தமிழ் இணையம், தமிழ்க்கணிமை போன்றவற்றைத் தொடங்கியதில், tamil.net எனும் முதல் தமிழ் மடலாடல் குழுவிற்குப் பெரும்பங்குண்டு. பல்வேறு வார்ப்புகள் (எழுத்துருக்கள், fonts), குயவுப் பலகைத் துரவர்கள் (keyboard drivers), மதுரைத் திட்டத் (Project Madurai) தொடக்கம், தமிழ்க் கணிமை முயற்சிகள் என எல்லாமும் tamil.net இல் தொடங்கின. அதன் மூலமாகவே தமிழ் இணையம், கணிமை போன்றவற்றில் ஆர்வங்கொண்ட உலகத்தமிழர் பலரும் இணைந்தோம் பின் தங்களுக்குத் தெரிந்தவகையில் இப்புலனத்தில் பலரும் பங்களித்தார். அத் tamil.net ஐத் தொடங்கியவர் சிட்னி பாலாப் பிள்ளையும், முரசு நெடுமாறனும் ஆவர்.
20 ஆண்டுகளின்பின் நினைவுகளை உரசிக் காண்கையில், எத்தனையோ பேரின் பங்களிப்பைக் கொண்டாடிய தமிழ்கூறு நல்லுலகம், பாலாவை இவ்விதயத்தில் ஏன் அவ்வளவு கொண்டாடாது விட்டது என்பது புரியவில்லை. நான் உசாவிய வரையில், தமிழ் இணையம், கணிமையில் ஆர்வமுள்ள பெரும்பாலான தமிழர் இன்றும் அவரை அறியாதவராய் உள்ளார். ஒரு வேளை அவரின் radical, non-conformist போக்கே அவரைச் சற்று விலக்கி வைத்ததோ, என்னவோ? முன்பு மலேசியாவில் இருந்து இப்போது ஆத்திரேலியா சிட்னியில் இருப்பவரான பாலா சரளமாய்த் தமிழ் பேசத் தடுமாறினும் தமிழருக்காக, தமிழர் முன்னேற்றத்திற்காகத் துடிப்பவர். இன்றும் என்னோடு தொடர்பிலுள்லவர். அண்மையில் “I’ve sent via Messenger a video of men building the Borobudur complex. Good framework to imagine 1000 CE. Approximation of 600 E at Kallanai.” என்று ஒரு குறுஞ்செய்தியைப் பாலா அனுப்பிச் சுட்டி கொடுத்திருந்தார்.
https://www.facebook.com/tirto.tirtoykis.3/videos/524912968253466/.
அருமையான விழியம். இதன்பின் பேரா. இரமணியின் ”How I wish there is a "social auditing" of the self financing educational institutions! என் இடுகைகள் பலவற்றின் ஸீரியஸ்நெஸ் முகநூல் நண்பர்களுக்குப் போய்ச் சேருகிறதா என்று தெரியவில்லை.” என்ற இடுகையில் (https://www.facebook.com/Dr.N.Ramani/posts/2833968203299353) பாலா, ”புத்தி >புத்தர் >புத்தூர் >பொறபுதூர் (Borobudur); budi>budur >borobudur. Budi Bahasa” என்ற முன்னிகையைப் பாலா இட்டு, என்னையும் சிலரையும் பங்கேற்க அழைத்தார். இதனால் தூண்டப் பட்டு இணையத்தில் “போரோபுதூர்” பற்றித் துழாவினேன். ”https://en.wikipedia.org/wiki/Borobudur” என்ற பதிவையும் படித்தேன். அதில் பார்த்த செய்திகள் வருமாறு:
------------------------------
Borobudur, or Barabudur (Indonesian: Candi Borobudur, Javanese: ꦕꦤ꧀ꦣꦶꦧꦫꦧꦸꦣꦸꦂ, romanized: Candhi Barabudhur) is a 9th-century Mahayana Buddhist temple in Magelang Regency, not far from the town of Muntilan, in Central Java, Indonesia.
In Indonesian, ancient temples are referred to as candi; thus locals refer to "Borobudur Temple" as Candi Borobudur. The term candi also loosely describes ancient structures, for example gates and baths. The origins of the name Borobudur, however, are unclear,[12] although the original names of most ancient Indonesian temples are no longer known.[12] The name Borobudur was first written in Raffles's book on Javan history.[13] Raffles wrote about a monument called Borobudur, but there are no older documents suggesting the same name.[12] The only old Javanese manuscript that hints the monument called Budur as a holy Buddhist sanctuary is Nagarakretagama, written by Mpu Prapanca, a Buddhist scholar of Majapahit court, in 1365.[14]
Most candi are named after a nearby village. If it followed Javanese language conventions and was named after the nearby village of Bore, the monument should have been named "BudurBoro". Raffles thought that Budur might correspond to the modern Javanese word Buda ("ancient")—i.e., "ancient Boro". He also suggested that the name might derive from boro, meaning "great" or "honourable" and Budur for Buddha.[12] However, another archaeologist suggests the second component of the name (Budur) comes from Javanese term bhudhara ("mountain").[15]
Another possible etymology by Dutch archaeologist A.J. Bernet Kempers suggests that Borobudur is a corrupted simplified local Javanese pronunciation of Biara Beduhur written in Sanskrit as Vihara Buddha Uhr. The term Buddha-Uhr could mean "the city of Buddhas", while another possible term Beduhur is probably an Old Javanese term, still survived today in Balinese vocabulary, which means "a high place", constructed from the stem word dhuhur or luhur (high). This suggests that Borobudur means vihara of Buddha located on a high place or on a hill.[16]
The construction and inauguration of a sacred Buddhist building—possibly a reference to Borobudur—was mentioned in two inscriptions, both discovered in Kedu, Temanggung Regency. The Karangtengah inscription, dated 824, mentioned a sacred building named Jinalaya (the realm of those who have conquered worldly desire and reached enlightenment), inaugurated by Pramodhawardhani, daughter of Samaratungga. The Tri Tepusan inscription, dated 842, is mentioned in the sima, the (tax-free) lands awarded by Çrī Kahulunnan (Pramodhawardhani) to ensure the funding and maintenance of a Kamūlān called Bhūmisambhāra.[17] Kamūlān is from the word mula, which means "the place of origin", a sacred building to honor the ancestors, probably those of the Sailendras. Casparis suggested that Bhūmi Sambhāra Bhudhāra, which in Sanskrit means "the mountain of combined virtues of the ten stages of Boddhisattvahood", was the original name of Borobudur.[18]
----------------------------------
”Candi Borobudur” என்னுஞ் சொல்லில் தமிழ் சற்று ஒளிந்துள்ளது. தென்கிழக்காசியாவில் இவற்றைச் சங்கதச் சொல்லாய் மடைமாற்றுவது தொடர்ந்து நடைபெற்றுள்ளது. உள்ளே புதைந்துள்ள தமிழ்ச்சொல் அறியப்படாமலே போகிறது. சற்றே ஆய்ந்தால் அது புலப்படும். (எத்தனை தமிழறிஞர் இதைக் கவனிக்கிறார் சொல்லுங்கள்? தமிழ் வெற்றிடம் விட்டால் சங்கதம் உட்புகும்.) முதலில் சொல்லவேண்டியது candi எனும் மலாய்/இந்தோனேசியச் சொல் பற்றியாகும். இது தமிழ்ச்சொல்லான சாமிநடையைக் (திருநிலையைக்) குறிக்கும். எப்படி? சங்க இலக்கிய வேலன்/அணங்கு வெறியாட்டு உங்களுக்கு நினைவிற்கு வருகிறதா? சற்று முயலுங்கள்
நிறுவனப்பட்ட சமயங்கள் எழுமுன், குலதெய்வங்களையே நாம் கும்பிட்டுவந்தோம். முன்னோர் நடுகற்களும் குலதெய்வ அடையாளங்கள் ஆயின. சிலபோது முன்னோர் ஆவி உயிரார் உடம்பினுள் இறங்குவதாகவும் சிலவற்றைக் குறித்து நமக்கது சொல்வதாகவும் நம்மூரில் நம்பிக்கையுண்டு. [அறிவியலின் படி இது சரியா என்பது வேறு விதயம்.] ஆனால் இதை நம் ஊரில் நம்புவோர் மிகுதி. இலக்கியக் குறிப்பான அணங்கு வெறியாட்டு இன்றும் நடக்கிறது. சிவகங்கை, புதுக்கோட்டை மாவட்டங்களில் ”சாமி” வருவதென இன்றிதைச் சொல்வர். சாமியாடிமேல் வேலன்/அணங்கு/சாமி இறங்குவதை ”சாமி நடம் புரியுது” என்பார். சாமி நடத்தைச் சாமிநதம்> சாம்நதம்>சாந்நதம்>சந்நதம் என்று சங்கதம் விதப்பாய் ஒலிபெயர்க்கும். ”சாந்நதம்” நடக்குமிடம் அவரொலிப்பில் ”சந்நதி”யாகும். நிறுவனக் கோயில்கள் எழுந்தபின், மூலவர் இருக்குமிடமும் ”சந்நதி” ஆனது. சந்நதி, சங்கதமல்ல. தமிழ்ச்சொல்லின் விந்தை ஒலித்திரிவு.
ஆய்ந்துபார்த்தால் நெருப்பைக் கும்பிட்டு, யாகம்வளர்க்கும் வேதநெறியில் சந்நிதிக்குப் பொருளில்லை. நம்கோயில்களில் இன்றும் சந்நதியை ”சாமி நடை”என்றும், ”கோயில்நடை” என்றும்,”நடை சாற்றியதா?” என்றுஞ் சொல்வதைக் கவனித்தால் சந்நதியின் தமிழ்வேர் சட்டெனப் புரியும், நம்மூர் சாமிநடையே சாம்நடை>சாந்நடை ஆகி, இந்தோனேசிய, மலேசியாவில் சாண்டியாகி உள்ளது. “சாமியை” சாந்தி செய்து அமைதிப் படுத்தி பூசை செய்வானை ஒருகாலத்தில் சாந்தி என்றழைத்தார். பல ஐயனார் கோயில் வேளகாரரும் சாந்தி எனப்பட்டார். சபரிமலைத் தலைமைப்பூசாரி இன்றும் மேல்சாந்தி எனப்படுவார். சாமிநடை, சாந்தி, போன்றவற்றிற்கும் சங்கதத்திற்கும் தொடர்பில்லை. நம்மவற்றைச் சங்கதத்திற்குத் தாரை வார்ப்பதில் நாம் ஏன் ஈடுபடுகிறோம்?
அன்புடன்,
இராம.கி.
20 ஆண்டுகளின்பின் நினைவுகளை உரசிக் காண்கையில், எத்தனையோ பேரின் பங்களிப்பைக் கொண்டாடிய தமிழ்கூறு நல்லுலகம், பாலாவை இவ்விதயத்தில் ஏன் அவ்வளவு கொண்டாடாது விட்டது என்பது புரியவில்லை. நான் உசாவிய வரையில், தமிழ் இணையம், கணிமையில் ஆர்வமுள்ள பெரும்பாலான தமிழர் இன்றும் அவரை அறியாதவராய் உள்ளார். ஒரு வேளை அவரின் radical, non-conformist போக்கே அவரைச் சற்று விலக்கி வைத்ததோ, என்னவோ? முன்பு மலேசியாவில் இருந்து இப்போது ஆத்திரேலியா சிட்னியில் இருப்பவரான பாலா சரளமாய்த் தமிழ் பேசத் தடுமாறினும் தமிழருக்காக, தமிழர் முன்னேற்றத்திற்காகத் துடிப்பவர். இன்றும் என்னோடு தொடர்பிலுள்லவர். அண்மையில் “I’ve sent via Messenger a video of men building the Borobudur complex. Good framework to imagine 1000 CE. Approximation of 600 E at Kallanai.” என்று ஒரு குறுஞ்செய்தியைப் பாலா அனுப்பிச் சுட்டி கொடுத்திருந்தார்.
https://www.facebook.com/tirto.tirtoykis.3/videos/524912968253466/.
அருமையான விழியம். இதன்பின் பேரா. இரமணியின் ”How I wish there is a "social auditing" of the self financing educational institutions! என் இடுகைகள் பலவற்றின் ஸீரியஸ்நெஸ் முகநூல் நண்பர்களுக்குப் போய்ச் சேருகிறதா என்று தெரியவில்லை.” என்ற இடுகையில் (https://www.facebook.com/Dr.N.Ramani/posts/2833968203299353) பாலா, ”புத்தி >புத்தர் >புத்தூர் >பொறபுதூர் (Borobudur); budi>budur >borobudur. Budi Bahasa” என்ற முன்னிகையைப் பாலா இட்டு, என்னையும் சிலரையும் பங்கேற்க அழைத்தார். இதனால் தூண்டப் பட்டு இணையத்தில் “போரோபுதூர்” பற்றித் துழாவினேன். ”https://en.wikipedia.org/wiki/Borobudur” என்ற பதிவையும் படித்தேன். அதில் பார்த்த செய்திகள் வருமாறு:
------------------------------
Borobudur, or Barabudur (Indonesian: Candi Borobudur, Javanese: ꦕꦤ꧀ꦣꦶꦧꦫꦧꦸꦣꦸꦂ, romanized: Candhi Barabudhur) is a 9th-century Mahayana Buddhist temple in Magelang Regency, not far from the town of Muntilan, in Central Java, Indonesia.
In Indonesian, ancient temples are referred to as candi; thus locals refer to "Borobudur Temple" as Candi Borobudur. The term candi also loosely describes ancient structures, for example gates and baths. The origins of the name Borobudur, however, are unclear,[12] although the original names of most ancient Indonesian temples are no longer known.[12] The name Borobudur was first written in Raffles's book on Javan history.[13] Raffles wrote about a monument called Borobudur, but there are no older documents suggesting the same name.[12] The only old Javanese manuscript that hints the monument called Budur as a holy Buddhist sanctuary is Nagarakretagama, written by Mpu Prapanca, a Buddhist scholar of Majapahit court, in 1365.[14]
Most candi are named after a nearby village. If it followed Javanese language conventions and was named after the nearby village of Bore, the monument should have been named "BudurBoro". Raffles thought that Budur might correspond to the modern Javanese word Buda ("ancient")—i.e., "ancient Boro". He also suggested that the name might derive from boro, meaning "great" or "honourable" and Budur for Buddha.[12] However, another archaeologist suggests the second component of the name (Budur) comes from Javanese term bhudhara ("mountain").[15]
Another possible etymology by Dutch archaeologist A.J. Bernet Kempers suggests that Borobudur is a corrupted simplified local Javanese pronunciation of Biara Beduhur written in Sanskrit as Vihara Buddha Uhr. The term Buddha-Uhr could mean "the city of Buddhas", while another possible term Beduhur is probably an Old Javanese term, still survived today in Balinese vocabulary, which means "a high place", constructed from the stem word dhuhur or luhur (high). This suggests that Borobudur means vihara of Buddha located on a high place or on a hill.[16]
The construction and inauguration of a sacred Buddhist building—possibly a reference to Borobudur—was mentioned in two inscriptions, both discovered in Kedu, Temanggung Regency. The Karangtengah inscription, dated 824, mentioned a sacred building named Jinalaya (the realm of those who have conquered worldly desire and reached enlightenment), inaugurated by Pramodhawardhani, daughter of Samaratungga. The Tri Tepusan inscription, dated 842, is mentioned in the sima, the (tax-free) lands awarded by Çrī Kahulunnan (Pramodhawardhani) to ensure the funding and maintenance of a Kamūlān called Bhūmisambhāra.[17] Kamūlān is from the word mula, which means "the place of origin", a sacred building to honor the ancestors, probably those of the Sailendras. Casparis suggested that Bhūmi Sambhāra Bhudhāra, which in Sanskrit means "the mountain of combined virtues of the ten stages of Boddhisattvahood", was the original name of Borobudur.[18]
----------------------------------
”Candi Borobudur” என்னுஞ் சொல்லில் தமிழ் சற்று ஒளிந்துள்ளது. தென்கிழக்காசியாவில் இவற்றைச் சங்கதச் சொல்லாய் மடைமாற்றுவது தொடர்ந்து நடைபெற்றுள்ளது. உள்ளே புதைந்துள்ள தமிழ்ச்சொல் அறியப்படாமலே போகிறது. சற்றே ஆய்ந்தால் அது புலப்படும். (எத்தனை தமிழறிஞர் இதைக் கவனிக்கிறார் சொல்லுங்கள்? தமிழ் வெற்றிடம் விட்டால் சங்கதம் உட்புகும்.) முதலில் சொல்லவேண்டியது candi எனும் மலாய்/இந்தோனேசியச் சொல் பற்றியாகும். இது தமிழ்ச்சொல்லான சாமிநடையைக் (திருநிலையைக்) குறிக்கும். எப்படி? சங்க இலக்கிய வேலன்/அணங்கு வெறியாட்டு உங்களுக்கு நினைவிற்கு வருகிறதா? சற்று முயலுங்கள்
நிறுவனப்பட்ட சமயங்கள் எழுமுன், குலதெய்வங்களையே நாம் கும்பிட்டுவந்தோம். முன்னோர் நடுகற்களும் குலதெய்வ அடையாளங்கள் ஆயின. சிலபோது முன்னோர் ஆவி உயிரார் உடம்பினுள் இறங்குவதாகவும் சிலவற்றைக் குறித்து நமக்கது சொல்வதாகவும் நம்மூரில் நம்பிக்கையுண்டு. [அறிவியலின் படி இது சரியா என்பது வேறு விதயம்.] ஆனால் இதை நம் ஊரில் நம்புவோர் மிகுதி. இலக்கியக் குறிப்பான அணங்கு வெறியாட்டு இன்றும் நடக்கிறது. சிவகங்கை, புதுக்கோட்டை மாவட்டங்களில் ”சாமி” வருவதென இன்றிதைச் சொல்வர். சாமியாடிமேல் வேலன்/அணங்கு/சாமி இறங்குவதை ”சாமி நடம் புரியுது” என்பார். சாமி நடத்தைச் சாமிநதம்> சாம்நதம்>சாந்நதம்>சந்நதம் என்று சங்கதம் விதப்பாய் ஒலிபெயர்க்கும். ”சாந்நதம்” நடக்குமிடம் அவரொலிப்பில் ”சந்நதி”யாகும். நிறுவனக் கோயில்கள் எழுந்தபின், மூலவர் இருக்குமிடமும் ”சந்நதி” ஆனது. சந்நதி, சங்கதமல்ல. தமிழ்ச்சொல்லின் விந்தை ஒலித்திரிவு.
ஆய்ந்துபார்த்தால் நெருப்பைக் கும்பிட்டு, யாகம்வளர்க்கும் வேதநெறியில் சந்நிதிக்குப் பொருளில்லை. நம்கோயில்களில் இன்றும் சந்நதியை ”சாமி நடை”என்றும், ”கோயில்நடை” என்றும்,”நடை சாற்றியதா?” என்றுஞ் சொல்வதைக் கவனித்தால் சந்நதியின் தமிழ்வேர் சட்டெனப் புரியும், நம்மூர் சாமிநடையே சாம்நடை>சாந்நடை ஆகி, இந்தோனேசிய, மலேசியாவில் சாண்டியாகி உள்ளது. “சாமியை” சாந்தி செய்து அமைதிப் படுத்தி பூசை செய்வானை ஒருகாலத்தில் சாந்தி என்றழைத்தார். பல ஐயனார் கோயில் வேளகாரரும் சாந்தி எனப்பட்டார். சபரிமலைத் தலைமைப்பூசாரி இன்றும் மேல்சாந்தி எனப்படுவார். சாமிநடை, சாந்தி, போன்றவற்றிற்கும் சங்கதத்திற்கும் தொடர்பில்லை. நம்மவற்றைச் சங்கதத்திற்குத் தாரை வார்ப்பதில் நாம் ஏன் ஈடுபடுகிறோம்?
அன்புடன்,
இராம.கி.
No comments:
Post a Comment