தனித் தமிழ் - 1

அண்மையில் இந்தியக் குடியரசுத் தலைவரின் சங்கதம் பற்றிய உரையை திரு.ஜடாயு தன்னுடைய வலைப்பதிவில் கொடுத்திருந்தார். அதில் எழுந்த பின்னூட்டுக்களுக்கு மறுமொழி சொல்லப் புகுந்தவர் தொடர்பே இல்லாத என்னை வலுக் கட்டாயமாய்ப் பெயர் சொல்லி இழுத்தார். இப்படித்தான் கலைஞர் ஏதோவொரு காசோலையில் தமிழில் அன்றி ஆங்கிலத்தில் கையெழுத்திட்டார் என்று ஹரன் பிரசன்னா போட்ட இடுகையில், பின்னூட்டிய இன்னொருவரும் தொடர்பில்லாமல் என் பெயரை இழுத்திருந்தார். ஆக, இவர்களுக்கெல்லாம் என்னை வம்பிழுக்க வேண்டியிருக்கிறது; ஒரு சிலரின் காவி நிகழ்ப்புக்களுக்கு என் இடுகைகள் முட்களாய்க் குத்துகின்றன போலும்.

பொதுவாய், தன்மயமாகத், தூற்றலை வாரி இறைக்கும் நாலாந்தர முன்னிகைகளுக்கு நான் மறுமொழி தருவதில்லை. [பட்டறிவும், பொறுமையும் பெறாத இளம் அகவையில் ஒருவேளை தேர்ந்தெடுத்த சொற்களை எடுத்து மறுமொழியாய் இவர்கள்மேல் வாரி இறைத்திருப்பேன். இப்பொழுது பட்டறிவும் பொறுமையும், நேரமின்மையும் ஓரளவு வந்து சேர்ந்ததால், அதைச் செய்யாது விடுக்கிறேன்.] அதே பொழுது, முழுப்பூசனியைச் சோற்றில் மறைப்பவர்களுக்கு மறுமொழி சொல்லாமல் போவது சரியில்லை.

"முதலில் ஒரு விஷயத்தை ஒழுங்காகத் தெரிந்து கொண்டு பேச வந்தால் நல்லது" என்று இன்னொருவருக்குச் சொல்லும் திரு. ஜடாயு, அந்த அறிவுரையைத் தான் பின்பற்ற மாட்டார் போலிருக்கிறது. "கற்றது கைமண்ணளவு, கல்லாதது உலகளவு" என்றாள் ஒரு முதுபாட்டி.

// தமிழில் என்ன இருக்கிறது. எல்லாம் சமசுகிருதத்திலிருந்து வந்ததுதான். தமிழில் ஐந்தெழுத்தைத் தவிர மீதியெல்லாம் சமசுகிருதத்திலிருந்து வந்ததுதான் என்ற பெரிய சமசுகிருத அறிஞர்களின் வார்த்தைகள்தான் தனித்தமிழ் இயக்கத்தைத் தோற்றுவித்தது. //

என்று திரு. தமிழன் பின்னூட்டியதற்கு,

"சரியான காமெடி! இப்படி எந்த சம்ஸ்கிருத அறிஞர் சொன்னார் என்று ஆதாரம் உள்ளதா? ஒரு பாதுகாப்பற்ற மிசனரி போதனையில் மயங்கி விட்ட உனர்வு தான் தனித்தமிழ் இயக்கம் என்ற கொடுமையான தமிழ் நடையைக் கண்டுபிடித்தது. நல்லவேளை அந்த நடை தானாகவே செத்துவிட்டது, அதை முயூசியத்திலிருந்து எடுத்துவந்து சில ஆட்கள் (உதாரணமாக இராம.கி என்பவர்) இணையத்திலும் எழுதுவதைப் பார்த்தால் பரிதாபம் தான் ஏற்படுகிறது."

என்று மறுமொழியுரைத்திருந்தார். [இதில் என்னைப் பற்றிய இவரின் தனித்த கருத்தை ஒதுக்கித் தள்ளுகிறேன்.] குறியீட்டு இயல் என்று யாரோ "cryptology" பற்றிச் சொன்னதையும், "கணதந்திர" என்ற அழகு இந்திச் சொல்லையும் கண்டு வியந்து போகும் திரு.ஜடாயுவுக்கு, "சங்கதம் அது கொடுத்தது, இது கொடுத்தது அணு, அண்டம், பிரபஞ்சம், கந்தகம் என்ற சொற்களெல்லாம் எம்மொழியைச் சேர்ந்தவை?" என்று ஓயாமல் சவடால் அடித்து, இல்லாததையும் பொல்லாததையும் முன்கொண்டு வந்து நிற்கும் திரு.ஜடாயுவுக்கு "முது, மூது, மூதையர், மூதையம் போன்ற தமிழ்ச் சொற்கள் மட்டும் நினைவிற்கு வராமல், "முயூசிய நடை" என்ற தமிங்கிலமே எழுத வருகிறது. தன் அழகை ஆடியில் பார்க்காமல், மற்றவரைக் கிண்டல் செய்பவரைக் கண்டு, சிரிக்காமல் என்ன செய்ய? பரிதாபப் படவா முடியும்? ஒய்யாரக் கொண்டையாம், தாழம் பூவாம், உள்ளே இருக்குமாம் ஈரும் பேனும்.

"தமிழ் உட்பட இந்தியாவின் அனைத்து மொழிகளுக்கும் சொல், பொருள் களஞ்சியமாக விளங்கும் மொழியை செத்தமொழி என்று சொல்லி அதில் ஒரு குரூர சந்தோஷம் அடைவதாயிருந்தால் அடைந்து விட்டுப் போங்கள். ஆனால் அதனால் உண்மை மாறிவிடாது" என்று திரு. ஜடாயு எழுதியிருந்தார். யாருக்குக் 'குரூர சந்தோஷம்'? மேலே உள்ள வாக்கில் வரும் "உட்பட" என்ற சொல்லில் தொக்கும் மேற்குடி ஆணவம் எவ்வளவு கிலோ தேறும்?

"சங்கதம் மற்றவைக்குக் களஞ்சியம்" என்று சொல்லுவது திரு.ஜடாயுவின் காவி விருப்பம். "தமிழுக்குத் தமிழே சொல், பொருள் களஞ்சியமாக விளங்கும்; சங்கதத்தின் உதவி தேவையில்லை" என்று சொல்லுவது எங்களின் உரிமை. அப்படிச் சொல்லுவது சங்கதத்தின் மேல் உள்ள வெறுப்பால் அல்ல; எங்கள் மொழியின் மேல் இருக்கும் விருப்பால், தமிழ்ச் சொல்வளத்தின் மேல் இருக்கும் நம்பிக்கையால், என்று கொள்ளுங்கள். இதை வெறி என்று சொல்லித் திரிக்க விரும்பினால், செய்யுங்கள்; எங்களுக்குக் கவலையில்லை.

"தங்கள் உதவியில்லாமல் இந்த நாடு நிற்காது, கவிழ்ந்துவிடும்" என்று வெள்ளைக்காரன் கூட 60 ஆண்டுகளுக்கு முன்னால் சொன்னான்; "அட போங்கய்யா, நாங்கள் பார்த்துக் கொள்ளுவோம்" என்றான் ஒரு தண்டு கிழவன். வெள்ளைக்காரன் மேல் இருந்த வெறுப்பாலா, அந்தக் கிழவன் அப்படிச் சொன்னான்? தன் நாட்டினர் மேல் இருந்த நம்பிக்கையால், விடுதலை உணர்வால், அல்லவா சொன்னான்? இந்திய நாடு பற்றிய விடுதலை உணர்வு இருக்கலாம்; தமிழ், தமிழர், தமிழகம் பற்றிய காப்புணர்வு மட்டும் இருக்கக் கூடாதோ? என்ன ஞாயம் அய்யா அது?]

"அரண்டவன் கண்ணிற்கு இருண்டதெல்லாம் பேய்" என்று சொல்லுவார்கள். அது போல எல்லா இடங்களிலும் "மிசனரி"களைத் தேடித் தேடிப் பார்க்கும் பார்வையும், "உலகமே என் கையில்" என்ற ஆணவமும் (இங்கு தான் பிழையே இருக்கிறது! தமிழ், தமிழர், தமிழக வரலாறுகளைத் தெரிந்து கொள்ளாமல் பாரதம், தேசியம் என்று சில்லு அடித்துக் கொட்டுவதும், மீறி நாம் பேசிவிட்டால் எல்லாவித தூற்றுகளையும், அடக்குமுறைகளையும் ஏவிப் பார்ப்பதும் காலம் காலமாய் நடப்பது தானே?) கூடிப்போன நிலையில், வரலாறு தெரியாத திரு.ஜடாயு ஆதாரம் கேட்கிறார்.

எனக்குத் தெரிந்ததைச் சொல்லுகிறேன்.

சாமிநாத தேசிகர் என்று ஒருவர் முன்னூறு ஆண்டுகளுக்கு முன் 17ஆம் நூற்றாண்டில் திருநெல்வேலி ஈசான மடத்தில் இருந்தார். அதனால் ஈசான தேசிகர் என்றும் அவருக்குப் பெயருண்டு. இலக்கணக் கொத்து என்ற அவருடைய நூலுக்கு, அவரே ஒரு பாயிரமும் எழுதியிருக்கிறார். (இலக்கணக் கொத்தை ஆறுமுக நாவலர் ஓலைச்சுவடியில் இருந்து வெளிக் கொணர்ந்தார்.) அந்தப் பாயிரத்தில் தான் இந்த "ஐந்தெழுத்துப் பாடை" என்ற சொற்றொடர் வருகிறது. வடமொழியில் இல்லாத ழ. ற, ன, எ, ஒ ஆகிய ஐந்தெழுத்துக்கள் தமிழில் உள்ளனவாம்; மற்றவை எல்லாம் வடமொழியில் இருக்கின்றனவாம். எனவே தமிழ் மொழி 5 எழுத்துக்களால் ஆன மொழியாம். சொல்லுகிறார் ஈசான தேசிகர்:

வடமொழி இலக்கணம் சிலவகுத்து அறிந்து
தொல்காப் பியத்தினும் தொல்காப் பியத்தினும்
அருகிக் கிடந்ததைப் பெருக உரைத்தனன்
வேறுவிதி நவமாய் விளம்பிலன் என்க;
தொல்காப் பியந்திரு வள்ளுவர் ஆதிநூல்
வடமொழி நியாயம் வந்தன சிலவே
தமிழின் நியாயம் தந்தன பலவால்
தமிழ்விதி வல்லராய் வடமொழி விதிசில
அறிந்தவர்க் கேஇந் நூலாம் என்க;
வடநூல் வழிகல வாதே தமிழைத்
தனியே நீர்தராத் தன்மை என்னெனின்
இலக்கணம் இலக்கியம் ஏது நிமித்தம்
சாத்திரம் சூத்திரம் தந்திர உத்தி
பகுதி விகுதி பதமே பதார்த்தம்
ஆதி அந்தம் அகார மகாரம்
உதாரணம் மாத்திரை உவமை உருவகம்
விகற்பம் சந்தி விதிஅலங் காரம்
காலம் இலேசம் காரகம் ஞாபகம்
விசேடணம் விசேடியம் விகாரம்அதி காரம்
குணம்குணி ஆதியாம் சொற்கோள் அன்றியும்
பிறிதின் இயைபின்மை நீக்குதல் பிறிதின்
இயைபு நீக்குதல் என்னும் இலக்கணம்
முதலாப் பலவா மொழிபெயர்த் தனவும்
கொண்டனர் பண்டையர் உண்டோ இன்றோ?
அன்றியும் தமிழ்நூற்கு அளவிலை அவற்றுள்
ஒன்றேயாயினும் தனித்தமிழ் உண்டோ ?
அன்றியும் ஐந்தெழுத்தால் ஒரு பாடை என்று
அறையவே நாணுவர் அறிவுடை யோரே!
ஆகையால், யானும் அதுவே; அறிக
வடமொழி தமிழ்மொழி எனுமிரு மொழியினும்
இலக்கணம் ஒன்றே என்றே எண்ணுக

மேலே வருவது சாமிநாத தேசிகர் பாயிரத்தின் ஒரு பகுதி. அதாவது, "வடநூல் வழி கலவாது, தமிழைத்
தனியே தர முடியாது - வேறு வாக்கில் சொன்னால், வடமொழி இன்றி தமிழ் தனித்தியங்காது; தமிழ்நூல் ஒன்றிலும் தனித் தமிழ் கிடையாது; ஐந்தெழுத்தால் ஒரு பாடை என்று சொல்லிக் கொள்ள அறிவுடையோர் நாணுவோர்; நானும் நாணுகிறேன்; வடமொழி, தமிழ்மொழி ஆகிய இரண்டிற்கும் ஒரே இலக்கணம்" என்று சொல்லுகிறார். அதே சாமிநாத தேசிகரின் வழியில், திரு.ஜடாயுவும் "தமிழ் உட்பட இந்தியாவின் அனைத்து மொழிகளுக்கும் சொல், பொருள் களஞ்சியமாக விளங்கும் மொழி" என்று உண்மை(?) விளம்புகிறார். இதுபோன்ற திமிர்ப் பேச்சைக் கேட்டு தமிழ்ர்கள் எதிர்க்காமல் அமைதி காக்க வேண்டுமாம்; அது எப்படி முடியும், சொல்லுங்கள்.

ஓர் இடைவிலகல். தனித்தமிழ் என்ற சொல்லாட்சியை தமிழ்கூறும் நல்லுலகிற்கு முதலில் அளித்தவர் சாமிநாத தேசிகர். இலக்கணக் கொத்தில் தான் அது முதலில் ஆளப்பட்டது. இந்த விதையை ஊன்றியவர் ஈசான தேசிகரே! வரலாற்றின் விளையாட்டு விந்தையானது. தனித் தமிழ் என்றவுடன் குதித்துக் கும்மியாடும் ஜடாயு போன்றவர்கள் தேசிகரை நினைவு கொள்ளட்டும். விதைப்பது ஒன்று முளைப்பது வேறொன்று என்றும் உணரட்டும்.

அன்புடன்,
இராம.கி.