தமிழ் வாழ்க - ஒரு பின்னூட்டு

தமிழ் வாழ்க என்ற தலைப்பில் திரு கிச்சு பதிந்த பதிவிற்கான பின்னூட்டு, பெரிதாய் இருந்ததால் அங்கு இடமுடியவில்லை. எனவே இதைத் தனிப்பதிவாக்குகிறேன். பொறுத்துக் கொள்க!

நீங்கள் உங்கள் கட்டுரையின் தொடக்கத்தில் கூறிய தமிழறிஞர் யார் என்று நான் அறியேன். அது முகமையான செய்தியும் அல்ல. "இந்தச் சொல் அங்கிருந்து இங்கு வந்ததல்ல, இங்கிருந்துதான் அங்கு சென்றது" என்று அவரைப் போன்ற சிலர் ஏன் வாதிடுகிறார்கள் என்று நீங்கள் எண்ணிப் பார்த்திருக்கிறீர்களா? காரணமில்லாமல் அவர்கள் செய்ய மாட்டார்களே? ஆழ்ந்து பார்த்தால் ஏனென்று புலப்படும். முன்னால் இங்கு தேவ மொழி என்று பரப்பட்ட முட்டாள் தனமான மூதிகங்களையும், எல்லாமே வடக்கிருந்து வந்தது தான் என்று சொல்லிச் சொல்லி இந்த மக்களின் பெருமிதத்தைக் குலைத்ததிற்குமாக, இப்பொழுது தாங்கள் கண்ட ஆய்வின் படி உண்மையை நிலைநாட்ட அவர்களைப் போன்றோர் முயலுகிறார்கள். நீங்கள் அவரிடம் பார்த்தது முதல்வினை அல்ல; மறுவினையே. எந்த ஒரு ஆய்வாளனும் செய்யக் கூடியதைத்தான் அவரைப் போன்றோர் செய்திருக்க வேண்டும். இந்த அளவிற்கு இவர்கள் மனத்தை ஆழமாக முற்கால முதல்வினை தாக்கியிருக்க வேண்டும் என்று எண்ணிப் பாருங்களேன். முற்பகல் செய்யின் பிற்பகல் விளையும். முதல்வினை பற்றிப் பேசுதற்கு மறுத்துவிட்டு மறுவினையை மட்டும் குறைகூறுவது இந்தக் காலப் பழக்கம் போலும். உங்கள் வாதத்தின் படி, சூரியன் புவியைச் சுற்றிவருகிறது என்று முன்னாளில் உணர்ந்ததைத் தவறு என்றும், புவிதான் சூரியனைச் சுற்றிவருகிறது என்று சொல்லுவதும் தவறுபோலும். ஏனென்றால் இவர்கள் முன்னதை மறுக்கிறார்கள் அல்லவா?

அடுத்து இந்த நாவலந்தீவினில் ஏற்பட்ட சொற்களின் போக்குவரத்தைப் பற்றி அவர் கூறியதைத் தொடர்ந்து, நீங்கள் நாவலந்தீவிற்கும் வெளியிலிருந்து வந்ததாகச் சொல்லப்படும் உள்ளேற்றம் (invasion) பற்றியதோடு தொடர்பு படுத்தி ஒரு பொறி கிளப்புகிறீர்கள் பாருங்கள்; இது தேவையா? எங்கிருந்து எங்கு தாவுகிறீர்கள்? எங்கோ கிடக்கும் இரண்டையும், இங்கு கிடக்கும் இரண்டையும் சேர்த்து நாலு என்பது என்னவிதமான வாதம்? இதற்குப் பெயர்தான் இட்டுக் கட்டிய வாக்குவாதம்.

மொழியியல் என்பது அதற்கென சில ஒழுங்கு முறைகளை வைத்துக் கொண்டு அதன்படியே தன் ஆய்வுகளைக் கையாளுகிறது. மொழியியலும் ஓர் அறிவியல் தான். மொழியியலுக்கு வெளியில் உள்ளோருக்கு மொழியியலுக்குள் கையாளும் சொல்லொப்புமை வாதங்கள் சரியா, இல்லையா என்று புரியாமல் போகலாம். அது ஒன்றும் வியப்பில்லை. அந்தந்த அறிவியலுக்கு என்று சில நடைமுறைகளும் நெறிமுறைகளும் இருக்கின்றன. அது அறியாதோருக்கு எல்லாம் மாயம் போலவும், கலைந்து போன நூற்கண்டில் முடிவு எது தொடக்கம் எது எனப் புரிபடாததாகவும், காட்சியளிக்கும். அந்தத் துறைக்கு வெளியிருப்போர் அதைப்பற்றி அரைகுறை அறிவோடு முன்னிகை (comments) அளிப்பது தவிர்க்கப் படவேண்டியது. வேதியியலில் இந்த மூலக்கூறு இன்னொன்றோடு தொடர்பு உடையதா இல்லையா, ஒரு கரைசலுக்குள் இருக்கும் அடிப்படைப் புனைகளில் (components) எத்தனை விதமங்களை (species) உன்னிக்க முடியும், அவற்றில் எத்தனையை அடையாளம் காணமுடியும், அவற்றின் உருவாக்க நெறிமுறைகள் யாவை என்பதை கரிமவேதியலிலோ, உயிர்க் கரிம வேதியலிலோ விவரம் தெரிந்தோருக்குத் தான் புலப்படும். வெளியாருக்கு அது மாய மந்திரிகமாகத் தான் தெரியும். அறியாமல் இன்னோர் இயலைப் பற்றிக் குறை சொல்லுவது படித்தவருக்கு அழகல்ல.

மொழி என்பது நம் எண்ணங்களை அடுத்தவருக்கு சேர்ப்பிக்க உதவும் கருவி மட்டுமல்ல. அதற்கும் மேற்பட்டது. இது பற்றிப் பல பதிவுகளும், கட்டுரைகளும் எழுதியிருக்கிறேன். எந்த நேரத்தில், எதுபோன்ற நிகழ்வுகளில் குலவை இட வேண்டும் என்று தெரிந்திருந்தால் தான் குலவை இடுவதற்குப் பொருளுண்டு. தென்பாண்டி நாட்டுப் பழக்கம் தெரியாதவனுக்குக் குலவை இடுவது புரிபடாததாகத் தான் இருக்கும். என்னுடைய பண்பாடு, பழக்க வழக்கம் தெரியாதவனுடன், "மாலை இனிதாக இருக்கிறது" என்றால் அவன் விளங்காது நிற்பான். ஆங்கிலக்காரன் நம்மிடம் வந்து "உங்கள் வெதுவெதுப்பான வரவேற்பிற்கு நன்றி" என்றால் நாம் ஙே என்று விழிப்போம். மொழி ஒரு கருவி என்ற வாதம் வெறும் தட்டையான வாதம். இதைக் கேட்டுக் கேட்டுப் புளித்துப் போயிற்று. வேறு ஏதாவது புதிய வாதம் சொல்லிப் பாருங்கள். தமிழ் மொழி என்பது தமிழர் குமுகாயத்தின் கூட்டுப் பட்டறிவின் (collective experience) வெளிப்பாட்டு உத்தி. ஒரு தமிழன் பேசுவதே இன்னொரு தமிழனுக்கு, ஒரேவிதப் பின்புலம் இல்லையென்றால், புரியாத போது, இது போன்ற மொட்டையடி அடிப்பது சரியல்ல. "என்னண்ணே, இப்படி நட்டமே நின்னா எப்படி, அப்புறம் புழிஞ்சு விட்டுருவாக, பையப் பாத்து நடங்க" எங்கே இன்னொரு மொழிக்காரனிடம், ஏன் சிவகங்கைப் புழக்கம் இல்லாத தமிழனிடம், என் எண்ணத்தை இது சேர்ப்பித்து விடுமா? "மொழி என்பது நம் எண்ணங்களை அடுத்தவருக்கு சேர்ப்பிக்க உதவும் கருவி" - என்ன ஒரு வறட்டுத் தனமான புரிதல். இசைத்தட்டுக் கீற்றல் போல மீண்டும், மீண்டும் சொல்லிக் கொண்டிருந்தால் எப்படி?

ஆங்கிலத்தில் படிப்பதற்கும் சொவ்வறை/ மென்பொருள் எழுதுவதற்கும் எந்தத் தொடர்பும் கிடையாது என்று அதில் ஈடுபட்டு இருப்பவர்களுக்குத் தெரியும். மொட்டைத்தலைக்கும் முழங்காலுக்கும் முடிச்சுப் போட்டே பேசுவேன் என்றால் நான் ஒன்றும் சொல்ல முடியாது. எந்த ஒரு புது விதயத்தையும் தமிழிலும் சொல்லத் தெரியாது, ஆங்கிலத்திலும் சொல்லத் தெரியாது, இரண்டுகெட்டான் வாழ்க்கையில் ஒரு பரம்பரையே உருவாகிக் கொண்டிருக்கிறது. அதற்கு வழி ஆங்கிலத்தில் படிப்பதாம்?!

பொதினச் செலுத்தத்தில் (பொதினச் செலுத்தம் = business process) வெளியூற்றைத் (வெளியூற்று = outsource) தேடுகிற இன்னொரு துறையில் ஆங்கிலம் பேசத் தெரிந்திருக்க வேண்டுமே ஒழிய அடிப்படை இயல்களைப் புரிந்துகொள்ள ஆங்கிலம் தேவையில்லை. இது போன்ற பம்மாத்துக்கள் இன்னும் எத்தனை நாட்களுக்கு நிலைக்கும் என்று பார்ப்போம். ஆங்கிலத்தில் படித்தறியா, ஆனால் ஆங்கிலம் பேசச் சொல்லிக் கொடுத்த சீனரும், மெக்சிகரும், பிலிப்பினோவும் பொதினச் செலுத்த வெளியூற்றைச் செய்து கொண்டுதான் இருக்கிறார்கள். எல்லாம் கூலிவீதம் எவ்வளவு என்ற கணக்குத்தான். ஒரு இந்தியனின் மணி நேரக் கூலி 9 வெள்ளி என்றால் பிலிப்பினோவின் கூலி 11 வெள்ளி, மெக்சிகனின் கூலி 10 வெள்ளி, சீனனின் கூலி 7 வெள்ளி. நாளைக்கு யாரோ ஒரு சிங்களக்காரன் 6 வெள்ளிக்கும், ஒரு பங்களாதேசி 5 வெள்ளிக்கும் வந்தால் BPO அங்கு பறக்கும். நீங்கள் என்னவென்றால் இந்தக் கூலி விவரங்களின் ஆழம் புரியாமல் மெய்யறிவியல் (philosophy) சொல்லிக் கொண்டிருக்கிறீர்கள். என்னவோ, ஆங்கிலம் படித்தால், அடுத்த நுணுத்தமே, குபேரன் நம் வீட்டைத் தட்டிக் கொண்டு வந்து விடுவான் போலச் சொல்லிக் கொண்டிருக்கிறீர்கள். (மறுபடியும் நான் அழுத்திச் சொல்ல வேண்டும். ஆங்கிலம் பேசத் தெரிந்திருக்க வேண்டும் என்று நூற்றிற்கு நூறு ஒப்புக் கொள்ளுவேன்.)

அறிவியல், கணக்கு போன்றவற்றையாவது ஆங்கிலத்தில் கற்பிக்கலாமே என்ற உங்கள் எண்ணம் முற்றிலும் தவறு. நீங்கள் கேட்ட பையன் விடை சொல்லாததினாலேயே சட்டென்று எப்படிப் பொதுமைப் படுத்தினீர்கள்? அந்தப் பையனுக்கு அறிவியலின் மேல் ஆர்வம் இல்லாமல் இருக்கலாம். இவன் புரியாமல் வெறுமனே மனப்பாடம் பண்ணியிருக்கலாம். அந்தக் கேள்வியைப் படிக்காதிருந்து இருக்கலாம். அவனுக்குச் சரியான ஆசிரியர் இல்லாது இருக்கலாம். அடிப்படையில் அவன் படித்த பள்ளிக்கூடத்தில் சொல்லிக் கொடுக்கும் நடைமுறை, ஒழுங்கு போன்றவை சரியில்லாது இருக்கலாம். இது போன்ற நூறு காரணங்கள் இருக்கலாம். இதை வைத்துக் கொண்டு, காக்கை உட்காரப் பனம்பழம் விழுந்த கதைஒயாக ஒரு அரங்கில் பெரிய வாக்குவாதம் செய்ய வந்துவிட்டது எனக்கு வியப்பாக இருக்கிறது.

இனி அடுத்த மாநிலத்தவர் நம்மேல் வெறுப்புக் கொள்ளுவது பற்றி வியப்புக் கொள்ளுகிறீர்கள். இதில் என்ன வியப்பு. இது போன்ற உணர்வுகள் தெரிந்தோ, தெரியாமலோ இருக்கத்தான் செய்யும். அவர்கள் நம் அண்டை நாட்டார் தானே? பிரஞ்சு நாட்டில் ஆங்கில எதிர்ப்பும், சுபெயின் நாட்டில் பிரஞ்சு எதிர்ப்பும், பெல்சிய நாட்டில் டச்சு, பிரஞ்சுக் காரர் இருவருக்கும் இடையில் எதிர்ப்பும் ..... இப்படி எதிர்ப்பு எங்குதான் இல்லை? ஊராருக்கு நல்லுரை சொல்லுமுன்னால், மற்ற நாடுகளையும் கொஞ்சம் பாருங்கள் அய்யா!

மற்ற மாநிலத்தவர் பற்றிச் சொல்லி ஆந்திரக்காரர் அவ்வளவு வெறுப்புக் கொள்ளாததற்கு, பெரியார் ஈ.வெ.ரா. காரணமோ என்ற அய்யப் பாடு. இது என்ன போகிற போக்கில் சேறடிப்பா? பெரியார் ஈ.வே.ரா. கன்னடமொழி பேசிய நாயக்கர். அவர் கொடிவழி தெலுங்கு பேசியதில்லை.

வேற்றுமொழியை விரட்டுவோம் என்று தமிழன் ஒரு நாளும் சொல்லாது இருந்ததால் தான் கி.பி. 200 முதல், 1800 ஆண்டுகளுக்கு இந்த நாட்டில் தமிழ் அரசாணை மொழியாக ஆகாமல் இருந்தது. "அட, வெட்கம் கெட்ட தமிழா, இன்னும் ஊமையாய் இருந்தால், உன்னைச் சூறையாடிவிட்டுப் போய்விடுவார்கள். உன் நாட்டிலாவது தமிழைப் பேசு, தமிழை ஆள வை" என்று சொல்லுவது உங்களுக்குத் தவறாகத் தெரிகிறது. நாங்கள் வேறு ஊர்களில் தமிழ் ஆளவேண்டும் என்று சொன்னால் தான் அது வன்முறை. எங்கள் மக்களிடம், "இனிமேலும் அடிமைப் பட்டம் கட்டிக் கொண்டு நிற்காதீர்கள், இங்கு தமிழ்தான் ஆளவேண்டும்" என்று சொல்லுவது எங்கள் உரிமையை உணர்த்தும் ஒரு செயல்முறை.

வடமொழி தேவமொழி என்று எங்கள் நடுவிலேயே சொல்லி, பலக்கிய தன்மை (complex) உண்டு பண்ணிக் கொண்டிருந்ததை எங்கு போய்ச் சொல்லுவது? "முடியிருக்கிறவ, கொண்டைமுடிவா" என்பது நாட்டுப்புறச் சொலவடை. தமிழின் தொன்மை சொல்லுவதால் எல்லாம் எந்த ஒரு மலையாளியோ, கன்னடரோ, ஆந்திரரோ முரண்டு பண்ணிக் கொள்ளவில்லை. "காவிரியில் தண்ணீர் கேட்கிறோம், மேற்கில் விழும் ஆறுகளில் அணை கட்டித் தண்ணீரைத் திருப்பிவிடச் சொல்லுகிறோம், தெலுகு கங்கையில் தண்ணீர் விடவில்லையே, பணம் கொடுத்தோமே" என்று கேட்கிறோம். ஆக இது எல்லாமே பொருளியல் வரிதியான சிக்கல். அதனால் அவர்கள் முரண்டு பண்ணிக் கொள்ளுகிறார்கள். மராட்டியத்திற்கும் - கன்னடத்திற்கும், கன்னடத்திற்கும் - ஆந்திரத்திற்கும், மராட்டியத்திற்கும் - ஆந்திரத்திற்கும் இடையே இருக்கும் சிக்கல் எல்லாம் மொழியால் வந்ததாய்க் கதைவிட்டுப் பாருங்களேன்? கேப்பையில் நெய்வடிகிறது என்று கேட்பதற்கு ஆட்கள் அங்கு இருக்கிறார்களா என்று பார்ப்போம்.

மொழி ஒரு இனமா என்று கேட்டிருந்தீர்கள். மொழியும் இனம். இந்தியத் தமிழர்களுக்கும் , ஈழத் தமிழர்களுக்கும் உள்ள வெறுப்பும் பொருளியல், அந்தக்கால பண்னைக் குமுகாய சாதிச் சிக்கல்களின் அடிப்படையில் எழுந்தது. கொஞ்சம் வரலாறு படியுங்கள். கூட்டிப் பெருக்குவது போல் முன்னிகை தந்து கொண்டு இருக்காதீர்கள்.

இனி அடுத்து ஈழத் தமிழர்கள் மேல் ஒரு கரிசனம். அப்பாடா, இப்பொழுதாவது இது போல ஒரு சிலருக்கு தமிழ் என்ற உணர்வு, ஒரே கருப்பையில் பிறந்தவன், அண்ணன் - தம்பி என்ற புரிதல் வருகிறதே? தமிழ்நாட்டில் தான் ஈழம் என்று பேசினாலே பேர்சொல்ல முடியாத "வரிவிலங்கு" என்று பட்டமிட்டு பொடா, தடா என்று விடுவார்களே, அப்புறம் எங்கே எல்லோரும் பேசுவது? நடுவண் அரசிற்கும், தமிழக ரசிற்கும், நாங்கள் ஈழத் தமிழர்கள் பற்றிப் பேசுவோம் என்று ஒரு விண்ணப்பம் போடுவீர்களா?

அப்புறம், சாதி உணர்வைத் தூண்டி விடுவது யார் என்று ஒருபக்க வாதம் போடாமல், மொத்தமாகப் பாருங்கள். புரையோடிப் போன புண்கள் ஆறுவதற்கு நாட்கள் ஆகும்.

ழ் என்பதைப் பலுக்குவோம். ழ என்பதை ஒழுங்காக உயிர்தரிக்க (=உச்சரிக்க)ப் பழகுவோம்.

அன்புடன்,
இராம.கி.