Tuesday, November 30, 2010

தமிழெழுத்தும் கிரந்தமும் குறியேற்ற ஊடாடல்களும் - 2

கிரந்தம் என்பது ஓர் எழுத்துமுறை, அது தனி மொழியல்ல. முன்பே சொன்னபடி, அது தமிழெழுத்திலிருந்து தான் தொடங்கியது. (இற்றைத் தமிழெழுத்தே கிரந்த எழுத்தில் இருந்து தொடங்கியது என்று சொல்லுவது ஒருசிலரின் தலைகீழ்ப் பாடம். அதன் முறையிலாமையைப் பற்றி நாம் அலசப் போனால் வேறெங்கோ இழுத்துச் செல்லும். எனவே அதைத் தவிர்க்கிறேன்.)

பல்லவர் காலத்திற்றான் சங்கதம் எழுத உதவியாய்க் கிரந்தம் பெரிதும் புழங்கியது. நாகரியில், சித்தத்தில் கிடைக்காத பழங்கால ஆவணங்கள் கூடக் கிரந்தத்திலேயே எழுதப் பெற்றிருக்கின்றன. [அதர்வண வேதமே கிரந்தத்திற் தான் முதலிற் கிடைத்தது என்று சொல்லுவார்கள்.] ஒருவகையிற் பார்த்தால் சங்கத மொழி ஆவணங்களுக்கு நாகரி அளவிற்குக் கிரந்தமும் முகன்மையானதே. இது போக இன்னொரு பயன்பாட்டையும் இங்கு சொல்லவேண்டும். தமிழும் வடமொழியும் கலந்த 50000 க்கும் மேற்பட்ட கல்வெட்டுக்கள் ஈரெழுத்துப் பாணியில் மணிப்பவள நடையில் எழுதப்பட்டு வந்திருக்கின்றன. கிரந்தத்தின் இன்றையப் பயன்பாடாக 3 பயன்களைச் சொல்லுகிறார்கள். அதைச் சில பத்திகள் கழித்துக் கீழே பார்ப்போம்.

கணியில் கிரந்த எழுத்துக்களைக் குறியேற்றம் செய்வதையொட்டி அண்மையில் நடந்திருப்பவை இரு வேறு முன்மொழிவுகள். இவற்றில் முதல் முன்மொழிவு ”நீட்டித்த தமிழ்” எனும் தலைப்பில் திரு. ஸ்ரீரமண சர்மா கொடுத்தது. இரண்டாவது முன்மொழிவு கிரந்த எழுத்துக்களைத் தமிழோடு ஒட்டினாற்போல அல்லாது தனியிடத்திற் குறியேற்றம் செய்வதற்காகத் திரு. நா. கணேசன், திரு. ஸ்ரீரமண சர்மா, இந்திய நடுவணரசு என மூவரால் அடுத்தடுத்துக் கொடுக்கப்பட்டது. இவற்றைப் புரிந்து கொள்வதற்குத் தோதாகக் கொத்துத் தேற்றத்தை (set theory) நாடுவோம்.



ஒரு தாளில் ஒன்றோடொன்று குறுக்காய் வெட்டினாற்போல் இரண்டு பெரிய வட்டங்கள் போட்டிருப்பதாகக் கற்பனை செய்து கொள்ளுங்கள். இவ்விரு வட்டங்களுக்கும் பொதுவாய் ஒரு பொதுவில்லையும், அதன் இருபக்கங்களில் இரு தனிப்பிறைகளும் இருப்பதாக இவ்வமைப்பைப் புரிந்து கொள்ளலாம். ஒரு தனிப்பிறையைத் தமிழ்ப்பிறை என்றும், இன்னொன்றைக் கிரந்தப்பிறை என்றும் சொல்லலாம். இந்திய நடுவண் அரசு ஒருங்குறிச் சேர்த்தியத்திற்குக் (Unicode Consortium) கொடுத்த கிரந்த முன்மொழிவின் அடிப்படையில், பொதுவில்லையில் 41 குறியீடுகளும் தமிழ்ப்பிறைக்குள் 7 குறியீடுகளும் கிரந்தப் பிறைக்குள் 41 குறியீடுகளும் உள்ளன. மூன்று பகுதிகளும் சேர்ந்து மொத்தம் 89 குறியீடுகள் ஆகும்.

இந்த 89 குறியீடுகளை இந்திய நடுவணரசு கொடுத்திருக்கும் முன்மொழிவின் பட்டியல் வழி பார்த்துக் கொள்ளலாம். கிரந்த எழுத்துக்கள் எப்படி இருக்கும், குறியீடுகள் என்னென்ன என்று அறிவதற்காகக் கீழே வரும் படம் கொடுக்கப்படுகிறது.


கிரந்தப் பிறைக்குள் இருக்கும் 41 குறியீடுகளில் 14 குறியீடுகள் வேத ஒலிப்புக்களைக் குறிக்கும் மீக்குறிகளாகும் (diacritics). அவற்றை ஒதுக்கினால், கிரந்தப்பிறையில் உள்ள குறியீடுகள் 27 மட்டுமே. ”மாவோடு மா” என்று ஒப்பிட்டால் கிரந்தப்பிறையில் இருக்கும் குறிகள் 27 என்றே கொள்ளவேண்டும்.

பொதுவில்லையில் ஏற்கனவே தமிழிற் புகுந்து பதுங்கிக் கொண்ட [ஜ், ஸ், ஷ், இன்னொரு வகை z - (U+0BB6) இது என் கணியில் போடவராது, மேலும் ஹ் என்ற] 5 கிரந்த எழுத்துக்களும் அடங்கியுள்ளன. [ஸ்ரீ, க்ஷ் என்னும் கூட்டெழுத்துக்கள் இக்கணக்கெடுப்பில் இல்லை. அவற்றை நடுவணரசின் கிரந்த முன்மொழிவின் படி, பொதுவில்லையில் சேர்க்கவில்லை.]

ஆக,

தமிழ்-கிரந்தப் பொதுவில்லையில் இருக்கும் குறியீடுகள் = 41
தனிக் கிரந்தப்பிறையில் இருக்கும் குறியீடுகள் = 27
தனித் தமிழ்ப்பிறையில் இருக்கும் குறியீடுகள் = 7
கிரந்த வட்டத்தில் இருக்கும் குறியீடுகள் = பொதுவில்லைக் குறியீடுகள் + தனிக் கிரந்தப்பிறைக் குறியீடுகள் = 41+27 = 68
தமிழ் வட்டத்தில் இருக்கும் குறியீடுகள் = பொதுவில்லைக் குறியீடுகள் + தனித் தமிழ்ப்பிறைக் குறியீடுகள் = 41+7 = 48 (இதிற்றான் ஏற்கனவே நுழைந்த 5 கிரந்த எழுத்துக்கள் உள்ளன.)
தமிழ்-கிரந்தம் இரண்டும் சேர்ந்த பெருங்கொத்தில் இருக்கும் குறியீடுகள் (வேதக் குறியீடுகள் தவிர்த்து) = 27+41+7 = 75

இங்கே Superset என்பது கிரந்தம்-தமிழ் ஆகிய இரண்டும் சேர்ந்த பெருங்கொத்து. இப் பெருங்கொத்தை இரு வழிகளில் அடையலாம். முதல் வழியில், கிரந்தத்திற் (68) தொடங்கித் தமிழ்க் குறியீடுகளை (7) சேர்த்தால் மொத்தம் 75 கொண்ட பெருங்கொத்து வந்துசேரும். இரண்டாம் வழியிற் தமிழிற் (48) தொடங்கி கிரந்தத்தைச் (27) சேர்த்தாலும் அதே 75 கொண்ட பெருங்கொத்துத் தான் வந்து சேரும். எந்த வழியில் வந்து சேருகிறது என்பது முகன்மையில்லை. இரண்டுவழியிலும் ஒரே பெருங்கொத்துத் தான் வந்து சேரும் என்பது முகன்மையானது.

இதை விளங்கிக் கொள்ளாமல், “கிரந்த எழுத்துகளில் ஏற்கனவே சில தமிழ் எழுத்துகள் இருக்கின்றன; அவற்றை என்கோடு செய்யும்போது மேலும் ஐந்து எழுத்துகளை என்கோடு செய்வதில் என்ன சிக்கல் ? அடுத்தது, தமிழ் எழுத்துகளைச் சேர்த்து கிரந்தத்தை ஒரு சூப்பர் செட் ஆக உருவாக்க நினைக்கிறார்கள் என்று சொல்கிறீர்களே தமிழை ஏன் அப்படியொரு ’சூப்பர் செட் ’ஆக உருவாக்கக்கூடாது ? என்று கேட்டேன். அதற்கு யாரும் திருப்தியான பதிலை அளிக்கவில்லை” என்று விடுதலைச் சிறுத்தைகள் கட்சியின் சட்டமன்ற உறுப்பினர் இரவிக்குமார் தமிழ்மன்றம் மடற்குழுவில் கேட்டிருந்தார். இந்தக் குறியீடுகள் பற்றிய முழுவிவரம் புரிந்திருந்தால் இப்படியொரு பூஞ்சையான மேலோட்டக் கேள்வி அவரிடமிருந்து எழுந்திருக்காது என்றே எண்ணுகிறேன்.

இன்னொன்றும் இங்கு சொல்லவேண்டும். எந்தச் சங்கத ஆவணம் உருவாக்குவதற்கும் கிரந்த வட்டத்தில் இருக்கும் 68 குறியீடுகள் மட்டுமே முற்றிலும் போதுமானவை. இக்குறியீடுகளை வைத்துத்தான் 1500 ஆண்டுகள் காலமும் ஏராளமான சங்கத ஆவணங்களை உருவாக்கியிருக்கிறார்கள். 75 குறியீடுகள் கொண்ட பெருங்கொத்தை அவர்கள் இதுநாள் வரை நாடியதேயில்லை. [அப்படி நாடியதாக பேரா. கி. நாச்சிமுத்து, நா. கணேசன் போன்று சிலர் சொல்லும் கூற்றுக்கள் ஆழ்ந்து ஆராய்ந்தால் ஆதாரமற்றவை என்பது புலப்படும்.]

அதே பொழுது, 68 குறியீடுகள் கொண்ட கிரந்த வட்டத்தால் தமிழ் ஆவணங்களை எழுதவே முடியாது. 48 குறியீடுகள் கொண்ட தமிழ் வட்டத்தால் மட்டுமே எழுத முடியும்.

இங்கே வட்டங்களுக்குள் இருக்கும் என்று குறிப்பிட்ட எண்ணிக்கைகளையும் மற்ற விவரங்களையும் ஆழ்ந்து படித்துப் புரிந்து கொண்டு மேற்கொண்டு கட்டுரைப் படிக்குமாறு வாசகர்களை வேண்டிக் கேட்டுக் கொள்கிறேன். இது புரியாமல் கட்டுரையில் வேறெதுவும் புரியாது. நடுவணரசின் முன்மொழிவில் கொடுக்கப்பட்ட கிரந்தக் குறியீட்டுக் கட்டப் படத்தையும் கூர்ந்து பார்ப்பது தேவையானது.

இனி ஒருங்குறிச் சேர்த்தியத்தின் முன் வந்து சேர்ந்திருக்கும் “நீட்டித்த தமிழ்” என்ற முன்மொழிவையும், மூன்று பேர் கொடுத்த கிரந்த முன்மொழிவையும் மேலே சொன்ன வட்டங்களின் வழிப் புரிந்து கொள்வோம்.

1. (48 குறியீடுகள் கொண்ட) தமிழ்வட்டத்தோடு (27 குறியீடுகள் கொண்ட) கிரந்தப்பிறையைச் சேர்த்து (75 அடங்கிய) ஸ்ரீரமண சர்மாவாற் கொடுக்கப் பட்ட “நீட்டித்த தமிழ்” என்ற பெருங்கொத்து முன்மொழிவு. [இதை ”நீட்டித்த தமிழ்” என்றது தவறான பெயர். உண்மையில் இது தமிழ்-கிரந்தம் என்னும் ஈரெழுத்துக் கலவையை, அதாவது நாம் முன்னாற் சுட்டிக் காட்டிய பெருங்கொத்தை, வேண்டுகின்ற முன்மொழிவாகும்.]

2. (68 குறியீடுகள் கொண்ட) கிரந்த வட்டத்தோடு (7 குறியீடுகள் கொண்ட) தமிழ்ப்பிறையையும் சேர்த்து (75 அடங்கிய) நா. கணேசனால் கொடுக்கப்பட்ட பெருங்கொத்து முன்மொழிவு. [இதுவும் ஈரெழுத்துக் கலவை அடங்கிய பெருங்கொத்தை வேண்டும் முன் மொழிவாகும்.]

3. (68 + 4 குறியீடுகள் கொண்ட) கிரந்தவட்டம் மட்டுமே அடங்கிய ஸ்ரீரமண சர்மாவின் கிரந்த முன்மொழிவு. [அதாவது இவர் 7 குறியீடுகள் கொண்ட தமிழ்ப்பிறையில் இருந்து 4 குறியீடுகளை மட்டும் எடுத்துக் கொள்கிறார். இதை பேரா. தெய்வசுந்தரம் என்னிடம் ஆழ்ந்து உணர்த்தியதை இங்கு நான் சொல்ல வேண்டும்.]

4. ஸ்ரீரமண சர்மாவிற்கும் நா. கணேசனுக்கும் இடையே ஏற்பட்ட வேறுபாட்டின் தீர்வாக, இந்திய நடுவணரசால் மீண்டும் (68 குறியீடுகள் கொண்ட) கிரந்த வட்டத்தோடு (7 குறியீடுகள் கொண்ட) தமிழ்ப்பிறையும் சேர்த்துக் கொடுக்கப்பட்ட (ஈரெழுத்துக் கலவையாய், 75 குறியீடுகள் அடங்கிய) பெருங்கொத்து முன்மொழிவு.

இதில் கூர்ந்து கவனிக்க வேண்டியது 1, 2, 4 ஆகிய முன்மொழிவுகள் தாம். அதன் மூலம் கிரந்தப் பெருங்கொத்துள் எல்லாத் தமிழ்க்குறியீடுகளையும் பொருத்தித் தமிழெழுத்துக்களை ஓர் உட்கொத்தாக்கும் (subset) சூழ்க்குமமும், பெருங்கேடும் அடங்கியிருக்கின்றன.

இந்த நாலு முன்மொழிவுகளில் முதல் முன்மொழிவு (ஸ்ரீரமண சர்மாவின் ”நீட்டித்த தமிழ்”
முன்மொழிவு) தமிழக அரசின் கவனத்திற்கு வருவதற்கு முன்னால், தனி மாந்த மறுப்புகளிலேயே (பலரும் மறுப்பளித்தனர்; நானும் உத்தமம் என்னும் உலகத் தமிழ்த் தகவல் தொழில்நுட்ப மன்றம் வழி மறுப்பளித்திருந்தேன்), கூடவே உத்தமம் அளித்த மறுப்பிலேயே, ஒருங்குறி நுட்பியற் குழுவின் கவனத்திற்குக் கொண்டுவரப்பட்டு ஸ்ரீரமண சர்மாவின் முன்மொழிவு மறுக்கப்பட்டு திருப்பியனுப்பப் பட்டது. இம்முன்மொழிவு திருப்பியனுப்பப் பட்டதில் மலேசியக் கணிஞர் முத்து நெடுமாறனின் நுட்பியல் மறுப்பு முகன்மையான காரணம் வகித்தது. அதைச் சற்று விளங்கிக் கொள்ளுவோம்.

ஸ்ரீரமண சர்மா அனுப்பிய ”நீட்டித்த தமிழ்” முன்மொழிவில் நாலு ககரம், நாலு சகரம். நாலு டகரம், நாலு தகரம், நாலு பகரம், சங்கத உயிர் ருகரம், சங்கத உயிர் லுகரம் போன்றவையும் இன்னும் சிலவும் மேற்குறிகள் (superscripts) போட்டுத் தனியிடம் கேட்கப் பட்டன. (ஸ்ரீரமண சர்மாவின் ”நீட்டித்த தமிழ்” முன்மொழிவிற்கான விளக்க ஆவணத்தில் ஒரு ஒப்பீட்டுப் பட்டியல் இருந்தது. அதை மூன்று படங்களாக கீழே வெட்டி ஒட்டியுள்ளேன். அந்தப் படத்துள் வரும் ஆங்கில விளக்கம் திரு.ஸ்ரீரமண சர்மாவே தந்தது.






மேலேயுள்ள மூன்று படங்களிலும் திரு.சர்மா நுழைக்கவிரும்பும் எழுத்துக்கள்/குறியீடுகள் உள்ள கட்டங்கள் சற்று சாம்பல் நிறத்தில் வண்ணம் தீட்டியிருப்பதைக் கவனியுங்கள். இந்த எழுத்துக்கள்/குறியீடுகள் தான் கிரந்தப்பிறைக்கென உள்நுழையும் 27 குறியீடுகள்.

இப்படி ஒருசில எழுத்துக்களுக்கு மேற்குறிகள் போட்டு எழுதுவது ஒன்றும் புதியமுறையல்ல. இதற்கு முன்னரே 40, 50 ஆண்டுகளாய் அச்சில் செய்யப்பட்டது தான். இப்பொழுது BMP இல் இருக்கும் தமிழெழுத்துக் குறியீடுகளையும், எல்லா ஒருங்குறி வார்ப்புக்களிலும் இருக்கும் மேற்குறி வாய்ப்பையும் பயன்படுத்திச் சரம் சரமாய் க1, க2, க3, க4........ரு’, லு’ என்று கணிவழியாகவும் வெளியிட முடியும்.

இம் மேற்குறிகளைக் கணித்திரையில் வெளியிடும் போது, கி2, கீ2, கு2, கூ2, கெ2, கே2, கை2, ஆகிய எழுத்து வரிசைகளில் மேற்குறி ஒழுங்காய் வந்துவிடும். கா2, கொ2, கோ2, கௌ2 ஆகிய நாலு வகை எழுத்து வரிசைகளில் மட்டும் தான் ஒருவகைச் சிக்கல் ஏற்படும். அதாவது, காலுக்கும் ஔகாரக் குறிக்கும் அப்புறம் தான் மேற்குறிகளை மைக்ரொசாவ்ட் கணியில் இடமுடியும். அதேபொழுது ஒருசில நுணுகிய மாற்றங்களுக்கு அப்புறம் ஆப்பிள் கணியில் மேற்குறியை இட்டு அதற்கு அப்புறம் கால் குறியையும், ஔகாரக் குறியையும் இடமுடிகிறது.

இந்தச் செய்து காட்டலின் மூலம் ”இது குறியேற்றம் அளவிற் செய்ய வேண்டிய மாற்றமேயல்ல. இயக்கச் செயலி (operating system) மூலம் நடைபெற வேண்டிய / நடைபெறுத்தக் கூடிய மாற்றம்” என்று மலேசியக் கணிஞர் முத்து நெடுமாறன் தெளிவாக நிறுவித்துக் காட்டினார். ”இப்பொழுது இருக்கும் BMP தமிழ்க் குறியேற்றத்தையும், சாத்தாரமாய் (= சாதாரணமாய்) எந்தக் கணியிலும் இருக்கும் மேற்குறிகளையும் கொண்டு ”நீட்டித்த தமிழில்” ஸ்ரீரமண சர்மா கேட்கும் எல்லாக் குறிகளையும் கணித்திரையிலும், கணியச்சியிலும் (computer printer) கொண்டுவந்து காட்டமுடியும்” என்னும் போது ”நீட்டித்த தமிழ்” என்ற முன்மொழிவே சுத்தரவாகத் தேவையில்லை என்றாகிறது. ஸ்ரீரமண சர்மாவின் ”நீட்டித்த தமிழ்” என்னும் முதல் முன்மொழிவு அதனாலேயே அடிபட்டுப் போகிறது.

இது ஒருபக்கம் நடந்து கொண்டிருக்கையில், இன்னொரு பக்கம் “ஐயய்யோ, ஒருங்குறித் தமிழில் 27 கிரந்த எழுத்துக்களை நுழைக்கிறார்கள்” என்று சில தமிழறிஞர் கூக்குரலிட்டது ஒருவகையில் தவறான புரிதலே. தமிழ் எழுத்துக்கள் இப்பொழுதிருக்கும் ஒருங்குறி அடித்தளப் பட்டியில் (BMP) யாருமே கிரந்தத்தை நுழைக்கவில்லை. தமிழெழுத்து அங்கு அப்படியே தான் இருக்கிறது. இந்த முன்மொழிவு ஏற்கப்பட்டு BMP தமிழ் நீட்டிக்கப் பட்டிருந்தாற்றான் அந்தக் கூக்குரலுக்கு ஓரளவு பொருளுண்டு. [In that case, we would have ended up with Tamil being encoded two times with disastrous consequences. Luckily this hasn't happened. We should never allow that to happen.]

தவிர, BMP இல் இருக்கும் தமிழெழுத்தில் எந்த மாற்றமும்.செய்யாது, மேற்குறி கொண்டு சர நுட்பத்தால் (sequence technique) கிரந்த ஆவணம் உருவாக்கிச் சங்கதம் எழுதினால் (அதாவது ’க3ங்க3’ என்பது போலத் தமிழெழுத்தையும், மேற்குறியையும் கொண்டு யாரேனும் எழுதினால்) நாம் கூக்குரலும் எழுப்பவியலாது. அது முற்றிலும் சட்ட பூருவமான ஒழுங்கான படியாற்றம் (application) தான். BMP இல் இப்பொழுது இருக்கும் தமிழ் எழுத்துக்களை இப்படிப் பயன்படுத்தக் கூடாது என்று சொல்வதற்கு நமக்கு எவ்வுரிமையும் கிடையாது. உணர்ச்சி வசப்படாமல், ஆழ்ந்து ஓர்ந்து பார்த்து, தமிழார்வலர்கள் அமைதி அடையவேண்டும் என்று மட்டுமே வேண்டிக் கேட்டுக் கொள்கிறேன்.

ஆகவே, முத்து நெடுமாறனின் ”செய்து காட்டுகை (demonstration)” மூலம் தெளிவு பெற்ற ஒருங்குறி நுட்பியற் குழு ”ஸ்ரீரமண சர்மாவின் நீட்டித்த தமிழ் என்னும் முதல் முன்மொழிவை இனிமேல் ஏற்பதற்கு எந்த வாய்ப்பும் இல்லை” என்றே தமிழ்க் கணிஞர்கள் இப்பொழுது எண்ணுகிறார்கள். தவிர, மீண்டும் 2011 பிப்ரவரி 26க்கு முன் இதை வலியுறுத்தியும் அவர்கள் எழுதுவார்கள்.

இனி மேலே சொன்ன 2,3,4 ஆகிய கிரந்த முன்மொழிவுகளுக்கு வருவோம். இதில் தான் தமிழில் இருந்து ஏழு குறியீடுகளை (எகர உயிர், ஒகர உயிர், எகர உயிர்மெய்க்குறியீடு, ஒகர உயிர்மெய்க்குறியீடு, ழகரம், றகரம், னகரம்) கிரந்த முன்மொழிவிற்குள் திரு. நா. கணேசன் சேர்த்திருந்தார். ஸ்ரீரமண சர்மா எகர உயிர், ஒகர உயிர், எகர உயிர்மெய்க்குறியீடு, ஒகர உயிர்மெய்க்குறியீடு ஆகிய 4-யை மட்டும் சேர்த்திருந்தார். ழகரம், றகரம், னகரம் ஆகியவற்றை விட்டுவிட்டார்.]

திரு. நா. கணேசன் 7 தமிழ்க் குறியீடுகளைக் கிரந்தத்துட் சேர்ப்பதற்குக் கூறிய காரணங்கள் எவ்வாதாரமும் இல்லாது பொய்யாகக் கூறப்பட்டவையாகும்.

எங்கோ சென்னையில் இருக்கும் “சம்ஸ்க்ருத க்ரந்த லிபி ஸபா” என்ற பதிப்பகம்/அச்சகம் திவ்யப் ப்ரபந்தத்தை கிரந்த லிபியில் எப்பொழுதோ வெளியிட்டதாகக் கூறி (அதாவது, கிரந்த எழுத்துமுறைக்குள் இவ்வெழுத்துக்கள் இருந்ததாகக் கூறி) வெறுமே கையால் எழுதிய சான்றுகளைக் காட்டித் தன் முன்மொழிவைத் திரு.நா.கணேசன் அனுப்பியிருந்தார். (இங்கே லிபியென்றவுடன் கிரந்த அடுக்குக் கட்டு முறையை எண்ணிப் பார்த்துக் கொள்ளுங்கள். அவர் சொன்ன கையெழுத்து எடுத்துக் காட்டில் அந்தக்காலத் தமிழெழுத்துப் போலும் புள்ளி வைத்த ஒகரக் குறில் இருந்ததாம். இன்னோர் எடுத்துக் காட்டையும் இங்கு புரிவதற்காகச் சொல்ல முடியும். ”வாழ்க்கை” என்ற தமிழ்ச் சொல்லை அடுத்தடுத்து இடம்வலமாய்ப் போட்டிருந்தால் அது தமிழெழுத்து முறை. ”வா”வுக்கு அடுத்தாற் போல் ழ, க, கை போன்றவற்றை ஒன்றின் கீழ் ஒன்றாக அடுக்குக் கட்டு முறையிற் போட்டிருந்தால் அது கிரந்தப் பதிப்பு முறை.)

நண்பர் நா. கணேசன் தமிழ்ச் சிறப்பு எழுத்துக்களை கிரந்த முறையில் ”சம்ஸ்க்ருத க்ரந்த லிபி ஸபா” பதிப்பித்ததாக எந்த ஆதாரமுமின்றிப் புகலுகிறார். இதுவரை எங்கு தேடிப் பார்த்தும் அப்படி ஒரு ”ஸபா” முகவரியைச் சென்னையில் யாராலும் கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை. அதோடு, திரு. கணேசனும் உருப்படியான ஆதாரங்கள் தரவில்லை. எந்தக் கேள்விக்கும் மடற்குழுக்களில் அவர் இப்போது மறுமொழி சொல்ல மறுக்கிறார். அதே பொழுது, கீறல் விழுந்த இசைத்தட்டுப் போல ”தேவாரம், நாலாயிரப் பனுவல் போன்ற திராவிட நூல்கள் கிரந்த லிபியில் எழுதப்பட்டன” என்று வெற்றாகச் சொல்லிக் கொண்டேயிருக்கிறார்.

அப்படிக் கிரந்த எழுத்தில் அவை எழுதப்பட்டு இருந்தாலும், எத்தனை ஆவணங்கள் அப்படியெழுந்தன? - என்ற கேள்வி நம்முள் இயற்கையாகவே எழுகிறது. இதுபோன்ற எழுத்திற்கான வரலாற்றில் ஆதாரங்கள் பல இருக்கவேண்டாமா? வெறுமே ஒற்றை ஆதாரத்தை வைத்துக் கொண்டு மேம்போக்கிற் பேசிவிட முடியுமா? எங்கோ சென்னையில் எழுந்த ஒரு பதிப்பு, 10 கோடித் தமிழ் மக்களின் எழுத்து மரபைக் குலைக்கலாமா? ”தமிழ் ஆவணங்கள் கிரந்தத்தில் எழுதப்பட்டதாய்ப் பரவலான புழக்கம் இருந்ததா, இல்லையா” என்று நிறுவ வேண்டாமா? இப்படி ”மொட்டைத் தாதன் குட்டையில் விழுந்தான்” என்று சொல்லி தமிழெழுத்து மரபைக் குலைக்கலாமோ? “இது ஓர் அண்டப் புளுகோ? ஏமாற்றோ?” என்ற ஐயம் நமக்கு உறுதியாக எழுகிறது.

பொதுவாக அவருடைய முன்மொழிவு உள்ளிடற்று மொக்கையாகக் காணப்பட்ட காரணத்தால், சங்கதப் பயன்பாட்டுச் சான்றுகளை அவர் சரியான முறையில் விளக்காத நிலையில், ஆழ்ந்து அறிவார்ந்த முறையில் எழுதப்பட்ட ஸ்ரீரமண சர்மாவின் கிரந்த முன்மொழிவு (மேலே குறிப்பிட்டிருக்கும் மூன்றாம் முன்மொழிவு), ஒருங்குறி நுட்பியற் குழுவின் கவனத்திற்குப் போயிருக்கிறது.

இன்னொரு வேறுபாடும் கணேசன் (2), சர்மா (3) ஆகியோரின் கிரந்த முன்மொழிவுகளுக்கு உண்டு. கணேசனின் முதல் கிரந்த முன்மொழிவு, தமிழ் இப்பொழுது இருக்கும் அதே அடித்தளத் தட்டில் (BMP) கிரந்தத்திற்கும் இடம் ஒதுக்கும் படி கேட்டிருந்தது. ஸ்ரீரமண சர்மாவோ (3) துணைத் தளத் தட்டில் (SMP) தான் கிரந்தத்திற்கு இடம் கேட்டிருந்தார். (
(பின்னால் கணேசனும் தன் இறுதி முன்மொழிவில் SMP - க்குப் போய்விட்டார்.)
கணேசனின் முதற் கிரந்த முன்மொழிவு சர்மாவின் கிரந்த முன்மொழிவைக் காட்டிலும் தாக்கம் வாய்ந்தது. சர்மாவின் முன்மொழிவு ஒருவகை உள்ளமைத் தனம் (realistic character) கொண்டது. இரண்டு முன்மொழிவுகளையும் படிப்போருக்கு இது இயல்பாகவே விளங்கும். Sriramana's proposal was much more substantive, clear and transparent.

2, 3 ஆகிய இரு முன்மொழிவுகளுக்கும் இடையே இருந்த முரண்பாடுகளைக் கண்டு இவற்றைச் சரிசெய்ய வேண்டி, ஒருங்குறி நுட்பியற் குழு இந்திய நடுவணரசின் உதவியை நாடியது. இவ்வுதவி நாடல் தமிழக அரசின் கவனத்திற்கு வராது போனது. நடுவணரசின் தகவல் தொடர்பு அமைச்சகம் இரு கிரந்த முன்மொழிவுகளையும் ஒரு குழுவைக் கொண்டு சரிசெய்து ஒரு பொது கிரந்த முன்மொழிவை (4) உருவாக்கியது. அதுவும் தமிழக அரசின் கவனத்திற்கு கொண்டு வரப்பட வில்லை.

[கிரந்தம் என்ற எழுத்துமுறை தமிழ்நாட்டைச் சேர்ந்தது என்ற அளவில், ஆழ்ந்து ஓர்ந்து பார்த்தால், அதைக் கணிக்குள் குறியேற்றம் செய்வதற்கு முன், ஞாயமாக, நடுவணரசு தமிழக அரசைக் கேட்டிருக்க வேண்டாமா? ஏற்கனவே பரவலான புழக்கத்தில் இருக்கும் தமிழ்க் குறியேற்றத்திற்கு எந்தப் பாதிப்பும் இல்லாது கிரந்தத்தைக் குறியேற்றம் செய்யவேண்டிய கட்டாயத்தில், இந்திய நடுவணரசு தமிழக அரசின் கருத்தை உறுதியாகக் கேட்டிருக்க வேண்டும். என்ன காரணமோ, தெரியவில்லை, அது கேட்கவில்லை; மொத்தத்தில் நடுவணரசு அதிகாரிகள் இதில் கோட்டை விட்டுவிட்டார்கள்.]

தற்செயலாக செபுதம்பரில் தனிமாந்த முயற்சிகளில் இந்தக் கிரந்த முன்மொழிவுகள் (2,3,4) பற்றி விவரமறிந்த தமிழ் நுட்பியலார் ஒரு சிலர் நாளும் பொழுதும் இல்லாக் காரணத்தால், பொது இடங்களிற் கத்தி முழக்கமிட்டு ”மேலும் காலநேரம் வாங்க வேண்டும்” என்று முயலும்போது தான் ஆசிரியர் வீரமணியை நாடுவது பயன்தரும் என்று தெளிவானது. இதில் பேரா. இ.மறைமலையும், நண்பர் இ.திருவள்ளுவனும் பெரிதும் உதவினார்கள். பாராட்டப் படவேண்டிய முயற்சி. ஐயா வீரமணியின் இடையீட்டால் தமிழக முதல்வர் கலைஞரின் கவனத்திற்கு இதைக் கொண்டுவந்து, அற்றை அமைச்சர் ஆ. இராசாவின் கவனத்திற்கும் கொண்டுவந்து நடுவண் அரசும் ஒருங்குறி நுட்பியற் குழுவும் உடனடியாய் எந்த முடிவும் எடுக்காது 2011 பிப்ரவரி 7 வரை தள்ளிப் போடும்படி செய்ய முடிந்தது.

இனிக் கிரந்தம் என்ற எழுத்திற்கு உரியதாகச் சொல்லப்படும் மூன்று பயன்பாடுகளைப் பார்ப்போம்.

1. முதற் கூற்று - கிரந்தத்தைக் குறியேற்றுவதால் பழைய கல்வெட்டுக்கள், செப்பேடுகளைக் கணிமைப் படுத்தி அலச முடியும் - என்பது.

இந்தப் பயன்பாடு உண்மைதான். தமிழர் வரலாற்றைப் பொறுத்தவரை ஞாயமான தேவையும் கூட. காட்டாகப் ”பெருமாள் என்ற சொல் எப்பொழுது எழுந்தது?” என்று ஆயும் போது முன்னோர் ஆதாரங்களை வைத்துக் கொண்டு, கண் வலிக்க ஒவ்வொரு கல்வெட்டாய்ப் படிக்கும் முறையில் இரண்டு வாரங்களில் கி.பி.800 அளவில் முதலாம் ஆதித்த சோழன் கல்வெட்டில் தான் பெருமாள் என்ற சொல் முதலிற் பயன்பட்டிருக்கிறது என்று என்னால் தமிழ்ப்பகுதியை மட்டும் வைத்துக் கண்டுபிடிக்க முடிந்தது. நான் கல்வெட்டுக்களின் கிரந்தப்பகுதியைப் படிக்கவில்லை. இதற்கு மாறாய், இக்கல்வெட்டுக்களைக் கணியேற்றம் செய்திருந்தால் ஒரு கால்மணி நேரத்திற்குள் எந்த ஆண்டில் இச்சொல் எழுந்தது என்று கண்டுபிடித்துச் சொல்லியிருக்க முடியும். இப்படிக் கல்வெட்டுக்களை ஆய்வதற்குத் தமிழெழுத்துக்கள் மட்டுமல்லாது கிரந்தமும் குறியேற்றம் செய்யப்படுவது நன்மை பயக்கும்.

இதே போல ”அப்பர் காலத்தில் இருந்த அரசன் யார்? யார் அவரை சமய மாற்றத்திற்குத் துன்புறுத்தினார்?” என்ற ஆய்ந்தறிய பல்லவ அரசன் மகேந்திர வர்மனின் திருச்சிராப்பள்ளி மலைக் குகைக் கல்வெட்டில் இருந்த ”குணபர” என்ற கிரந்தக் கீற்றே 1950 களில் இருந்த ஆய்வாளர்களுக்குப் பயன்பட்டது. [பார்க்க. மயிலை சீனி வேங்கடசாமியாரின் நூல்கள்.]

இந்தக் காலத்தில் கிரந்த-தமிழ்க் கலவைக் கல்வெட்டுக்களை எல்லாம் கணிக்குள் ஏற்றியிருந்தால் இது போல எத்தனையோ வரலாற்று உண்மைகளை குறைந்த நேரத்தில் நிறுவ முடியும். அதற்கு உதவியாய்க் கிரந்தம் குறியேற்றப் பட்டால் பெரும் வாய்ப்புத் தான்.

ஆனால் இதைச் செய்யக் கிரந்தக் குறியேற்றத்தில் 75 குறியீடுகள் இருக்க வேண்டுமா? 68 குறியீடுகள் இருக்க வேண்டுமா? - என்பது உடனே எழும் கேள்வி. முன்னே சொன்னது போல்
கிரந்தமும், தமிழும் கலந்தே கணக்கற்ற கல்வெட்டுக்கள் எழுந்திருக்கின்றன. முழுக்க முழுக்க சங்கதப் பகுதியிலும் கூட தமிழ்ச்சொல் தமிழெழுத்தால் எழுதப் பட்டிருக்கிறது.

காட்டாகப் பல்லவர்களின் கூரம் செப்பேட்டில் “ஊற்றுக்காட்டுக் கோட்ட”, “நீர்வேளூர்” போன்ற சொற்களும், உதயேந்திரம் செப்பேட்டில் “வெள்ளாட்டூர்”, “கொற்ற” என்ற சொற்களும் வடமொழிப் பகுதியில் தமிழெழுத்திலேயே எழுதப்பட்டுள்ளன. (பார்க்க: தமிழ்நாட்டுச் செப்பேடுகள் தொகுதி -1 ச. கிருஷ்ணமூர்த்தி, மெய்யப்பன் தமிழாய்வகம், 2002. பக்கம் 108) பாண்டியரின் தளவாய்புரம் செப்பேட்டில் கேஷவன் என்ற சொல் வடமொழிப் பகுதியில் ஷகரம் தவிர்த்து கே, வ, ன் என்ற எழுத்துக்கள் தமிழாகவேயிருக்கின்றன. இதே போல வேள்விக்குடிச் செப்பேட்டில் தமிழ் ஒகரமும் மற்ற கிரந்த எழுத்துக்களும் கலந்து வடமொழிப் பகுதி வருகிறது. (செய்தி நண்பர் மணிவண்ணன் மூலம் அறிந்தது.)

அதாவது இது போன்ற கல்வெட்டுக்கள், செப்பேடுகள் எல்லாம் ஒருவிதமான ஈரெழுத்துக் கலவையிலேயே ஆனால் அந்தந்த எழுத்தொழுங்கோடு (orthography) எழுதப் பட்டுள்ளன. அப்படியானால் பழங் கல்வெட்டுக்களையும், செப்பேடுகளையும் வரலாற்றிற் கண்டது, கண்டபடியே வெளியிட்டுப் பாதுகாக்க வேண்டுமானால், கிரந்தம் என்பது 68 குறியீடுகளோடு மட்டுமே குறியேற்றப் பட வேண்டும்; இந்த 7 தமிழ்க்குறியீடுகள் கிரந்தக் குறியேற்றத்துள் போகவே கூடாது என்ற முடிவிற்கே நாம் வர வேண்டியிருக்கிறது.

அதற்கு மாறாக, 68+7 குறியிடுகளோடு கிரந்தக் குறியேற்றம் போனால் ”கல்வெட்டில் எது தமிழ், எது கிரந்தம்?” என்று அடையாளம் காண்பதிற் பெருஞ்சரவல் வந்துவிடும். [கணியில் ஏற்றப்படும் ஆவணங்களை அலசுவது பற்றியும், புள்ளிமுறை - அடுக்குமுறை பற்றிய முன்னாற் காட்டிய அலசலையும் இங்கு நினைவு கொள்ளுங்கள். நடுவணரசின் குழுவினர், நா. கணேசன் போன்றோர் இந்தச் சிக்கலை உணராமலோ, அல்லது அவர்களின் உண்மைக் குறிக்கோளைச் சொல்லாது மறைத்தோ, 7 தமிழ்க் குறியீடுகளைக் கிரந்த முன்மொழிவிற்குள் கொண்டுவருகிறார்கள். ஸ்ரீரமணசர்மா போன்றவர்கள் 4 தமிழ்க் குறியீடுகளைக் கிரந்த முன்மொழிவிற்குள் கொண்டுவருகிறார்கள். இதன்மூலம் இருவருமே பெருங்கேடு விளைவிக்கிறார்கள்.)

சுருக்கமாய்ச் சொன்னால், பழம் பதிப்பாளர்கள் எல்லோரும் “கிரந்தத்தைக் கிரந்தமாகக் கையாண்டிருக்கிறார்கள்; தமிழைத் தமிழாகக் கையாண்டிருக்கிறார்கள். ஒன்றின் எழுத்தொழுங்கு இலக்கணம் இன்னொன்றிற்குள் போகவேயில்லை. Even though they have mixed the scripts, they have kept the individual scripts' distinct orthographic identities.” Period.

ஒருசில தமிழார்வலர் , “பழங்காலத்துக் கல்வெட்டுக்களை வரலாற்றுக் காரணமாய்க் காப்பாற்ற வேண்டுமானால், அவற்றை ஒரு jpg file ஆக ஆக்கிக் கொள்ளலாமே? எதற்காகக் கிரந்தத்தைக் குறியேற்றம் செய்ய வேண்டும்?” என்று கேட்கிறார்கள். இது குறியேற்றக் கேள்வியை ஆழமாய் அலசாதோர் கூற்று.

நண்பர்களே! நாம் கிரந்தத்தை விரும்புகிறோமா? இல்லையா? - என்பதல்ல கேள்வி. 1500 கால கிரந்த இருப்பில் நம் வரலாறும் அடங்கியிருக்கிறது. உலகில் எங்கெங்கோ இருக்கும் சான்றுகளில் நம் வரலாற்றைத் தேடி நாம் அலையும் போது, அருகே நம்மோடு இருக்கும் சான்றுகளிற் தேட மாட்டேம் என்று சொல்லுவது பித்துக்குளித்தனம் இல்லையோ? [கல்வெட்டுக்களை நம்புகிறோம், நம்பாமற் போகிறோம் - அது வேறு செய்தி; அலசல் செய்ய வழியிருக்க வேண்டுமில்லையா?]

“ஐயய்யோ! அவை கிரந்தம் கலந்து இருக்கின்றனவே?” என்று நாம் வருத்தப்பட்டுப் பயனில்லை. தமிழர் வரலாறு சங்க காலத்தோடு முடிந்து திடீரென்று 20 ஆம் நூற்றாண்டிற்குக் குதித்து வந்துவிடவில்லை. விரும்பினாலும், விரும்பாவிட்டாலும் இந்தக்
கலப்பு ஆவணங்களை நாம் அலச வேண்டியிருக்கிறது.

இந்தக் கலப்பு ஆவணங்களை கண்வலிக்க நொபுரு கராசிமாவும், சுப்பராயலுவும் அவரைப் பின்பற்றியோரும் அலசி அலசி ஆய்ந்துதான் ”பேரரசுச் சோழர் காலம் இப்படியிருந்தது” என்று நமக்கெல்லாம் சொன்னார்கள். அவர்கள் படித்த கல்வெட்டுக்கள் 10 விழுக்காடு கூடத் தேராது. படிக்காத கல்வெட்டுக்கள் இன்னும் 90 விழுக்காட்டிற்கும் மேல் இருக்கின்றன.

தவிர, jpg file யை வைத்துக் கொண்டு நாம் அழகு வேண்டுமானாற் பார்க்கலாம்; நெடுங்காலம் காப்பாற்றலாம். ஆனால் சற்று முன்னால் சொன்னது போல் “பெருமாள், குணபர” போன்ற சொற்களை 10000, 20000 கல்வெட்டுக்களிடையே புகுந்து அலச முடியாது. ஆழமாய் எந்த ஆவண அலசலும், கல்வெட்டு அலசலும், வரலாற்று அலசலும் செய்ய முடியாது.

இன்னும் எதிர்காலத்தில் கண்வலிக்கத் தாளில் இருந்து / jpg கோப்பிலிருந்து படித்துக் கொண்டு இருக்கவேண்டுமென்றால் 1000 கராசிமாக்கள் வந்தாலும் முடியாது. அவற்றைக் கணிமைப்படுத்தி அலச முற்பட்டாற் தான் ஒரு 20 கராசிமாக்களை வைத்து இன்னும் 20 ஆண்டுகளுக்குள்ளாவது 100000 கல்வெட்டுக்களை அலசி, (படியெடுக்கப்படாது எண்ணெயிலும், அழுக்கிலும், வண்ணத்திலும் அழிந்து கொண்டிருக்கும் 200000 கல்வெட்டுக்களையும் மற்ற கோயில்களில் இருந்து படியெடுத்து அலசி) 1500 ஆண்டு வரலாற்றை ஓரளவு ஒழுங்கு செய்யமுடியும். எண்ணற்ற தமிழ் வரலாற்றுக் கேள்விகள் இன்னும் விடைதெரியாமற் கிடக்கின்றன.

Keeping the copies of inscriptions as jpg files is a pretty useless proposition. Encoding the copies of the inscriptions has a much better use.

2. அடுத்து, - கோயிற் குருக்களாக ஆகமம் படிப்பவர்கள், வேத பாடசாலையிற் படிப்பவர்கள், வடமொழி ஆவணங்களைப் படிக்க விழைபவர்கள் ஆகியோருக்குச் சங்கத மொழிபடிக்கும் எழுத்தாகக் கிரந்தம் பயன்படும் - என்னும் கூற்று.

இதுவும் உண்மைதான். கிரந்தம் என்பதன் இன்றையத் தேவை, சங்கதத்தில் உள்ள பழையதைப் படிப்பதற்கும் அது பற்றி அலசுவதற்கு மட்டுமே. ஆங்கிலத்தில் இதை didactics - கற்றுக் கொடுப்பியல் - என்று சொல்லுவார்கள். அதற்குக் கிரந்தம் பயன்படத் தான் செய்கிறது. ஆனால் அப்படிப் படிப்பவர் எல்லோரும் ஏற்கனவே தமிழ் எழுத்தையோ, மற்ற திராவிட எழுத்தையோ உறுதியாக அறிந்திருப்பர். அவர்களுக்குப் பாடமொழியாக தமிழ் அல்லது மற்ற திராவிட மொழிகளேயிருக்கும்.

கிரந்தம் என்பது பழைய நூல்களை, ஆவணங்களைப் படிப்பதற்குப் பயன்படும் ஓர் எழுத்து. சங்கத ஆவணங்களைப் படிப்பதற்கு 68 குறியீடுகள் கொண்ட கிரந்தக் குறியேற்றம் முற்றிலும் போதும். தேவைப்பட்டால் கிரந்தமும் தமிழெழுத்தும் கலந்த கலவையெழுத்து (முன்னாற் செப்பேடுகளில் வந்தது போல், இப்பொழுது ஒருசிலர் தமிழெழுத்தும் ஆங்கிலவெழுத்தும் கலந்து எழுதுவது போல்) வெளியீடாகப் பாடநூல்கள் இருக்கலாம். இந்தக் காலத்தில் ஆங்கில எழுத்தும், தமிழ் எழுத்தும் கலந்த ஒரு சில பாடநூல்கள், பொது அறிவு நூல்கள், வெளிவருவதில்லையா? இதற்காக 7 தமிழ்க் குறியீடுகளை கிரந்தக் குறியேற்றத்துள் நுழைக்க வேண்டிய தேவை கொஞ்சங் கூட இல்லை.

3. மூன்றாவது கூற்று - எதிர்காலத்தில் கிரந்தத்தின் வழி தமிழ்மொழி ஆவணங்களை எழுத்துப்பெயர்ப்பு/குறிபெயர்ப்புச் (transliteration/transcription) செய்யமுடியும் - என்பதாகும்.

இது ஒரு முட்டாள் தனமான, (இன்னொரு வகையிற் சொன்னால் குசும்புத் தனமான) ஏமாற்றுத் தனமான பயன்பாடு. இற்றைக் காலத்தில் யாருக்கும் கிரந்தம் என்பது அறிவுதேடும் முதலெழுத்து வரிசையல்ல. அவர்களுக்குத் தமிழ் அல்லது வேறு ஏதோவொரு மொழியெழுத்து முதலெழுத்து வரிசையாக இருக்கிறது. அதை வைத்துத் தான் நாட்டின் எந்த நடப்புச் செய்தியையும் அவர்கள் தெரிந்து கொள்கிறார்கள்.

கிரந்தம் படிப்பது முகனச் (modern) செய்திகளை அறிந்து கொள்வதற்கில்லை. கிரந்தத்தில் புதுச் செய்திகள், கட்டுரைகள், கதைகள், துணுக்குகள் வருவதில்லை. பழைய ஆவணங்களைப் படிப்பதற்கும் அதையொட்டி அலசி ஆய்வதற்கு மட்டுமே கிரந்தம் பயன்படுகிறது. அதற்கு 68 குறியீடுகள் கொண்ட கிரந்தக் குறியேற்றம் போதும். எழுத்துப்பெயர்ப்பு / குறிபெயர்ப்பு என்ற சிலரும் (நடுவணரசின் முன்மொழிவும்) சொல்வது வெற்றகப் பயன்பாடு (vaccuous use) வெறுமே சொலவமாடல் (sloganeering). உண்மையான பயன்பாடல்ல. நடுவணரசு இப்படி ஒரு பயன்பாட்டைச் சொல்வது உண்மை நிலை அறியாது கூறும் கூற்று. Let us state clearly that nobody is trying to revive Grantha as a living script useful among masses.

ஆக மூன்றில் இரண்டே உண்மையான பயன்பாடுகள். எழுத்துப்பெயர்ப்பு/குறிபெயர்ப்பு என்பது ஏற்கத் தகுந்த பயன்பாடல்ல. முதலிரண்டு பயன்பாடுகளுக்காக கிரந்தத்தைக் குறியேற்றுவதில் தவறில்லை. என்னைக் கேட்டால் 7 தமிழ்க் குறியீடுகளைச் சேர்க்காது, 68 குறியீடுகளை மட்டுமே கொண்ட கிரந்தவட்டத்தை ஒருங்குறியில் குறியேற்றம் செய்யலாம்.

”கிரந்தமே ஒருங்குறிக்குள் வரவேண்டாம்” என்று வல்லடியாக ஒருசிலர் சொல்ல முனைவது ”போகாத ஊருக்கு வழி தேடுவது” ஆகும். அதைச் சொல்ல நமக்கு உரிமையும் இல்லை. We can only talk about the impact of Grantha on Tamil Unicode. We can never say that Grantha should not be encoded. There are clear demarcation to what we can say. In other words, we need to have some realistic objective; i.e. to stop the possible impact of grantha in SMP to Tamil in BMP.

இன்னும் நுட்பியல் வேலைகள் பலவும் செய்ய வேண்டியிருக்கின்றன. நுட்பியற் காரணங்களைப் பட்டியலிட்டு தமிழக அரசிற்கும், நடுவண் அரசிற்கும், ஒருங்குறி நுட்பியற் குழுவுக்கும் அறிக்கை அனுப்பவேண்டும். குறைந்தது சனவரிக் கடைசிக்குள் அதைச் செய்யவேண்டும்.

அன்புடன்,
இராம.கி.

பி.கு. இந்தக் கட்டுரை எழுதி இங்கு வெளியிட்ட பின் படித்துப் பார்த்த ஒருசிலர் இது தங்களுக்குப் புரியவில்லை என்று கருத்துத் தெரிவித்திருந்தார்கள். நான் எங்கு புரியவில்லை என்று சொல்லும்படி கேட்டிருந்தேன். அவர்களிடம் இருந்து பின்னூட்டு வருவதற்குள் ”ஒரு படம் ஆயிரம் சொற்களுக்குச் சமம்” என்ற புலநெறிக்குத் தக்க, நான் சொல்ல வந்த கருத்தைப் படமாக்கி அதில் ஆங்கிலத்தில் ஒரு சில குறிப்புச் சொற்களும் சேர்த்து நண்பர் கண்ணபிரான் இரவிசங்கர் தனிமடலில் அனுப்பியிருந்தார். [தமிழில் இந்தச் சொற்களை மொழிபெயர்த்துப் போடுவது ஒன்றும் பெரிய வேலையில்லை. இருந்தாலும் அவர் அனுப்பியதை அப்படியே வைத்து] அதை இப்பொழுது கட்டுரையின் ஊடே சேர்த்திருக்கிறேன். இது கட்டுரையின் புரிதலை எளிதாக்கும் என்று எண்ணுகிறேன். நண்பர் கண்ணபிரான் இரவிசங்கருக்கு என் நன்றிகள்.

அன்புடன்,
இராம.கி.

Monday, November 29, 2010

தமிழெழுத்தும் கிரந்தமும் குறியேற்ற ஊடாடல்களும் - 1

மொழிவது என்பது ஒலிகளின் திரட்சியே. ஒரு மொழியைப் பேசும்போது ஒலித்திரட்சிகளை வெவ்வேறு விதமாய்ச் சேர்த்து வெளிப்படுத்திச் சொல்லாக்கி நாம் சொல்ல விரும்பும் பொருளை அடுத்தவருக்கு உணர்த்துகிறோம். அப்படிப் பொருளை ஒலிமூலம் உணர்த்த முடியாத போதோ, அல்லது ஒலியின் வெளிப்பாடு பற்றாத போதோ, மாற்று வெளிப்பாடு தேவையாகிறது. அப்படி ஒலிகளின் மாற்றாய் அமைந்த உருவுகள்/வடிவுகளே எழுத்துகளாகும்.

ஒரு மொழியின் எல்லாவொலிகளுக்கும் எழுத்துக்கள் மாற்றாகா. அதிலும் ஓரொலிக்கு ஓரெழுத்து என்பது எல்லா மொழிகளிலும் இருப்பதில்லை. ஒருசில மொழிகளில், குறிப்பாகத் தமிழில், பல்லொலிகளுக்கு ஒரெழுத்துகளே இயல்பாகின்றன. அந்நிலையில், ஒலிகளை வேறுபடுத்தியுணர சில விதப்பு ஏரணங்களை (special logics) மொழிபேசுவோர் கையாளுவர். பொதுவாக, எழுத்து - ஒலித் தொடர்பு புரிவதற்கான ஏரணம் மொழி இலக்கணத்தில், அதன் அடவில் (design), அமைந்துள்ளது. இந்த மொழியடவு புரியாது எழுத்துக்களைத் திருத்துவதோ, இன்னொரு மொழிக்கு எந்திரத்தனமாய் எழுத்துக்களைப் பெயர்ப்பதோ, ஒருங்குறி எழுந்த இக்காலத்தில் இடரிற் தான் கொண்டு சேர்க்கும். ஆனாலும் ஒருவித நிகழ்ப்புக் (with an agenda) கொண்டோர் தமிழ் எழுத்துக்களைத் திருத்தவும், தமிழுக்குள்ளும் தமிழிலிருந்து எழுத்துக்களைப் பெயர்க்கவும் முற்படுகிறார்கள். அதே பொழுது மொழிபேசும் பெரும்பான்மையரோ இத் திருகுதத்தம் புரியாது அந்நிகழ்ப்பிற்குப் பலியாகின்றனர்.

சற்று ஆழமாய்ப் பார்ப்போம்.

கல், ஓடு, மரப்பட்டை, தோல், ஓலை, மாழை (metal), தாள், அச்சு ஆகியவற்றால் எழுத்தை வெளியிட்ட காலம் போய், கணித்திரையில் வெளியிட்டு அச்சடிக்கும் காலம் இன்று வந்துவிட்டது. ஒவ்வொரு கால கட்டத்திலும் எழுது பொருட்கள் எழுது நுட்பத்தை தமக்கேற்றவாறு மாற்றியிருக்கின்றன. எழுத்து உருவுகளையும் மாற்றியிருக்கின்றன. ஆனால் இம்மாற்றம் தாளோடு நின்று போயிற்று. கிட்டத்தட்ட 400 ஆண்டுகளுக்கு முன் அச்சுக்காலம் வந்தபோது வடிவுமாறா நிலைப்பேற்றைத் (constancy of the shape) தமிழெழுத்து பெற்றது. இற்றைக் கணிக் காலத்திலோ முற்றுமுழு நிலைப்பேறு (absolute constancy) நிலைக்கு வந்துவிட்டோம். இக்காலத்தில் மொழி மேலுள்ள கவனஞ் சிதைந்து, திருத்தக்காரர்களும், பெயர்ப்புக்காரர்களும் மனம்போன போக்கில் தமிழெழுத்தைச் சிதைக்க விட்டால் அப்புறம் சிதையெழுத்தே நிலைப்பேறு கொள்ளும். [காரணமில்லாது தமிழெழுத்தின் எதிர்காலம் பற்றி நாம் அச்சுறவில்லை. அதிலும் தமிங்கிலம் விரைவாகப் பரவிக் கொண்டிருக்கும் இக்காலத்தில், கி.பி. 1400 - 1600 களில் தமிழிலிருந்து மலையாளம் ஏற்பட்டது போல, வேற்றொலிகளை உள்ளிழுத்துக் கொண்டு அவற்றை எழுத்து மூலம் நிலைபெறச் செய்யும் முயற்சிகள் (மலையாளம் விருத்து - version - 2.0) தமிழில் விடாது நடக்கின்றன. இவற்றை எப்படி எதிர்கொள்ளுவது என்பது வேறு புலனம்.]

கல்லில் வெட்டிய காலத்திற் தமிழில் மெய்கள், அகர உயிர்மெய்கள், ஆகார உயிர்மெய்களைப் பிரித்துக் காண்பதிற் குழப்பம் இருந்தது. பின்னால் அடியெழுத்தோடு ஒரு குறுங்கோட்டை மேற் பக்கவாட்டிற் போட்டு, ஆகார உயிர்மெய்யைக் குறிக்கும் பழக்கம் வந்தது. [மேலே போடும் மேற்பக்கக் குறுங்கோடு தான் இப்பொழுது நாம் புழங்கும் கால் குறியீடாக மாறியது.] எந்தக் குறுங்கோடும் ஒட்டிப்போடாத எழுத்து அகர உயிர்மெய்யைக் குறித்தது. புள்ளி போட்ட எழுத்து மெய்யைக் குறித்தது. [புள்ளி போட்ட எழுத்தில் புள்ளியை அழித்து அகரமேறிய உயிர்மெய் உருவானதாய்க் கொள்ளுவதே தமிழ்ப்புரிதலின் அடிப்படையாகும்.]

இதற்கு மாற்றாய் வடபுலத்தில், ஒன்றின்கீழ் இன்னோர் உயிர்மெய்யைப் பொருத்தி மேலதை மெய்யாகவும், கீழதை உயிர்மெய்யாகவும் கொள்ளும் அடுக்குக் கட்டு முறை (stacking method) எழுந்தது. வடபுல அடுக்குக் கட்டு முறை, தமிழ்ப் புள்ளி முறைக்கு (dot method) எதிரானது. இற்றை இந்தியாவில் புள்ளி முறையைக் கையாளும் ஒரே எழுத்து தமிழெழுத்து மட்டுமே. மற்ற மொழியெழுத்துக்கள் எல்லாம் அடுக்குக் கட்டு முறையையே பயன்படுத்துகின்றன. அடுக்குக் கட்டு முறையில் இடம்வலமாய் எழுத்துக்களை வரிசைப் படுத்துவதோடு அல்லாது, எங்கு மெய்யை ஒலிக்கவேண்டுமோ அங்கு எழுத்துக்களை மேலிருந்து கீழாய் அடுக்கி உணர்த்துவார்கள். அடுக்கின் உயரம் நிரவலாக 3 எழுத்துக்கள் வரையிருக்கும். (சில விதப்பான இடங்களில் ஆறு எழுத்துக்கள் வரையும் இருக்கும்.)

அதாவது வடபுலத்து ஆவணங்கள் (தமிழல்லாத தென்புலத்து ஆவணங்களும் இதிற் சேர்ந்தவையே) இரு பரிமானப் பரப்புக் (two dimensional extent) கொண்டவை. தமிழ் ஆவணம் அப்படிப் பட்டதல்ல. தமிழில் 2 மெய்களுக்குமேற் சொல்லிற் சேர்ந்து வருவதே கிடையாது. அவையும் புள்ளி பழகுவதால் ஒரு பரிமானப் பரப்புக் (single dimensional extent) கொண்டு அடுத்தடுத்து இடம்வலமாய் மட்டுமே எழுதப்படும். எந்தத் தமிழாவணமும் இழுனை எழுத்தொழுங்கு (linear orthography) கொண்டதாகவேயிருக்கிறது.

மெய்யெழுத்து என்று சொல்வதிற் கூட வடபுலத்தாரும் (தமிழரல்லாத தென்புலத்தாரும் இதிற் சேர்த்தி) தமிழரும் வேறுபடுவர். தமிழில் மெய்யெழுத்து என்பது புள்ளியெழுத்து மட்டுமே. அகரமேறிய எழுத்து, அகர உயிர்மெய் என்றே சொல்லப்படும். வடபுலத்து மொழிகளில் அகரமேறிய உயிர்மெய்யையே மெய்யென்று சொல்லிவிடுவர். [அவர்களின் வரையறை நம்மில் இருந்து வேறுபடும்.] ஏனெனில் அகரமேறிய மெய்யொன்றின் கீழ் இன்னொன்றை எழுதி மேலெழுத்தை மெய்யெழுத்தாய் அவர்கள் ஒலிக்கிறார்கள் இல்லையா?

ஒரு சில இடங்களில் இப்படி அடுக்காய் எழுதாது (காட்டாக ஆறெழுத்து அடுக்காக வரும் இடங்களில் முதல் மூன்றை ஓரடுக்காகவும், இரண்டாம் மூன்றை அடுத்த அடுக்காகவும்) தனியாக எழுதி முதலடுக்கின் கீழ், மெய்யைப் பலுக்க வேண்டி விராமம் என்ற குறியைப் பயன்படுத்துவர். ”விராமக் குறி” என்பது ஒருவகை இறுமக் குறியாகும் (end marker). அது சொல்லிறுதியைக் குறிக்கும். தமிழில் உள்ளதோ ஒற்றுக் குறி. இரண்டிற்கும் நுணுகிய வேறுபாடுண்டு. அதாவது நம்மைப்போல் சொல்லின் இடை, கடை போன்றவற்றில் புள்ளி வராது, சொல்லின் கடையிலும், ஓர் எழுத்தடுக்கின் கடையிலும் மட்டுமே விராமம் வரும். [கடையில் வரும் காரணத்தாற்றான் அது இறுமக் குறி எனப்படுகிறது.] சொல்லின் முதல், இடையில் அடுக்குக் கட்டு முறையின் மூலமே மெய்யொலி உணர்த்தப் பெறும். (தமிழிலோ சொல்லின் முதலிடத்திற் புள்ளி வரவே வராது.)

வடபுலத்திற்கும் தமிழ்ப்புலத்திற்கும் இடையில் இன்னும் கூட வேறுபாடு உண்டு. தமிழெழுத்தில் வரும் கால், கொம்பு போன்றவை உயிர்மெய்க் குறியீடுகள் - vowelized consonant markers - என்றே தமிழிற் சொல்லப்படும். வடபுலத்திலோ இவை உயிர்க்குறியீடுகள் - vowel markers - என்றழைக்கப்படும். நம்முடைய கெட்ட காலமோ, என்னவோ, வட எழுத்துக்களைக் கையாளும் தமிழ்க்கணிஞர் ஒருசிலரும் வடவர் வரையறுப்பில் மயங்கி நம் வரையறுப்பை ஒதுக்கி vowel markers என்று இவைகளை அழைக்கத் தொடங்கி விட்டனர். [இப்படித்தான் தமிழ்க்காப்பில் பலமுறை நாம் வழுக்குகிறோம். தொல்காப்பியமும், பாணினியமும் குறிக்கும் மொழியமைப்புகள் வேறானவை என்று ஆழப் புரிந்து கொண்டவர் வரையறைக் குழப்பத்துள் விழமாட்டார்.]

ஆக இருவேறு மொழிகள், இருவேறு கட்டுப்பாடுகள். இவற்றை எழுதும் முறைகளும் இருவேறே. இரண்டையும் வலிந்து ஒன்றாக்க முயல்வது சதுரத்தையும் வட்டத்தையும் ஒன்றாக்குவது போலாகும். அடிப்படையில் இரு வேறு எழுத்துக்களை ஒன்றின் அச்சடிப்பாய் இன்னொன்றை வலிந்தாக்குவது பெரும் முட்டாள் தனமும். ஏமாற்றுவேலையும் ஆகும். வடமொழி எழுத்திலக்கணக்கக் கோட்பாடுகளைக் கொண்டுவந்து தமிழிற் புகுத்தும் தவறான செயல் இன்று நேற்றல்ல, 11 ஆம் நூற்றாண்டு புத்தமித்திரரின் வீரசோழியம் காலத்திலேயே தொடங்கிவிட்டது. அதன் இன்னொரு வெளிப்பாடு தான் 1700 களில் திருநெல்வேலி ஈசான மடம் சாமிநாத தேசிகர் ”ஐந்தெழுத்தால் ஒரு பாடை” என்று நக்கலடித்ததாகும். இப்போது ஒருங்குறி சேர்த்தியமும் சில இந்திய மொழியறிஞரும் இக்குழப்பத்தைத் தொடருகிறார்கள்.

தமிழெழுத்து வேறு, வடபுல எழுத்துக்கள் வேறு என்ற அடிப்படை வேறுபாடு இந்தப் பெரும்போக்குத் தனத்திற்குப் புரிவதேயில்லை. பெரும்பான்மைத் தமிழரும் என்ன நடக்கிறதென்று அறியாதவராய் உள்ளனர். பல்வேறு தமிழறிஞரும் ”கணித்தமிழுக்குள் நாம் என்ன நுழைய? யார் வீட்டுக்கோ வந்தது கேடு ” என்பதாய்த் தனித்து நிற்கிறார்கள். ஓரளவு தெரிந்தவரும் நிலைபுரியாது ஆழ்குழப்பத்தில் கிடக்கிறார்கள். ஒரு சில தமிழார்வலரோ, எதையுஞ் சரியாகத் தெரிந்து கொள்ளாமல், அரைகுறைப் புரிதலில் உணர்ச்சி மேலிட்டுத் தெருமுனைக்கு ஓடிவந்து போராடத் துடிக்கிறார்கள். அறிவார்ந்த செயலை, வல்லுநர் கொண்டு வகையறச் சூழ்ந்தாய்ந்து அதற்கேற்ற ஒரு தடந்தகையை (strategy) உருவாக்கி அறிவால் எதிர்க்காமல், உணர்வு கொண்டு துடித்தால் இழப்பு நமக்கல்லவோ வந்து சேரும்? குறளாசான் 465 ஆம் குறளில் அதையா நமக்குச் சொல்லித் தந்தான்?

வகையறச் சூழாது எழுதல் பகைவரைப்
பாத்திப் படுப்பதோர் ஆறு.

ஒருங்குறி என்றால் என்ன? அதில் தமிழெழுத்துக்களும் மற்றவையும் எங்குள்ளன? இப்பொழுது தமிழெழுத்தை நீட்டிக்கச் சொல்லி ஒரு முன்மொழிவு (proposal) வந்திருக்கிறதே? இது எதற்காகச் செய்யப் படுகிறது? எங்கு இது வரக்கூடும்? வந்திருப்பது நல்லதா? கெட்டதா? இதேபோலக் கிரந்தத்திற்கான இன்னொரு முன்மொழிவை யார் செய்கிறார்கள்? அம் முன்மொழிவு என்ன? அது தமிழெழுத்தைத் தாக்குமா? தாக்காதா? அந்தத் தாக்கம் இல்லாது, கிரந்தத்தை மட்டுமே முன்மொழிய முடியாதா? - இப்படிப் பல்வேறு கேள்விகளை விவரந் தெரிந்தவரிடம் கேட்டுத் தெளிந்து அவற்றிற்கு விடை கண்டு, வெற்றிபெறத் தக்க தடந்தகையை உருவாக்காது, போராடப் போனால் விளைவு என்ன? இன்னொரு முள்ளிவாய்க்காலா? அது தேவையா? “ஆகா.., எம் அன்னைக்குக் கேடுற்றதே! இதை வீணே பார்த்திருக்க முடியுமா? மறத்தமிழன் போருக்கு அஞ்சுவானா? ஓடிவாருங்கள் தோழர்களே! அன்னையைக் காப்போம்” என்று கூவியழைத்து மானகக் கவணுக்கு (machine gun - இயந்திரத் துப்பாக்கி) முன்னால் அணிவகுத்து நிற்பது தற்கொலைக்குச் சமம் அல்லவா?

”ஊரெங்கும் தாளில் எழுதுவதை நிறுத்திப் பொத்தான் அடிக்கவைக்கும் காலத்தில் கணிநுட்பியல் பற்றி ஓரளவு புரியாமற் தமிழன் இனி வாழமுடியாது, தாளில் எழுதும் காலம் போயே போயிற்று” என்று நமக்குத் தெரிய வேண்டுமல்லவா?

சரி, தமிழெழுத்துக்கு மீண்டும் வருவோம். கல், ஓடு, மரப்பட்டை, தோல் என்ற எழுதுபொருட்களை விட்டு ஓலைக்கு வந்த காலத்தில் மீண்டும் தமிழிற் புள்ளி போடுவதில் சரவல் ஏற்பட்டது. புள்ளி போடுவதால் ஓலையில் ஓட்டை விழுவதைத் தவிர்க்க வேண்டும் என்று கருதி, இடம் பொருள் ஏவல் கருதிப் புரிந்து கொள்ளும் முறையில் மீண்டும் புள்ளி இல்லாது எழுதும் பழக்கம் ஏற்பட்டது. தமிழ்ச்சொல் எழுத்துக்கோவையின் இரண்டக (reduntancy) ஒழுங்காலும், பழக்கத்தாலும், இது அவ்வளவு சிக்கலாய் ஓலையெழுத்தில் உணரப்படவில்லை. ஆனால் அடுத்த எழுதுபொருளான தாளுக்கு நகர்ந்தபோது இச்சிக்கல் பெரிதாய் உணரப்பட்டு புள்ளி போடுவது மீண்டும் பழக்கமாயிற்று.

கல், ஓடு, மரப்பட்டை, தோல், ஓலை, மாழை (metal), தாள், அச்சு ஆகியவற்றில் ஆவணம் வெளியிட்ட வரை யாரும் இவ்வெழுத்துக்களுக்கு ஒப்புதல் அளிக்க வேண்டிய கட்டாயம் ஏற்பட வில்லை. தமிழ்கூறும் நல்லுலகப் பொதுமக்களின் மரபே, பரவலான புழக்கமே, இவ்வொப்புதலை வழங்கிற்று. இன்றோ கணித்திரையில் எழுதி அச்சடிக்கும் காலத்தில் ”இவ்வெழுத்து இப்படி இருந்தால் இது தமிழ், இது வேறுமாதிரி இருந்தால் நாகரி, சித்தம், சாரதா, கிரந்தம், உரோமன்" என்று பிரித்துக் காட்டி எங்கோவோரிடத்திற் செந்தரமாக்கும் (standardization) தேவையும், ஒப்புதல் வாங்கும் கட்டாயமும் ஏற்பட்டு விட்டன. அவ்விதத்தில் தான் தமிழின் தலைவிதியை எங்கோ இருக்கும் (வணிக நோக்குள்ள) ஒருங்குறிச் சேர்த்தியம் நிருணயிக்க முற்படுகிறது. தமிழை அரசுமொழியாய்ப் புழங்கும் வெவ்வேறு அரசுகளும் இவ் விந்தையையுணராது, ஒருங்குறிச் சேர்த்தியத்தின் ஒப்புதலை வேண்டி “ஆமாஞ் சாமி” போட்டுக் கொண்டிருக்கின்றன.

இனிக் கணித்திரையில் எழுத்து வெளியிட்டு அச்சடிக்கும் ஆவணங்களின் பயன்பாடு பற்றிப் பார்ப்போம்.

கணித்திரையில் வெளியிடுவது தட்டச்சில் அடிப்பது போல் ஆனதல்ல. அதன் பயன் வேறுபட்டது. தட்டச்சு ஆவணம் என்பது வெறுமே படிப்பதற்கும், சில நாள் சேமிப்பதற்கும், மட்டுமே உருவாவது. கணி ஆவணமோ [அதனுள் என்னென்ன சொற்கள் பயனுற்றன என்றறிவது, எழுத்துப் பிழைகள் இருந்தால் அவற்றைத் தானாகவே தேடித் திருத்துவது, இலக்கணப் பிழைகள் ஏற்பட்டால் அவற்றையும் திருத்துவது, உருபனியல் அலசல் (morphological analysis) மூலம் மொழிநடையை ஆய்வது, ஆவணம் பற்றிய பல்வேறு புள்ளி விவரங்களைத் தொகுப்பது, ஆவணம் எழுதுபவரின் மொழிநடைக் கைச்சாத்தைக் (style signature) காணுவது, எனப்] பல்வேறு உயர் பயன்பாடுகளைச் செய்யும் வகையில் அமைந்தது. இப்படியெல்லாஞ் செய்ய வேண்டுமானால் ஒரு மொழியின் ஏரணம் கணிக்குக் கற்பிக்கப் படவேண்டும். [அதைப் படிப்படியாகக் கற்பிக்கவும் முடியும்.]

தொடக்க காலத்தில் கணி என்பது எண்களைக் கையாளுவதற்கே பயன்பட்டு வந்தது. எண்களைக் கொண்டு தனக்கிட்ட புதிரிகளைக் (problems) கணிப்பது, ஏரணத்தின் பாற்பட்டு பல்வேறு தீர்வுகளை முடிவெடுப்பது போன்ற செயல்களையே தொடக்கத்தில் கணி செய்தது. அப்படித் தொடங்கிய காலத்தில் எழுத்துக்கள் என்றால் என்னவென்றே கணிகளுக்குத் தெரியாது. பின்னால் மொழிநடை ஏரணத்தை, எண்களின் ஏரணம் போல் பெயர்த்து, உணரமுடியும் என்று அறிந்து, அவ்வேரணத்தைக் கணிக்கும் கற்பிக்குமாப் போல், எழுத்துக்களுக்கு இணையாக தனித்த எண்களைக் கொடுத்து (இவ்வெண்களை - code points - குறிப்புள்ளிகள் என்று கணியாளர் குறிப்பர்.)

எழுத்துகளை உள்ளீடு (character input) செய்தல் -> அவற்றைக் குறிப்புள்ளி எண்களாய் மாற்றல் -> இவ்வெண்களின் மேல் பல்வேறு கட்டளைகள் கொடுத்துக் கணித்தல் -> மீண்டும் குறிப்புள்ளி எண்களை எழுத்துகளாய் மாற்றல்

என்ற முறையில் பல்வேறு எழுத்து ஆவணங்களை உருவாக்கி அலச முடியும் என்ற புரிதல் வந்தது. முதலில் உரோமன் எழுத்திற்கு மட்டுமே இம்முறை எழுந்தது. இதில் வெறும் 2^7 = 128 இடங்களே (அதாவது குறியீடுகளே, அல்லது எண்களே) அமைந்தன. [ASCII என்று சொல்லுவார்கள்.] பின்னால் இரோப்பிய மொழிகளில் இருக்கும் பல்வேறு குறியீடுகளையும், மீக்குறிகளையும் சேர்த்து, ”நீட்டிக்கப் பட்ட உரோமன் (extended Roman)/நீட்டிக்கப் பட்ட இலத்தீன் (extended Latin) எழுத்துமுறை” வந்தது. இதில் 2^8 = 256 குறியீடுகள், அதற்கான எண்கள் அமைந்தன. [இதை extended ASCII என்றும் சொல்லுவார்கள்.]

இதே முறையில் அடுத்து உலகின் பல்வேறு மொழிகளை எழுதிக் காட்டும் எழுத்துகளுக்கும் எண்களைக் கொடுத்து அவற்றையெல்லாம் ஒருங்கு சேர்த்து ஒரே ஆவணத்திற் பயன்படுத்த முடியும் என்ற தீர்வு இயல்பாய் எழுந்தது. இம்முறைக்குத் தான் ஒருங்குறி என்று பெயர். Universal code என்பதை உணர்த்தும் வகையிற் சுருக்கி Unicode என்று பெயரிட்டார்கள். தமிழில் இதே பெயரை ”ஒருமிய, ஒருமுகிற, ஒருமும் குறி” என்ற பொருளில் வினைத்தொகையாய் ஒருங்குறி என்று குறிக்கத் தொடங்கினோம். ஒருங்குறி என்ற சொல்லின் பிறப்பிலக்கணம் புரியாது ”சீருரு” என்று ஒருசிலர் தமிழிற் சொல்ல முற்படுவது முற்றிலும் பிழை. This is not a uniform code. (அதே போல சிலர் ஒருங்குகுறி என்று சொல்ல முயலுகிறார்கள். அதுவும் தவறான புரிதலே. இரண்டு குகரங்கள் இதில் புழங்க வேண்டிய தேவையில்லை. ஒருங்குறியில் வரும் ஒரு குகரம் போதும். ஒரு வாக்கியத்திற் சொற்சிக்கனம் போல சொல்லில் எழுத்துச் சிக்கனம் தேவை.)

ஒருங்குறியின் தொடக்கத்தில் 2^16 = 65536 இடங்களே (அதாவது எண்களே) இருந்தன. ஆனால் இப்பொழுது 2^11 வரைக்கும் இடங்கள் போய்விட்டன. மெல்ல மெல்ல 16 தட்டுத் தளங்களுக்குக் குறியேற்றம் போய்க் கொண்டிருக்கிறது. ஒருங்குறி 6.0 ஆம் விருத்தில் (version) 93 எழுத்து முறைகளைக் குறித்திருக்கிறார்கள். இன்னும் நூற்றுக்கணக்கான எழுத்துமுறைகளைக் குறிக்கும் அளவிற்கு ஒருங்குறிச் சேர்த்தியம் போய்க் கொண்டிருக்கிறது.

சற்று முன்னே சொன்ன படிதான் உலகில் உள்ள பல்வேறு எழுத்து முறைகள் கணித்திரையில் எழுதுவதற்குத் தோதாய் ஒருங்குற்றன. ஒருங்குறியின் பெரும்பயன் ஒன்றிற்கு மேற்பட்ட எழுத்து முறைகளை (அதன் விளைவாய் ஒன்றிற்கு மேற்பட்ட மொழிப் பனுவல்களை - language texts) ஒரே ஆவணத்தில் காட்டமுடியும் என்பதேயாகும். இதை எல்லோரும் பயன்படுத்தினால் ஒரு செந்தரம் (standard) உருவாகும், ஒரு கணியில் இருந்து இன்னொரு கணிக்கு இணையத்தின் மூலம் ஆவணங்களை அனுப்பி எந்தச் சரவலும் இல்லாது படிக்கவைக்க முடியும் என்ற பயன்பாடு இரண்டாவதாகும். இந்தியாவில் வாழும் எழுத்துக்களைக் குறிக்குமாப் போல தேவநாகரி, சாரதா, பெருமி, தமிழெழுத்து, ஒரியவெழுத்து, குர்முகி, குசராத்தியெழுத்து, மராத்தியெழுத்து, வங்காள எழுத்து, தெலுங்கெழுத்து, கன்னட எழுத்து, மலையாள எழுத்து எனப் பல்வேறு எழுத்து முறைகள் ஒருங்குறியில் இடம் பெற்றுள்ளன.

ஒருங்குறி பற்றித் தெரியாது இந்தக் கட்டுரையைப் படிப்போருக்காக, ஒருங்குறியில் அடித்தளத் தட்டில் (BMP) இருக்கும் நம்முடைய தமிழ்க் குறியேற்றப் பட்டியலைக் கீழே கொடுத்துள்ளேன். [இதில் மொத்தம் 72 குறியீடுகள் இருக்கின்றன. அவற்றுள் தமிழுக்கு வேண்டாத குறியீடுகளையும் (0B82, 0BD7), சமயச் சார்பான குறியீடுகளையும் (0BD0), தமிழெண்கள், விதப்புக் குறியீடுகளையும் (0BE6 - 0BFA) கூடச் சேர்த்திருக்கிறார்கள். அவற்றை ஒதுக்கினால், மொத்தம் 48 குறியீடுகளே தமிழெழுத்துக்களைச் சேர்ந்ததாய் அமையும். இந்தக் கட்டுரையின் அடுத்த பகுதியில் இந்த 48 குறியீடுகளுக்கு ஏற்படப் போகும் தாக்கம் பற்றிப் பேசப் போகிறோம். தமிழுக்கு வேண்டாத குறியீடுகளை (0B82, 0BD7) ஆகியவற்றை எடுக்கச் சொல்லி இதுவரை பலரும் கேட்டிருக்கிறார்கள். இன்னும் பலர் கேட்கவேண்டும். அவற்றைப் பற்றிப் பேசினால் புலனம் வேறுபக்கம் போகும் என்று தவிர்க்கிறேன்.]



இன்னொரு செய்தியையும் இங்கு சொல்லவேண்டும். குறிப்புள்ளிகள் (code points) என்பவற்றிற்கும் வார்ப்புகள் என்பவற்றிற்கும் உள்ள வேறுபாட்டை ஒழுங்காய்ப் புரிந்து கொள்ள வேண்டும். (வார்ப்புகள் = fonts, இவற்றை ”எழுத்துருக்கள்” என்றே பலரும் குறிக்கிறார்கள். நானோ 400 ஆண்டுகால அச்சு வரலாற்றை விடாது பிடித்துத் தெளிவுறுத்துவதற்காக, வார்ப்படப் பட்டறைகளோடு - foundary workshops - அவற்றைத் தொடர்புறுத்தி ”வார்ப்புகள்” என்றே சொல்லுகிறேன். நம் அச்சு வரலாற்றை ஒதுக்கித் தள்ளி இந்தக் காலக் கணியெழுத்து வரலாற்றை எழுத முற்படலாமோ? நம் அப்பன் இன்றி நாம் ஏது? ”எழுத்துரு” என்பது ”நீர்வீழ்ச்சி” போலொரு கூட்டுச்சொல். ”வார்ப்பு” என்பது ”அருவி” போல் உட்பொருளால் அமையுஞ் சொல். ”எழுத்துரு”வைக் காட்டிலும் ”வார்ப்பின்” பொருள் அகண்டதாய், வரலாற்றை உணர்த்துவதாய், நான் கருதுகிறேன்.)

ககரம் என்பது ஓர் எழுத்து. அதற்கான ஒருங்குறிக் குறிப்புள்ளி U+0B95 ஆகும். அதன் வார்ப்பு வெளிப்பாடாக அலங்காரமான ககரத்திற்கு ஒரு வடிவமும், சாத்தாரக் (=சாதாரணக்) ககரத்திற்கு இன்னொரு வடிவமும் எனப் பல்வேறு ககர வடிவங்களைக் கொடுக்க முடியும். உண்மையில் குறிப்புள்ளிகள் எழுத்துக்களின் வடிவங்களை உணர்த்தவேயில்லை, அவை எழுத்துக்களை மட்டுமே நிகராள்கின்றன.

நாம் தேர்வு செய்யும் வார்ப்பு வரிசைக்குத் தக்க வெவ்வேறு வடிவங்களில் ககரம் என்ற எழுத்தைக் கிட்ட வைக்கலாம். [காட்டாக மைக்ரோசாவ்ட் கணியில் லதா என்ற வார்ப்பில் இருக்கும் ககரமும், ஏரியல் யுனிக்கோடு MS என்னும் வார்ப்பில் இருக்கும் ககரமும் வெவ்வேறு தோற்றம் காட்டும்.]

பின்னால் கிரந்தம், தமிழெழுத்து ஒற்றுமை வேற்றுமை பற்றிப் பேசும் போது இந்த குறிப்புள்ளிகள் - வார்ப்புகள் பற்றிய புரிதல் நமக்குப் பயன்படும். [மறக்காதீர்கள். கணியில் எழுத்துக்களுக்கு அடையாளமாய்க் குறிக்கக் கொடுக்கப்படும் எண்களைக் குறிப்புள்ளிகள் என்கிறோம். வார்ப்புகள் அந்தக் குறிப்புள்ளிகளுக்கு வெவ்வேறு வடிவங்களைக் கொடுக்கின்றன.]

அடுத்த செய்தி, ”மொழி என்பதும் எழுத்து முறை என்பதும் வெவ்வேறானவை” என்பதாகும். (பொதுவான தமிழரிற் பலரும் “எழுத்தும் மொழியும் ஒன்று” என்று எண்ணிக் குழம்பிக் கொள்கிறார்கள்.) உண்மையில் அவை வெவ்வேறானவை. இருவேறு மொழிகளை ஒரே எழுத்துமுறை கொண்டு குறிக்கலாம்.

காட்டாக இசுப்பானியம், ஆங்கிலம் என்ற இருவேறு மொழிகளை உரோமன் என்ற ஒரே எழுத்துமுறை குறிக்கிறது. பொதுவாய், இசுப்பானியம் எழுதப் பயன்படும் உரோமனும், ஆங்கிலம் எழுதப் பயன்படும் உரோமனும் அப்படியே அச்சடித்தாற் போல ஒரே வடிவங்களைக் கொண்டிருக்காது. ஆனால் பெரும் அளவில் ஒன்றுபட்டு இருக்கும். சிறு சிறு மாற்றங்களைத் தெரிவுபடுத்துமாப் போல இரண்டிற்கும் பொதுவான குறிகள் கொண்ட பெருங்கொத்தை (super set) உருவாக்கி அதைவைத்து இசுப்பானியத்தையும், ஆங்கிலத்தையும் ஒரே ஆவணத்தில் எழுத முடியும். உரோமன் என்ற பெருங்கொத்து இன்று இசுப்பானியம், இத்தாலியம், போர்த்துகீசியம், பிரெஞ்சு, செருமன், தேனிசு, டச்சு, ஆங்கிலம் போன்ற மொழிகளின் பெருங்கொத்தாகி எழுதப் படுகிறது.

எந்தெந்த மொழியெழுத்துக்களை ஒன்று சேர்த்து ஓர் எழுத்துப் பெருங்கொத்து உருவாக்கலாம் என்பதற்கும் வரம்பு இருக்கிறது. காட்டாக உருசிய மொழி எழுத்திற்கும், ஆங்கிலேய மொழி எழுத்திற்கும் கூடச் சில ஒப்புமைகள் இருக்கின்றன. இவ்விரு மொழிகளை எழுதும் போதும் a என்ற எழுத்து ஒன்று போலத் தான் இருக்கிறது. இது போல பல எழுத்துக்களை உருசியனுக்கும் ஆங்கிலத்திற்கும் இணை காட்ட முடியும் தான். இருந்தாலும் உருசியன் எழுதும் போது ஆங்கிலத்தில் இல்லாத பல எழுத்துக்களை எழுதவேண்டிய வேறுபாடுகளும் இருக்கின்றன.

வேறுபாடுகளையும், ஒப்புமைகளையும் மொழியமைப்பு அளவிற் சீர்தூக்கி அவற்றைத் தனித்தனிக் கொத்தாகவோ, ஒரே பெருங்கொத்தாகவோ அமைக்கிறார்கள். உருசியன், பல்கேரியன், உக்ரேனியன் போன்ற சுலாவிக் மொழிகள் சிரில்லிக் என்ற எழுத்து முறையையே தம் பெருங்கொத்தாகக் கொள்ளுகின்றன. உரோமன் என்ற பெருங்கொத்திற்கும் சிரில்லிக் என்ற பெருங்கொத்திற்கும் இடையே ஒற்றுமைகள் சிறிது காணப்பட்டாலும், வேற்றுமைகள் விதந்து காணப்படுவதால் அவற்றை ஒன்று சேர்க்காமல் தனித்தனிப் பெருங்கொத்தாகவே மொழியாளரும், அவர் வழிக் கணியாளரும் கொள்ளுகிறார்கள்.

உரோமன் என்னும் பெருங்கொத்து உருவானது போல ”இந்திக்” என்னும் பெருங்கொத்தை 1980-90 களில் உருவாக்க முயலாது, இந்திய நடுவணரசு அளித்த எண்மடைக் (8 bit) குறியீட்டிற்கான ISCII போல்மத்தை (model) ஒருங்குறிச் சேர்த்தியம் அடிப்படையாகக் கொண்டதால், இந்திய மொழியெழுத்துக்களை ஒருங்குறிக்குள் கொண்டுவருவதில் தொடக்கத்தில் இருந்தே அதற்குப் பெருஞ்சரவல் இருந்தது. [அது காலம் வரை அகரவரிசை (alphabet) அரிச்சுவடிகளை ஒழுங்கு செய்த குழுவினர் இந்திய எழுத்துக்கள் அசையெழுத்து அரிச்சுவடிகள் என்று சரியாக உணரத் தவறினார்கள்.]

இப்படி ஏற்பட்ட முதற்கோணல் முற்றுங் கோணல் ஆயிற்று. [மிக அழகாக அப்பொழுதே இந்திக், தமிழ் என்று இரு (பெருங்கொத்துப்) போல்மங்களை - models - உருவாக்கி இச்சிக்கலைத் தீர்த்திருக்கலாம். ஒரு நல்ல வாய்ப்பு பத்துப் பதினைந்து ஆண்டுகளுக்கு முன் தவறிப்போயிற்று.] ISCII இல் இருந்த குறைபாட்டை இங்கு நான் பேசவரவில்லை. அது வேறு எங்கோ நம்மை இழுத்துப் போகும். நடந்து போனவற்றைக் கிளறாமல், தமிழெழுத்து, கிரந்தத்துள் தமிழெழுத்து என்பது பற்றி மட்டுமே இப்பொழுது பார்க்கிறோம்.

[உலகில் உள்ள மொழிகளின் ஒலிகளை யெல்லாம் ஒன்று சேர்த்து அவற்றிற்கான international phonetic association குறியீடுகளைக் கொடுத்து பொதுமையைக் கொண்டுவரமுடியும் தான். அது பொதுமக்களை மீறிய அறிவார்ந்த மொழியாளருக்கு மட்டுமே புரியக் கூடியது என்றெண்ணி அதை ஒருங்குறிச் சேர்த்தியம் கணக்கில் எடுத்துக் கொள்ளவில்லை.]

தமிழெழுத்தும் கிரந்தவெழுத்தும் தமிழகத்தில் உருவாக்கப் பட்டவை. இரண்டும் இருவேறு மொழிகளைக் குறிக்க எழுந்தவையாகும். இரண்டுமே இந்தியாவில் தோன்றிய தமிழி, பெருமி (brahmi) ஆகிய எழுத்தமைப்புகள் ஒன்றிற்கொன்று ஊடுருவி உருவான எழுத்துக்களாகும். (தமிழி தமிழுக்கும், கிரந்தம் சங்கதத்திற்கும் எழுந்தவை). பின்னால் இவ்வெழுத்துக்கள் தனியிருப்புக் கொண்டு மாற்று மொழிகளைக் குறிக்க முற்படுகின்றன. காட்டாக உரோமன் எழுத்தோடு சில மீக்குறிகளையும், மரபுகளையும், சேர்த்து தமிழ் மொழியை இக்காலத்தில் எழுதுகிறோம் இல்லையா?

இது போல தமிழெழுத்துக்களோடு சில மீக்குறிகளையும், மரபுகளையும் சேர்த்து ஆங்கில மொழியை எழுத முடியும். இதேபோல சங்கத மொழியை, கன்னடத்தை, தெலுங்கை, மற்ற மொழிகளை தமிழெழுத்துக் கொண்டே எழுத முடியும். [இம்மீக்குறிகள் பற்றிய செந்தரத்திற்கு இன்னும் தமிழ்க் கணிமையர் வந்து சேரவில்லை.] ஆனால் இதுவரை மீக்குறிகள் தனியாகவும் எழுத்துக்கள் தனியாகவும் அடுத்தடுத்துச் சரமாகத் (sequence) தான் எழுதப்பட்டு வந்தன. யாருமே மீக்குறிகள் இணைந்த அணுக்குறிப் புள்ளிகளாய் (atomic code points) ஒருங்குறிச் சேர்த்தியத்திடம் கேட்கவில்லை.

இதுவரை நான் சொன்னது பாயிரம் தான்; இனிமேற் தான் கட்டுரையின் உள்ளீட்டிற்கு வருகிறேன். அடுத்த பகுதிக்குப் போகலாம், வாருங்கள்.

அன்புடன்,
இராம.கி.

Saturday, November 27, 2010

பெருமாள் - தொடர்ச்சி

முதலாம் ஆதித்த சோழன் வரைக்கும் வந்த நாம் அதற்குச் சற்று முன்னும் சேரர் வழி பார்த்தாற் போகமுடியும். முதலாம் ஆதித்த சோழனின் காலம் கி.பி. 871-907. இவனுக்குச் சமகாலத்துச் சேர அரசர் இருவர். ஒருவர் (ஸ்)தாணு இரவி கி.பி. 844-885. இன்னொருவர் (ஸ்)தாணு இரவியின் மகன் இராமவர்மன் கி.பி. 885-917. இராமவர்மனின் மகள் ஆதித்த சோழனின் மகனான முதற் பராந்தகனுக்கு மணம் செய்துவிக்கப் பட்டாள். (ஸ்)தாணு இரவி காலத்தில் சோழருக்கும் சேரருக்கும் இடையே நல்லுறவே இருந்தது. [இராசராசன், இராசேந்திரன் காலத்திற் தான் உறவு பாழ்பட்டது. சேரர் குலம் அழிந்தது. அதன் விளைவே தமிழரோடு தொடர்பறுத்த கேரளம் உருவாகியது. சோழப் பேரரசு என்ற கருத்தீடே கேரளம் என்ற இன்னொரு மாற்றுக் கருத்தீடு ஏற்படக் காரணம் ஆகியது. இல்லாவிட்டாற் முப்பெருந் தமிழகம் என்ற கருத்தீடு நிலைத்திருக்கும்.]

(ஸ்)தாணு இரவியின் பாட்டன் குலசேகர வர்மன் (கி.பி.800-820). பின்னாளில் குலசேகர ஆழ்வார் என்று போற்றப்பட்ட விண்ணவப் பெருந்தகையாவார். இவருக்குத் தான் சேரமான் பெருமாள் என்ற பெயர் ஏற்பட்டது. பல்வேறு சேரர் குடும்பக் கிளைகள் சேரல நாடெங்கணும் குறு அரசுகளை நிருவகித்த காலத்தில் அவர்களையெல்லாம் தம் அதிகாரத்தாலும், உறவாலும், ஒறுத்தலாலும் ஒன்று சேர்த்து ஒரு வலுவான ஒருங்கிணைந்த சேர நாட்டை உருவாக்கிய பெருமை குலசேகரரையே சாரும். இவருடைய தலைநகர் கொடுங்களூர் எனப்படும் மகோதய புரம் (பழைய வஞ்சிக்கு அருகில் இருந்த ஊர்.) எல்லாச் சேரமான்களுக்கும் மேலே பேரசராக [பேரரசர் என்ற பொருளை அப்படியே தரும் சொல் தான் பெரும் ஆள் (big ruler) = பெருமாள்] ஆகி மீண்டும் அவர் நாட்டைக் கட்டியதாகக் கேரளோத்பத்தி என்னும் வரலாற்று நூல் பகரும். இவர் கொல்லியையும், கோழியையும், ஆண்டதாகவும் கொங்கு நாட்டைக் கைப்பற்றியதாகவும், கூடலின் தலைவனாக இருந்ததாகவும் தன் பாசுரங்களில் கூறிக் கொள்கிறார். கோழி என்னும் உறையூரைக் கைப்பற்றியது விசயாலயன் (கி.பி.848-881) தஞ்சாவூரைக் கைப்பற்றியதற்கு முன்னால் இருந்திருக்க வேண்டும். பெரும்பாலும் அழிந்து கொண்டிருந்த பல்லவரிடமிருந்து உறையூரை குலசேகரர் கைப்பற்றியிருக்கலாம். கூடல் என்பது மதுரையைக் குறிக்கும். இவர் காலத்தில் பாண்டியரும் வலுக் குறைந்தே இருந்தனர்.

அப்பேர்ப்பட்ட சேரமான் பெருமாள் தம் அரசு துறந்து விண்ணவ நெறியில் ஆழ்ந்து ஆங்காங்கே விண்ணவக் கோயில்களுக்குச் சென்று இறைவனைப் பற்றித் திருமொழி பாடினார். அதனாற்றான் அவருடைய திருமொழி, விண்ணவ நாலாயிரப் பனுவலில் பெருமாள் திருமொழி (பேரரசர் திருமொழி) என்று சொல்லப்பட்டது போலும். அவருக்கு முன்னால் பெருமாள் என்ற சொல் இருந்ததா என்று இதுவரை தெரியவில்லை. ஆனால் பெருமாள் என்ற பட்டம் ஒருங்கிணைந்த சேரல அரசை உருவாக்கிய குலசேகரருக்கு முற்றும் பொருந்தும்.

சேரமான் பெருமாள் குலசேகரர், தன் மகன் இராசசேகர வர்மனைப் பட்டத்திற்குக் கொண்டுவந்து (கி.பி.820-844) ஆழ்வார் பணியை மேற்கொண்டிருக்க வேண்டும். இருபத்து நாலு ஆண்டுகள் ஆண்ட இராசசேகர சிம்மனோ தானுமே அரசு துறந்து அதே பொழுது தன் தந்தையின் நெறிக்கு மாறாய்ச் சிவநெறியிற் சேர்ந்து பணி செய்திருக்கிறான். [பழஞ்சேரர் சிவநெறியாளரே. செங்குட்டுவன் நிலையைச் சிலம்பில் அறியலாம்.] இராச சேகரனுக்குப் பின் அரசு செய்தவன் தான் மேலே சொன்ன அவன் மகன் (ஸ்)தாணு இரவி (கி.பி.844-885). இராச சேகர வர்மன் தான் பின்னாளில் தேவார மூவரில் கடைசியான சுந்தரமூர்த்தியாருடன் சேர்ந்து கைலாயம் வரை போன சேரமான் பெருமாள் நாயனார். சேரமான் பெருமாள் என்ற பட்டம் தந்தையிடம் இருந்து மகனுக்கு ஒட்டிக் கொண்டது போலும். இருவேறு நெறிகளில் இறைப்பணி செய்து பேர்பெற்ற மன்னர்கள் சேரமான் பெருமாள்கள். பெருமாள் என்ற சொல்லின் மதஞ்சாராப் பொருள் ஆட்சி கருதியே ஏற்பட்டிருக்க வேண்டும்.

(ஸ்)தாணு இரவி சிவநெறியாளனாய் இருந்த போதும் அரசு துறக்கவில்லை. ஆனால் அவர்களின் குலத்திற்குச் சேரமான் பெருமாள் என்ற பட்டம் நிலைத்துப் போனது. குலசேகரருக்குத் தான் முதலில் பெருமாள் என்ற பட்டம் ஏற்பட்டதா? அவருக்குமுன், வேறு யாருக்கும் இருந்ததா? - என்பது ஆய்விற்குரியது. அதே போல கி.பி.800க்கு வந்து சேர்ந்த நாம் ”பெருமாள்” என்ற சொல்லின் வரலாற்றை (குறைந்தது 1210 ஆண்டுகள்) அதற்கு முன்னும் தேடவேண்டும். [ஒருவேளை பல்லவரின், பாண்டியரின், களப்பாளரின் காலத்தில் இருந்ததா என்று தேடவேண்டும்.]

இராம வர்மனின் மகன் கோதை இரவி வர்மன் காலத்தில் (5 தலைமுறைகளில்) முழுக் கேரளமும் சேரமான் பெருமாள் குலத்தினருக்கு அடிபணிசேரர்ந்தது. பழைய சேரரின் விரிவு வந்து
சேர்ந்தது.

அன்புடன்,
இராம.கி.

Monday, November 22, 2010

பெருமாள்

அண்மையில் கண்ணபிரான் இரவிசங்கர் ”பெருமாள் என்ற சொல் எங்கு, எப்பொழுது எழுந்தது?” என்று ஒரு மடற்குழுவில் ஐயம் எழுப்பியிருந்தார். திருமால் (=நெடுமால், மாயவன், நெடியோன்) என்ற சொல் தானே சங்க காலத்தில் இருந்தது? அது எப்படிப் பெருமாளாகப் பொதுவழக்கில் மாறியது? ஒருவேளை ஏதேனும் மரபு சார்ந்த குழு வழக்கில் பெருமாள் என்ற சொல் இருந்ததா? ஒருவேளை பேச்சுவழக்கில் மதில்>மதிள் போலப் “பெருமால்” பெருமாளாயிற்றா?- என்ற கேள்விகளும் அவர் கேட்பில் அடங்கியிருந்தன. ஆழமான கேள்வி. சட்டென்று விடை சொல்லிவிட முடியாது. கொஞ்சம் துழாவியபின் ஓரளவு கண்டுபிடிக்க முடிந்தது. அறுதியான முடிவிற்கு இன்னும் வரமுடியவில்லை. ”நமக்குத் தெரிந்ததைக் கோடி காட்டுவோம். இது சரியா, தவறா என்பதை மற்ற அன்பர்கள் தொடரட்டும்” என்று எழுதுகிறேன். (பெருமால்>பெருமாள் என்ற திரிவு நடந்திருக்க வாய்ப்பில்லை. நெடுமால் என்ற புழக்கம் இருந்திருக்கிறது. ஆனால் பெருமால் என்ற சொல்லை நான் சங்க இலக்கியத்தில் எங்கணும் கண்டதில்லை. யாரேனும் கண்டிருந்தாற் சொல்லுங்கள்.)

[”குழு வழக்கு” என்ற சொல்லை திருவிண்ணவர்கள் ”பரிபாஷை” என்றே தமக்குள் சொல்லிக் கொள்வது ஏன் என்றும் புரியவில்லை. ”இதற்குள் மெய்ப்பொருள் அடங்கியிருக்கிறது; பரிபாஷை என்றசொல்லை வேறு மாதிரிச் சொல்லக் கூடாது” என்று ”வியாக்கியானம்” பண்ணுவதும், ”meta language" என்று மொழிபெயர்ப்பதும், எனக்கு விளங்கவில்லை. இது போன்ற வியாக்கியானங்களால் குழுத்தன்மை தான் காப்பாற்றப் படும். நல்லதமிழ்ப் பயன்பாடு அழிந்து போகும்.

தமிழிற் பரிமாற்றம், பரிவட்டம், பரிவாரம் என்ற சொற்களுண்டு. பரிமாற்றம் என்பது ஒருவருக்கொருவர் தம்மிடையே கொடுத்துக்கொள்ளும் மாற்றம். ஒருவருக்கொருவர் என்னும் போது ஒரு குழுவில் அடங்கியவரைக் குறிக்கும். அதோடு பரி(வு)யுள்ளவர் ஒரு குழுவில் தான் இருப்பர். பரிதல் என்பது குழுவிற்குள் இருப்போர் மீது நேயம் (பரிவு) காட்டுதல் என்றே பொருள் கொள்ளும். பரி என்ற சொல் சுற்றி வளைத்து ஒரே கருத்தும் உறவும் கொண்ட குழுவைத்தான் குறிக்கும்.

பரிவட்டம் என்பது தலையைச் சுற்றிக் கட்டும் துணி வட்டம். இங்கு பரிதல் என்பது சுற்றுதல்.

பரிவாரம் என்பது அரசன் அரசியர்க்கு (இந்தக் காலத்தில் தலைவன்/தலைவியர்க்கு) எப்பொழுதும் உடனிருந்து பணி செய்பவர்களின் குழு/தொகுதி

”குழு வழக்கு” என்பது ”பரிபாஷை”க்கு நிகரான நல்ல தமிழ். அதைப் பயன்படுத்த விரும்பாது ”பரிபாஷை” என்ற இரு பிறப்பிக் கூட்டுச்சொல்லைப் பிடித்துத் தொங்குவர்க்கு என்ன சொன்னாலும் புரியப் போவதில்லை. அவர்கள் குழு வழக்கு அவர்களுக்கு என்று விட்டுவிடலாம். கொச்சை வழக்கு, நூல் வழக்கு எனவிருந்தால் குழு வழக்கு என்ற சொல் இருக்கக் கூடாதா, என்ன? திருவிண்ணவ மரபின் குழு வழக்கு - ஸ்ரீவைஷ்ணவச் சம்ப்ரதாயப் பரிபாஷை.]

முன்னாற் சொன்ன மடற்குழுவில் பேரா. இராசம் அவர்கள் குலோத்துங்க சோழன் உலாவில் இருந்தும் பல்வேறு பிற்காலச் சோழ, பாண்டிய, குறுநில மன்னர் கல்வெட்டுக்களில் இருந்தும் சில மேற்கோள்களைக் எடுத்துக் கொடுத்திருந்தார்கள். முழுமை கருதி அவற்றை அப்படியே இங்கு வெட்டியொட்டியிருக்கிறேன். அவர் சுட்டிய சான்றுகள் கி.பி.1035 வரைக்கும் போகின்றன. அதற்கும் மேல் எவ்வளவு காலம் போகும் என்பதை இதற்குக் கீழே பார்ப்போம்.

----------------------------------
குலோத்துங்க சோழன் உலா

சேயினும் நல்ல பெருமாள் திருத்தடந்தோள்
தோயினும் தோய மனம் துணியும்
ஆயினும் (கண்ணி 167)

..............................................ஓதிமமே
எங்கள் பெருமாளை இங்கே தருவான், நீ
உங்கள் பெருமானுழைச் செல்வாய் (கண்ணிகள் 202-203)

.......................................உலகில்
பெரிய பெருமாள் பெரும் பவனி வீதி
இரிய எதிர் ஏற்று இழந்தாள்
வரி வளை (கண்ணிகள் 207-208)

பழிச்சி வணங்கிப் பெருமாள் பவனி
எழுச்சி முரசு ஓர்ந்திருந்தாள் (கண்ணி 276)

..................................திரு உலாப்
போதும் பெருமாள் புகுதும் அளவும் இங்கு
யாதும் பயிலாது இருத்துமோ (கண்ணிகள் 301-302)

...................................பெருமாளும்
கொற்றக் குடைக்கீழ் வடமேருக் குன்று அனைய
வெற்றிக் களி யானைமேல் வந்தான் (கண்ணிகள் 329-330)

......................................... ஞாலத்தோர்
தெய்வப் பெருமாளும் சேவடி முன் குவித்துக்
கைவைத்து நின்றவளைக் கண்ணுற்றான் (கண்ணி 357-358)
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

கல்வெட்டுச் சான்றுகள் ”சாசனமாலை” என்ற கல்வெட்டுக்கள் அடங்கிய நூலில் தேடியபோது கிடைத்ததாக பேரா. இராசம் சொல்லியிருக்கிறார்கள்.

தென் ஆர்க்காடு ஜில்லா, திருக்கோவலூர்த் திருவிக்கிரமப் பெருமாள் கோயிலில் உள்ளது. (ராஜேந்திரன் 1, கி. பி. 1035-1036)

சரவணப்பெருமாள் பட்டர் "ரக்த காணிக்கை நிலம்: தெங்கால் புரவில் அம்மாபாகத்துக்குத் தெற்கு, மதுரை பாதைக்கும் குளத்துக்கரைக்கும் கிளக்கு, வீரப்பபிள்ளை தெப்பக்குளத்துக்கு
மேற்கு, தெப்பக்குளம் வாய்க்காலுக்கு வடக்கு, - இன்னாங்கெல்கைக்கு உள்ப்பட்ட திருத்தல் நிலம் ஒருமாவும், கிர்ஷ்ணாபுரம் குடியிருப்புக்கு மேற்கு, சுந்தரபட்டர் ஆண்டிச்செய்க்கி கிழக்கு, சரவணப்பெருமாள்பட்டர் திருத்தலுக்கும் வாய்க்காலுக்கும் தெற்கு, மதுரைப் பாதைக்கும் வடக்கு, இன்னாங்கெல்கைக்கு உள்ப்பட்ட ஊரடிநிலம் ஒருமாவும், ஆக ரெண்டுசெய்யும்..." (கர்நாடக நவாப்பு, கி. பி. 1793)

ராஜராஜன் - 3, கி. பி. 1231-32 தென் ஆர்க்காடு ஜில்லா, கூடலூர் தாலுகா திருவகீந்திபுரம் தேவநாயகப் பெருமாள் கோயிலில் உள்ளது.

இவை இவ்வூர் கணக்கு செருந்திவனப் பெருமாள் எழுத்து.
... ... ...
இவை விஞ்சத்தரையர் சைந்த்ராதன்மைக்கு இவை பெருமாள்ப் பிள்ளை எழுத்து.
... ... ...
இது அண்ண[ல்] வாயில் உதையப் பெருமாள் எழுத்து (ஜடாவர்மன் வீர பாண்டியன் - 2, கி. பி. 1266)

இவ் ஊரில் நாயனாற்குப் பங்கு இரண்டும், உகந்தருளப் பண்ணுகிற பெருமாளுக்கு பங்கு இரண்டும் ... இறையிலியாகவும்... (சம்புவராயன்)

...முத்தமிழ் மாலை முழுவதும் உணர்ந்த சித்திர மேழிப் பெரியநாட்டோம் வைத்துக்குடுத்த பரிசாவது -- ... எழுபத்தொன்பது நாட்டுப் பதினெண் பூமிச் சித்திர மேழி விண்ணகரான
திருவிடைகழி நின்றருளின பெருமாள் கோயில் அனாதியாக மேழித் திருத்தோரணமும் ஸ்ரீ பூமிதேவியும் ப்ரதிஷ்டை பண்ணி... (சித்திர மேழிப் பெரிய நாட்டவர், தென் ஆர்க்காடு ஜில்லா,
திருக்கோவலூரில் திருவிக்கிரமப் பெருமாள் கோயிலில் உள்ளது.)

இப்படிக்கு சொக்க ஞானசம்பந்தன் பெருமாள் எழுத்து (ஸுல்தான் ஆட்சிக்காலம். திருச்சிராப்பள்ளி ஜில்லா, திருமெய்யம் தாலுகா, ராங்கியம் பூமீச்வரர் கோயிலில் உள்ளது.)

முன்னாள் பெருமாள். எம்மண்டலமும் கொண்ட பெருமாள். சுந்தர பாண்டிய தேவர் நாளில்... (இராஜநாராயண சம்புவராயர், கி. பி. 1342)

...பணிமாருமிடத்து பெருமாளுக்கு முதலியார்க்கும் பதியிலார் முன்பும் தேவரடியார் இவர்கள் பின்புமாக பணிமாரக் கடவார்களாகவும்... ... ... (இராஜநாராயண சம்புவராயர், கி. பி. 1342)

...உடையார் விக்ரமபாண்டீச்வரமுடைய நாயனார் தேவதானமும் நயினார் திருவிருந்த பெருமாள் திருவிடையாட்டமும், ஸ்ரீக்ருஷ்ணன் திருவிடையாட்டமும்...முகந்தானத்து நாராயண
ஸ்ரீபாதங்கள் மடப்புறமும்... இராசகுலரா ... காலுக்கு நயினார் திருவிருந்த பெருமாள் திருவிடையாட்டமான ஆகவராம...துக்கும்...(அரிகேஸரி பராக்கிரம பாண்டியன், கி. பி. 1452)

பெருமாள் அரிகேஸரி தேவர் என்று திருநாமம் உடைய பொன்னின் பெருமாள் பராக்ரம பாண்டிய தேவர்... எங்கள் கர்த்தர் பெருமாள் அரிகேஸரி தேவர் என்று திருநாமமுடைய பொன்னின் பெருமாள் பராக்ரம பாண்ட்ய தேவர் ...(அரிகேஸரி பராக்கிரம பாண்டியன், 1462)

பெருமாள் சீபத்மனாப பெருமாளுக்கு நாம் கல்ப்பித்த சங்கர நாராயண மார்த்தாண்டன் பூசை னடக்கும் சீபத்மநாபன் திருமடத்தில் பூசைக்கும் நமக்காரம் உள்பட்ட வகைக்கும்...(முதலியார் ஓலைகள், கி. பி. 1467)

அறந்தாங்கி அரசு அச்சமரியாத பெருமாள். அலவிலஞ்சாத பெருமாள், ... ஆட்டுக்கு ஆனை வழங்கும் பெருமாள், ஏழுநாளையில் ஈழந்திறை கொண்ட பெருமாள்,கோன் பாட ...யாத
பெருமாள், ... ஏகப் பெருமாள் தொண்டைமானார் புத்திரன் ...(கிருஷ்ணதேவ மஹாராயர், கி. பி. 1518)

+++++++++++++++++++++++++++++++++++

இனி நாம் கண்ட சான்றுகளுக்கு வருவோம். மேலே கொடுத்த சான்றுகளுக்கும் முற்காலத்தில் ஒரு சான்றைத் திருப்பதி-திருமலையிற் காணலாம். இதைத் திருமலைக் கோயிலில் முதற்சுற்றாலையின் வடக்குச் சுவரில் பல்லவ அரசன் பார்த்திபேந்திர பல்லவன் காலத்துக் கல்வெட்டிற் பார்க்கலாம். இந்தக் கல்வெட்டின் காலம். கி.பி.966 ஆகும். கல்கியின் ”பொன்னியின் செல்வனில்” வல்லவரையன் வந்தியத்தேவனோடும், கந்தமாறனோடும் சேர்ந்து சோழ இளவரசன் ஆதித்திய கரிகாலனுக்குத் தோழனாய் வரும் பார்த்திபேந்திர பல்லவன் தான் இவன். சுந்தரசோழன் காலத்தில் சோழருக்கு அடங்கிய அரசப் பொறுப்புக் கொண்ட இவனுக்கும் கீழ்ப்பட்ட சத்திவிடங்கக் காடவராயன் என்பவன் மனைவியாகிய சாமவை என்னும் பெருந்தேவி மூலவருக்குச் சில திருவாபரணங்களும், வெள்ளியால் ஊருலவர் திருமேனியும் படைத்து ஊருலவருக்கு மணவாளப் பெருமாள் என்றும் பெயரிட்டு திருப்பணி செய்திருக்கிறாள். (காலப்போக்கில் இப்பொழுது திருமலையில் 4 ஊருலவத் திருமேனிகள் உண்டு.) கிரந்தமும் தமிழும் கலந்த அந்தக் கல்வெட்டில் இருந்து கூடியமட்டும் தமிழில் மொழிபெயர்த்துத் தந்திருக்கிறேன். [இது திருமலை-திருப்பதித் தேவத்தானம் 1998 இல் வெளியிட்ட “Early Inscriptions" என்ற நூலில் 13-14 ஆம் பக்கங்களில் இருக்கிறது.]
------------------------------------
1. ஸ்வஸ்திஸ்ரீ கோப்பாத்ரமஹேந்த்ரபன்மருக்கு யாண்டு 14 வது சத்திவிடங்கனாகிய ஸ்ரீகாடபட்டிகள் தேவியார் பல்லவப்பேற்க்கடையார் மகள் சாமவையாகிய காடவன் பெருந்தேவியேன்
ஸ்ரீவேங்கடத்து எழுந்தருளி நின்ற பெருமானடிகளுக்கு கர்ம்மார்ச்சனை கொண்டருளி திருவி(ள்)ளங் கோயிலில் எழுந்தருளுவித்த வெள்ளித் திருமேனியின் திருமுடி-

2. யில[ழுத்தின] வயிரம் 23 ம் பருமுத்து 16 நாயகமான மாணிக்கம் 2 ம் தடவிக் கட்டின மாணிக்கம் 3ம் ஆக மாணிக்கம் 5 னால் திருமுடி ஒன்றும் திருக்காதில் பொன்னின் மகரம் இ[ர]ண்டும் பவழத்தின் கோப்பு ஒன்றும் திருக்கழுத்தின் மாலையிலேறின வயிரம் 14 ம் மாணிக்கம் 3 ம் பருமுத்து 11ம் நேர்முத்து பல[வும்] இட்டுக் கட்டின மாலை [4]ம் பொன்னின்
உதரபெந்த[ன]ம் 1 ம் திருவரைப்பட்டிகை 1 க்கு ஈடுக்கட்டின மாணிக்கம் 4 னால் பட்டிகை 1 ம் பாகுவலையம் 2 க்கு தடவிக் கட்டின மாணிக்-

3. கம் 2 ம் தடவிக் கட்டின மாணிக்கம் 2 கட்டின திருச்சந்தம் 4 ம் திருக்கழுத்தின் வளையில் 4 ம் திருக்காலுக்கழுத்தின காறை 2 ம் இடையிட்ட பொன்னின் மணியும் பவழமும் முத்தும்
ஆக உரு 52 பாதசாயலம் 2 ம் வெள்ளிப்ரபையில் ஏறின நாயகமான மாணீக்கம் [1] இத்தனை ஆபரணங்களும் இட்டு செய்த பொன் 47 கழஞ்சும் இத்தனையும் கொண்டு அபிஷேகமும்
செய்வித்து எழுந்தருளுவித்த மணவாளப்பெருமாளுக்கு ஸ்ரீவேங்கட கோட்டத்து திருக்குடவூர்நாட்டு திருச்சுகனூர் சபையார் பக்கலும் மடமுடை-

4. ய இலக்ஷுமணநம்பி பக்கலும் பொன்குடுத்[து] விலை கொண்டு திருவிளங்கோயில் பெருமாளுக்கும் பொன் கொடுத்து இறை இழித்திக்கொண்ட நிலமும் சபையார் பக்கல் கொண்ட
நிலமும் நந்தி எரிப்பட்டியும் மடுப்பூட்டையும் இலக்ஷுமணநம்பி அடைகொண்ட நிலமும் மதுசூதன் ஆவியரையும் புருஷோத்தமன் பட்டியும் ஆக மூன்று பட்டி நிலமும் கடிகைக் கோலால்
அளந்து பதினறுசாண்கோலால் மூவாயிரம் குழி விலை கொண்டு சபையாற்கும் தேவ[ற்]கும் விலை பொன் குடுத்து இறை இழித்[தி] மணவாளப் பெருமாளுக்கு நிமந்த-

5. த்துக்கு வைத்தபடியாவது நிமந்தம் நானாழி அரிசி திருவமுதும் திருனந்தாவிளக்கு ஒன்றும் இரண்டு அயநசங்க்ராந்தியும் இரண்டு விஷுசங்க்ராந்தியும் திருமஞ்சனம் புகுவிப்பதற்கும் புரட்டாதித் திருநாள் எழுந்தருளிப் பொதுகைக்கு [விழா]வெழுந்தருளுமன்றுமதன் முன்பும் இரண்டுநாள் திருவிழா எழுந்தருளுவிப்பதா[க]வும் சித்திரை முதலாக திருமுளையட்டி
ஒன்பதுநாள் திருவிழாவெழுந்தருளிவிக்கவும் இத்தனையுஞ் செய்விப்பார் திருவேங்கடத்து மாடாபத்தியஞ் செய்வாரேயாகவும் இந்நிலம் இறைகாத்து விட சபையார் இரக்ஷிப்பாராகவும்
இப்பரிசு சந்த்ராதித்தவரை நிற்பதாக

6. செய்தேன் சத்திவிடங்கனாகிய காடவன் பெருந்தேவியார் பல்லவப்பேற்க்கடையார் மகள் சாமவையாகிய காடவன் பெருந்தேவியேன் இத்தன்மம் இரக்ஷிப்பார் ஸ்ரீபாதம் என் தலைமேலது ஸ்ரீவைஷ்ணவர்கள் இரக்ஷை [.] இவை சாத்தந்தை எழுத்து.
------------------------------------

இதே போல சென்னையிலிருந்து மாமல்லபுரம் போகும் கிழக்குக் கடற்கரைச்சாலையில் இருக்கும் திருவிடவெந்தை வராகப் பெருமாள் கோயிற் கருவறைடின் வடக்கு அடித்தானத்தில் வெட்டப்பட்ட கல்வெட்டும் அங்கிருக்கும் மணவாளப் பெருமாள் பற்றிச் சொல்கிறது. கல்வெட்டின் காலம் கி.பி. 979. [இது தென்னிந்திய கல்வெட்டுக்கள் தொகுதி III பகுதி III இல் 125 ஆம் கல்வெட்டாக வெளியிடப்பட்டிருக்கிறது.]

1. ஸ்வஸ்திஸ்ரீ கோப்பரகேசரிபன்மர்க்கு யாண்டு ஆறாவது ஆமூர் கோட்டத்துப்
2. படுவூர் நாட்டு திருவிடவந்தை ஊரோங் கையெழுத்து. சோணாட்டு
3. வடகரை இந்நம்பர்கி[ழா]ந் நக்கன் ஏநாதி கையா[ல் யா]ங்கள் கொ[ண்டுகடவ] பொ
4. ந் முப்பதின் கழஞ்சு இப்பொந் கொண்டுகடவோம் இப்பொன் முப்பதின் கழஞ்சு பொந்நுக்கு இ(வ்)வுர்-
5. ருடைய மணவாளப் பெருமாளுக்கு நந்தாவிளக்கு ஒன்றிநுக்கு நிச்சம் உழக்கெண்ணைப்படி தொண்ணூ-
6. ற்று நாழி எண்ணை அட்டுவோமாகவும் ஒட்டிக்குடுத்து பொந் கொண்ட்டோ-
7. ம் இப்பொந்நால் எண்ணை சந்த்ராதித்தவர்க் கட்டுவோமாகவும் பொன் கு-
8. டுத்து பொலியூட்டு சொல்லப்பெறாதோமாகவும் ஒட்டிக்குடுத்தோ[ம்] ]ஊ]-
9. ரோம். இதற்றிறம்பில் உண்டிகையும் பட்டிகையும் காட்டி தந்மாஸனத்திலே நிச்-
10. சம் நாலேகாற்காணம் படுவோமாகவும் அ[ன்]றாள் கோவுக்கு நித்தம் மஞ்சாடி
11. பொன் மந்றுபாடு இறுப்போமாகவு[ம்] இத்தண்டமு[ம்] மன்றுபாடும் இறுத்-
12. து இவ்வெண்ணை முட்டாமைத் திருவுண்ணாழிகை வாரியர் வசமே எரி-
13. க்க அட்டுவோமாக இட்டுக்குடுத்தோ[ம்] [ஊ]ரோம்.

இதே திருவிடவெந்தைக் கோயிலில் கி.பி.960 ஐச் சேர்ந்த பார்த்திபேந்திர பல்லவனின் கல்வெட்டும் இருக்கிறது. அதிலும் மணவாளப் பெருமாள் பற்றிய குறிப்பு வருகிறது. [இது தென்னிந்திய கல்வெட்டுக்கள் தொகுதி III பகுதி III இல் 186 ஆம் கல்வெட்டாக வெளியிடப்பட்டிருக்கிறது.]

1. ஸ்வஸ்திஸ்ரீ வீரபாண்டியநைத் தலைகொண்ட கோவிராஜ மாராயர்க்கு யாண்டு எட்டாவது ஆமூர்க் கோட்டத்துப் படுவூர் நாட்[டுத் தேவதாநத் தி]ரு-
2. விடவந்தை ஸபையோமும் ஊரோமும் கைய்யெழுத்து. தலைசயநப் புறமாகிய தைய்யூர் வைய்யொடுகி[ழா]ந் வைகுனடிகளும் இவந் தம்பி தாழி எருமாநும்
3. இவ்விருவரும் திருவிடவந்தை ஸ்ரீவராகஸ்[வாமி]களுக்கு அட்டுவித்த திருமேநி மணவா[ள]ப்பெருமாளுக்கு ஈவிருவருங் குடுத்த பொந்.............[சு இப்] பொந்(ப்) ப[தி][னை]ங்க-
4. ழஞ்சும் (இப்பொன்) கொண்டு கட[வோம்] இப்பொந்னுக்குப் பலிசை அட்ட இதற்க்கு சந்த்ராதித்தவற் நிசதி அஞ்ஞாழிப்படிக்கு அட்ட ஆண்டுதொறும் அளக்க-
5. க்க்[ட]வ நெல்லு ஐம்பத்தறுநாடி கு[ட்டை] நெல்லும் பங்குநி சித்திரையுமகப்பட ஈரமும் பதரும் நீக்கி துய்வாக்கி எண்ணாழிக் காலா[ல்] அட்டுவோ[ம்]மா-
6. நோம் [அ]ட்டாத ஆண்டுதொறும் ஐம்பத்தறு நாடி குட்டை நெல்லுங் கைக்கொன்உ அளந்து குடுக்கக் கடவோமாநோம் இதற்றிறம்பில் த[ன்மா]ஸநமுதலாக-
7. த் தாந்வேண்டு கோவு[க்]கு நி[ச]தி [அ]ரைக்கால் பொந் மந்றப்பெறூவதாகவும் இத்தண்டப்பட்டும் இந்னெல்லு வழுவாமே அளந்து குடுப்பதா-
8. கவூம் இதற்க்கஹிதஞ் சொன்னார் கெங்கையிடைக் குமரியிடைச் செய்தார் செய்த பாவங் கொள்வார் கொள்ளவும் இத்தநம் ரக்ஷி-
9. ப்பார் ஸ்ரீபாதம் எந் தலைமேலநவாக இப்பரிசு ஒட்டிக்குடுத்தோம் முற்சொல்லப்பட்ட திருவிடவந்தை ஸபையோமும் ஊரோமும் ஆக இரண்டு திறத்தோம்.

மேலே சொன்ன மூன்று கல்வெட்டுக்கள் மூலம் கி.பி.960க்கு வந்துவிட்டோம். இனி இதற்கும் முன்னால் போகமுடிகிறது. அது முதற் பராந்தகன் ஆதித்த சோழன் காலத்தது. அது திருக்கோவலூர் வட்டத்தைச் சேர்ந்த கீழூர் வீரட்டனேசுவரர் திருக்கோயிலில் உள்ள சுற்றாலைப் பாறையில் இருக்கும் கல்வெட்டாகும். அது சற்று சிதைந்து காணப்படுகிறது. [எனவே கல்வெட்டை இங்கு நான் பெயர்த்து எழுதவில்லை.] இதில் 7வது வரியில் “பெருமாளுக்கு” என்ற சொல் வருகிறது. அதை இறைவன் திருமேனியைக் குறித்ததா, மாந்தரைக் குறித்ததா என்று சொல்லமுடியவில்லை. முதலாம் ஆதித்த சோழனின் காலம் கி.பி.871-907 ஆகும். இந்தக் கல்வெட்டு அவன் ஆட்சியின் 13ஆம் ஆண்டில் வெட்டப்பட்டிருக்கிறது. அதாவது கல்வெட்டின் காலம் கி.பி. 884 ஆகும். [இது தென்னிந்திய கல்வெட்டுக்கள் தொகுதி IV இல் 927 ஆம் கல்வெட்டாக வெளியிடப்பட்டிருக்கிறது.]

ஆக ஒன்பதாம் நூற்றாண்டு வரை வந்துவிட்டோம். இதற்கு முன்னால் விசயாலயன் காலமும், பல்லவர் காலமும் தான் ஆய்வு செய்யவேண்டும். என்னிடம் இந்தக் கல்வெட்டு விவரங்கள் இல்லை. இவை இருப்பவர் தேடிப் பார்க்கலாம்.

இனிப் பெருமாள் என்ற சொல்லிற்கு வருவோம். பல்லவர் காலத்தில் இருந்தே (களப்பாளர் காலம் ஆயவேண்டும்.) இறைவன்/இறைவி, அரசர், அரச குடும்பத்தார், அரசகுடும்பத்திற் பிறந்து அரசு பெறாது வாழும் பெரியோர் ஆகியோர் பெருமானடிகள் என்று தான் அழைக்கப்பட்டனர். அது நிலவுடைமைக் குமுகாய வழக்கம். எப்படி நம்பூதிரிகளை அவர்கள் இவர்கள் என்று அழைக்கக் கூடாதோ, ”திருமேனி” “அத்தேகம்” என்று மிகப் பணிந்து அழைக்க வேண்டுமோ அதுபோல இந்தத் தலைவர்கள் பெருமான் அடிகள் என்று அழைக்கப் பட்டார்கள். அதாவது ”ஸ்ரீபாதம்” என்று வடமொழியில் அழைக்கும் முறை. அந்தப் பாதங்களை வணங்குதல் முறை என்றே உணரப்பட்டது. சரணாகுதி மரபும் இந்த நிலவுடைமைக் குமுகாயத்தில் தான் விண்ணவநெறியில் எழுந்தது. சரணாகுவதற்கு பாதம்/ அடிகள் முகன்மையானதல்லவா? இந்த அடிகள் என்ற பயன்பாடு சிலம்பிலேயே தொடங்கிவிட்டது. ஆணாதிக்கக் குமுகாயத்தில் வளர்ந்த கோவலனை மதுரையில் மாதரி வீட்டில் ”அடிகள்” என்றுதான் கண்ணகி அழைப்பாள். இளங்கோ அடிகள் என்பதை வைத்து அவர் துறவி என்று சொல்வதைக் காட்டிலும் பெருந்தனக்காரர்/அரச குடும்பத்தார் என்பதே பெரிதாக இருந்திருக்கலாம்.

இந்தப் பெருமானடிகளின் சுருக்கமாய்த்தான் பெருமான் என்றசொல் எழுந்தது. ஆலமர் செல்வனைச் சிவபெருமான் என்றழைப்பது இப்படித்தான். (இன்னொரு வகையில் இறைவனைப் பெருமானர் (=பார்ப்பனர்) கூட்டத்தோடு ஒன்றுபடுத்தி அழைக்கும் போக்கும் உள்ளமைந்து இருந்தது. பல்லவர், பேரசுச் சோழர் காலத்து நிலவுடைமைக் குமுகாயத்தில் பெருமானர் பெரும்பங்கு கொண்டவர். ஊர் ஊராகச் சதுர்வேதி மங்கலங்கள் கொடுக்கப்பட்டன. இறைவன் பெயர் பெருமான் ஆகியது வியப்பில்லை.

அடுத்து பெருமாள் என்னும் சொல்லிற்கு வருவோம். இதுவும் பெருமானடிகள் என்பதன் இன்னொரு வகைச் சுருக்கம் தான். முதலில் ஊருலவத் திருமேனிகளுக்கு ஏற்பட்டுப் பின்னால் மூலவருக்கும், மாந்தருக்கும் பயன்பட்டது போலும். [மணவாளப் பெருமாளுக்கும் திருமலை சீனிவாசப் பெருமாளுக்கும் கல்யாண வேங்கடேசருக்கும், உறையூர் அழகிய மணவாளனுக்கும், திருவரங்க ஊருலவரின் அழகிய மணவாளன் என்ற பெயருக்கும், திருவிடவந்தை நித்ய கல்யாணப் பெருமாளுக்கும் இருக்கக் கூடிய தொடர்பை இன்னொரு கட்டுரையிற் பேசுவோம். இங்கு பேசினால் பொருள் விலகிப் போகும்.] அடிகள் எப்படிப் ஆட்சியைக் குறித்ததோ அதே போல ஆள், ஆளி, ஆளன், ஆள்வான், ஆண்டவன் போன்றவை ஆட்சி செய்யும் தலைவனைக் (ruler) குறித்தன. ஆளன்>ஆடன்>ஆதன் என்று வளர்ச்சி பெற்றதையும் பாவாணர் வழி சொற்பிறப்பியலால் உணரலாம். ஆள், ஆளி, ஆளன், ஆடன், ஆடவர் போன்ற சொற்களை உரையாசிரியர் பல இடங்களில் வெறும் ஆண்மக்கள் என்றே பொருள் கொண்டிருக்கின்றனர். அதைக் காட்டிலும் சில இடங்களில் ஆட்சி செய்பவர் என்று பொருள் கொள்ளுவது இன்னுஞ் சிறப்பான பொருளைத் தரும். காட்டாக புறம் 187 ஔவையார் பாடிய

நாடா கொன்றோ காடா கொன்றோ
அவலா கொன்றோ மிசையா கொன்றோ
எவ்வழி நல்லவர் ஆடவர்
அவ்வழி நல்லை வாழிய நிலனே!

என்ற பாடலில் ஆடவர் என்ற சொல்லிற்கு ruler என்னும் பொருள் கொண்டால் ஆழமான பொருள் கிடைக்கும். அதே போல பெருமாள் என்ற சொல்லில் ஆள் என்பதற்கு மாந்தன், ஆண் என்ற பொருள் கொள்ளாது பெரும் ஆள் = பெருமாள் (big ruler) என்ற பொருள் கொண்டால் நம்மை ஆளும் தலைவனைக்/இறைவனைக் குறித்தது புரியும். இது விதப்பாக விண்ணவத்திலும், பொதுவாக மற்ற இடங்களிலும் இறைவர், மாந்தர் ஆகியோரைக் குறித்திருக்கிறது. பெருமாள் என்ற சொல் சங்க இலக்கியத்தில் ஏற்பட்டிருக்க வாய்ப்புக் குறைவு. அது நிலவுடைமைக் குமுகாயம் கொஞ்சங் கொஞ்சமாய்த் தோன்றிக் கொண்டிருந்த காலம். வளர்ந்து ஓங்கி நின்ற காலமல்ல. அது ஓங்கி உயர்ந்தது பேரரசுச் சோழர் காலத்திற்றான் ஆகும். இருந்தாலும் பல்லவர், களப்பாளர் காலத்து ஆவணங்களை ஆழ ஆய்வது சரியான விளக்கத்தை அளிக்கும்.

பெருமானடிகள் என்ற சொல் முற்றிலும் மறைந்த காலம் எப்பொழுது என்றும் நான் ஆய்ந்து பார்க்கவில்லை. யாராவது செய்து பார்ப்பது வரலாற்றைப் புரிந்து கொள்ள உதவும்.

ஆள்வான் என்ற சொல்லின் நேர் எதிரானது ஆழ்வான் என்ற சொல்லாகும். தலைவன் ஆள்வான், அடிமை ஆழ்வான். இதையும் விளக்கத் தொடங்கினால் விண்ணவத்தின் சரணாகுதிக் கொள்கை முற்றிலும் புரியும். சரணாகுதல் குரங்கு முறையா, பூனை முறையா என்பதில் தான் வேறுபாடு கொள்ளமுடியும். [தென்கலை, வடகலை வேறுபாடு மெய்ப்பொருள் அடிப்படையில் அதில் மட்டுமே தென்படும்.]

காலம் மாறிவிட்டது. குமுகாயங்களும் மாறிவிட்டன. நிலவுடைமை ஒருபக்கம் அழிந்து கொண்டிருக்க முதலியம் வந்து சேர்ந்து விட்டது. இந்த மாற்றங்களையும் மீறி பெருமாள், ஆண்டவன் போன்ற சொற்கள் இப்பொழுது புழங்குகின்றன. புதுப் பொருட்பாடு பெருகின்றது. எந்த மாந்தனையும் பெருமாள் என்று மிகு மரியாதை வைத்து அழைப்பதாகத் தெரியவில்லை. [பெருமாள் என்ற இயற்பெயர் சில மாந்தருக்கு இருக்கலாம்.] இறைவனுக்கு மட்டுமே, கூறிப்பாக விண்ணவனுக்கு மட்டுமே, இந்தக் காலத்திற் பெருமாள் என்ற சொல் பயில்கிறது.

அன்புடன்,
இராம.கி.