மீண்டும் ஒரு மழைக்காலம்

       

குண்டும் குழியுமாய் மண்டிக் கிடக்கும்

வண்டல் கழிநீர்; வாரிடும் சேறு;

வரிசையில் முளைத்த கட்டிட முகங்களைச்

சரிவாய்க் காட்டும் சாலையின் ஓரம்;

உந்துகள் எல்லாம் நடுவினில் ஒண்டிச்

சந்திலாச் சாலையில் சார்ந்திடும் பேரணி;

நடுவம் விலக்கி, நகர்ச்சியில் கலங்கி

முடுகிய கதியில் முந்துறும் வண்டிகள்;

முந்துற முயன்றும் முடங்கி மூச்சுறும்

நந்திய நகர்ச்சி மாநகர்த் துரப்பு;

இடையில் எதிரே வண்டி விளம்பரம்;

சடசடப் புகையில் தடுமாற்றப் படிப்பு;

"நாமினி இருவர் நமக்கோ ஒருவர்;

ஊம்எனத் தயவாய் ஒலியெழுப் புங்கள்!"

முன்னவன் செவிடென மொத்தையாய்ச் சொல்லி

என்னைப் பணிக்கிறான் என்பதாய் பூம்பூம்

ஒலியினை எழுப்பி ஒருக்களித் தேகி

வழியினை வாங்க வாதிடும் வண்டிகள்;

தானாய் இயங்கும் சைகை விளக்கினை

மானவப் படுத்தி மல்லாடும் காவலர்;

சாலையின் இடங்கை ஒழுங்கையில் விரவி

பாண்டிக் கட்டம் தாண்டிடும் மக்கள்;

பாண்டியை ஆடிப் பலநாள் ஆயிற்றாம்;

ஆண்டுக் கொருமுறை அதுநினை வாகிறார்!

"திரும்பியே பார்க்காமத் திருமலை ஏறணும்"

நொண்டி நுடங்கிக் கண்கட்டிக் கொண்டு

விண்டிய தெல்லாம் நினைவிருக் கிறதோ?

"சரியா?......." "சரி"

ஒருகுழி தாண்டி ஓரடி எட்டு

"சரியா?......." "சரி"

இன்னொரு குலுக்கல், இன்னொரு குதிப்பு;

"பழம் வந்தாயிற்றா?"

இத்தனை வேகச் சந்தடி நுழைந்தபின்,

இன்றைய அலுவல் இருமணிச் சுணக்கம்;

கண்களை மூடி ஆட்களைத் தேடும்

கண்ணாம் பூச்சிக் களவிளை யாட்டில்,

நாம்தான் சூரியன் தேடுகின் றோமா?

ஆம். அது நம்மைத் தேடுகின் றதுவோ?

ஈண்டொரு சுழற்சி; எங்களின் சென்னையில்

மீண்டுவந் துற்றது மாமழைக் காலம்

அன்புடன்,

இராம.கி.