அலங்கம் (organ)

organic computing என்பது கரிமக் கணிமையா? உயிரிக் கணிமையா?” என்று முகநூலின் சொல்லாய்வுக் குழுவில் ஒரு நண்பர் கேட்டார். organic fouling என்பதுபற்றி இன்னொரு நண்பர் அண்மையிற் கேட்டார். அக்குழுவின் நடை முறை பார்க்கின், விளக்கமான என்னிடுகைகள் அங்கு ஒன்றுவதாய்த் தோன்ற வில்லை. அக்குழு நிர்வாகத்திற்கும் என்னிருப்பு இடைஞ்சலாகவே தெரிகிறது. ஏறத்தாழ ஓராண்டு ஆகிவிட்டது. இனிமேலும் ”கடைவிரித்தேன், கொள்வாரிலை” என, வேண்டாவிருந்தாளியாய் அங்கிதை இடுவதினும், என் காலக்கோட்டில் இடுவதே சரியாகத் தோன்றுகிறது. இனி நண்பர்கள் ஏதேனும் என்னை வினவவேண்டின் அருள்கூர்ந்து என் காலக்கோட்டிற்கே வந்து கேளுங்கள். என்னால் முடிந்ததை இங்கு சொல்கிறேன். பல்வேறு பார்வைகள் தரும் முகநூல் பரந்தது தானே? (முகநூலில் எழுதிய கட்டுரையை இப்பொழுது வலைப்பதிவில் இடுகிறேன்.)

organic என்பதை ’அங்கக’ என உடலுறுப்புப் பொருளில் ஒருகாலம் மொழி பெயர்த்தார். organic chemistry ஐ அங்கக ரசாயனமென்றே இளமையில் எங்களுக்குச் சொல்லிக் கொடுத்தார். அச் சங்கதச் சொல்லாக்கம் ஏற்காதவரும் உண்டு. சொற்பிறப்பியல் பேரகரமுதலியிலும் அச்சொல் தவிர்க்கப்பட்டது. அரிசி கேட்டால் பருப்பைக் காட்டுவது போல், பிடிபடாத இச்சொல்லுக்கு, கரிம வேதியலென முன்பெலாம் நான் மொழிபெயர்த்தேன். மொழியியல், வேர்ச்சொல்லாய்வு அறியா நிலையில் வேறேதும் அப்போது செய்யத் தோன்றவில்லை. இப்போது பட்டறிவால் என் எண்ணம் பெரிதும் மாறிவிட்டது. அங்கத்திற்குமுன் வேறு தமிழ்ச்சொல் இருந்திருக்குமோவென ஐயுறுகிறேன். முதலில் ”இது சங்கதமா?” என்று முதலிற் பார்ப்போம்.

(தமிழெனில் ஓராயிரங் கேள்வி கேட்கும் தமிழரிற் பலர் ஒன்றைச் சங்கதம் எனில் அப்படியே ஏற்றுக்கொள்வது ஏனென்று எனக்குப் புரிவதில்லை. அண்மையில் ஒரு நண்பர் ”ஶிவம், ஶைவம் என்பன வடமொழிச் சொற்கள், சிவம், சைவம் என்பன அவற்றின் தமிழ் வடிவங்கள்” என்றார். அதிர்ந்து போனேன். எப்படியெலாம் நம் தமிழர் பிறழ்கிறார்? ஏனோ, கண்ணை மூடிக்கொள்கிறார்? ”சிவம்” என்பது முற்றிலும் தமிழ்ச் சொற்பிறப்புக் கொண்டது. தொல்காப்பியச் சேயோனே சிவன்/செவ்வேள் எனும் 2 வேறு கருத்துகளுக்கு வழிவகுத்தவன். ஶிவம், ஶைவம் என்பன தமிழிலிருந்து உருவான சங்கதப் பெயர்ப்புகள். ஶைவத்தைத் தமிழிற் கடன்வாங்கி நாம் சைவமாக்கினோம். சங்கதர் பெற்ற முதற் கடனை மறைத்து நாம் பெற்ற முட்டாள்தனமான இரண்டாங் கடனை முதலாக ஆக்கினால் எப்படி? இதனாற்றான், “நண்பர்களே! சைவமென எக்காலத்தும் பழகாதீர்! சிவநெறி என்றே கூறுங்கள்” என்பேன். பிறசொல் பழகப்பழக நம்வரலாறு நம் முன்னேயே மறைந்துதொலையும் என்பதற்கு இதுவுமோர் எடுத்துக்காட்டு. இலிங்கத்தைச் ”சிசுனதேவன்” என்றும் ”தஸ்யூக்கள் குறியை வழிபடுகிறார்” என்றும் எம்மைக் கேலி செய்த வேதநெறியாரா, சிவநெறிக்குச் சொந்தக் காரர்? என்ன கொடுமையிது சரவணா?)

சரி, புலனத்திற்கு வருவோம். அங்கத்தின் தாது ’அம்’மென்றும், சதபத பிராமணம், அதர்வண வேதத்தில் அங்கம் பயின்றதாகவும், முந்தை நூலன்றி பிந்தை அகரமுதலிகளில் இச்சொல் பயின்றதாகவும் மோனியர் வில்லிம்சு அகரமுதலி பதியும். பாணினியின் தாதுபாடம் போன்ற உணாதி சூத்ரம் நூலோ, அம்மிற்கு அசைதல் எனும் இயங்கற்பொருளை உணர்த்தாது, ”மொத்தத்தின் ஒருபகுதி” என்று பொருள் சுட்டும். அதேபொழுது, இந்தை யிரோப்பியனிலோ, ஆங்கிலத்திலோ) organ இன் விளக்கம் அசைவு, மற்றும் இயக்கத்தைக் குறிக்கும். fusion of late Old English organe, and Old French orgene (12c.), both meaning "musical instrument," both from Latin organa, plural of organum "a musical instrument," from Greek organon "implement, tool for making or doing; musical instrument; organ of sense, organ of the body," literally "that with which one works," from PIE *werg-ano-, from root werg- "to do."

இந்தையிரோப்பியனில் சங்கதம் ஓர் உறுப்பு மொழியெனில், ஏனிப்படி இருவேறு மாற்று விளக்கங்கள் அமைகின்றன? புரியவில்லை. ஒருவேளை வேறேதேனும் மொழியில் முந்தைச் சொல்லிருந்து அதுதிரிந்து வழிப்பொருள் சுட்டுவதாய் சங்கதத்துள் ”அங்கம்” நுழைந்ததா? அன்றி, இந்தை யிரோப்பியனில் தரப்படும் விளக்கம் தவறா? இதுவும் புரியவில்லை. ஆனால், தமிழைப் பார்த்தால் அசைவு, இயக்கம் ஆகியவற்றோடு, உறுப்பையுஞ் சேர்த்துக் குறிக்கும் சொற்றொடர்பு இந்தையிரோப்பியன் குடும்பத்தில் உள்ளது போலவே அமைந்திருப்பது வியப்பாகிறது. நானறிந்தவரை, இயக்கம் இன்றி எந்த உடலுறுப்புமில்லை; அசைவுகாட்டா உடலுறுப்பு அழிந்து/இறந்து படுமென்றே இந்திய மருத்துவம் சொல்கிறது. .அதெப்படி இந்தையிரொப்பியனுக்கும் தமிழுக்கும் இடையே இதுபோன்ற தொடர்பு ஏற்பட்டது?

எழுத்து>வேர்>முளை என்றாகி பேச்சில் அவை பழகி வினைச்சொல், பெயர்ச்சொல்லென அடுத்தடுத்து உருவாவதே பல்வேறு மொழிச் சொற்களின் பொது வளர்ச்சியாகும். இது தமிழுக்கு மட்டுமின்றி எல்லா மொழிகளுக்கும் பொருந்தும். வேரின் அடிப்பொருளோடு, முளை/பகுதியின் வழிப்பொருள்களும் தொடர்புகாட்டும். இதனால் முரணியக்க முறையிiல் தலைகீழாக வழிப்பொருள்களின் வழி வேர்/முளைச் சொற்களின் அடிப் பொருளையும் ஓரளவு ஊகிக்கலாம். அதைத்தான் இங்கு செய்யப் போகிறோம். அங்கத்திற்கு முந்தைய சொல் எப்படி எழுந்திருக்கும்? இதை விளக்கும் இந்த இடுகையை தனித்தமிழ் அன்பர் சிலர் ஏற்காது போகலாம். இருப்பினும் சற்று பொறுமையோடு படியுங்கள்.

தமிழில் ஊ>உ>உல் எனும் வேருக்கு 11 விதமாய்ப் பொருள் சொல்வர். [தாது என்ற சங்கதச்சொல் ஒரு காலத்தும் வேரைக் குறிக்காது; வினை யடிகளையே குறிக்கும். ஏறத்தாழ 2200 தாதுக்கள் சங்கதத்திலுண்டு. தமிழில் அதைப் பகுதி / பகாப்பதம் என்பார். குத்துமதிப்பாகத் தமிழ் வினையடிகள் 5000 க்கு மேலும் வரும். இன்னும் சரியாக யாருங் கணக்கிட்டதில்லை. (இது வொரு ஆய்வுக்குறைவு) அதேபொழுது, ஓரசையில் வரக்கூடிய முதல் எழுத்துகள், சுட்டெழுத்துகள், எளிதிற் பலுக்கும் ஈற்றெழுத்துகள் எனக் கணக்கிட்டால் வேர்ச்சொற்கள் என்பவை 9*3*3 = 81க்கும் குறைவாகவே அமையும். (எவ்வளவு குறைவு என்றும் எனக்குத் தெரியாது. ஆனால் 81 க்கு மிஞ்சியுள்ளதாய்த் தெரிய வில்லை.) இவ்வேர்களிலிருந்து பேச்சுத் திரிவால் மடக்கிப் (exponential) பெருக்கியும், சில சாரியைகள், இடைநிலைகளைச் சேர்த்தும் தமிழ் வினையடிகள் பிறந்துள்ளன. வேர்ச்சொற்களுக்கும் வினையடிகளுக்கும் இடையே குழம்பாது இருப்பதே சொற்பிறப்பியலில் முதற் பாடம். பலரும் எது வேர்ச்சொல் என்பதிற் குழம்புகின்றனர். இதைப் பற்றி வேறொருமுறை கட்டுரை எழுதவேண்டும் போலும்.]

உல்லின் பொருட்பாடுகள் வருமாறு:

உல் 1 = முன்னுதல் (இதன்விரிவில் உல் 2 என்பது முன்னுறல், மேற்செலல், உயரல், விரைதல், மிகுதியுறல் ஆகியவற்றைக் குறிக்கும்);
உல் 3=  தோன்றல் (முளைத்தல், மெல்லுறல், பெருவுதல்);
உல் 4 = நெருங்கல் (தொடல், உராயல், வலிதல்);
உல் 5 = இயங்கல் (அசைதல், வருந்தல், துன்புறல், எரிதல்);
உல் 6 = உள்ளொடுங்கல் (உள்ளடங்கல், கீழிறங்கல், கீழே தங்கல், சிறுத்தல்);
உல் 7 = வளைதல் (சுற்றல், சுற்றிவரல், சுழலல்);
உல் 8 = குத்தல், (துளைத்தல், அழித்தல், கெடுத்தல்; இதன்விரிவில்
உல் 9= ஊடுருவல், ஊடுருவி வெளிப்படல் ஆகியவற்றைக்குறிக்கும். இன்னும் விதப்பாக,
உல் 10 தேங்காயுரிக்கும் கருவியையும், கழுவையுங் குறிக்கும்.
உல் 11 என்பது குத்தியெடுக்கப் பயன்பட்ட பழங்கோடரியையும், கல்லையுங் குறிக்கும். இந்த விரிவுகள் எல்லாமே குத்தல்/துளைத்தல் பொருளில் எழுந்தவை தான்.)

இவற்றில் நம் கவனத்திற்கு உரியது உல் 5 எனும் வேராகும். இதன் அடிப் பொருளாய் அசைவு குறிக்கும் இயங்கற் பொருள் சொல்லப்படும். விடாது அசைவு தொடர்ந்தால் மாந்தருக்குக் களைப்பும், வருத்தமும், துன்பமும் வந்துசேரும். இன்னும் அசைவுகூடின், அசையும் பொருளுக்குத் தேய்வும், எரிதலும் / எரிச்சலும் ஏற்படலாம். உல்லில் விளைந்த உலக்கல், உலத்தல், உலவல், உலாங்கல், உலாஞ்சல், உலாத்தல் என்ற சொற்கள் எல்லாமே ”அசைதல், இயங்கல், திரிதல், தலைசுற்றல், தள்ளாடல், துன்புறல், குறை படல், எரிதல்” போன்ற பொருட்பாடுகளை வெவ்வேறிடங்களிற் குறிக்கும். ”உலகுங் கூட அசைவு/இயக்கமுள்ள இடம்” என்றே சொல்லலாம். (இயற்கை, குமுகாயம் ஆகியவற்றில் அசைவைக்கவனிக்கலாம். அசைவிலா இடத்தை பார்த்தமாத்திரத்தில் நாம் ”செத்துக் கிடப்பதாகவே” சொல்வோம். உலகிற்கு என சிலர் உருண்டைப் பொருள் சொல்வதை நான் ஒப்பமாட்டேன். விலங்காண்டி மாந்தனுக்கு உலகம் என்பது தட்டையே. உருண்டைத் தன்மையை உணர அவனுக்கு வெகுநாட்கள் பிடித்திருக்கும். நாகரிகம் எழாது இவ்வுண்மை முதல் மாந்தருக்குப் புரிபடாது. ”ஞாலம் தொங்குகிறது” என்ற உண்மையும் கூட அதற்குப் பின்பே தெரியும். காலம் பிறழ்ந்து விலங்காண்டி மாந்தனுக்குப் பலவற்றை நாம் கற்பிக்கக் கூடாது. அது போன்ற சொற்பிறப்பு விளக்கங்கள் தவறானவையே.)

உலமரல் (=துன்பம்), உலப்பு (=திருத்தம்), உலவை (=காற்று) போன்றவையும் இதே தொடர்புடையவை. இனிச் சில ’உல்’வகைச் சொற்களைக் காணலாம். உலக்கலின் முந்தைத் திரிவாய் உலுக்கல் (= குலுக்கல், நடுங்கல்), உலுத்தல், உலுப்பல், உலைதல் (= நிலைகுலைதல், அலைதல்) என்ற தன்வினைகளும், உலைத்தல், உலைச்சலெனும் பிறவினைகளும் எழும். உலைப்பாடு, உலைப்பு, உலைவென்ற பெயர்ச்சொற்களும் தொடர்புள்ளவையே. அடுத்து உலைத்தல்>உழைத்தல்>உழத்தலென்ற திரிவில் மண்ணைக்கிண்டிக் கிளறி அசைக்குஞ் செயல் குறிக்கப்படும். மண்ணூடே புரைமை (porosity) கூட்டவே மாந்தர் உழுகிறார். இல்லாவிடில் உழுதலின் தேவையென்ன? மண்ணில் ஏற்படும் புரை மிகுதியால், காற்றும் நீரும் உட்சென்று பயிர் வளர உதவுகின்றன. உழல்தல்= அசைதல், அலைதல்; உழற்றுதல்= அலையச் செய்தல், வருத்தத்தோடு கழித்தல், உழறுதல்= அலைதல்; உழன்றல்= களைப்புறல், உழிதல்= அலைதல்; உழிதரல்= அலைதல் என்ற சொற்களையும் இங்கே எண்ணிப்பார்க்கலாம்.

உல்லின் திரிவான ஒல்லுக்கும் இதுபோல் பொருட்பாடுகளுண்டு. ஒல்= தொல்லை, துன்பம், மெலிவு, தளர்ச்சி; ஒல்கல்= தளர்தல், மெலிதல், குழைதல், நுடங்கல், சுருங்கல், அசைதல், ஒதுங்கல், சாய்தல், நடத்தல், வளைதல், வறுமைப் படுதல், மேலே படுதல், மனமடங்கல், கெடுதல். (தமிழிற் பெரிதும் புழங்கும் ஒல்கல் வினைச்சொல் வளமானது.) ஒல்லல்= இயலுதல், உடன் படுதல், தகுதல், பொருந்தல், நிகழ்தல், ஒத்தல், நிறைவேற்றல், பொறுத்தல். ஒல்லை= தொந்தரவு, துன்பம். ஒல்லலின் திரிவான ஒழுக்கத்திற்கும் நடை யென்ற அசைபொருளுண்டு. ஒழுகல்= நடத்தல், பரவல், இடைப்படல்; ஒழுகலின் நீட்சியாய் ஒழுகு= வரிசை, row, ஒழுங்கு= வரிசை, முறை, ஒழுங்கை= lane என்ற சொற்களும் அமையும். ஒழுங்கின் திரிவாய் ஒருங்கு. இவையெல்லாமே அசைவின் பாற்பட்டவை.

ஒல் என்பது அல்லாயும் திரியும். அல்லல்=அசைதல், வருந்தல், துன்புறல்; அல்லகத்தல்>அல்லாத்தல்=துன்புறல்; அல்லகப்பு>அல்லாப்பு=வருத்தம்; அல்லாடு=அலைந்துதிரி, தொந்தரவுறு; அல்லாட்டம்= அசைந்து திரிதல்; அ(ல்)லக்கண்= துன்பம்; அலக்கல்= அசைவித்தல், ஆடைவெளுத்தல் (அக்கலென்பது ஆக்கலின் குறிலொலிப்பு); அலக்கு= கோட்டை, கிளை, வரிச்சு; அலக்கழிதல்= மிக வருந்தல், துன்புறல்; அலக்கழித்தல்= அலைத்து வருந்தல்; அலக்கொடுத்தல்= தொந்தரவுசெய்தல், தொல்லைகொடுத்தல்; அலக்கொடுப்பு இதன் பெயர்ச்சொல் (சிவகங்கை மாவட்டத்தில் புழங்கும்.). அலங்கம்/ அலங்கன்= கோட்டை மதில் மேலுள்ள தடை, கொத்தளம், மதிலுள் ஓருறுப்பு; அலங்கல்= அசைதல். அசையும் பொருள்; அலங்கலம்= அசைகை; அலங்கல்= அசைதல் மனந் தத்தளித்தல்; அலட்டல்= தன்னை வருத்திக் கொள்ளல்; அலத்தல்=துன்புறல்; அலத்தல்= அலைத்தல், துன்புறல், அலந்தார்= துன்புற்றார்; அலந்தை/அலப்பு= துன்பம்; அலம்பல்= தொந்தரவு, முயற்சி, மெய் வருத்தம், அசைத்தல், வருந்தல், அசைத்தொலித்தல்; அலம்பி = உடம்பின் 10 நாடிகளில் ஒன்றான நாவு நாடி; அலம்பல்= அலைத்தல். (உடம்பு உறுப்புகள் அலம்பிக்கொண்டே இருக்கின்றன. அலம்புதலால் தான் உயிரிருப்பை உணர்கிறோம். நெஞ்சாங் குலையின் ”லப் டப்” ஒலியை ஒரு விலங்காண்டி கூட இன்னொருத்தர் மார்போடு தன் செவி பொருத்தி உணரமுடியும்.)

அலமரல்=அசைதல்; அலமலத்தல்=துன்புறல்; அலமாப்பு=துன்பம்; அல மாறு=தொந்தரவு; அலமி=துன்பம்; அலமுறல்=துன்பமடைதல்; அலமுதள்> அலவுதல்=வருந்தல். அலுத்தல்= அசைத்தல், களைத்தல்; அலுங்கு>அலங்கு; அலவுதல்= வருந்துதல்; அலவு= அசைவு; அலுக்கல்= அசைத்தல், அலுக்கிக் குலுக்கி என்பது பேச்சுவழக்கு. அலுங்கு= மணிமுடியில் அசையும் ஓர் உறுப்பு; அலுங்கல்= அசைதல்; அலுத்தல்= களைத்தல், சோர்தல்; அலுத்துப் புலுத்து= மிகவும் களைத்து; அலுப்பு= சோர்வு, அயர்வு; அலுவல் = வேலை, களைக்குமளவு உழைக்கும் வேலை; அலைதல்=அசைதல், வருந்துதல், துன்புறல்; அலைத்தல்= அசைத்தல்; அலை = அசைவு; அலட்டுண்கை = தளர்வு, வருத்தம்.

இவ்வளவு அசைவுச் சொற்களையும் காரணத்தோடே இங்கு பட்டியலிட்டேன். அசைவுகளுக்கும் உடலுறுப்புகளுக்கும் உறுதியாகத் தொடர்புண்டு. இத்தனை அசைவு/இயக்கச் சொற்களைப் பார்த்த நாம், இனி அலங்கு என்ற சங்க காலச் சொல்லின் பரந்த ஆட்சிக்கு வருவோம். (சங்க நூல்களுக்கு அப்புறமும் இச்சொல்லாட்சி இருக்கிறது. இங்கு நானவற்றைத் தேடிப் பதியவில்லை.)

”அலங்கு சினை” = ”அசையும்/இயங்கும் உறுப்பு” என்பது நற் 118-1, 243-3, 292-1, குறு 134-4, 296-2, ஐங் 8-4, அக 1-15, 236-7, 245-15, 272-17, 304-10, 319-2, திரு, 298, பெரு 83, மலை. 144 ஆகியவற்றில் பயிலும். இதேபோல். “அலங்கு குலை” என்பது நற் 185-8, 359-2, குறு 239-3 ஆகியவற்றில் பயிலும். குலை = கொத்து. ”குலை அலங் காந்தள்” = ”குலையாக அசையுங் காந்தள்” என்பது கலி 40-12, அக 108-15, 178-10 ஆகியவற்றில் பயிலும். “அலங்கு கதிர்” = ”அசைகின்ற பயிர்க்கதிர்” என்று பதி 58-18, அக 169-2, 224-14, 381-5, புற 35-6, 375-1 ஆகியவற்றில் பயிலும். “அலங்கு தலை” என்பது அக 84-12, 241-10 ஆகியவற்றில் பயிலும். ”அலங்கு வெயில்” = ”நகரும் வெய்யில்” குறு. 376-5 இல் பயிலும்.

“ஒலிதலை அலங்கு கழை” = ”அசையும் மூங்கில்” அக. 47-3,4, மலை 161 இல் பயிலும். “அலங்கு இதழ்” = ”அசையும் இதழ்” ஐங் 185-1, கலி 7-15 ஆகியவற்றில் பயிலும். ”அலங்கு மழை” = ”பெய்யும் மழை” ஐங் 220-1; ”அணி அலங்கு ஆவிரைப் பூவொடு” = “அலங்காரமாய் அசையும் ஆவிரம் பூவொடு” கலி 139-8; “அலங்குளைப் புரவி” = “அசையும் பிடரி கொண்ட குதிரை” புற 2-13; “அலங்குளைப் பரீஇ இவுளி” ”அசையும் பிடரியொடு செல்லும் குதிரை” புற 4-13; ”அலங்குளைய பனைப்போழ் செரீஇ” = “அசைந்தாடும் பனந்தோட்டைச் செருகி” புற 22-21; ”அலங்கு செந்நெற்கதிர்” = ”அசையும் செந்நெற்கதிர்” புற 22-14; ”அலங்குபடு நீழல்” = அசைந்துறும் நிழல்” புற 325-11; ”அலங்குளை அணியிவுளி” = அசையும் பிடரியால் அணியுற்ற குதிரை” புற 282-4

அலங்கு சினை/குலை/கதிர்/தலை/ வெய்யில்/மழை/நிழல்/ கழை/இதழ்/பூ/உளை எனும் இத்தனை காட்டுக்களைப் பொதுப்படப் பார்த்தால் அலங்கும் ஓர் உறுப்பாய்ச் சொல்லப் படுவது புரியும். அலங்குறுப்பென்ற கூட்டுச் சொல்லிற்குத் தமிழ்ச்சொல்லியலில் இன்னொரு வளர்ச்சியுண்டு. பெயரடையும் பெயருஞ் சேர்ந்த ஒரு கூட்டுச்சொல்லைப் பலநாள் பழகிய பின், இடம்/பொருள்/ஏவல் புரியும் எனில், பெயரைக் குறிக்க (விகுதி சேர்ந்தோ, சேர்க்காமலோ) பெயரடையே சுருக்கமாய் புழங்குவதில் தமிழில் எந்தச் சிக்கலும் கிடையாது. காட்டாக நீர்க்கடலைக் கடலென்போம்; எல்லோர்க்கும் பொருள்புரியும். நல்ல பையன் என்பவன் நல்லனாவன்; குள்ளமாந்தன், குள்ளனாவான். இப்பழக்கம் தமிழில் மட்டும் இன்றி மற்ற இந்திய மொழிகளிலும் உண்டு. காட்டாகச் சங்கதத்தில் ஜலசமுத்ர என்பது சமுத்ர ஆகும். இவ்வகையில் அலங்கு> அலங்கமாகித் தனித்து நின்று சினையுறுப்பைக் குறிக்கும். [உயிர்ப்பொருள் அலங்கும். ஆனால் அலங்கும் பொருளெலாம் உயிருள்ளன அல்ல. அலங்கலென்பது உயிரையுணரத் தேவையான / கட்டாயமான (essential) கட்டியம் (condition). ஆனால் அது போதுங் (sufficient) கட்டியமல்ல. இன்னுஞ் சில கட்டியங்கள் உயிர்மைக்குத் தேவை. அலங்கம் என்ற சொல்லைச் சரியாகப் புரிந்துகொள்ள வேண்டும்.]

அலங்கமென அகரமுதலிகளிற் தேடின் எந்தச்சொல்லும் நேரடி உறுப்புப் பொருளிற் கிடைக்காது. அலுங்கு/அலங்கு = அசைவு என்றுமட்டும் இருக்கும். இன்னும் பார்த்தால், .அலுங்கு திரிந்து அனுங்கு ஆயினும் அதேபொருள் குறிக்கும். அலுங்கின் லுகரந்தவிர்த்தே அங்கு>அங்கம் எழுந்தது. இதற்கு உறுப்புப்பொருள் சொல்வர். [இதைச்சொன்னதால் அவநம்பிக்கையோடு எனைப் பார்க்கவேண்டாம். பொருள்மாறாதபடி தமிழிற் பலசொற்கள் இப்படியாகும். காட்டாக ஒளிமழுங்கல், ஒளிமங்கலெனப்படும். இதில் ழுகரம் தேய்ந்ததைப் பாருங்கள். பேச்சுவழக்கில் மழுங்கல், மழிஞ்சலாகும். இதில் ழிகரம் மறைந்து மஞ்சல்>மஞ்சள் எனும் நிறப்பெயர் ஏற்படும். அரிம்பு, அம்பாகும். அரம், அரி, அறு, அழி என்பவை தொடர்புடையவை. இந்தை யிரோப்பியன் arrow, பாகத/சங்கத சர/சரங் கூட இவற்றோடு தொடர்பு உடையவை தான். இதேபோல் இறுஞ்சுதல்>இஞ்சுதல் ஆகும். எண்ணிப் பார்த்தால் நிறையத் தோன்றுகிறது. தமிழ் அகரமுதலிச் சொல்வரிசையை அலசினால், பல்வேறு காட்டுகளை நீங்களே காணமுடியும். தமிழ்போலும் மொழிகளில், (குறிப்பாக ர,ற,ல.ழ,ள ஆகியவற்றின் இகர/உகர உயிர் மெய்கள் இழிந்துவரும்) இடைக்குறைப் பழக்கம் மிகுதி.]

இதுபோன்ற காரணங்களாற்றான் தமிழின் ”அங்கமே” சங்கதம் போனது என்கிறேன். இந்தையிரோப்பியனில் இதை organ என்பார். (சங்கதத்தில் எப்படி இடைக்குறையானது?- என்ற கேள்வி அவ்வளவு எளிதில் தள்ளக் கூடியதல்ல.) பல மொழிகளில் ரகரமும் லகரமும் ஒன்றிற்கொன்று போலி. வட்டாரம் பொறுத்து ஒலி மாறும். அங்கத்திற்குக் காத்திரம். உறுப்பு, அவயவம், சினை, கிளை, துளிரென்று அகரமுதலிகளிற் பொருள்சொல்வார். கா(ர்)த்தம் = தோற்றம். உறுப்பு தோன்றுவதால் இப்பெயர் ஏற்பட்டது. கா(ர்)த்தம் இருபிறப்பி ஆகிக் காத்திரமானது. இக்காத்திரமும் இன்னொரு காழ்(த்)திரமும் வேறுபட்டவை. (2 ஆவது சொல் இற்றை ஈழ ஆக்கங்களின் வழி பயின்று, தமிழ்நாட்டில் இடதுசாரி எழுத்துகளில் பரவியது. காத்திரம்= வலு, திண்மை என்று பொருள்சொல்வர்.) உறுப்பு= முழுதின் பகுதி. அவயவம்= அவய+அம் = உறுப்பம். அவ்வுதல்= பற்றுதல், பிரித்தல். அவல் = கீழ். அவயவம் என்பது இருபிறப்பிச்சொல். சில்லியது சினையும். சில்= துண்டு. சில்லல்= உடைதல், துண்டாதல். சில்நை>சின்னை>சினை என்று அடுத்தசொல் எழும். அடுத்தது கிளை. கிள்ளியது கிளைக்கும். கிள்ளல்= துண்டாக்குதல். துளிர் என்ற சொல் துளித்ததில் உருவானது.

அங்கத்தின் இன்னொரு வளர்ச்சி அங்கிதம் = உடற்றழும்பு. அங்கத்தோடு நீட்டளவையால் தொடர்புற்றது அங்குலி. பெருவிரல் என்பது பெருவிரல் நுனியிலிருந்து அதன் முதல்மடிப்பு வரையுள்ள கணு நீளத்தைக் குறிக்கும். [இருபது பேருக்கு மேல் பெருவிரல் முதற்கணுவை அளந்து அதன் நிரவலைக் (average) கணக்கிட்டால், கிட்டத்தட்ட 1 3/8 அங்குலம் இருப்பதாகக் கொடுமுடி சண்முகம் தன் “பழந்தமிழர் பொறியியல் நுட்பத்திறன்- முதற்பகுதி” என்ற நூலில் வெளிப்படுத்துவார்.] பெருவிரல் தவிர்த்துக் கையின் மற்ற 4 விரல்களைச் சேர்த்த அகலத்தில் நாலில் ஒருபங்கை விரற்கிடை என்பார். (பேச்சுவழக்கில் இது விரற்கடையாகும்.) இதையே வடமொழியில் அங்குலி என்பார். அங்குலமென்றும் குறித்துள்ளார். காட்டு: குடிலரின் அர்த்தசாற்றம் (அர்த்தசாஸ்த்ரம்). இன்றைக்கு, அங்குலமென்ற சொல்லிற்கு ஆங்கிலத் தாக்கத்தால் அளவுமாறிப்போன கரணியத்தால், பழைய வடசொல்லை அங்குலி என்றும், inch-ஐ அங்குலமென்றும் பலரும் பயில்வார்.

மேற்சொன்ன சொற்களை வைத்து இன்னும் பல ஆங்கிலச்சொற்களுக்கு தமிழில் இணைச்சொல் காட்டலாம். limb (n.1) = அலம்பு "part or member," Old English lim "limb of the body; any part of an animal body, distinct from the head and trunk;" main branch of a tree," from Proto-Germanic *limu- (source also of Old Norse limr "limb," lim "small branch of a tree"), a variant of *liþu- (source of Old English liþ, Old Frisian lith, Old Norse liðr, Gothic liþus "a limb;" and with prefix ga-, source of German Glied "limb, member").

organelle (n.) = அலங்கில். 1909, from Modern Latin organella, a diminutive from Latin organum "instrument," in Medieval Latin "organ of the body" இல் என்பது இலத்தீன் போலத் தமிழிலும் ஒரு குறுமை விகுதியே. அலங்கில் என்பது சிறு உடலுறுப்பைக் குறிக்கும்.

organist (n.) = அலங்காளன். 1590s, from organ + -ist, or from or influenced by Middle French organiste, from Medieval Latin organista "one who plays an organ," from Latin organum (see organ). (காற்றசைவு நடக்கும் உறுப்பு இங்கே organ எனப்படுகிறது. காற்றசைவால் ஓசையெழுகிறது. பழைய கிறித்துவ ஆலயங்களில் organ இசைக்கருவி இருக்கும்.

organize (v.) = அலுங்குறுத்து> ஒருங்குறுத்து. early 15c., "construct, establish," from Middle French organiser and directly from Medieval Latin organizare, from Latin organum "instrument, organ" (see organ). Related: Organized; organizing.  அலுங்குறுத்து என்பதை விட அதன் தொடர்பான ஒருங்குறுத்து இற்றைத் தமிழில் மிகப் பொருத்தமாகும்.

organic (adj.) = அலங்க. 1510s, "serving as an organ or instrument," from Latin organicus, from Greek organikos "of or pertaining to an organ, serving as instruments or engines," from organon "instrument" (see organ). Sense of "from organized living beings" is first recorded 1778 (earlier this sense was in organical, mid-15c.). Meaning "free from pesticides and fertilizers" first attested 1942. organic என்பதைப் பாகதத்தில் jaivik என்பார். ஜீவிதம்/உயிரோட்டம் இருந்ததென்று அதற்குப் பொருள்.

organic farming அலங்கப் பண்ணையம் food, shapes, compounds, waffles, coconut oil, molecule, architecture. எந்தச் செயற்கையுரமும், பூச்சிக்கொல்லியும், களைக் கொல்லியும் இடாது நடத்தும் பண்ணையம். இதைத்தான் காலஞ்சென்ற வேளாண் அறிவியலார் நம்மாழ்வார் பரிந்துரைத்தார். இப்பொழுது கொஞ்சங்கொஞ்சமாய் தமிழ்நாட்டில் பரவி வருகிறது; இன்னும் பரவ வேண்டும்..

Organic chemistry = அலங்க வேதியல் is attested from 1831. Inorganic chemistry = அலங்கா வேதியல் Physical Chemistry = பூதி வேதியல். Organo-metallics = அலங்க மாழையங்கள். bio-organic chemistry = உயிர் அலங்க வேதியல். உயிர்வேதியலின் (biochemistry) ஒரு பகுதி. (காட்டாக வலகை மூலக்கூறுகள் (dextro-molecules) போலன்றி இடகை மூலக்கூறுகளைச் (laevo-molecules) செய்யும் முறையை உயிர் அலங்க வேதியல் உருவாக்கும்/படிக்கும். அலங்க என்ற ஒரு சொல்லால் தமிழில் வேதியலை விவரிப்பதில் பல சிக்கல்கள் தீர்ந்தன. இத்தனை காலம் சுற்றி வளைத்துக் கரிமவேதியல் என்று மனம்நிறையாது சொல்லித் தடுமாறிக் கொண்டிருந்தேன். இப்போதுதான் சொல்லியல் அகழ்வால் ஒருவழி கிடைத்தது. அங்கத்தின் முற்சொல்லைக் காணவும் வழிபிறந்தது. 

organization (n.) = அலங்கம்/ஒருங்கம். mid-15c., "act of organizing," from Middle French organisation and directly from Medieval Latin organizationem (nominative organizatio), noun of action from past participle stem of organizare, from Latin organum "instrument, organ" (see organ). Meaning "system, establishment" is from 1873. Organization man is from title of 1956 book by American sociologist William H. Whyte (1917-1999). Related: Organizational. இங்கும் இற்றைத்தமிழ் புழக்கங்கருதி ஒருங்கமே சிறப்பாய்த் தெரிகிறது.

முடிவில் organic fouling. இதற்கு முன் foul (adj.) என்பதன் வரையறுப்பைத் தெரிந்துகொள்ள வேண்டும். Old English ful "rotten, unclean, vile, corrupt, offensive to the senses," from Proto-Germanic *fulaz (source also of Old Saxon and Old Frisian ful, Middle Dutch voul, Dutch vuil, Old High German fül, German faul, Gothic füls), from PIE *pu- (2) "to rot, decay," perhaps from the sound made in reaction to smelling something bad (see pus). ஊளை அல்லது சீழ் என்றே பதனழிவுப் பொருள்களுக்குத் தமிழிற் சொல்லுவோம். சீழ்க்குப் பிடித்தவன் சீக்குப் பிடித்தவன் ஆவான். [sick ஓடு ஒலியொப்புமை ஏற்பட்டது வேறு கதை.] எனவே organic fouling இற்கு அலங்க ஊளல்/ஊளை என்பதே என் பரிந்துரை. (ஊரெல்லாம் பேசுகிறோமே, அந்த ஊழலும் ஊளலின் வளர்ச்சியே.)

அன்புடன்,
இராம.கி.