விள் என்பது வெளிச்சம், சூடு, எரிதல், சிவப்பு, வெளுப்பு, வெறுமை ஆகியவற்றிற்கான வேர். இங்கே வெண்மைக் கருத்தை மட்டும் கூறுகிறேன். (மற்றவற்றிலும் நிறையப் பயன்பாடுகள் உள்ளன.)
வெள்+து = வெட்டு = வெளிச்சம். வெட்டவெளிச்சம் என்பது வெளிச்சத்திலும் வெளிச்சம் = அதிகவெளிச்சம்
வெள்+சி = வெட்சி = வெண்மையான நறுமணமுள்ள பூ. ixora coccinea.
வெள்+கு = வெட்கு = வெளிச்சம் வெட்கு+அம் = வெட்கம். நாணும்போது முகம் வெளிறுவதாய்ச் சொல்லுவர்.
வெட்கு +ஐ = வெட்கை = சூடு. வெட்கு, வெட்கை என்பவற்றின் உள்ளேயிருக்கும் வெளிச்சப் பொருளை நாம் உணரத் தவறுகிறோம். வெட்கு என்பது வெக்கு என்று பேச்சுவழக்கில் திரியும்.
அடுத்து,
அகல்தல் = விரிதல். அகலம்= விரிவு. அகலித்தல் = விரிவாதல், பெருகுதல். அகலித்தல் என்பது பேச்சுவழக்கில் ஆலித்தலாகும். அகலமரம் ஆலமரம் ஆகும். பகல், பாலாகும். இதுபோல் பல்வேறு சொற்கள் உள்ளன.
(வெட்கு + ஆலித்தல்)> (வெக்கு + ஆலித்தல்) = வெக்காலித்தல். வெக்கலித்திற்று என்பது பேச்சுவழக்கில் இன்னும் திரிந்து வெக்களித்திற்று>. வெக்களிச்சிற்று> வெக்களிச்சிட்டு என்றாகியிருக்கிறது.அடிப்படைப் பொருள் ”வானம் வெளுத்து விரிந்தது”.
No comments:
Post a Comment