காணவொரு காலம் வருமோ - 8

8. காயாம் பூ அரணங்கள்

ஆஎன்று ஓலம்இட்ட ஆனைக்கோன் வீடுபெற
அருளியதோ கவித் தலத்தில்;
அலர்மங்கை தனைமணந்து ஆவிஎனப் பத்தருக்கு
ஆனதுவோ கண்ண மங்கை;
காயாத மகிழமரம், கண்துஞ்சாப் புளியமரம்,
கருஊறாக் கிணறு, இன்றும்
காத்திருந்தும் தோலாத கடுவழக்கு, வழிப்போக்காய்க்
காட்டியதோ கண்ணன் கட்டில்;
பாய்ஒருவர் நீள்படுக்க, பழகுஇருவர் அருகுஇருக்க,
படபடத்து மூவர் நிற்க,
பரந்தாமன் ஊடுருவப் பட்டுஅறிந்த நெருக்கம்அதைப்
பாடுவதோ கோவ லூரில்;
காயாம்பூ அரணங்கள் கைஒற்றாம்; மீதுஒன்றைக்
காணஒரு காலம் வருமோ?
காவிரியின் ஓரத்தில் தேவியுடன் மேவிவரும்
கண்ணபுரச் சௌரி ராசா!

கவித் தலம், கண்ண மங்கை, கண்ணங் குடி, கோவலூர் என்ற நாலைச் சொல்லி ஐந்தாவது கண்ண அரணத்தை (கிருஷ்ணாரண்யம்) கண்ண புரத்தில் தேடுகிறது இந்தப்பாடல். விண்ணவச் சுடராழி . எதிராசன் எழுதிய "108 வைணவ திவ்ய தேச தல வரலாறு" என்ற பொத்தகத்தில் உள்ள விவரங்கள் இந்தப் பாவிற்குப் பின்புலம்.

கவித்தலம்: பேராயக் கட்சியின் தலைவராய் இருந்த மூப்பனாரின் ஊர். இக்கோயிலுக்கு அவர் குடும்பத்தாரே  புரவலர். தஞ்சையில் இருந்து திருவையாறு வழியாக குடந்தை செல்லும் சாலையில் உள்ளது. கவித்தல் = வளைந்து கிடத்தல்; குடமுக்கைப் (கும்ப கோணம்) போல இங்கும் ஆறு வளைந்து கிடக்கிறது. ஆனைக்கோன் = யானை வேந்தன் (கய வேந்தன்>கஜேந்திரன்) "ஆதிமூலமே" என்று கூக்குரலிட்ட கய வேந்தனுக்கும், யானையைக் கவ்விய முதலைக்கும் வீடுபேறு அளித்த தலம். "ஆற்றங்கரை கிடக்கும் கண்ணன்" என்று திரு மழிசையாரால் பாடப் பெற்றது.

கண்ணமங்கை: திருச்சேறையில் இருந்து திருவாரூர் செல்லும் பாதையில் இருக்கிறது. பூதேவியை மணந்த இடமாய்ப் பல தலங்கள் சொல்லப் பெறும்; ஆனால் பாற்கடலில் இருந்து வெளிப்பட்ட சீதேவியை மணந்த இடங்கள் எனச் சொல்லப் பெறுபவை ஒருசிலவே. அவற்றில் கண்ண மங்கையும் ஒன்று. இங்குள்ள இறைவர் பெரும்புறக் கடலன் என்றும், நின்ற கோலத்தில் பத்தருக்கு ஆவி ஆனதால் பத்தராவிப் பெருமாள் என்றும் சொல்லப் படுகிறார். "கண்ணமங்கையுள் கண்டு கொண்டேன்" என்பது திரு மங்கையாரின் வாக்கு.

கண்ணன் கட்டு = திருக் கண்ணங் குடி: நாகை - திருவாரூர் வழியில் உள்ளது. வெண்ணெய்க் கண்ணனைக் கட்டிப் போட்டதால் குடியிருந்த தலம். உலக நாதன் என்று மூலவருக்குப் பெயர்.

கண்துஞ்சாப் புளி = உறங்காப் புளி; நாகைப் புத்த விகாரையில் இருந்து தங்கம் எடுத்து, திரு அரங்கம் புறப்பட்ட திருமங்கையார் கண்ணங் குடி வந்தார். நடந்த கால்கள் நோக, சாலை ஓரத்துச் சேற்று நிலத்தில் தங்கப் பொதியை மறைத்து விட்டு, அருகே உள்ள புளிய மரத்தின் அடியில் படுத்துறங்க எண்ணி, "நான் அயர்ந்தும் நீ தூங்காது, விழித்துக் காவல் இருக்க வேண்டும்" என்று புளிய மரத்திற்கே ஆணையிட்டாராம்; உறங்காது பொற்குவையைக் காத்த புளிய மரம் இன்று இல்லை; வயலும், சிறு மேடும் உள்ளன. அருகில் உள்ள புளிய மரங்கள் சற்று வேறு பட்டுக் காட்சி அளிக்கின்றன.

தோலா வழக்கு: பொற்குவை புதைத்த நிலத்தின் சொந்தக்காரன் வர, அந்த நேரத்தில் பொற் குவையை வெளியே எடுக்க முடியாமல், வழக்குப் பண்ணி அவனை நகர்த்தலாம் என்ற எண்ணத்தில் "இது என் நிலம்; பட்டயம் திருவரங்கத்தில் உள்ளது; போய் எடுத்து வருவேன்; ஒரு நாள் தங்க இடம் கொடுங்கள்" என்று ஐம்பேராயத்தாரிடம் (பஞ்சாயத்து என்பதன் பழைய பெயர் இதுதான்.) வழக்கிட்டுக் கேட்க, அவர்களும் ஒப்புக் கொள்ள, அடுத்த நாள் திருமங்கையார் ஊரை விட்டு அகல, வழக்கு கடைசி வரை முடியாது போனது. திருமங்கையாரும் திரும்பி வரவே இல்லை. ஐம் பேராயத்தாராலும் ஒப்புக் கொண்ட வாக்கை மீற முடியவில்லை; தோலா வழக்கு = தோற்க முடியாத வழக்கு; the stalemate case. இன்றுங் கூட ”தேரா வழக்குத் திருக் கண்ணங் குடி” என்றும் ஒரு சொலவடை உண்டு. இங்குள்ள ஊர் வழக்குகள் முடியாது போவதாகச் சொல்வார்.

ஊறாக் கிணறு: ஒரு நாள் தங்க இடங் கேட்ட திருமங்கையார், தாக மேலீட்டால் தண்ணீர் கேட்க, அங்கிருந்த பெண்கள் நீர்தர மறுக்க, கோவத்தில் "ஊரில் உள்ள கிணறுகளில் நீர் ஊறாமல் போக" என்று திருமங்கையார் கடுஉரை சொல்ல, இங்கு இன்றுங் கூட எந்தக் கிணற்றிலும் நீர் ஊறுவதில்லையாம்; தவறி ஊறினாலும் உப்பு நீரே கிடைக்கிறதாம்; ஒரே ஒரு புறனடையாய், கோயில் மடப்பள்ளிக் கிணற்றில் மட்டும் சற்று நன்னீர் உள்ளது.

காயாமகிழ்: கடு உரைக்குப் பின், பசி மயக்கம்; மகிழ மரத்தின் அடியில் படுத்தவரை யாரோ தட்டி எழுப்பி, "வழிப் போக்கரா, இந்தா உன் பசிக்கு உணவு" என்று கொடுக்க, அதை உண்டு, உறங்கிப் போகிறார். திரும்ப எழும் போது, மனம் குளிர்ந்து, உலகைக் கனிவாகப் பார்த்து, உண்டி கொடுத்தோனுக்குப் பகரியாய், ஓய்வு கொள்ள வாய்ப்புக் கொடுத்த மகிழ மரம் என்றும் காயாது பசுமையாய் இருக்கும் படி இனிய உரை செய்கிறார். போகும் வழியில் பெருமாளே தலையாரியாய்ப் இடை மறிக்க, தான் வழிப் போக்கன் என்றதால், தனக்கு வழிப் போக்கனாகவே சங்கும் சக்கரமும் தெரியக் கண்ணங்குடியான் காட்சி அளித்ததை அறிந்து வியக்கிறார்.

திருக்கோவலூர்: தென்பெண்ணைக் கரையில், நடுநாட்டில் உள்ள கண்ணன் தலம்; கண்ணன் கோவில்; கண்ண பெண்ணை (= கருத்த ஆறு; இந்தப் பெயர் கிருட்டிணா ஆற்றிற்கும் உண்டு.) மூலவர் திருவிக்கிரமர் ஆனாலும், உலாத் திருமேனியை கோவலன் என்றுதான் அழைக்கிறார். இந்த ஊர் வீட்டின் இடை கழியில் தான் முதலாழ்வார் மூவர் பற்றிய நிகழ்ச்சி நடந்தது. ஒருவர் படுக்க, இருவர் இருக்க, மூவர் நிற்க, நால்வர் நெருக்க என்ற நிகழ்ச்சி விண்ணவக் கதைகளில் பெருத்த முகன்மை பெற்றது. "வையம் தகளியாய்" என்று பொய்கையாரும், "அன்பே தகளியாய்" என்று பூதத்தாரும், "திருக்கண்டேன், பொன்மேனி கண்டேன்" என்று பேயாரும் பாடிய தலம் இது. நாலாயிரப் பனுவலின் முதல்எழுச்சி, இந்த ஊரில் தான் நடந்தது.

காயாம் பூ அரணங்கள் = காயாம் பூக் காடுகள்
கை ஒற்று = கையை ஒத்தது; எனவே ஐந்து என்ற பொருள் வரம்.

In TSCII:

8. ¸¡Â¡õ ⠫ýí¸û

¬ ±ýÚ µÄõ þð¼ ¬¨Éì §¸¡ý ţΠ¦ÀÈ
«ÕǢ§¾¡ ¸Å¢ò ¾Äò¾¢ø;
«Ä÷ Áí¨¸ ¾¨É Á½óÐ ¬Å¢ ±Éô Àò¾ÕìÌ
¬ÉЧš ¸ñ½ Áí¨¸;
¸¡Â¡¾ Á¸¢Æ ÁÃõ, ¸ñ Ðﺡô ÒǢ ÁÃõ,
¸Õ °È¡ì ¸¢½Ú, þýÚõ
¸¡ò¾¢ÕóÐõ §¾¡Ä¡¾ ¸Î ÅÆìÌ, ÅÆ¢ô §À¡ì¸¡öì
¸¡ðʧ¾¡ ¸ñ½ý ¸ðÊø;
À¡ö ´ÕÅ÷ ¿£û ÀÎì¸, ÀÆÌ þÕÅ÷ «ÕÌ þÕì¸,
À¼ À¼òÐ ãÅ÷ ¿¢ü¸,
ÀÃó¾¡Áý °ÎÕÅô ÀðÎ «È¢ó¾ ¦¿Õì¸õ «¨¾ô
À¡Îŧ¾¡ §¸¡Å æâø;
¸¡Â¡õ ⠫ýí¸û ¨¸ ´üÈ¡õ; Á£Ð ´ý¨Èì
¸¡½ ´Õ ¸¡Äõ ÅÕ§Á¡?
¸¡Å¢Ã¢Â¢ý µÃò¾¢ø §¾Å¢Ô¼ý §ÁÅ¢ÅÕõ
¸ñ½ÒÃî ¦ºªÃ¢ ạ!

¸Å¢ò ¾Äõ, ¸ñ½ Áí¨¸, ¸ñ½í ÌÊ, §¸¡Åæ÷ ±ýÈ ¿¡¨Äî ¦º¡øÄ¢ ³ó¾¡ÅÐ ¸ñ½ «Ã½ò¨¾ (¸¢Õ‰½¡ÃñÂõ) ¸ñ½ ÒÃò¾¢ø §¾Î¸¢ÈÐ þó¾ô À¡¼ø. Å¢ñ½Åî ͼáƢ . ±¾¢Ã¡ºý ±Ø¾¢Â "108 ¨Å½Å ¾¢ù §¾º ¾Ä ÅÃÄ¡Ú" ±ýÈ ¦À¡ò¾¸ò¾¢ø ¯ûÇ Å¢ÅÃí¸û þó¾ô À¡Å¢üÌô À¢ýÒÄõ.

¸Å¢ò ¾Äõ: ¾ï¨ºÂ¢ø þÕóÐ ¾¢Õ¨ÅÂ¡Ú ÅƢ¡¸ Ì¼ó¨¾ ¦ºøÖõ º¡¨Ä¢ø ¯ûÇÐ. ¸Å¢ò¾ø = ŨÇóÐ ¸¢¼ò¾ø; ̼ Ó쨸ô (ÌõÀ §¸¡½õ) §À¡Ä þíÌõ ¬Ú ŨÇóÐ ¸¢¼ì¸¢ÈÐ. ¬¨Éì §¸¡ý = ¡¨É §Åó¾ý (¸Â §Åó¾ý>¸§ƒó¾¢Ãý) "¬¾¢ ãħÁ" ±ýÚ ÜìÌÃĢ𼠸 §Åó¾ÛìÌõ, ¡¨É¨Âì ¸ùŢ Ӿ¨ÄìÌõ ţΠ§ÀÚ «Ç¢ò¾ ¾Äõ. "¬üÈí ¸¨Ã ¸¢¼ìÌõ ¸ñ½ý" ±ýÚ ¾¢Õ ÁÆ¢¨ºÂ¡Ã¡ø À¡¼ô ¦ÀüÈÐ.

¸ñ½ Áí¨¸: ¾¢Õî §º¨È¢ø þÕóÐ ¾¢ÕÅ¡å÷ ¦ºøÖõ À¡¨¾Â¢ø þÕ츢ÈÐ. ⧾ި Á½ó¾ þ¼Á¡öô ÀÄ ¾Äí¸û ¦º¡øÄô ¦ÀÚõ; ¬É¡ø À¡ü ¸¼Ä¢ø þÕóÐ ¦ÅÇ¢ôÀð¼ º£§¾Å¢¨Â Á½ó¾ þ¼í¸û ±Éî ¦º¡øÄô ¦ÀÚÀ¨Å ´Õ º¢Ä§Å. «ÅüÈ¢ø ¸ñ½ Áí¨¸Ôõ ´ýÚ. þíÌûÇ þ¨ÈÅ÷ ¦ÀÕõ ÒÈì ¸¼Äý ±ýÚõ, ¿¢ýÈ §¸¡Äò¾¢ø Àò¾ÕìÌ ¬Å¢ ¬É¾¡ø Àò¾Ã¡Å¢ô ¦ÀÕÁ¡û ±ýÚõ ¦º¡øÄô Àθ¢È¡÷. "¸ñ½ Áí¨¸Ôû ¸ñÎ ¦¸¡ñ§¼ý" ±ýÀÐ ¾¢Õ Áí¨¸Â¡Ã¢ý Å¡ìÌ.

¸ñ½ý ¸ðÎ = ¾¢Õì ¸ñ½í ÌÊ: ¿¡¨¸ - ¾¢ÕÅ¡å÷ ÅƢ¢ø ¯ûÇÐ. ¦Åñ¦½öì ¸ñ½¨Éì ¸ðÊô §À¡ð¼¾¡ø ÌÊ¢Õó¾ ¾Äõ. ¯Ä¸ ¿¡¾ý ±ýÚ ãÄÅÕìÌô ¦ÀÂ÷.

¸ñ Ðﺡô ÒÇ¢ = ¯Èí¸¡ô ÒÇ¢; ¿¡¨¸ô Òò¾ Å¢¸¡¨Ã¢ø ¾í¸õ ±ÎòÐì ¦¸¡ñÎ ¾¢Õ «Ãí¸õ ÒÈôÀð¼ ¾¢ÕÁí¨¸Â¡÷ ¸ñ½í ÌÊ Åó¾¡÷. ¿¼ó¾ ¸¡ø¸û §¿¡¸, º¡¨Ä µÃòÐî §ºüÚ ¿¢Äò¾¢ø ¾í¸ô ¦À¡¾¢¨Â Á¨ÈòРŢðÎ, «Õ§¸ ¯ûÇ ÒǢ ÁÃò¾¢ý «Ê¢ø ÀÎòÐÈí¸ ±ñ½¢, "¿¡ý «Â÷óÐõ ¿£ àí¸¡Ð, ŢƢòÐì ¸¡Åø þÕì¸ §ÅñÎõ" ±ýÚ ÒǢ ÁÃò¾¢ü§¸ ¬¨½Â¢ð¼¡Ã¡õ; ¯Èí¸¡Ð ¦À¡ü ̨ŨÂì ¸¡ò¾ ÒǢ ÁÃõ þýÚ þø¨Ä; ÅÂÖõ, º¢Ú §ÁÎõ ¯ûÇÉ. «Õ¸¢ø ¯ûÇ ÒǢ ÁÃí¸û ºüÚ §ÅÚ ÀðÎì ¸¡ðº¢ «Ç¢ì¸¢ýÈÉ.

§¾¡Ä¡ ÅÆìÌ: ¦À¡ų̈ŠҨ¾ò¾ ¿¢Äò¾¢ý ¦º¡ó¾ì¸¡Ãý ÅÃ, «ó¾ §¿Ãò¾¢ø ¦À¡ü ̨Ũ ¦ÅÇ¢§Â ±Îì¸ ÓÊ¡Áø, ÅÆìÌô Àñ½¢ «Å¨É ¿¸÷ò¾Ä¡õ ±ýÈ ±ñ½ò¾¢ø "þÐ ±ý ¿¢Äõ; Àð¼Âõ ¾¢ÕÅÃí¸ò¾¢ø ¯ûÇÐ; §À¡ö ±ÎòÐ ÅÕ§Åý; ´Õ ¿¡û ¾í¸ þ¼õ ¦¸¡Îí¸û" ±ýÚ ³õ§ÀáÂò¾¡Ã¢¼õ (ÀﺡÂòÐ ±ýÀ¾ý À¨Æ ¦ÀÂ÷ þо¡ý.) ÅÆ츢ðÎì §¸ð¸, «Å÷¸Ùõ ´ôÒì ¦¸¡ûÇ, «Îò¾ ¿¡û ¾¢ÕÁí¨¸Â¡÷ °¨Ã Å¢ðÎ «¸Ä, ÅÆìÌ ¸¨¼º¢ Ũà ÓÊ¡Р§À¡ÉÐ. ¾¢ÕÁí¨¸Â¡Õõ ¾¢ÕõÀ¢ ÅçŠþø¨Ä. ³õ §ÀáÂò¾¡Ã¡Öõ ´ôÒì ¦¸¡ñ¼ š쨸 Á£È ÓÊÂÅ¢ø¨Ä; §¾¡Ä¡ ÅÆìÌ = §¾¡ü¸ ÓÊ¡¾ ÅÆìÌ; the stalemate case. þýÚí ܼ §¾Ã¡ ÅÆìÌò ¾¢Õì ¸ñ½í ÌÊ ±ýÚõ ´Õ ¦º¡ÄŨ¼ ¯ñÎ. þíÌûÇ °÷ ÅÆì̸û ÓÊ¡Р§À¡Å¾¡¸î ¦º¡øÖÅ¡÷¸û.

°È¡ì ¸¢½Ú: ´Õ ¿¡û ¾í¸ þ¼í §¸ð¼ ¾¢ÕÁí¨¸Â¡÷, ¾¡¸ §ÁÄ£ð¼¡ø ¾ñ½£÷ §¸ð¸, «í¸¢Õó¾ ¦Àñ¸û ¿£÷¾Ã ÁÚì¸, §¸¡Åò¾¢ø "°Ã¢ø ¯ûÇ ¸¢½Ú¸Ç¢ø ¿£÷ °È¡Áø §À¡¸" ±ýÚ ¾¢ÕÁí¨¸Â¡÷ ¸Î ¯¨Ã ¦º¡øÄ, þíÌ þýÚí ܼ ±ó¾ì ¸¢½üÈ¢Öõ ¿£÷ °Úž¢ø¨Ä¡õ; ¾ÅÈ¢ °È¢É¡Öõ ¯ôÒ ¿£§Ã ¸¢¨¼ì¸¢È¾¡õ; ´§Ã ´Õ ÒÈɨ¼Â¡ö, §¸¡Â¢ø Á¼ô ÀûÇ¢ì ¸¢½üÈ¢ø ÁðÎõ ºüÚ ¿ýÉ£÷ ¯ûÇÐ.

¸¡Â¡ Á¸¢ú: ¸Î ¯¨ÃìÌô À¢ý, Àº¢ ÁÂì¸õ; Á¸¢Æ ÁÃò¾¢ý «Ê¢ø ÀÎò¾Å¨Ã ¡§Ã¡ ¾ðÊ ±ØôÀ¢, "ÅÆ¢ô §À¡ì¸Ã¡, þó¾¡ ¯ý Àº¢ìÌ ¯½×" ±ýÚ ¦¸¡Îì¸, «¨¾ ¯ñÎ, ¯Èí¸¢ô §À¡¸¢È¡÷. ¾¢ÕõÀ ±Øõ §À¡Ð, ÁÉõ ÌÇ¢÷óÐ, ¯Ä¨¸ì ¸É¢Å¡¸ô À¡÷òÐ, ¯ñÊ ¦¸¡Îò§¾¡ÛìÌô À¸Ã¢Â¡ö, µö× ¦¸¡ûÇ Å¡öôÒì ¦¸¡Îò¾ Á¸¢Æ ÁÃõ ±ýÚõ ¸¡Â¡Ð ÀͨÁ¡ö þÕìÌõ ÀÊ þɢ ¯¨Ã ¦ºö¸¢È¡÷. §À¡Ìõ ÅƢ¢ø ¦ÀÕÁ¡§Ç ¾¨Ä¡â¡öô þ¨¼ ÁÈ¢ì¸, ¾¡ý ÅÆ¢ô §À¡ì¸ý ±ýȾ¡ø, ¾ÉìÌ ÅÆ¢ô §À¡ì¸É¡¸§Å ºíÌõ ºì¸ÃÓõ ¦¾Ã¢Âì ¸ñ½í ÌÊ¡ý ¸¡ðº¢ «Ç¢ò¾¨¾ «È¢óРŢÂ츢ȡ÷.

¾¢Õ째¡Åæ÷: ¦¾ý ¦Àñ¨½ì ¸¨Ã¢ø, ¿Î ¿¡ðÊø ¯ûÇ ¸ñ½ý ¾Äõ; ¸ñ½ý §¸¡Å¢ø; ¸ñ½ ¦Àñ¨½ (= ¸Õò¾ ¬Ú; þó¾ô ¦ÀÂ÷ ¸¢Õðʽ¡ ¬üÈ¢üÌõ ¯ñÎ.) ãÄÅ÷ ¾¢ÕŢ츢ÃÁ÷ ¬É¡Öõ, ¯Ä¡ò ¾¢Õ§ÁÉ¢¨Â §¸¡ÅÄý ±ýÚ ¾¡ý «¨Æ츢ȡ÷¸û. þó¾ °÷ Å£ðÊý þ¨¼ ¸Æ¢Â¢ø ¾¡ý ӾġúÅ¡÷ ãÅ÷ ÀüȢ ¿¢¸ú ¿¼ó¾Ð. ´ÕÅ÷ ÀÎì¸, þÕÅ÷ þÕì¸, ãÅ÷ ¿¢ü¸, ¿¡øÅ÷ ¦¿Õì¸ ±ýÈ ¿¢¸ú Å¢ñ½Åì ¸¨¾¸Ç¢ø ¦ÀÕò¾ Ó¸ý¨Á ¦ÀüÈÐ. "¨ÅÂõ ¾¸Ç¢Â¡ö" ±ýÚ ¦À¡ö¨¸Â¡Õõ, "«ý§À ¾¸Ç¢Â¡ö" ±ýÚ â¾ò¾¡Õõ, "¾¢Õì ¸ñ§¼ý, ¦À¡ý§ÁÉ¢ ¸ñ§¼ý" ±ýÚ §À¡Õõ À¡Ê ¾Äõ þÐ. ¿¡Ä¡Â¢Ãô ÀÛÅÄ¢ý Ó¾ø ±Ø, þó¾ °Ã¢ø ¾¡ý ¿¼ó¾Ð.

¸¡Â¡õ ⠫ýí¸û = ¸¡Â¡õ âì ¸¡Î¸û
¨¸ ´üÚ = ¨¸¨Â ´ò¾Ð; ±É§Å ³óÐ ±ýÈ ¦À¡Õû ÅÃõ.

காணவொரு காலம் வருமோ - 7

7. கதம் எட்டும் ஓர் இடத்தில்

ஆற்றுஓரம் பொன்னிமடி, அரங்கினிலே சாய்ந்த படி,
அறிதுயிலில் பள்ளி கொண்டும்(a),
அலங்கார கோலத்தில் எழுமலையைத் தாண்டிஒரு
ஆட்சிநிலை உள்ளிக் கொண்டும்(b),
வீற்றுஓங்கும் கேழலாய்(c) வெம்புவியை மருப்பு(d)ஏற்றும்
விளையாட்டில் முகிழ்த்திக் கொண்டும்(e),
விண்ணவர்க்கும் மண்ணவர்க்கும் நடங்காட்ட விழைந்தபடி,
வெளுந்தோய மலையைக் கொண்டும்(f),
ஆற்றுஓடும் சாலகத்தும்(g), அலகநதை நேமிக்கா(டு)(h)
அருள்இலந்தைப் புரத்தி லேயும்(i),
அம்புநிறைப் புழைக்கரத்தும்(j), தான்தோன்றி(k)த் திருமேனி
அழகுறவே வெளித்து நிற்க,
கால்தாழச் சேர்ந்தார்க்கு கதம்எட்டும்(l) ஓர்இடத்தில்(m),
காணஒரு காலம் வருமோ?
காவிரியின் ஓரத்தில் தேவியுடன் மேவிவரும்
கண்ணபுரச் சௌரி ராசா!

நாராயணாய நமக என்ற எட்டெழுத்து மந்திரத்தைச் சிறப்பிட்டுக் குறிப்பிடும் எட்டுத் திருத்தலங்களை இந்தப் பாடல் பேசுகிறது.

a. திருவரங்கம்; b. திருவேங்கடம்
c. கேழல் = வராகம் (அவதாரம்), காட்டுப் பன்றி
d. மருப்பு = கொம்பு, தந்தம்
e. திருமுகிழ்நம்>திருமுகிணம்>திருமுசிணம்>ஸ்ரீ முஷ்ணம்; முகிழ்த்தது = தோன்றியது; பூவராகர் எனப் பெயர் கொண்ட மூலவர் திருமேனி மிகச் சிறியதாய் முகிழ்த்தது இந்தத் தலச்சிறப்பு;
f. திருத் தோய் மலை = திரு நீர் மலை; தோய் = பால், நீர்; நின்ற, இருந்த, கிடந்த கோலங்கள் மட்டும் அல்லாது, நடந்த கோலத்தையும் இங்கு காட்டியதாய்ச் சொல்லுவது விண்ணவர் மரபு. தோயத்து அத்தி = தோய்த்தத்தி> தோய்த்தாத்தி> தோத்தாத்தி> தோத்தாத்ரி; அத்தி = மலை; தென்பாண்டி நாட்டில் உள்ள வான மாமலை என்னும் சீவரமங்கை தான் தோத்தாத்திரி என்பாரும் உண்டு. அங்குமே தான் தோன்றித் திருமேனி உண்டு. இதுவா, அதுவா என்ற குழப்பம் பலருக்கும் உண்டு.
g. திருச் சாலக்கம்மம் = பனி மலையில் இருந்து வழிந்தோடும் கண்டகி நதிக்கரையில் சால மரங்கள் நிறைந்த கம்மம் சாலக்கம்மம்> சாலக்கமம்>சாலக்கிராமம்>சாளக்கிராமம். யால மரமே சால மரம் என்றும் ஆச்சா மரம் என்றும் இந்தக் காலத்தில் சொல்லப் படுகிறது. சாலக் கமம் என்பது கண்டகி ஆற்றில் கிடைக்கும் ஒரு விதக் கருஞ் சாயற் கல்லையும் குறிக்கும். It is a black stone containing a fossil ammonite
h. திரு நேமிக்காடு; நேமி = சக்கரம், வளையம்; நும்முதல்>நுமுதல்>நமுதல்>நமுகுதல் = குழைதல்; வளைதல்; நமுக = வணங்குக; நாராயணய நமக என்றால் "நாராயணனை வணங்குக" என்றே பொருள்; நமுக/நமக என்ற சொல்லை நாமம் என்ற பெயர்ப் பொருளாய்ப் பலரும் தவறாகப் புரிந்து கொள்கிறார்கள். நமுதல்>நெமுதல்>நேமி; காடு = அரணம்> ஆரணம்> ஆரண்யம்; வட மொழியில் இது நைமிச ஆரண்யம் என்று ஆகும்; இது அலக ந(ந்)தை ஆற்றின் கரையில் உள்ளது.
i. திரு இலந்தைப் புரம்; இலந்தை = பத்ரி என்னும் பத்ரி நாத்; பட்டை = இலை, ஓலைப் பட்டை; பட்டம்>பத்தம்>பத்ரம்; அலக நந்தையும் தோலி கங்கையும் புணரும் இடத்தில் அலக நந்தைக் கரையில் உள்ளது திரு இலந்தைப் புரம். இதைத் திரு அதரி என்றும் சொல்லுவதுண்டு. இருந்த கோலத்தில் இறைவன் ஆசானாய் அருள் புரியும் தலம்.
j. திருப் புழைக்கரம் = புஷ்கரம்; இந்தத் தலம் எங்கு உள்ளது என்று இதுவரை நான் அறிந்தேன் இல்லை. சிலர் இராசத்தானில் ஆச்மீருக்கு அருகில் உள்ள புஷகர் என்பார். அங்கு ஒரு தெற்கத்திப் பெருமாள் கோயில் உள்ளது. பிர்லா குடும்பத்தார் செலவழிக்கிறார். அங்கு இருக்கும் பட்டரும், விண்ணவ மரபும் இதுவே அதுவென்றும் சொல்கின்றனர். இதுதான் அதுவா என்ற ஐயம் எனக்குண்டு. அறிந்தவர்கள் விளக்க வேண்டும்.
k. தானே தோன்றுதல் = இங்கே இந்தத் திருமேனிகள் சொயம்புவாக(சுயம்புவாக), சொந்தாகக் கிடைத்ததாக ஐதீகம்; தானே தோன்றியவை = ஸ்வயம் வ்யக்த ஸ்தலம் வியத்தல்>வியி>விழி; சொந்தாய் வெளித்த தலம் = தானே வெளிப்பட்ட தலம்.
l. கதம் எட்டு = எட்டுக் கதங்கள் = எட்டு ஓசைகள்; விண்ணவனைக் குறிப்பிடும் எட்டெழுத்து; ஒவ்வோர் எழுத்தும் ஒரு திரு மேனியாய் எட்டு இடத்தில் எழுந்ததாம்.
m. எட்டுத் தான்தோன்றித் திருமேனிகளையும் ஓரிடத்தில் சேவிக்க வேண்டும் எனில் கண்ணபுரம் போனால் போதும் என்பது விண்ணெறியாளரின் நம்பிக்கை.

In TSCII:

7. ¸¾õ ±ðÎõ µ÷ þ¼ò¾¢ø

¬üÚ µÃõ ¦À¡ýÉ¢ ÁÊ, «Ãí¸¢É¢§Ä º¡öó¾ ÀÊ,
«È¢ ТĢø ÀûÇ¢ ¦¸¡ñÎõ(a),
«Äí¸¡Ã §¸¡Äò¾¢ø ±Ø Á¨Ä¨Âò ¾¡ñÊ ´Õ
¬ðº¢ ¿¢¨Ä ¯ûÇ¢ì ¦¸¡ñÎõ(b),
Å£üÚ µíÌõ §¸ÆÄ¡ö(c) ¦Åõ ÒÅ¢¨Â ÁÕôÒ(d) ²üÚõ
Å¢¨Ç¡ðÊø Ó¸¢úò¾¢ì ¦¸¡ñÎõ(e),
Å¢ñ½Å÷ìÌõ Áñ½Å÷ìÌõ ¿¼í ¸¡ð¼ Å¢¨Æó¾ ÀÊ,
¦ÅÙó §¾¡Â Á¨Ä¨Âì ¦¸¡ñÎõ(f),
¬üÚ µÎõ º¡Ä¸òÐõ(g), «Ä¸ ¿¨¾ §¿Á¢ì ¸¡(Î)(h)
«Õû þÄó¨¾ô ÒÃò¾¢ §ÄÔõ(i),
«õÒ ¿¢¨Èô Ò¨Æì ¸ÃòÐõ(j), ¾¡ý §¾¡ýÈ¢(k)ò ¾¢Õ §ÁÉ¢
«ÆÌȧŠ¦ÅÇ¢òÐ ¿¢ü¸,
¸¡ø ¾¡Æî §º÷ó¾¡÷ìÌ ¸¾õ ±ðÎõ(l) µ÷ þ¼ò¾¢ø(m),
¸¡½ ´Õ ¸¡Äõ ÅÕ§Á¡?
¸¡Å¢Ã¢Â¢ý µÃò¾¢ø §¾Å¢Ô¼ý §ÁÅ¢ÅÕõ
¸ñ½ÒÃî ¦ºªÃ¢ ạ!

¿¡Ã¡Â½¡Â ¿Á¸ ±ýÈ ±ð¦¼ØòÐ Áó¾¢Ãò¨¾î º¢ÈôÀ¢ðÎì ÌÈ¢ôÀ¢Îõ ±ðÎò ¾¢Õò¾Äí¸¨Ç þó¾ô À¡¼ø §À͸¢ÈÐ.

a. ¾¢ÕÅÃí¸õ; b. ¾¢Õ§Åí¸¼õ
c. §¸Æø = Åá¸õ («Å¾¡Ãõ), ¸¡ðÎô ÀýÈ¢
d. ÁÕôÒ = ¦¸¡õÒ, ¾ó¾õ
e. ¾¢ÕÓ¸¢ú¿õ>¾¢ÕÓ¸¢½õ>¾¢ÕÓº¢½õ>‚ Ó‰½õ; Ó¸¢úò¾Ð = §¾¡ýÈ¢ÂÐ; âÅá¸÷ ±Éô ¦ÀÂ÷ ¦¸¡ñ¼ ãÄÅ÷ ¾¢Õ§ÁÉ¢ Á¢¸î º¢È¢Â¾¡ö Ó¸¢úò¾Ð þó¾ò¾Äî º¢ÈôÒ;
f. ¾¢Õò §¾¡ö Á¨Ä = ¾¢Õ ¿£÷ Á¨Ä; §¾¡ö = À¡ø, ¿£÷; ¿¢ýÈ, þÕó¾, ¸¢¼ó¾ §¸¡Äí¸û ÁðÎõ «øÄ¡Ð, ¿¼ó¾ §¸¡Äò¨¾Ôõ þíÌ ¸¡ðʾ¡öî ¦º¡øÖÅРŢñ½Å÷ ÁÃÒ. §¾¡ÂòÐ «ò¾¢ = §¾¡öò¾ò¾¢> §¾¡öò¾¡ò¾¢> §¾¡ò¾¡ò¾¢> §¾¡ò¾¡òâ; «ò¾¢ = Á¨Ä; ¦¾ýÀ¡ñÊ ¿¡ðÊø ¯ûÇ Å¡É Á¡Á¨Ä ±ýÛõ º£ÅÃÁí¨¸ ¾¡ý §¾¡ò¾¡ò¾¢Ã¢ ±ýÀ¡Õõ ¯ñÎ. «í̧Á ¾¡ý §¾¡ýÈ¢ò ¾¢Õ§ÁÉ¢ ¯ñÎ. þÐÅ¡, «ÐÅ¡ ±ýÈ ÌÆôÀõ ÀÄÕìÌõ ¯ñÎ.
g. ¾¢Õî º¡Äì ¸õÁõ = ÀÉ¢ Á¨Ä¢ø þÕóÐ ÅƢ󧾡Îõ ¸ñ¼¸¢ ¿¾¢ì¸¨Ã¢ø º¡Ä ÁÃí¸û ¿¢¨Èó¾ ¸õÁõ º¡Äì¸õÁõ>º¡Äì¸Áõ>º¡Ä츢áÁõ>º¡Ç츢áÁõ. Â¡Ä ÁçÁ º¡Ä ÁÃõ ±ýÚõ ¬îº¡ ÁÃõ ±ýÚõ þó¾ì ¸¡Äò¾¢ø ¦º¡øÄô Àθ¢ÈÐ. º¡Äì ¸Áõ ±ýÀÐ ¸ñ¼¸¢ ¬üÈ¢ø ¸¢¨¼ìÌõ ´Õ Å¢¾ì ¸Õï º¡Âü ¸ø¨ÄÔõ ÌÈ¢ìÌõ. It is a black stone containing a fossil ammonite
h. ¾¢Õ §¿Á¢ì ¸¡Î; §¿Á¢ = ºì¸Ãõ, ŨÇÂõ; ÑõÓ¾ø>ÑÓ¾ø>¿Ó¾ø>¿Ó̾ø = ̨ƾø; ŨǾø; ¿Ó¸ = Ží̸; ¿¡Ã¡Â½Â ¿Á¸ ±ýÈ¡ø "¿¡Ã¡Â½¨É Ží̸" ±ý§È ¦À¡Õû; ¿Ó¸/¿Á¸ ±ýÈ ¦º¡ø¨Ä ¿¡Áõ ±ýÈ ¦ÀÂ÷ô ¦À¡ÕÇ¡öô ÀÄÕõ ¾ÅÈ¡¸ô ÒâóÐ ¦¸¡û¸¢È¡÷¸û. ¿Ó¾ø>¦¿Ó¾ø>§¿Á¢; ¸¡Î = «Ã½õ> ¬Ã½õ> ¬ÃñÂõ; ż ¦Á¡Æ¢Â¢ø þÐ ¨¿Á¢º ¬ÃñÂõ ±ýÚ ¬Ìõ; þÐ «Ä¸ ¿(ó)¨¾ ¬üÈ¢ý ¸¨Ã¢ø ¯ûÇÐ.
i. ¾¢Õ þÄó¨¾ô ÒÃõ; þÄó¨¾ = Àòâ ±ýÛõ Àòâ ¿¡ò; À𨼠= þ¨Ä, µ¨Äô Àð¨¼; Àð¼õ>Àò¾õ>ÀòÃõ; «Ä¸ ¿ó¨¾Ôõ §¾¡Ä¢ ¸í¨¸Ôõ Ò½Õõ þ¼ò¾¢ø «Ä¸ ¿ó¨¾ì ¸¨Ã¢ø ¯ûÇÐ ¾¢Õ þÄó¨¾ô ÒÃõ. þ¨¾ò ¾¢Õ «¾Ã¢ ±ýÚõ ¦º¡øÖÅÐñÎ. þÕó¾ §¸¡Äò¾¢ø þ¨ÈÅý ¬º¡É¡ö «Õû ÒâÔõ ¾Äõ.
j. ¾¢Õô Ò¨Æì ¸Ãõ = Ò‰¸Ãõ; þó¾ò ¾Äõ ±íÌ ¯ûÇÐ ±ýÚ þÐŨà ¿¡ý «È¢ó§¾ý þø¨Ä. ¬É¡ø Å¢ñ½Å ÁÃÒ þôÀÊ µÃ¢¼ò¨¾î ¦º¡øÖ¸¢ÈÐ. «È¢ó¾Å÷¸û Å¢Çì¸ §ÅñÎõ.
k. ¾¡§É §¾¡ýÚ¾ø = þí§¸ þó¾ò ¾¢Õ§ÁÉ¢¸û ¦º¡ÂõÒÅ¡¸(ÍÂõÒÅ¡¸), ¦º¡ó¾¡¸ì ¸¢¨¼ò¾¾¡¸ ³¾£¸õ; ¾¡§É §¾¡ýȢ¨Š= ŠÅÂõ ùÂì¾ Š¾Äõ Å¢Âò¾ø>Ţ¢>ŢƢ; ¦º¡ó¾¡ö ¦ÅÇ¢ò¾ ¾Äõ = ¾¡§É ¦ÅÇ¢ôÀð¼ ¾Äõ.
l. ¸¾õ ±ðÎ = ±ðÎì ¸¾í¸û = ±ðÎ µ¨º¸û; Å¢ñ½Å¨Éì ÌÈ¢ôÀ¢Îõ ±ð¦¼ØòÐ; ´ù§Å¡÷ ±ØòÐõ ´Õ ¾¢Õ §Áɢ¡ö ±ðÎ þ¼ò¾¢ø ±Ø󾾡õ.
m. ±ðÎò ¾¡ý §¾¡ýÈ¢ò ¾¢Õ §ÁÉ¢¸¨ÇÔõ µÃ¢¼ò¾¢ø §ºÅ¢ì¸ §ÅñÎõ ±É¢ø ¸ñ½ ÒÃõ §À¡É¡ø §À¡Ðõ ±ýÀРŢñ¦½È¢Â¡Çâý ¿õÀ¢ì¨¸.

காணவொரு காலம் வருமோ - 6

6. தாள் எறியால் நெற்றி வடு

மதில்ஏழு; பெருவாயில்; மால்மேகன் கீழ்வீடு(a);
மாஅரங்கம் போல் இருக்கும்;
மண்டாடும் பேரழகைத் துண்டாட, வளநாடன்(b)
மதில்ஆறு போக்கச் சொன்னான்,
சிதைகல்லைக் கொத்தாகச் சேர்த்துஎடுத்து, மறுகோயில்
செய்குவதே நோக்க மாக;
சென்னி(c) மகன் செயல்ஒறுத்து, சேவடியார் சினம் ஓங்க,
செழுங்கோயில் அரையர்(d) வந்து,
"எதிரிகளைப் பொருதுஉலைக்க, அதிர்எறியும் ஆழிக்கை
எங்கள்முனம் பொய்யா ன..தோ?"(e)
என்றுஎறிந்த தாளத்தால்(f), நெற்றிவடு பட்டுவிட,
எகிறியதே திகிரி(g)! மன்னன்
கதிஅலைத்த பேராளன், காரழகுத் திருமேனி,
காணஒரு காலம் வருமோ?
காவிரியின் ஓரத்தில் தேவியுடன் மேவிவரும்
கண்ணபுரச் சௌரி ராசா!


சோழன் ஒருவன் கோயிலின் ஆறு மதில்களை உடைத்தது பொறுக்காமல், ஒரு பத்தர், பெருமாள் மீது கோவத்துடன் தாளத்தை எறிய, பெருமாளுக்கு நெற்றி வடு ஏற்பட்டு, பின் பத்தர் வேண்டு கோளுக்கு இணங்க, தன் திகிரியை எறிந்து சோழனைத் தொலைத்த கதை இந்தப் பாடலில் பேசப்படுகிறது.

a. கீழ் வீடு = 108 விண்ணவத் திருப் பதிகளில் கண்ணபுரம் மட்டுமே கீழ் வீடு என்று அழைக்கப் படும். அது முன்னே 7 மதில்களோடு திருவரங்கம் போல இருக்குமாம். இங்குள்ள மூலவர் பெயர் நீலமேகன் = மால்மேகன்
b. வள நாடன் = சோழன்
c. சென்னி = பூம்புகார்ப் பக்கம் ஆண்ட சோழமரபினர். (உறையூர் பக்கம் ஆண்டவர் கிள்ளி மரபினர்.)
d. கோயில் அரையர் = கோயிலில் இறைப் பணி செய்யும் அன்பர்; திரு அரங்கத்தில் அரையர் சேவை பார்த்தவருக்குத் தெரிந்திருக்கலாம்.
e. "பொருவரைமுன் போர் தொலைத்த பொன்னாழி மற்றொரு கை பொய்த்ததோ" என்று கேட்டதாக இங்கு ஐதீகம்.
f. தாளம் = இறைவர் புகழ் பாடிச் சேவை செய்யும் போது அரையர் கையில் இருந்த கைத்தாளம்.
g. திகிரி = சக்கரம்; திகிரியை எறிந்து மன்னனுக்குப் பாடம் கற்பித்த கதை இங்கே சொல்லப் படுகிறது.

In TSCII:

6. ¾¡û ±È¢Â¡ø ¦¿üÈ¢ ÅÎ

Á¾¢ø ²Ø; ¦ÀÕ Å¡Â¢ø; Á¡ø §Á¸ý ¸£ú Å£Î(a);
Á¡ «Ãí¸õ §À¡ø þÕìÌõ;
Áñ¼¡Îõ §ÀÃƨ¸ò Ðñ¼¡¼, ÅÇ ¿¡¼ý(b)
Á¾¢ø ¬Ú §À¡ì¸î ¦º¡ýÉ¡ý,
º¢¨¾ ¸ø¨Äì ¦¸¡ò¾¡¸î §º÷òÐ ±ÎòÐ, ÁÚ §¸¡Â¢ø
¦ºöÌŧ¾ §¿¡ì¸ Á¡¸;
¦ºýÉ¢© Á¸ý ¦ºÂø ´ÚòÐ, §ºÅÊ¡÷ º¢Éõ µí¸,
¦ºØí §¸¡Â¢ø «¨ÃÂ÷(d) ÅóÐ,
"±¾¢Ã¢¸¨Çô ¦À¡ÕÐ ¯¨Äì¸, «¾¢÷ ±È¢Ôõ ¬Æ¢ì ¨¸
±í¸û ÓÉõ ¦À¡ö¡ É..§¾¡?"(e)
±ýÚ ±È¢ó¾ ¾¡Çò¾¡ø(f), ¦¿üÈ¢ ÅÎ ÀðΠŢ¼,
±¸¢È¢Â§¾ ¾¢¸¢Ã¢(g)! ÁýÉý
¸¾¢ «¨Äò¾ §ÀáÇý, ¸¡ÃÆÌò ¾¢Õ§ÁÉ¢,
¸¡½ ´Õ ¸¡Äõ ÅÕ§Á¡?
¸¡Å¢Ã¢Â¢ý µÃò¾¢ø §¾Å¢Ô¼ý §ÁÅ¢ÅÕõ
¸ñ½ÒÃî ¦ºªÃ¢ ạ!


§º¡Æý ´ÕÅý §¸¡Â¢Ä¢ý ¬Ú Á¾¢ø¸¨Ç ¯¨¼ò¾Ð ¦À¡Ú측Áø, ´Õ Àò¾÷, ¦ÀÕÁ¡û Á£Ð §¸¡Åòмý ¾¡Çò¨¾ ±È¢Â, ¦ÀÕÁ¡ÙìÌ ¦¿üÈ¢ ÅÎ ²üÀðÎ, À¢ý Àò¾÷ §ÅñÎ §¸¡ÙìÌ þ½í¸, ¾ý ¾¢¸¢Ã¢¨Â ±È¢óÐ §º¡Æ¨Éò ¦¾¡¨Äò¾ ¸¨¾ þó¾ô À¡¼Ä¢ø §ÀºôÀθ¢ÈÐ.

a. ¸£ú ţΠ= 108 Å¢ñ½Åò ¾¢Õô À¾¢¸Ç¢ø ¸ñ½ÒÃõ ÁðΧÁ ¸£ú ţΠ±ýÚ «¨Æì¸ô ÀÎõ. «Ð Óý§É 7 Á¾¢ø¸§Ç¡Î ¾¢ÕÅÃí¸õ §À¡Ä þÕìÌÁ¡õ. þíÌûÇ ãÄÅ÷ ¦ÀÂ÷ ¿£Ä§Á¸ý = Á¡ø§Á¸ý
b. ÅÇ ¿¡¼ý = §º¡Æý
c. ¦ºýÉ¢ = âõÒ¸¡÷ô Àì¸õ ¬ñ¼ §º¡ÆÁÃÀ¢É÷. (¯¨Èä÷ Àì¸õ ¬ñ¼Å÷ ¸¢ûÇ¢ ÁÃÀ¢É÷.)
d. §¸¡Â¢ø «¨ÃÂ÷ = §¸¡Â¢Ä¢ø þ¨Èô À½¢ ¦ºöÔõ «ýÀ÷; ¾¢Õ «Ãí¸ò¾¢ø «¨ÃÂ÷ §º¨Å À¡÷ò¾ÅÕìÌò ¦¾Ã¢ó¾¢Õì¸Ä¡õ.
e. "¦À¡ÕŨÃÓý §À¡÷ ¦¾¡¨Äò¾ ¦À¡ýÉ¡Æ¢ Áü¦È¡Õ ¨¸ ¦À¡öò¾§¾¡?" ±ýÚ §¸ð¼¾¡¸ þíÌ ³¾£¸õ.
f. ¾¡Çõ = þ¨ÈÅ÷ Ò¸ú À¡Êî §º¨Å ¦ºöÔõ §À¡Ð «¨ÃÂ÷ ¨¸Â¢ø þÕó¾ ¨¸ò¾¡Çõ.
g. ¾¢¸¢Ã¢ = ºì¸Ãõ; ¾¢¸¢Ã¢¨Â ±È¢óÐ ÁýÉÛìÌô À¡¼õ ¸üÀ¢ò¾ ¸¨¾ þí§¸ ¦º¡øÄô Àθ¢ÈÐ.

காணவொரு காலம் வருமோ - 5

5. கணப் பொருத்தக் கணியன்

மணலூராம் தலைநகரில் முத்துவடப்(a) பாண்டியனார்
மனை,மக்கள் சூழ்ந்து நிற்க,
மாலவனைத் தொழுமுன்னர் செம்பொருநை(b) ஆற்றுள்ளே
மஞ்சணநீர்(c) ஆடும் பொழுதே,
புனல்கூடும்; பெருக்குஓடும்; பொங்கிவரும்; சுழல்மூளும்,
பொசுக்கென்று கவரு மாப்போல்;
புவிஆளும் மன்னவனை, உத்தமையாம் புதலாளை(d)
புழைக்குள்ளே(e) மறைத்து வைத்து,
கணபுரத்துத் திருக்குளத்தில் வரத கைத் தலங்(f) காட்டி
கண்நிமையில் எழுக வைத்தே,
காப்பு கை(g)ச் சோழரொடு கன்னியின் கைகோர்த்துக்,
கடிமணம் புரிய வைத்த,
கணப்பொருத்தக் கணியா!(h) உன் காரழகுத் திருமேனி
காணஒரு காலம் வருமோ?
காவிரியின் ஓரத்தில் தேவியுடன் மேவிவரும்
கண்ணபுரச் சௌரி ராசா!

இந்தப் பாடலில் சோழனுக்குப் பாண்டியன் மகளைப் பெருமாளே கணியனாய் வந்து மணமுடித்த கதை பேசப் படுகிறது.

a. வடமொழியில் சித்த சரவசு = முத்து மாலை/வடம் அணிந்தவன். தண் பொருநை ஆறு கடல் சேரும் முகத்தில் கொற்கைக்குப் பக்கத்தில் இருந்த ஊர் மணலூர்; கவாட புரம் அழிந்து கடலேறிய பாண்டியன் மணலூர் வந்து தண்டு கொண்டதாகத் தொன்மம் உண்டு. பின் கொற்கைக்கும், முடிவில் வைகை மதுரைக்கும் தலை நகரை மாற்றினார்கள்.
b. செம் பொருநை = தாம்பரப் பெருநை; இன்றையத் தாம்பர வருணி.
c. மஞ்சனம் = முழுகிக் குளித்தல்; மண்ணு மங்கலம் என்றும் இலக்கியம் பயிலும். திருமஞ்சனம் என்ற சொல் பெருமாள் கோயிலிலும், அபிசேகம் என்று வடமொழிப் படுத்தப்பட்ட "முழுக்கு" சிவன் கோயிலிலும் பயிலும். முங்கனம், மங்கனம் ஆகிப் பின் மஞ்சனம் ஆயிற்று. மஞ்சனம், மஞ்சள் நீர் என்று இங்கு ஆளப்படுகிறது. முங்குதல் தன்வினை; முழுக்குதல் பிறவினை.
d. புதல் = புதல்விக்கும், புதல்வனுக்கும் உள்ள பொதுச் சொல்; இங்கே புதலாள் = புதல்வி
e. புழை = backwaters; பெருக்கும் சுழலும் உள்ள புழை இங்கே குறிப்பிடப் படுகிறது.
f. வரத கைத்தலம் = வரத ஹஸ்தம்; சிற்பக் கலையில் ஓவ்வொரு செயலுக்கும் அடையாளம் காட்டி இறைப் படிம அடவுகள் அமைக்கப் பெறும். வரத கைத்தலம் என்பது அருள் பாலிக்கும் கை அடவு [இது கண்ணபுரத்தானின் விதப்பான கை அடவு. மற்ற பெருமாள் கோயில்களில் பெரும்பாலும் காப்புக் கைத் தலமே (அபய ஹஸ்தம்) காட்சியளிக்கும்.]
g. காப்பு கை = காப்புக் கைத் தலத்தின் சுருக்கம். இறைவனைப் போலவே அரசனும் திரு ஓலக்க மண்டபத்தில் காப்புக் கைத் தலம் காட்டுவான்.
h. கணப் பொருத்தக் கணியன்; திருமணப் பொருத்தங்களில் கணப் பொருத்தமே முதலாயது. ஒரு கணியன் (=சோதியன்) இதைத் தான் முதலில் பார்க்க வேண்டும். பாண்டியன் மகளை சோழனுக்கு முடிக்கக் கணப் பொருத்தம் பார்த்த கணியன் இந்தக் கருப்புச் சௌரிராசன்.

In TSCII:

5. ¸½ô ¦À¡Õò¾ì ¸½¢Âý

Á½æáõ ¾¨Ä ¿¸Ã¢ø ÓòРżô(a) À¡ñÊÂÉ¡÷
Á¨É, Áì¸û ÝúóÐ ¿¢ü¸,
Á¡ÄŨÉò ¦¾¡Ø ÓýÉ÷ ¦ºõ ¦À¡Õ¨¿(b) ¬üÚû§Ç
Áﺽ ¿£÷© ¬Îõ ¦À¡Ø§¾,
ÒÉø ÜÎõ; ¦ÀÕìÌ µÎõ; ¦À¡í¸¢ ÅÕõ; ÍÆø ãÙõ,
¦À¡Í즸ýÚ ¸ÅÕ Á¡ô§À¡ø;
ÒÅ¢ ¬Ùõ ÁýÉŨÉ, ¯ò¾¨Á¡õ Ҿġ¨Ç(d)
Ò¨ÆìÌû§Ç(e) Á¨ÈòÐ ¨ÅòÐ,
¸½ ÒÃòÐò ¾¢Õì ÌÇò¾¢ø Åþ ¨¸ò ¾Äí(f) ¸¡ðÊ
¸ñ ¿¢¨Á¢ø ±Ø¸ ¨Åò§¾,
¸¡ôÒ ¨¸(g)î §º¡Æ¦Ã¡Î ¸ýɢ¢ý ¨¸ §¸¡÷òÐì,
¸Ê Á½õ Òâ ¨Åò¾,
¸½ô ¦À¡Õò¾ì ¸½¢Â¡!(h) ¯ý ¸¡ÃÆÌò ¾¢Õ§ÁÉ¢
¸¡½ ´Õ ¸¡Äõ ÅÕ§Á¡?
¸¡Å¢Ã¢Â¢ý µÃò¾¢ø §¾Å¢Ô¼ý §ÁÅ¢ÅÕõ
¸ñ½ÒÃî ¦ºªÃ¢ ạ!

þó¾ô À¡¼Ä¢ø §º¡ÆÛìÌô À¡ñÊÂý Á¸¨Çô ¦ÀÕÁ¡§Ç ¸½¢ÂÉ¡ö ÅóÐ Á½ÓÊò¾ ¸¨¾ §Àºô Àθ¢ÈÐ.

a. ż¦Á¡Æ¢Â¢ø º¢ò¾ ºÃÅÍ = ÓòÐ Á¡¨Ä/żõ «½¢ó¾Åý. ¾ñ ¦À¡Õ¨¿ ¬Ú ¸¼ø §ºÕõ Ó¸ò¾¢ø ¦¸¡ü¨¸ìÌô Àì¸ò¾¢ø þÕó¾ °÷ Á½æ÷; ¸Å¡¼ ÒÃõ «Æ¢óÐ ¸¼§ÄȢ À¡ñÊÂý Á½æ÷ ÅóÐ ¾ñÎ ¦¸¡ñ¼¾¡¸ò ¦¾¡ýÁõ ¯ñÎ. À¢ý ¦¸¡ü¨¸ìÌõ, ÓÊÅ¢ø ¨Å¨¸ ÁШÃìÌõ ¾¨Ä ¿¸¨Ã Á¡üȢɡ÷¸û.
b. ¦ºõ ¦À¡Õ¨¿ = ¾¡õÀÃô ¦ÀÕ¨¿; þý¨ÈÂò ¾¡õÀà ÅÕ½¢.
c. ÁïºÉõ = Óظ¢ì ÌÇ¢ò¾ø; ÁñÏ Áí¸Äõ ±ýÚõ þÄ츢Âõ À¢Öõ. ¾¢ÕÁïºÉõ ±ýÈ ¦º¡ø ¦ÀÕÁ¡û §¸¡Â¢Ä¢Öõ, «À¢§º¸õ ±ýÚ Å¼¦Á¡Æ¢ô ÀÎò¾ôÀð¼ "ÓØìÌ" º¢Åý §¸¡Â¢Ä¢Öõ À¢Öõ. Óí¸Éõ, Áí¸Éõ ¬¸¢ô À¢ý ÁïºÉõ ¬Â¢üÚ. ÁïºÉõ, Áïºû ¿£÷ ±ýÚ þíÌ ¬ÇôÀθ¢ÈÐ. Óí̾ø ¾ýÅ¢¨É; ÓØì̾ø À¢ÈÅ¢¨É.
d. Ò¾ø = Ò¾øÅ¢ìÌõ, Ò¾øÅÛìÌõ ¯ûÇ ¦À¡Ðî ¦º¡ø; þí§¸ Ҿġû = Ò¾øÅ¢
e. Ò¨Æ = backwaters; ¦ÀÕìÌõ ÍÆÖõ ¯ûÇ Ò¨Æ þí§¸ ÌÈ¢ôÀ¢¼ô Àθ¢ÈÐ.
f. Åþ ¨¸ò¾Äõ = Åþ †Š¾õ; º¢üÀì ¸¨Ä¢ø µù¦Å¡Õ ¦ºÂÖìÌõ «¨¼Â¡Çõ ¸¡ðÊ þ¨Èô ÀÊÁ «¼×¸û «¨Áì¸ô ¦ÀÚõ. Åþ ¨¸ò¾Äõ ±ýÀÐ «Õû À¡Ä¢ìÌõ ¨¸ «¼× [þÐ ¸ñ½ÒÃò¾¡É¢ý Å¢¾ôÀ¡É ¨¸ «¼×. ÁüÈ ¦ÀÕÁ¡û §¸¡Â¢ø¸Ç¢ø ¦ÀÕõÀ¡Öõ ¸¡ôÒì ¨¸ò ¾Ä§Á («À †Š¾õ) ¸¡ðº¢ÂÇ¢ìÌõ.]
g. ¸¡ôÒ ¨¸ = ¸¡ôÒì ¨¸ò ¾Äò¾¢ý ÍÕì¸õ. þ¨ÈŨÉô §À¡Ä§Å «ÃºÛõ ¾¢Õ µÄì¸ Áñ¼Àò¾¢ø ¸¡ôÒì ¨¸ò ¾Äõ ¸¡ðÎÅ¡ý.
h. ¸½ô ¦À¡Õò¾ì ¸½¢Âý; ¾¢ÕÁ½ô ¦À¡Õò¾í¸Ç¢ø ¸½ô ¦À¡Õò¾§Á ӾġÂÐ. ´Õ ¸½¢Âý (=§º¡¾¢Âý) þ¨¾ò ¾¡ý ӾĢø À¡÷ì¸ §ÅñÎõ. À¡ñÊÂý Á¸¨Ç §º¡ÆÛìÌ ÓÊì¸ì ¸½ô ¦À¡Õò¾õ À¡÷ò¾ ¸½¢Âý þó¾ì ¸ÕôÒî ¦ºªÃ¢Ã¡ºý.

காணவொரு காலம் வருமோ - 4

4. முனையதரன் பொங்கல்

நினைவுற்ற நாளாக நெடியோனைத் தொழுகாமல்
நிமைசோரா முனைய தரையன்,
நேரத்தின் நீளத்தில், விண்ணகரம் சாத்தியதால்,
மனைமீண்டு, பூசை செய்ய,
மனையாட்டி பொங்கியதை அர்த்த யா மத்திலே,
மனதாரப் படையல் இடவே,
மணிஓசை கோயில்எழும்; மணங்கமழும்; ஊர்வியக்கும்;
மறுநாளிற் சொல்லி மகிழும்;
நனைஒழுகு நெய்யோடும், நறுங்கறிச் சரக்கோடும்
நழுவுபதப் பொங்கல் மூங்கி,
முனையதரன் பெயராலே முன்அர்த்த யாமத்தில்
மொய்ம்புகழைப் பாடி வரவே,
கனிநாவற் கதுப்பான காரழகுத் திருமேனி
காணஒரு காலம் வருமோ?
காவிரியின் ஓரத்தில் தேவியுடன் மேவிவரும்
கண்ணபுரச் சௌரி ராசா!

முனையதரன் பொங்கலின் பெருமையைப் பாடுவது இந்தப் பாடல். கண்ணபுரத்தின் சிறப்புக்களில் இந்தப் பொங்கலும் ஒன்று. ஒரு ஆழ்ந்த பத்தனுக்காய், இறைவனே நெருக்கம் காட்டி ஊராரை உணர வைப்பான் என்ற செய்தி, நம்மை அவனுக்கு நெருங்கியவனாயும், அவனை நமக்கு ஆதாரமாயும் காட்டுகிறது. விண்ணவத்தில் சொல்லப் படும் சரணாகுதியின் பெருமையே இதுதான்.

In TSCII:

4. ӨɾÃý ¦À¡í¸ø

¿¢¨É×üÈ ¿¡Ç¡¸ ¦¿Ê§Â¡¨Éò ¦¾¡Ø¸¡Áø
¿¢¨Á §º¡Ã¡ Өɠ¾¨ÃÂý,
§¿Ãò¾¢ý ¿£Çò¾¢ø, Å¢ñ½¸Ãõ º¡ò¾¢Â¾¡ø,
Á¨É Á£ñÎ, ⨺ ¦ºöÂ,
Á¨É¡ðÊ ¦À¡í¸¢Â¨¾ «÷ò¾ ¡ Áò¾¢§Ä,
Áɾ¡Ãô À¨¼Âø þ¼§Å,
Á½¢ µ¨º §¸¡Â¢ø ±Øõ; Á½í ¸ÁØõ; °÷ Å¢ÂìÌõ;
ÁÚ ¿¡Ç¢ü ¦º¡øÄ¢ Á¸¢Øõ;
¿¨É ´ØÌ ¦¿ö§Â¡Îõ, ¿Úí ¸È¢î ºÃ째¡Îõ
¿Ø× À¾ô ¦À¡í¸ø ãí¸¢,
ӨɾÃý ¦ÀÂá§Ä Óý «÷ò¾ ¡Áò¾¢ø
¦Á¡öõ Ò¸¨Æô À¡Ê ÅçÅ,
¸É¢ ¿¡Åü ¸ÐôÀ¡É ¸¡ÃÆÌò ¾¢Õ§ÁÉ¢
¸¡½ ´Õ ¸¡Äõ ÅÕ§Á¡?
¸¡Å¢Ã¢Â¢ý µÃò¾¢ø §¾Å¢Ô¼ý §ÁÅ¢ÅÕõ
¸ñ½ÒÃî ¦ºªÃ¢ ạ!

ӨɾÃý ¦À¡í¸Ä¢ý ¦ÀÕ¨Á¨Âô À¡ÎÅÐ þó¾ô À¡¼ø. ¸ñ½ÒÃò¾¢ý º¢ÈôÒì¸Ç¢ø þó¾ô ¦À¡í¸Öõ ´ýÚ. ´Õ ¬úó¾ Àò¾Û측ö, þ¨ÈÅ§É ¦¿Õì¸õ ¸¡ðÊ °Ã¡¨Ã ¯½Ã ¨ÅôÀ¡ý ±ýÈ ¦ºö¾¢, ¿õ¨Á «ÅÛìÌ ¦¿Õí¸¢ÂÅÉ¡Ôõ, «Å¨É ¿ÁìÌ ¬¾¡ÃÁ¡Ôõ ¸¡ðθ¢ÈÐ. Å¢ñ½Åò¾¢ø ¦º¡øÄô ÀÎõ ºÃ½¡Ì¾¢Â¢ý ¦ÀÕ¨Á§Â þо¡ý.

காணவொரு காலம் வருமோ - 3

3. வீடணர்க்காய் நின்ற கோலம்

வினைஅதிரத் தென்இலங்கை வேள்அரசைச்(a) சாய்த்தபினர்
வெற்றியுடன் பட்டம் ஏறி,
வீடணர்க்குப் பரிசாக அறிதுயிலின் திருமேனி
விழையோடு படிமம் தந்து,
நனைபொன்னி நல்அரங்கில் நல்லதிசை(b) பார்த்தவணம்
நள்ளி,குறுஞ் சிரிப்பைக் காட்டி,
"நான்நிற்கும் கோலத்தை கண்ணபுர மாநகரில்
நல்கிடுவேன் பார்க்க, நண்ப!"
எனச்சொல்லி ஈழவர்க்கும்(c), தண்டகர்க்கும்(d) கண்வருக்கும்(e)
எழுகருடப் பறவை யார்க்கும்(f),
எம்போன்ற அடியவர்க்கும், நின்றிருந்த கோலத்தில்,
எழில்காட்டும் நீல மேகா!(g)
கணப்போதும் மறவாஉன் காரழகுத் திருமேனி
காணஒரு காலம் வருமோ?
காவிரியின் ஓரத்தில் தேவியுடன் மேவிவரும்
கண்ணபுரச் சௌரி ராசா!

இராமர் பட்டமேறிய விழாவிற்குப் பின், வீடணருக்கு தன் கிடந்த கோலப் படிமத்தைக் கொடுத்து, அது திருவரங்கத்தில் நிலை கொண்ட காட்சிக்குப் பின், நின்ற கோலத்தைக் கண்ணபுரத்தில் காண் என்று இறைவன் சொல்லியதை எடுத்துக் கூறுகிறது இந்தப் பாடல்.

a. வேள் அரசு = இராவணன்
b. நல்ல திசை = கிழக்குத் திசை
c. ஈழவர் = இங்கே இலங்கையரசன் வீடணனைக் குறிக்கிறது. ஈழம் என்ற சொல்லும் இலங்கை என்ற சொல்லும் தீவு என்ற பொதுமைப் பொருளில் உள்ள சொற்கள். ஆங்கிலத்தில் உள்ள ஐலண்ட் என்ற சொல் கூட இவற்றோடு தொடர்பு உடையது தான். அவற்றை இங்கு விரிப்பின் பெருகும். இன்னொரு முறை பார்க்கலாம். வீடணருக்கு என இராமர் கருவறையைப் பார்த்தாற் போல் கண்ணபுரத்தில் தனிக் கருவறை உண்டு.
d. தண்டகர் = ஒரு முனிவர்; கண்ணபுரத்தில் மூலவரைப் பார்ப்பதாகக் கருவறையில் இவர் உருவம் இருக்கிறது.
e. கண்வர் = இவரும் ஒரு முனிவர். இவர் உருவமும் கருவறையில் இருக்கிறது.
f. கருடப் பறவை = பெருமாளின் ஊர்தி
g. நீல மேகன் = மூலவர் பெயர்.

In TSCII:

3. Å£¼½÷측ö ¿¢ýÈ §¸¡Äõ

Å¢¨É «¾¢Ãò ¦¾ý þÄí¨¸ §Åû «Ã¨ºî(a) º¡öò¾À¢É÷
¦ÅüÈ¢Ô¼ý Àð¼õ ²È¢,
Å£¼½÷ìÌô À⺡¸ «È¢ ТĢý ¾¢Õ§ÁÉ¢
Å¢¨Æ§Â¡Î ÀÊÁõ ¾óÐ,
¿¨É ¦À¡ýÉ¢ ¿ø «Ãí¸¢ø ¿øÄ ¾¢¨º(b) À¡÷ò¾Å½õ
¿ûÇ¢, ÌÚï º¢Ã¢ô¨Àì ¸¡ðÊ,
"¿¡ý ¿¢üÌõ §¸¡Äò¨¾ ¸ñ½Òà Á¡¿¸Ã¢ø
¿ø¸¢Î§Åý À¡÷ì¸, ¿ñÀ!"
±Éî ¦º¡øÄ¢ ®ÆÅ÷ìÌõ(c), ¾ñ¼¸÷ìÌõ(d) ¸ñÅÕìÌõ(e)
±Ø ¸Õ¼ô ÀȨŠ¡÷ìÌõ(f),
±õ §À¡ýÈ «ÊÂÅ÷ìÌõ, ¿¢ýÈ¢Õó¾ §¸¡Äò¾¢ø,
±Æ¢ø ¸¡ðÎõ ¿£Ä §Á¸¡!(g)
¸½ô §À¡Ðõ ÁÈÅ¡ ¯ý ¸¡ÃÆÌò ¾¢Õ§ÁÉ¢
¸¡½ ´Õ ¸¡Äõ ÅÕ§Á¡?
¸¡Å¢Ã¢Â¢ý µÃò¾¢ø §¾Å¢Ô¼ý §ÁÅ¢ÅÕõ
¸ñ½ÒÃî ¦ºªÃ¢ ạ!

þáÁ÷ Àð¼§ÁȢ ŢơŢüÌô À¢ý, Å£¼½ÕìÌ ¾ý ¸¢¼ó¾ §¸¡Äô ÀÊÁò¨¾ì ¦¸¡ÎòÐ, «Ð ¾¢ÕÅÃí¸ò¾¢ø ¿¢¨Ä ¦¸¡ñ¼ ¸¡ðº¢ìÌô À¢ý, "¿¢ýÈ §¸¡Äò¨¾ì ¸ñ½ÒÃò¾¢ø ¸¡ñ” ±ýÚ þ¨ÈÅý ¦º¡øĢ¨¾ ±ÎòÐì ÜÚ¸¢ÈÐ þó¾ô À¡¼ø.

a. §Åû «ÃÍ = þáŽý
b. ¿øÄ ¾¢¨º = ¸¢ÆìÌò ¾¢¨º
c. ®ÆÅ÷ = þí§¸ þÄí¨¸Âúý Å£¼½¨Éì ÌȢ츢ÈÐ. ®Æõ ±ýÈ ¦º¡øÖõ þÄí¨¸ ±ýÈ ¦º¡øÖõ ¾£× ±ýÈ ¦À¡Ð¨Áô ¦À¡ÕÇ¢ø ¯ûÇ ¦º¡ü¸û. ¬í¸¢Äò¾¢ø ¯ûÇ ³Äñð ±ýÈ ¦º¡ø ܼ þÅü§È¡Î ¦¾¡¼÷Ò ¯¨¼ÂÐ ¾¡ý. «Åü¨È þíÌ Å¢Ã¢ôÀ¢ý ¦ÀÕÌõ. þý¦É¡Õ Ó¨È À¡÷ì¸Ä¡õ. Å£¼½ÕìÌ ±É þáÁ÷ ¸ÕŨȨÂô À¡÷ò¾¡ü §À¡ø ¸ñ½ÒÃò¾¢ø ¾É¢ì ¸ÕÅ¨È ¯ñÎ.
d. ¾ñ¼¸÷ = ´Õ ÓÉ¢Å÷; ¸ñ½ÒÃò¾¢ø ãÄŨÃô À¡÷ôÀ¾¡¸ì ¸ÕŨÈ¢ø þÅ÷ ¯ÕÅõ þÕ츢ÈÐ.
e. ¸ñÅ÷ = þÅÕõ ´Õ ÓÉ¢Å÷. þÅ÷ ¯ÕÅÓõ ¸ÕŨÈ¢ø þÕ츢ÈÐ.
f. ¸Õ¼ô ÀȨŠ= ¦ÀÕÁ¡Ç¢ý °÷¾¢
g. ¿£Ä §Á¸ý = ãÄÅ÷ ¦ÀÂ÷.

காணவொரு காலம் வருமோ - 2

2. அயிரை மேட்டில் ஓரிரவு

வரையாத அழகோடு, வடிவான உருவோடு,
வலையரின் பத்து மினியாள்;
வளையாத வில்லையும், வகிடாத வாளையும்,
பழிக்கின்ற புருவ எழிலாள்;
புரையாத திரு மகளின் தோற்றரவில் முன் ஒரு நாள்
புலம் காட்டி நின்ற போது,
புல்லியே வதுவையுறப் போனதை இன்று அளவும்
புவனத்தில் யாரும் அறிய,
நுரையோடு திரை ஓங்கும் திரு மலையின் பட்டினத்தில்
நுளையோரின் மருக னாக,
நுண் அயிரை மேட்டிலே இரவெலாம் களிப்பதை,
நோக்கு நாள் எந்த நாளோ?
கரையோடு ஊர் உலவும் காரழகுத் திருமேனி
காண ஒரு காலம் வருமோ?
காவிரியின் ஓரத்தில் தேவியுடன் மேவிவரும்
கண்ணபுரச் சௌரி ராசா!

இரண்டாவது பாடல் பத்மினி நாச்சியார் என்னும் செம்படவ நாச்சியார் பற்றிப் பேசுகிறது. கண்ணபுரத்திற்கு 20 கிலோ மீட்டர் அருகில் உள்ள திருமலை ராயன் பட்டினத்தில் மீனவத் தலைவன் மகளாக திருமகளே வந்து பிறந்ததாக ஒரு தொன்மம் உண்டு. இந்தத் தோற்றரவில் (அவதாரத்தில்), தாயாரின் பெயர் பத்மினி. கண்ணபுரத் திருவிழாவின் ஒரு நிகழ்வாய் பெருமாள் பத்மினி நாச்சியாரைக் கைப் பிடிக்கும் விழா நடக்கிறது. பெருமாளுக்குச் சரம் (கைலி) கட்டி மீனவனாக மாற்றி ஊருலவுத் திருமேனி (உற்சவ மூர்த்தி) திருமலை ராயன் பட்டினம் போய்ச் சேரும். கடற்கரை மேட்டில், திருமாலை இருத்தி, மீனவர்கள் சுற்றி வந்து, கும்மாளம் போட்டு, இரவு முழுக்க தங்கள் மாப்பிள்ளையோடு கூத்தாடிக் கோலாகலமாக இருப்பது வழக்கம். "எங்கள் மாப்பிள்ளை, எங்கள் மாப்பிள்ளை" என்று ஊரே மெய் சிலிர்த்துப் போவது சில காலம் முன்பு வரை இருந்திருக்கிறது.

பூதேவி சீதையாகவும் ஆண்டாளாகவும் பிறந்த தோற்றரவுகள் (அவதாரங்கள்) பலரும் அறிந்தது போல் சீதேவியின் தோற்றரவுகள் பலராலும் அறியப்படவில்லை. புரைதல் = ஒப்புதல், பொருந்துதல்; புரையாத திருமகள் = ஒப்பு இல்லாத, தனக்கு நேர் இல்லாத திருமகள்; கரையோடு ஊருலவும் திரு மேனி = கண்ணபுரத்தில் இருந்து காவிரிக் கரையோரம் போய் பின் கடற்கரை ஓரத்தில் ஊருலாவும் பெருமாள்.

In TSCII:

2. «Â¢¨Ã §ÁðÊø µÃ¢Ã×

Ũá¾ «Æ§¸¡Î, ÅÊÅ¡É ¯Õ§Å¡Î,
ŨÄÂâý ÀòÐ Á¢É¢Â¡û;
ŨÇ¡¾ Å¢ø¨ÄÔõ, Ÿ¢¼¡¾ Å¡¨ÇÔõ,
ÀƢ츢ýÈ ÒÕÅ ±Æ¢Ä¡û;
Ҩá¾ ¾¢Õ Á¸Ç¢ý §¾¡üÈÃÅ¢ø Óý ´Õ ¿¡û
ÒÄõ ¸¡ðÊ ¿¢ýÈ §À¡Ð,
ÒøÄ¢§Â ÅШÅÔÈô §À¡É¨¾ þýÚ «Ç×õ
ÒÅÉò¾¢ø ¡Õõ «È¢Â,
Ѩç¡Π¾¢¨Ã µíÌõ ¾¢Õ Á¨Ä¢ý ÀðÊÉò¾¢ø
Ѩǧ¡âý ÁÕ¸ É¡¸,
Ññ «Â¢¨Ã §Áð椀 þæÅÄ¡õ ¸Ç¢ôÀ¨¾,
§¿¡ìÌ ¿¡û ±ó¾ ¿¡§Ç¡?
¸¨Ã§Â¡Î °÷ ¯Ä×õ ¸¡ÃÆÌò ¾¢Õ§ÁÉ¢
¸¡½ ´Õ ¸¡Äõ ÅÕ§Á¡?
¸¡Å¢Ã¢Â¢ý µÃò¾¢ø §¾Å¢Ô¼ý §ÁÅ¢ÅÕõ
¸ñ½ÒÃî ¦ºªÃ¢ ạ!

þÃñ¼¡ÅÐ À¡¼ø ÀòÁ¢É¢ ¿¡îº¢Â¡÷ ±ýÛõ ¦ºõÀ¼Å ¿¡îº¢Â¡÷ ÀüÈ¢ô §À͸¢ÈÐ. ¸ñ½ÒÃò¾¢üÌ 20 ¸¢§Ä¡ Á£ð¼÷ «Õ¸¢ø ¯ûÇ ¾¢ÕÁ¨Ä áÂý ÀðÊÉò¾¢ø Á£ÉÅò ¾¨ÄÅý Á¸Ç¡¸ ¾¢ÕÁ¸§Ç ÅóÐ À¢È󾾡¸ ´Õ ¦¾¡ýÁõ ¯ñÎ. þó¾ò §¾¡üÈÃÅ¢ø («Å¾¡Ãò¾¢ø), ¾¡Â¡Ã¢ý ¦ÀÂ÷ ÀòÁ¢É¢. ¸ñ½ÒÃò ¾¢ÕŢơŢý ´Õ ¿¢¸úÅ¡ö ¦ÀÕÁ¡û ÀòÁ¢É¢ ¿¡îº¢Â¡¨Ãì ¨¸ô À¢ÊìÌõ Ţơ ¿¼ì¸¢ÈÐ. ¦ÀÕÁ¡ÙìÌî ºÃõ (¨¸Ä¢) ¸ðÊ Á£ÉÅÉ¡¸ Á¡üÈ¢ °ÕÄ×ò ¾¢Õ§ÁÉ¢ (¯üºÅ ã÷ò¾¢) ¾¢ÕÁ¨Ä áÂý ÀðÊÉõ §À¡öî §ºÕõ. ¸¼ü¸¨Ã §ÁðÊø, ¾¢ÕÁ¡¨Ä þÕò¾¢, Á£ÉÅ÷¸û ÍüÈ¢ ÅóÐ, ÌõÁ¡ªõ §À¡ðÎ, þÃ× ÓØì¸ ¾í¸û Á¡ôÀ¢û¨Ç§Â¡Î Üò¾¡Êì §¸¡Ä¡¸ÄÁ¡¸ þÕôÀÐ ÅÆì¸õ. "±í¸û Á¡ôÀ¢û¨Ç, ±í¸û Á¡ôÀ¢û¨Ç" ±ýÚ °§Ã ¦Áö º¢Ä¢÷òÐô §À¡ÅÐ º¢Ä ¸¡Äõ ÓýÒ Å¨Ã þÕó¾¢Õ츢ÈÐ.

⧾Ţ º£¨¾Â¡¸×õ ¬ñ¼¡Ç¡¸×õ À¢Èó¾ §¾¡üÈÃ׸û («Å¾¡Ãí¸û) ÀÄÕõ «È¢ó¾Ð §À¡ø º£§¾Å¢Â¢ý §¾¡üÈÃ׸û ÀÄáÖõ «È¢ÂôÀ¼Å¢ø¨Ä. Ҩþø = ´ôÒ¾ø, ¦À¡Õóоø; Ҩá¾ ¾¢ÕÁ¸û = ´ôÒ þøÄ¡¾, ¾ÉìÌ §¿÷ þøÄ¡¾ ¾¢ÕÁ¸û; ¸¨Ã§Â¡Î °ÕÄ×õ ¾¢Õ §ÁÉ¢ = ¸ñ½ÒÃò¾¢ø þÕóÐ ¸¡Å¢Ã¢ì ¸¨Ã§Â¡Ãõ §À¡ö À¢ý ¸¼ü¸¨Ã µÃò¾¢ø °ÕÄ¡×õ ¦ÀÕÁ¡û.

ஒருங்குறி - இன்னுமொரு பார்வை

வரவேற்பிற்கு நன்றி. வதந்தி எழுப்பியாவது தாங்கள் நினைப்பதை முடித்துக் கொள்ளலாம் என்று சிலர் பார்க்கிறார்கள். ஒருங்குறி பற்றி ஏகப்பட்டது மடற்குழுக்களில் பேசியாகி விட்டது.

தமிழுக்கு என்று தனியிடம் கொடுத்திருப்பது தவிர இன்றைய ஒருங்குறியில் (அதாவது பழைய ISCII -யில்; ISCII க்கும், ஒருங்குறியில் உள்ள தமிழ்க் குறியேற்றத்திற்கும் வேறுபாடு கிடையாது, கிடையாது, கிடையாது. விவரம் தெரிந்தவர்கள் இதை அறிவார்கள்.) கீற்றுக்களின் (glyphs) அடிப்படையில் எழுந்த ISCII -யின் குறையைப் போக்குவதற்குத் தான் கீற்றுக்களின் அடிப்படையில் ஆன இன்னொரு குறியேற்றமான TSCII வந்தது. TSCII அந்த வகையில் கொஞ்ச நாட்களுக்கான இடைமுகம் தான்.

நாம் இறுதியில் கீற்றுக்களை விட்டெறிந்து முழுக் கீற்றெழுத்துக்களுக்கு (full characters) போகவேண்டும் என்ற கருத்து முகமையானது தான். ஆனால், இந்தக் கருத்தை உயர்த்திப் பிடித்த ஒருங்குறிச் சேர்த்தியம் இந்திய மொழிகளுக்கு என்ன செய்தது? "படிப்பது இராமாயணம்; இடிப்பது பெருமாள் கோயில்" என்றபடி மீண்டும் கீற்றுக்களின் அடிப்படையான குறையுள்ள ISCII யை இந்திய மொழிகளுக்காகத் தான் வைத்திருந்த பொந்துகளில் இட்டு அல்லவா நிரப்பியது? அதுவா முன்னேற்றம்? அது பின்னேற்றமல்லவா?

கீற்றுக்கள் எல்லாம் தமிழில் கீற்றெழுத்துக்கள் அல்ல. அவற்றிற்கு எனத் தமிழ் இலக்கணத்தில் தனியாய் ஒரு சிறப்பும் கிடையாது. அவை பற்றித் தொல்காப்பியமும் பேசாது, நன்னூலும் பேசாது. ஏன், எந்த இலக்கண நூலும் பேசாது. அதுதான் உண்மை; ஏனென்றால், அவை அந்தந்த உயிர்களை உணர்த்திக் காட்டும் பகரிகள் (substitutes). அவையும் அவற்றோடு தொடர்புடைய உயிர்களும் ஒரே உள்ளுருமத்தைத் (information) தான் காட்டுகின்றன. இந்த அடிப்படை மொழி உண்மையைக் கூடப் புரிந்து கொள்ளாமல் ஒரே உள்ளுருமத்திற்கு இரண்டு பொந்துகள் கொடுத்து முழுக் கீற்றெழுத்துக் குறியேற்றம் செய்ய வந்துவிட்டார்கள். (You cannot give two slots for the same content.)

அடுத்து வெவ்வேறு வகை எழுத்துகளுக்கு ஒருங்குறி என்று ஏற்படுத்தினால், வரிசைப்படுத்தும் நிரலி ஒன்றாக இருக்க வேண்டும். ஓவ்வொரு பாத்திக்கும் (partition) ஓவ்வொரு நிரலி எழுதக்கூடது. ஒருங்குறி என்று சொல்லிவிட்டு, உரோமன் எழுத்திற்கு ஒரு வரிசைப்படுத்தும் நிரலி, தமிழுக்கு இன்னொன்று, கொரியனுக்கு இன்னொன்று என்றால் இது ஒருங்குறியே இல்லை. வெறும் ஒட்டுக்குறி. வெறுமே பசை போட்டு ஒட்டிச் சேர்த்திருக்கும் குறி. அல்லது ஒன்றாகப் போட்டுக் கட்டி வைத்திருக்கும் புளிமூட்டைச் சாக்கு. (You should not resort to different sorting programmes for different scripts. Every script should be sorted by the same simple programme utilizing the address number of the slots.)

நான் எடுத்தடுத்துச் சொல்லிக் கொண்டே போகலாம், நண்பரே! என்னுடைய புரிதலில், present unicode arrangement as for as Indic Languages are concerned is atrocious.

"ஆனால், நமக்கென்று தனியிடம் கொடுத்திருக்கிறார்களே? உலாவியில் கண்டுபிடிக்க முடிகிறதே? ......" இப்படிச் சொல்லிச் சொல்லியே நம்மவர்கள் மகிழ்ச்சிப் பட்டுப் போகிறார்கள். இந்த ஒரு சிறப்பு இவர்கள் கண்ணை மறைத்துவிடுகிறது. அவர்களிடம் மற்ற சிக்கல்களைப் பற்றியே பேசமுடிவதில்லை.

பன்னாட்டுச் சொவ்வறை (software) நிறுவனங்களின் பாடு கொண்டாட்டம் தான். கல்லறை வரை காசொலி கேட்டுக் கொண்டே இருக்கும். ஏனென்றால், the road to hell is paved with good intentions.

அன்புடன்,
இராம.கி.

In TSCII

ÅçÅüÀ¢üÌ ¿ýÈ¢. Å¾ó¾¢ ±ØôÀ¢Â¡ÅÐ ¾¡í¸û ¿¢¨ÉôÀ¨¾ ÓÊòÐì ¦¸¡ûÇÄ¡õ ±ýÚ º¢Ä÷ À¡÷츢ȡ÷¸û. ´ÕíÌÈ¢ ÀüÈ¢ ²¸ôÀð¼Ð Á¼üÌØì¸Ç¢ø §Àº¢Â¡¸¢ Å¢ð¼Ð.

¾Á¢ØìÌ ±ýÚ ¾É¢Â¢¼õ ¦¸¡Îò¾¢ÕôÀÐ ¾Å¢Ã þý¨È ´ÕíÌȢ¢ø («¾¡ÅÐ À¨Æ ISCII -¢ø; ISCII ìÌõ, ´ÕíÌȢ¢ø ¯ûÇ ¾Á¢úì ÌÈ¢§ÂüÈò¾¢üÌõ §ÅÚÀ¡Î ¸¢¨¼Â¡Ð, ¸¢¨¼Â¡Ð, ¸¢¨¼Â¡Ð. Å¢ÅÃõ ¦¾Ã¢ó¾Å÷¸û þ¨¾ «È¢Å¡÷¸û.) ¸£üÚì¸Ç¢ý (glyphs) «ÊôÀ¨¼Â¢ø ±Øó¾ ISCII -¢ý ̨ȨÂô §À¡ìÌžüÌò ¾¡ý ¸£üÚì¸Ç¢ý «ÊôÀ¨¼Â¢ø ¬É þý¦É¡Õ ÌÈ¢§ÂüÈÁ¡É TSCII Åó¾Ð. TSCII «ó¾ Ũ¸Â¢ø ¦¸¡ïº ¿¡ð¸Ùì¸¡É þ¨¼Ó¸õ ¾¡ý.

¿¡õ þÚ¾¢Â¢ø ¸£üÚì¸¨Ç Å¢ð¦¼È¢óÐ ÓØì ¸£ü¦ÈØòÐì¸ÙìÌ (full characters) §À¡¸§ÅñÎõ ±ýÈ ¸ÕòÐ Ó¸¨Á¡ÉÐ ¾¡ý. ¬É¡ø, þó¾ì ¸Õò¨¾ ¯Â÷ò¾¢ô À¢Êò¾ ´ÕíÌÈ¢î §º÷ò¾¢Âõ þó¾¢Â ¦Á¡Æ¢¸ÙìÌ ±ýÉ ¦ºö¾Ð? "ÀÊôÀÐ þáÁ¡Â½õ; þÊôÀÐ ¦ÀÕÁ¡û §¸¡Â¢ø" ±ýÈÀÊ Á£ñÎõ ¸£üÚì¸Ç¢ý «ÊôÀ¨¼Â¡É ̨ÈÔûÇ ISCII ¨Â þó¾¢Â ¦Á¡Æ¢¸Ù측¸ò ¾¡ý ¨Åò¾¢Õó¾ ¦À¡óиǢø þðÎ «øÄÅ¡ ¿¢ÃôÀ¢ÂÐ? «ÐÅ¡ Óý§ÉüÈõ? «Ð À¢ý§ÉüÈÁøÄÅ¡?

¡, ¢, £, ¤, ¥, ¦, §, ¨, ª §À¡ýÈ ¸£üÚì¸û ±øÄ¡õ ¾Á¢Æ¢ø ¸£ü¦ÈØòÐì¸§Ç «øÄ. «ÅüÈ¢üÌ ±Éò ¾Á¢ú þÄ츽ò¾¢ø ¾É¢Â¡ö ´Õ º¢ÈôÒõ ¸¢¨¼Â¡Ð. «¨Å ÀüÈ¢ò ¦¾¡ø¸¡ôÀ¢ÂÓõ §Àº¡Ð, ¿ýëÖõ §Àº¡Ð. ²ý, ±ó¾ þÄ츽 áÖõ §Àº¡Ð. «Ð¾¡ý ¯ñ¨Á; ²¦ÉýÈ¡ø, «¨Å «ó¾ó¾ ¯Â¢÷¸¨Ç ¯½÷ò¾¢ì ¸¡ðÎõ À¸Ã¢¸û (substitutes). «¨ÅÔõ «Åü§È¡Î ¦¾¡¼÷Ò¨¼Â ¯Â¢÷¸Ùõ ´§Ã ¯ûÙÕÁò¨¾ò (information) ¾¡ý ¸¡ðθ¢ýÈÉ. þó¾ «ÊôÀ¨¼ ¦Á¡Æ¢ ¯ñ¨Á¨Âì ܼô ÒâóÐ ¦¸¡ûÇ¡Áø ´§Ã ¯ûÙÕÁò¾¢üÌ þÃñÎ ¦À¡óиû ¦¸¡ÎòÐ ÓØì ¸£ü¦ÈØòÐì ÌÈ¢§ÂüÈõ ¦ºö ÅóÐÅ¢ð¼¡÷¸û. (You cannot give two slots for the same content.)

«ÎòÐ ¦Åù§ÅÚ Å¨¸ ±ØòиÙìÌ ´ÕíÌÈ¢ ±ýÚ ²üÀÎò¾¢É¡ø, Å⨺ôÀÎòÐõ ¿¢ÃÄ¢ ´ýÈ¡¸ þÕì¸ §ÅñÎõ. µù¦Å¡Õ À¡ò¾¢ìÌõ (partition) µù¦Å¡Õ ¿¢ÃÄ¢ ±Ø¾ìܼÐ. ´ÕíÌÈ¢ ±ýÚ ¦º¡øĢŢðÎ, ¯§Ã¡Áý ±Øò¾¢üÌ ´Õ Å⨺ôÀÎòÐõ ¿¢ÃÄ¢, ¾Á¢ØìÌ þý¦É¡ýÚ, ¦¸¡Ã¢ÂÛìÌ þý¦É¡ýÚ ±ýÈ¡ø þÐ ´ÕíÌÈ¢§Â þø¨Ä. ¦ÅÚõ ´ðÎìÌÈ¢. ¦ÅÚ§Á À¨º §À¡ðÎ ´ðÊî §º÷ò¾¢ÕìÌõ ÌÈ¢. «øÄÐ ´ýÈ¡¸ô §À¡ðÎì ¸ðÊ ¨Åò¾¢ÕìÌõ ÒÇ¢Âãð¨¼î º¡ìÌ. (You should not resort to different sorting programmes for different scripts. Every script should be sorted by the same simple programme utilizing the address number of the slots.)

¿¡ý ±Îò¾ÎòÐî ¦º¡øÄ¢ì ¦¸¡ñ§¼ §À¡¸Ä¡õ, ¿ñÀ§Ã! ±ýÛ¨¼Â Òâ¾Ä¢ø, present unicode arrangement as for as Indic Languages are concerned is atrocious.

"¬É¡ø, ¿Á즸ýÚ ¾É¢Â¢¼õ ¦¸¡Îò¾¢Õ츢ȡ÷¸§Ç? ¯Ä¡Å¢Â¢ø ¸ñÎÀ¢Êì¸ Óʸ¢È§¾? ......" þôÀÊî ¦º¡øÄ¢î ¦º¡øÄ¢§Â ¿õÁÅ÷¸û Á¸¢úô ÀðÎô §À¡¸¢È¡÷¸û. þó¾ ´Õ º¢ÈôÒ þÅ÷¸û ¸ñ¨½ Á¨ÈòÐŢθ¢ÈÐ. «Å÷¸Ç¢¼õ ÁüÈ º¢ì¸ø¸¨Çô ÀüÈ¢§Â §ÀºÓÊž¢ø¨Ä.

ÀýÉ¡ðÎî ¦º¡ùÅ¨È (software) ¿¢ÚÅÉí¸Ç¢ý À¡Î ¦¸¡ñ¼¡ð¼õ ¾¡ý. ¸øÄ¨È Å¨Ã ¸¡¦º¡Ä¢ §¸ðÎì ¦¸¡ñ§¼ þÕìÌõ. ²¦ÉýÈ¡ø, the road to hell is paved with good intentions.

«ýÒ¼ý,
þáÁ.¸¢.

காணவொரு காலம் வருமோ - 1

சந்த வசந்தம் மடற்குழுவில் அவ்வப்போது எழுதி வந்த பாடல்கள் "காணவொரு காலம் வருமோ" என்ற தலைப்பில் ஒரு பதிகமாய்க் கிளைத்தன. கவிமாமணி இலந்தையார் இதைத் தொகுத்து ஒரு மின் பொத்தகமாய்ப் போடலாம் என்று சொன்னார். அதற்கு முதல் முயற்சியாய் இங்கு வலைப்பதிவில் போடுகிறேன். 

உங்கள் வாசிப்புக்கு. 

 அன்புடன், 

இராம.கி. 

1. பட்டனுக்குச் சௌரி காட்டல் 

 பண்டு ஒரு நாள் மூலவர்க்குச் சாத்துகின்ற மொய்ந் தொடையில் 

            படிந்திருந்த முடியைக் காட்டி, 

     பார்த்தவர்கள் பதறி எழ, பாராளும் பேரரசன் 

            பட்டனிடம் கேட்டு நிற்க, 

செண்டோ டும் திகிரியொடும் செறி முழங்கு சங்கமொடும் 

            செழுந் தேவி நால்வ ரோடும், 

     சீராளும் விண்ணவனின் சௌரியிலே வீழ்ந்தது எனச் 

            செப்பியதை உண்மை யாக்கி, 

வண்டு மிகு வாசம் வரும் கொண்டை மலர்த் தாசியிடம் 

            மாலையினை அழகு பார்த்த, 

     வழுவாத புரிசையினில் நழுவாத பட்டனுக்காய், 

             வரி தவழச் சௌரி காட்டும், 

கண்டவரும் விண்ட ஒணாக் காரழகுத் திருமேனி 

            காண ஒரு காலம் வருமோ? 

     காவிரியின் ஓரத்தில் தேவியுடன் மேவிவரும் 

            கண்ணபுரச் சௌரி ராசா! 

 முதல் பாடலில் உள்ளது தல வரலாறு. கணிகையின் தொடர்பில் சிக்கிய சீர்தரப் (ஸ்ரீதர) பட்டர், பெருமாளுக்கு உள்ள மாலையை கணிகைக்கு அணிவித்து அழகு பார்த்துப் பின் பெருமாளுக்கு இடுகிறார். இந்த வழக்கம் நெடு நாள் தொடர்கிறது. காய்ந்து போன மாலையில் ஒன்றிரண்டு முடி இழைகள் இருப்பதைப் பல நாட்கள் பார்த்து, ஓ ஏதோ, ஒன்று அமங்கலமாக நடந்து கொண்டு இருக்கிறதோ என்று மற்றவர்கள் பதறி மன்னவனிடம் (சோழனா எனத் தெரியவில்லை?) சொல்ல, அவன் பட்டரிடம் வினவ, "பெருமாள் தன்னைக் காப்பாற்றுவார்" என்ற ஆழ்ந்த நம்பிக்கையில் ஒரு நாளும் புரிசையில் (செய்முறையில்) தவறாத பட்டர் "பெருமாளுடைய சௌரியில் இருந்து வந்தது அந்த முடியிழை" என்று அடித்துச் சொல்ல, பத்தனுக்கு உதவும் வகையில், அதை மெய்ப்பிப்பது போல், சௌரி கொண்டு பெருமாள் காட்சியளித்ததாக தல வரலாறு கூறுகிறது. 

இந்தக்  கதை ஆண்டாளையும், அபிராமிப் பட்டரையும் கலந்தாற் போல் நமக்குத் தோற்றம் அழித்தாலும், இதைத் தான் நான் அங்கு கேட்டேன். இங்குள்ள பெருமாளின் அழகு கொள்ளை கொண்டு விடும் கரிய அழகு, எனவே காரழகுத் திருமேனி. மூலவரின் பெயர் நீல மேகப் பெருமாள். எனவே அவர் காரழகர் ஆனார். தேவியர் நால்வர். சீதேவி, பூதேவி போக, அவர்களுடைய தோற்றரவுகள் (பத்மினி, ஆண்டாள் என்னும் அவதாரங்கள்) ஆக இன்னும் இருவர். ஊருலவருக்குத் (உற்சவருக்கு) திருமஞ்சனம் செய்யும் போது நாலு நாச்சியாரையும் கூட வைத்துத் தான் செய்வார்கள். 

 தனிக் கோயில் நாச்சியார் / தாயாரின் பெயர் கண்ணபுர நாயகி. 

 In TSCII: 

 ºó¾ źó¾õ Á¼üÌØÅ¢ø «ùÅô§À¡Ð ±Ø¾¢ Åó¾ À¡¼ø¸û "¸¡½¦Å¡Õ ¸¡Äõ ÅÕ§Á¡" ±ýü ¾¨ÄôÀ¢ø ´Õ À¾¢¸Á¡öì ¸¢¨Çò¾É. ¸Å¢Á¡Á½¢ þÄó¨¾Â¡÷ þ¨¾ò ¦¾¡ÌòÐ ´Õ Á¢ý ¦À¡ò¾¸Á¡öô §À¡¼Ä¡õ ±ýÚ ¦º¡ýÉ¡÷. «¾üÌ Ó¾ø ÓÂüº¢Â¡ö þíÌ Å¨ÄôÀ¾¢Å¢ø §À¡Î¸¢§Èý. ¯í¸û Å¡º¢ôÒìÌ. «ýÒ¼ý, þáÁ.¸¢. 1. Àð¼ÛìÌî ¦ºªÃ¢ ¸¡ð¼ø ÀñÎ ´Õ ¿¡û ãÄÅ÷ìÌî º¡òи¢ýÈ ¦Á¡öó ¦¾¡¨¼Â¢ø ÀÊó¾¢Õó¾ ÓʨÂì ¸¡ðÊ, À¡÷ò¾Å÷¸û À¾È¢ ±Æ, À¡Ã¡Ùõ §ÀÃúý Àð¼É¢¼õ §¸ðÎ ¿¢ü¸, ¦ºñ§¼¡Îõ ¾¢¸¢Ã¢¦Â¡Îõ ¦ºÈ¢ ÓÆíÌ ºí¸¦Á¡Îõ ¦ºØó §¾Å¢ ¿¡øÅ §Ã¡Îõ, º£Ã¡Ùõ Å¢ñ½ÅÉ¢ý ¦ºªÃ¢Â¢§Ä Å£úó¾Ð ±Éî ¦ºôÀ¢Â¨¾ ¯ñ¨Á ¡츢, ÅñÎ Á¢Ì Å¡ºõ ÅÕõ ¦¸¡ñ¨¼ ÁÄ÷ò ¾¡º¢Â¢¼õ Á¡¨Ä¢¨É «ÆÌ À¡÷ò¾, ÅØÅ¡¾ Ò⨺¢ɢø ¿ØÅ¡¾ Àð¼Û측ö, Åâ ¾ÅÆî ¦ºªÃ¢ ¸¡ðÎõ, ¸ñ¼ÅÕõ Å¢ñ¼ ´½¡ì ¸¡ÃÆÌò ¾¢Õ§ÁÉ¢ ¸¡½ ´Õ ¸¡Äõ ÅÕ§Á¡? ¸¡Å¢Ã¢Â¢ý µÃò¾¢ø §¾Å¢Ô¼ý §ÁÅ¢ÅÕõ ¸ñ½ÒÃî ¦ºªÃ¢ ạ! Ó¾ø À¡¼Ä¢ø ¯ûÇÐ ¾Ä ÅÃÄ¡Ú. ¸½¢¨¸Â¢ý ¦¾¡¼÷À¢ø º¢ì¸¢Â º£÷¾Ãô (ŠÃ£¾Ã) Àð¼÷, ¦ÀÕÁ¡ÙìÌ ¯ûÇ Á¡¨Ä¨Â ¸½¢¨¸ìÌ «½¢Å¢òÐ «ÆÌ À¡÷òÐô À¢ý ¦ÀÕÁ¡ÙìÌ þθ¢È¡÷. þó¾ ÅÆì¸õ ¦¿Î ¿¡û ¦¾¡¼÷¸¢ÈÐ. ¸¡öóÐ §À¡É Á¡¨Ä¢ø ´ýÈ¢ÃñÎ ÓÊ þ¨Æ¸û þÕôÀ¨¾ô ÀÄ ¿¡ð¸û À¡÷òÐ, “²§¾¡, ´ýÚ «Áí¸ÄÁ¡¸ ¿¼óÐ ¦¸¡ñÎ þÕ츢ÈД ±ýÚ ÁüÈÅ÷¸û À¾È¢ ÁýÉÅÉ¢¼õ (§º¡ÆÉ¡ ±Éò ¦¾Ã¢ÂÅ¢ø¨Ä?) ¦º¡øÄ, «Åý Àð¼Ã¢¼õ Å¢ÉÅ, "¦ÀÕÁ¡û ¾ý¨Éì ¸¡ôÀ¡üÚÅ¡÷" ±ýÈ ¬úó¾ ¿õÀ¢ì¨¸Â¢ø ´Õ ¿¡Ùõ Ò⨺¢ø (¦ºöӨȢø) ¾ÅÈ¡¾ Àð¼÷ "¦ÀÕÁ¡Ù¨¼Â ¦ºªÃ¢Â¢ø þÕóÐ Åó¾Ð «ó¾ ÓÊ¢¨Æ" ±ýÚ «ÊòÐî ¦º¡øÄ, Àò¾ÛìÌ ¯¾×õ Ũ¸Â¢ø, «¨¾ ¦ÁöôÀ¢ôÀÐ §À¡ø, ¦ºªÃ¢ ¦¸¡ñÎ ¦ÀÕÁ¡û ¸¡ðº¢ÂÇ¢ò¾¾¡¸ ¾Ä ÅÃÄ¡Ú ÜÚ¸¢ÈÐ. ¸¨¾ ¬ñ¼¡¨ÇÔõ, «À¢Ã¡Á¢ô Àð¼¨ÃÔõ ¸Äó¾¡ü §À¡ø ¿ÁìÌò §¾¡üÈõ «Æ¢ò¾¡Öõ, þ¨¾ò ¾¡ý ¿¡ý «íÌ §¸ð§¼ý. þíÌûÇ ¦ÀÕÁ¡Ç¢ý «ÆÌ ¦¸¡û¨Ç ¦¸¡ñΠŢÎõ ¸Ã¢Â «ÆÌ, ±É§Å ¸¡ÃÆÌò ¾¢Õ§ÁÉ¢. ãÄÅâý ¦ÀÂ÷ ¿£Ä §Á¸ô ¦ÀÕÁ¡û. ±É§Å «Å÷ ¸¡ÃƸ÷ ¬É¡÷. §¾Å¢Â÷ ¿¡øÅ÷. º£§¾Å¢, ⧾Ţ §À¡¸, «Å÷¸Ù¨¼Â §¾¡üÈÃ׸û (ÀòÁ¢É¢, ñ¼¡û ±ýÛõ «Å¾¡Ãí¸û) ¬¸ þýÛõ þÕÅ÷. °ÕÄÅÕìÌò (¯üºÅÕìÌ) ¾¢ÕÁïºÉõ ¦ºöÔõ §À¡Ð ¿¡Ö ¿¡îº¢Â¡¨ÃÔõ ܼ ¨ÅòÐò ¾¡ý ¦ºöÅ¡÷¸û. ¾É¢ì §¸¡Â¢ø ¿¡îº¢Â¡÷ / ¾¡Â¡Ã¢ý ¦ÀÂ÷ ¸ñ½Òà ¿¡Â¸¢.

பர்மா - தகுதரம் - ஒருங்குறி

பர்மா - தகுதரம் - ஒருங்குறி

இந்தப் பக்கம் என்னது ஆளைக் காணலியே என்று எண்ணியவர்களுக்கு, முதலில் ஓர் உள்ளேன் அய்யா!

கொஞ்சம் சோர்வு; வேலை அழுத்தம்; இந்தப் பக்கம் வரவிடாமப் பண்ணிருச்சு. இனிமே, மறுபடி ஒரு சுற்று வந்திருவோம்.

அண்மையில் "யாகூ குழுக்களில் தகுதரம் வேலை செய்வதில்லை. எனவே எல்லோரும் உஜாலாவுக்கு மாறுங்கள்; ஒருங்குறி ஒன்றுதான் வழி" என்று சொல்லத் தொடங்கினார்கள். மடற்குழுக்களில் வெளியிட்ட என் எதிர்வினையை இங்கே பதிகிறேன்.

இது தகுதரத்தில் கீழே உள்ளது. எனக்கு ஒன்றும் ஒருங்குறி ஆகாதது அல்ல. அதில் உள்ள குறைகளைப் பலகாலம் சொல்லிவருகிறவன் என்ற முறையில் அதைக் குறைந்து புழங்குகிறேன். அவ்வளவுதான். என் வலைப்பதிவில் நான் இன்னும் ஒருங்குறிக்கு மாறவில்லை என்று சிலர் சொல்லி வருகிறார்கள். ஒருங்குறி பயனாக்குவோர் படிப்பதற்காக, ஒருங்குறியிலும் அதைப் பதிவு செய்கிறேன்.
-----------------------------------------------
ஒரு கதை சொல்ல வேண்டும் போலத் தோன்றியது.

தமிழ்நாட்டில் இருந்து பலர் (குறிப்பாக இந்தக் கால புதுக்கோட்டை, சிவகங்கை, இராமநாதபுரம் மாவட்ட மக்கள்) ஒரு 150 ஆண்டுகளுக்கு மேல் பர்மாவிற்குப் போய் வந்து கொண்டு இருந்தார்கள். அந்தக் காலப் பர்மாவின் பொருளாதாரம் நெல்லின் விளைவை ஒட்டியே இருந்தது. அந்த விளைச்சலுக்கு முற்று முழுதாய் உழைத்தவர்கள் இந்தப் பகுதி மக்களே. இவர்கள் இங்கிருந்து விதைப்புக்குப் போய், பின் அறுவடை வரை இருந்து ஒரு 150 நாள் கழித்து ஊர் திரும்புவார்கள். இந்த வேளாண் தொழிலாளர்கள் போக, பல்வேறு விதமான ஊழியம், வணிகம், சேவைகள், பணம் கொடுக்கும் வட்டிக்கடைக் காரர்கள் இப்படிக் கணக்கற்றோர் கொண்டு விற்கப் போவதற்கும், கூடச் சேவைகள் செய்வதற்குமாய்ப் போய் வந்தார்கள். இதன் விளைவால், தமிழ் நாடும், பர்மாவும் பொருளாதாரத்தில் பின்னிப் பிணைந்து கிடந்தன. அந்த நாட்டின் வேளாண்மை இந்த மூன்று மாவட்டத்தாரிடமும், பணம் கொடுக்கல் வரவு (கிட்டத்தட்ட 50 விழுக்காடு) தமிழ்நாட்டில் உள்ள வெறும் 72 ஊராரிடமும் (இன்னும் சொன்னால் வெறும் 1650 வட்டிக் கடைக்காரர்களிடம்) தான் இருந்தன. இந்தப் பொருளாதாரக் கொடுக்கல் வாங்கலில் பர்மாவில் இருந்து வெள்ளமாய் அரிசி ஏற்றுமதியாகி, உலகெங்கணும் போனது. இந்தியாவிற்கும், குறிப்பாய்த் தமிழ்நாட்டிற்கும் அது ஏராளமாய் வந்தது. அந்தக் கால பர்மியச் சம்பாவை ஒட்டி உருமாறி எழுந்தவை தான் இன்று இந்தியா எங்கணும் காணப்படும் பாசுமதி, பொன்னி போன்ற சன்ன நெல்கள். வேளாண் துறையில் நாம் இந்த மூன்று மாவட்டத்திற்கும், பர்மாவிற்கும் பெரிதும் கடன்பட்டிருக்கிறோம்.

1931 க்கு அண்மையில் கூட, தமிழரின் தொகை மட்டுமே 150000 இருந்தது. மற்ற இந்தியர்கள் தொகை சேர்த்தால் இன்னும் கூடும். அந்தக் காலத்தில் 5 இலக்க மக்கள் என்பது மிக அதிகம். அது நாற்பதுகளில் இன்னும் பெருகியது. யங்கோனின் மக்கள் தொகையில் பாதிப் பேர் அளவிற்கு இந்தியர்கள் இருந்தார்கள். தமிழும், இந்துசுத்தானியும், பர்மியம், ஆங்கிலத்தோடு பரிமாற்ற மொழிகளாய் இருந்தன. பின்னால் உலகப்போர் எழுந்தது. சப்பான்காரன் சிங்கப்பூரை பிடித்தான், மலேயாத் தீவக்குறைக்குள் உள் நுழைந்து கொஞ்சம் கொஞ்சமாய் வடக்கே நகர்ந்து, பர்மாவைப் பிடிக்கத் தொடங்கினான்; பர்மாவைத் தொட்டுக் கொண்டிருக்கும் இந்தியாவின் வடகிழக்கு எல்லை வரை வந்துவிட முயற்சி செய்தான். தில்லியைப் பிடிப்பது அவன் குறிக்கோள். போரில் தடுமாறி குண்டுவீச்சிற்குப் பயந்து சாரி சாரியாக இந்தியர்கள் (அதில் தமிழர்கள்) நடந்துவந்து அசாமிற்குள் நுழைந்து கல்கத்தா வர முயன்றவர்கள் பலர். இப்படியாக இந்தியா திரும்பிவந்தவர்கள் ஐம்பது விழுக்காடு என்றால், பர்மாவில் தங்கியவர்களும், சண்டை முடிந்து பர்மாவிற்கு மீண்டும் திரும்பியவர்களுமாய் இன்னும் ஐம்பது விழுக்காடு இருந்திருப்பார்கள். அந்தப் பங்கும் எண்ணிக்கையில் கணிசம் தான்.

சப்பான்காரன் 1945-ல் தோற்றுப் போய், ஆங் சான் தலைமையில் பர்மா நாடு ஓர் உடமை அரசாய் (dominion) மாறியது. 1947ல் இந்தியா விடுதலையான போது, கூடவே சிறிது காலத்தில் 1948 சனவரியில் பர்மாவும் விடுதலையானது; ஆங் சான் கொலை செய்யப்பட்ட கரணத்தால் ஊ நூ பர்மாத் தலைமை அமைச்சராகப் பொறுப்பேற்றார். ஊ நூ அடிக்கடி புத்த விகாரையில் வழிபட சாஞ்சி வந்துவிடுவார். அவ்வளவு தொடர்பிருந்தும், அவர் காலத்தில் சட்டங்கள் கடுமையாகின. இந்தியர்கள் (குறிப்பாகத் தமிழர்கள்) மேல் ஆட்சியாளருக்கு இருந்த கோவத்தில், திடீரென்று குடியேற்ற விதிகள் மாற்றப் பட்டு, குடியுரிமை, வாக்குரிமை போன்றவை விலக்கப் பட்டு, ஒன்று தங்களை அந்த நாட்டுக் குடிமக்களாய்ப் பதிவு செய்து கொள்ள வேண்டும், அல்லது வெளியூர்க்காரன் என்று பதிவு செய்து கொள்ள வேண்டும் என்ற கட்டாயத்திற்குத் தமிழர்கள் தள்ளப்பட்டார்கள். நிலங்கள் (குறிப்பாக நெல் வயல்கள்) தேசிய மயம் ஆக்கப் பட்டன; பணத்தை வெளிநாட்டிற்கு அனுப்புவதற்குத் தடை விதிக்கப் பட்டது. இத்தனைக்குப் பிற்பாடும் தமிழர்கள் பர்மாவை விட்டு வந்து விடவில்லை; கணிசமாகத் தொடர்ந்து இருந்து வந்தனர். இருக்கிற நிலையிற் சரி செய்து கொண்டு இருந்தார்கள். இந்தியன் என்று பர்மா அரசிடம் தங்களைப் பதிவு செய்துகொண்டார்கள். ஊர் திரும்ப வேண்டும் என்று அவர்கள் முடிவு செய்துவிடவில்லை.

இதே நேரத்தில், 50களின் பாதியில் கூட, அரசாங்கச் சட்டதிட்டங்களுக்கு மிகுந்த நெகிழ்ச்சியோடு வளைந்து கொடுத்து இந்திய வணிகக் குமுகாயம் பர்மியப் பொருளாதாரத்தில் ஈடுபட்டுத்தான் வந்தது. வட்டித் தொழில் உலகப் போருக்கு அப்புறம் நின்று போனது; ஆனால் தமிழ் உழைப்பாளிகள் அடுத்து ஒரு 10, 15 ஆண்டுகள் ஈடு கொடுத்து நின்றார்கள். போரின் போது நடந்து திரும்பியவர்கள் போக, மீந்து இருந்தவர்கள் நாடு திரும்பவில்லை. 1958ல் பர்மாவில் உள்நாட்டுக் கலகம் வந்தது. 1962-ல் ஏனாதி (general) நெ வின் படைப்புரட்சியின் மூலம் நாட்டின் தலைவர் ஆனார். அவர் வந்த பிறகு கூட "இந்தியர்கள் உடனடியாக விலக வேண்டும்; ஆட்சி மாறிவிட்டது; இனிமேல் தமிழர் பேச்சு எடுபடாது" என்று அரசாங்கம் ஓர் ஆணையும் போடவில்லை; ஆனால் நாட்டில் ஒரு பெருங்குழப்பம் நிலவியது. ஆளாளுக்குப் பலரும் பலவற்றைச் சொன்னார்கள்.

இந்த நிலையில் தான் இந்தியாவின் உட்துறையில் இருந்த ஏதோ ஓரிரு அதிகாரிகள் இந்தக் குழப்பம் பற்றித் தான் தோன்றித் தனமாக ஏதோ தாங்களே முடிவு செய்துகொண்டு இந்தியக் கப்பல் ஒன்றை, பர்மிய அரசு கேட்காத போதே, யங்கோனுக்கு அனுப்பி வைத்தார்கள். "இந்திய மக்களைத் திருப்பி அழைத்துக் கொள்ளத்தான் கப்பல் வந்திருக்கிறது" என்று ஒரு வதந்தி குழப்பத்திற்கு இடையில் தமிழருக்குள் பரவியது. ஒன்று பத்தாகி ஊரில் இருக்கிற தமிழர்கள் பலரும், "பர்மியர்கள் நம்மை விரட்டுகிறார்கள்" என்று பறந்தலையத் தொடங்கினார்கள். போட்டது போட்டபடியே விட்டு, கையில் கிடைத்ததை எடுத்துக் கொண்டு, கப்பலில் ஏறினார்கள். இந்திய அரசாங்கம் ஒரு நட்ட ஈடு கேட்கவில்லை. கப்பல் சென்னைக்கு வந்து தமிழரை இறக்கிவிட்டுப் போனது; இப்படி வெறும் வதந்தியில் அடுத்தடுத்து 10, 15 கப்பல்கள் சென்னைக்கு வந்து மக்களை இறக்கியவண்ணம் இருந்தார்கள். ஊதி ஊதி ஒன்றுமில்லாததைப் பெரும் சிக்கலாக ஆக்கிக் காட்டினார்கள். இல்லாத ஆணையை இருப்பதாக நம்பித் தமிழர்கள் ஓடிவந்தனர். பர்மாத் தமிழர் என்ற சிக்கல் இப்படித்தான் தமிழ்நாட்டு அரசாங்கத்திற்கு இந்திய உட்துறையின் தவறான புரிதலினால் வந்து சேர்ந்தது.

கடைசி வரை, நெவின் அரசாங்கம் தமிழர்களை அதிகார பூர்வமாக நாட்டைவிட்டுப் போகச் சொல்லவே இல்லை. ஆனால், தமிழர்கள், இந்திய அரசின் முட்டாள் தனத்தால், அதுவும் ஓரிரு தனி அதிகாரிகளின் தவறான புரிதலால், ஓடிவந்தார்கள். (பர்மாத் தமிழர்கள் பலரிடம் இதை ஆழக் கேட்டுப் பார்த்தால் தான் உண்மை புரியும். ஆப்பிரிக்காவில் குசராத்திகளுக்கு உதவியாய் இருந்த இந்திய அரசு, புலம் பெயர்ந்து போன எந்தத் தமிழருக்கும் இது நாள் வரை உதவியாய் இருந்ததாய் கதையே கிடையாது. இதைப் பற்றிப் பேசினால் வேறு இடத்திற்கு நம்மை இட்டுச் செல்லும். எனவே அதைத் தவிர்க்கிறேன்.)

வதந்தி என்பது மிக மிக வலிமையானது. வதந்தியால் ஒரு மாநிலத்தின் பொருளாதாரத்தையும், அவர்கள் வெளி வந்ததால் ஒரு நாட்டின் பொருளாதாரத்தையும் சீரழிக்க முடியும் என்பது இந்த நிகழ்ச்சியின் மூலம் நாம் பெற்ற பாடம். இன்றும் பர்மா சரியில்லாமற் போனதற்கு, அவர்கள் நாட்டுச் சிக்கல் தான் முதற் காரணம் என்றாலும், வதந்தியால் தமிழர் வெளியேறியதும் ஒரு முகமையான காரணம். பொருளாதாரத்தின் முக்கியமான கூறை, அந்தத் திறமைகளை தம் மக்களிடம் வளர்த்தெடுப்பதற்கு முன்பாகவே, முடக்கியது, அந்த நாடே முடங்கியதற்கு ஒரு பெருங் காரணம்.)

சரி, நான் ஏன் இந்தக் கதை சொன்னேன்? எல்லாம் தகுதரம் பற்றிய வதந்திக்காகத் தான்.

"தகுதரத்தில் இருந்து ஒருங்குறி போய்த்தான் ஆக வேண்டும்; யாகூ இனிமேல் தகுதரத்தை அனுமதிக்காது" என்று வெறும் வதந்தி பரப்புபவர்கள் தயவு செய்து யோசியுங்கள். வெறுமே மற்றவர்களைப் பயமூட்டிக் கொண்டு இருக்காதீர்கள். தமிழர்களாகிய நாங்கள், எளிதில் உணர்ச்சிவயப் படக்கூடிய, படித்தவர் பேச்சைக் கேட்டு பதறி ஓடக் கூடிய, வெற்று ஆட்கள். எங்களுடைய வெள்ளைத் தனத்தைப் பயன்படுத்தி உங்களுடைய நிகழ்ப்புகளை நடத்தாதீர்கள்.

தகுதரம் என்பது ASCII -யின் மேல் இருக்கும் ஒரு மேற்பூச்சு. ASCII இருக்கும் வரை TSCII-யும் இருக்கும். ஒருங்குறியிலும் அது முதல் 256 எழுத்துக்களில் இன்னொருவர் இடத்தில் உட்கார்ந்து கொண்டிருக்கும். ஒருங்குறிக்கு மாறவேண்டும் என்று நீங்கள் நினைத்தால் அதற்கு வேறு வல்லையான உருப்படியான காரணங்களைக் கூறுங்கள். இப்படி ஒரு நொள்ளைக் காரணம் கூறாதீர்கள். இயக்கச் சிக்கல்களைக் குறியேற்றச் சிக்கல்களாக மாற்றாதீர்கள்.

உண்மையை ஆணித்தரமாய்ச் சொன்னதற்கு நண்பர் உமருக்கு மிகுந்த நன்றி. "இங்கும் அங்கும் ஒரு கூட்டம் அலமருந்து போகும் பொழுது, சரியான திசையைக் காட்டுவதற்கு துணிச்சலும் கனிவும் வேண்டும். உங்களுக்கு இருக்கிறது. இத்தனைக்கும் ஒருங்குறிக்கு மாற வேண்டும் என்பதில் உங்கள் கருத்தை வலியுறுத்தி வந்தே இருக்கிறீர்கள்; இருந்தாலும் உங்கள் நயம் பிறழவில்லை. தலை வணங்குகிறேன்".

அன்புடன்,
இராம.கி.

In TSCII:

þó¾ô Àì¸õ ±ýÉÐ ¬¨Çì ¸¡½Ä¢§Â ±ýÚ ±ñ½¢ÂÅ÷¸ÙìÌ, ӾĢø µ÷ ¯û§Çý «ö¡!

¦¸¡ïºõ §º¡÷×; §Å¨Ä «Øò¾õ; þó¾ô Àì¸õ ÅÃÅ¢¼¡Áô Àñ½¢ÕîÍ. þÉ¢§Á, ÁÚÀÊ ´Õ ÍüÚ Åó¾¢Õ§Å¡õ.

«ñ¨Á¢ø "Â¡Ü ÌØì¸Ç¢ø ¾Ì¾Ãõ §Å¨Ä ¦ºöž¢ø¨Ä. ±É§Å ±ø§Ä¡Õõ ¯ƒ¡Ä¡×ìÌ Á¡Úí¸û; ´ÕíÌÈ¢ ´ýÚ¾¡ý ÅÆ¢" ±ýÚ ¦º¡øÄò ¦¾¡¼í¸¢É¡÷¸û. Á¼üÌØì¸Ç¢ø ¦ÅǢ¢𼠱ý ±¾¢÷Å¢¨É¨Â þí§¸ À¾¢¸¢§Èý.

þÐ ¾Ì¾Ãò¾¢ø ¯ûÇÐ. ±ÉìÌ ´ýÚõ ´ÕíÌÈ¢ ¬¸¡¾Ð «øÄ. «¾¢ø ¯ûÇ Ì¨È¸¨Çô Àĸ¡Äõ ¦º¡øÄ¢ÅÕ¸¢ÈÅý ±ýÈ Ó¨È¢ø «¨¾ì ̨ÈóÐ ÒÆí̸¢§Èý. «ùÅÇ×¾¡ý. ±ý ŨÄôÀ¾¢Å¢ø ¿¡ý þýÛõ ´ÕíÌÈ¢ìÌ Á¡ÈÅ¢ø¨Ä ±ýÚ º¢Ä÷ ¦º¡øÄ¢ÅÕ¸¢È¡÷¸û. ´ÕíÌÈ¢ ÀÂÉ¡ì̧š÷ ÀÊôÀ¾ü¸¡¸, ´ÕíÌȢ¢Öõ «¨¾ô À¾¢× ¦ºö¸¢§Èý.
-----------------------------------------------
´Õ ¸¨¾ ¦º¡øÄ §ÅñÎõ §À¡Äò §¾¡ýÈ¢ÂÐ.

¾Á¢ú¿¡ðÊø þÕóÐ ÀÄ÷ (ÌÈ¢ôÀ¡¸ þó¾ì ¸¡Ä ÒÐ째¡ð¨¼, º¢Å¸í¨¸, þáÁ¿¡¾ÒÃõ Á¡Åð¼ Áì¸û) ´Õ 150 ¬ñθÙìÌ §Áø À÷Á¡Å¢üÌô §À¡ö ÅóÐ ¦¸¡ñÎ þÕó¾¡÷¸û. «ó¾ì ¸¡Äô À÷Á¡Å¢ý ¦À¡ÕÇ¡¾¡Ãõ ¦¿øÄ¢ý Å¢¨Ç¨Å ´ðʧ þÕó¾Ð. «ó¾ Å¢¨ÇîºÖìÌ ÓüÚ Óؾ¡ö ¯¨Æò¾Å÷¸û þó¾ô À̾¢ Á츧Ç. þÅ÷¸û þí¸¢ÕóРި¾ôÒìÌô §À¡ö, À¢ý «ÚŨ¼ Ũà þÕóÐ ´Õ 150 ¿¡û ¸Æ¢òÐ °÷ ¾¢ÕõÒÅ¡÷¸û. þó¾ §ÅÇ¡ñ ¦¾¡Æ¢Ä¡Ç÷¸û §À¡¸, Àø§ÅÚ Å¢¾Á¡É °Æ¢Âõ, Ž¢¸õ, §º¨Å¸û, À½õ ¦¸¡ÎìÌõ ÅðÊ츨¼ì ¸¡Ã÷¸û þôÀÊì ¸½ì¸ü§È¡÷ ¦¸¡ñΠŢü¸ô §À¡Å¾üÌõ, Ü¼î §º¨Å¸û ¦ºöžüÌÁ¡öô §À¡ö Åó¾¡÷¸û. þ¾ý Å¢¨ÇÅ¡ø, ¾Á¢ú ¿¡Îõ, À÷Á¡×õ ¦À¡ÕÇ¡¾¡Ãò¾¢ø À¢ýÉ¢ô À¢¨½óÐ ¸¢¼ó¾É. «ó¾ ¿¡ðÊý §ÅÇ¡ñ¨Á þó¾ ãýÚ Á¡Åð¼ò¾¡Ã¢¼Óõ, À½õ ¦¸¡Îì¸ø ÅÃ× (¸¢ð¼ò¾ð¼ 50 Å¢Ø측Î) ¾Á¢ú¿¡ðÊø ¯ûÇ ¦ÅÚõ 72 °Ã¡Ã¢¼Óõ (þýÛõ ¦º¡ýÉ¡ø ¦ÅÚõ 1650 ÅðÊì ¸¨¼ì¸¡Ã÷¸Ç¢¼õ) ¾¡ý þÕó¾É. þó¾ô ¦À¡ÕÇ¡¾¡Ãì ¦¸¡Îì¸ø Å¡í¸Ä¢ø À÷Á¡Å¢ø þÕóÐ ¦ÅûÇÁ¡ö «Ã¢º¢ ²üÚÁ¾¢Â¡¸¢, ¯Ä¦¸í¸Ïõ §À¡ÉÐ. þó¾¢Â¡Å¢üÌõ, ÌÈ¢ôÀ¡öò ¾Á¢ú¿¡ðÊüÌõ «Ð ²Ã¡ÇÁ¡ö Åó¾Ð. «ó¾ì ¸¡Ä À÷Á¢Âî ºõÀ¡¨Å ´ðÊ ¯ÕÁ¡È¢ ±Øó¾¨Å ¾¡ý þýÚ þó¾¢Â¡ ±í¸Ïõ ¸¡½ôÀÎõ À¡ÍÁ¾¢, ¦À¡ýÉ¢ §À¡ýÈ ºýÉ ¦¿ø¸û. §ÅÇ¡ñ ШÈ¢ø ¿¡õ þó¾ ãýÚ Á¡Åð¼ò¾¢üÌõ, À÷Á¡Å¢üÌõ ¦ÀâÐõ ¸¼ýÀðÊÕ츢§È¡õ.

1931 ìÌ «ñ¨Á¢ø ܼ ¾Á¢Æâý ¦¾¡¨¸ ÁðΧÁ 150000 þÕó¾Ð. ÁüÈ þó¾¢Â÷¸û ¦¾¡¨¸ §º÷ò¾¡ø þýÛõ ÜÎõ. «ó¾ì ¸¡Äò¾¢ø 5 þÄì¸ Áì¸û ±ýÀÐ Á¢¸ «¾¢¸õ. «Ð ¿¡üÀиǢø þýÛõ ¦ÀÕ¸¢ÂÐ. Âí§¸¡É¢ý Áì¸û ¦¾¡¨¸Â¢ø À¡¾¢ô §À÷ «ÇÅ¢üÌ þó¾¢Â÷¸û þÕó¾¡÷¸û. ¾Á¢Øõ, þóÐÍò¾¡É¢Ôõ, À÷Á¢Âõ, ¬í¸¢Äò§¾¡Î ÀâÁ¡üÈ ¦Á¡Æ¢¸Ç¡ö þÕó¾É. À¢ýÉ¡ø ¯Ä¸ô§À¡÷ ±Øó¾Ð. ºôÀ¡ý ¸¡Ãý º¢í¸ôâ¨Ã À¢Êò¾¡ý, Á§Ä¡ò ¾£Åį̀ÈìÌû ¯û ѨÆóÐ ¦¸¡ïºõ ¦¸¡ïºÁ¡ö ż째 ¿¸÷óÐ, À÷Á¡¨Åô À¢Êì¸ò ¦¾¡¼í¸¢É¡ý; À÷Á¡¨Åò ¦¾¡ðÎì ¦¸¡ñÊÕìÌõ þó¾¢Â¡Å¢ý ż¸¢ÆìÌ ±ø¨Ä Ũà ÅóÐÅ¢¼ ÓÂüº¢ ¦ºö¾¡ý. ¾¢øÄ¢¨Âô À¢ÊôÀÐ «Åý ÌȢ째¡û. §À¡Ã¢ø ¾ÎÁ¡È¢ ÌñÎţüÌô ÀÂóÐ º¡Ã¢ º¡Ã¢Â¡¸ þó¾¢Â÷¸û («¾¢ø ¾Á¢Æ÷¸û) ¿¼óÐÅóÐ «º¡Á¢üÌû ѨÆóÐ ¸ø¸ò¾¡ Åà ÓÂýÈÅ÷¸û ÀÄ÷. þôÀÊ¡¸ þó¾¢Â¡ ¾¢ÕõÀ¢Åó¾Å÷¸û ³õÀРŢØ측Π±ýÈ¡ø, À÷Á¡Å¢ø ¾í¸¢ÂÅ÷¸Ùõ, ºñ¨¼ ÓÊóÐ À÷Á¡Å¢üÌ Á£ñÎõ ¾¢ÕõÀ¢ÂÅ÷¸ÙÁ¡ö þýÛõ ³õÀРŢØ측ΠþÕó¾¢ÕôÀ¡÷¸û. «ó¾ô ÀíÌõ ±ñ½¢ì¨¸Â¢ø ¸½¢ºõ ¾¡ý.

ºôÀ¡ý¸¡Ãý 1945-ø §¾¡üÚô §À¡ö, ¬í º¡ý ¾¨Ä¨Á¢ø À÷Á¡ ¿¡Î µ÷ ¯¼¨Á «Ãº¡ö (dominion) Á¡È¢ÂÐ. 1947ø þó¾¢Â¡ Ţξ¨ÄÂ¡É §À¡Ð, ܼ§Å º¢È¢Ð ¸¡Äò¾¢ø 1948 ºÉÅâ¢ø À÷Á¡×õ Ţξ¨Ä¡ÉÐ; ¬í º¡ý ¦¸¡¨Ä ¦ºöÂôÀ𼠸ýò¾¡ø ° á À÷Á¡ò ¾¨Ä¨Á «¨ÁîºÃ¡¸ô ¦À¡Úô§ÀüÈ¡÷. «Êì¸Ê Òò¾ Å¢¸¡¨Ã¢ø ÅÆ¢À¼ º¡ïº¢ ÅóÐÅ¢ÎÅ¡÷. «ùÅÇ× ¦¾¡¼÷À¢ÕóÐõ, «Å÷¸¡Äò¾¢ø ºð¼í¸û ¸Î¨Á¡¸¢É. þó¾¢Â÷¸û (ÌÈ¢ôÀ¡¸ò ¾Á¢Æ÷¸û) §Áø ¬ðº¢Â¡ÇÕìÌ þÕó¾ §¸¡Åò¾¢ø, ¾¢Ë¦ÃýÚ ÌʧÂüÈ Å¢¾¢¸û Á¡üÈô ÀðÎ, ÌÊÔâ¨Á, Å¡ìÌâ¨Á §À¡ýȨŠŢÄì¸ô ÀðÎ, ´ýÚ ¾í¸¨Ç «ó¾ ¿¡ðÎì ÌÊÁì¸Ç¡öô À¾¢× ¦ºöЦ¸¡ûÇ §ÅñÎõ, «øÄÐ ¦ÅÇ¢ä÷측Ãý ±ýÚ À¾¢× ¦ºöÐ ¦¸¡ûÇ §ÅñÎõ ±ýÈ ¸ð¼¡Âò¾¢üÌò ¾Á¢Æ÷¸û ¾ûÇôÀð¼¡÷¸û. ¿¢Äí¸û (ÌÈ¢ôÀ¡¸ ¦¿ø ÅÂø¸û) §¾º¢Â ÁÂõ ¬ì¸ô Àð¼É; À½ò¨¾ ¦ÅÇ¢¿¡ðÊüÌ «ÛôÒžüÌò ¾¨¼ Å¢¾¢ì¸ô Àð¼Ð. þò¾¨ÉìÌô À¢üÀ¡Îõ ¾Á¢Æ÷¸û À÷Á¡¨Å Å¢ðÎ ÅóРŢ¼Å¢ø¨Ä; ¸½¢ºÁ¡¸ò ¾¡ý ¦¾¡¼÷óÐ þÕóÐ Åó¾É÷. þÕì¸¢È ¿¢¨Ä¢ü ºÃ¢ ¦ºöÐ ¦¸¡ñÎ þÕó¾¡÷¸û. þó¾¢Âý ±ýÚ À÷Á¡ «Ãº¢¼õ ¾í¸¨Çô À¾¢× ¦ºöЦ¸¡ñ¼¡÷¸û. °÷ ¾¢ÕõÀ §ÅñÎõ ±ýÚ «Å÷¸û ÓÊ× ¦ºöÐÅ¢¼Å¢ø¨Ä.

þ§¾ §¿Ãò¾¢ø, 50¸Ç¢ý À¡¾¢Â¢ø ܼ, «Ãº¡í¸î ºð¼¾¢ð¼í¸ÙìÌ Á¢Ìó¾ ¦¿¸¢ú§Â¡Î ŨÇóÐ ¦¸¡ÎòÐ þó¾¢Â Ž¢¸ì ÌÓ¸¡Âõ À÷Á¢Âô ¦À¡ÕÇ¡¾¡Ãò¾¢ø ®ÎÀðÎò¾¡ý Åó¾Ð. ÅðÊò ¦¾¡Æ¢ø ¯Ä¸ô §À¡ÕìÌ «ôÒÈõ ¿¢ýÚ §À¡ÉÐ; ¬É¡ø ¾Á¢ú ¯¨ÆôÀ¡Ç¢¸û «ÎòÐ ´Õ 10, 15 ¬ñθû ®Î ¦¸¡ÎòÐ ¿¢ýÈ¡÷¸û. §À¡Ã¢ý §À¡Ð ¿¼óÐ ¾¢ÕõÀ¢ÂÅ÷¸û §À¡¸, Á£óÐ þÕó¾Å÷¸û ¿¡Î ¾¢ÕõÀÅ¢ø¨Ä. 1958ø À÷Á¡Å¢ø ¯û¿¡ðÎì ¸Ä¸õ Åó¾Ð. 1962-ø ²É¡¾¢ (general) ¦¿ Å¢ý À¨¼ôÒÃðº¢Â¢ý ãÄõ ¿¡ðÊý ¾¨ÄÅ÷ ¬É¡÷. «Å÷ Åó¾ À¢ÈÌ Ü¼ "þó¾¢Â÷¸û ¯¼ÉÊ¡¸ Ţĸ §ÅñÎõ; ¬ðº¢ Á¡È¢Å¢ð¼Ð; þÉ¢§Áø ¾Á¢Æ÷ §ÀîÍ ±ÎÀ¼¡Ð" ±ýÚ «Ãº¡í¸õ µ÷ ¬¨½Ôõ §À¡¼Å¢ø¨Ä; ¬É¡ø ¿¡ðÊø ´Õ ¦ÀÕíÌÆôÀõ ¿¢ÄÅ¢ÂÐ. ¬Ç¡ÙìÌô ÀÄÕõ ÀÄÅü¨Èî ¦º¡ýÉ¡÷¸û.

þó¾ ¿¢¨Ä¢ø ¾¡ý þó¾¢Â¡Å¢ý ¯ðШÈ¢ø þÕó¾ ²§¾¡ µÃ¢Õ «¾¢¸¡Ã¢¸û þó¾ì ÌÆôÀõ ÀüÈ¢ò ¾¡ý §¾¡ýÈ¢ò ¾ÉÁ¡¸ ²§¾¡ ¾¡í¸§Ç ÓÊ× ¦ºöЦ¸¡ñÎ þó¾¢Âì ¸ôÀø ´ý¨È, À÷Á¢Â «ÃÍ §¸ð¸¡¾ §À¡§¾, Âí§¸¡ÛìÌ «ÛôÀ¢ ¨Åò¾¡÷¸û. "þó¾¢Â Á츨Çò ¾¢ÕôÀ¢ «¨ÆòÐì ¦¸¡ûÇò¾¡ý ¸ôÀø Åó¾¢Õ츢ÈÐ" ±ýÚ ´Õ Å¾ó¾¢ ÌÆôÀò¾¢üÌ þ¨¼Â¢ø ¾Á¢ÆÕìÌû ÀÃÅ¢ÂÐ. ´ýÚ Àò¾¡¸¢ °Ã¢ø þÕì¸¢È ¾Á¢Æ÷¸û ÀÄÕõ, "À÷Á¢Â÷¸û ¿õ¨Á Å¢Ãðθ¢È¡÷¸û" ±ýÚ ÀÈó¾¨ÄÂò ¦¾¡¼í¸¢É¡÷¸û. §À¡ð¼Ð §À¡ð¼Àʧ ŢðÎ, ¨¸Â¢ø ¸¢¨¼ò¾¨¾ ±ÎòÐì ¦¸¡ñÎ, ¸ôÀÄ¢ø ²È¢É¡÷¸û. þó¾¢Â «Ãº¡í¸õ ´Õ ¿ð¼ ®Î §¸ð¸Å¢ø¨Ä. ¸ôÀø ¦ºý¨ÉìÌ ÅóÐ ¾Á¢Æ¨Ã þÈ츢ŢðÎô §À¡ÉÐ; þôÀÊ ¦ÅÚõ žó¾¢Â¢ø «Îò¾ÎòÐ 10, 15 ¸ôÀø¸û ¦ºý¨ÉìÌ ÅóÐ Áì¸¨Ç þÈ츢ÂÅñ½õ þÕó¾¡÷¸û. °¾¢ °¾¢ ´ýÚÁ¢øÄ¡¾¨¾ô ¦ÀÕõ º¢ì¸Ä¡¸ ¬ì¸¢ì ¸¡ðÊÉ¡÷¸û. þøÄ¡¾ ¬¨½¨Â þÕôÀ¾¡¸ ¿õÀ¢ò ¾Á¢Æ÷¸û µÊÅó¾É÷. À÷Á¡ò ¾Á¢Æ÷ ±ýÈ º¢ì¸ø þôÀÊò¾¡ý ¾Á¢ú¿¡ðÎ «Ãº¡í¸ò¾¢üÌ þó¾¢Â ¯ðШÈ¢ý ¾ÅÈ¡É Òâ¾Ä¢É¡ø ÅóÐ §º÷ó¾Ð.

¸¨¼º¢ ŨÃ, ¦¿Å¢ý «Ãº¡í¸õ ¾Á¢Æ÷¸¨Ç «¾¢¸¡Ã â÷ÅÁ¡¸ ¿¡ð¨¼Å¢ðÎô §À¡¸î ¦º¡øħŠþø¨Ä. ¬É¡ø, ¾Á¢Æ÷¸û, þó¾¢Â «Ãº¢ý Óð¼¡û ¾Éò¾¡ø, «Ð×õ µÃ¢Õ ¾É¢ «¾¢¸¡Ã¢¸Ç¢ý ¾ÅÈ¡É Òâ¾Ä¡ø, µÊÅó¾¡÷¸û. (À÷Á¡ò ¾Á¢Æ÷¸û ÀÄâ¼õ þ¨¾ ¬Æì §¸ðÎô À¡÷ò¾¡ø ¾¡ý ¯ñ¨Á ÒâÔõ. ¬ôÀ¢Ã¢ì¸¡Å¢ø ̺áò¾¢¸ÙìÌ ¯¾Å¢Â¡ö þÕó¾ þó¾¢Â «ÃÍ, ÒÄõ ¦ÀÂ÷óÐ §À¡É ±ó¾ò ¾Á¢ÆÕìÌõ þÐ ¿¡û Ũà ¯¾Å¢Â¡ö þÕ󾾡ö ¸¨¾§Â ¸¢¨¼Â¡Ð. þ¨¾ô ÀüÈ¢ô §Àº¢É¡ø §ÅÚ þ¼ò¾¢üÌ ¿õ¨Á þðÎî ¦ºøÖõ. ±É§Å «¨¾ò ¾Å¢÷츢§Èý.)

Å¾ó¾¢ ±ýÀÐ Á¢¸ Á¢¸ ÅÄ¢¨Á¡ÉÐ. žó¾¢Â¡ø ´Õ Á¡¿¢Äò¾¢ý ¦À¡ÕÇ¡¾¡Ãò¨¾Ôõ, «Å÷¸û ¦ÅÇ¢ Å󾾡ø ´Õ ¿¡ðÊý ¦À¡ÕÇ¡¾¡Ãò¨¾Ôõ º£ÃÆ¢ì¸ ÓÊÔõ ±ýÀÐ þó¾ ¿¢¸ú¢ý ãÄõ ¿¡õ ¦ÀüÈ À¡¼õ. þýÚõ À÷Á¡ ºÃ¢Â¢øÄ¡Áü §À¡É¾üÌ, «Å÷¸û ¿¡ðÎî º¢ì¸ø ¾¡ý Ó¾ü ¸¡Ã½õ ±ýÈ¡Öõ, žó¾¢Â¡ø ¾Á¢Æ÷ ¦ÅÇ¢§ÂÈ¢ÂÐõ ´Õ Ó¸¨ÁÂ¡É ¸¡Ã½õ. ¦À¡ÕÇ¡¾¡Ãò¾¢ý Ó츢ÂÁ¡É ܨÈ, «ó¾ò ¾¢È¨Á¸¨Ç ¾õ Áì¸Ç¢¼õ ÅÇ÷ò¦¾ÎôÀ¾üÌ ÓýÀ¡¸§Å, Ӽ츢ÂÐ, «ó¾ ¿¡§¼ Ó¼í¸¢Â¾üÌ ´Õ ¦ÀÕí ¸¡Ã½õ.)

ºÃ¢, ¿¡ý ²ý þó¾ì ¸¨¾ ¦º¡ý§Éý? ±øÄ¡õ ¾Ì¾Ãõ ÀüȢ žó¾¢ì¸¡¸ò ¾¡ý.

"¾Ì¾Ãò¾¢ø þÕóÐ ´ÕíÌÈ¢ §À¡öò¾¡ý ¬¸ §ÅñÎõ; Â¡Ü þÉ¢§Áø ¾Ì¾Ãò¨¾ «ÛÁ¾¢ì¸¡Ð" ±ýÚ ¦ÅÚõ Å¾ó¾¢ ÀÃôÒÀÅ÷¸û ¾Â× ¦ºöÐ §Â¡º¢Ôí¸û. ¦ÅÚ§Á ÁüÈÅ÷¸¨Çô ÀÂãðÊì ¦¸¡ñÎ þÕ측¾£÷¸û. ¾Á¢Æ÷¸Ç¡¸¢Â ¿¡í¸û, ±Ç¢¾¢ø ¯½÷ÅÂô À¼ìÜÊÂ, ÀÊò¾Å÷ §Àî¨ºì §¸ðÎ À¾È¢ µ¼ì ÜÊÂ, ¦ÅüÚ ¬ð¸û. ±í¸Ù¨¼Â ¦Åû¨Çò ¾Éò¨¾ô ÀÂýÀÎò¾¢ ¯í¸Ù¨¼Â ¿¢¸úôÒ¸¨Ç ¿¼ò¾¡¾£÷¸û.

¾Ì¾Ãõ ±ýÀÐ ASCII -¢ý §Áø þÕìÌõ ´Õ §ÁüâîÍ. ASCII þÕìÌõ Ũà TSCII-Ôõ þÕìÌõ. ´ÕíÌȢ¢Öõ «Ð Ó¾ø 256 ±ØòÐì¸Ç¢ø þý¦É¡ÕÅ÷ þ¼ò¾¢ø ¯ð¸¡÷óÐ ¦¸¡ñÊÕìÌõ. ´ÕíÌÈ¢ìÌ Á¡È§ÅñÎõ ±ýÚ ¿£í¸û ¿¢¨Éò¾¡ø «¾üÌ §ÅÚ Åø¨ÄÂ¡É ¯ÕôÀÊÂ¡É ¸¡Ã½í¸¨Çì ÜÚí¸û. þôÀÊ ´Õ ¦¿¡û¨Çì ¸¡Ã½õ ÜÈ¡¾£÷¸û. þÂì¸î º¢ì¸ø¸¨Çì ÌÈ¢§ÂüÈî º¢ì¸ø¸Ç¡¸ Á¡üÈ¡¾£÷¸û.

¯ñ¨Á¨Â ¬½¢ò¾ÃÁ¡öî ¦º¡ýɾüÌ ¿ñÀ÷ ¯ÁÕìÌ Á¢Ìó¾ ¿ýÈ¢. "þíÌõ «íÌõ ´Õ Üð¼õ «ÄÁÕóÐ §À¡Ìõ ¦À¡ØÐ, ºÃ¢Â¡É ¾¢¨º¨Âì ¸¡ðΞüÌ Ð½¢îºÖõ ¸É¢×õ §ÅñÎõ. ¯í¸ÙìÌ þÕ츢ÈÐ. þò¾¨ÉìÌõ ´ÕíÌÈ¢ìÌ Á¡È §ÅñÎõ ±ýÀ¾¢ø ¯í¸û ¸Õò¨¾ ÅÄ¢ÔÚò¾¢ Åó§¾ þÕ츢ȣ÷¸û; þÕó¾¡Öõ ¯í¸û ¿Âõ À¢ÈÆÅ¢ø¨Ä. ¾¨Ä Ží̸¢§Èý".

«ýÒ¼ý,
þáÁ.¸¢.

ஆழிப் பேரலை

எப்பொழுதுமே ஒருவருக்கு இழப்பு ஏற்பட்டவுடன், உற்றார் உறவினர்கள் கூடி, ஈமச்சடங்கை முடித்து, பிண்டம் கொடுக்கும் வரை (அந்தக் காலத்தில் 16 நாட்கள், இந்தக் காலத்தில் 5 அல்லது 7 நாட்கள் வரை) "ஏன் இந்த இழப்பு ஏற்பட்டது, என்ன செய்திருக்கலாம், எது செய்யாமல் விட்டோ ம்" என்று ஆய்ந்து கொண்டிருப்பதில்லை; நீதி நெறி விளக்கம் சொல்லிக் கொண்டிருப்பதில்லை; வேண்டுமானால் ஈமச்சடங்கு முடியும் வரை தலைமாட்டில் விளக்கேற்றி, சிவநெறியாளர் வீட்டில் திருவாசகமும், விண்ணெறியாளர் வீட்டில் நாலாயிரப் பனுவலும் (இன்னும் இது போல விவிலியம், அல்லது குரான்) படித்துக் கொண்டிருப்போம்; இன்னும் மீறினால், காய நிலையாமை பற்றிய சித்தர் பாடல்களைப் பாராயணம் பண்ணிக் கொண்டு இருப்போம்.

உறுதியாக, இழப்பு ஏற்பட்டவருக்கு அறிவுரை சொல்லிக் கொண்டிருக்க மாட்டோ ம்; அதற்கு மாறாக, அந்த நேரத்தில் அவரோடு உடன் நின்று, தோள் கொடுத்து, ஆறுதல் சொல்லி, தேவைப்பட்டால் அவருடைய ஆற்றாமையை மறக்கடிக்கும் விதமாய் கொஞ்சம் ஒப்பாரியும் பாடி, அதே பொழுது அந்தச் சோகத்தில் இருந்து உடையவரை வெளிக்கொணரும் வகையில், வாழ்க்கையை இனிமேலும் கொண்டு செல்லுவதற்கு நம்பிக்கையை ஊட்டி, "நாங்கள் எல்லாம் இருக்கிறோம், உன்னை விட்டுவிடுவோமா?" என்று உறுதி அளித்துத் துணையாக இருப்பதில் தான் நம்மை நாமே ஈடுபடுத்திக் கொள்ளுவோம். இதுதான் நம்மூர் வழக்கம்.

சோகத்தின் நடுவில் "அன்றைக்கே அவர் சொன்னார்; இவர் சொன்னார்; கோள் சொல்லிற்று; மதம் சொல்லிற்று; நீ கேட்காமல் போனாய்; இன்றைக்கு எல்லாவற்றையும் இழந்து தவிக்கிறாய்; இது உனக்குத் ஒரு தண்டனை" என்று சொல்லுவதை நாகரிகம் பார்த்துத் தவிர்ப்போம். நண்பர்களுக்கு நான் சொல்லுவது புரியும் என்று எண்ணுகிறேன்.

இந்த மரபு நம்மில் இன்னும் சிலருக்குப் புரியாமல், இழப்பைப் பற்றிய அலசலை இழப்பு நடந்த மறுகணமே தொடங்கிவிடுகிறார்கள். இழப்பில் பாதிக்கப் பட்டவர் தன்னை இழந்து விடுகிற நேரத்தில், சுற்றி இருக்கிறவர்கள் கனிவு காட்ட வேண்டுமே ஒழிய, அறிவு காட்டக் கூடாது. அறிவு காட்டுவது பிண்டம் கொடுத்து முடித்த நாளுக்கு அடுத்த நாளில் வரவேண்டியது.

இன்றைக்கு ஏழாவது நாள்; இனிமேல் அலசலைத் தொடங்குங்கள்; அதில் ஒரு பொருள் இருக்கிறது.

அன்புடன்,
இராம.கி.

In TSCII:

±ô¦À¡ØЧÁ ´ÕÅÕìÌ þÆôÒ ²üÀð¼×¼ý, ¯üÈ¡÷ ¯ÈÅ¢É÷¸û ÜÊ, ®Áîº¼í¨¸ ÓÊòÐ, À¢ñ¼õ ¦¸¡ÎìÌõ Ũà («ó¾ì ¸¡Äò¾¢ø 16 ¿¡ð¸û, þó¾ì ¸¡Äò¾¢ø 5 «øÄÐ 7 ¿¡ð¸û ŨÃ) "²ý þó¾ þÆôÒ ²üÀð¼Ð, ±ýÉ ¦ºö¾¢Õì¸Ä¡õ, ±Ð ¦ºö¡Áø Ţ𧼡õ" ±ýÚ ¬öóÐ ¦¸¡ñÊÕôÀ¾¢ø¨Ä; ¿£¾¢ ¦¿È¢ Å¢Çì¸õ ¦º¡øÄ¢ì ¦¸¡ñÊÕôÀ¾¢ø¨Ä; §ÅñÎÁ¡É¡ø ®ÁíÌ ÓÊÔõ Ũà ¾¨ÄÁ¡ðÊø Å¢Ç째üÈ¢, º¢Å¦¿È¢Â¡Ç÷ Å£ðÊø ¾¢ÕÅ¡º¸Óõ, Å¢ñ¦½È¢Â¡Ç÷ Å£ðÊø ¿¡Ä¡Â¢Ãô ÀÛÅÖõ (þýÛõ þÐ §À¡Ä ŢŢĢÂõ, «øÄÐ Ìáý) ÀÊòÐì ¦¸¡ñÊÕô§À¡õ; þýÛõ Á£È¢É¡ø, ¸¡Â ¿¢¨Ä¡¨Á ÀüȢ º¢ò¾÷ À¡¼ø¸¨Çô À¡Ã¡Â½õ Àñ½¢ì ¦¸¡ñÎ þÕô§À¡õ.

¯Ú¾¢Â¡¸, þÆôÒ ²üÀð¼ÅÕìÌ «È¢×¨Ã ¦º¡øÄ¢ì ¦¸¡ñÊÕì¸ Á¡ð§¼¡õ; «¾üÌ Á¡È¡¸, «ó¾ §¿Ãò¾¢ø «Å§Ã¡Î ¯¼ý ¿¢ýÚ, §¾¡û ¦¸¡ÎòÐ, ¬Ú¾ø ¦º¡øÄ¢, §¾¨ÅôÀð¼¡ø «ÅÕ¨¼Â ¬üÈ¡¨Á¨Â ÁÈì¸ÊìÌõ Å¢¾Á¡ö ¦¸¡ïºõ ´ôÀ¡Ã¢Ôõ À¡Ê, «§¾ ¦À¡ØÐ «ó¾î §º¡¸ò¾¢ø þÕóÐ ¯¨¼ÂŨà ¦ÅǢ즸¡½Õõ Ũ¸Â¢ø, Å¡ú쨸¨Â þÉ¢§ÁÖõ ¦¸¡ñÎ ¦ºøÖžüÌ ¿õÀ¢ì¨¸¨Â °ðÊ, "¿¡í¸û ±øÄ¡õ þÕ츢§È¡õ, ¯ý¨É Å¢ðÎŢΧšÁ¡?" ±ýÚ ¯Ú¾¢ «Ç¢òÐò Ш½Â¡¸ þÕôÀ¾¢ø ¾¡ý ¿õ¨Á ¿¡§Á ®ÎÀÎò¾¢ì ¦¸¡û٧šõ. þо¡ý ¿õã÷ ÅÆì¸õ.

§º¡¸ò¾¢ý ¿ÎÅ¢ø "«ý¨È째 «Å÷ ¦º¡ýÉ¡÷; þÅ÷ ¦º¡ýÉ¡÷; §¸¡û ¦º¡øÄ¢üÚ; Á¾õ ¦º¡øÄ¢üÚ; ¿£ §¸ð¸¡Áø §À¡É¡ö; þý¨ÈìÌ ±øÄ¡Åü¨ÈÔõ þÆóÐ ¾Å¢ì¸¢È¡ö; þÐ ¯ÉìÌò ´Õ ¾ñ¼¨É" ±ýÚ ¦º¡øÖŨ¾ ¿¡¸Ã¢¸õ À¡÷òÐò ¾Å¢÷ô§À¡õ. ¿ñÀ÷¸ÙìÌ ¿¡ý ¦º¡øÖÅÐ ÒâÔõ ±ýÚ ±ñϸ¢§Èý.

þó¾ ÁÃÒ ¿õÁ¢ø þýÛõ º¢ÄÕìÌô Òâ¡Áø, þÆô¨Àô ÀüȢ «Äº¨Ä þÆôÒ ¿¼ó¾ ÁÚ¸½§Á ¦¾¡¼í¸¢Å¢Î¸¢È¡÷¸û. þÆôÀ¢ø À¡¾¢ì¸ô Àð¼Å÷ ¾ý¨É þÆóРŢθ¢È §¿Ãò¾¢ø, ÍüÈ¢ þÕ츢ÈÅ÷¸û ¸É¢× ¸¡ð¼ §ÅñΧÁ ´Æ¢Â, «È¢× ¸¡ð¼ì ܼ¡Ð. «È¢× ¸¡ðÎÅÐ À¢ñ¼õ ¦¸¡ÎòÐ ÓÊò¾ ¿¡ÙìÌ «Îò¾ ¿¡Ç¢ø ÅçÅñÊÂÐ.

þý¨ÈìÌ ²Æ¡ÅÐ ¿¡û; þÉ¢§Áø «Äº¨Äò ¦¾¡¼íÌí¸û; «¾¢ø ´Õ ¦À¡Õû þÕ츢ÈÐ.

«ýÒ¼ý,
þáÁ.¸¢.

எங்கள் யாருக்கும் வெட்கமில்லை

நடந்திருப்பதோ பெருஞ்சோகம்! பிணங்களைக் கண்டெடுத்தவாகில் இருக்கிறார்கள். "எத்தனை பேர் பிழைத்தார்கள், எத்தனை ஊர் அழிந்துபோனது"" என்று அலறிப் புடைத்துக் கொண்டிருக்கையில், "பெரியவாளைச் சிறையில் அடைத்தது தான் இயற்கையின் சீற்றத்திற்குக் காரணம்; பாபம் செய்ததால் தான் அல்லா இந்தத் தண்டனையை அளிக்கிறான்; கர்த்தரை வழிபடாததால் தான் இந்தச் சீரழிவு" என்று முட்டாள் தனமாய்ச் சிலர் மதம் பிடித்துப் புலம்பிக் கொண்டிருக்கும் போது எரிச்சல் மிகுந்து வருகிறது.

கூடவே இன்னொரு வகை மதம்பிடித்த சில அரசியல் வாதிகள், "அந்தக் கட்சிக்காரரின் அமைச்சர் வந்தார்; இந்த நடுவண் அமைச்சர் வரவில்லை; மாநில அரசின் செயற் பாடுகளில் குறை; நடுவண் அரசின் செயற்பாடுகளில் குறை;" என வெட்கமில்லாமால் கட்சி கட்டிக் கொண்டு "இன்னொருவன் கண் நொள்ளைக் கண்" என்று சொல்லிவிடுவதில் குறியாய் இருக்கிறார்கள். ஆக இவர்கள் எல்லோருமே வெட்கமில்லாமல், "எரிகிற வீட்டில் பிடுங்குவது ஆதாயம்" என்று பார்ப்பார்கள் போலும்.

சரி இது தான் இப்படி என்றால், தொலைக்காட்சிகளிலோ இசைக்கச்சேரி நிற்கவில்லை; பரிசளிப்பு; பட்டங்கள் வழங்குதல், தலையாட்டிக் கொள்ளுதல் என எதுவுமே நிற்கவில்லை; தொலைக்காட்சித் தொடர்கள் நிற்கவில்லை; விவரங் கெட்ட கூத்துக்கள் நிற்கவில்லை; ஆங்கிலப் புத்தாண்டிற்கு யாரோ ஒரு திரைப்பட நடிகையோ, நடிகனோ பினாத்திக் கொண்டு இருப்பார்கள்; அதை தொலைக்காட்சிகளும் ஒளிபரப்பிக் கொண்டு இருக்கும். மொத்தத்தில் இங்கே யாருக்கும் வெட்கமில்லை;

உள்ளுர் தொலைக்காட்சிகளின் நடத்தைதான் கேவலம் (NDTV ஒரு விதிவிலக்கு; அவர்களுக்காவது மனித நேயம் என்று ஒன்று மிஞ்சி இருக்கிறதே!) என்றால், வெளிநாட்டுத் தொலைக்காட்சிகளிலும் பிபிசி தவிர்த்து மற்றவற்றில் தமிழகத்தையும், ஈழத்தையும், சிங்களத்தையும், அந்தமான் நக்கவரத்தையும் தேடித்தான் பிடிக்க வேண்டும் போல இருக்கிறது.

இன்று, நடுத்தர வருக்கத்தைச் சேர்ந்த நண்பர் ஒருவர் கேள்வி கேட்டார்; அவரை யாரோ ஒருவர் கேள்வி கேட்டார்களாம்; எனவே என்னிடம் அதே அய்யப்பாட்டை முன்னிட்டுத் தான் விளங்கிக் கொள்ளக் கேட்கிறார்.

"இவ்வளவு தூரம் கடற்கரை ஓரமாய் பிணங்கள் விரவிக் கிடக்கிற நேரத்தில், கிணறுகளில் இருந்து இறைத்துப் பின் குடிநீர் ஆலைகளில் புட்டில்களில் அடைத்து நமக்கு விற்கும் குடிநீர் தூய்மையாக இருக்குமா? குறிப்பாக புட்டில்களில் அடைத்துவரும் குடிநீரைக் குடிக்கலாமா?"

எனக்குக் கோவம் பொத்துக் கொண்டு வந்தது. "அந்த ஆளிடம் போய்ச் சொல்லுங்கள். புரத மூலக்கூறுகள் மிகப் பெரிதானவை; குடிநீர் ஆலைகளில் உள்ள செய்முறையில், எதிர் ஊடுகைப் படலத்தின் நூகப் புரைகளை (micropores in the reverse osmosis membranes) மீறி இந்த மாசுகள் வந்து சேராது; எனவே புட்டில் நீரை நம்பகமாக வாங்கலாம்; மீறியும் அந்த ஆளுக்கு அய்யம் இருப்பின் வாங்கிய குடிநீரைக் கொதிக்க வைத்துக் குடிக்கச் சொல்லுங்கள்" என்றேன்.

ஊரெங்கும் ஒப்பாரி; ஒப்பாரிக்கிடையில் இப்படி கீறல் விழுந்த ஓலங்கள். கேட்டால் சொக ஆதாரமாம்; மண்ணாங்கட்டி. இப்படியும் சில பெருகபதிகள் (brahaspathis) இந்த நாட்டில் வசிக்கிறார்களே? மக்களின் மூடத்தனங்களுக்கு எல்லையே கிடையாதா? மனிதநேயம் என்பதே கிடையாதா? இறைவா, இவர்களுக்கு அறிவைக் கொடு.

அன்புடன்,
இராம.கி.

In TSCII:

¿¼ó¾¢ÕôÀ§¾¡ ¦ÀÕ狀¡¸õ! À¢½í¸¨Çì ¸ñ¦¼Îò¾Å¡¸¢ø þÕ츢ȡ÷¸û. "±ò¾¨É §À÷ À¢¨Æò¾¡÷¸û, ±ò¾¨É °÷ «Æ¢óЧÀ¡ÉÐ"" ±ýÚ «ÄÈ¢ô Ò¨¼òÐì ¦¸¡ñÊÕ쨸¢ø, "¦ÀâÂÅ¡¨Çî º¢¨È¢ø «¨¼ò¾Ð ¾¡ý þÂü¨¸Â¢ý º£üÈò¾¢üÌì ¸¡Ã½õ; À¡Àõ ¦ºö¾¾¡ø ¾¡ý «øÄ¡ þó¾ò ¾ñ¼¨É¨Â «Ç¢ì¸¢È¡ý; ¸÷ò¾¨Ã ÅÆ¢À¼¡¾¾¡ø ¾¡ý þó¾î º£ÃÆ¢×" ±ýÚ Óð¼¡û ¾ÉÁ¡öî º¢Ä÷ Á¾õ À¢ÊòÐô ÒÄõÀ¢ì ¦¸¡ñÊÕìÌõ §À¡Ð ±Ã¢îºø Á¢ÌóÐ ÅÕ¸¢ÈÐ.

ܼ§Å þý¦É¡Õ Ũ¸ Á¾õÀ¢Êò¾ º¢Ä «Ãº¢Âø Å¡¾¢¸û, "«ó¾ì ¸ðº¢ì¸¡Ãâý «¨Áîº÷ Åó¾¡÷; þó¾ ¿ÎÅñ «¨Áîº÷ ÅÃÅ¢ø¨Ä; Á¡¿¢Ä «Ãº¢ý ¦ºÂü À¡Î¸Ç¢ø ̨È; ¿ÎÅñ «Ãº¢ý ¦ºÂüÀ¡Î¸Ç¢ø ̨È;" ±É ¦Åð¸Á¢øÄ¡Á¡ø ¸ðº¢ ¸ðÊì ¦¸¡ñÎ "þý¦É¡ÕÅý ¸ñ ¦¿¡û¨Çì ¸ñ" ±ýÚ ¦º¡øĢŢΞ¢ø ÌȢ¡ö þÕ츢ȡ÷¸û. ¬¸ þÅ÷¸û ±ø§Ä¡Õ§Á ¦Åð¸Á¢øÄ¡Áø, "±Ã¢¸¢È Å£ðÊø À¢ÎíÌÅÐ ¬¾¡Âõ" ±ýÚ À¡÷ôÀ¡÷¸û §À¡Öõ.

ºÃ¢ þÐ ¾¡ý þôÀÊ ±ýÈ¡ø, ¦¾¡¨Ä측𺢸Ǣ§Ä¡ þ¨ºì¸î§ºÃ¢ ¿¢ü¸Å¢ø¨Ä; ÀâºÇ¢ôÒ; Àð¼í¸û ÅÆí̾ø, ¾¨Ä¡ðÊì ¦¸¡ûÙ¾ø ±É ±ÐקÁ ¿¢ü¸Å¢ø¨Ä; ¦¾¡¨Ä측ðº¢ò ¦¾¡¼÷¸û ¿¢ü¸Å¢ø¨Ä; Å¢ÅÃí ¦¸ð¼ ÜòÐì¸û ¿¢ü¸Å¢ø¨Ä; ¬í¸¢Äô Òò¾¡ñÊüÌ Â¡§Ã¡ ´Õ ¾¢¨ÃôÀ¼ ¿Ê¨¸§Â¡, ¿Ê¸§É¡ À¢É¡ò¾¢ì ¦¸¡ñÎ þÕôÀ¡÷¸û; «¨¾ ¦¾¡¨Ä측𺢸Ùõ ´Ç¢ÀÃôÀ¢ì ¦¸¡ñÎ þÕìÌõ. ¦Á¡ò¾ò¾¢ø þí§¸ ¡ÕìÌõ ¦Åð¸Á¢ø¨Ä;

¯ûÙ÷ ¦¾¡¨Ä측𺢸Ǣý ¿¼ò¨¾¾¡ý §¸ÅÄõ (NDTV ´Õ Å¢¾¢Å¢ÄìÌ; «Å÷¸Ù측ÅÐ ÁÉ¢¾ §¿Âõ ±ýÚ ´ýÚ Á¢ïº¢ þÕ츢ȧ¾!) ±ýÈ¡ø, ¦ÅÇ¢¿¡ðÎò ¦¾¡¨Ä측𺢸ǢÖõ À¢À¢º¢ ¾Å¢÷òÐ ÁüÈÅüÈ¢ø ¾Á¢Æ¸ò¨¾Ôõ, ®Æò¨¾Ôõ, º¢í¸Çò¨¾Ôõ, «ó¾Á¡ý ¿ì¸ÅÃò¨¾Ôõ §¾Êò¾¡ý À¢Êì¸ §ÅñÎõ §À¡Ä þÕ츢ÈÐ.

þýÚ, ¿Îò¾Ã ÅÕì¸ò¨¾î §º÷ó¾ ¿ñÀ÷ ´ÕÅ÷ §¸ûÅ¢ §¸ð¼¡÷; «Å¨Ã ¡§Ã¡ ´ÕÅ÷ §¸ûÅ¢ §¸ð¼¡÷¸Ç¡õ; ±É§Å ±ýÉ¢¼õ «§¾ «öÂôÀ¡ð¨¼ ÓýÉ¢ðÎò ¾¡ý Å¢Çí¸¢ì ¦¸¡ûÇì §¸ð¸¢È¡÷.

"þùÅÇ× àÃõ ¸¼ü¸¨Ã µÃÁ¡ö À¢½í¸û Å¢ÃÅ¢ì ¸¢¼ì¸¢È §¿Ãò¾¢ø, ¸¢½Ú¸Ç¢ø þÕóÐ þ¨ÈòÐô À¢ý ÌÊ¿£÷ ¬¨Ä¸Ç¢ø ÒðÊø¸Ç¢ø «¨¼òÐ ¿ÁìÌ Å¢üÌõ ÌÊ¿£÷ àö¨Á¡¸ þÕìÌÁ¡? ÌÈ¢ôÀ¡¸ ÒðÊø¸Ç¢ø «¨¼òÐÅÕõ ÌÊ¿£¨Ãì ÌÊì¸Ä¡Á¡?"

±ÉìÌì §¸¡Åõ ¦À¡òÐì ¦¸¡ñÎ Åó¾Ð. "«ó¾ ¬Ç¢¼õ §À¡öî ¦º¡øÖí¸û. Òþ ãÄìÜÚ¸û Á¢¸ô ¦À⾡ɨÅ; ÌÊ¿£÷ ¬¨Ä¸Ç¢ø ¯ûÇ ¦ºöӨȢø, ±¾¢÷ °Î¨¸ô À¼Äò¾¢ý á¸ô Ҩø¨Ç (micropores in the reverse osmosis membranes) Á£È¢ þó¾ Á¡Í¸û ÅóÐ §ºÃ¡Ð; ±É§Å ÒðÊø ¿£¨Ã ¿õÀ¸Á¡¸ Å¡í¸Ä¡õ; Á£È¢Ôõ «ó¾ ¬ÙìÌ «öÂõ þÕôÀ¢ý Å¡í¸¢Â ÌÊ¿£¨Ãì ¦¸¡¾¢ì¸ ¨ÅòÐì ÌÊì¸î ¦º¡øÖí¸û" ±ý§Èý.

°¦ÃíÌõ ´ôÀ¡Ã¢; ´ôÀ¡Ã¢ì¸¢¨¼Â¢ø þôÀÊ ¸£Èø Å¢Øó¾ µÄí¸û. §¸ð¼¡ø ¦º¡¸ ¬¾¡ÃÁ¡õ; Áñ½¡í¸ðÊ. þôÀÊÔõ º¢Ä ¦ÀÕ¸À¾¢¸û (brahaspathis) þó¾ ¿¡ðÊø ź¢ì¸¢È¡÷¸§Ç? Áì¸Ç¢ý ã¼ò¾Éí¸ÙìÌ ±ø¨Ä§Â ¸¢¨¼Â¡¾¡? ÁÉ¢¾§¿Âõ ±ýÀ§¾ ¸¢¨¼Â¡¾¡? þ¨ÈÅ¡, þÅ÷¸ÙìÌ «È¢¨Åì ¦¸¡Î.

«ýÒ¼ý,
þáÁ.¸¢.

ஒருங்குறி - மறுமொழி

சங்கமம் 7வது தமிழ் இணைய மாநாட்டு சிறப்பிதழில் உத்தமம் நிர்வாகிகள் சிறப்பு வலைச் செவ்வி ஒன்றை அளித்திருந்தனர். அதற்கு மறுமொழியாக இப்பொழுதைய ஒருங்குறி பற்றி நான் எழுப்பிய சில கேள்விகளையும், கருத்துக்களையும்

http://www.e-sangamam.com/madal1.asp

என்ற சுட்டியில் படிக்கலாம்.

அன்புடன்,
இராம.கி.

In TSCII:

ºí¸Áõ 7ÅÐ ¾Á¢ú þ¨½Â Á¡¿¡ðÎ º¢ÈôÀ¢¾Æ¢ø ¯ò¾Áõ ¿¢÷Å¡¸¢¸û º¢ÈôÒ Å¨Äî ¦ºùÅ¢ ´ý¨È «Ç¢ò¾¢Õó¾É÷. «¾üÌ ÁÚ¦Á¡Æ¢Â¡¸ þô¦À¡Ø¨¾Â ´ÕíÌÈ¢ ÀüÈ¢ ¿¡ý ±ØôÀ¢Â º¢Ä §¸ûÅ¢¸¨ÇÔõ, ¸ÕòÐ츨ÇÔõ

http://www.e-sangamam.com/madal1.asp

±ýÈ ÍðÊ¢ø ÀÊì¸Ä¡õ.

«ýÒ¼ý,
þáÁ.¸¢.

திண்ணைப் பள்ளிக்கூடம் - 3

ஒன்பான் இராக்கள் என்று இந்தக் கட்டுரையின் ஊடே இரண்டாம் பகுதியில் சொல்லும் போது வந்த "திகழிகள்" என்ற சொல்லைக் கண்டு திகைக்க வேண்டாம். புவியைச் சுற்றி நிலவு வரும் 360 பாகைகளில் ஒவ்வொரு முப்பது பாகை நகர்ச்சிக்கான நேரத்தையும் ஒரு திகழி என்றே இந்திய வானியல் கொள்ளுகிறது. (அதாவது நிலவு அத்தனை நேரம் ஒளி தந்து திகழ்கிறது. எனவே அந்த நேரம் ஒரு திகழி) இந்தத் திகழி>திகதியாகி ஈழத்தில் இன்றும் நிற்கிறது. இன்னும் திரித்து ககரத்தை ஹகரம் ஆக்கி அதையும் ஒலிக்காது முடிவில் நாம் திதிஎன்று ஆக்கி விட்டோ ம். இந்த வரையறையின் படி நிலவின் முழு வட்ட நகர்ச்சி 30 திகழியில் நடைபெறுகிறது. தமிழில் முதல் திகழியை அமையுவா (அமைகின்ற உவா அமையுவா>அமாவாசை) என்றும், அடுத்த திகழியை புதுமைத் திகழி என்றும் (புதுமை>ப்ரதமை; தமிழில் புதுமை, புதியது, புதுசு என்பது முதல் என்ற பொருளையும் கொடுக்கும்; மங்கலம் கருதித் தமிழில் பல நிகழ்வுகளில் ஒன்று என்று எண்களைத் தொடங்குவதில்லை. புதுசு, அல்லது முதல் என்றே தொடங்குவர். அறுவடையில் நெல்லை அளந்து போடும் போது பொலிசு என்று தான் தொடங்குவார்கள். இன்றைக்கு அதை வடமொழிப் படுத்தி இலாபம் என்று சொல்லுவதும் உண்டு. மாதத்தில் முதல் தேதி என்ன என்று தான் நாட்டுப்புறங்களில் சொல்லுவோம். இந்த மரபு தெரியாமல் இன்றைக்கு நகரத்தைச் சேர்ந்த பலரும் ஒன்றாம் தேதி என்று சொல்லுகிறார்கள். இது தமிழர் பழக்கம் அல்ல.) இதுபோல 14ம் திகழி கழிந்து 15ம் திகழியை பூரணை உவா (பூரணிக்கிற உவா பூரணை உவா; இதைப் பூரும் உவா> பூருவா என்றும் சொல்லுவது உண்டு; பூரணம்>பௌர்ணமி) என்றும் சொல்லுகிறோம்.

இந்திய வானியல் கணக்குகள் மூன்று வகையானவை; ஒன்று சந்திர மானம்; இன்னொன்று சூரிய மானம்; மூன்றாவது சந்திர சூரிய மானம். மானம் என்பது மானித்தல் (கணக்குப் போடுதல், அளவிடுதல்) என்ற வினைச்சொல்லின் வழிக் கிளைத்த பெயரைக் குறிக்கும். தமிழ்நாட்டிலும், சேரலத்திலும் சந்திர சூரிய மானத்தையே பின்பற்றுகிறோம். ஆந்திரத்தில் சந்திரமானம் மட்டுமே பின்பற்றப் படுகிறது.

நாளாவட்டத்தில் சந்திரமானத்தில் வந்து போகும் வரையறைகளையும், சூரியமானத்தில் வந்துபோகும் வரையறைகளையும் ஏதோ ஒரு மாதிரிக் கலந்து விரவிச் சொல்லும் போது சிலருக்கு அது குழப்பமாகவே இருக்கும். மாந்த வாழ்வில் ஒவ்வொரு இரவிலும் காணமுடிகிற நிலவின் நகர்ச்சி (அதன் வேகத்தால்) நமக்குச் சட்டென்று புலப்படும். இந்த நகர்ச்சியைப் பார்க்கும் போது, சூரிய நகர்ச்சி ஒப்பீட்டு அளவில் கொஞ்சம் இழுவை(slow)யானது. அதனால் அதை அவ்வளவு எளிதில் உணர முடிவதில்லை.

முதலில் மாதம் என்ற கருத்தீட்டைப் பார்ப்போம். மாதம் என்ற சொல் இன்றைக்குப் பொதுப்படையாக ஒரு month-யைக் குறித்தாலும் அந்தச்சொல்லின் வேர் மதி (நிலவு) என்ற சொல்லில், நிலவின் நகர்ச்சியில் இருந்து தான் கிளைத்தது. சந்திர மானக் கணக்கில் சூரியனுக்கும், புவிக்கும் இடையில் உவா (= நிலவு = சந்திரன்) வந்து அமை உவாவாய்த் (இருண்டு போன சந்திரன்) தொடங்கிப் பின் பூரணை உவாவாய் வளர்ந்து, மீண்டும் தேய்ந்து அடுத்த அமையுவா வரும் வரை உள்ள காலத்தை ஒரு மாதம் என்று புரிந்து பின் அதைத் திங்கள் (=நிலா) என்று சொல்லத் தொடங்கினார்கள். சித்திரைத் திங்கள், ஐப்பசித் திங்கள் என்ற சொற்கள் எல்லாம் இப்படி வந்தவை தான். சந்திர மானக் கணக்கில் 30 திகழிகள் அடங்கியது ஒரு சந்திர மாதம் அதாவது ஒரு திங்கள்.

மாதம் என்ற பருவத்தைப் புரிந்து கொண்டது நிலவின் நகர்ச்சியால் தான். பின்னால் இந்தச் சொல்லின் ஆட்சியை மேலும் நீட்டி சூரிய மானக் கணக்கிலும் அதே சொல்லைப் பயன்படுத்தினார்கள். அதாவது, சூரிய மானக் கணக்கில் ஒரு ஆண்டில் சூரியன் முழு வட்டமாய் நகர்வதாய்த் தோற்றம் அளிப்பதை (புவிதான் உண்மையாய் வட்டமாய் நகர்ந்தாலும்) அப்படியே ஏற்றுக் கொண்டு, இந்த நகர்ச்சித் தோற்றத்தில் பன்னிரண்டில் ஒரு பங்கான 30 பாகையைக் கடக்குகின்ற காலத்தையும் ஒரு மாதம் என்றே பின்னால் சொல்ல முற்பட்டார்கள்; இந்த மாதத்தைக் கல்வெட்டுகளில் விதப்பாய்க் குறிப்பதற்கென ஞாயிறு என்ற சொல்லைப் பயனாக்கி இருக்கிறார்கள்; கும்ப ஞாயிறு, துலை ஞாயிறு என்றெல்லாம் கல்வெட்டுக்களில் வரும். இதைத்தான் இன்னொரு வகையில் வடமொழிப்படுத்தி பன்னிரு ஆதித்தர்கள் (ஞாயிற்றர்களும் ஆதித்தர்களும் ஒலியால் இணைந்தவர்கள்; அதை இன்னொரு முறை பார்க்கலாம்) என்றும் அழைத்தார்கள். (இப்படிப் பல தமிழ்ச் சொற்களை வடமொழிப் படுத்தி நம்முடைய மூலம் காணவொட்டாமல் தொலைத்தது தமிழில் ஏராளம்.)

இப்படி ஞாயிற்று மாதங்களும், திங்கள் மாதங்களும் அடிப்படையில் வெவ்வேறு நேரப் பரிமானத்தைக் குறிப்பவை. இவற்றைப் பிரித்து உணரும் பழக்கம் இன்றைக்கும் சேரலத்தில் இருக்கிறது. நம் தமிழ்நாட்டில் தான் இந்தப் பழக்கத்தை விட்டு மாதங்களை குழப்பமானபடி பெயர் மாற்றி அழைக்கத் தொடங்கி விட்டோ ம்; களப்பிரர் காலத்தில் ஞாயிற்று மாதங்களை தனிப் பெயர்களாலும், திங்கள் மாதங்களை தனிப் பெயர்களாலும் அழைக்கும் வழக்கம் விட்டுப் போய், ஞாயிற்று மாதங்களை திங்கள் மாதங்களின் பெயராலேயே அழைக்கும் விந்தையான பழக்கம் நம்மூரில் ஏற்பட்டுப் போனது. (ஒருவேளை களப்பிரர்கள் வடுகர்கள் - கன்னட, ஆந்திரப் பகுதியாளர்கள், சந்திர மானத்தைக் கடைப்பிடிப்பவர்கள் என்பதால் ஏற்பட்டதோ என்னவோ?) இந்த மாற்றத்தின் விளைவால் தமிழ்நாட்டில் மேய மாதத்தை சித்திரை என்றும், சுறவ மாதத்தை தை என்றும், மீன மாதத்தைப் பங்குனி என்றும், இன்னும் இதுபோலவும் சொல்லத் தொடங்கிவிட்டோ ம். (இங்கே இரண்டு வரையறைகள் கலந்து கிடக்கின்றன.) இந்தக் குழப்பம் நமக்குப் புரிபட்டால் தான் நம்முடைய மரபு விழாக்களின் பொருள் புரியத் தொடங்கும். உண்மையில் சேரலத்தார் பழக்கம் தெரியவில்லையென்றால் பழைய மரபுகளை நாம் மீட்டெடுப்பது சிக்கலாய் இருக்கும். (சூரிய மான மாதங்களை ஞாயிற்று மாதங்களாய் அழைப்பது தான் சரி என்று உணர்ந்து இந்தக் காலத் தனித்தமிழ்த் தாளிகைகள் அப்படியே குறித்து வருகின்றன. இதன் பொருள் சித்திரை....பங்குனி போன்ற திங்கள் மாதங்கள் நமக்கு வேண்டாதவை என்று பொருளல்ல. அவற்றின் பயன்பாடு இன்னொருவிதம் என்பதை நாம் புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.) [இந்தக் கட்டுரை நெடுகிலும் புரட்டாசித் திங்கள் என்றால் அது புரட்டாசி என்ற பெயர் கொண்ட சந்திர மான மாதம் என்றும், கன்னி ஞாயிறு என்றால் அது சூரிய மான மாதம் என்றும் புரட்டாசி மாதம் என்றால் கன்னி ஞாயிற்றிற்கு சந்திரமானப் பெயரிட்டு தமிழ்நாட்டில் மட்டும் அழைக்கும் சூரியச் சந்திர மான மாதம் என்று கொள்ள வேண்டுகிறேன்.]

இதே போல சூரியன் எழுந்து உயர்ந்து பின் வீழ்ந்து மீண்டும் எழும் வரை உள்ள நேரத்தைக் குறிக்க, இரண்டு விதமான சொற்கள் பொருள் நீட்சி பெற்றுள்ளன. சூரியன் விழுந்ததில் இருந்து மீண்டும் எழும் வரை உள்ள பொழுதைக் குறிக்கும் சொல்லான நாள் என்பது பொருள் நீட்சி பெற்று பகல்/இரவு இணைந்த பொழுதைக் குறித்தது. இதே போல நிலவின் 30 பாகை நகர்ச்சி நேரத்தைக் குறிக்கும் சொல்லான திகழி/திகதி நீட்டம் பெற்று தேதி என்றாகி சூரியனின் பகல்/இரவு இணைந்த பொழுதையும் குறித்தது. (வானியற் கலைச்சொற்கள் இப்படிக் குழப்பத்தில் இருந்து புழக்கம் காரணமாய்க் கூர்மை பெற்றுள்ளன.)

மாதங்களுக்கும் மேல் அடுத்துள்ள காலம் பெரும்பொழுது என்றும் இருது(>ருது) என்றும் தமிழரால் அறியப்பட்டது. இருது என்ற சொல் வடபுலத்தில் பரவியது. ஓராண்டின் பருவ காலங்களை ஈரிரு மாதங்களாய்ப் பிரித்து இளவேனில், வேனில், கார், கூதிர், முன்பனி, பின்பனி என்று ஆறு பெரும் பொழுதாக நம்மவர்கள் அழைத்திருந்தார்கள். இதையே வடநாட்டில் பசந்த இருது (>வசந்த ருது), கரும இருது (>கரிஷ்ம ருது), வழிய இருது (>வர்ஷ ருது), சொரித இருது (சரத் ருது), குமைந்த இருது(>ஹேமந்த ருது), சிதற இருது (>சிசிர ருது) என்று சொல்லுவார்கள். ஒவ்வொரு இருதும் இரண்டிரண்டு மாதங்கள். ஓராண்டைப் பெரும்பொழுதாய்ப் பிரிக்கும் போது மேலை நாட்டில் நான்காய்க் கொள்ளும் போது, நம்மூரில் மட்டும் (அதனால் வடபுலத்திலும்) ஆறு பெரும்பொழுதுகளாய் அறியப் பட்டன.

ஆனால் இந்த இருதுகள் என்ற பெரும்பொழுதுகள் இரண்டிரண்டு சூரிய மாதங்களைக் குறித்தனவா, அல்லது சந்திர மாதங்களைக் குறித்தனவா என்றால் அவை சூரிய மாதங்களைத்தான் குறித்திருக்க வேண்டும் என்று ஓர்ந்து சொல்லலாம். சூரியமான ஆண்டு என்பதைத் திருப்ப ஆண்டு (tropical year) என்றே மேலையர் சொல்லுவார்கள்; அதாவது புவியில் இருந்து சூரியனைப் பார்க்கும் போது அது சுறவத் திருப்பத்தில் (tropic of capricorn) தொடங்கி, வடக்கு நோக்கி நகர்ந்து புவிநடுக் கோட்டையும் தாண்டி கடகத் திருப்பம் (tropic of cancer) வரை வந்து பின் மீண்டும் தெற்கு நோக்கித் திரும்பி நகர்ந்து முடிவில் சுறவத் திருப்பத்தைத் தொடுவது வரை ஆகும் காலத்தை (ஒரு திருப்பக் கோட்டில் தொடங்கி இன்னொரு திருப்பக் கோட்டைத் தொட்டு மீண்டும் முதல் திருப்பக் கோட்டிற்கு வந்து சேரும் காலத்தை) ஒரு திருப்ப ஆண்டு அல்லது சூரியமான ஆண்டு என்று சொல்லுகிறோம். (பருவம் பார்த்துத் திரும்புகிற காரணத்தால் அது திருப்ப ஆண்டு. திருப்பம் என்ற சொல் turn என்பதற்கு இன்றைக்கும் நாட்டுப்புறத்தில் பயன்படும் சொல். turn என்பதற்கும் tropic என்பதற்கும் பெருத்த வேறுபாடு கிடையாது.)

tropics:
1391, "either of the two circles in the celestial sphere which describe the northernmost and southernmost points of the ecliptic," from L.L. tropicus "of or pertaining to the solstice" (as a noun, "one of the tropics"), from L. tropicus "pertaining to a turn," from Gk. tropikos "of or pertaining to a turn or change, or to the solstice" (as a noun, "the solstice"), from trope "a turning" (see trope). The notion is of the point at which the sun "turns back" after reaching its northernmost or southernmost point in the sky. Extended 1527 to the corresponding latitudes on the earth's surface (23 degrees 28 minutes north and south); meaning "region between these parallels" is from 1837. Tropical "hot and lush like the climate of the tropics" is first attested 1834.

இந்திய வானியலின் படி ஆண்டுகளிலே கூட மூன்று விதம் உண்டு. ஒன்று 12 சந்திர மாதங்கள் அடங்கிய ஒரு சந்திரமான ஆண்டு. இது 354.3670583 நாட்களைக் குறிக்கும். சந்திர மானத்தில் சந்திர மாதம் தான் அடிப்படை அலகு (basic unit). மாதத்தைப் பன்னிரண்டால் பெருக்கி வரும் சந்திர ஆண்டு என்ற அளவு ஒரு வழிப்பட்ட எண்ணளவு (derived quantity); முதற்பட்ட எண்ணளவு (primary quantity)அல்ல.

இரண்டாம் வகை ஆண்டு என்பது புவியில் இருந்து சூரியனையும் அதன் பின்புலனையும் பார்த்துப் பொருத்திக் கொண்டு பின் சூரிய நகர்ச்சிஒரு வட்டம் முடிந்த பின், அதே பொருத்தம் வரும் வரை காத்திருந்து நாட்களைக் கணக்கிடுவது. இந்தப் பொருத்தம் 365.24219878 நாட்களுக்கு ஒருமுறை நடக்கும். இப்படிப் பொருத்தம் நடக்கும் நேரம் ஓர் ஆண்டு எனப்படும். சூரிய மானத்தில் ஆண்டு என்பதுதான் முதற்பட்ட எண்ணளவு; மாதம் என்பது இங்கே வழிப்பட்ட எண்ணளவு; சூரிய மானத்தின் படி உள்ள ஆண்டைச் சூரிய ஆண்டு என்று இந்திய வானியலிலும், திருப்ப ஆண்டு (tropical year) என்று மேலை வானியலிலும் குறிப்பிடுவார்கள்.

மூன்றாவது முறையில் சூரியனுக்கு மாறாய், வேறு ஏதேனும் ஒரு விண்மீனை எடுத்துக் கொண்டு அந்த விண்மீன் நாம் அடிப்படையாய் எடுத்துக் கொண்ட 27 விண்மீன் கூட்டங்களோடு எப்படிப் பொருந்துகிறது, மீண்டும் ஒரு முழு வட்ட நகர்ச்சிக்குப் பிறகு அதே பொருத்தம் எத்தனை நாளில் வருகிறது என்று பார்ப்பார்கள். இந்தப் பொருத்தம் 365.25636556 நாட்களுக்கு ஒருமுறை நடக்கும். இந்த நேரத்தை ஓர் ஆதிரை ஆண்டு என்று சொல்லுவார்கள். (ஆதிரை - astra = விண்மீன்; குறிப்பாக நம் திருவாதிரை மீன் என்ற விதப்புச் சொல்லே பொதுமைப் பெயராய் நீட்சி பெற்றிருக்கிறது. திருவாதிரையைச் சிவனுக்கு உரியதாய்ச் சொன்னது இங்கு நினைவு கூறத் தக்கது; ஆதிரை ஆண்டு sideral year என்று மேலை மொழிகளில் சொல்லப் படும்)

ஆதிரை ஆண்டிற்கும், சூரிய ஆண்டிற்கும் இடையே மொத்த நாட்களில் சிறிது வேறுபாடு உண்டு. ஆதிரை ஆண்டின் தொடக்கம் என்பது கூர்ந்து கவனித்தால் மாற்றம் இல்லாது ஒரே நாளில் இருப்பது. ஆனால் சூரிய ஆண்டின் தொடக்கமோ கொஞ்சம் கொஞ்சமாய் முன் நகர்ந்து கொண்டே இருக்கிறது. புவியின் நகர்ச்சியைப் பார்க்கின்ற பார்வையாளர் புவியில் மேல் இல்லாமல் வானில் இருந்து பார்த்தால் ஆதிரை ஆண்டு என்பதுதான் சரியாக இருக்கும். ஏனென்றால் புவிக்கு தன்னுருட்டல் (rotation), வலயம் (revolution) போக கிறுவாட்டம் (gyration), நெற்றாட்டம் (nutation)என்ற இன்னும் இரு இயக்கங்கள் இருக்கின்றன. இவையே சூரிய ஆண்டின் தொடக்கத்தையே முன் நோக்கி நகர்த்திக் கொண்டு இருக்கின்றன. ஆதிரை ஆண்டிற்கும், சூரிய ஆண்டிற்கும் இடையே வேறுபாட்டைக் கணக்கிட்டால் சூரிய ஆண்டு ஆதிரை ஆண்டைக் காட்டிலும் 0.01416678 நாட்களின் முன்னேயே முடிந்துவிடும். இன்னொரு விதமாய்ப் பார்த்தால், திருப்ப ஆண்டின் நகர்ச்சி ஆதிரை ஆண்டின் நகர்ச்சியைக் காட்டிலும் 0.01396291 பாகையில் நகர்ச்சி கூடுதலாய் இருக்கும். அது மட்டுமல்ல; ஒவ்வொரு ஆண்டும் இந்த நகர்ச்சி வேறுபாடு முன்சென்று கொண்டே இருக்கும்; சேர்த்து வைத்துப் பார்க்கும் போது, 71.61832226 ஆண்டுகளில் இந்த நகர்ச்சி 1 பாகையும், 25782.59601 ஆண்டுகளில் இந்த நகர்ச்சி 360 பாகையாய் விலகி நகர்ந்து இருக்கும். இப்படித் திருப்ப ஆண்டு, ஆதிரை ஆண்டிலிருந்து விலகி முன்செல்வதைத் தான் புறச்செலவம் (precession) என்று வானியலில் சொல்லுவார்கள்.

இந்தப் புறச்செலவத்தைக் கணக்கிடாமல், நூற்றாண்டு கணக்கான நாட்டு வரலாறுகளையும், குமுக மரபுகளையும் சரியானபடி புரிந்து கொள்ள முடியாது. புறச்செலவம் காரணமாய் சூரியமான ஆண்டின் தொடக்கமும், பெரும்பொழுதுகளின் தொடக்கங்களும், இந்தக் காலத்தில் கிட்டத்தட்ட 24.35269482 நாட்கள் தள்ளிப் போய்விட்டன. காட்டாக சங்கம் மருவிய காலத்தில் (AD 285) இருந்த கணக்கின் படி ஏப்ரல் - 14ல் தொடங்க வேண்டிய இளவேனில் பருவம் இப்பொழுது மார்ச்சு 21-லேயே தொடங்கி விடுகிறது. (ஆனாலும் ஆண்டுத் தொடக்கத்தை இன்னும் பழைய பழக்கத்தை வைத்து ஏப்ரல் 14 என்றே சொல்லிவருகிறோம்.) இதே போல செப்டம்பர் 22 லேயே கூதிர் காலம் இப்பொழுது தொடங்கிவிடுகிறது. இருந்தாலும் நாம் பழைய முறைப்படி கூதிர் காலத்தை அக்டோ பர் 16 - ல் தொடங்குவதாய்ச் சொல்லிக் கொண்டு இருக்கிறோம்.

முன்னால் காலங்கள் என்ற கட்டுரைத் தொடரின் 5 - ஆம் அதிகாரத்தில் புறத்தொய்ய நேரம் (ப்ரதோஷ நேரம்), புறத்தொய்ய நாள் (ப்ரதோஷ நாள்), புறத்தொய்ய மாதம் (ப்ரதோஷ மாதம்) பற்றிச் சொல்லியிருந்தேன். புறத்தொய்ய சூரிய மாதம் தான் புறத்தொய்யை>புறத்தோயை>புறத்தோசி>புரட்டாசி என்று ஆகும். (ஏற்கனவே சொன்னது போல் கன்னி ஞாயிற்றைத் தமிழ்நாட்டில் புரட்டாசி மாதம் என்று சொல்லுகிறோம்.) தொய்யம் என்பது இருளை, மாலை நேரத்தைக் குறிக்கும். புறத்தொய்யை என்பது இருளுக்குச் சற்று முந்திய நிலை. நாள் கணக்கில் பார்த்தால் இருள் என்னும் தொய்யம் சூரியன் மறைந்ததிற்குப் பின் உள்ள நேரம். மாதக் கணக்கில் பார்த்தால் நிலவின் ஒளி தேய்ந்து வருவது ஒரு தொய்யம். ஆண்டுக் கணக்கில் பார்த்தால், கூதிர் காலம் தொடங்குவது இருள் சூழ்வதற்கு ஒப்பானது. புரட்டாசி மாதம் என்பது ஓர் ஆண்டின் மூன்றாம் பெரும்பொழுதான கார்காலத்தின் கடைசியாயும், கூதிர்காலம் தொடங்குவதற்கு சற்று முன்பாயும் உள்ள மாதம். எனவே தொய்யம் தொடங்குவதற்கு முன்னுள்ள புறத்தொய்ய மாதம். கூதிரின் முதல் சூரியச் சந்திர மாதம் அய்ப்பதி>அய்ப்பசி மாதம் ஆகும். (மேய், யா, யாடு என்பதெல்லாம் ஆட்டைக் குறிக்கும் சொற்கள். அய்ப்பதி என்பது வடமொழியில் அஜபதி>அஸுபதி என்று ஆகும். மீண்டும் தமிழ்ப்படுத்துவதில் அதை அசுபதி என்று சொல்லுவோம். அஜகம் என்றால் வடமொழியிலும் ஆடு என்ற பொருள் தான். தமிழில் சந்திரமானக் கணக்கில் உள்ள பெயரை சூரியச் சந்திர மான மாதத்திற்குப் பெயராய் அழைக்கிறோம்.)

இனி அடுத்த பகுதியில் மகார் நோன்பிற்கு வருவோம்.

அன்புடன்,
இராம.கி.

In TSCII:

´ýÀ¡ý þáì¸û ±ýÚ þó¾ì ¸ðΨâý °§¼ þÃñ¼¡õ À̾¢Â¢ø ¦º¡øÖõ §À¡Ð Åó¾ "¾¢¸Æ¢¸û" ±ýÈ ¦º¡ø¨Äì ¸ñÎ ¾¢¨¸ì¸ §Åñ¼¡õ. ÒÅ¢¨Âî ÍüÈ¢ ¿¢Ä× ÅÕõ 360 À¡¨¸¸Ç¢ø ´ù¦Å¡Õ ÓôÀÐ À¡¨¸ ¿¸÷îº¢ì¸¡É §¿Ãò¨¾Ôõ ´Õ ¾¢¸Æ¢ ±ý§È þó¾¢Â Å¡É¢Âø ¦¸¡ûÙ¸¢ÈÐ. («¾¡ÅÐ ¿¢Ä× «ò¾¨É §¿Ãõ ´Ç¢ ¾óÐ ¾¢¸ú¸¢ÈÐ. ±É§Å «ó¾ §¿Ãõ ´Õ ¾¢¸Æ¢) þó¾ò ¾¢¸Æ¢>¾¢¸¾¢Â¡¸¢ ®Æò¾¢ø þýÚõ ¿¢ü¸¢ÈÐ. þýÛõ ¾¢Ã¢òÐ ¸¸Ãò¨¾ †¸Ãõ ¬ì¸¢ «¨¾Ôõ ´Ä¢ì¸¡Ð ÓÊÅ¢ø ¿¡õ ¾¢¾¢±ýÚ ¬ì¸¢ Ţ𧼡õ. þó¾ ŨèȢý ÀÊ ¿¢ÄÅ¢ý ÓØ Åð¼ ¿¸÷ 30 ¾¢¸Æ¢Â¢ø ¿¨¼¦ÀÚ¸¢ÈÐ. ¾Á¢Æ¢ø Ó¾ø ¾¢¸Æ¢¨Â «¨ÁÔÅ¡ («¨Á¸¢ýÈ ¯Å¡ «¨ÁÔÅ¡>«Á¡Å¡¨º) ±ýÚõ, «Îò¾ ¾¢¸Æ¢¨Â ÒШÁò ¾¢¸Æ¢ ±ýÚõ (ÒШÁ>ôþ¨Á; ¾Á¢Æ¢ø ÒШÁ, Ò¾¢ÂÐ, ÒÐÍ ±ýÀÐ Ó¾ø ±ýÈ ¦À¡Õ¨ÇÔõ ¦¸¡ÎìÌõ; Áí¸Äõ ¸Õ¾¢ò ¾Á¢Æ¢ø ÀÄ ¿¢¸ú׸Ǣø ´ýÚ ±ýÚ ±ñ¸¨Çò ¦¾¡¼íÌž¢ø¨Ä. ÒÐÍ, «øÄÐ Ó¾ø ±ý§È ¦¾¡¼íÌÅ÷. «ÚŨ¼Â¢ø ¦¿ø¨Ä «ÇóÐ §À¡Îõ §À¡Ð ¦À¡Ä¢Í ±ýÚ ¾¡ý ¦¾¡¼íÌÅ¡÷¸û. þý¨ÈìÌ «¨¾ ż¦Á¡Æ¢ô ÀÎò¾¢ þÄ¡Àõ ±ýÚ ¦º¡øÖÅÐõ ¯ñÎ. Á¡¾ò¾¢ø Ó¾ø §¾¾¢ ±ýÉ ±ýÚ ¾¡ý ¿¡ðÎôÒÈí¸Ç¢ø ¦º¡ø֧šõ. þó¾ ÁÃÒ ¦¾Ã¢Â¡Áø þý¨ÈìÌ ¿¸Ãò¨¾î §º÷ó¾ ÀÄÕõ ´ýÈ¡õ §¾¾¢ ±ýÚ ¦º¡øÖ¸¢È¡÷¸û. þÐ ¾Á¢Æ÷ ÀÆì¸õ «øÄ.) þЧÀ¡Ä 14õ ¾¢¸Æ¢ ¸Æ¢óÐ 15õ ¾¢¸Æ¢¨Â âè½ ¯Å¡ (âý¢ì¸¢È ¯Å¡ âè½ ¯Å¡; þ¨¾ô âÕõ ¯Å¡> âÕÅ¡ ±ýÚõ ¦º¡øÖÅÐ ¯ñÎ; âýõ>¦Àª÷½Á¢) ±ýÚõ ¦º¡øÖ¸¢§È¡õ.

þó¾¢Â Å¡É¢Âø ¸½ì̸û ãýÚ Å¨¸Â¡É¨Å; ´ýÚ ºó¾¢Ã Á¡Éõ; þý¦É¡ýÚ Ýâ Á¡Éõ; ãýÈ¡ÅÐ ºó¾¢Ã Ýâ Á¡Éõ. Á¡Éõ ±ýÀÐ Á¡É¢ò¾ø (¸½ìÌô §À¡Î¾ø, «ÇŢξø) ±ýÈ Å¢¨É¡øÄ¢ý ÅÆ¢ì ¸¢¨Çò¾ ¦À¨Ãì ÌÈ¢ìÌõ. ¾Á¢ú¿¡ðÊÖõ, §ºÃÄò¾¢Öõ ºó¾¢Ã Ýâ Á¡Éò¨¾§Â À¢ýÀüÚ¸¢§È¡õ. ¬ó¾¢Ãò¾¢ø ºó¾¢ÃÁ¡Éõ ÁðΧÁ À¢ýÀüÈô Àθ¢ÈÐ.

¿¡Ç¡Åð¼ò¾¢ø ºó¾¢ÃÁ¡Éò¾¢ø ÅóÐ §À¡Ìõ Ũèȸ¨ÇÔõ, ÝâÂÁ¡Éò¾¢ø ÅóЧÀ¡Ìõ Ũèȸ¨ÇÔõ ²§¾¡ ´Õ Á¡¾¢Ã¢ì ¸ÄóРŢÃÅ¢î ¦º¡øÖõ §À¡Ð º¢ÄÕìÌ «Ð ÌÆôÀÁ¡¸§Å þÕìÌõ. Á¡ó¾ Å¡úÅ¢ø ´ù¦Å¡Õ þÃÅ¢Öõ ¸¡½Óʸ¢È ¿¢ÄÅ¢ý ¿¸÷ («¾ý §Å¸ò¾¡ø) ¿ÁìÌî ºð¦¼ýÚ ÒÄôÀÎõ. þó¾ ¿¸÷¨Âô À¡÷ìÌõ §À¡Ð, Ýâ ¿¸÷ ´ôÀ£ðÎ «ÇÅ¢ø ¦¸¡ïºõ þبÅ(slow)¡ÉÐ. «¾É¡ø «¨¾ «ùÅÇ× ±Ç¢¾¢ø ¯½Ã ÓÊž¢ø¨Ä.

ӾĢø Á¡¾õ ±ýÈ ¸Õò¾£ð¨¼ô À¡÷ô§À¡õ. Á¡¾õ ±ýÈ ¦º¡ø þý¨ÈìÌô ¦À¡ÐôÀ¨¼Â¡¸ ´Õ month-¨Âì ÌÈ¢ò¾¡Öõ «ó¾î¦º¡øÄ¢ý §Å÷ Á¾¢ (¿¢Ä×) ±ýÈ ¦º¡øÄ¢ø, ¿¢ÄÅ¢ý ¿¸÷¢ø þÕóÐ ¾¡ý ¸¢¨Çò¾Ð. ºó¾¢Ã Á¡Éì ¸½ì¸¢ø ÝâÂÛìÌõ, ÒÅ¢ìÌõ þ¨¼Â¢ø ¯Å¡ (= ¿¢Ä× = ºó¾¢Ãý) ÅóÐ «¨Á ¯Å¡Å¡öò (þÕñÎ §À¡É ºó¾¢Ãý) ¦¾¡¼í¸¢ô À¢ý âè½ ¯Å¡Å¡ö ÅÇ÷óÐ, Á£ñÎõ §¾öóÐ «Îò¾ «¨ÁÔÅ¡ ÅÕõ Ũà ¯ûÇ ¸¡Äò¨¾ ´Õ Á¡¾õ ±ýÚ ÒâóÐ À¢ý «¨¾ò ¾¢í¸û (=¿¢Ä¡) ±ýÚ ¦º¡øÄò ¦¾¡¼í¸¢É¡÷¸û. º¢ò¾¢¨Ãò ¾¢í¸û, ³ôÀº¢ò ¾¢í¸û ±ýÈ ¦º¡ü¸û ±øÄ¡õ þôÀÊ Åó¾¨Å ¾¡ý. ºó¾¢Ã Á¡Éì ¸½ì¸¢ø 30 ¾¢¸Æ¢¸û «¼í¸¢ÂÐ ´Õ ºó¾¢Ã Á¡¾õ «¾¡ÅÐ ´Õ ¾¢í¸û.

Á¡¾õ ±ýÈ ÀÕÅò¨¾ô ÒâóÐ ¦¸¡ñ¼Ð ¿¢ÄÅ¢ý ¿¸÷¡ø ¾¡ý. À¢ýÉ¡ø þó¾î ¦º¡øÄ¢ý ¬ðº¢¨Â §ÁÖõ ¿£ðÊ Ýâ Á¡Éì ¸½ì¸¢Öõ «§¾ ¦º¡ø¨Äô ÀÂýÀÎò¾¢É¡÷¸û. «¾¡ÅÐ, Ýâ Á¡Éì ¸½ì¸¢ø ´Õ ¬ñÊø ÝâÂý ÓØ Åð¼Á¡ö ¿¸÷ž¡öò §¾¡üÈõ «Ç¢ôÀ¨¾ (ÒÅ¢¾¡ý ¯ñ¨Á¡ö Åð¼Á¡ö ¿¸÷ó¾¡Öõ) «ôÀʧ ²üÚì ¦¸¡ñÎ, þó¾ ¿¸÷ò §¾¡üÈò¾¢ø ÀýÉ¢ÃñÊø ´Õ Àí¸¡É 30 À¡¨¸¨Âì ¸¼ì̸¢ýÈ ¸¡Äò¨¾Ôõ ´Õ Á¡¾õ ±ý§È À¢ýÉ¡ø ¦º¡øÄ ÓüÀð¼¡÷¸û; þó¾ Á¡¾ò¨¾ì ¸ø¦ÅðθǢø Å¢¾ôÀ¡öì ÌÈ¢ôÀ¾ü¦¸É »¡Â¢Ú ±ýÈ ¦º¡ø¨Äô ÀÂɡ츢 þÕ츢ȡ÷¸û; ÌõÀ »¡Â¢Ú, Ð¨Ä »¡Â¢Ú ±ý¦ÈøÄ¡õ ¸ø¦ÅðÎì¸Ç¢ø ÅÕõ. þ¨¾ò¾¡ý þý¦É¡Õ Ũ¸Â¢ø ż¦Á¡Æ¢ôÀÎò¾¢ ÀýÉ¢Õ ¬¾¢ò¾÷¸û (»¡Â¢üÈ÷¸Ùõ ¬¾¢ò¾÷¸Ùõ ´Ä¢Â¡ø þ¨½ó¾Å÷¸û; «¨¾ þý¦É¡Õ Ó¨È À¡÷ì¸Ä¡õ) ±ýÚõ «¨Æò¾¡÷¸û. (þôÀÊô ÀÄ ¾Á¢úî ¦º¡ü¸¨Ç ż¦Á¡Æ¢ô ÀÎò¾¢ ¿õÓ¨¼Â ãÄõ ¸¡½¦Å¡ð¼¡Áø ¦¾¡¨Äò¾Ð ¾Á¢Æ¢ø ²Ã¡Çõ.)

þôÀÊ »¡Â¢üÚ Á¡¾í¸Ùõ, ¾¢í¸û Á¡¾í¸Ùõ «ÊôÀ¨¼Â¢ø ¦Åù§ÅÚ §¿Ãô ÀâÁ¡Éò¨¾ì ÌÈ¢ôÀ¨Å. þÅü¨Èô À¢Ã¢òÐ ¯½Õõ ÀÆì¸õ þý¨ÈìÌõ §ºÃÄò¾¢ø þÕ츢ÈÐ. ¿õ ¾Á¢ú¿¡ðÊø ¾¡ý þó¾ô ÀÆì¸ò¨¾ Å¢ðÎ Á¡¾í¸¨Ç ÌÆôÀÁ¡ÉÀÊ ¦ÀÂ÷ Á¡üÈ¢ «¨Æì¸ò ¦¾¡¼í¸¢ Ţ𧼡õ; ¸ÇôÀ¢Ã÷ ¸¡Äò¾¢ø »¡Â¢üÚ Á¡¾í¸¨Ç ¾É¢ô ¦ÀÂ÷¸Ç¡Öõ, ¾¢í¸û Á¡¾í¸¨Ç ¾É¢ô ¦ÀÂ÷¸Ç¡Öõ «¨ÆìÌõ ÅÆì¸õ Å¢ðÎô §À¡ö, »¡Â¢üÚ Á¡¾í¸¨Ç ¾¢í¸û Á¡¾í¸Ç¢ý ¦ÀÂá§Ä§Â «¨ÆìÌõ Å¢ó¨¾Â¡É ÀÆì¸õ ¿õãâø ²üÀðÎô §À¡ÉÐ. (´Õ§Å¨Ç ¸ÇôÀ¢Ã÷¸û Åθ÷¸û - ¸ýɼ, ¬ó¾¢Ãô À̾¢Â¡Ç÷¸û, ºó¾¢Ã Á¡Éò¨¾ì ¸¨¼ôÀ¢ÊôÀÅ÷¸û ±ýÀ¾¡ø ²üÀ𼧾¡ ±ýɧš?) þó¾ Á¡üÈò¾¢ý Å¢¨ÇÅ¡ø ¾Á¢ú¿¡ðÊø §Á Á¡¾ò¨¾ º¢ò¾¢¨Ã ±ýÚõ, ÍÈÅ Á¡¾ò¨¾ ¨¾ ±ýÚõ, Á£É Á¡¾ò¨¾ô ÀíÌÉ¢ ±ýÚõ, þýÛõ þЧÀ¡Ä×õ ¦º¡øÄò ¦¾¡¼í¸¢Å¢ð§¼¡õ. (þí§¸ þÃñΠŨèȸû ¸ÄóÐ ¸¢¼ì¸¢ýÈÉ.) þó¾ì ÌÆôÀõ ¿ÁìÌô ÒâÀð¼¡ø ¾¡ý ¿õÓ¨¼Â ÁÃÒ Å¢Æ¡ì¸Ç¢ý ¦À¡Õû ÒâÂò ¦¾¡¼íÌõ. ¯ñ¨Á¢ø §ºÃÄò¾¡÷ ÀÆì¸õ ¦¾Ã¢ÂÅ¢ø¨Ä¦ÂýÈ¡ø À¨Æ ÁÃÒ¸¨Ç ¿¡õ Á£ð¦¼ÎôÀÐ º¢ì¸Ä¡ö þÕìÌõ. (Ýâ Á¡É Á¡¾í¸¨Ç »¡Â¢üÚ Á¡¾í¸Ç¡ö «¨ÆôÀÐ ¾¡ý ºÃ¢ ±ýÚ ¯½÷óÐ þó¾ì ¸¡Äò ¾É¢ò¾Á¢úò ¾¡Ç¢¨¸¸û «ôÀʧ ÌÈ¢òÐ ÅÕ¸¢ýÈÉ. þ¾ý ¦À¡Õû º¢ò¾¢¨Ã....ÀíÌÉ¢ §À¡ýÈ ¾¢í¸û Á¡¾í¸û ¿ÁìÌ §Åñ¼¡¾¨Å ±ýÚ ¦À¡ÕÇøÄ. «ÅüÈ¢ý ÀÂýÀ¡Î þý¦É¡ÕÅ¢¾õ ±ýÀ¨¾ ¿¡õ ÒâóÐ ¦¸¡ûÇ §ÅñÎõ.) [þó¾ì ¸ðΨà ¦¿Î¸¢Öõ ÒÃ𼡺¢ò ¾¢í¸û ±ýÈ¡ø «Ð ÒÃ𼡺¢ ±ýÈ ¦ÀÂ÷ ¦¸¡ñ¼ ºó¾¢Ã Á¡É Á¡¾õ ±ýÚõ, ¸ýÉ¢ »¡Â¢Ú ±ýÈ¡ø «Ð Ýâ Á¡É Á¡¾õ ±ýÚõ ÒÃ𼡺¢ Á¡¾õ ±ýÈ¡ø ¸ýÉ¢ »¡Â¢üÈ¢üÌ ºó¾¢ÃÁ¡Éô ¦ÀÂâðÎ ¾Á¢ú¿¡ðÊø ÁðÎõ «¨ÆìÌõ ÝâÂî ºó¾¢Ã Á¡É Á¡¾õ ±ýÚ ¦¸¡ûÇ §Åñθ¢§Èý.]

þ§¾ §À¡Ä ÝâÂý ±ØóÐ ¯Â÷óÐ À¢ý Å£úóÐ Á£ñÎõ ±Øõ Ũà ¯ûÇ §¿Ãò¨¾ì ÌÈ¢ì¸, þÃñΠŢ¾Á¡É ¦º¡ü¸û ¦À¡Õû ¿£ðº¢ ¦ÀüÚûÇÉ. ÝâÂý Å¢Øó¾¾¢ø þÕóÐ Á£ñÎõ ±Øõ Ũà ¯ûÇ ¦À¡Ø¨¾ì ÌÈ¢ìÌõ ¦º¡øÄ¡É ¿¡û ±ýÀÐ ¦À¡Õû ¿£ðº¢ ¦ÀüÚ À¸ø/þÃ× þ¨½ó¾ ¦À¡Ø¨¾ì ÌÈ¢ò¾Ð. þ§¾ §À¡Ä ¿¢ÄÅ¢ý 30 À¡¨¸ ¿¸÷ §¿Ãò¨¾ì ÌÈ¢ìÌõ ¦º¡øÄ¡É ¾¢¸Æ¢/¾¢¸¾¢ ¿£ð¼õ ¦ÀüÚ §¾¾¢ ±ýÈ¡¸¢ ÝâÂÉ¢ý À¸ø/þÃ× þ¨½ó¾ ¦À¡Ø¨¾Ôõ ÌÈ¢ò¾Ð. (Å¡É¢Âü ¸¨Ä¡ü¸û þôÀÊì ÌÆôÀò¾¢ø þÕóÐ ÒÆì¸õ ¸¡Ã½Á¡öì Ü÷¨Á ¦ÀüÚûÇÉ.)

Á¡¾í¸ÙìÌõ §Áø «ÎòÐûÇ ¸¡Äõ ¦ÀÕõ¦À¡ØÐ ±ýÚõ þÕÐ(>ÕÐ) ±ýÚõ ¾Á¢Æáø «È¢ÂôÀð¼Ð. þÕÐ ±ýÈ ¦º¡ø żÒÄò¾¢ø ÀÃÅ¢ÂÐ. µÃ¡ñÊý ÀÕÅ ¸¡Äí¸¨Ç ®Ã¢Õ Á¡¾í¸Ç¡öô À¢Ã¢òÐ þǧÅÉ¢ø, §ÅÉ¢ø, ¸¡÷, ܾ¢÷, ÓýÀÉ¢, À¢ýÀÉ¢ ±ýÚ ¬Ú ¦ÀÕõ ¦À¡Ø¾¡¸ ¿õÁÅ÷¸û «¨Æò¾¢Õó¾¡÷¸û. þ¨¾§Â ż¿¡ðÊø Àºó¾ þÕÐ (>źó¾ ÕÐ), ¸ÕÁ þÕÐ (>¸Ã¢‰Á ÕÐ), ÅƢ þÕÐ (>Å÷„ ÕÐ), ¦º¡Ã¢¾ þÕÐ (ºÃò ÕÐ), ̨Áó¾ þÕÐ(>§†Áó¾ ÕÐ), º¢¾È þÕÐ (>º¢º¢Ã ÕÐ) ±ýÚ ¦º¡øÖÅ¡÷¸û. ´ù¦Å¡Õ þÕÐõ þÃñÊÃñÎ Á¡¾í¸û. µÃ¡ñ¨¼ô ¦ÀÕõ¦À¡Ø¾¡öô À¢Ã¢ìÌõ §À¡Ð §Á¨Ä ¿¡ðÊø ¿¡ý¸¡öì ¦¸¡ûÙõ §À¡Ð, ¿õãâø ÁðÎõ («¾É¡ø żÒÄò¾¢Öõ) ¬Ú ¦ÀÕõ¦À¡Øиǡö «È¢Âô Àð¼É.

¬É¡ø þó¾ þÕиû ±ýÈ ¦ÀÕõ¦À¡Øиû þÃñÊÃñÎ Ýâ Á¡¾í¸¨Çì ÌÈ¢ò¾ÉÅ¡, «øÄÐ ºó¾¢Ã Á¡¾í¸¨Çì ÌÈ¢ò¾ÉÅ¡ ±ýÈ¡ø «¨Å Ýâ Á¡¾í¸¨Çò¾¡ý ÌÈ¢ò¾¢Õì¸ §ÅñÎõ ±ýÚ µ÷óÐ ¦º¡øÄÄ¡õ. ÝâÂÁ¡É ¬ñÎ ±ýÀ¨¾ò ¾¢ÕôÀ ¬ñÎ (tropical year) ±ý§È §Á¨ÄÂ÷ ¦º¡øÖÅ¡÷¸û; «¾¡ÅÐ ÒŢ¢ø þÕóÐ Ýâ¨Éô À¡÷ìÌõ §À¡Ð «Ð ÍÈÅò ¾¢ÕôÀò¾¢ø (tropic of capricorn) ¦¾¡¼í¸¢, żìÌ §¿¡ì¸¢ ¿¸÷óÐ ÒÅ¢¿Îì §¸¡ð¨¼Ôõ ¾¡ñÊ ¸¼¸ò ¾¢ÕôÀõ (tropic of cancer) Ũà ÅóÐ À¢ý Á£ñÎõ ¦¾üÌ §¿¡ì¸¢ò ¾¢ÕõÀ¢ ¿¸÷óÐ ÓÊÅ¢ø ÍÈÅò ¾¢ÕôÀò¨¾ò ¦¾¡ÎÅРŨà ¬Ìõ ¸¡Äò¨¾ (´Õ ¾¢ÕôÀì §¸¡ðÊø ¦¾¡¼í¸¢ þý¦É¡Õ ¾¢ÕôÀì §¸¡ð¨¼ò ¦¾¡ðÎ Á£ñÎõ Ó¾ø ¾¢ÕôÀì §¸¡ðÊüÌ ÅóÐ §ºÕõ ¸¡Äò¨¾) ´Õ ¾¢ÕôÀ ¬ñÎ «øÄÐ ÝâÂÁ¡É ¬ñÎ ±ýÚ ¦º¡øÖ¸¢§È¡õ. (ÀÕÅõ À¡÷òÐò ¾¢ÕõÒ¸¢È ¸¡Ã½ò¾¡ø «Ð ¾¢ÕôÀ ¬ñÎ. ¾¢ÕôÀõ ±ýÈ ¦º¡ø turn ±ýÀ¾üÌ þý¨ÈìÌõ ¿¡ðÎôÒÈò¾¢ø ÀÂýÀÎõ ¦º¡ø. turn ±ýÀ¾üÌõ tropic ±ýÀ¾üÌõ ¦ÀÕò¾ §ÅÚÀ¡Î ¸¢¨¼Â¡Ð.)

tropics:
1391, "either of the two circles in the celestial sphere which describe the northernmost and southernmost points of the ecliptic," from L.L. tropicus "of or pertaining to the solstice" (as a noun, "one of the tropics"), from L. tropicus "pertaining to a turn," from Gk. tropikos "of or pertaining to a turn or change, or to the solstice" (as a noun, "the solstice"), from trope "a turning" (see trope). The notion is of the point at which the sun "turns back" after reaching its northernmost or southernmost point in the sky. Extended 1527 to the corresponding latitudes on the earth's surface (23 degrees 28 minutes north and south); meaning "region between these parallels" is from 1837. Tropical "hot and lush like the climate of the tropics" is first attested 1834.

þó¾¢Â Å¡É¢ÂÄ¢ý ÀÊ ¬ñθǢ§Ä ܼ ãýÚ Å¢¾õ ¯ñÎ. ´ýÚ 12 ºó¾¢Ã Á¡¾í¸û «¼í¸¢Â ´Õ ºó¾¢ÃÁ¡É ¬ñÎ. þÐ 354.3670583 ¿¡ð¸¨Çì ÌÈ¢ìÌõ. ºó¾¢Ã Á¡Éò¾¢ø ºó¾¢Ã Á¡¾õ ¾¡ý «ÊôÀ¨¼ «ÄÌ (basic unit). Á¡¾ò¨¾ô ÀýÉ¢Ãñ¼¡ø ¦ÀÕ츢 ÅÕõ ºó¾¢Ã ¬ñÎ ±ýÈ «Ç× ´Õ ÅÆ¢ôÀð¼ ±ñ½Ç× (derived quantity); Ó¾üÀð¼ ±ñ½Ç× (primary quantity)«øÄ.

þÃñ¼¡õ Ũ¸ ¬ñÎ ±ýÀÐ ÒŢ¢ø þÕóÐ Ýâ¨ÉÔõ «¾ý À¢ýÒĨÉÔõ À¡÷òÐô ¦À¡Õò¾¢ì ¦¸¡ñÎ À¢ý Ýâ ¿¸÷´Õ Åð¼õ ÓÊó¾ À¢ý, «§¾ ¦À¡Õò¾õ ÅÕõ Ũà ¸¡ò¾¢ÕóÐ ¿¡ð¸¨Çì ¸½ì¸¢ÎÅÐ. þó¾ô ¦À¡Õò¾õ 365.24219878 ¿¡ð¸ÙìÌ ´ÕÓ¨È ¿¼ìÌõ. þôÀÊô ¦À¡Õò¾õ ¿¼ìÌõ §¿Ãõ µ÷ ¬ñÎ ±ÉôÀÎõ. Ýâ Á¡Éò¾¢ø ¬ñÎ ±ýÀо¡ý Ó¾üÀð¼ ±ñ½Ç×; Á¡¾õ ±ýÀÐ þí§¸ ÅÆ¢ôÀð¼ ±ñ½Ç×; Ýâ Á¡Éò¾¢ý ÀÊ ¯ûÇ ¬ñ¨¼î Ýâ ¬ñÎ ±ýÚ þó¾¢Â Å¡É¢ÂÄ¢Öõ, ¾¢ÕôÀ ¬ñÎ (tropical year) ±ýÚ §Á¨Ä Å¡É¢ÂÄ¢Öõ ÌÈ¢ôÀ¢ÎÅ¡÷¸û.

ãýÈ¡ÅРӨȢø ÝâÂÛìÌ Á¡È¡ö, §ÅÚ ²§¾Ûõ ´Õ Å¢ñÁ£¨É ±ÎòÐì ¦¸¡ñÎ «ó¾ Å¢ñÁ£ý ¿¡õ «ÊôÀ¨¼Â¡ö ±ÎòÐì ¦¸¡ñ¼ 27 Å¢ñÁ£ý Üð¼í¸§Ç¡Î ±ôÀÊô ¦À¡Õóи¢ÈÐ, Á£ñÎõ ´Õ ÓØ Åð¼ ¿¸÷ìÌô À¢ÈÌ «§¾ ¦À¡Õò¾õ ±ò¾¨É ¿¡Ç¢ø ÅÕ¸¢ÈÐ ±ýÚ À¡÷ôÀ¡÷¸û. þó¾ô ¦À¡Õò¾õ 365.25636556 ¿¡ð¸ÙìÌ ´ÕÓ¨È ¿¼ìÌõ. þó¾ §¿Ãò¨¾ µ÷ ¬¾¢¨Ã ¬ñÎ ±ýÚ ¦º¡øÖÅ¡÷¸û. (¬¾¢¨Ã - astra = Å¢ñÁ£ý; ÌÈ¢ôÀ¡¸ ¿õ ¾¢ÕÅ¡¾¢¨Ã Á£ý ±ýÈ Å¢¾ôÒî ¦º¡ø§Ä ¦À¡Ð¨Áô ¦ÀÂáö ¿£ðº¢ ¦ÀüÈ¢Õ츢ÈÐ. ¾¢ÕÅ¡¾¢¨Ã¨Âî º¢ÅÛìÌ ¯Ã¢Â¾¡öî ¦º¡ýÉÐ þíÌ ¿¢¨É× ÜÈò ¾ì¸Ð; ¬¾¢¨Ã ¬ñÎ sideral year ±ýÚ §Á¨Ä ¦Á¡Æ¢¸Ç¢ø ¦º¡øÄô ÀÎõ)

¬¾¢¨Ã ¬ñÊüÌõ, Ýâ ¬ñÊüÌõ þ¨¼§Â ¦Á¡ò¾ ¿¡ð¸Ç¢ø º¢È¢Ð §ÅÚÀ¡Î ¯ñÎ. ¬¾¢¨Ã ¬ñÊý ¦¾¡¼ì¸õ ±ýÀÐ Ü÷óÐ ¸ÅÉ¢ò¾¡ø Á¡üÈõ þøÄ¡Ð ´§Ã ¿¡Ç¢ø þÕôÀÐ. ¬É¡ø Ýâ ¬ñÊý ¦¾¡¼ì¸§Á¡ ¦¸¡ïºõ ¦¸¡ïºÁ¡ö Óý ¿¸÷óÐ ¦¸¡ñ§¼ þÕ츢ÈÐ. ÒŢ¢ý ¿¸÷¨Âô À¡÷츢ýÈ À¡÷¨Å¡Ç÷ ÒŢ¢ø §Áø þøÄ¡Áø Å¡É¢ø þÕóÐ À¡÷ò¾¡ø ¬¾¢¨Ã ¬ñÎ ±ýÀо¡ý ºÃ¢Â¡¸ þÕìÌõ. ²¦ÉýÈ¡ø ÒÅ¢ìÌ ¾ýÛÕð¼ø (rotation), ÅÄÂõ (revolution) §À¡¸ ¸¢ÚÅ¡ð¼õ (gyration), ¦¿üÈ¡ð¼õ (nutation)±ýÈ þýÛõ þÕ þÂì¸í¸û þÕ츢ýÈÉ. þ¨Å§Â Ýâ ¬ñÊý ¦¾¡¼ì¸ò¨¾§Â Óý §¿¡ì¸¢ ¿¸÷ò¾¢ì ¦¸¡ñÎ þÕ츢ýÈÉ. ¬¾¢¨Ã ¬ñÊüÌõ, Ýâ ¬ñÊüÌõ þ¨¼§Â §ÅÚÀ¡ð¨¼ì ¸½ì¸¢ð¼¡ø Ýâ ¬ñÎ ¬¾¢¨Ã ¬ñ¨¼ì ¸¡ðÊÖõ 0.01416678 ¿¡ð¸Ç¢ý Óý§É§Â ÓÊóÐÅ¢Îõ. þý¦É¡Õ Å¢¾Á¡öô À¡÷ò¾¡ø, ¾¢ÕôÀ ¬ñÊý ¿¸÷ ¬¾¢¨Ã ¬ñÊý ¿¸÷¨Âì ¸¡ðÊÖõ 0.01396291 À¡¨¸Â¢ø ¿¸÷ Üξġö þÕìÌõ. «Ð ÁðÎÁøÄ; ´ù¦Å¡Õ ¬ñÎõ þó¾ ¿¸÷ §ÅÚÀ¡Î Óý¦ºýÚ ¦¸¡ñ§¼ þÕìÌõ; §º÷òÐ ¨ÅòÐô À¡÷ìÌõ §À¡Ð, 71.61832226 ¬ñθǢø þó¾ ¿¸÷ 1 À¡¨¸Ôõ, 25782.59601 ¬ñθǢø þó¾ ¿¸÷ 360 À¡¨¸Â¡ö Ţĸ¢ ¿¸÷óÐ þÕìÌõ. þôÀÊò ¾¢ÕôÀ ¬ñÎ, ¬¾¢¨Ã ¬ñÊÄ¢ÕóРŢĸ¢ Óý¦ºøŨ¾ò ¾¡ý ÒÈÄÅõ (precession) ±ýÚ Å¡É¢ÂÄ¢ø ¦º¡øÖÅ¡÷¸û.

þó¾ô ÒÈÄÅò¨¾ì ¸½ì¸¢¼¡Áø, áüÈ¡ñÎ ¸½ì¸¡É ¿¡ðÎ ÅÃÄ¡Ú¸¨ÇÔõ, ÌÓ¸ ÁÃÒ¸¨ÇÔõ ºÃ¢Â¡ÉÀÊ ÒâóÐ ¦¸¡ûÇ ÓÊ¡Ð. ÒÈÄÅõ ¸¡Ã½Á¡ö ÝâÂÁ¡É ¬ñÊý ¦¾¡¼ì¸Óõ, ¦ÀÕõ¦À¡ØиǢý ¦¾¡¼ì¸í¸Ùõ, þó¾ì ¸¡Äò¾¢ø ¸¢ð¼ò¾ð¼ 24.35269482 ¿¡ð¸û ¾ûÇ¢ô §À¡öÅ¢ð¼É. ¸¡ð¼¡¸ ºí¸õ ÁÕŢ ¸¡Äò¾¢ø (AD 285) þÕó¾ ¸½ì¸¢ý ÀÊ ²ôÃø - 14ø ¦¾¡¼í¸ §ÅñÊ þǧÅÉ¢ø ÀÕÅõ þô¦À¡ØÐ Á¡÷îÍ 21-§Ä§Â ¦¾¡¼í¸¢ Ţθ¢ÈÐ. (¬É¡Öõ ¬ñÎò ¦¾¡¼ì¸ò¨¾ þýÛõ À¨Æ ÀÆì¸ò¨¾ ¨ÅòÐ ²ôÃø 14 ±ý§È ¦º¡øÄ¢ÅÕ¸¢§È¡õ.) þ§¾ §À¡Ä ¦ºô¼õÀ÷ 22 §Ä§Â ܾ¢÷ ¸¡Äõ þô¦À¡ØÐ ¦¾¡¼í¸¢Å¢Î¸¢ÈÐ. þÕó¾¡Öõ ¿¡õ À¨Æ ӨÈôÀÊ Ü¾¢÷ ¸¡Äò¨¾ «ì§¼¡À÷ 16 - ø ¦¾¡¼íÌž¡öî ¦º¡øÄ¢ì ¦¸¡ñÎ þÕ츢§È¡õ.

ÓýÉ¡ø ¸¡Äí¸û ±ýÈ ¸ðΨÃò ¦¾¡¼Ã¢ý 5 - ¬õ «¾¢¸¡Ãò¾¢ø ÒÈò¦¾¡ö §¿Ãõ (ô羡„ §¿Ãõ), ÒÈò¦¾¡ö ¿¡û (ô羡„ ¿¡û), ÒÈò¦¾¡ö Á¡¾õ (ô羡„ Á¡¾õ) ÀüÈ¢î ¦º¡øĢ¢Õó§¾ý. ÒÈò¦¾¡ö Ýâ Á¡¾õ ¾¡ý ÒÈò¦¾¡ö¨Â>ÒÈò§¾¡¨Â>ÒÈò§¾¡º¢>ÒÃ𼡺¢ ±ýÚ ¬Ìõ. (²ü¸É§Å ¦º¡ýÉÐ §À¡ø ¸ýÉ¢ »¡Â¢ü¨Èò ¾Á¢ú¿¡ðÊø ÒÃ𼡺¢ Á¡¾õ ±ýÚ ¦º¡øÖ¸¢§È¡õ.) ¦¾¡öÂõ ±ýÀÐ þÕ¨Ç, Á¡¨Ä §¿Ãò¨¾ì ÌÈ¢ìÌõ. ÒÈò¦¾¡ö¨Â ±ýÀÐ þÕÙìÌî ºüÚ Óó¾¢Â ¿¢¨Ä. ¿¡û ¸½ì¸¢ø À¡÷ò¾¡ø þÕû ±ýÛõ ¦¾¡öÂõ ÝâÂý Á¨Èó¾¾¢üÌô À¢ý ¯ûÇ §¿Ãõ. Á¡¾ì ¸½ì¸¢ø À¡÷ò¾¡ø ¿¢ÄÅ¢ý ´Ç¢ §¾öóÐ ÅÕÅÐ ´Õ ¦¾¡öÂõ. ¬ñÎì ¸½ì¸¢ø À¡÷ò¾¡ø, ܾ¢÷ ¸¡Äõ ¦¾¡¼íÌÅÐ þÕû ÝúžüÌ ´ôÀ¡ÉÐ. ÒÃ𼡺¢ Á¡¾õ ±ýÀÐ µ÷ ¬ñÊý ãýÈ¡õ ¦ÀÕõ¦À¡Ø¾¡É ¸¡÷¸¡Äò¾¢ý ¸¨¼º¢Â¡Ôõ, ܾ¢÷¸¡Äõ ¦¾¡¼íÌžüÌ ºüÚ ÓýÀ¡Ôõ ¯ûÇ Á¡¾õ. ±É§Å ¦¾¡öÂõ ¦¾¡¼íÌžüÌ ÓýÛûÇ ÒÈò¦¾¡ö Á¡¾õ. ܾ¢Ã¢ý Ó¾ø ÝâÂî ºó¾¢Ã Á¡¾õ «öôÀ¾¢>«öôÀº¢ Á¡¾õ ¬Ìõ. (§Áö, ¡, ¡Π±ýÀ¦¾øÄ¡õ ¬ð¨¼ì ÌÈ¢ìÌõ ¦º¡ü¸û. «öôÀ¾¢ ±ýÀРż¦Á¡Æ¢Â¢ø «ƒÀ¾¢>«…¤À¾¢ ±ýÚ ¬Ìõ. Á£ñÎõ ¾Á¢úôÀÎòО¢ø «¨¾ «ÍÀ¾¢ ±ýÚ ¦º¡ø֧šõ. «ƒ¸õ ±ýÈ¡ø ż¦Á¡Æ¢Â¢Öõ ¬Î ±ýÈ ¦À¡Õû ¾¡ý. ¾Á¢Æ¢ø ºó¾¢ÃÁ¡Éì ¸½ì¸¢ø ¯ûÇ ¦À¨à ÝâÂî ºó¾¢Ã Á¡É Á¡¾ò¾¢üÌô ¦ÀÂáö «¨Æ츢§È¡õ.)

þÉ¢ «Îò¾ À̾¢Â¢ø Á¸¡÷ §¿¡ýÀ¢üÌ Åէšõ.

«ýÒ¼ý,
þáÁ.¸¢.

செயேந்திரர்

தீபாவளி நாளின் மாலையில் இருந்து காஞ்சி செயேந்திரருக்கு நடக்கும் நிகழ்ச்சிகளைப் படித்துக் கொண்டும் பார்த்துக் கொண்டும் இருந்தேன். முதலில் பார்க்கும் போது ஒன்றும் புரியவில்லை; என்ன நடக்கிறது என்ற ஒரு திகைப்பும், பின் வியப்பும், ஒரு மாதிரி பொருந்தாத் தன்மையும் அடுத்தடுத்துத் தோன்றின. நடவடிக்கையின் ஆழம், அகலம் தெரியாமல் சட்டென்று கருத்துக் கூறுதல் தவறு, எனவே கொஞ்ச காலம் பொறுத்திருப்போம் என்று எண்ணி அமைந்திருந்தேன்.

சங்கராச்சரியார் செயேந்திரர் மேல் ஒரு பெரும் மதிப்பை நான் என்றும் கொண்டதில்லை என்றாலும் (நேரே பார்த்திருந்த ஒரு சில நிகழ்ச்சிகள் அவர்மேல் எனக்கு மதிப்புக் கொண்டு சேர்க்கவில்லை. அவரைக் குறைசொல்லத் தொடங்கினால் பலவற்றைச் சொல்ல முடியும் தான்.), கொலை வழக்கில் முதற் குற்றவாளியாகச் சொல்லப்படும் அளவிற்கு தரம் குறைந்து இருப்பாரா என்பதில் நான் கொஞ்சம் திகைத்துத் தான் போனேன். (இன்னும் குற்றம் நிருவிக்கப் படவில்லை; இப்பொழுது அரசு வழக்கறிஞரும் காவல் துறையும் செய்திருப்பது குற்றம் சாட்டுதலே.) செய்திகள் படிக்கப் படிக்க ஆழம் போய்க் கொண்டிருப்பதைப் பார்த்தால், மடத்தின் நடவடிக்கைகள் பெரிதும் புரையோடிப் போயிருக்கிறதோ என்றே உணரத் தலைப்படுகிறேன்.

(இந்த மடல் படிப்போருக்கு நான் ஒன்று சொல்லக் கடமைப் பட்டவன். நான் ஆதி சங்கரரின் கருத்தை ஏற்றவனில்லை. மாற்றுக் கருத்து உள்ளவன் என்றாலும் அல்லிருமை என்னும் அத்வைதம் ஒரு நெறி என்று படிக்கக் கற்றவன். இந்த நிலையில் இருந்தே நான் இந்த நிகழ்வினை நோக்குகின்றேன்.)

"பரமான்மா, உய்வான்மா என்று தனித்தனியாக ஓர் இருமை நிலை கிடையாது (அல் இருமை = அல் துவைதம் = அத்துவைதம் = இருமை அல்லாத நிலை); இரண்டும் ஒன்றுதான்; உலகில் இப்படித் தனித்துத் தெரியும் ஒவ்வொன்றும் கண்ணுக்கெதிரே தோன்றும் மாயத்தோற்றமே, உண்மை அல்ல; இறைவன் உன்னுள்ளேயே உள்ளான்" என்று சொல்லப் புகுந்த கொள்கையின் முன்னோடியார் இப்படி ஒரு நிலைக்கு வந்து சேர்ந்தது கூட இன்னொரு மாயத் தோற்றம் போலவே காட்சி அளிக்கிறது.

செயேந்திரர் எல்லா சுமார்த்தர்களுக்கும் அல்லாவிட்டாலும், குறிப்பிட்ட அளவு சுமார்த்தப் பெருமான்களின் (brahmins) குருவாய் இருப்பவர். (ஆதி சங்கரர் 4 மடங்களை ஏற்படுத்தினார், அந்த நாலு மடங்களில் ஒன்றான சிருங்கேரி மடத்தின் கும்பகோணக் கிளைதான் நூறு, நூற்றைம்பது ஆண்டுகளுக்கு முன்னால் காஞ்சிக்கு மாற்றலாகியது என ஒருசிலரும், இல்லையில்லை இது ஆதிசங்கரரே ஏற்படுத்திய ஐந்தாவது மடம், ஆதிசங்கரரே இதன் முதல் பீடத் தலைவர் என்றும் சிலர் மறுத்துக் கூறுவது உண்டு. அந்தச் சிக்கலுக்குள்ளும், காஞ்சி மடத்தின் பழமைக்குள்ளும் இப்பொழுது போகவேண்டாம். ஆனால் காஞ்சி மடத்திற்கும் சிருங்கேரி மடத்திற்கும் உள்ள சில அடிப்படைப் பிளவுகளாலும், பழைய பெரியவருக்கும், இவருக்கும் இடையே இருந்த நிலை-வேறுபாடுகளாலும் சுமார்த்த பார்ப்பனர்களிலேயே பலரும் இவரைக் கேள்வி கேட்டுக் கொண்டு இருந்தனர். இந்த நிலை நீறு பூத்த நெருப்பாகவே நெடுங்காலம் இருந்திருக்கிறது. நெருப்பு மடத்திற்குள்ளும் கனன்று கொண்டு இருந்திருக்கிறது என்று பலரும் சொன்னது உண்டு.)

சங்கர மடத்தின் தலைவர் என்பவருக்கு பொதுவாக இரண்டு பொறுப்புக்கள் உண்டு. முதலாய பொறுப்பு அல்லிருமைக் (அத்துவைதம்) கொள்கையை மக்களிடையே பரப்புவது. (அல்லிருமைக் காரர்களுக்கு கோயில் ஒரு பொருட்டல்ல; இன்னும் சொல்லப் போனால், கோயில் வழிபாடு என்பதை மீறி வரவேண்டும் என்று சொல்லக் கூடியவர்கள் அவர்கள். சிவ நெறி, விண்ணெறி அல்லாத வேத நெறியை ஊரெங்கும் பரப்பக் கடமை பூண்டவர்கள் அவர்கள்.) இரண்டாவது மடத்தின் சொத்துக்களை நிர்வகித்து வருவது. இரண்டு பொறுப்பையும் செய்யும் போது தாமரை இலைத் தண்ணீரின் மனப்பாங்கு மடத்தலைவருக்கு வந்து சேரவேண்டும். செயேந்திரர் எந்த அளவு முதற்பொறுப்பை நிறைவேற்றிக் கொண்டிருந்தார் என்பதில் பலருக்கும் கேள்விகள் உண்டு. இப்பொழுது இரண்டாவது பொறுப்பு அவரைப் பெரிய சிக்கலுக்குக் கொண்டு வந்திருக்கிறது.

பெருமான்களில் அல்லிருமைக் கொள்கையராயும் அல்லாமல், சிவநெறியாளராயும் அல்லாமல், விண்ணவ நெறியில் பிணைந்திருந்தவர்கள் அவரை ஒரு மாற்றாளராகவே பார்த்து வேறுபாடு கொள்வதும் உண்டு. (குறிப்பாக பஞ்சராத்திர ஆகமமுறைகளில் மூக்கை நுழைத்து திருப்பதிக் கோயிலொழுகு முறையில், சில மண்டபங்களை இடித்து இன்னும் ஒரு பெரிய சுற்று உருவாக்கலாம் என்று மாற்றம் சொன்னதும், விண்ணவ நெறித் தலைவர்களை ஒதுக்கி வைக்குமாப்போல பல கருத்துக்கள் சொல்லியதும் பல விண்ணவர்களுக்கு பிடிக்காமல் இருந்தது.) பெருமான்கள் அல்லாத மற்றவர்க்கு அவர் ஒரு நெருக்கம் இல்லாத விந்தையானவர். அவரோடு பலருக்கும் கருத்து வேறுபாடு; சில இடங்களில் கருத்து வேறுபாடு முற்றிப் பிணக்கே உண்டு; அவரைக் குறை சொன்னவர்கள் பலர். அது அரசியலில் மட்டும் இல்லை. ஆன்மீகத்தோடு மட்டும் நின்று கொள்ளாமல் அரசியலில் அவர் நுழைந்தது, குறிப்பாக இந்துத்துவ அரசியலில் நுழைந்தது ஆன்மீகம் சார்ந்த பல தமிழர்களுக்கு அவரைப் பிறனாக்கியது. கரூர் கோயிலின் குடமுழுக்கைத் தமிழில் செய்வதற்கு மாற்றுக் கருத்துச் சொல்லியது, மற்ற சிவநெறி மடங்களின் முனகலை எதிர்கொண்டது, கைம்பெண்கள், அலுவற் பெண்கள் ஆகியோர் பற்றிச் சொன்னது, ஆகியவை எல்லாம் "என்னது இவர் இப்படி?" என்னுமாப் போல் பலபேரின் நெற்றியைக் குறுக வைத்தது. அண்மைக் காலத்தில் தாழ்ந்தோருக்கு ஆதரவாய்ச் சில வாக்குகள் சொன்னாலும், சில செய்கைகள் செய்தாலும், அது உள்ளார்ந்த உரைப்பா, அல்லது வெறும் அரசியல்வாதித்தனமா என்ற கேள்வியையும் மக்கள் இடையே எழுப்பியது. இத்தனைக்கும் முந்தைய பெரியவர் குமுக மாற்றம் பற்றிச் சொல்லாமல் ஒரு பழமை நோக்கில் இருந்தவர்தான். அந்தக் கருத்துக்கள் ஏற்றுக் கொள்ள முடியாதவை தான். இருந்தாலும் யாரைக் கேட்டாலும் அவர்மேல் ஒரு மதிப்பு இருந்ததை உணர முடிகிறது. மாறாகச் செயேந்திரரோ சில மாற்றங்களை மடத்தின் நடவடிக்கையில் கொண்டு வந்தவர். இருந்தாலும், இவர்மேல் மதிப்புக் கூடியதாய் இந்த நிகழ்விற்குச் சற்று முன்னர் கூட பலரும் சொல்லக் காணோம்.

இந்த நிலையில் தான் இப்படிக் கொலை பற்றிய ஒரு குற்றச்சாட்டு எழுந்திருக்கிறது. குற்றச்சாட்டைப் பற்றி நான் எழுத முன்வரவில்லை. என் கேள்வி மடத்தின் அடிநிலை பற்றியது.

ஒரு துறவி என்பவர் மடத்திற்குச் சொத்துச் சேர்ப்பதிலும், பள்ளி, வேதபாடசாலை, மருத்துவ நிலையங்கள் என அறச்சாலைகள் வைப்பதில் ஈடுபட முற்பட்டு பணம், பணம், என்று அலைந்து "அதை இங்கு வாங்கு, இதை இங்கு போடு, இந்த நிலத்தை வாங்கு, இதை விற்றுவிடு" என்று உலகியற் செயல்களிலேயே துயில் நேரம் போக மற்ற நேரங்களில் மூழ்கி இருந்தால், "மடத்தின் அடித்தளம் சரிவதைத் தடுக்க முடியுமா?" என்ற கேள்வி எழுகிறது. சொத்து என்ற சிந்தனை (பழைய பெரியவர் காலத்தில் ரூ. 40 கோடி பெறுமான மடம் இன்றைக்கு ரூ. 2600 கோடிக்குச் சொத்து உள்ளதாக இருக்கிறது. செயேந்திரரே சொத்துப் பெருகியதைப் பெருமையாகச் சொல்லிக் கொள்கிறார்.) வந்த பிறகு அது தன்னை அறியாமல் அரசியல் களத்துள்ளும், மற்ற அரசியலாரோடு போட்டி போட்டுக் கொண்டும், அவர்களுடைய நெறிமுறையையே கையாள வைத்தும் செய்து விடுமே என்று தோன்றுகிறது. மடத்தை நிர்வகிக்கும் மானகை (management)யிலும் கூட இவர் தத்துப் பித்தென்று இருந்திருக்கிறார். மொத்தத்தில் இந்த மடம் ஒரு அரசியல் களமாய் ஆகிப் போனது. அரசியல் களத்தில் வேண்டாதவரைத் தட்டி வைப்பதும், மிரட்டி வைப்பதும், இன்னும் ஆளையே தீர்க்கும் அளவிற்குப் போவதும் இயல்பானது. இப்படி மடத்திற்கும் கட்சிகளுக்கும் வேறுபாடு இல்லாமல் போனது ஒரு கொடுமை அல்லவா? நாம் எல்லாம் அம்மாவையும், அய்யாவையும் பற்றிக் குறைசொல்லிக் கொண்டிருப்பதில் பயனில்லை. முட்டையில் இருந்து குஞ்சு வருவது உள்ளே நடக்கும் மாற்றத்தால். அது வெய்யிலில் பொரிக்கப் பட்டது என்பது அடுத்த நிலை. அரசியலார் அப்படித்தான் நடப்பார்கள். மடம் ஏன் அரசியலோடு தோழமை பூண்டது?

துறவென்று வந்தபிறகு எதைத் துறக்கிறார்கள்? குடும்பம், ஆசை, சொகம் எல்லாவற்றையும் அல்லவா துறக்க வேண்டும்? அப்புறம் என்ன சொந்தக்காரர்கள் தொடர்பு நீளுவது? மடத்திற்குள் சொந்தக்காரர்கள் வந்து கூடினால் அப்புறம் துறவாவது, ஒன்றாவது? என்றைக்குச் சொந்தம் உள்நுழைந்ததோ, அன்றே மடம் ஆட்டம் கண்டுவிடும் அல்லவா? இதில் பெரியவர், சின்னவர் என இரண்டு சங்கரர்களும் தவறிழைத்திருக்கிறார்கள். இளையவர் பற்றியும் விவரம் தெரிந்தவர்கள் ஏகப்பட்ட குறை சொல்லுகிறார்கள். குறிப்பாக, பெரியவரைப் பற்றிய இளையவருடைய மோனம் எத்தனையோ நமக்கு உணர்த்துகிறது. இருவருக்கும் இடையே ஒரு பங்காளிச் சண்டையே இருந்திருக்குமோ என்று கூட நமக்குத் தோன்றுகிறது. அடுத்தவரின் மேல் நம்பிக்கை நமக்கு வரவில்லை. பழைய பெரியவரின் கடைசிக் காலந் தொட்டு, இன்னும் சொன்னால் செயேந்திரர் தலைக்காவிரிக்குப் போனதில் இருந்து ஒரு இறுக்கமான சூழ்நிலை மடத்திற்குள் இருந்திருக்கிறது. அங்கு எல்லாமே ஒரு சடங்காய் இருந்திருக்கிறது. அடிப்படையில் ஒரு பிழை என்றோ ஏற்பட்டு, இன்று விடிந்திருக்கிறது. (பிழையின் ஒரு எடுத்துக் காட்டு: துறவு கொண்டு 50 ஆண்டு என்று விழாக் கொண்டாடியது. சென்னைப் பல்கலைக் கழக நூற்றாண்டு விழா மண்டபத்தில் கொண்டாடிய அந்த விழாவே ஒரு முரண்தொடை. துறவு கொண்டதிற்கு ஒரு விழா என்பது மடத்தனமாகத் தெரிகிறது.)

அல்லிருமை பற்றி ஒரு மணிநேரமாவது செயேந்திரர் பேசிக் கேட்டு எத்தனை நாளாயிருக்கும்? இவர் வேதம் படித்தது எல்லாம் என்னவாயிற்று? வெறுமே சடங்குகளிலும், பாத பூசைகளிலும், மலர்முடிகளிலும், தங்கச் சொரிவுகளிலும், சொத்து-நில ஆவணங்களிலும் இன்னபிறவற்றிலும் மூழ்கி ஆதி சங்கரரின் அடிப்படைக் கருத்தையே தொலைத்து முழுகிவிட்டாரே? அல்லிருமையை ஊருலகத்தில் பரப்ப முற்பட்டவர் இப்படிச் சிக்கி அலைக்கழிவது கொஞ்சம் விந்தையாக, ஏன் வருத்தமாகக் கூட, இருக்கிறது.

சாமியார்கள் பற்றிய மயக்கம் நம் மக்களுக்கு என்று போகுமோ தெரியவில்லை. எனக்கென்னமோ, இந்தச் சீரழிவின் வித்து நெடுங்காலம் முன்னமே ஏற்பட்டுவிட்டது என்றே தோன்றுகிறது. இரா. முருகன் சொன்னது போல் செயேந்திரர் மீண்டும் இருள்நீக்கி மகாதேவன் சுப்பிரமணியன் என்று ஆகுவதே சிறப்பு.

அன்புடன்,
இராம.கி.

In TSCII:

¾£À¡ÅÇ¢ ¿¡Ç¢ý Á¡¨Ä¢ø þÕóÐ ¸¡ïº¢ ¦º§Âó¾¢ÃÕìÌ ¿¼ìÌõ ¿¢¸ú¸¨Çô ÀÊòÐì ¦¸¡ñÎõ À¡÷òÐì ¦¸¡ñÎõ þÕó§¾ý. ӾĢø À¡÷ìÌõ §À¡Ð ´ýÚõ ÒâÂÅ¢ø¨Ä; ±ýÉ ¿¼ì¸¢ÈÐ ±ýÈ ´Õ ¾¢¨¸ôÒõ, À¢ý Å¢ÂôÒõ, ´Õ Á¡¾¢Ã¢ ¦À¡Õó¾¡ò ¾ý¨ÁÔõ «Îò¾ÎòÐò §¾¡ýÈ¢É. ¿¼ÅÊ쨸¢ý ¬Æõ, «¸Äõ ¦¾Ã¢Â¡Áø ºð¦¼ýÚ ¸ÕòÐì ÜÚ¾ø ¾ÅÚ, ±É§Å ¦¸¡ïº ¸¡Äõ ¦À¡Úò¾¢Õô§À¡õ ±ýÚ ±ñ½¢ «¨Áó¾¢Õó§¾ý.

ºí¸Ã¡îºÃ¢Â¡÷ ¦º§Âó¾¢Ã÷ §Áø ´Õ ¦ÀÕõ Á¾¢ô¨À ¿¡ý ±ýÚõ ¦¸¡ñ¼¾¢ø¨Ä ±ýÈ¡Öõ (§¿§Ã À¡÷ò¾¢Õó¾ ´Õ º¢Ä ¿¢¸ú¸û «Å÷§Áø ±ÉìÌ Á¾¢ôÒì ¦¸¡ñÎ §º÷ì¸Å¢ø¨Ä. «Å¨Ãì ̨Ȧº¡øÄò ¦¾¡¼í¸¢É¡ø ÀÄÅü¨Èî ¦º¡øÄ ÓÊÔõ ¾¡ý.), ¦¸¡¨Ä ÅÆ츢ø Ó¾ü ÌüÈšǢ¡¸î ¦º¡øÄôÀÎõ «ÇÅ¢üÌ ¾Ãõ ̨ÈóÐ þÕôÀ¡Ã¡ ±ýÀ¾¢ø ¿¡ý ¦¸¡ïºõ ¾¢¨¸òÐò ¾¡ý §À¡§Éý. (þýÛõ ÌüÈõ ¿¢ÕÅ¢ì¸ô À¼Å¢ø¨Ä; þô¦À¡ØÐ «ÃÍ ÅÆì¸È¢»Õõ ¸¡Åø ШÈÔõ ¦ºö¾¢ÕôÀÐ ÌüÈõ º¡ðξ§Ä.) ¦ºö¾¢¸û ÀÊì¸ô ÀÊì¸ ¬Æõ §À¡öì ¦¸¡ñÊÕôÀ¨¾ô À¡÷ò¾¡ø, Á¼ò¾¢ý ¿¼ÅÊ쨸¸û ¦ÀâÐõ Ҩç¡Êô §À¡Â¢Õ츢ȧ¾¡ ±ý§È ¯½Ãò ¾¨ÄôÀθ¢§Èý.

(þó¾ Á¼ø ÀÊô§À¡ÕìÌ ¿¡ý ´ýÚ ¦º¡øÄì ¸¼¨Áô Àð¼Åý. ¿¡ý ¬¾¢ ºí¸Ãâý ¸Õò¨¾ ²üÈÅÉ¢ø¨Ä. Á¡üÚì ¸ÕòÐ ¯ûÇÅý ±ýÈ¡Öõ «øÄ¢Õ¨Á ±ýÛõ «ò¨Å¾õ ´Õ ¦¿È¢ ±ýÚ ÀÊì¸ì ¸üÈÅý. þó¾ ¿¢¨Ä¢ø þÕó§¾ ¿¡ý þó¾ ¿¢¸úÅ¢¨É §¿¡ì̸¢ý§Èý.)

"ÀÃÁ¡ýÁ¡, ¯öÅ¡ýÁ¡ ±ýÚ ¾É¢ò¾É¢Â¡¸ µ÷ þÕ¨Á ¿¢¨Ä ¸¢¨¼Â¡Ð («ø þÕ¨Á = «ø Шžõ = «òШžõ = þÕ¨Á «øÄ¡¾ ¿¢¨Ä); þÃñÎõ ´ýÚ¾¡ý; ¯Ä¸¢ø þôÀÊò ¾É¢òÐò ¦¾Ã¢Ôõ ´ù¦Å¡ýÚõ ¸ñÏ즸¾¢§Ã §¾¡ýÚõ Á¡Âò§¾¡üȧÁ, ¯ñ¨Á «øÄ; þ¨ÈÅý ¯ýÛû§Ç§Â ¯ûÇ¡ý" ±ýÚ ¦º¡øÄô ÒÌó¾ ¦¸¡û¨¸Â¢ý Óý§É¡Ê¡÷ þôÀÊ ´Õ ¿¢¨ÄìÌ ÅóÐ §º÷ó¾Ð ܼ þý¦É¡Õ Á¡Âò §¾¡üÈõ §À¡Ä§Å ¸¡ðº¢ «Ç¢ì¸¢ÈÐ.

¦º§Âó¾¢Ã÷ ±øÄ¡ ÍÁ¡÷ò¾÷¸ÙìÌõ «øÄ¡Å¢ð¼¡Öõ, ÌÈ¢ôÀ¢ð¼ «Ç× ÍÁ¡÷ò¾ô ¦ÀÕÁ¡ý¸Ç¢ý (brahmins) ÌÕÅ¡ö þÕôÀÅ÷. (¬¾¢ ºí¸Ã÷ 4 Á¼í¸¨Ç ²üÀÎò¾¢É¡÷, «ó¾ ¿¡Ö Á¼í¸Ç¢ø ´ýÈ¡É º¢Õí§¸Ã¢ Á¼ò¾¢ý ÌõÀ§¸¡½ì ¸¢¨Ç¾¡ý áÚ, áü¨ÈõÀÐ ¬ñθÙìÌ ÓýÉ¡ø ¸¡ïº¢ìÌ Á¡üÈÄ¡¸¢ÂÐ ±É ´Õº¢ÄÕõ, þø¨Ä¢ø¨Ä þÐ ¬¾¢ºí¸Ã§Ã ²üÀÎò¾¢Â ³ó¾¡ÅÐ Á¼õ, ¬¾¢ºí¸Ã§Ã þ¾ý Ó¾ø À£¼ò ¾¨ÄÅ÷ ±ýÚõ º¢Ä÷ ÁÚòÐì ÜÚÅÐ ¯ñÎ. «ó¾î º¢ì¸ÖìÌûÙõ, ¸¡ïº¢ Á¼ò¾¢ý ÀƨÁìÌûÙõ þô¦À¡ØÐ §À¡¸§Åñ¼¡õ. ¬É¡ø ¸¡ïº¢ Á¼ò¾¢üÌõ º¢Õí§¸Ã¢ Á¼ò¾¢üÌõ ¯ûÇ º¢Ä «ÊôÀ¨¼ô À¢Ç׸ǡÖõ, À¨Æ ¦ÀâÂÅÕìÌõ, þÅÕìÌõ þ¨¼§Â þÕó¾ ¿¢¨Ä-§ÅÚÀ¡Î¸Ç¡Öõ ÍÁ¡÷ò¾ À¡÷ôÀÉ÷¸Ç¢§Ä§Â ÀÄÕõ þŨÃì §¸ûÅ¢ §¸ðÎì ¦¸¡ñÎ þÕó¾É÷. þó¾ ¿¢¨Ä ¿£Ú âò¾ ¦¿ÕôÀ¡¸§Å ¦¿Îí¸¡Äõ þÕó¾¢Õ츢ÈÐ. ¦¿ÕôÒ Á¼ò¾¢üÌûÙõ ¸ÉýÚ ¦¸¡ñÎ þÕó¾¢Õ츢ÈÐ ±ýÚ ÀÄÕõ ¦º¡ýÉÐ ¯ñÎ.)

ºí¸Ã Á¼ò¾¢ý ¾¨ÄÅ÷ ±ýÀÅÕìÌ ¦À¡ÐÅ¡¸ þÃñÎ ¦À¡ÚôÒì¸û ¯ñÎ. Ӿġ ¦À¡ÚôÒ «øÄ¢Õ¨Áì («òШžõ) ¦¸¡û¨¸¨Â Áì¸Ç¢¨¼§Â ÀÃôÒÅÐ. («øÄ¢Õ¨Áì ¸¡Ã÷¸ÙìÌ §¸¡Â¢ø ´Õ ¦À¡Õð¼øÄ; þýÛõ ¦º¡øÄô §À¡É¡ø, §¸¡Â¢ø ÅÆ¢À¡Î ±ýÀ¨¾ Á£È¢ ÅçÅñÎõ ±ýÚ ¦º¡øÄì ÜÊÂÅ÷¸û «Å÷¸û. º¢Å ¦¿È¢, Å¢ñ¦½È¢ «øÄ¡¾ §Å¾ ¦¿È¢¨Â °¦ÃíÌõ ÀÃôÀì ¸¼¨Á âñ¼Å÷¸û «Å÷¸û.) þÃñ¼¡ÅÐ Á¼ò¾¢ý ¦º¡òÐì¸¨Ç ¿¢÷Ÿ¢òÐ ÅÕÅÐ. þÃñÎ ¦À¡Úô¨ÀÔõ ¦ºöÔõ §À¡Ð ¾¡Á¨Ã þ¨Äò ¾ñ½£Ã¢ý ÁÉôÀ¡íÌ Á¼ò¾¨ÄÅÕìÌ ÅóÐ §ºÃ§ÅñÎõ. ¦º§Âó¾¢Ã÷ ±ó¾ «Ç× Ó¾ü¦À¡Úô¨À ¿¢¨È§ÅüÈ¢ì ¦¸¡ñÊÕó¾¡÷ ±ýÀ¾¢ø ÀÄÕìÌõ §¸ûÅ¢¸û ¯ñÎ. þô¦À¡ØÐ þÃñ¼¡ÅÐ ¦À¡ÚôÒ «Å¨Ãô ¦Àâ º¢ì¸ÖìÌì ¦¸¡ñÎ Åó¾¢Õ츢ÈÐ.

¦ÀÕÁ¡ý¸Ç¢ø «øÄ¢Õ¨Áì ¦¸¡û¨¸ÂáÔõ «øÄ¡Áø, º¢Å¦¿È¢Â¡ÇáÔõ «øÄ¡Áø, Å¢ñ½Å ¦¿È¢Â¢ø À¢¨½ó¾¢Õó¾Å÷¸û «Å¨Ã ´Õ Á¡üÈ¡ÇḧŠÀ¡÷òÐ §ÅÚÀ¡Î ¦¸¡ûÅÐõ ¯ñÎ. (ÌÈ¢ôÀ¡¸ ÀïºÃ¡ò¾¢Ã ¬¸ÁӨȸǢø ã쨸 ѨÆòÐ ¾¢ÕôÀ¾¢ì §¸¡Â¢¦Ä¡ØÌ Ó¨È¢ø, º¢Ä Áñ¼Àí¸¨Ç þÊòÐ þýÛõ ´Õ ¦Àâ ÍüÚ ¯ÕÅ¡ì¸Ä¡õ ±ýÚ Á¡üÈõ ¦º¡ýÉÐõ, Å¢ñ½Å ¦¿È¢ò ¾¨ÄÅ÷¸¨Ç ´Ð츢 ¨ÅìÌÁ¡ô§À¡Ä ÀÄ ¸ÕòÐì¸û ¦º¡øÄ¢ÂÐõ ÀÄ Å¢ñ½Å÷¸ÙìÌ À¢Ê측Áø þÕó¾Ð.) ¦ÀÕÁ¡ý¸û «øÄ¡¾ ÁüÈÅ÷ìÌ «Å÷ ´Õ ¦¿Õì¸õ þøÄ¡¾ Å¢ó¨¾Â¡ÉÅ÷. «Å§Ã¡Î ÀÄÕìÌõ ¸ÕòÐ §ÅÚÀ¡Î; º¢Ä þ¼í¸Ç¢ø ¸ÕòÐ §ÅÚÀ¡Î ÓüÈ¢ô À¢½ì§¸ ¯ñÎ; «Å¨Ãì Ì¨È ¦º¡ýÉÅ÷¸û ÀÄ÷. «Ð «Ãº¢ÂÄ¢ø ÁðÎõ þø¨Ä. ¬ýÁ£¸ò§¾¡Î ÁðÎõ ¿¢ýÚ ¦¸¡ûÇ¡Áø «Ãº¢ÂÄ¢ø «Å÷ ѨÆó¾Ð, ÌÈ¢ôÀ¡¸ þóÐòÐÅ «Ãº¢ÂÄ¢ø ѨÆó¾Ð ¬ýÁ£¸õ º¡÷ó¾ ÀÄ ¾Á¢Æ÷¸ÙìÌ «Å¨Ãô À¢Èɡ츢ÂÐ. ¸å÷ §¸¡Â¢Ä¢ý ̼ÓØ쨸ò ¾Á¢Æ¢ø ¦ºöžüÌ Á¡üÚì ¸ÕòÐî ¦º¡øÄ¢ÂÐ, ÁüÈ º¢Å¦¿È¢ Á¼í¸Ç¢ý Óɸ¨Ä ±¾¢÷¦¸¡ñ¼Ð, ¨¸õ¦Àñ¸û, «ÖÅü ¦Àñ¸û ¬¸¢§Â¡÷ ÀüÈ¢î ¦º¡ýÉÐ, ¬¸¢Â¨Å ±øÄ¡õ "±ýÉÐ þÅ÷ þôÀÊ?" ±ýÛÁ¡ô §À¡ø ÀħÀâý ¦¿üÈ¢¨Âì ÌÚ¸ ¨Åò¾Ð. «ñ¨Áì ¸¡Äò¾¢ø ¾¡ú󧾡ÕìÌ ¬¾ÃÅ¡öî º¢Ä Å¡ì̸û ¦º¡ýÉ¡Öõ, º¢Ä ¦ºö¨¸¸û ¦ºö¾¡Öõ, «Ð ¯ûÇ¡÷ó¾ ¯¨ÃôÀ¡, «øÄÐ ¦ÅÚõ «Ãº¢ÂøÅ¡¾¢ò¾ÉÁ¡ ±ýÈ §¸ûÅ¢¨ÂÔõ Áì¸û þ¨¼§Â ±ØôÀ¢ÂÐ. þò¾¨ÉìÌõ Óó¨¾Â ¦ÀâÂÅ÷ ÌÓ¸ Á¡üÈõ ÀüÈ¢î ¦º¡øÄ¡Áø ´Õ ÀƨÁ §¿¡ì¸¢ø þÕó¾Å÷¾¡ý. «ó¾ì ¸ÕòÐì¸û ²üÚì ¦¸¡ûÇ ÓÊ¡¾¨Å ¾¡ý. þÕó¾¡Öõ ¡¨Ãì §¸ð¼¡Öõ «Å÷§Áø ´Õ Á¾¢ôÒ þÕ󾨾 ¯½Ã Óʸ¢ÈÐ. Á¡È¡¸î ¦º§Âó¾¢Ã§Ã¡ º¢Ä Á¡üÈí¸¨Ç Á¼ò¾¢ý ¿¼ÅÊ쨸¢ø ¦¸¡ñÎ Åó¾Å÷. þÕó¾¡Öõ, þÅ÷§Áø Á¾¢ôÒì Üʾ¡ö þó¾ ¿¢¸úÅ¢üÌî ºüÚ ÓýÉ÷ ܼ ÀÄÕõ ¦º¡øÄì ¸¡§½¡õ.

þó¾ ¿¢¨Ä¢ø ¾¡ý þôÀÊì ¦¸¡¨Ä ÀüȢ ´Õ ÌüÈðÎ ±Øó¾¢Õ츢ÈÐ. ÌüÈð¨¼ô ÀüÈ¢ ¿¡ý ±Ø¾ ÓýÅÃÅ¢ø¨Ä. ±ý §¸ûÅ¢ Á¼ò¾¢ý «Ê¿¢¨Ä ÀüÈ¢ÂÐ.

´Õ ÐÈÅ¢ ±ýÀÅ÷ Á¼ò¾¢üÌî ¦º¡òÐî §º÷ôÀ¾¢Öõ, ÀûÇ¢, §Å¾À¡¼º¡¨Ä, ÁÕòÐÅ ¿¢¨ÄÂí¸û ±É «È¨Ä¸û ¨ÅôÀ¾¢ø ®ÎÀ¼ ÓüÀðÎ À½õ, À½õ, ±ýÚ «¨ÄóÐ "«¨¾ þíÌ Å¡íÌ, þ¨¾ þíÌ §À¡Î, þó¾ ¿¢Äò¨¾ Å¡íÌ, þ¨¾ Å¢üÚÅ¢Î" ±ýÚ ¯Ä¸¢Âü ¦ºÂø¸Ç¢§Ä§Â Тø §¿Ãõ §À¡¸ ÁüÈ §¿Ãí¸Ç¢ø ãú¸¢ þÕó¾¡ø, "Á¼ò¾¢ý «Êò¾Çõ ºÃ¢Å¨¾ò ¾Îì¸ ÓÊÔÁ¡?" ±ýÈ §¸ûÅ¢ ±Ø¸¢ÈÐ. ¦º¡òÐ ±ýÈ º¢ó¾¨É (À¨Æ ¦ÀâÂÅ÷ ¸¡Äò¾¢ø å. 40 §¸¡Ê ¦ÀÚÁ¡É Á¼õ þý¨ÈìÌ å. 2600 §¸¡ÊìÌî ¦º¡òÐ ¯ûǾ¡¸ þÕ츢ÈÐ. ¦º§Âó¾¢Ã§Ã ¦º¡òÐô ¦ÀÕ¸¢Â¨¾ô ¦ÀÕ¨Á¡¸î ¦º¡øÄ¢ì ¦¸¡û¸¢È¡÷.) Åó¾ À¢ÈÌ «Ð ¾ý¨É «È¢Â¡Áø «Ãº¢Âø ¸ÇòÐûÙõ, ÁüÈ «Ãº¢ÂÄ¡§Ã¡Î §À¡ðÊ §À¡ðÎì ¦¸¡ñÎõ, «Å÷¸Ù¨¼Â ¦¿È¢Ó¨È¨Â§Â ¨¸Â¡Ç ¨ÅòÐõ ¦ºöРŢΧÁ ±ýÚ §¾¡ýÚ¸¢ÈÐ. Á¼ò¨¾ ¿¢÷Ÿ¢ìÌõ Á¡É¨¸ (management)¢Öõ ܼ þÅ÷ ¾òÐô À¢ò¦¾ýÚ þÕó¾¢Õ츢ȡ÷. ¦Á¡ò¾ò¾¢ø þó¾ Á¼õ ´Õ «Ãº¢Âø ¸ÇÁ¡ö ¬¸¢ô §À¡ÉÐ. «Ãº¢Âø ¸Çò¾¢ø §Åñ¼¡¾Å¨Ãò ¾ðÊ ¨ÅôÀÐõ, Á¢ÃðÊ ¨ÅôÀÐõ, þýÛõ ¬¨Ç§Â ¾£÷ìÌõ «ÇÅ¢üÌô §À¡ÅÐõ þÂøÀ¡ÉÐ. þôÀÊ Á¼ò¾¢üÌõ ¸ðº¢¸ÙìÌõ §ÅÚÀ¡Î þøÄ¡Áø §À¡ÉÐ ´Õ ¦¸¡Î¨Á «øÄÅ¡? ¿¡õ ±øÄ¡õ «õÁ¡¨ÅÔõ, «ö¡¨ÅÔõ ÀüÈ¢ì ̨Ȧº¡øÄ¢ì ¦¸¡ñÊÕôÀ¾¢ø ÀÂÉ¢ø¨Ä. Óð¨¼Â¢ø þÕóÐ ÌïÍ ÅÕÅÐ ¯û§Ç ¿¼ìÌõ Á¡üÈò¾¡ø. «Ð ¦Åö¢Ģø ¦À¡Ã¢ì¸ô Àð¼Ð ±ýÀÐ «Îò¾ ¿¢¨Ä. «Ãº¢ÂÄ¡÷ «ôÀÊò¾¡ý ¿¼ôÀ¡÷¸û. Á¼õ ²ý «Ãº¢Â§Ä¡Î §¾¡Æ¨Á âñ¼Ð?

ÐȦÅýÚ Åó¾À¢ÈÌ ±¨¾ò ÐÈ츢ȡ÷¸û? ÌÎõÀõ, ¬¨º, ¦º¡¸õ ±øÄ¡Åü¨ÈÔõ «øÄÅ¡ ÐÈì¸ §ÅñÎõ? «ôÒÈõ ±ýÉ ¦º¡ó¾ì¸¡Ã÷¸û ¦¾¡¼÷Ò ¿£ÙÅÐ? Á¼ò¾¢üÌû ¦º¡ó¾ì¸¡Ã÷¸û ÅóÐ ÜÊÉ¡ø «ôÒÈõ ÐÈÅ¡ÅÐ, ´ýÈ¡ÅÐ? ±ý¨ÈìÌî ¦º¡ó¾õ ¯ûѨÆ󾧾¡, «ý§È Á¼õ ¬ð¼õ ¸ñÎÅ¢Îõ «øÄÅ¡? þ¾¢ø ¦ÀâÂÅ÷, º¢ýÉÅ÷ ±É þÃñÎ ºí¸Ã÷¸Ùõ ¾ÅÈ¢¨Æò¾¢Õ츢ȡ÷¸û. þ¨ÇÂÅ÷ ÀüÈ¢Ôõ Å¢ÅÃõ ¦¾Ã¢ó¾Å÷¸û ²¸ôÀð¼ Ì¨È ¦º¡øÖ¸¢È¡÷¸û. ÌÈ¢ôÀ¡¸, ¦ÀâÂŨÃô ÀüȢ þ¨ÇÂÅÕ¨¼Â §Á¡Éõ ±ò¾¨É§Â¡ ¿ÁìÌ ¯½÷òи¢ÈÐ. þÕÅÕìÌõ þ¨¼§Â ´Õ Àí¸¡Ç¢î ºñ¨¼§Â þÕó¾¢Õì̧Á¡ ±ýÚ Ü¼ ¿ÁìÌò §¾¡ýÚ¸¢ÈÐ. «Îò¾Åâý §Áø ¿õÀ¢ì¨¸ ¿ÁìÌ ÅÃÅ¢ø¨Ä. À¨Æ ¦ÀâÂÅâý ¸¨¼º¢ì ¸¡Äó ¦¾¡ðÎ, þýÛõ ¦º¡ýÉ¡ø ¦º§Âó¾¢Ã÷ ¾¨Ä측ŢâìÌô §À¡É¾¢ø þÕóÐ ´Õ þÚì¸Á¡É Ýú¿¢¨Ä Á¼ò¾¢üÌû þÕó¾¢Õ츢ÈÐ. «íÌ ±øÄ¡§Á ´Õ º¼í¸¡ö þÕó¾¢Õ츢ÈÐ. «ÊôÀ¨¼Â¢ø ´Õ À¢¨Æ ±ý§È¡ ²üÀðÎ, þýÚ Å¢Êó¾¢Õ츢ÈÐ. (À¢¨Æ¢ý ´Õ ±ÎòÐì ¸¡ðÎ: ÐÈ× ¦¸¡ñÎ 50 ¬ñÎ ±ýÚ Å¢Æ¡ì ¦¸¡ñ¼¡ÊÂÐ. ¦ºý¨Éô Àø¸¨Äì ¸Æ¸ áüÈ¡ñΠŢơ Áñ¼Àò¾¢ø ¦¸¡ñ¼¡Ê «ó¾ Ţơ§Å ´Õ ÓÃñ¦¾¡¨¼. ÐÈ× ¦¸¡ñ¼¾¢üÌ ´Õ Ţơ ±ýÀÐ Á¼ò¾ÉÁ¡¸ò ¦¾Ã¢¸¢ÈÐ.)

«øÄ¢Õ¨Á ÀüÈ¢ ´Õ Á½¢§¿ÃÁ¡ÅÐ ¦º§Âó¾¢Ã÷ §Àº¢ì §¸ðÎ ±ò¾¨É ¿¡Ç¡Â¢ÕìÌõ? þÅ÷ §Å¾õ ÀÊò¾Ð ±øÄ¡õ ±ýÉš¢üÚ? ¦ÅÚ§Á º¼í̸ǢÖõ, À¡¾ ⨺¸Ç¢Öõ, ÁÄ÷ÓʸǢÖõ, ¾í¸î ¦º¡Ã¢×¸Ç¢Öõ, ¦º¡òÐ-¿¢Ä ¬Å½í¸Ç¢Öõ þýÉÀ¢ÈÅüÈ¢Öõ ãú¸¢ ¬¾¢ ºí¸Ãâý «ÊôÀ¨¼ì ¸Õò¨¾§Â ¦¾¡¨ÄòÐ Óظ¢Å¢ð¼¡§Ã? «øÄ¢Õ¨Á¨Â °Õĸò¾¢ø ÀÃôÀ ÓüÀð¼Å÷ þôÀÊî º¢ì¸¢ «¨Äì¸Æ¢ÅÐ ¦¸¡ïºõ Å¢ó¨¾Â¡¸, ²ý ÅÕò¾Á¡¸ì ܼ, þÕ츢ÈÐ.

º¡Á¢Â¡÷¸û ÀüȢ ÁÂì¸õ ¿õ Áì¸ÙìÌ ±ýÚ §À¡Ì§Á¡ ¦¾Ã¢ÂÅ¢ø¨Ä. ±É즸ýɧÁ¡, þó¾î º£ÃƢŢý Å¢òÐ ¦¿Îí¸¡Äõ ÓýɧÁ ²üÀðÎÅ¢ð¼Ð ±ý§È §¾¡ýÚ¸¢ÈÐ. þá. ÓÕ¸ý ¦º¡ýÉÐ §À¡ø ¦º§Âó¾¢Ã÷ Á£ñÎõ þÕû¿£ì¸¢ Á¸¡§¾Åý ÍôÀ¢ÃÁ½¢Âý ±ýÚ ¬Ìŧ¾ º¢ÈôÒ.

«ýÒ¼ý,
þáÁ.¸¢.