சித்தையும் கருதலும்

இரண்டு ஆண்டுகளுக்கு முன் ஒரு நவம்பர் மங்கையர் மலரில் அதன் ஆசிரியர் மஞ்சுளா ரமேசு அவர்கள் எழுதிய "ஒரு வார்த்தையிலே வாழ்க்கை முழுவதும்" என்ற கட்டுரையைப் படிக்க நேர்ந்தது. கட்டுரை ஆசிரியர் இப்படித் தொடங்குகிறார்.
-----------------------------------------------------------
ச்ரத்தை என்ற ஒரு வார்த்தை வடமொழியில் இருக்கிறது. அதை அப்படியே முழுமையான அர்த்தத்தோடு மொழிபெயர்க்க முடியாது. பொதுவாகப் பேசும் போது பெரியவர்கள், 'உனக்குக் கொஞ்சமாச்சும் ச்ரத்தை இருக்கா?' என்று திட்டுவதைக் கேட்டிருக்கலாம். 'ச்ரத்தையாகப் படி' என்பார்கள். மற்றபடி இந்த வார்த்தை இந்தக் காலத்தில் மறைந்துவிட்டது என்றே சொல்லலாம்.

என்ன, இந்த மாதம் சொல் ஆராய்ச்சி என்று கேட்கிறீர்களா? இந்த வார்த்தையின் மகிமையைப் பற்றி நான் அறிய நேர்ந்தபோது வியந்துதான் போனேன். இந்த ஒரு வார்த்தையிலேயே வாழ்க்கையின் தத்துவம் அடங்கிப் போய்விட்டதே என்று ஆச்சர்யமாக இருந்தது.

அக்கறை, கூர்ந்த கவனிப்பு, நம்பிக்கை, தர்மம் எனப் பலவிதமாக இந்த ச்ரத்தையை விவரித்துச் சொன்னாலும், முழுமையாக இதன்பொருளை விளக்க ஒரு வார்த்தை எனக்குத் தெரியவில்லை.
----------------------------------------------------------

இந்தக் கட்டுரை எழுதும் முன் ஆசிரியர் சிந்தித்துத் தான் எழுதினாரா என்று தெரியவில்லை. அதெப்படி வடமொழி முறையில் பலுக்கப்படுகிற ஒரே காரணத்தால், இந்தச் சொல்லின் வேர் தெரியாது, இதை வடமொழி என்று சொன்னார்? கூடவே இதை மொழிபெயர்க்க முடியாது என்று எப்படிச் சொன்னார்? புரியவே இல்லை. தமிழ்-வடமொழி இரண்டிற்கும் உள்ள இருவழிப் போக்கை உணராமல் எல்லாவற்றையும் வடமொழியில் இருந்தே கடன்பெற்றோம் என்று சொல்லும் போக்கு ஒரு சிலரிடம் தொடர்ந்து இருக்கிறது. அதில் இவரும் ஒருவர் போலும்.

பலநேரம், குறிப்பாகத் தாளிகைத்துறையில் இருப்பவர்கள் தங்களுக்குள்ளே ஒரு குழுவாகப் பேசிப் புழங்கும் சொற்களையே முற்று முழுதான உண்மை என்று எண்ணிக் கொண்டு, இதுபோலக் கருத்துச் சொல்வதைக் கண்டால் வியக்காமல் இருக்க முடியவில்லை. பல வழக்குக்கள் உள்ள அகன்ற மொழி தமிழ் என்பது, இவர்களுக்கு என்றைக்கு விளங்கும்? நெல்லைத் தமிழை அறிந்தவர் அதுவே முழுத் தமிழ் என்று சொல்ல முடியுமா? ஆர்க்காட்டுத் தமிழை மட்டுமே அறிந்தவர் அதுவே தமிழென்று சொல்ல முடியுமா? இதுபோல சில வகுப்பார் பேசும் தமிழ் மட்டுமே தமிழ், மற்றவர்களுடைய தமிழ் ஓட்டை என்று கூறமுடியுமா?

கூர்ந்து கவனித்தால், தமிழ் மிடையங்களில் ஓரிரு வகுப்பார் மட்டுமே முன்னின்று, மற்றவர் பங்களிப்புக் குறைவதால், தமிழ் பற்றிய ஒருவித ஓரச் சிந்தனை எங்கும் பரவி வருகிறது என்று புரியும். இதை மாற்ற வேண்டுமானால், பல்வேறு விதமான மக்களும் தங்கள் பங்களிப்பைச் செய்ய முன்வரவேண்டும். மறைவாக நமக்குள்ளே பழங்கதைகள் பேசுவதில் பயனொன்றில்லை. வட்டார வழக்குகளும், நல்ல பழைய இலக்கிய வழக்குகளும் பரவலாக வேண்டும். படிக்கிற சிந்தனை கூடவேண்டும்.

இங்கே சிரத்தை, மற்றும் தொடர்புடைய சொற்களைப் பற்றிச் சுருக்கமாகச் சொல்ல முற்படுகிறேன். இவை எல்லாமே பொருந்துதல் என்ற பொதுமைக் கருத்தின் வழியாகக் கிளர்ந்தவை. அறிவு பற்றிய சிந்தனைகள் எல்லாமே பொருந்துவதில் தான் தொடங்கும்.

தமிழில் அண்ணுதல் என்பது நெருங்கி வருதல் என்றும், பொருந்துதல் என்றும் பொருட்பாடு கொள்ளும். பொருந்துதல் என்பது இன்னும் ஆழமாகப் பொருந்தும் போது பற்றுதல் என்று ஆகும். அண்ணுதலின் வல்லினத் திரிவான அட்டுதல் என்பது ஒட்டுதலைக் குறிக்கும். அண்ணுதலின் திரிபான உண்ணுதலும் எண்ணுதலும் கூடப் பொருந்துதலையே குறிக்கும். உள்ளுதலின் மெல்லினத் திரிவு உண்ணுதல். உள்ளுகின்ற செயலைச் செய்வது உள்ளம். ஒரு பொருளைப் பற்றிப் அதோடு உள்ளத்தில் பொருந்துதலே எண்ணுதல். எண்ணுதலின் பெயர்ச்சொல் எண்ணம். உள்>அள்>அறி>அறிவு என்றும் இது இன்னொரு உருவம் கொள்ளும்.

இதே போல முன்னுதல் என்பதும் பொருந்துதலே. முன்னுதல் மன்னுதலாய்த் திரிந்து மனம் என்ற பெயர்ச்சொல்லை உருவாக்கும். மன்னுதல் மானுதல் என்றும் விரியும். மகர/நகரப் போலியில் முன்னுதல் நுன்னுதலாகும். நுன்னுதல்>நுனுதல்>நுனைதல்>நினைதல் என்று நினைவு என்னும் பெயர்ச்சொல்லை உருவாக்கும்.

கள்ளுதல் என்பதும் கூடுதல், பொருந்தல் என்ற பொருட்பாடுகளைக் காட்டும். கள் என்னும் பெயர் பன்மை விகுதியாவது கூட்டப் பொருளில் தான். குல்>குள்>கள்>கரு>கருது = நினை; கருது>கருத்து

ஒன்றுதல் என்பதும் பொருந்துதலே; ஒன்றுதலே ஓர்தலாகும்; ஓர்தல்>ஓர்மை = நினைவு; ஓர்மை என்ற சொல் மலையாளத்தில் இன்றும் நினைவை உணர்த்தும் சொல்.

துன்னுதல் என்பதும் பொருந்துதலே; துன்னுதல்>தன்னுதல்>தானம் = பொருந்தி ஒரு நிலையில் நிற்றல்; தானம் வடமொழிப் பலுக்கலில் த்யானம் ஆகும். இது வடமொழிச் சொல் என்றே நம்மில் பலர் எண்ணிக் கொண்டு இருக்கிறோம். இல்லை. அடிப்படை வினைச்சொல் தமிழில் தான் உண்டு.

கவ்விக் கொள்வது என்பது பற்றுதல். கவ்வும் செயலில் இருந்து பிறந்த பெயர்ச்சொல் கவனம்; அதாவது பற்றிக் கொள்ளும் நிலை.

இதே பாணியில் சுள்>செள்>செள்+து>செட்டு>செத்து>சித்து என்று எழுந்த சொல்லே கருத்து, கருதியதை அடையும் திறம், அறிவுப் பொருள் என்ற பொருட்பாடுகளைக் காட்டும். சித்தில் பிறந்தது சிந்தனை; சித்தைச் செய்யும் கருவி சித்தம் என்னும் மனம்; சித்தின் அந்தம் (=முடிவு) சித்தாந்தம்; சித்தின் நீட்டம் சித்தை. அதை வடமொழிப் படுத்தி ச்ரத்தை என்கிறோம். ரகரம் இப்படி உள்ளே நுழைவது வடமொழிப் பலுக்கலில் உள்ள் ஒரு பாணி.

அன்பு, பத்தி (= பற்றிக்கொள்ளல்), நம்பிக்கை, விருப்பம், ஊற்றம் (= பற்றுக்கோடு), அசைவின்றி நிற்றல், அறிவு என்ற பொருட்பாடுகளைச் சித்தை என்ற சொல் குறிக்கிறது.

பொதுவாகத் தமிழ்ச் சொற்களின் ஆழத்தை அறியாமல் மேம்போக்காகப் புரிந்து கொண்டு, தாளிகை ஆசிரியர்கள் "தமிழில் இதைச் சொல்ல முடியாது, அதைச் சொல்ல முடியாது" என்று உரைப்பது குருடன் யானையைத் தடவிப் பார்ப்பது போல் தான்.

அன்புடன்,
இராம.கி.

In TSCII:

º¢ò¨¾Ôõ ¸Õ¾Öõ

þÃñÎ ¬ñθÙìÌ Óý ´Õ ¿ÅõÀ÷ Áí¨¸Â÷ ÁÄâø «¾ý ¬º¢Ã¢Â÷ ÁïÍÇ¡ çÁÍ «Å÷¸û ±Ø¾¢Â "´Õ Å¡÷ò¨¾Â¢§Ä Å¡ú쨸 ÓØÅÐõ" ±ýÈ ¸ðΨèÂô ÀÊì¸ §¿÷ó¾Ð. ¸ðΨà ¬º¢Ã¢Â÷ þôÀÊò ¦¾¡¼í̸¢È¡÷.
-----------------------------------------------------------
îÃò¨¾ ±ýÈ ´Õ Å¡÷ò¨¾ ż¦Á¡Æ¢Â¢ø þÕ츢ÈÐ. «¨¾ «ôÀʧ ÓبÁÂ¡É «÷ò¾ò§¾¡Î ¦Á¡Æ¢¦ÀÂ÷ì¸ ÓÊ¡Ð. ¦À¡ÐÅ¡¸ô §ÀÍõ §À¡Ð ¦ÀâÂÅ÷¸û, '¯ÉìÌì ¦¸¡ïºÁ¡îÍõ îÃò¨¾ þÕ측?' ±ýÚ ¾¢ðÎŨ¾ì §¸ðÊÕì¸Ä¡õ. 'îÃò¨¾Â¡¸ô ÀÊ' ±ýÀ¡÷¸û. ÁüÈÀÊ þó¾ Å¡÷ò¨¾ þó¾ì ¸¡Äò¾¢ø Á¨ÈóÐÅ¢ð¼Ð ±ý§È ¦º¡øÄÄ¡õ.

±ýÉ, þó¾ Á¡¾õ ¦º¡ø ¬Ã¡ö ±ýÚ §¸ð¸¢È£÷¸Ç¡? þó¾ Å¡÷ò¨¾Â¢ý Á¸¢¨Á¨Âô ÀüÈ¢ ¿¡ý «È¢Â §¿÷ó¾§À¡Ð Å¢Âóо¡ý §À¡§Éý. þó¾ ´Õ Å¡÷ò¨¾Â¢§Ä§Â Å¡ú쨸¢ý ¾òÐÅõ «¼í¸¢ô §À¡öŢ𼧾 ±ýÚ ¬îº÷ÂÁ¡¸ þÕó¾Ð.

«ì¸¨È, Ü÷ó¾ ¸ÅÉ¢ôÒ, ¿õÀ¢ì¨¸, ¾÷Áõ ±Éô ÀÄÅ¢¾Á¡¸ þó¾ îÃò¨¾¨Â Å¢ÅâòÐî ¦º¡ýÉ¡Öõ, ÓبÁ¡¸ þ¾ý¦À¡Õ¨Ç Å¢Çì¸ ´Õ Å¡÷ò¨¾ ±ÉìÌò ¦¾Ã¢ÂÅ¢ø¨Ä.
----------------------------------------------------------

þó¾ì ¸ðΨà ±ØÐõ Óý ¬º¢Ã¢Â÷ º¢ó¾¢òÐò ¾¡ý ±Ø¾¢É¡Ã¡ ±ýÚ ¦¾Ã¢ÂÅ¢ø¨Ä. «¦¾ôÀÊ Å¼¦Á¡Æ¢ ӨȢø ÀÖì¸ôÀθ¢È ´§Ã ¸¡Ã½ò¾¡ø, þó¾î ¦º¡øÄ¢ý §Å÷ ¦¾Ã¢Â¡Ð, þ¨¾ ż¦Á¡Æ¢ ±ýÚ ¦º¡ýÉ¡÷? ܼ§Å þ¨¾ ¦Á¡Æ¢¦ÀÂ÷ì¸ ÓÊ¡Р±ýÚ ±ôÀÊî ¦º¡ýÉ¡÷? Ò⧊þø¨Ä. ¾Á¢ú-ż¦Á¡Æ¢ þÃñÊüÌõ ¯ûÇ þÕÅÆ¢ô §À¡ì¨¸ ¯½Ã¡Áø ±øÄ¡Åü¨ÈÔõ ż¦Á¡Æ¢Â¢ø þÕó§¾ ¸¼ý¦Àü§È¡õ ±ýÚ ¦º¡øÖõ §À¡ìÌ ´Õ º¢Äâ¼õ ¦¾¡¼÷óÐ þÕ츢ÈÐ. «¾¢ø þÅÕõ ´ÕÅ÷ §À¡Öõ.

Àħ¿Ãõ, ÌÈ¢ôÀ¡¸ò ¾¡Ç¢¨¸òШÈ¢ø þÕôÀÅ÷¸û ¾í¸ÙìÌû§Ç ´Õ ÌØÅ¡¸ô §Àº¢ô ÒÆíÌõ ¦º¡ü¸¨Ç§Â ÓüÚ Óؾ¡É ¯ñ¨Á ±ýÚ ±ñ½¢ì ¦¸¡ñÎ, þЧÀ¡Äì ¸ÕòÐî ¦º¡øŨ¾ì ¸ñ¼¡ø Å¢Â측Áø þÕì¸ ÓÊÂÅ¢ø¨Ä. ÀÄ ÅÆìÌì¸û ¯ûÇ «¸ýÈ ¦Á¡Æ¢ ¾Á¢ú ±ýÀÐ, þÅ÷¸ÙìÌ ±ý¨ÈìÌ Å¢ÇíÌõ? ¦¿ø¨Äò ¾Á¢¨Æ «È¢ó¾Å÷ «Ð§Å ÓØò ¾Á¢ú ±ýÚ ¦º¡øÄ ÓÊÔÁ¡? ¬÷측ðÎò ¾Á¢¨Æ ÁðΧÁ «È¢ó¾Å÷ «Ð§Å ¾Á¢¦ÆýÚ ¦º¡øÄ ÓÊÔÁ¡? þЧÀ¡Ä º¢Ä ÅÌôÀ¡÷ §ÀÍõ ¾Á¢ú ÁðΧÁ ¾Á¢ú, ÁüÈÅ÷¸Ù¨¼Â ¾Á¢ú µð¨¼ ±ýÚ ÜÈÓÊÔÁ¡?

Ü÷óÐ ¸ÅÉ¢ò¾¡ø, ¾Á¢ú Á¢¨¼Âí¸Ç¢ø µÃ¢Õ ÅÌôÀ¡÷ ÁðΧÁ ÓýÉ¢ýÚ, ÁüÈÅ÷ Àí¸Ç¢ôÒì ̨Èž¡ø, ¾Á¢ú ÀüȢ ´ÕÅ¢¾ µÃî º¢ó¾¨É ±íÌõ ÀÃÅ¢ ÅÕ¸¢ÈÐ ±ýÚ ÒâÔõ. þ¨¾ Á¡üÈ §ÅñÎÁ¡É¡ø, Àø§ÅÚ Å¢¾Á¡É Áì¸Ùõ ¾í¸û Àí¸Ç¢ô¨Àî ¦ºö ÓýÅçÅñÎõ. Á¨ÈÅ¡¸ ¿ÁìÌû§Ç ÀÆí¸¨¾¸û §ÀÍž¢ø À¦ɡýÈ¢ø¨Ä. Åð¼¡Ã ÅÆì̸Ùõ, ¿øÄ À¨Æ þÄ츢 ÅÆì̸Ùõ ÀÃÅÄ¡¸ §ÅñÎõ. ÀÊì¸¢È º¢ó¾¨É ܼ§ÅñÎõ.

þí§¸ º¢Ãò¨¾, ÁüÚõ ¦¾¡¼÷Ò¨¼Â ¦º¡ü¸¨Çô ÀüÈ¢î ÍÕì¸Á¡¸î ¦º¡øÄ ÓüÀθ¢§Èý. þ¨Å ±øÄ¡§Á ¦À¡Õóоø ±ýÈ ¦À¡Ð¨Áì ¸Õò¾¢ý ÅƢ¡¸ì ¸¢Ç÷ó¾¨Å. «È¢× ÀüȢ º¢ó¾¨É¸û ±øÄ¡§Á ¦À¡ÕóО¢ø ¾¡ý ¦¾¡¼íÌõ.

¾Á¢Æ¢ø «ñϾø ±ýÀÐ ¦¿Õí¸¢ ÅÕ¾ø ±ýÚõ, ¦À¡Õóоø ±ýÚõ ¦À¡ÕðÀ¡Î ¦¸¡ûÙõ. ¦À¡Õóоø ±ýÀÐ þýÛõ ¬ÆÁ¡¸ô ¦À¡ÕóÐõ §À¡Ð ÀüÚ¾ø ±ýÚ ¬Ìõ. «ñϾĢý ÅøÄ¢Éò ¾¢Ã¢Å¡É «ðξø ±ýÀÐ ´ðξ¨Äì ÌÈ¢ìÌõ. «ñϾĢý ¾¢Ã¢À¡É ¯ñϾÖõ ±ñϾÖõ ܼô ¦À¡Õóо¨Ä§Â ÌÈ¢ìÌõ. ¯ûپĢý ¦ÁøÄ¢Éò ¾¢Ã¢× ¯ñϾø. ¯ûÙ¸¢ýÈ ¦ºÂ¨Äî ¦ºöÅÐ ¯ûÇõ. ´Õ ¦À¡Õ¨Çô ÀüÈ¢ô «§¾¡Î ¯ûÇò¾¢ø ¦À¡Õóо§Ä ±ñϾø. ±ñϾĢý ¦ÀÂ÷¡ø ±ñ½õ. ¯û>«û>«È¢>«È¢× ±ýÚõ þÐ þý¦É¡Õ ¯ÕÅõ ¦¸¡ûÙõ.

þ§¾ §À¡Ä ÓýÛ¾ø ±ýÀÐõ ¦À¡Õóо§Ä. ÓýÛ¾ø Áý۾ġöò ¾¢Ã¢óÐ ÁÉõ ±ýÈ ¦ÀÂ÷¡ø¨Ä ¯ÕÅ¡ìÌõ. ÁýÛ¾ø Á¡Û¾ø ±ýÚõ ŢâÔõ. Á¸Ã/¿¸Ãô §À¡Ä¢Â¢ø ÓýÛ¾ø Ñý۾ġÌõ. ÑýÛ¾ø>ÑÛ¾ø>Ѩɾø>¿¢¨É¾ø ±ýÚ ¿¢¨É× ±ýÛõ ¦ÀÂ÷¡ø¨Ä ¯ÕÅ¡ìÌõ.

¸ûÙ¾ø ±ýÀÐõ Üξø, ¦À¡Õó¾ø ±ýÈ ¦À¡ÕðÀ¡Î¸¨Çì ¸¡ðÎõ. ¸û ±ýÛõ ¦ÀÂ÷ Àý¨Á Ţ̾¢Â¡ÅÐ Üð¼ô ¦À¡ÕÇ¢ø ¾¡ý. Ìø>Ìû>¸û>¸Õ>¸ÕÐ = ¿¢¨É; ¸ÕÐ>¸ÕòÐ

´ýÚ¾ø ±ýÀÐõ ¦À¡Õóо§Ä; ´ýÚ¾§Ä µ÷¾Ä¡Ìõ; µ÷¾ø>µ÷¨Á = ¿¢¨É×; µ÷¨Á ±ýÈ ¦º¡ø Á¨Ä¡Çò¾¢ø þýÚõ ¿¢¨É¨Å ¯½÷òÐõ ¦º¡ø.

ÐýÛ¾ø ±ýÀÐõ ¦À¡Õóо§Ä; ÐýÛ¾ø>¾ýÛ¾ø>¾¡Éõ = ¦À¡Õó¾¢ ´Õ ¿¢¨Ä¢ø ¿¢üÈø; ¾¡Éõ ż¦Á¡Æ¢ô ÀÖì¸Ä¢ø ò¡Éõ ¬Ìõ. þРż¦Á¡Æ¢î ¦º¡ø ±ý§È ¿õÁ¢ø ÀÄ÷ ±ñ½¢ì ¦¸¡ñÎ þÕ츢§È¡õ. þø¨Ä. «ÊôÀ¨¼ Å¢¨É¡ø ¾Á¢Æ¢ø ¾¡ý ¯ñÎ.

¸ùÅ¢ì ¦¸¡ûÅÐ ±ýÀÐ ÀüÚ¾ø. ¸ù×õ ¦ºÂÄ¢ø þÕóÐ À¢Èó¾ ¦ÀÂ÷¡ø ¸ÅÉõ; «¾¡ÅÐ ÀüÈ¢ì ¦¸¡ûÙõ ¿¢¨Ä.

þ§¾ À¡½¢Â¢ø Íû>¦ºû>¦ºû+Ð>¦ºðÎ>¦ºòÐ>º¢òÐ ±ýÚ ±Øó¾ ¦º¡ø§Ä ¸ÕòÐ, ¸Õ¾¢Â¨¾ «¨¼Ôõ ¾¢Èõ, «È¢×ô ¦À¡Õû ±ýÈ ¦À¡ÕðÀ¡Î¸¨Çì ¸¡ðÎõ. º¢ò¾¢ø À¢Èó¾Ð º¢ó¾¨É; º¢ò¨¾î ¦ºöÔõ ¸ÕÅ¢ º¢ò¾õ ±ýÛõ ÁÉõ; º¢ò¾¢ý «ó¾õ (=ÓÊ×) º¢ò¾¡ó¾õ; º¢ò¾¢ý ¿£ð¼õ º¢ò¨¾. «¨¾ ż¦Á¡Æ¢ô ÀÎò¾¢ îÃò¨¾ ±ý¸¢§È¡õ. øÃõ þôÀÊ ¯û§Ç ѨÆÅРż¦Á¡Æ¢ô ÀÖì¸Ä¢ø ¯ûû ´Õ À¡½¢.

«ýÒ, Àò¾¢ (= ÀüȢ즸¡ûÇø), ¿õÀ¢ì¨¸, Å¢ÕôÀõ, °üÈõ (= ÀüÚ째¡Î), «¨ºÅ¢ýÈ¢ ¿¢üÈø, «È¢× ±ýÈ ¦À¡ÕðÀ¡Î¸¨Çî º¢ò¨¾ ±ýÈ ¦º¡ø ÌȢ츢ÈÐ.

¦À¡ÐÅ¡¸ò ¾Á¢úî ¦º¡ü¸Ç¢ý ¬Æò¨¾ «È¢Â¡Áø §Áõ§À¡ì¸¡¸ô ÒâóÐ ¦¸¡ñÎ, ¾¡Ç¢¨¸ ¬º¢Ã¢Â÷¸û "¾Á¢Æ¢ø þ¨¾î ¦º¡øÄ ÓÊ¡Ð, «¨¾î ¦º¡øÄ ÓÊ¡Ð" ±ýÚ ¯¨ÃôÀÐ ÌÕ¼ý ¡¨É¨Âò ¾¼Å¢ô À¡÷ôÀÐ §À¡ø ¾¡ý.

«ýÒ¼ý,
þáÁ.¸¢.