ °Ã¢ø þÕì¸¢È ¾Á¢Æ÷¸û ÀÄÕõ, "À÷Á¢Â÷¸û ¿õ¨Á Å¢Ãðθ¢È¡÷¸û" ±ýÚ ÀÈó¾¨ÄÂò ¦¾¡¼í¸¢É¡÷¸û. §À¡ð¼Ð §À¡ð¼Àʧ ŢðÎ, ¨¸Â¢ø ¸¢¨¼ò¾¨¾ ±ÎòÐì ¦¸¡ñÎ, ¸ôÀÄ¢ø ²È¢É¡÷¸û. þó¾¢Â «Ãº¡í¸õ ´Õ ¿ð¼ ®Î §¸ð¸Å¢ø¨Ä. ¸ôÀø ¦ºý¨ÉìÌ ÅóÐ ¾Á¢Æ¨Ã þÈ츢ŢðÎô §À¡ÉÐ; þôÀÊ ¦ÅÚõ žó¾¢Â¢ø «Îò¾ÎòÐ 10, 15 ¸ôÀø¸û ¦ºý¨ÉìÌ ÅóÐ Áì¸¨Ç þÈ츢ÂÅñ½õ þÕó¾¡÷¸û. °¾¢ °¾¢ ´ýÚÁ¢øÄ¡¾¨¾ô ¦ÀÕõ º¢ì¸Ä¡¸ ¬ì¸¢ì ¸¡ðÊÉ¡÷¸û. þøÄ¡¾ ¬¨½¨Â þÕôÀ¾¡¸ ¿õÀ¢ò ¾Á¢Æ÷¸û µÊÅó¾É÷. À÷Á¡ò ¾Á¢Æ÷ ±ýÈ º¢ì¸ø þôÀÊò¾¡ý ¾Á¢ú¿¡ðÎ «Ãº¡í¸ò¾¢üÌ þó¾¢Â ¯ðШÈ¢ý ¾ÅÈ¡É Òâ¾Ä¢É¡ø ÅóÐ §º÷ó¾Ð.

¸¨¼º¢ ŨÃ, ¦¿Å¢ý «Ãº¡í¸õ ¾Á¢Æ÷¸¨Ç «¾¢¸¡Ã â÷ÅÁ¡¸ ¿¡ð¨¼Å¢ðÎô §À¡¸î ¦º¡øħŠþø¨Ä. ¬É¡ø, ¾Á¢Æ÷¸û, þó¾¢Â «Ãº¢ý Óð¼¡û ¾Éò¾¡ø, «Ð×õ µÃ¢Õ ¾É¢ «¾¢¸¡Ã¢¸Ç¢ý ¾ÅÈ¡É Òâ¾Ä¡ø, µÊÅó¾¡÷¸û. (À÷Á¡ò ¾Á¢Æ÷¸û ÀÄâ¼õ þ¨¾ ¬Æì §¸ðÎô À¡÷ò¾¡ø ¾¡ý ¯ñ¨Á ÒâÔõ. ¬ôÀ¢Ã¢ì¸¡Å¢ø ̺áò¾¢¸ÙìÌ ¯¾Å¢Â¡ö þÕó¾ þó¾¢Â «ÃÍ, ÒÄõ ¦ÀÂ÷óÐ §À¡É ±ó¾ò ¾Á¢ÆÕìÌõ þÐ ¿¡û Ũà ¯¾Å¢Â¡ö þÕ󾾡ö ¸¨¾§Â ¸¢¨¼Â¡Ð. þ¨¾ô ÀüÈ¢ô §Àº¢É¡ø §ÅÚ þ¼ò¾¢üÌ ¿õ¨Á þðÎî ¦ºøÖõ. ±É§Å «¨¾ò ¾Å¢÷츢§Èý.)

Å¾ó¾¢ ±ýÀÐ Á¢¸ Á¢¸ ÅÄ¢¨Á¡ÉÐ. žó¾¢Â¡ø ´Õ Á¡¿¢Äò¾¢ý ¦À¡ÕÇ¡¾¡Ãò¨¾Ôõ, «Å÷¸û ¦ÅÇ¢ Å󾾡ø ´Õ ¿¡ðÊý ¦À¡ÕÇ¡¾¡Ãò¨¾Ôõ º£ÃÆ¢ì¸ ÓÊÔõ ±ýÀÐ þó¾ ¿¢¸ú¢ý ãÄõ ¿¡õ ¦ÀüÈ À¡¼õ. þýÚõ À÷Á¡ ºÃ¢Â¢øÄ¡Áü §À¡É¾üÌ, «Å÷¸û ¿¡ðÎî º¢ì¸ø ¾¡ý Ó¾ü ¸¡Ã½õ ±ýÈ¡Öõ, žó¾¢Â¡ø ¾Á¢Æ÷ ¦ÅÇ¢§ÂÈ¢ÂÐõ ´Õ Ó¸¨ÁÂ¡É ¸¡Ã½õ. ¦À¡ÕÇ¡¾¡Ãò¾¢ý Ó츢ÂÁ¡É ܨÈ, «ó¾ò ¾¢È¨Á¸¨Ç ¾õ Áì¸Ç¢¼õ ÅÇ÷ò¦¾ÎôÀ¾üÌ ÓýÀ¡¸§Å, Ӽ츢ÂÐ, «ó¾ ¿¡§¼ Ó¼í¸¢Â¾üÌ ´Õ ¦ÀÕí ¸¡Ã½õ.)

ºÃ¢, ¿¡ý ²ý þó¾ì ¸¨¾ ¦º¡ý§Éý? ±øÄ¡õ ¾Ì¾Ãõ ÀüȢ žó¾¢ì¸¡¸ò ¾¡ý.

"¾Ì¾Ãò¾¢ø þÕóÐ ´ÕíÌÈ¢ §À¡öò¾¡ý ¬¸ §ÅñÎõ; Â¡Ü þÉ¢§Áø ¾Ì¾Ãò¨¾ «ÛÁ¾¢ì¸¡Ð" ±ýÚ ¦ÅÚõ Å¾ó¾¢ ÀÃôÒÀÅ÷¸û ¾Â× ¦ºöÐ §Â¡º¢Ôí¸û. ¦ÅÚ§Á ÁüÈÅ÷¸¨Çô ÀÂãðÊì ¦¸¡ñÎ þÕ측¾£÷¸û. ¾Á¢Æ÷¸Ç¡¸¢Â ¿¡í¸û, ±Ç¢¾¢ø ¯½÷ÅÂô À¼ìÜÊÂ, ÀÊò¾Å÷ §Àî¨ºì §¸ðÎ À¾È¢ µ¼ì ÜÊÂ, ¦ÅüÚ ¬ð¸û. ±í¸Ù¨¼Â ¦Åû¨Çò ¾Éò¨¾ô ÀÂýÀÎò¾¢ ¯í¸Ù¨¼Â ¿¢¸úôÒ¸¨Ç ¿¼ò¾¡¾£÷¸û.

¾Ì¾Ãõ ±ýÀÐ ASCII -¢ý §Áø þÕìÌõ ´Õ §ÁüâîÍ. ASCII þÕìÌõ Ũà TSCII-Ôõ þÕìÌõ. ´ÕíÌȢ¢Öõ «Ð Ó¾ø 256 ±ØòÐì¸Ç¢ø þý¦É¡ÕÅ÷ þ¼ò¾¢ø ¯ð¸¡÷óÐ ¦¸¡ñÊÕìÌõ. ´ÕíÌÈ¢ìÌ Á¡È§ÅñÎõ ±ýÚ ¿£í¸û ¿¢¨Éò¾¡ø «¾üÌ §ÅÚ Åø¨ÄÂ¡É ¯ÕôÀÊÂ¡É ¸¡Ã½í¸¨Çì ÜÚí¸û. þôÀÊ ´Õ ¦¿¡û¨Çì ¸¡Ã½õ ÜÈ¡¾£÷¸û. þÂì¸î º¢ì¸ø¸¨Çì ÌÈ¢§ÂüÈî º¢ì¸ø¸Ç¡¸ Á¡üÈ¡¾£÷¸û.

¯ñ¨Á¨Â ¬½¢ò¾ÃÁ¡öî ¦º¡ýɾüÌ ¿ñÀ÷ ¯ÁÕìÌ Á¢Ìó¾ ¿ýÈ¢. "þíÌõ «íÌõ ´Õ Üð¼õ «ÄÁÕóÐ §À¡Ìõ ¦À¡ØÐ, ºÃ¢Â¡É ¾¢¨º¨Âì ¸¡ðΞüÌ Ð½¢îºÖõ ¸É¢×õ §ÅñÎõ. ¯í¸ÙìÌ þÕ츢ÈÐ. þò¾¨ÉìÌõ ´ÕíÌÈ¢ìÌ Á¡È §ÅñÎõ ±ýÀ¾¢ø ¯í¸û ¸Õò¨¾ ÅÄ¢ÔÚò¾¢ Åó§¾ þÕ츢ȣ÷¸û; þÕó¾¡Öõ ¯í¸û ¿Âõ À¢ÈÆÅ¢ø¨Ä. ¾¨Ä Ží̸¢§Èý".

«ýÒ¼ý,
þáÁ.¸¢.