தனித் தமிழ் - 3

இனி "உண்மையில் ஒழுங்காக சம்ஸ்கிருதம் படித்த எந்தத் தமிழ் அறிஞரும் அம்மொழியை வெறுத்ததில்லை, நேசிக்கவே செய்தனர். அருணகிரி நாதர், தாயுமானவர் முதல் மகாவித்துவான் மீனாட்சிசுந்தரம் பிள்ளை, மகாகவி பாரதி வரை. கவியரசு கண்ணதாசனும் சம்ஸ்கிருதம் கற்றார், "அழகின் அலைகள்", "பொன்மழை" என்று சம்ஸ்கிருத பக்திப் பனுவல்களை அழகு தமிழில் தந்தார். வெறுப்படைந்தவர்கள் சம்ஸ்கிருதம் அறிந்தவர்களல்ல. வெறுப்பை மட்டுமே அறிந்தவர்கள்." என்று சொல்லுகிறார் திரு.ஜடாயு. [நான் மேலே உள்ள பட்டியலில் இருக்கும் ஒவ்வொருவரையும் பற்றிய செய்திகளைக் கொடுத்து அவர்களுடைய சங்கத நிலைப்பாடு பற்றி எழுத முடியும்; ஏற்கனவே கட்டுரை நீண்டு போனது, இனிமேலும் நீட்ட வேண்டாம் என்று அதைத் தவிர்க்கிறேன். ஒரே ஒரு புறனடை.]

முதலில் இந்தப் பட்டியலில் இருந்து கண்ணதாசனை நீக்குங்கள். அவரை நாங்கள் அறிந்தவரையில் அவருக்குச் சங்கதம் தெரியாது. சௌந்த்ர்ய லகரியையும், கனகதாரா ஸ்தோத்திரத்தையும் அவர் தமிழாக்கம் செய்ததாலேயே அவருக்குச் சங்கதம் தெரியும் என்பது எவ்வளவு முட்டாள் தனமான சில்லடிப்பு? இப்படி எழுதும் திரு.ஜடாயு கண்ணதாசனின் பொன்மழை என்ற பொத்தகத்தைப் படித்தது கூட இல்லை என்பது அப்பட்டமாகத் தெரிகிறது. இல்லையென்றால் இப்படிச் சொல்ல மாட்டார். பொன்மழைப் பொத்தகத்துள் கோபுரவாசல் என்று தன் முன்னுரையை எழுதும் கண்ணதாசன் சொல்லுவது கீழே வருகிறது:

"ஆதிசங்கரர் தமிழ்ப் படத்திற்கு என் மகன் சுப்பு வசனம் எழுதினான். என்னைப் பாடல் எழுத அழைத்தார்கள். அதன் மலையாளப் பதிப்பை நான் போட்டுப் பார்த்த போது, அதில் "கனகதாரா" வடமொழி ஸ்தோத்திரம் வந்தது.

அதன் சுவையை எண்ணிக் கொண்டே எனது மண்டபத்தில் நான் அமர்ந்த போது, எனது அருமை நண்பர் வழக்குரைஞர் அ.ச.நடராஜன் அவர்கள் வந்தார்கள்.

எழுத்துலகில் 'ஆஷா' என்னும் புனைப்பெயரில் அவர் எழுதுவது வழக்கம். எனது பத்திரிக்கைகள் எல்லாவற்றிலும் எழுதியிருக்கிறார். ஆங்கிலக் கவிதைகள் பலவற்றை மொழிபெயர்த்து என் பத்திரிக்கைகளுக்குத் தந்திருக்கிறார். என்னைப் பற்றிச் சில கட்டுரைகளும் வடித்திருக்கிறார்.

திடீரென்று அவர் என்னைப் பார்த்து, ஆதி சங்கரரின் கனகதாரா ஸ்தோத்திரங்களை நான் தமிழ்ப்படுத்த வேண்டுமென்று கேட்டுக் கொண்டார்.

இருவரும் இதுபற்றி வெகுநேரம் விவாதித்தோம். வெறும் கவிதையிலேயே அதனை மொழிபெயர்த்தால் சாதாரண மக்களிடம் அது பரவாது என்று எனக்குத் தோன்றியது. ஆஷா வடமொழிப் பயிற்சி மிக்கவர். இருவரும் ஓர் உடன்பாட்டுக்கு வந்தோம். உரைநடையில் அவர் எழுதுவது என்றும், அதைக் கவிதையாக நான் ஆக்குவது என்றும் முடிவாயிற்று.

உரைநடையில் அவர் எழுத எழுத அதைக் கவிதையாக எழுதிக் கொண்டுவந்தேன். புதுவகை இரட்டைப் புலவர்களாக நாங்கள் உருவானோம். விளைவு, இன்னொருவரோடு சேர்ந்து நான் எழுதிய முதல்நூலாக இது வெளிவருகிறது"
---------

விவரம் இப்படி இருக்கையில் "கவியரசு கண்ணதாசனும் சம்ஸ்கிருதம் கற்றார்" என்று முழுப்பூசனியைச் சோற்றில் எப்படி மறைக்கிறார் திரு. ஜடாயு? இந்த இரட்டைப் புலவர் முறையில் எழுதியதற்கே கண்ணதாசனைச் சங்கதம் தெரிந்தவர் என்று சொன்னால், அப்புறம் கலைஞர் உருசியன் தெரிந்தவர் என்றல்லவா சொல்ல வேண்டியிருக்கும்? ஏனென்றால் இரட்டைப் புலவர் முறையில் தான் அவரும் மார்க்சிம் கார்க்கியின் தாய் என்னும் நூலைத் தமிழ்க் கவிதையில் கொண்டுவந்தார். திரு. ஜடாயுவுக்கு எப்படி வசதி? கலைஞருக்கு உருசியன் தெரியும் என்று சொல்லுவாரா? இதுபோன்ற வடிகட்டிய சமக்காளப் பொய்களுக்கு எல்லை இல்லையா? சங்கதம் என்றவுடன் இது போன்ற கற்பனைகள் எங்கிருந்துதான் வருகின்றனவோ?

அன்புடன்,
இராம.கி.