corona case பற்றிய இடுகையில் ஒரு முன்னிகையாக கிருசுணன் திருவரங்கம் என்பார், “அரப்பரென்று rubber இக்கு ஆங்கில சொல்லையே தமிழில் பயன்படுத்தி உள்ளீர்களே? ஏன் தொய்வை என்ற சொல்லை தமிழில் அதற்குப் பயன்படுத்த வில்லை??? அது மட்டுமல்ல. அரப்பு என்றால் பேறுகால மருந்து (நெல்லைத் தமிழ்) அதன் கூட்டுப்பொருட்களை அம்மியில் வைத்து அரைத்து போடுவதால் ஆகுபெயராக வந்திருக்கும் வேறு எந்த அரைத்தலும் இப்படிக் கடினமாக அரைப்பதில்லை எனவே இதற்கான சிறப்புச்சொல்லாக மாறி ஆகுபெயராக மாறிவிட்டன...அரப்பர் என்றால் அதற்கான நபரை குறிப்பிடுவதாக உள்ளது. ஆனால் அது நடை வழக்கில் இல்லை அரைக்கிறவர் பெண் என்பதால் அரப்பு கொடுக்கிறவள் என்றுதான் அழைப்பர். அரப்பர் என்றாலும் தமிழில் வேறு பொருளுக்கு போய்விடும். எனவே தொய்வை என்றே அழைக்கலாமே ஐயா? எதேனும் தவறுகள் இருக்கின்றவா?” என்று கேட்டார். இது அவருக்கான மறுமொழி.
----------------------
என்னுடைய corona case இடுகையில் அரப்பர் என்று தவறாக எழுதி விட்டேன். http://valavu.blogspot.com/2008/04/tyre-brake-and-acceleration.html என்ற என் இடுகையைப் புரட்டிய பிறகு தான் நான் ஐகார ஈற்றில் உரப்பை/அரப்பை என்று எழுதியது தெரிந்தது. எனவே இவ் இடுகையைச் சற்று திருத்த வேண்டிய தேவை ஏற்பட்டுள்ளது.
முதலில் rubber என்ற பெயர்ச்சொல் பாராதீர்கள். rub என்ற வினைச்சொல் பாருங்கள். இதன்பொருள் உரசுதல். தமிழில் இது உர்> உரை> உரையு> உரைசு>உரசு என்று வளரும். ஒரு பொருள் இன்னொன்றோடு பட்டு, முட்டி நகரும்போது பொருள்களின் இயல்பிற்கும், நகரும் வேகம், விசை, தகை ஆகியவற்றிற்குத் தக்க ஒன்று இன்னொன்றோடு உரசலாம். உரசு என்ற சொல் உர் எனும் ஒலியாலெழுவது. உரசு ஓர் ஒலிக்குறிப்புச் சொல். உர் எனும் குறிப்பு ஒரு மொழிக்கும் மட்டும் உரியதல்ல. பல மொழிகளும் அதை விதம்விதமாய் கையாளலாம். உரசுதலை உரஞ்சுதல், உரிஞ்சுதல் என்றுந் தமிழிற் சொல்வர். இன்னொரு விதமாய் உர்>உரை>உராய்>உராய்தல் என்றும் சொல்லப்படும். உராய்தல் உராய்ஞ்சுதல் என்றும் ஆகும். முதலில் முட்டுதல், பின் உராய்தல், முடிவில் தேய்தல். வரை இச்சொற்கள் பொருள் உணர்த்தும். ஆங்கிலத்தில்
rub (v.) early 14c., transitive and intransitive, of uncertain origin, perhaps related to East Frisian rubben "to scratch, rub," and Low German rubbeling "rough, uneven," or similar words in Scandinavian (compare Danish rubbe "to rub, scrub," Norwegian rubba), of uncertain origin. Related: Rubbed; rubbing.
rubber (n.)
"thing that rubs" (a brush, cloth, etc.), 1530s, agent noun from rub (v.). The meaning "elastic substance from tropical plants" (short for India rubber) first recorded 1788, introduced to Europe 1744 by Charles Marie de la Condamine, so called because it originally was used as an eraser.
என்றுஞ் சொல்வார். உர, உரப்பு, உரப்புத் தூள், உரசல், உராய்வு, உரைதல், உரிஞ்சல் என்று இத்தனை சொற்களைக் கொண்ட தமிழருக்கு, rub எங்கு இருந்து போயிருக்கும் என ஊகிக்கத் தெரியவில்லையா? வியப்புத் தான். ஏதேதோ மாற்றுச் சொற்களைப் பலரும் தேடிக்கொண்டிருக்கிறார். அந்த அளவு அடிப்படைத் தமிழ்ச்சொற்களை விட்டு வெளியே வந்துவிட்டோம்.
முன்சொன்ன ஒலிக்குறிப்புச் சொல்லை அர் என்றும் சொல்லலாம். சொல்லி யிருக்கிறோம். அர்>அர> அரவு>அராவு என்பதும் உரசுதல், உரஞ்சுதல், உரிஞ்சுதல், உராய்தல், உராய்ஞ்சுதல், தேய்த்தல் ஆகியவற்றைக் குறிக்கும் தானே? கரட்டுமை (hardness) குறைந்துள்ள ஓர் இரும்புத் துண்டை கரட்டுமை அதிகம் கொண்ட இரும்புத் துண்டாலோ, அன்றேல் வயிரத்தாலோ தேய்த்து அரிக்கிறோமே?- அக்கருவிக்கு அரமென்று பெயர். வளர்ந்த நெற்கதிர்க் குரலை, கருக்கரிவாள் கொண்டு அரிக்கிறோமே? அதுவும் அரச்செயல் தான். வீட்டில் அரிவாள் மனையில் காய்கறிகளை அரிகிறோமே, அதுவும் அரச் செயலே. இது அறுக்கும் செயலாயும் நீளும். முட்டல், உராய்தல், தேய்தல், அரிதல், அறுத்தல் என பொருள் வளர்ச்சி நீண்டுகொண்டே போகும். ஆயினும் அவற்றை விதப்பாய்க் குறிக்கச் சொல்லில் சிறுசிறு வேறுபாடுகள் நடக்கும். அருவி என்று சொல்கிறோமே அதுவும் அரச்செயல் தான். நீர் கல்லை அரிக்கிறது.
இனி rubberக்கு வருவோம்.. ஒரு பனையின் தாளியைக் கத்தி கொண்டு கீறினால் சற்றே பால் நிறத்தில் சருக்கரை நீர் அதனின்றும் இழியும். அதைப் பால் என்றே சொல்வார். பனம் பால், தென்னம் பால், கமுகம் பால் என்ற சொல்லாட்சிகளைக் கவனியுங்கள். இதேபோல் அரப்பை - Rubber- மரத்திலும் (இம்மரத்திற்கு இப்பெயர் எப்படி வந்தது என்பதைக் கீழே பார்ப்போம். கீறும் போது ஒரு பால் வடியும். ஆனால் இது மரத்தைக் கீறி வருவது. தாள்>தார் எனும் உறுப்பு அரப்பர் மரத்தில் கிடையாது. (பால் வருவதால் தாளுக்குப் பால்>பாள்>பாளை என்றும் பெயர் உண்டு. பனம்பாளை, தென்னம் பாளை, கமுகம்பாளை என்ற சொற்களை நோக்குங்கள். பாளை கொண்ட மரங்களைப் பாளை மரங்கள் என்றே புதலியலார் சொன்னார். palmyra என்பது பாளைமரத்தின் ஆங்கில ஒலிபெயர்ப்பு. நாம்தான் சொற்பிறப்பு அறியாமல் இருக்கிறோம். பின் அதைப் பொதுப்படையாக்கி வெவ்வேறு palm trees பற்றிப் புதலியர் சொன்னதும் இதன்வளர்ச்சியே. புல்மரக் குடும்பங்களுக்கான புதலியற் பெயர் வந்தது நம் தமிழின் அடிப்படையிலே தான்.)
rubber பொருளை இயற்கையில் கண்டெடுத்த போது, உராய்ந்து கரிக் கறையை அழிக்கவே அது முதலில் பயன்பட்டது. எனவே rubber material (உராய்க்கும் பொருள்) என்று கூட்டுச்சொல்லாகவே முதலில் அழைத்தார். பின், அதிகப் புழக்கத்தில் பொருளென்ற பின்சொல் சொல்லப் படாது போனது. தமிழில் மிக எளிதில் rubber ஐ ”உரப்பை அல்லது அரப்பை” என்று சொல்லி விடலாம். (ஒருகாலத்தில் இழுவை என்றும் சொன்னேன்.) ஏதும் குறை வராது. இலுப்பை மரம் போல் உரப்பை/அரப்பை மரம் (rubber tree) என்ற சொல்லாட்சியை ஏற்றுக் கொள்ளலாம். மனம் தான் வேண்டும். தேய்வை, இழுவை, மீள்வை என்பவை இதற்குச் சரிவராது.
கரிக்குச்சியால் எழுதியதை உரப்பை/அரப்பை கொண்டு அரிக்கிறோம்> அழிக்கிறோம் (= தேய்க்கிறோம், உராய்க்கிறோம்) இச் செயலால் கரிக்கறை போய்விடுகிறது. உரப்பை/அரப்பை என்று அப் பொருளுக்கு அரவுவதால் பெயர் எழுந்தது. அதேபெயர் அரப்பைப் பாலுக்கும் அரப்பை மரத்திற்கும் நீண்டது. தொடக்க காலத்தில் அரப்பை தொய்யும் (=தளரும்) என்று முதலில் பலருக்கும் தெரியாது. அது பின்வந்த புரிதல்.
அரவுதல் என்ற சொல்லிற்கு அரத்தால் தேய்த்தல், to file என்பது ஒரு பொருள். “வை அராவிய மாரன் வாளியும்” என்பது கம்பரா. அயோத். கைகேயி.58 இன்னொரு பொருள் உரசுதல் to rub, grate “பொருப்பு அராவி இழிபுனல்” என்பது தேவா 5.30: 7. அறுத்தல் to cut என்பது மூன்றாவது பொருள். ”மெய் அராவிட” என்பது கம்பரா. அயோத். கைகேயி 58. அர்>அர> அரவு?அராவு. அரவுதல் என்பது தமிழ்ச்சொல்லே. இராம.கி. இதில் எதையும் இட்டுக் கட்ட வில்லை. மலையாளத்திலும், “அராவுக” வினைச்சொல் உண்டு. மேலை நாடுகளில் அது rub ஆனது. வகரம் இந்தையிரோப்பியனில் baகரம் ஆகும். நாம் அதைப் பகரம் என்போம். அரப்பு = உராய்க்கும் பொருள். வேறொரு அரப்புத் தூளும் நாம் புழங்குகிறோம். எண்ணெய் தேய்த்துக் குளித்தால் அரப்புக்காய்த் தூள்கொண்டு உடம்புதேய்த்து எண்ணெய்க் கறையைப் போக்குகிறோம் . அரப்புத்தூள் அரைப்புத்தூள் என்றே நம் அகர முதலிகளில் பதிவாகியுள்ளது. நீங்கள் சொன்ன பேறுகால அரைப்புத் தூள் இன்னுங் கொஞ்சம் விதப்பானது.
உரப்பை/அரப்பை என்று rubber இக்கு வைத்துக்கொண்டால் அரைப்புத் தூளோடு குழம்பாது. அப்புறம் ஏன் இந்த அர் ஈறு? இகரம் பயன்படுத்தினால் அரப்பு> அரப்பி ஆகும். கொஞ்சம் சொல்லக் கூச்சமாய் இருந்தது. அப்பியோடு குழம்புமோ? - என்று தோன்றியது. அரப்பான் என்பது கொஞ்சம் ஆண் ஆதிக்கமாய்த் தோன்றியது. பேசாமல் ”ஐ” சேர்த்து விடலாம் என்று எண்ணினேன். உயர்திணைப் பெயர் அஃறிணைக்கு வைக்கக் கூடாதோ?
அரப்பை rubber இன் ஒலிபெயர்ப்பாய்த் தென்படுமே? - என்பது அடுத்த கேள்வி. என் விடை: இருந்தால் தான் என்ன? அவரல்லவா, நம் அரவு-தலைப் பயன் படுத்துகிறார்? தேவாரக் காலம் என்பது இங்கே 7 ஆம் நூற்றாண்டு. முதலில் பயன்படுத்திய நாம் ஏன் சொல்லத் தயங்குகிறோம்? நாம் ஏன் தொய்வை என்று இன்னொரு பிந்தைக் குணத்திற்குப் (property) போக வேண்டும்? நம் பெருமிதம் குலையவேண்டாம் ஐயா!
அன்புடன்,
இராம.கி.
----------------------
என்னுடைய corona case இடுகையில் அரப்பர் என்று தவறாக எழுதி விட்டேன். http://valavu.blogspot.com/2008/04/tyre-brake-and-acceleration.html என்ற என் இடுகையைப் புரட்டிய பிறகு தான் நான் ஐகார ஈற்றில் உரப்பை/அரப்பை என்று எழுதியது தெரிந்தது. எனவே இவ் இடுகையைச் சற்று திருத்த வேண்டிய தேவை ஏற்பட்டுள்ளது.
முதலில் rubber என்ற பெயர்ச்சொல் பாராதீர்கள். rub என்ற வினைச்சொல் பாருங்கள். இதன்பொருள் உரசுதல். தமிழில் இது உர்> உரை> உரையு> உரைசு>உரசு என்று வளரும். ஒரு பொருள் இன்னொன்றோடு பட்டு, முட்டி நகரும்போது பொருள்களின் இயல்பிற்கும், நகரும் வேகம், விசை, தகை ஆகியவற்றிற்குத் தக்க ஒன்று இன்னொன்றோடு உரசலாம். உரசு என்ற சொல் உர் எனும் ஒலியாலெழுவது. உரசு ஓர் ஒலிக்குறிப்புச் சொல். உர் எனும் குறிப்பு ஒரு மொழிக்கும் மட்டும் உரியதல்ல. பல மொழிகளும் அதை விதம்விதமாய் கையாளலாம். உரசுதலை உரஞ்சுதல், உரிஞ்சுதல் என்றுந் தமிழிற் சொல்வர். இன்னொரு விதமாய் உர்>உரை>உராய்>உராய்தல் என்றும் சொல்லப்படும். உராய்தல் உராய்ஞ்சுதல் என்றும் ஆகும். முதலில் முட்டுதல், பின் உராய்தல், முடிவில் தேய்தல். வரை இச்சொற்கள் பொருள் உணர்த்தும். ஆங்கிலத்தில்
rub (v.) early 14c., transitive and intransitive, of uncertain origin, perhaps related to East Frisian rubben "to scratch, rub," and Low German rubbeling "rough, uneven," or similar words in Scandinavian (compare Danish rubbe "to rub, scrub," Norwegian rubba), of uncertain origin. Related: Rubbed; rubbing.
rubber (n.)
"thing that rubs" (a brush, cloth, etc.), 1530s, agent noun from rub (v.). The meaning "elastic substance from tropical plants" (short for India rubber) first recorded 1788, introduced to Europe 1744 by Charles Marie de la Condamine, so called because it originally was used as an eraser.
என்றுஞ் சொல்வார். உர, உரப்பு, உரப்புத் தூள், உரசல், உராய்வு, உரைதல், உரிஞ்சல் என்று இத்தனை சொற்களைக் கொண்ட தமிழருக்கு, rub எங்கு இருந்து போயிருக்கும் என ஊகிக்கத் தெரியவில்லையா? வியப்புத் தான். ஏதேதோ மாற்றுச் சொற்களைப் பலரும் தேடிக்கொண்டிருக்கிறார். அந்த அளவு அடிப்படைத் தமிழ்ச்சொற்களை விட்டு வெளியே வந்துவிட்டோம்.
முன்சொன்ன ஒலிக்குறிப்புச் சொல்லை அர் என்றும் சொல்லலாம். சொல்லி யிருக்கிறோம். அர்>அர> அரவு>அராவு என்பதும் உரசுதல், உரஞ்சுதல், உரிஞ்சுதல், உராய்தல், உராய்ஞ்சுதல், தேய்த்தல் ஆகியவற்றைக் குறிக்கும் தானே? கரட்டுமை (hardness) குறைந்துள்ள ஓர் இரும்புத் துண்டை கரட்டுமை அதிகம் கொண்ட இரும்புத் துண்டாலோ, அன்றேல் வயிரத்தாலோ தேய்த்து அரிக்கிறோமே?- அக்கருவிக்கு அரமென்று பெயர். வளர்ந்த நெற்கதிர்க் குரலை, கருக்கரிவாள் கொண்டு அரிக்கிறோமே? அதுவும் அரச்செயல் தான். வீட்டில் அரிவாள் மனையில் காய்கறிகளை அரிகிறோமே, அதுவும் அரச் செயலே. இது அறுக்கும் செயலாயும் நீளும். முட்டல், உராய்தல், தேய்தல், அரிதல், அறுத்தல் என பொருள் வளர்ச்சி நீண்டுகொண்டே போகும். ஆயினும் அவற்றை விதப்பாய்க் குறிக்கச் சொல்லில் சிறுசிறு வேறுபாடுகள் நடக்கும். அருவி என்று சொல்கிறோமே அதுவும் அரச்செயல் தான். நீர் கல்லை அரிக்கிறது.
இனி rubberக்கு வருவோம்.. ஒரு பனையின் தாளியைக் கத்தி கொண்டு கீறினால் சற்றே பால் நிறத்தில் சருக்கரை நீர் அதனின்றும் இழியும். அதைப் பால் என்றே சொல்வார். பனம் பால், தென்னம் பால், கமுகம் பால் என்ற சொல்லாட்சிகளைக் கவனியுங்கள். இதேபோல் அரப்பை - Rubber- மரத்திலும் (இம்மரத்திற்கு இப்பெயர் எப்படி வந்தது என்பதைக் கீழே பார்ப்போம். கீறும் போது ஒரு பால் வடியும். ஆனால் இது மரத்தைக் கீறி வருவது. தாள்>தார் எனும் உறுப்பு அரப்பர் மரத்தில் கிடையாது. (பால் வருவதால் தாளுக்குப் பால்>பாள்>பாளை என்றும் பெயர் உண்டு. பனம்பாளை, தென்னம் பாளை, கமுகம்பாளை என்ற சொற்களை நோக்குங்கள். பாளை கொண்ட மரங்களைப் பாளை மரங்கள் என்றே புதலியலார் சொன்னார். palmyra என்பது பாளைமரத்தின் ஆங்கில ஒலிபெயர்ப்பு. நாம்தான் சொற்பிறப்பு அறியாமல் இருக்கிறோம். பின் அதைப் பொதுப்படையாக்கி வெவ்வேறு palm trees பற்றிப் புதலியர் சொன்னதும் இதன்வளர்ச்சியே. புல்மரக் குடும்பங்களுக்கான புதலியற் பெயர் வந்தது நம் தமிழின் அடிப்படையிலே தான்.)
rubber பொருளை இயற்கையில் கண்டெடுத்த போது, உராய்ந்து கரிக் கறையை அழிக்கவே அது முதலில் பயன்பட்டது. எனவே rubber material (உராய்க்கும் பொருள்) என்று கூட்டுச்சொல்லாகவே முதலில் அழைத்தார். பின், அதிகப் புழக்கத்தில் பொருளென்ற பின்சொல் சொல்லப் படாது போனது. தமிழில் மிக எளிதில் rubber ஐ ”உரப்பை அல்லது அரப்பை” என்று சொல்லி விடலாம். (ஒருகாலத்தில் இழுவை என்றும் சொன்னேன்.) ஏதும் குறை வராது. இலுப்பை மரம் போல் உரப்பை/அரப்பை மரம் (rubber tree) என்ற சொல்லாட்சியை ஏற்றுக் கொள்ளலாம். மனம் தான் வேண்டும். தேய்வை, இழுவை, மீள்வை என்பவை இதற்குச் சரிவராது.
கரிக்குச்சியால் எழுதியதை உரப்பை/அரப்பை கொண்டு அரிக்கிறோம்> அழிக்கிறோம் (= தேய்க்கிறோம், உராய்க்கிறோம்) இச் செயலால் கரிக்கறை போய்விடுகிறது. உரப்பை/அரப்பை என்று அப் பொருளுக்கு அரவுவதால் பெயர் எழுந்தது. அதேபெயர் அரப்பைப் பாலுக்கும் அரப்பை மரத்திற்கும் நீண்டது. தொடக்க காலத்தில் அரப்பை தொய்யும் (=தளரும்) என்று முதலில் பலருக்கும் தெரியாது. அது பின்வந்த புரிதல்.
அரவுதல் என்ற சொல்லிற்கு அரத்தால் தேய்த்தல், to file என்பது ஒரு பொருள். “வை அராவிய மாரன் வாளியும்” என்பது கம்பரா. அயோத். கைகேயி.58 இன்னொரு பொருள் உரசுதல் to rub, grate “பொருப்பு அராவி இழிபுனல்” என்பது தேவா 5.30: 7. அறுத்தல் to cut என்பது மூன்றாவது பொருள். ”மெய் அராவிட” என்பது கம்பரா. அயோத். கைகேயி 58. அர்>அர> அரவு?அராவு. அரவுதல் என்பது தமிழ்ச்சொல்லே. இராம.கி. இதில் எதையும் இட்டுக் கட்ட வில்லை. மலையாளத்திலும், “அராவுக” வினைச்சொல் உண்டு. மேலை நாடுகளில் அது rub ஆனது. வகரம் இந்தையிரோப்பியனில் baகரம் ஆகும். நாம் அதைப் பகரம் என்போம். அரப்பு = உராய்க்கும் பொருள். வேறொரு அரப்புத் தூளும் நாம் புழங்குகிறோம். எண்ணெய் தேய்த்துக் குளித்தால் அரப்புக்காய்த் தூள்கொண்டு உடம்புதேய்த்து எண்ணெய்க் கறையைப் போக்குகிறோம் . அரப்புத்தூள் அரைப்புத்தூள் என்றே நம் அகர முதலிகளில் பதிவாகியுள்ளது. நீங்கள் சொன்ன பேறுகால அரைப்புத் தூள் இன்னுங் கொஞ்சம் விதப்பானது.
உரப்பை/அரப்பை என்று rubber இக்கு வைத்துக்கொண்டால் அரைப்புத் தூளோடு குழம்பாது. அப்புறம் ஏன் இந்த அர் ஈறு? இகரம் பயன்படுத்தினால் அரப்பு> அரப்பி ஆகும். கொஞ்சம் சொல்லக் கூச்சமாய் இருந்தது. அப்பியோடு குழம்புமோ? - என்று தோன்றியது. அரப்பான் என்பது கொஞ்சம் ஆண் ஆதிக்கமாய்த் தோன்றியது. பேசாமல் ”ஐ” சேர்த்து விடலாம் என்று எண்ணினேன். உயர்திணைப் பெயர் அஃறிணைக்கு வைக்கக் கூடாதோ?
அரப்பை rubber இன் ஒலிபெயர்ப்பாய்த் தென்படுமே? - என்பது அடுத்த கேள்வி. என் விடை: இருந்தால் தான் என்ன? அவரல்லவா, நம் அரவு-தலைப் பயன் படுத்துகிறார்? தேவாரக் காலம் என்பது இங்கே 7 ஆம் நூற்றாண்டு. முதலில் பயன்படுத்திய நாம் ஏன் சொல்லத் தயங்குகிறோம்? நாம் ஏன் தொய்வை என்று இன்னொரு பிந்தைக் குணத்திற்குப் (property) போக வேண்டும்? நம் பெருமிதம் குலையவேண்டாம் ஐயா!
அன்புடன்,
இராம.கி.
1 comment:
அரவுதல் என்பது தமிழ்ச்சொல்லே. இராம.கி. இதில் எதையும் இட்டுக் கட்ட வில்லை.
மெய்தான் ஐயா. சும்மா உப்பிடி ஆரும் உங்களோட அராத்திறத்துக்காக வந்து ஞாயம் பறைஞ்சால் அதை ஒரு கணக்கிலை எடுக்க வேண்டாம்.
அராத்துதல் என்றால் வீம்புக்கு சண்டை பிடித்தல் என்ற கருத்தில் தான் நானறிந்த விளக்கம்.
Post a Comment