காலங்கள் - 5

நிலவோடும் பொழுதோடும்

சென்ற காரிக்கிழமையில் புதிய மாமல்லபுரம் சாலை வழியே சென்னையை நோக்கி நானும் என் மனைவியும் வந்து கொண்டிருந்தோம். அப்போது ”திருவான்மியூரில் உள்ள மருந்தீசர் கோயிலுக்குப் போய் நெடுநாட்கள் ஆயிற்று, ஒரு முறை போய் வரலாம்” என்று முடிவெடுத்துச் சென்றால் அங்கே சனிப் பிரதோசம் என்று ஒரே கூட்டம். இந்தப் பல்லவர் காலத்துக் கோயிலுக்கு ஐந்தாறு ஆண்டுகளுக்கு முன்னால் கூட அவ்வளவு கூட்டம் வராது. அன்றைக்கோ கூட்டம் அலை மோதியது. காலம் மாறிப் போயிற்று, போலும்! இப்போதெல்லாம் சிவன் கோயில்களுக்குக் கூட்டம் எக்கச் சக்கமாகவே வருகிறது.

இந்தக் கோளால் கெடுதல், அந்தக் கோளால் கெடுதல் என்று ஒருவித மருட்டை ஊரெல்லாம் தெளித்து அதனால் ஊரெங்கும் மக்களைக் கூட்டி, சோதியர்களும், குருக்கள்மாரும் யாகம், ஓமம், பரிகாரம் என்று சக்கைப் போடு போடுகிறார். விளைவு? வாழ்க்கையிற் சந்திக்கும் சரவல்களை ஏற்க முடியாமல் தடுமாறி, எங்காவது ஓரிடத்தில் பற்றுக்கோடு நாடி, ஆதரவு வேண்டி, நம்பிய சாமியார்களால் அலைக்கழிக்கப் பட்டு, முடிவில் இறைவனே சரண் என்று எல்லாத் தர மக்களும் கோயிலுக்குப் போகத் தொடங்கிவிட்டார். இது சரியான சமய நம்பிக்கைக்கு அறிகுறியா என்பதுதான் தெரியவில்லை.

மருந்தீசர் கோயிலுக்குள் கிட்டத்தட்ட எள் போட்டால் விழ முடியாத அளவுக்குக் கூட்டம். கோயிலின் உள்வட்டத்தில் வெள்ளி விடை (இடபம்) வாகனத்தில் இறைவனின் திருமேனி உலா நடைபெற்றுக் கொண்டிருந்தது. உலாவின் பின்னால் தேவாரம் பாடிய வண்ணம் சிவநெறித் தொண்டர் சென்று கொண்டிருந்தார். பாண்டியன் நின்றசீர் நெடுமாறனுக்கு வந்த சூலை நோயைக் குணப்படுத்திய "மந்திரமாவது நீறு" என்ற சம்பந்தர் தேவாரம் தொலைவில் நின்ற என் காதுகளுக்கு குறைந்த வெள்ளத்தில் விட்டுவிட்டு ஒலித்தது. ஊர்ப்பட்ட பேர் பூசனைப்பாடல்கள் அடங்கிய பொத்தகத்தைக் கையில் வைத்துக்கொண்டு கூடஓதிக் கொண்டு போனார். உலா, நிலைகொள்ளும் வரை இருக்கவொணாத காரணத்தால், அக் கூட்டத்தின் நடுவில் இறைவனை வணங்கியபின், மெதுவாக உலா நகரும் பொழுது, நாங்களும் நகர்ந்து நடுவழியில் மேற்கு அரச கோபுரத்தைக் கடந்து வெளியே வந்தோம். கோயிலுக்குப் போய் வந்த அமைதியின் ஊடே, பிரதோசம் பற்றிய சிந்தனையில் வீட்டுக்கு வந்தும் ஆழ்ந்து இருந்தேன்.

நம்முடைய சமயச் சிந்தனைகளில் இந்த வடமொழி தான் எப்படியெல்லாம் தன்வயப்படுத்தி நீக்கமற நிறைந்துவிட்டது? ஏதொன்றையும் வடமொழியின் துணையாலன்றி தமிழால் தனித்து அறியமுடியா வண்ணம், எப்படி நம்  மொழியைத் தொலைத்தோம்? தமிழ் என்பது நம் கோயில்களுக்குள் வெறுமே பொறுத்துக் கொள்ளும் ஒட்டுமொழியாய் ஆகிப் போனதே? எம் வீட்டுக் காரரும் கச்சேரிக்குப் போனார் என்பதுபோல் தமிழில் அருச்சனை செய்யப் படும் என ஒப்புக்கு எழுதிப்போட்டு, உண்மையில் அதை பெரும்பாலான குருக்கள்மார் செய்யமறுப்பது தமிழருக்கு நேரடிச் சறுக்கல் தானே? எத்தனை தமிழ்க் குடிமகன்கள் வந்தும் இங்கு என்ன பயன்?

சிந்தனை மேலும் விரவுதற்கு முன், இந்தப் பிரதோசத்தின் தமிழ்மூலம் எது, இதை எப்படிக் காணுவது என்று சொல்ல முற்படுகிறேன்.

இந்த்தொடரில் ஏற்கனவே புவியின் தன்னுருட்டல் (rotation), வலையம் (revolution), கிறுவாட்டம் (gyration), நெற்றாட்டம் (nutation) என்று 4 வித இயக்கங்கள் பற்றிப் பார்த்தோம். பல்லாண்டு காலப் புரிதல்களுக்குப் பின் புவியின் ஒவ்வொரு தன்னுருட்டலையும் நாளெனச் சொல்லத் தொடங்கினோம். சூரியனைப் புவி சுற்றும் வலையக் காலத்தை ஒரு ஆண்டு என்று பெயரிட்டு, இக் காலத்திற்குள் எத்தனை தன்னுருட்டுகள் நடக்கின்றன என்றும் கணக்கிட்டால் 365.256364 தன்னுருட்டுகள் புலப்படும். இனி ஒவ்வோர் ஆண்டையும் அறவட்டாக 12 மாதங்கள் எனப் பிரித்தால், ஒரு மாதம் 30.43803 நாட்கள் ஆகிறது. மாத நாட்களை முழு நாட்கள் ஆக்குதற்காகக் கூட்டியும் குறைத்தும் வைத்துக் கொள்வதுண்டு. வெறும் வலையக் காலமான ஓராண்டை 12 பங்காக்கி ஒவ்வொரு பங்கையும் சூரிய மான மாதம் என்கிறோம்.

ஏற்கனவே புவி சுற்றிவரும் வலையப் பின்புலமாக விண்மீன்கள் இரைந்து கிடப்பதையும் அவற்றை ஓரை அல்லது இராசி என அழைப்பதையும் நினைவு படுத்திக் கொள்வோம். இவ் ஓரைகளை தமிழ்முறையில் மேழம், விடை, ஆடவை, கடகம், மடங்கல், கன்னி, துலை, நளி, சிலை, சுறவம், கும்பம், மீனம் என்கிறோம். இதையே பாதி வடமொழிப் படுத்தி மேஷம், ரிஷபம், மிதுனம், கடகம், சிம்மம், கன்னி, துலாம், விருச்சிகம், தனுஸ், மகரம், கும்பம், மீனம் என்பார். பாதி வடமொழிப் பேச்சே இன்றைக்கு நம்மில் பலருக்கும் பழக்கமாகிப் போனது, அதனால் இந்த வரிசைகளை இருமுறைப் படியும் கொடுத்திருக்கிறேன். முழுத் தமிழ்ச் சொற்களைக் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக முயன்று பார்த்து நடைமுறைக்குக் கொண்டு வர வேண்டும்.

ஓரைப் பெயர்களையே சூரியமான மாதத்திற்கும் பெயர்களாகச் சொல்வது கால காலமான மரபு. சூரியமான மாதத்தை ஞாயிறு என்ற சொல்லால் அழைத்துச் சோழர்காலக் கல்வெட்டுக்களில் குறித்திருக்கிறார். கடக ஞாயிறு, கும்ப ஞாயிறு என அவற்றில் சொற்கள் புழங்கும். சித்திரை, வைகாசி...... பங்குனி என்ற பெயர் கொடுத்து அழைக்கும் மாதங்கள் சந்திர மானக் கணக்கில் வருபவை. இவற்றைத் திங்கள் மாதங்கள் என்போம். திங்கள் மாதங்களுக்கும் ஞாயிற்று மாதங்களுக்கும் இருக்கும் உறவைப் பின்னொரு அதிகாரத்தில் பார்ப்போம். 2 விதக் கணக்குகளும் சங்ககாலம் தொட்டே நம்மிடம் இருந்து வருகின்றன.

அடுத்து வலையத்தைப் பற்றிய ஒரு செய்தி. உண்மையில் புவி தான் சூரியனைச் சுற்றி வருகிறது எனினும், சூரியனே நம்மைச் சுற்றி வலைத்து வருவது போல் நமக்குத் தோற்றுகிறது. அப்படிப் புவியைச் சுற்றுவதாகத் தோற்றம் அளிக்கும் சூரியனின் சுற்றுத்தளம் புவியின் நடுக் கோட்டுத் தளத்தை 23.5 பாகையில் விழுந்து வெட்டுவது போலக் காட்சியளிக்கும். இந்த இரு தளங்களின் வெட்டு/விழுப்பை "விழு" என்றே தமிழில் சொல்ல முற்பட்டனர். ஒரு வட்டத்தளம் இன்னொரு வட்டத்தளத்தை 2 இடங்களில் அல்லவா வெட்டி விழ வேண்டும்? அதையொட்டி இரண்டு விழுக்கள் நமக்குப் புரிபடுகின்றன.

2500 ஆண்டுகளுக்கு முன் நம் முன்னோருக்குத் தெரிந்த தோற்றத்தின் படி ஒரு விழு மேழ ஓரையைப் பின்புலமாகக் கொண்ட மேழ விழு. மற்றொன்று துலை ஓரையைப் பின்புலமாகக் கொண்ட துலை விழு. அதாவது ஒரு விழு மேழ இராசி இருக்கும் திசையிலும், மற்றது துலை இராசி இருக்கும் திசையிலும் அப்போது காட்சியளித்தன. அப் பழைய பார்வையை இன்றுவரை எடுத்துக் கொண்டு, இன்றைக்கு மேழவிழு மேழ ஓரையில் இருந்து கிறுவாட்டம் காரணமாய்த் தள்ளிப் போய் விட்டாலும், அறவட்டாகத் தமிழ்நாட்டு வழக்கின்படி ஆண்டுப்பிறப்பு, மேழ ஓரையில் தொடங்குவதாகக் கொண்டே மாதங்களைக் கணக்கிடுகிறோம். அப்படித் தான் தமிழாண்டுப் பிறப்பு என்பது ஏப்ரல் 14 - ல் தொடங்குகிறது. இதைப் பற்றி முன்னே பேசியுள்ளேன். 

அடுத்து ஒரு நாளின் சிறு பகுதிகளைப் பார்ப்போம். சங்க காலத்திற்குச் சில நூற்றாண்டுகள் முன், ஒரு நாள் என்பதை 60 சிறு பகுதிகளாகப் பிரித்தார். இச் சிறு பகுதியைத்தான் நாழிகை என நம் முன்னவர் சொன்னார். ஒரு நாழிகை என்பது 24 நுணுத்தம்; 2 1/2 நாழிகைகள் என்பது ஒரு மணிநேரம். நாள் என்ற சொல் முதலில் 30 நாழிகைப் பொழுதாய், இருள்தொடங்கி இருள்முடிவைக் குறித்தது. பிறகு இருளில் தொடங்கி ஒளிவந்து மீண்டும் இருள் வரும் வரை உள்ள  60 நாழிகைப் பொழுதைக் குறித்தது. 

30 நாழிகைப் பொழுதைக் குறிக்கும் இசசொல் முடிவில் 60 நாழிகைப் பொழுதைக் குறிப்பதாக நீண்டபின்னர், 60 நாழிகைப் பொழுது எப்போது தொடங்கினால் என்ன என்ற போக்கில் இக்காலத்தில் ஒளிதொடங்கி இருள் வந்து மீண்டும் ஒளிதோன்றும் வரையுள்ள காலத்தை நாள் என்கிறோம். சில போது இன்னும் சிறப்பாக நாள் என்ற சொல்லை காலை, பகல், எற்பாடு என்ற முத்தொகுதியைக் குறிக்கவும், அல் என்ற சொல்லை மாலை, யாமம், விடியல் என்ற முத்தொகுதியைக் குறிக்கவும் பயன்படுத்துகிறோம். அல்லை இரவு என்று தான் இக்காலத்தில் குறிக்கிறோம்.

ஒரு நாளுக்கு ஆகும் மொத்த நேரத்தை 6 சிறு பொழுதுகளாகவும் ஒவ்வொரு சிறுபொழுதுக்கும் 10 நாழிகைகளாகவும் தொல்காப்பியர் காலத்திற்கு முன் தமிழர் பகுத்திருக்கிறார். காலை, பகல், எற்பாடு, மாலை, யாமம், விடியல் (=வைகறை) என்ற இவ் ஆறு சிறு பொழுதுகளைச் சொல்வார். ஒளி அடங்கும் ஏற்பாடு, இருள் தொடங்கும் மாலை ஆகியவை சந்திக்கும் நேரமும், இருள் குறையும் வைகறை, ஒளி தோன்றும் காலை ஆகியவை சந்திக்கும் நேரமும் மாந்த வாழ்க்கையில் ஏதோ ஒரு வகையில் நம்மை ஈர்க்கின்றன. 

எல் எனும் சூரியன் பட்டுக்கொண்டே வரும் நேரம் எற்பாடு. அந்த எற்பாட்டிற்கு அப்புறம் உள்ள 10 நாழிகைகளில் சூரியன் முற்றிலும் வலுவிழந்து தொய்ந்து போய் விடுகிறான். இருள் தொடங்குகிறது. அந்நிலையில் இருளும் ஒளியும் முயங்கிக் கிடக்கும் 10 நாழிகைகள் மயங்குகின்ற நேரமாய், மயலுகின்ற நேரமாய், மயலையாய், மாலையாய் ஆகிப்போகிறது. பகலா, இரவா என மலங்கும் நேரமே மாலையாகும். மலங்குவதும் மயங்குதலே. மல்>மர்>மருட்டு என்ற சொல்லும் இவ்வேரில் இருந்து எழுந்ததே.

இரவு என்ற மெய் மாந்தனுள் பல்வித உணர்வுகளைக் கொடுத்திருக்கிறது. அது ஓய்வுக்கும் ஆய்வுக்கும் மாந்தனை ஈடுபடுத்தியது போல், விதப்பாக மருட்டிற்கும் ஆளாக்கியுள்ளது. இன்றைக்கு நுட்பவியல் வளர்ந்து எல்லாவித ஏந்துகளும் வந்தபிறகும் கூட இரவென்பது நமக்கு ஒரு மிரட்டலைக் கொடுக்கும் போது, விலங்காண்டி நிலையில் இரவுத்தொடக்கம் ஒரு மருட்சியைக் கொடுக்கும் தானே? இரவிற்கு முன்னால் வரை விலங்காண்டி மாந்தன் விழிப்போடு இருந்து தற்காப்பைப் பேண முடியும். இரவு தொடங்கியவுடன் விலங்காண்டி மாந்தன் வலிவிழந்து அல்லவா போய் விடுவான்? பூச்சி பொட்டுக்கள் எந்நேரமும் அவனைத் தாக்கலாமே? குறிப்பாக நாகங்கள், நச்சு, ஆலகாலம் பற்றிய மிரட்சி இற்றைக்காலம் வரை இந்திய வாழ்க்கையில் உண்டே? இந்நாகங்களுக்கு எதிராயுதம் நெருப்பு ஒன்றே என்பது நாளாவட்டில் புலப்படுகிறது.

நாகங்கள் நெருப்பைக் கண்டு அஞ்சுவதால், கற்கால மாந்தன் தான்வாழும் குகையின் முன் வாயிலில் நெருப்பை எழுப்பி பூச்சி பொட்டுக்கள் நுழையாதிருக்க வழிசெய்தான்; ஆனால் தூங்கும்போது நெருப்பு அணையாது இருக்க வேண்டுமே?. வேண்டிய விறகுகளைப் போட்டுவைத்தாலும் நெருப்பு அணையாது காப்பாற்ற வேண்டுமே? இதற்கு இறைவனே துணை செய்ய வேண்டும் என்ற எண்ண மேலீட்டில் வேண்டிக் கொள்கிறான். 

இலிங்கம்/தெய்வம் என்ற கருத்தும் சேயோன்/சிவன் என்ற முழுமுதல் இறைக்கருத்தும் நெருப்பில் பிறந்தவை தான். இருள் தொடங்குமுன் நெருப்பை மூட்டி நெருப்பையே வணங்கித் தன்னைக் காப்பதற்கு பழங்கால மனிதன் இறைவனை வேண்டுவது மிக இயல்பான ஒரு போக்கு. நெருப்புத் தான் தெய்வத்தின் முதல் தோற்றம்; சிவனின் உருவம். தன்னை மீறிய ஒரு பேராற்றலே இறைவன் என்பதை உணர்ந்து, தான் துயின்றபிறகு தன்னைக் காப்பாற்றிப் பின் இறைவன் தூங்குவதாகவும், காலைக்குச் சற்று முந்தி விடியலின் கடைசியில் தான் எழும்போது, இறைவனுக்கும் பள்ளி எழுச்சி செய்யவேண்டும் என்ற புரிதலும் தமிழ மாந்தனுக்கு வந்தது தன்னைப் போல் இறைவனை உருவகித்துப் பார்க்கும் பழக்கத்தால் தான். மாலைக்கு முன்னும், காலைக்கு முன்னும் இறைவனை வணங்குவது ஒருவகையில் பன்னெடுங் காலம் விலங்காண்டி காலத்திருந்த மிகப் பழைய பழக்கமாக இருந்திருக்க வேண்டும்.

எற்பாட்டின் முடிவிலும், மாலையின் தொடக்கிலுமாகக் கதிரவன் துய்கிறான், தொய்கிறான், அதாவது சாய்கிறான். சூரியன் சாய்கிறச்சே என்பதை சாய்ரட்சை என்ற வடமொழிப் படுத்திப் பார்ப்பனர் சொல்லுவதுண்டு. துய்யுதல் என்பது சாய்தலையும், துயிலுதலையும், அழிதலையும் கூட உணர்த்தும். துய்யுதல் என்பது தொய்யுதல் என்றும் திரியும். தொய் என்னும் வினைப் பகுதியில் இருந்து தொய்வு என்ற பெயர்ச்சொல்லை ஆக்கிக் கொண்ட நாம் தொய்யம் எனும் இன்னொரு பெயர்ச்சொல்லைப் பேணாது விட்டோம். மாறாக, அதைக் கொஞ்சம்போல் திரித்து வடமொழி காப்பாற்றிக் கொண்டது.

மாலையின் இன்னொரு பெயரே தொய்யமாகும். சூரியன் குறைப்பட்டுப் போன நேரத்தை தொய்யம்>தோயம்>தோஷம் என்று வடமொழி அழைக்கிறது. முடிவில் குறைப்பட்டதெல்லாம் குற்றமாகி அதையும் தோஷம் என்றே வட மொழியார் சொல்கிறார். (தமிழில் தொய் என்பது குற்றத்தை உணர்த்தி அகர முதலிகளில் இருப்பதாலேயே தொய்யத்தின் சொற்பிறப்பை உன்னித்து உணர முடிந்தது.) தொய்யத்திற்கு முந்திய (=புறம் உள்ள) ஐந்து நாழிகைகள் (அதாவது எற்பாட்டின் பின்பாதி) ஒரு நாளில் இருக்கும் புறத்தொய்ய நேரம் (இதுவே வடமொழியில் ப்ரதோஷ காலம்) ஆகிறது. புறத்தொய்யத்திற்கு இன்னொரு பரிமானம் உண்டு; அதைக் கொஞ்சம் ஆழமாகப் பார்ப்போம்.

புவியின் தன்னுருட்டு சிறுபொழுதுகளுக்கும், புவியின் வலையம் பெரும்பொழுதுகளுக்கும் காரணமானது போல, புவியைச் சுற்றிவரும் நிலவு இயக்கமும் மாந்தனுக்கு நடுத்தர அளவுப் பொழுதுகளை உணர்த்துகிறது. நெடுங்கால உள்நோக்கின் பின்னால், தூரத்தில் இருக்கும் ஒரு விண்மீனொடு நிலவைச் சேர்த்துப் பார்த்து, பின் நிலவு புவியைச் சுற்றி வந்து, 360 பாகைச் சுற்றை முடித்து, மீண்டும் அதே விண்மீனோடு பொருந்திவரும் காலம் கிட்டத்தட்ட 27.3216615 நாட்கள் ஆவதை தமிழன் கூர்ந்து பார்த்திருக்கிறான். இக்காலத்தை நிலவின் உடுப்பருவம் (sidereal period) என்றும் சந்திரமான மாதம் என்றும் சொல்கிறோம். இக்கால அளவின்படி புவியிலிருந்து பார்க்கும்போது நிலவு ஒரு நாளுக்கு 360/27.3216615, அதாவது 13.17635825 பாகையைக் கடக்கிறது.

இதே ஒரு நாளில் சூரியன் எத்தனை பாகை கடக்கிறது என்று பார்ப்போம். புவி சூரியனை வலைப்பதற்கு 365. 256364 நாட்கள் ஆனால், அதற்குள் 360 பாகையைச் சுற்றினால், ஒரு நாளில் சூரியன் 360/365.256364 = 0.98560911 பாகையைக் கடக்கிறது என்றுதானே பொருள்? 

இப்போது எங்கோ தொலைவில் உள்ள இன்னொரு விண்மீனையும் நிலவையும் இணைத்துப் பார்ப்பதற்கு மாறாக ஒரு சூரியமான மாதத்தில் ஏதோ ஒரு நாளில் நிலவையும் சூரியனையும் ஒன்று சேரப் பார்க்கிறோம் என்று வைத்துக் கொள்ளுங்கள். ஒன்று சேர்ந்திருந்ததற்கு அடுத்த நாள் பார்த்தால் சூரியன் 0.98560911 பாகை நகர்ந்திருக்கும். நிலவோ 13.17635825 பாகை கடந்திருக்கும். இச்செலவில் நிலவுக்கும் சூரியனுக்கும் இடைப்பட்ட கோணத் தொலைவு 13.17635825 - 0.98560911= 12.19074914 பாகை ஆகியிருக்கும். இந்தக் கோணத்தொலைவு நீண்டுகொண்டே போய் 360 பாகை அளவுக்கு ஒரு சுற்று ஆக 29.5305888 நாட்கள் பிடிக்கும். இந்தப் பொழுதை, அதாவது புவியோடு நிலவும் சூரியனும் மீண்டும் ஒன்றுசேரப் பொருந்திவரும் காலத்தைத் தான் சூரியச் சந்திரமான மாதம் என்று அழைப்பார்.

சூரியச் சந்திரமான மாதமே நாவலந்தீவின் பைஞ்சாங்கம் (பஞ்சாங்கம்) எல்லாவற்றிற்கும் அடிப்படை. இதைப் புரிந்து கொள்ளவில்லை எனில் நாவலந் தீவின் வானியலைப் புரிந்து கொள்ள முடியாது. சூரியன், நிலவு, புவி என்ற மூன்றும் ஒரே நேர் கோட்டில் வருவதில் 2 வித ஒழுங்குகள் உள்ளன. சூரியனுக்கும் புவிக்கும் இடையில் நிலவு வந்துவிட்டால், நமக்கு அந் நேரத்தில் நிலவின் மேல் மறுபளிக்கப் பட்ட ஒளி தெரிவதில்லை. நமக்கு நிலவு ஒளியற்றதாகத் தெரிகிறது. மாறாக சூரியனுக்கும் நிலவுக்கும் இடையில் புவி இருந்தால் நிலவு மிகுந்த ஒளியுள்ளதாகத் தெரிகிறது. நிலவிற்கு இன்னொரு தமிழ்ப் பெயர் உவா என்பது. ஒளியற்ற நிலவை அம(ந்த) உவா (விளக்கு அமந்து போச்சு என்றால் ஒளியில்லாமற் போயிற்று என்றுதானே பொருள்?) என்றும் ஒளி மிகுந்த நிலவை பூரித்த உவா>பூரணை உவா என்றும் சொல்கிறோம். அமை உவாவை அம உவை> அமவாய்> அமாவாய்> அமாவாஸ்> அமாவாசை என்றும் பூரணை உவாவை பௌர்ணவி> பௌர்ணமி என்றும் வடமொழியில் திரித்துச் சொல்கிறார்.

நிலவு, அமையுவாவில் இருந்து கொஞ்சம் கொஞ்சமாகப் பெரிதாகி பூரணை உவாவில் முழுதாகிப் பின் குறைந்துகொண்டே வந்து மீண்டும் அமை உவாவாகிறது. இம்மாற்றத்திற்கான நாட்கள் தான் 29.5305888 நாட்கள். சூரியச் சந்திர மான மாதங்களை இப்படி அமையுவாவில் தொடங்கி அமையுவாவில் முடிவதாக கருதுவது அமைந்த கணக்கு. பூரணையில் தொடங்கி பூரணையில் முடிவதாகக் கருதுவது பூரணைக் கணக்கு.

அமைந்தகணக்கு கருநாடகம், ஆந்திரம், மராட்டியம் என்ற 3 மாநிலங்களிலும், பூரணைக்கணக்கு பீகார், உத்தரப் பிரதேசம், மத்தியப் பிரதேசம், இராசத்தானம், அரியானா, காசுமீர் போன்ற மாநிலங்களிலும் பின்பற்றப் படுகின்றன. குசராத்தும் ஒருவகையில் அமைந்த கணக்கையே ஆனால் சில வேறுபாடுகளுடன் பின்பற்றுகிறது. திரிபுரா, அசாம், வங்காளம், தமிழ்நாடு, மாற்றும் கேரள மாநிலங்கள் பொதுக் காரியங்களுக்குச் சூரிய மாதத்தையும் (30.43803 நாட்கள்) விழாக்கள், சமயக் காரியங்களுக்கு சந்திரமானத்தையும் பின்பற்றுகின்றன. பழைய பஞ்ச திராவிடப் பகுதிகளும், இவர்களின் தாக்கம் இருந்த நாவலந்தீவின் கிழக்குப் பகுதிகளும் அமைந்த கணக்கையே பின் பற்றுவது ஒரு வரலாற்றுச் செய்தியைச் சொல்கிறது. அதை இங்கு விரிப்பின் பெருகும் என்பதால் விடுக்கிறேன்.

அமைந்த கணக்கின் படி சந்திரமான மாதங்கள் அமையுவாவில் தொடங்கும். அமையுவாவில் இருந்து பூரணை வரை உள்ள காலத்தைச் சொக்கொளிப் பக்கம் (சுக்ல பக்ஷம்) என்றும், பூரணையில் இருந்து திரும்பவும் அமையுவா வரும்வரை உள்ள காலத்தைக் கருவின பக்கம் (க்ருஷ்ண பக்ஷம்) என்றும் அழைக்கிறார். ஓர் ஆண்டைச் சூரிய மானத்தில் அறவட்டாக 12 ஆகப் பகுத்தது போல நிலவுபோகும் வட்டப் பாதையை அறவட்டாக 30 பகுதியாகப் பிரிக்கிறோம். இதில் ஒவ்வொரு பகுதியும் 12 பாகை கொண்டது. இப் பகுதிகளுக்குத் திகழிகள் என்று பெயர் உண்டு. நிலவு ஒவ்வொரு விதமாகத் திகழ்கிறது, அல்லது ஒளி தருகிறது. திகழி என்ற சொல் மறுவித் திகதி என்றாகி இன்னும் திரிந்து வடமொழியில் திதி என்று சொல்லப் படுகிறது. சந்திர மானக் கணக்கின் படி நிலவின் சுற்று 30 திகழி/ திகதி/ திதிகள் அடங்கியது. ஒரு சூரிய மான மாதத்திற்கும் கிட்டத்தட்ட 30 நாட்கள் எனும்போது பெயர்ப் பிறழ்ச்சியில் திகதி தேதியாகி சூரிய மானத்து நாட்களையும் குறிக்கத் தொடங்கிற்று. ஈழத்தார் இன்னும் திகதி என்ற சொல்லைக் காப்பாற்றி வருகிறார். தமிழ் நாட்டில் தேதி என்கிறோம். ஈழத்தார் சொல் இன்றேல் இச் சொற்பிறப்பைக் கண்டறிந்திருக்க முடியாது.

நிலவின் சொக்கொளிப் பக்கத்திற்கு 15 திகழிகளும், கருவின பக்கத்திற்கு 15 திகழிகளுமாக வைத்துள்ளோம். ஒரு திகழியை நிலவு கடக்கும் நேரம் 1.015895762 நாட்கள். ஒருநாளில் எப்படி ஒளிதோன்றும் நேரமும், இருள் தோன்றும் நேரமும் நம் முன்னவருக்கு ஆழ்ந்த குறிப்பானதாகத் தோன்றியதோ, அதுபோல நிலவுபோகும் பாதையில் பூரணையும், அமையுவாவும் ஆழ்ந்த குறிப்புள்ளவையே. இன்னொரு விதமாகச் சொன்னால் எப்படி ஒரு நாளில் இரவு எழும்முன் உள்ள ஐந்து நாழிகைகள் முகமையாகிப் ஒருநாளின் புறத்தொய்ய நேரம் ஆனதோ அதுபோலவே, 12 1/2 -இல் இருந்து 15 வது திகழி வரை உள்ள கிட்டத்தட்ட இரண்டரை நாட்கள், புறத்தொய்ய நாட்கள் ஆகின. சிறப்பாக 12 1/2 - ஆவது திகழி, புறத்தொய்ய நாள் ஆகி இன்றும் பைஞ்சாங்கத்தில் குறிக்கப் படுகிறது. ஒருநாளில் மாலைக்கு முன்னாலும், காலைக்கு முன்னாலும் இருளை ஒட்டி எழுந்த மருட்டால் இறைவனை நாடித் தன்னைக் காப்பாற்றத் தமிழ மாந்தன் பரவியது போலவே, அமையுவாவிற்கு முன்னும், பூரணைக்கு முன்னும் உள்ள புறத்தொய்ய நாளில் இறைவனை, குறிப்பாக இலிங்க வடிவினனான சிவனைத் தொழும் பழக்கம் தோன்றி இருக்கிறது.

அப்படியானால் திரு நீலகண்டம், பாற்கடல், ஆலகால நஞ்சு என்பதெல்லாம் என்னவாயிற்று எனக் கேட்பீர். தொன்மங்கள் என்பவை அடிப்படை உள்ளுறைகளை மூடினாற் போல் வைத்து கொஞ்சம் கதைப்போக்கில் சொல்ல முற்படும் புலனங்கள் என்றே என்னால் விடைசொல்ல முடியும். இத் தொன்மங்களின் உட்பொருளைப் புரிந்து கொள்ள வேண்டுமே ஒழிய அவற்றை அப்படியே நடந்ததாகக் கொள்வது நம்பிக்கையின் பாற்பட்டது என்றே சொல்ல வேண்டும். 

புறத்தொய்ய நேரம், புறத்தொய்ய நாள் என்ற கருத்துக்கள் ஆழமானவை; அவை வானவியலோடு தொடர்பு கொண்டவை; தமிழ் மாந்தனின் இறைத் தொழுகைக் காலம் பற்றிய அடிப்படைச் செய்தியைக் குறிப்பவை.

இதுபோல புறத்தோயை மாதமும் இருக்கிறது. அதைத் தான் உருமாற்றி புரட்டாசி மாதம் என்கிறோம். மாதங்கள் பற்றிக் குறிக்கும் இன்னொரு அதிகாரத்தில் அதை விளக்கமாகப் பார்க்கலாம்.

அன்புடன்,
இராம.கி.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
இருளைக் கண்டு மருளுவது ஒரு வகை; இருளே சிலருக்கு இல்லாது போவது தெரியுமோ? சுவைக்க வேண்டிய பாவலர் ஏறு பெருஞ்சித்திரனாரின் ஒரு பாட்டு.

நல்லோர்க்கும் அஃதே

புரைமிகு உரைவாய்ப் புளிங்கள் நாற
முறை அறப் பழகும் முழு மாந்தர்க்கும்
இமையா நோக்கின் எல்லை காக்கும்
அமையாத் தோளின் பூட்கையோர்க்கும்
ஈன்றோர் இசைதர ஊன்றியோர் மணந்து
தலைநாள் புல்லிய கழி இளவோர்க்கும்
கை வளை உகுப்ப விழிநீர் கழல
மெய்கெடத் தணந்த மெல்லியலார்க்கும்
நெடுநிலை முன்றின் நிலாப்பனி நனைப்ப
அடுசுவர் ஒடுங்கும் அளியினோர்க்கும்
இலை ஆகின்றே இரவே
நல்லோர்க்கும் அஃதே நயந்திசின் நாடே!

நூறாசிரியம் - 84
பொழிப்பு:

குற்றம் மிகுந்த சொற்களைப் பேசுகின்ற வாயினின்றும் புளித்த கள்ளின் நாற்றம் வெளிப்பட, யாவரிடத்தும் ஒழுங்கின்றிப் பழகும் முட்டாள்களுக்கும்,
கண் இமையாது நோக்குதலால் நாட்டின் எல்லையைக் காத்து நிற்கும் எழுச்சி கொண்ட தோளையுடைய கொள்கை மறவர்கட்கும், பெற்றோர்தம் ஒப்புதலோடும் தம் உள்ளத்து வரித்தாரை மணந்து முதல் நாளில் கூடிய மிக்க இளமையுடையோருக்கும், முன்கை வளையலை நெகிழவிடவும், விழி நீர் வெளிப்படுத்தவும் யாக்கை பொலிவிழப்பவும், தம் வாழ்க்கைத் துணைவரைப் பிரிந்த மெல்லிய இயல்பினரான மகளிர்க்கும்; உயர்ந்த கட்டடங்களின் தாழ்வாரத்தே நிலாக்காலத்துப் பனி நனைத்தலால் பொருந்திய சுவரோரத்தில் குளிரால் ஒடுங்கிக் கிடக்கும் இரங்கத் தக்கார்க்கும், இராப்பொழுது இல்லாது ஒழிகின்றது. நாட்டு நலம் நாடிப் பாடுபடும் சான்றோர்க்கும் அந்நிலையேயாம்.

இப்பாடல் பொதுவியல் என்னும் புறத்திணையும், பொருண்மொழிக் காஞ்சி என்னும் துறையுமாம்.

வாழ்க வளமுடன்.

அன்புடன்,
இராம.கி.

In TSCII:

¸¡Äí¸û - 5

¿¢Ä§Å¡Îõ ¦À¡Ø§¾¡Îõ

¦ºýÈ ¸¡Ã¢ì ¸¢Æ¨Á¢ø Ò¾¢Â Á¡ÁøÄÒÃõ º¡¨Ä ÅÆ¢§Â ¦ºý¨É¨Â §¿¡ì¸¢ ¿¡Ûõ ±ý Á¨ÉÅ¢Ôõ ÅóÐ ¦¸¡ñÊÕ󧾡õ. «ô¦À¡ØÐ ¾¢ÕÅ¡ýÁ¢äâø ¯ûÇ ÁÕ󾣺÷ §¸¡Â¢ÖìÌô §À¡ö ¦¿Î¿¡ð¸û ¬Â¢üÚ, ´Õ Ó¨È §À¡ö ÅÃÄ¡õ ±ýÚ ÓʦÅÎòÐî ¦ºýÈ¡ø «í§¸ ºÉ¢ô À¢Ã§¾¡ºõ ±ýÚ ´§Ã Üð¼õ. þó¾ô ÀøÄÅ÷ ¸¡ÄòÐì §¸¡Â¢ÖìÌ ³ó¾¡Ú ¬ñθÙìÌ ÓýÉ¡ø ܼ «ùÅÇ× Üð¼õ ÅáÐ. «ý¨È째¡ Üð¼õ «¨Ä §Á¡¾¢ÂÐ. ¸¡Äõ Á¡È¢ô §À¡Â¢üÚ, §À¡Öõ! þô¦À¡Ø¦¾øÄ¡õ º¢Åý §¸¡Â¢ø¸ÙìÌì Üð¼õ ±ì¸î ºì¸Á¡¸§Å ÅÕ¸¢ÈÐ.

þó¾ì §¸¡Ç¡ø ¦¸Î¾ø, «ó¾ì §¸¡Ç¡ø ¦¸Î¾ø ±ýÚ ´ÕÅ¢¾ ÁÕ𨼠°¦ÃøÄ¡õ ¦¾Ç¢òÐ «¾É¡ø °¦ÃíÌõ Á츨Çì ÜðÊ, §º¡¾¢Â÷¸Ùõ, ÌÕì¸ûÁ¡Õõ ¡¸õ, µÁõ, À⸡Ãõ ±ýÚ ºì¨¸ô §À¡Î §À¡Î¸¢È¡÷¸û. Å¢¨Ç×? Å¡ú쨸¢ü ºó¾¢ìÌõ ºÃÅø¸¨Ç ²ü¸ ÓÊ¡Áü ¾ÎÁ¡È¢, ±í¸¡ÅÐ µÃ¢¼ò¾¢ø ÀüÚ째¡Î ¿¡Ê, ¬¾Ã× §ÅñÊ, ¿õÀ¢Â º¡Á¢Â¡÷¸Ç¡ø «¨Äì ¸Æ¢ì¸ô ÀðÎ, ÓÊÅ¢ø þ¨ÈÅ§É ºÃñ ±ýÚ ±øÄ¡ò ¾Ã Áì¸Ùõ §¸¡Â¢ÖìÌô §À¡¸ò ¦¾¡¼í¸¢Å¢ð¼¡÷¸û. þÐ ºÃ¢Â¡É ºÁ ¿õÀ¢ì¨¸ìÌ «È¢ÌȢ¡ ±ýÀÐ ¾¡ý ¦¾Ã¢ÂÅ¢ø¨Ä.

ÁÕ󾣺÷ §¸¡Â¢ÖìÌû ¸¢ð¼ò¾ð¼ ±û §À¡ð¼¡ø Å¢Æ ÓÊ¡¾ «Ç×ìÌì Üð¼õ. §¸¡Â¢Ä¢ý ¯ûÅð¼ò¾¢ø ¦ÅûÇ¢ Å¢¨¼ (þ¼Àõ) Å¡¸Éò¾¢ø þ¨ÈÅÉ¢ý ¾¢Õ§ÁÉ¢ ¯Ä¡ ¿¨¼¦ÀüÚì ¦¸¡ñÊÕó¾Ð. ¯Ä¡Å¢ý À¢ýÉ¡ø §¾Å¡Ãõ À¡Ê Åñ½õ º¢Å¦¿È¢ò ¦¾¡ñ¼÷¸û ¦ºýÚ ¦¸¡ñÊÕó¾¡÷¸û. À¡ñÊÂý ¿¢ýȺ£÷ ¦¿ÎÁ¡ÈÛìÌ Åó¾ Ý¨Ä §¿¡¨Âì ̽ôÀÎò¾¢Â "Áó¾¢ÃÁ¡ÅÐ ¿£Ú" ±ýÈ ºõÀó¾÷ §¾Å¡Ãõ ¦¾¡¨ÄÅ¢ø ¿¢ýÈ ±ý ¸¡Ð¸ÙìÌ Ì¨Èó¾ ¦ÅûÇò¾¢ø Å¢ðÎÅ¢ðÎ ´Ä¢ò¾Ð. °÷ôÀð¼ §À÷ ⺨Éô À¡¼ø¸û «¼í¸¢Â ¦À¡ò¾¸ò¨¾ì ¨¸Â¢ø ¨ÅòÐ ¦¸¡ñΠܼ§Å µ¾¢ì ¦¸¡ñÎ §À¡É¡÷¸û. ¯Ä¡ ¿¢¨Ä ¦¸¡ûÙõ Ũà þÕ츦šñ½¡¾ ¸¡Ã½ò¾¡ø, «ó¾ì Üð¼ò¾¢ý ¿ÎÅ¢Öõ þ¨ÈÅ¨É Å½í¸¢ÂÀ¢ý, ¦ÁÐÅ¡¸ ¯Ä¡ ¿¸Õõ ¦À¡ØÐ, ¿¡í¸Ùõ ¿¸÷óÐ ¿ÎÅƢ¢ø §ÁüÌ «Ãº §¸¡ÒÃò¨¾ì ¸¼óÐ ¦ÅÇ¢§Â Å󧾡õ. §¸¡Â¢ÖìÌô §À¡ö Åó¾ «¨Á¾¢Â¢ý °§¼, À¢Ã§¾¡ºõ ÀüȢ º¢ó¾¨É¢ø Å£ðÎìÌ ÅóÐõ ¬úóÐ þÕó§¾ý.

¿õÓ¨¼Â ºÁÂî º¢ó¾¨É¸Ç¢ø þó¾ ż¦Á¡Æ¢ ¾¡ý ±ôÀÊ ±øÄ¡õ ¾ý ÅÂô ÀÎò¾¢ì ¦¸¡ñÎ ¿£ì¸ÁÈ ¿¢¨ÈóÐÅ¢ð¼Ð? ²¦¾¡ý¨ÈÔõ ż¦Á¡Æ¢Â¢ý Ш½Â¡ø «ýÈ¢ ¾Á¢Æ¡ø ¾É¢òÐ «È¢Â ÓÊ¡ Åñ½õ, ±ôÀÊ ¿¡õ þó¾ ¦Á¡Æ¢¨Âò ¦¾¡¨Äò§¾¡õ? ¾Á¢ú ±ýÀÐ ¿õ §¸¡Â¢ø¸Ùû ¦ÅÚ§Á ¦À¡ÚòÐì ¦¸¡ûÙõ µ÷ ´ðÎ ¦Á¡Æ¢Â¡ö ¬¸¢ô §À¡É§¾? ±í¸û Å£ðÎ측ÃÕõ ¸î§ºÃ¢ìÌô §À¡É¡÷ ±ýÀÐ §À¡Ä ¾Á¢Æ¢ø «Õîº¨É ¦ºöÂôÀÎõ ±ýÚ ´ôÒìÌ ±Ø¾¢ô §À¡ðΠŢðÎ, ¯ñ¨Á¢ø «¨¾ ¦ÀÕõÀ¡Ä¡É ÌÕì¸ûÁ¡÷ ¦ºö ÁÚôÀÐ ¾Á¢ÆÕìÌ §¿ÃÊî ºÚì¸ø ¾¡§É? ±ò¾¨É ¾Á¢úì ÌÊÁ¸ý¸û ÅóÐõ ±ýÉ ÀÂý?

º¢ó¾¨É §ÁÖõ þôÀÊ Å¢ÃמüÌ Óý, þó¾ À¢Ã§¾¡ºò¾¢ý ¾Á¢ú ãÄõ ¾¡ý ±Ð, þ¨¾ ±ôÀÊì ¸¡ÏÅÐ ±ýÚ ¦º¡øÄ ÓüÀθ¢§Èý.

þó¾ò ¦¾¡¼Ã¢ø ²ü¸É§Å ÒŢ¢ý ¾ýÛÕð¼ø (rotation), ŨÄÂõ (revolution), ¸¢ÚÅ¡ð¼õ (gyration), ¦¿üÈ¡ð¼õ (nutation) ±ýÚ ¿¡ýÌ Å¢¾Á¡É þÂì¸í¸û ÀüÈ¢ô À¡÷ò§¾¡õ. ÀÄ ¬ñÎ ¸¡Äô Òâ¾ø¸ÙìÌô À¢ý ÒŢ¢ý ´ù¦Å¡Õ ¾ýÛÕð¼¨ÄÔõ ¿¡û ±ýÚ ¾Á¢Æ÷¸û ¦º¡øÄò ¦¾¡¼í¸¢§É¡õ. Ýâ¨Éô ÒÅ¢ ÍüÈ¢ÅÕõ ŨÄÂò¾¢ý ¸¡Äò¨¾ ´Õ ¬ñÎ ±ýÚ ¦ÀÂâðÎì ¦¸¡ñÎ, þó¾ì ¸¡Äò¾¢üÌû ±ò¾¨É ¾ýÛÕðÎì¸û ¿¼ì¸¢ýÈÉ ±ýÚõ ¸½ì¸¢ð¼¡ø 365.256364 ¾ýÛÕðÎì¸û ±ýÚ ÒÄôÀÎõ. þÉ¢ ´ù¦Å¡Õ ¬ñ¨¼Ôõ «ÈÅ𼡸 12 Á¡¾í¸û ±ýÚ À¢Ã¢ò¾¡ø, ´Õ Á¡¾õ ±ýÀÐ 30.43803 ¿¡ð¸û ¬¸¢ýÈÐ. Á¡¾ ¿¡ð¸¨Ç ÓØ ¿¡ð¸û ¬ìÌžü¸¡¸ì ÜðÊÔõ ̨ÈòÐõ ¨ÅòÐì ¦¸¡ûÙÅÐ ¯ñÎ. ¦ÅÚõ ŨÄÂì ¸¡ÄÁ¡É ´Õ ¬ñ¨¼ ÀýÉ¢ÃñÎ Àí¸¡ì¸¢ ´ù¦Å¡Õ Àí¨¸Ôõ Ýâ Á¡É Á¡¾õ ±ýÚ ¦º¡øÖ¸¢§È¡õ.

²ü¸É§Å ÒÅ¢ ÍüÈ¢ ÅÕõ ŨÄÂò¾¢ý À¢ýÒÄÁ¡¸ Å¢ñÁ£ý¸û þ¨ÃóÐ ¸¢¼ôÀ¨¾Ôõ «Åü¨È µ¨Ã «øÄÐ þẢ ±ýÚ «¨ÆôÀ¨¾Ôõ ¿¢¨É× ÀÎò¾¢ì ¦¸¡û٧šõ. þó¾ µ¨Ã¸¨Ç ¾Á¢ú ӨȢø §ÁÆõ, Å¢¨¼, ¬¼¨Å, ¸¼¸õ, Á¼í¸ø, ¸ýÉ¢, ШÄ, ¿Ç¢, º¢¨Ä, ÍÈÅõ, ÌõÀõ, Á£Éõ ±ýÚ ¦º¡øÖ¸¢§È¡õ. þ¨¾§Â À¡¾¢ ż¦Á¡Æ¢ô ÀÎò¾¢ §Á„õ, â„Àõ, Á¢ÐÉõ, ¸¼¸õ, º¢õÁõ, ¸ýÉ¢, ÐÄ¡õ, Å¢Õ¸õ, ¾ÛŠ, Á¸Ãõ, ÌõÀõ, Á£Éõ ±ýÚ ¦º¡øÖÅ¡÷¸û. À¡¾¢ ż¦Á¡Æ¢ô §À þý¨ÈìÌ ¿õÁ¢ø ÀÄÕìÌõ ÀÆì¸Á¡¸¢ô §À¡ÉÐ, «¾É¡ø þó¾ Å⨺¸¨Ç þÕÓ¨Èô ÀÊÔõ ¦¸¡Îò¾¢Õ츢§Èý. ÓØò ¾Á¢úî ¦º¡ü¸¨Çì ¦¸¡ïºõ ¦¸¡ïºÁ¡¸ ÓÂýÚ À¡÷òÐ ¿¨¼Ó¨ÈìÌì ¦¸¡ñÎ Åà §ÅñÎõ.

µ¨Ã¸Ç¢ý ¦ÀÂ÷¸¨Ç§Â Ýâ Á¡É Á¡¾ò¾¢üÌõ ¦ÀÂ÷¸Ç¡¸î ¦º¡øÖÅÐ ¸¡Ä ¸¡ÄÁ¡É ÁÃÒ. Ýâ Á¡É Á¡¾ò¨¾ »¡Â¢Ú ±ýÈ ¦º¡øÄ¡ø «¨ÆòÐî §º¡Æ÷ ¸¡Äì ¸ø¦ÅðÎì¸Ç¢ø ÌÈ¢ò¾¢Õ츢ȡ÷¸û. ¸¼¸ »¡Â¢Ú, ÌõÀ »¡Â¢Ú ±ýÚ «ÅüÈ¢ø ¦º¡ü¸û ÒÆíÌõ. º¢ò¾¢¨Ã, ¨Å¸¡º¢......ÀíÌÉ¢ ±ýÈ ¦ÀÂ÷ ¦¸¡ÎòÐ «¨ÆìÌõ Á¡¾í¸û ºó¾¢Ã Á¡Éì ¸½ì¸¢ø ÅÕÀ¨Å. þÅü¨Èò ¾¢í¸û Á¡¾í¸û ±ý§À¡õ. ¾¢í¸û Á¡¾í¸ÙìÌõ »¡Â¢üÚ Á¡¾í¸ÙìÌõ þÕìÌõ ¯È¨Åô À¢ý¦É¡Õ «¾¢¸¡Ãò¾¢ø À¡÷ô§À¡õ. þÃñÎÅ¢¾Á¡É ¸½ì̸Ùõ ºí¸ ¸¡Äõ ¦¾¡ð§¼ ¿õÁ¢¼õ þÕóÐ ÅÕ¸¢ýÈÉ.

«ÎòРŨÄÂò¨¾ô ÀüȢ ´Õ ¦ºö¾¢. ¯ñ¨Á¢ø ÒÅ¢¾¡ý Ýâ¨Éî ÍüÈ¢ ÅÕ¸¢ÈÐ ±ýÈ¡Öõ, Ý̢夃 ¿õ¨Áî ÍüÈ¢ ŨÄòÐ ÅÕÅÐ §À¡Ä ¿ÁìÌò §¾¡üÚ¸¢ÈÐ. «ôÀÊô ÒÅ¢¨Âî ÍüÚž¡¸ò §¾¡üÈõ «Ç¢ìÌõ ÝâÂÉ¢ý ÍüÚò¾Çõ ÒŢ¢ý ¿Îì §¸¡ðÎò ¾Çò¨¾ 23.5 À¡¨¸Â¢ø Å¢ØóÐ ¦ÅðÎÅÐ §À¡Äì ¸¡ðº¢ÂǢ츢ÈÐ. þó¾ þÕ ¾Çí¸Ç¢ý ¦ÅðΠŢØô¨À "Å¢Ø" ±ý§È ¾Á¢Æ¢ø ¦º¡øÄ ÓüÀð¼É÷. ´Õ Åð¼ò ¾Çõ þý¦É¡Õ Åð¼ò ¾Çò¨¾ þÃñÎ þ¼í¸Ç¢ø «øÄÅ¡ ¦ÅðÊ Å¢Æ §ÅñÎõ? «¨¾¦Â¡ðÊ þÃñΠŢØì¸û ¿ÁìÌô ÒâÀθ¢ýÈÉ.

þÃñ¼¡Â¢ÃòÐ ³áÚ ¬ñθÙìÌ ÓýÉ¡ø ¿õ Óý§É¡ÕìÌò ¦¾Ã¢ó¾ §¾¡üÈò¾¢ý ÀÊ ´Õ Å¢Ø §ÁÆ µ¨Ã¨Âô À¢ýÒÄÁ¡¸ì ¦¸¡ñ¼ §ÁÆ Å¢Ø. Áü¦È¡ýÚ Ð¨Ä µ¨Ã¨Âô À¢ýÒÄÁ¡¸ì ¦¸¡ñ¼ Ð¨Ä Å¢Ø. «¾¡ÅÐ ´Õ Å¢Ø §ÁÆ þẢ þÕìÌõ ¾¢¨ºÂ¢Öõ, Áü¦È¡ýÚ Ð¨Ä þẢ þÕìÌõ ¾¢¨ºÂ¢Öõ «ô¦À¡ØÐ ¸¡ðº¢ÂÇ¢ò¾É. «ó¾ô À¨Æ À¡÷¨Å¨Â þýÚ Å¨Ã ±ÎòÐì ¦¸¡ñÎ, þý¨ÈìÌ §ÁÆÅ¢Ø §ÁÆ µ¨Ã¢ø þÕóÐ ¸¢ÚÅ¡ð¼õ ¸¡Ã½Á¡öò ¾ûÇ¢ô §À¡ö Å¢ð¼¡Öõ, «ÈÅ𼡸ò ¾Á¢ú¿¡ðÎ ÅÆ츢ýÀÊ ¬ñÎôÀ¢ÈôÒ ±ýÀÐ §ÁÆ µ¨Ã¢ø ¦¾¡¼íÌž¡¸ì ¦¸¡ñ§¼ Á¡¾í¸¨Çì ¸½ì¸¢Î¸¢§È¡õ. «ôÀÊò¾¡ý ¾Á¢Æ¡ñÎô À¢ÈôÒ ²ôÃø 14 - ø ¦¾¡¼í̸¢ÈÐ. þ¨¾ô ÀüÈ¢ Óý§É §Àº¢Â¢Õ츢§È¡õ.

«ÎòÐ ´Õ ¿¡Ç¢ý º¢ÚÀ̾¢¸¨Çô ÀüÈ¢ô À¡÷ô§À¡õ. ºí¸ ¸¡Äò¾¢üÌî º¢Ä áüÈ¡ñθû ÓýÉ¡ø, ´Õ ¿¡û ±ýÀ¨¾ 60 º¢Ú À̾¢¸Ç¡¸§Å À¢Ã¢ò¾¡÷¸û. þó¾ º¢Ú À̾¢¨Âò¾¡ý ¿¡Æ¢¨¸ ±ýÚ ¿õ ÓýÉÅ÷¸û ¦º¡ýÉ¡÷¸û. ´Õ ¿¡Æ¢¨¸ ±ýÀÐ 24 ÑÏò¾õ; þÃñ¼¨Ã ¿¡Æ¢¨¸¸û ±ýÀÐ ´Õ Á½¢ §¿Ãõ. ¿¡û ±ýÈ ¦º¡ø ӾĢø 30 ¿¡Æ¢¨¸ô ¦À¡Ø¾¡ö þÕû ¦¾¡¼í¸¢ þÕû ÓÊŨ¾§Â ÌÈ¢ò¾Ð. À¢ÈÌ þÕÇ¢ø ¦¾¡¼í¸¢ ´Ç¢ÅóÐ Á£ñÎõ þÕû ÅÕõ Ũà ¯ûÇ 60 ¿¡Æ¢¨¸ô ¦À¡Ø¨¾ì ÌÈ¢ò¾Ð. 30 ¿¡Æ¢¨¸ô ¦À¡Ø¨¾ì ÌÈ¢ìÌõ þó¾î ¦º¡ø 60 ¿¡Æ¢¨¸ô ¦À¡Ø¨¾ì ÌÈ¢ôÀ¾¡¸ ¿£ñ¼ À¢ýÉ÷, 60 ¿¡Æ¢¨¸ô ¦À¡ØÐ ±ô¦À¡ØÐ ¦¾¡¼í¸¢É¡ø ±ýÉ ±ýÈ §À¡ì¸¢ø þó¾ì ¸¡Äò¾¢ø ´Ç¢¦¾¡¼í¸¢ þÕû ÅóÐ Á£ñÎõ ´Ç¢§¾¡ýÚõ Ũà ¯ûÇ ¸¡Äò¨¾ ¿¡û ±ýÚ ¦º¡øÖ¸¢§È¡õ. º¢Ä¦À¡ØÐ þýÛõ º¢ÈôÀ¡¸ ¿¡û ±ýÈ ¦º¡ø¨Ä ¸¡¨Ä, À¸ø, ±üÀ¡Î ±ýÈ Óò¦¾¡Ì¾¢¨Âì ÌÈ¢ì¸×õ, «ø ±ýÈ ¦º¡ø¨Ä Á¡¨Ä, ¡Áõ, Å¢ÊÂø ±ýÈ Óò¦¾¡Ì¾¢¨Âì ÌÈ¢ì¸×õ ÀÂýÀÎòи¢§È¡õ. «ø¨Ä þÃ× ±ýÚ ¾¡ý þó¾ì ¸¡Äò¾¢ø ÌȢ츢§È¡õ.

´Õ ¿¡ÙìÌ ¬Ìõ ¦Á¡ò¾ §¿Ãò¨¾ 6 º¢Ú ¦À¡Øиǡ¸×õ ´ù¦Å¡Õ º¢Ú¦À¡ØÐìÌõ 10 ¿¡Æ¢¨¸¸Ç¡¸×õ ¦¾¡ø¸¡ôÀ¢Â÷ ¸¡Äò¾¢üÌ ÓýÉ¡ø ¾Á¢Æ÷¸û ÀÌò¾¢Õ츢ȡ÷¸û. ¸¡¨Ä, À¸ø, ±üÀ¡Î, Á¡¨Ä, ¡Áõ, Å¢ÊÂø (=¨Å¸¨È) ±ýÈ þó¾ ¬Ú º¢Ú ¦À¡Øи¨Çî ¦º¡øÖÅ¡÷¸û. ´Ç¢ «¼íÌõ ²üÀ¡Î, þÕû ¦¾¡¼íÌõ Á¡¨Ä ¬¸¢Â¨Å ºó¾¢ìÌõ §¿ÃÓõ, þÕû ̨ÈÔõ ¨Å¸¨È, ´Ç¢ §¾¡ýÚõ ¸¡¨Ä ¬¸¢Â¨Å ºó¾¢ìÌõ §¿ÃÓõ Á¡ó¾ Å¡ú쨸¢ø ²§¾¡ ´Õ Ũ¸Â¢ø ¿õ¨Á ®÷츢ýÈÉ. ±ø ±Ûõ ÝâÂý ÀðÎ즸¡ñ§¼ ÅÕõ §¿Ãõ ±üÀ¡Î. «ó¾ ±üÀ¡ðÊüÌ «ôÒÈõ ¯ûÇ 10 ¿¡Æ¢¨¸¸Ç¢ø ÝâÂý ÓüÈ¢Öõ ÅÖÅ¢ÆóÐ ¦¾¡öóÐ §À¡ö Ţθ¢È¡ý. þÕû ¦¾¡¼í̸¢ÈÐ. «ó¾ ¿¢¨Ä¢ø þÕÙõ ´Ç¢Ôõ ÓÂí¸¢ì ¸¢¼ìÌõ 10 ¿¡Æ¢¨¸¸û ÁÂí̸¢ýÈ §¿ÃÁ¡ö, ÁÂÖ¸¢ýÈ §¿ÃÁ¡ö, Á¨Ä¡ö, Á¡¨Ä¡ö ¬¸¢ô §À¡¸¢ÈÐ. À¸Ä¡, þÃÅ¡ ±ýÚ ÁÄí̸¢ýÈ §¿Ãõ ¾¡ý Á¡¨Ä. ÁÄíÌÅÐ ±ýÀÐõ ÁÂí̾§Ä. Áø>Á÷>ÁÕðÎ ±ýÈ ¦º¡øÖõ þó¾ §Åâø þÕóÐ ±Ø󾧾.

þÃ× Á¡ó¾Ûû ÀÄÅ¢¾Á¡É ¯½÷׸¨Çì ¦¸¡Îò¾¢Õ츢ÈÐ. «Ð µö×ìÌõ ¬ö×ìÌõ Á¡ó¾¨É ®ÎÀÎò¾¢ÂÐ §À¡ø, Å¢¾ôÀ¡¸ ÁÕðÊüÌõ ¬Ç¡ì¸¢ þÕ츢ÈÐ. þý¨ÈìÌ ÑðÀÅ¢Âø ÅÇ÷óÐ ±øÄ¡Å¢¾ ²óиÙõ Åó¾À¢ÈÌõ ܼ ¿ÁìÌ þÃ× ±ýÀÐ ´Õ Á¢Ãð¼¨Äì ¦¸¡ÎìÌõ §À¡Ð Å¢Äí¸¡ñÊ ¿¢¨Ä¢ø þÃÅ¢ý ¦¾¡¼ì¸õ ´Õ ÁÕ𺢨Âì ¦¸¡ÎìÌõ ¾¡§É? þÃÅ¢üÌ Óý Ũà ŢÄí¸¡ñÊ Á¡ó¾ý ŢƢô§À¡Î þÕóÐ ¾ü¸¡ô¨Àô §À½ ÓÊÔõ. þÃ× ¦¾¡¼í¸¢Â×¼ý Å¢Äí¸¡ñÊ Á¡ó¾ý ÅĢŢÆóÐ «øÄÅ¡ §À¡öÅ¢ÎÅ¡ý? â ¦À¡ðÎì¸û ±ó¾ §¿ÃÓõ «Å¨Éò ¾¡ì¸Ä¡§Á? ÌÈ¢ôÀ¡¸ ¿¡¸í¸û, ¿îÍ, ¬Ä¸¡Äõ ÀüȢ Á¢Ã𺢠þý¨ÈÂì ¸¡Äõ Ũà þó¾¢Â Å¡ú쨸¢ø ¯ñ§¼? þó¾ ¿¡¸í¸ÙìÌ ±¾¢÷ ¬Ô¾õ ¦¿ÕôÒ ´ý§È ±ýÀÐ ¿¡Ç¡ÅðÊø ÒÄôÀθ¢ÈÐ.

¿¡¸í¸û ¦¿Õô¨Àì ¸ñÎ «ïÍž¡ø, ¸ü¸¡Ä Á¡ó¾ý ¾¡ý Å¡Øõ ̨¸Â¢ý Óý§É š¢Ģø ¦¿Õô¨À ±ØôÀ¢ â ¦À¡ðÎì¸û ѨÆ¡Áø þÕì¸ ÅÆ¢ ¦ºö¾¡ý; ¬É¡ø àíÌõ §À¡Ð ¦¿ÕôÒ «¨½Â¡Áø þÕì¸ §ÅñΧÁ?. §ÅñÊ ŢÈ̸¨Çô §À¡ðÎ ¨Åò¾¡Öõ ¦¿ÕôÒ «¨½Â¡Áø ¸¡ôÀ¡üÈ §ÅñΧÁ? þ¾üÌ þ¨ÈÅý ¾¡ý Ш½ ¦ºö §ÅñÎõ ±ýÈ ±ñ½ §ÁÄ£ðÊø §ÅñÊì ¦¸¡ûÙ¸¢È¡ý. þÄ¢í¸õ/¦¾öÅõ ±ýÈ ¸ÕòÐõ §º§Â¡ý/º¢Åý ±ýÈ ÓØÓ¾ø þ¨Èì¸ÕòÐõ ¦¿ÕôÀ¢ø þÕóÐ À¢Èó¾¨Å ¾¡ý. þÕû ¦¾¡¼íÌÓý ¦¿Õô¨À ãðÊ ¦¿Õô¨À§Â Å½í¸¢ò ¾ý¨Éì ¸¡ôÀ¾üÌ ÀÆí¸¡Ä ÁÉ¢¾ý þ¨ÈÅ¨É §ÅñÎÅÐ Á¢¸ þÂøÀ¡É ´Õ §À¡ìÌ. ¦¿ÕôÒò ¾¡ý ¦¾öÅò¾¢ý §¾¡üÈõ; º¢ÅÉ¢ý ¯ÕÅõ. ¾ý¨É Á£È¢Â ´Õ §Àáü餀 þ¨ÈÅý ±ýÀ¨¾ ¯½÷óÐ, ¾¡ý ТýÈ À¢ÈÌ ¾ý¨Éì ¸¡ôÀ¡üÈ¢ô À¢ý þ¨ÈÅý àíÌž¡¸×õ, ¸¡¨ÄìÌî ºüÚ Óó¾¢ Å¢ÊÂÄ¢ý ¸¨¼º¢Â¢ø ¾¡ý ±Øõ§À¡Ð, þ¨ÈÅÛìÌõ ÀûÇ¢ ±Ø ¦ºö§ÅñÎõ ±ýÈ Òâ¾Öõ ¾Á¢Æ Á¡ó¾ÛìÌ Åó¾Ð ¾ý¨Éô §À¡ø þ¨ÈÅ¨É ¯ÕŸ¢òÐô À¡÷ìÌõ ÀÆì¸ò¾¡ø¾¡ý. Á¡¨ÄìÌ ÓýÉ¡Öõ, ¸¡¨ÄìÌ ÓýÉ¡Öõ þ¨ÈÅ¨É Å½íÌÅÐ ´Õ Ũ¸Â¢ø Àý¦ÉÎí¸¡Äõ Å¢Äí¸¡ñÊ ¸¡Äò¾¢ø þÕó¾ Á¢¸ô À¨Æ ÀÆì¸Á¡¸ þÕó¾¢Õì¸ §ÅñÎõ.

±üÀ¡ðÊý ÓÊÅ¢Öõ, Á¡¨Ä¢ý ¦¾¡¼ì¸¢ÖÁ¡¸ì ¸¾¢ÃÅý Ðö¸¢È¡ý, «¾¡ÅÐ º¡ö¸¢È¡ý. ÝâÂý º¡ö¸¢È ±ýÀ¨¾ º¡öÃ𨺠±ýÈ Å¼¦Á¡Æ¢ô ÀÎò¾¢ô À¡÷ôÀÉ÷ ¦º¡øÖÅÐ ¯ñÎ. ÐöÔ¾ø ±ýÀÐ º¡ö¾¨ÄÔõ, Т־¨ÄÔõ, «Æ¢¾¨ÄÔõ ܼ ¯½÷òÐõ. ÐöÔ¾ø ±ýÀÐ ¦¾¡öÔ¾ø ±ýÚõ ¾¢Ã¢Ôõ. ¦¾¡ö ±ýÛõ Å¢¨Éô À̾¢Â¢ø þÕóÐ ¦¾¡ö× ±ýÈ ¦ÀÂ÷¡ø¨Ä ¬ì¸¢ì ¦¸¡ñ¼ ¿¡õ ¦¾¡öÂõ ±ýÈ þý¦É¡Õ ¦ÀÂ÷¡ø¨Äô §À½¡Ð Ţ𧼡õ. Á¡È¡¸, «¨¾ì ¦¸¡ïºõ §À¡ø ¾¢Ã¢òРż¦Á¡Æ¢ ¸¡ôÀ¡üÈ¢ì ¦¸¡ñ¼Ð.

¿õÓ¨¼Â Á¡¨Ä¢ý þý¦É¡Õ ¦ÀÂ÷ ¾¡ý ¦¾¡öÂõ. ÝâÂý ̨ÈôÀðÎô §À¡É §¿Ãò¨¾ ¦¾¡öÂõ>§¾¡Âõ>§¾¡„õ ±ý§È ż¦Á¡Æ¢ «¨Æ츢ÈÐ. ÓÊÅ¢ø ̨ÈôÀ𼦾øÄ¡õ ÌüÈÁ¡¸¢ «¨¾Ôõ §¾¡„õ ±ý§È ż¦Á¡Æ¢Â¢É÷ ¦º¡øÖ¸¢ýÈÉ÷. (¾Á¢Æ¢ø þýÛõ ¦¾¡ö ±ýÈ ¦º¡ø ÌüÈò¨¾ ¯½÷ò¾¢ «¸ÃӾĢ¸Ç¢ø þÕôÀ¾¡§Ä§Â ¦¾¡öÂõ ±ýÈ ¦º¡üÀ¢Èô¨À ¯ýÉ¢òÐ ¯½Ã ÓÊó¾Ð.) þó¾ò ¦¾¡öÂò¾¢üÌ Óó¾¢Â (=ÒÈõ ¯ûÇ) ³óÐ ¿¡Æ¢¨¸¸û («¾¡ÅÐ ±üÀ¡ðÊý À¢ý À¡¾¢) ´Õ ¿¡Ç¢ø þÕìÌõ ÒÈò¦¾¡ö §¿Ãõ (þЧŠż¦Á¡Æ¢Â¢ø ô羡„ ¸¡Äõ) ±ýÚ «¨Æì¸ô Àθ¢ÈÐ. þó¾ô ÒÈò¦¾¡öÂò¾¢üÌ þý¦É¡Õ ÀâÁ¡Éõ ¯ñÎ; «¨¾ô ÀüÈ¢ì ¦¸¡ïºõ ¬ÆÁ¡¸ô À¡÷ô§À¡õ.

ÒŢ¢ý ¾ýÛÕðÎ º¢Ú¦À¡ØиÙìÌõ, ÒŢ¢ý ŨÄÂõ ¦ÀÕõ¦À¡ØиÙìÌõ ¸¡Ã½Á¡ÉÐ §À¡Ä, ÒÅ¢¨Âî ÍüÈ¢ÅÕõ ¿¢ÄÅ¢ý þÂì¸Óõ Á¡ó¾ÛìÌ ¿Îò¾Ã «Ç×ô ¦À¡Øи¨Ç ¯½÷òи¢ÈÐ. ¦¿Îí¸¡Ä ¯û §¿¡ì¸¢ý À¢ý, àÃò¾¢ø þÕìÌõ ´Õ Å¢ñÁ£¦É¡Î ¿¢Ä¨Åî §º÷òÐô À¡÷òÐ, À¢ý ¿¢Ä× ÒÅ¢¨Âî ÍüÈ¢ ÅóÐ, 360 À¡¨¸î Íü¨È ÓÊòÐ, Á£ñÎõ «§¾ Å¢ñÁ£§É¡Î ¦À¡Õó¾¢ÅÕõ ¸¡Äõ ¸¢ð¼ò¾ð¼ 27.3216615 ¿¡ð¸û ¬Å¨¾ ¾Á¢Æý Ü÷óÐ À¡÷ò¾¢Õ츢ȡý. þó¾ì ¸¡Äò¨¾ ¿¢ÄÅ¢ý ¯ÎôÀÕÅõ (sidereal period) ±ýÚõ ºó¾¢ÃÁ¡É Á¡¾õ ±ýÚõ þýÚ ¦º¡øÖ¸¢§È¡õ. þó¾ì ¸¡Ä «ÇÅ¢ý ÀÊ ÒŢ¢ø þÕóÐ À¡÷ìÌõ §À¡Ð ¿¢Ä× ´Õ ¿¡ÙìÌ 360/27.3216615, «¾¡ÅÐ 13.17635825 À¡¨¸¨Âì ¸¼ì¸¢ÈÐ.

þ§¾ ´Õ ¿¡Ç¢ø ÝâÂý ±ò¾¨É À¡¨¸ ¸¼ì¸¢ÈÐ ±ýÚ À¡÷ô§À¡õ. ÒÅ¢ ÝÃ¢Â¨É Å¨ÄôÀ¾üÌ 365. 256364 ¿¡ð¸û ¬É¡ø, «¾üÌû 360 À¡¨¸¨Âî ÍüȢɡø, ´Õ ¿¡Ç¢ø ÝâÂý 360/365.256364 = 0.98560911 À¡¨¸¨Âì ¸¼ì¸¢ÈÐ ±ýÚ ¾¡§É ¦À¡Õû? þô¦À¡ØÐ ±í§¸¡ ¦¾¡¨ÄÅ¢ø þÕìÌõ þý¦É¡Õ Å¢ñÁ£¨ÉÔõ ¿¢Ä¨ÅÔõ þ¨½òÐô À¡÷ôÀ¾üÌ Á¡È¡¸ ´Õ Ýâ Á¡É Á¡¾ò¾¢ø ²§¾¡ ´Õ ¿¡Ç¢ø ¿¢Ä¨ÅÔõ Ýâ¨ÉÔõ ´ýÚ §ºÃô À¡÷츢§È¡õ ±ýÚ ¨ÅòÐì ¦¸¡û٧šõ; ´ýÚ §º÷ó¾¢Õó¾¾üÌ «Îò¾ ¿¡û À¡÷ò¾¡ø ÝâÂý 0.98560911 À¡¨¸ ¿¸÷ó¾¢ÕìÌõ. ¬É¡ø ¿¢Ä§Å¡ 13.17635825 À¡¨¸ ¸¼ó¾¢ÕìÌõ. þó¾î ¦ºÄÅ¢ø ¿¢Ä×ìÌõ ÝâÂÛìÌõ þ¨¼ôÀð¼ §¸¡½ò ¦¾¡¨Ä× 13.17635825 - 0.98560911= 12.19074914 À¡¨¸ ¬¸¢Â¢ÕìÌõ. þó¾ì §¸¡½ò¦¾¡¨Ä× ¿£ñΦ¸¡ñ§¼ §À¡ö 360 À¡¨¸ «Ç×ìÌ ´Õ ÍüÚ ¬¸ 29.5305888 ¿¡ð¸û À¢ÊìÌõ. þó¾ô ¦À¡Ø¨¾, «¾¡ÅÐ ÒÅ¢§Â¡Î ¿¢Ä×õ ÝâÂÛõ Á£ñÎõ ´ýÚ §ºÃô ¦À¡Õó¾¢ÅÕõ ¸¡Äò¨¾î ÝâÂî ºó¾¢ÃÁ¡É Á¡¾õ ±ýÚ «¨ÆôÀ¡÷¸û.

ÝâÂî ºó¾¢ÃÁ¡É Á¡¾õ ¾¡ý þó¾ ¿¡ÅÄó¾£Å¢ý ¨Àﺡí¸õ (Àﺡí¸õ) ±øÄ¡ÅüÈ¢üÌõ «ÊôÀ¨¼. þ¨¾ô ÒâóÐ ¦¸¡ûÇÅ¢ø¨Ä ±ýÈ¡ø ¿¡ÅÄó¾£Å¢ý šɢ¨Äô ÒâóÐ ¦¸¡ûÇ ÓÊ¡Ð. ÝâÂý, ¿¢Ä×, ÒÅ¢ ±ýÈ ãýÚõ ´§Ã §¿÷ §¸¡ðÊø ÅÕž¢ø þÃñΠŢ¾Á¡É ´Øí̸û þÕ츢ýÈÉ. ÝâÂÛìÌõ ÒÅ¢ìÌõ þ¨¼Â¢ø ¿¢Ä× ÅóРŢð¼¡ø, ¿ÁìÌ «ó¾ §¿Ãò¾¢ø ¿¢ÄÅ¢ý §Áø ÁÚÀÇ¢ì¸ô Àð¼ ´Ç¢ ¦¾Ã¢Å¾¢ø¨Ä. ¿ÁìÌ ¿¢Ä× ´Ç¢ÂüȾ¡¸ò ¦¾Ã¢¸¢ÈÐ. Á¡È¡¸ ÝâÂÛìÌõ ¿¢Ä×ìÌõ þ¨¼Â¢ø ÒÅ¢ þÕó¾¡ø ¿¢Ä× Á¢Ìó¾ ´Ç¢ÔûǾ¡¸ò ¦¾Ã¢¸¢ÈÐ. ¿¢ÄÅ¢üÌ þý¦É¡Õ ¾Á¢úô ¦ÀÂ÷ ¯Å¡ ±ýÀÐ. ´Ç¢ÂüÈ ¿¢Ä¨Å «(¨)Á(ó¾) ¯Å¡ (Å¢ÇìÌ «ÁóÐ §À¡îÍ ±ýÈ¡ø ´Ç¢Â¢øÄ¡Áü §À¡Â¢üÚ ±ýÚ¾¡§É ¦À¡Õû?) ±ýÚõ ´Ç¢ Á¢Ìó¾ ¿¢Ä¨Å ââò¾ ¯Å¡>âè½ ¯Å¡ ±ýÚõ ¦º¡øÖ¸¢§È¡õ. «(¨)Á ¯Å¡¨Å «Á ¯¨Å>«ÁÅ¡ö>«Á¡Å¡ö>«Á¡Å¡Š>«Á¡Å¡¨º ±ýÚõ âè½ ¯Å¡¨Å ¦Àª÷½Å¢>¦Àª÷½Á¢ ±ýÚõ ż¦Á¡Æ¢Â¢ø ¾¢Ã¢òÐî ¦º¡øÖ¸¢È¡÷¸û.

¿¢Ä× «¨Á ¯Å¡Å¢ø þÕóÐ ¦¸¡ïºõ ¦¸¡ïºÁ¡¸ô ¦À⾡¸¢ âè½ ¯Å¡Å¢ø Óؾ¡¸¢ô À¢ý ̨ÈóЦ¸¡ñ§¼ ÅóÐ Á£ñÎõ «¨Á ¯Å¡Å¡¸¢ÈÐ. þó¾ Á¡üÈò¾¢ü¸¡É ¿¡ð¸û ¾¡ý 29.5305888 ¿¡ð¸û. ÝâÂî ºó¾¢Ã Á¡É Á¡¾í¸¨Ç þôÀÊ «¨Á ¯Å¡Å¢ø ¦¾¡¼í¸¢ «¨Á ¯Å¡Å¢ø ÓÊž¡¸ ¸ÕÐÅÐ «¨Áó¾ ¸½ìÌ. âè½Â¢ø ¦¾¡¼í¸¢ âè½Â¢ø ÓÊž¡¸ì ¸ÕÐÅÐ âè½ì ¸½ìÌ.

«¨Áó¾ ¸½ìÌ ¸Õ¿¡¼¸õ, ¬ó¾¢Ãõ, ÁáðÊÂõ ±ýÈ ãýÚ Á¡¿¢Äí¸Ç¢Öõ, âè½ì ¸½ìÌ À£¸¡÷, ¯ò¾Ãô À¢Ã§¾ºõ, Áò¾¢Âô À¢Ã§¾ºõ, þáºò¾¡Éõ, «Ã¢Â¡É¡, ¸¡ÍÁ£÷ §À¡ýÈ Á¡¿¢Äí¸Ç¢Öõ À¢ýÀüÈô Àθ¢ýÈÉ. ̺áòÐõ ´Õ Ũ¸Â¢ø «¨Áó¾ ¸½ì¨¸§Â ¬É¡ø º¢Ä §ÅÚÀ¡Î¸Ù¼ý À¢ý ÀüÚ¸¢ÈÐ. ¾¢Ã¢Òá, «º¡õ, Åí¸¡Çõ, ¾Á¢ú¿¡Î, Á¡üÚõ §¸ÃÇ Á¡¿¢Äí¸û ¦À¡Ðì ¸¡Ã¢Âí¸ÙìÌî Ýâ Á¡¾ò¨¾Ôõ (30.43803 ¿¡ð¸û) Ţơì¸û, ºÁÂì ¸¡Ã¢Âí¸ÙìÌ ºó¾¢ÃÁ¡Éò¨¾Ôõ À¢ýÀüÚ¸¢ýÈÉ. À¨Æ Àïº ¾¢Ã¡Å¢¼ô À̾¢¸Ùõ, þÅ÷¸Ç¢ý ¾¡ì¸õ þÕó¾ ¿¡ÅÄó¾£Å¢ý ¸¢ÆìÌô À̾¢¸Ùõ «¨Áó¾ ¸½ì¨¸§Â À¢ý ÀüÚÅÐ ´Õ ÅÃÄ¡üÚî ¦ºö¾¢¨Âî ¦º¡øÖ¸¢ÈÐ. «¨¾ þíÌ Å¢Ã¢ôÀ¢ý ¦ÀÕÌõ ±ýÀ¾¡ø Å¢Î츢§Èý.

«¨Áó¾ ¸½ì¸¢ý ÀÊ ºó¾¢ÃÁ¡É Á¡¾í¸û «¨ÁÔÅ¡Å¢ø ¦¾¡¼í̸¢ýÈÉ. «¨ÁÔÅ¡Å¢ø þÕóÐ âè½ Ũà ¯ûÇ ¸¡Äò¨¾î ¦º¡ì¦¸¡Ç¢ô Àì¸õ (ÍìÄ À‡õ) ±ýÚõ, âè½Â¢ø þÕóÐ ¾¢ÕõÀ×õ «¨ÁÔÅ¡ ÅÕõ Ũà ¯ûÇ ¸¡Äõ ¸ÕÅ¢É Àì¸õ (ìÕ‰½ À‡õ) ±ýÚõ «¨Æì¸ô Àθ¢ÈÐ. ¬ñ¨¼î Ýâ Á¡Éò¾¢ø «ÈÅ𼡸 12 ¬¸ô ÀÌò¾Ð §À¡Ä ¿¢Ä× §À¡Ìõ Åð¼ô À¡¨¾¨Â «ÈÅ𼡸 30 À̾¢Â¡¸ô À¢Ã¢ì¸¢§È¡õ. þ¾¢ø ´ù¦Å¡Õ À̾¢Ôõ 12 À¡¨¸ ¦¸¡ñ¼Ð. þó¾ô À̾¢¸ÙìÌò ¾¢¸Æ¢¸û ±ýÚ ¦ÀÂ÷. ¿¢Ä× ´ù¦Å¡Õ Å¢¾Á¡¸ò ¾¢¸Ø¸¢ÈÐ, «øÄÐ ´Ç¢ ¾Õ¸¢ÈÐ. ¾¢¸Æ¢ ÁÚÅ¢ò ¾¢¸¾¢ ±ýÚ ¬¸¢ þýÛõ ¾¢Ã¢óРż¦Á¡Æ¢Â¢ø ¾¢¾¢ ±ýÚ ¦º¡øÄô Àθ¢ÈÐ. ºó¾¢Ã Á¡Éì ¸½ì¸¢ý ÀÊ ¿¢ÄÅ¢ý ÍüÚ 30 ¾¢¸Æ¢/¾¢¸¾¢/¾¢¾¢¸û «¼í¸¢ÂÐ. ´Õ Ýâ Á¡É Á¡¾ò¾¢üÌõ ¸¢ð¼ò¾ð¼ 30 ¿¡ð¸û ±ýÛõ §À¡Ð ¦ÀÂ÷ô À¢Èú¢ø ¾¢¸¾¢ §¾¾¢Â¡¸¢ Ýâ Á¡ÉòÐ ¿¡ð¸¨ÇÔõ ÌÈ¢ì¸ò ¦¾¡¼í¸¢üÚ. ®Æò¾¡÷ þýÛõ ¾¢¸¾¢ ±ýÈ ¦º¡ø¨Äì ¸¡ôÀ¡üÈ¢ ÅÕ¸¢È¡÷¸û. ¾Á¢ú¿¡ðÊø §¾¾¢ ±ýÚ ¦º¡øÄ¢ÅÕ¸¢§È¡õ. ®Æò¾¡÷ ¦º¡ø þø¨Ä§Âø þó¾î ¦º¡üÀ¢Èô¨Àì ¸ñ¼È¢ó¾¢Õì¸ ÓÊ¡Ð.

¿¢ÄÅ¢ý ¦º¡ì¦¸¡Ç¢ô Àì¸ò¾¢üÌ 15 ¾¢¸Æ¢¸Ùõ, ¸ÕÅ¢É Àì¸ò¾¢üÌ 15 ¾¢¸Æ¢¸ÙÁ¡¸ ¨ÅòÐì ¦¸¡ñÎ ¯û§Ç¡õ. ´Õ ¾¢¸Æ¢¨Â ¿¢Ä× ¸¼ìÌõ §¿Ãõ 1.015895762 ¿¡ð¸û. ´Õ ¿¡Ç¢ø ±ôÀÊ ´Ç¢§¾¡ýÚõ §¿ÃÓõ, þÕû §¾¡ýÚõ §¿ÃÓõ ¿õ ÓýÉÅÕìÌ ¬úó¾ ÌÈ¢ôÀ¡É¾¡¸ò §¾¡ýȢ§¾¡, «Ð §À¡Ä ¿¢Ä× §À¡Ìõ À¡¨¾Â¢ø âè½Ôõ, «¨ÁÔÅ¡×õ ¬úó¾ ÌÈ¢ôÒûǨŧÂ. þý¦É¡Õ Å¢¾Á¡¸î ¦º¡ýÉ¡ø ±ôÀÊ ´Õ ¿¡Ç¢ø þÃ× ±Øõ Óý ¯ûÇ ³óÐ ¿¡Æ¢¨¸¸û Ó¸¨Á¡¸¢ô ´Õ ¿¡Ç¢ý ÒÈò ¦¾¡ö §¿Ãõ ¬É§¾¡ «Ð §À¡Ä§Å, 12 1/2 -þø þÕóÐ 15 ÅÐ ¾¢¸Æ¢ Ũà ¯ûÇ ¸¢ð¼ò¾ð¼ þÃñ¼¨Ã ¿¡ð¸û, ÒÈò¦¾¡ö ¿¡ð¸û ¬¸¢É. º¢ÈôÀ¡¸ 12 1/2 - ¬ÅÐ ¾¢¸Æ¢, ÒÈò¦¾¡ö ¿¡û ¬¸¢ þýÚõ ¨Àﺡí¸ò¾¢ø ÌÈ¢ì¸ô Àθ¢ÈÐ. ´Õ ¿¡Ç¢ø Á¡¨ÄìÌ ÓýÉ¡Öõ, ¸¡¨ÄìÌ ÓýÉ¡Öõ þÕ¨Ç ´ðÊ ±Øó¾ ÁÕð¼¡ø þ¨ÈÅ¨É ¿¡Êò ¾ý¨Éì ¸¡ôÀ¡üÈò ¾Á¢ÆÁ¡ó¾ý ÀÃÅ¢ÂÐ §À¡Ä§Å, «¨ÁÔÅ¡Å¢üÌ ÓýÛõ, âè½ìÌ ÓýÛõ ¯ûÇ ÒÈò¦¾¡ö ¿¡Ç¢ø þ¨ÈŨÉ, ÌÈ¢ôÀ¡¸ þÄ¢í¸ ÅÊÅ¢ÉÉ¡É º¢Å¨Éò ¦¾¡Øõ ÀÆì¸õ §¾¡ýÈ¢þÕ츢ÈÐ.

«ôÀÊ¡ɡø ¾¢Õ ¿£Ä¸ñ¼õ, À¡ü¸¼ø, ¬Ä¸¡Ä ¿ïÍ ±ýÀ¦¾øÄ¡õ ±ýÉÅ¡ÔüÚ ±ýÚ §¸ðÀ£÷¸û. ¦¾¡ýÁí¸û ±ýÀ¨Å «ÊôÀ¨¼ ¯û٨ȸ¨Ç ãÊÉ¡ü§À¡ø ¨ÅòÐ ¦¸¡ïºõ ¸¨¾ô §À¡ì¸¢ø ¦º¡øÄ ÓüÀÎõ ÒÄÉí¸û ±ý§È ±ýÉ¡ø Å¢¨¼ ¦º¡øÄ ÓÊÔõ. þó¾ò ¦¾¡ýÁí¸Ç¢ý ¯ð¦À¡Õ¨Çô ÒâóÐ ¦¸¡ûÇ §ÅñΧÁ ´Æ¢Â «Åü¨È «ôÀʧ ¿¼ó¾¾¡¸ì ¦¸¡ûÙÅÐ ¿õÀ¢ì¨¸Â¢ý À¡üÀð¼Ð ±ý§È ¦º¡øÄ §ÅñÊ¢Õ츢ÈÐ.

ÒÈò¦¾¡ö §¿Ãõ, ÒÈò¦¾¡ö ¿¡û ±ýÈ ¸ÕòÐì¸û ¬ÆÁ¡É¨Å; Å¡ÉާġΠ¦¾¡¼÷Ò ¦¸¡ñ¼¨Å; ¾Á¢ú Á¡ó¾É¢ý þ¨Èò¦¾¡Ø¨¸ì ¸¡Äõ ÀüȢ «ÊôÀ¨¼î ¦ºö¾¢¨Âì ÌÈ¢ôÀ¨Å.

þЧÀ¡Ä ÒÈò§¾¡¨Â Á¡¾Óõ þÕ츢ÈÐ. «¨¾ò ¾¡ý ¯ÕÁ¡üÈ¢ ÒÃ𼡺¢ Á¡¾õ ±ýÚ ¦º¡øÖ¸¢§È¡õ. Á¡¾í¸û ÀüÈ¢ì ÌÈ¢ìÌõ þý¦É¡Õ «¾¢¸¡Ãò¾¢ø «¨¾ Å¢Çì¸Á¡¸ô À¡÷ì¸Ä¡õ.

«ýÒ¼ý,
þáÁ.¸¢.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
þÕ¨Çì ¸ñÎ ÁÕÙÅÐ ´Õ Ũ¸; þÕ§Ç º¢ÄÕìÌ þøÄ¡Ð §À¡ÅÐ ¦¾Ã¢Ô§Á¡? ͨÅì¸ §ÅñÊ À¡ÅÄ÷ ²Ú ¦ÀÕﺢò¾¢Ãɡâý ´Õ À¡ðÎ.

¿ø§Ä¡÷ìÌõ «·§¾

Ò¨ÃÁ¢Ì ¯¨ÃÅ¡öô ÒÇ¢í¸û ¿¡È
Ó¨È «Èô ÀÆÌõ ÓØ Á¡ó¾÷ìÌõ
þ¨Á¡ §¿¡ì¸¢ý ±ø¨Ä ¸¡ìÌõ
«¨Á¡ò §¾¡Ç¢ý â𨸧¡÷ìÌõ
®ý§È¡÷ þ¨º¾Ã °ýÈ¢§Â¡÷ Á½óÐ
¾¨Ä¿¡û ÒøĢ ¸Æ¢ þǧš÷ìÌõ
¨¸ Å¨Ç ¯ÌôÀ ŢƢ¿£÷ ¸ÆÄ
¦Áö¦¸¼ò ¾½ó¾ ¦ÁøÄ¢ÂÄ¡÷ìÌõ
¦¿Î¿¢¨Ä ÓýÈ¢ý ¿¢Ä¡ôÀÉ¢ ¿¨ÉôÀ
«ÎÍÅ÷ ´ÎíÌõ «Ç¢Â¢§É¡÷ìÌõ
þ¨Ä ¬¸¢ý§È þçÅ
¿ø§Ä¡÷ìÌõ «·§¾ ¿Â󾢺¢ý ¿¡§¼!

áÈ¡º¢Ã¢Âõ - 84
¦À¡Æ¢ôÒ:

ÌüÈõ Á¢Ìó¾ ¦º¡ü¸¨Çô §À͸¢ýÈ Å¡Â¢É¢ýÚõ ÒÇ¢ò¾ ¸ûÇ¢ý ¿¡üÈõ ¦ÅÇ¢ôÀ¼, ¡Åâ¼òÐõ ´Øí¸¢ýÈ¢ô ÀÆÌõ Óð¼¡û¸ÙìÌõ,
¸ñ þ¨Á¡Р§¿¡ì̾ġø ¿¡ðÊý ±ø¨Ä¨Âì ¸¡òÐ ¿¢üÌõ ±Ø ¦¸¡ñ¼ §¾¡¨ÇÔ¨¼Â ¦¸¡û¨¸ ÁÈÅ÷¸ðÌõ, ¦Àü§È¡÷¾õ ´ôÒ¾§Ä¡Îõ ¾õ ¯ûÇòÐ Åâò¾¡¨Ã Á½óÐ Ó¾ø ¿¡Ç¢ø ÜÊ Á¢ì¸ þǨÁÔ¨¼§Â¡ÕìÌõ, Óý¨¸ ŨÇ嬀 ¦¿¸¢ÆÅ¢¼×õ, ŢƢ ¿£÷ ¦ÅÇ¢ôÀÎò¾×õ ¡쨸 ¦À¡Ä¢Å¢ÆôÀ×õ, ¾õ Å¡ú쨸ò Ш½Å¨Ãô À¢Ã¢ó¾ ¦ÁøĢ þÂøÀ¢ÉÃ¡É Á¸Ç¢÷ìÌõ; ¯Â÷ó¾ ¸ð¼¼í¸Ç¢ý ¾¡úÅ¡Ãò§¾ ¿¢Ä¡ì¸¡ÄòÐô ÀÉ¢ ¿¨Éò¾Ä¡ø ¦À¡Õó¾¢Â ÍŧáÃò¾¢ø ÌǢáø ´Îí¸¢ì ¸¢¼ìÌõ þÃí¸ò ¾ì¸¡÷ìÌõ, þáô¦À¡ØÐ þøÄ¡Ð ´Æ¢¸¢ýÈÐ. ¿¡ðÎ ¿Äõ ¿¡Êô À¡ÎÀÎõ º¡ý§È¡÷ìÌõ «ó¿¢¨Ä§Â¡õ.

þôÀ¡¼ø ¦À¡ÐÅ¢Âø ±ýÛõ ÒÈò¾¢¨½Ôõ, ¦À¡Õñ¦Á¡Æ¢ì ¸¡ïº¢ ±ýÛõ ШÈÔÁ¡õ.

Å¡ú¸ ÅÇÓ¼ý.

«ýÒ¼ý,
þáÁ.¸¢.

இன்னுமொரு தன்னேர்ச்சி

ஆலமரம் போலே அடிமரமா நின்னவுக,
காலை மலரையிலே காலனையா தேடுவாக?
தொண்டு கிழவீட்டில் தோய்ந்த பழுதெல்லாம்,
கண்டு சரிபண்ண கையாள் கிடைக்கலியா?

அப்படியென் னவசரமோ? அஞ்சு மணியாலே
கப்பும் இருட்டுக்குள் கற்காரை நீர்தெளிக்க!
கற்காரை பாவிக் கடியதளம் போட்டபினர்
நிற்க உரமூட்ட நீரைத் தெளிப்பதுதான்?

ஆனாலும் ஏனைய்யா அந்தப் படபடப்பு?
வீணாய் விழுந்து மின்கசியும் கம்பிபட,
தட்டுத் தடுமாறி பின்தலையில் தான்வீழ,
பட்டென்று நெஞ்சில் படுவிழுதோ மின்னூட்ட,

என்ன கொடுமையிது? இத்தனையும் மன்னவர்க்கா?
சின்ன உயிருக்கும் சேமத்தைப் பார்த்தவரே!
ஆலையிலே சேமமிலா ஆட்சியதின் ஊழறிவீர்!
சாலையிலே தன்னேர்ச்சி சாடுவதும் தானறிவீர்!

வீட்டிற்குள் சேமநிலை பேணுவதை ஏன்துறந்தீர்?
வாட்டிக் கதறவிட்டு வாழ்நாள் தொலைப்பதற்கோ?
சங்கிலியாய் தன்னேர்ச்சி; சத்தவடம் போவதற்குள்,
எங்களுக்கும் தேராம எல்லாம் நிகழ்ந்தாச்சு;

பாழும் பணியைத்தான் பார்க்கப் பொறுத்திருந்தால்,
ஏழு மணியாலே எத்தனைபேர் வந்திருப்பர்?
சித்தாளு; கொத்தர்; சிறப்பான மேலாளு;
எத்தனைபேர் நீர்தெளிக்க இன்னும் பலசெய்ய;

பேரரசு போயிரண்டு ஆட்டை பிறந்ததனால்,
வேர்விட்ட ஆலந்தான் விழுதோட போயிருச்சோ?
வெட்டவெளி வானம் விரிநிழலைத் தந்திடுமோ?
பொட்டல் மணலும் புழுதிப் புறப்பாடும்,

வையைக் கரைக்காடும் வாவரசிக் கூவல்களும்
பொய்யாய் உறைஞ்சதெலாம் பொள்ளிக் கொணர்ந்திடுமோ?
எத்தனையில் பந்தலிட? எத்தனையில் எரியூட்ட?
எத்தனையில் அங்கெடுக்க? எத்தனையில் கல்லெடுக்க?

எத்தனையில் சீரங்கம்? எத்தனையில் வாரணசி?
எத்தனையில் பிண்டமிட? எத்தனையில் தீவமிட?
எத்தனைநாள் வெற்றுநிலை? என்றதற்குச் சொன்னார்கள்,
"சித்தம் சிவம்சேர்த்துக் கொள்".

(ஆறுதல் கூறிய அன்பர் அனைவருக்கும் நன்றி. வாழ்வு மேலும் நகரத்தான் வேண்டும்.)

அன்புடன்,
இராம.கி.

In TSCII:

þýÛ¦Á¡Õ ¾ý§É÷

¬ÄÁÃõ §À¡§Ä «ÊÁÃÁ¡ ¿¢ýÉ׸,
¸¡¨Ä ÁĨâ§Ä ¸¡Ä¨É¡ §¾ÎÅ¡¸?
¦¾¡ñÎ ¸¢ÆÅ£ðÊø §¾¡öó¾ Àئ¾øÄ¡õ,
¸ñÎ ºÃ¢Àñ½ ¨¸Â¡û ¸¢¨¼ì¸Ä¢Â¡?

«ôÀʦÂý ÉźçÁ¡? «ïÍ Á½¢Â¡§Ä
¸ôÒõ þÕðÎìÌû ¸ü¸¡¨Ã ¿£÷¦¾Ç¢ì¸!
¸ü¸¡¨Ã À¡Å¢ì ¸Ê¾Çõ §À¡ð¼À¢É÷
¿¢ü¸ ¯Ããð¼ ¿£¨Ãò ¦¾Ç¢ôÀо¡ý?

¬É¡Öõ ²¨Éö¡ «ó¾ô À¼À¼ôÒ?
Å£½¡ö Å¢ØóÐ Á¢ý¸º¢Ôõ ¸õÀ¢À¼,
¾ðÎò ¾ÎÁ¡È¢ À¢ý¾¨Ä¢ø ¾¡ýÅ£Æ,
Àð¦¼ýÚ ¦¿ïº¢ø ÀÎŢا¾¡ Á¢ýëð¼,

±ýÉ ¦¸¡Î¨Á¢Ð? þò¾¨ÉÔõ ÁýÉÅ÷측?
º¢ýÉ ¯Â¢ÕìÌõ §ºÁò¨¾ô À¡÷ò¾Å§Ã!
¬¨Ä¢§Ä §ºÁÁ¢Ä¡ ¬ðº¢Â¾¢ý °ÆȢţ÷!
º¡¨Ä¢§Ä ¾ý§É÷ º¡ÎÅÐõ ¾¡ÉȢţ÷!

Å£ðÊüÌû §ºÁ¿¢¨Ä §ÀÏŨ¾ ²ýÐÈó¾£÷?
Å¡ðÊì ¸¾ÈÅ¢ðÎ Å¡ú¿¡û ¦¾¡¨ÄôÀ¾ü§¸¡?
ºí¸¢Ä¢Â¡ö ¾ý§É÷; ºò¾Å¼õ §À¡Å¾üÌû,
±í¸ÙìÌõ §¾Ã¡Á ±øÄ¡õ ¿¢¸úó¾¡îÍ;

À¡Øõ À½¢¨Âò¾¡ý À¡÷ì¸ô ¦À¡Úò¾¢Õó¾¡ø,
²Ø Á½¢Â¡§Ä ±ò¾¨É§À÷ Åó¾¢ÕôÀ÷?
º¢ò¾¡Ù; ¦¸¡ò¾÷; º¢ÈôÀ¡É §ÁÄ¡Ù;
±ò¾¨É§À÷ ¿£÷¦¾Ç¢ì¸ þýÛõ ÀĦºöÂ;

§ÀÃÃÍ §À¡Â¢ÃñÎ ¬ð¨¼ À¢Èó¾¾É¡ø,
§Å÷Ţ𼠬Äó¾¡ý Ţا¾¡¼ §À¡Â¢Õ¡?
¦Åð¼¦ÅÇ¢ Å¡Éõ Ţ⿢ƨÄò ¾ó¾¢Î§Á¡?
¦À¡ð¼ø Á½Öõ Òؾ¢ô ÒÈôÀ¡Îõ,

¨Å¨Âì ¸¨Ã측Îõ Å¡Åú¢ì ÜÅø¸Ùõ
¦À¡ö¡ö ¯¨Èﺦ¾Ä¡õ ¦À¡ûÇ¢ì ¦¸¡½÷ó¾¢Î§Á¡?
±ò¾¨É¢ø Àó¾Ä¢¼? ±ò¾¨É¢ø ±Ã¢äð¼?
±ò¾¨É¢ø «í¦¸Îì¸? ±ò¾¨É¢ø ¸ø¦ÄÎì¸?

±ò¾¨É¢ø º£Ãí¸õ? ±ò¾¨É¢ø šýº¢?
±ò¾¨É¢ø À¢ñ¼Á¢¼? ±ò¾¨É¢ø ¾£ÅÁ¢¼?
±ò¾¨É¿¡û ¦ÅüÚ¿¢¨Ä? ±ýȾüÌî ¦º¡ýÉ¡÷¸û,
"º¢ò¾õ º¢Åõ§º÷òÐì ¦¸¡û".

(¬Ú¾ø ÜȢ «ýÀ÷ «¨ÉÅÕìÌõ ¿ýÈ¢. Å¡ú× §ÁÖõ ¿¸Ãò¾¡ý §ÅñÎõ.)

«ýÒ¼ý,
þáÁ.¸¢.

நடவாதோ இதுபோல் நமக்கும்?

இன்றைக்கு time ஆசியப் பதிப்பில் ஒரு கட்டுரை படித்தேன். வியந்து போனேன். முன்னாளில் தோர் அயெர்தால் என்ற நார்வே நாட்டுக்காரரின் கோன் டிக்கி, ரா, டைகிரீசு, மற்றும் பல கடற்பயணங்கள் பற்றி ஆர்வத்துடன் படித்திருக்கிறேன். என்னைத் தன்வயப்படுத்திய நூல்கள் அவை. அதுபோன்ற ஒரு கடற்பயணம் இந்தோனேசிய போரபுதூரில் இருக்கும் ஒரு சிற்பத்தை வைத்து இப்பொழுது எழுவது வியப்புத்தான். கடற்பயணம் பற்றிப் பேசும் நம் இலக்கியங்கள் கப்பல் கட்டுவது பற்றி எங்காவது குறிப்புக்கள் கொடுத்திருக்கின்றனவா? இத்தனை கோயில்கள் பல்லவர் காலத்தில் இருந்து இருக்கின்றனவே? எங்காவது ஒரு சிற்பம் அகப்படாதா? அதில் ஒரு விவரம் தெரியாதா? நண்பர்களே தெரிந்தால் சொல்லுங்கள். மற்ற தமிழர்களுக்குத் தெரியப் படுத்துவோம். அதன் மூலம் ஆர்வத்தைக் கூட்டுவோம். இது போன்ற ஒரு பயணத்தை தமிழகத்தில் நடத்திக் காட்டுவதற்கு நாம் உறுதுணையாக இருப்போம். நம்மூரில் கப்பல் கட்டும் நுட்பம் இருந்ததா என்று நிறுவிக் காட்டவேண்டும். என்ன சொல்லுகிறீர்கள்?

அன்புடன்,
இராம.கி.

In TSCII:

þý¨ÈìÌ time ¬º¢Âô À¾¢ôÀ¢ø ´Õ ¸ðΨà ÀÊò§¾ý. Å¢ÂóÐ §À¡§Éý. ÓýÉ¡Ç¢ø §¾¡÷ «¦Â÷¾¡ø ±ýÈ ¿¡÷§Å ¿¡ðÎ측Ãâý §¸¡ý Ê츢, á, ¨¼¸¢Ã£Í, ÁüÚõ ÀÄ ¸¼üÀ½í¸û ÀüÈ¢ ¬÷Åòмý ÀÊò¾¢Õ츢§Èý. ±ý¨Éò ¾ýÅÂôÀÎò¾¢Â áø¸û «¨Å. «Ð§À¡ýÈ ´Õ ¸¼üÀ½õ þ󧾡§Éº¢Â §À¡ÃÒàâø þÕìÌõ ´Õ º¢üÀò¨¾ ¨ÅòÐ þô¦À¡ØÐ ±ØÅРŢÂôÒò¾¡ý. ¸¼üÀ½õ ÀüÈ¢ô §ÀÍõ ¿õ þÄ츢Âí¸û ¸ôÀø ¸ðÎÅÐ ÀüÈ¢ ±í¸¡ÅÐ ÌÈ¢ôÒì¸û ¦¸¡Îò¾¢Õ츢ýÈÉÅ¡? þò¾¨É §¸¡Â¢ø¸û ÀøÄÅ÷ ¸¡Äò¾¢ø þÕóÐ þÕ츢ýÈɧÅ? ±í¸¡ÅÐ ´Õ º¢üÀõ «¸ôÀ¼¡¾¡? «¾¢ø ´Õ Å¢ÅÃõ ¦¾Ã¢Â¡¾¡? ¿ñÀ÷¸§Ç ¦¾Ã¢ó¾¡ø ¦º¡øÖí¸û. ÁüÈ ¾Á¢Æ÷¸ÙìÌò ¦¾Ã¢Âô ÀÎòЧšõ. «¾ý ãÄõ ¬÷Åò¨¾ì ÜðΧšõ. þÐ §À¡ýÈ ´Õ À½ò¨¾ ¾Á¢Æ¸ò¾¢ø ¿¼ò¾¢ì ¸¡ðΞüÌ ¿¡õ ¯ÚШ½Â¡¸ þÕô§À¡õ. ¿õãâø ¸ôÀø ¸ðÎõ ÑðÀõ þÕ󾾡 ±ýÚ ¿¢ÚÅ¢ì ¸¡ð¼§ÅñÎõ. ±ýÉ ¦º¡øÖ¸¢È£÷¸û?

«ýÒ¼ý,
þáÁ.¸¢.
September 8, 2003 / Vol. 162 No. 9
Travel
Sailing in History's Wake
A replica of an ancient ship goes to sea
BY JAMIE JAMES

Twenty-one years ago, a quiet young Englishman named Philip Beale visited Java and fell in love with a ship. To be precise, it was a picture of a ship, a sculptural relief of a jaunty schooner, its bow thrust upward by a swell, carved some 1,200 years ago at Borobudur, the magnificent Buddhist monument not far from Yogyakarta. Roaming across the Indonesian islands on a grant to study traditional ships, Beale had read that sailors from the Malay Archipelago regularly crossed the Indian Ocean, and even established colonies in East Africa, centuries before Borobudur was built. As he gazed at the sculpture, a great idea possessed him: this, he thought, was the very ship that the ancient Indonesians sailed to Africa. With the boldness and singular clarity of youth, he decided he would build that ship and make that voyage.

Such grandiose fancies are usually discarded when the footloose dreamer returns home, where the demands of "real" life make themselves known. Yet for two decades, Beale inwardly nourished his obsession, and now it has taken on hardwood reality: Beale's reconstruction of the eighth century Indonesian schooner depicted at Borobudur is now under sail in the Indian Ocean, on its way to Africa, manned by a multinational crew. The 19-meter-long ship is retracing the route of its ancient prototypes, which are believed to have formed the earliest transoceanic sailing fleet in history.

Beale's preparation for his epic voyage was a bit peculiar: he spent most of his time after that fateful visit to Borobudur toiling in the City of London as an investment-fund manager. Although he had previously spent two years in the Royal Navy, he himself admits that he's not much of a seaman. He's no scholar of ancient shipping and had spent little time in Indonesia before he started building his ship.

As an expedition leader, he is perhaps more lovable than inspirational, usually to be found below deck, sweating over a laptop and dog-eared papers, rather than breasting the wind on deck as his ship slices through the shimmering swells. Yet when he talks about the project, his resolve glints through his mild demeanor. "We're following the ancient Cinnamon Route," he says proudly, seated atop a coil of rope in the ship's bow as it skims across the Java Sea. "Indonesian ships sailed it thousands of years ago, bringing the spices of the islands to Africa and returning with iron, luxury goods such as ivory and leopard skins, and slaves. It was the beginning of global commerce."

Though largely unknown outside of the region, this was one of the first great achievements in marine exploration: centuries before anybody else engaged in regular long-distance voyages, mariners from the Malay Archipelago ruled the Indian Ocean. The Roman historian Pliny wrote in the first century A.D. about sailors arriving in Africa from the eastern sea on rafts, propelled not by sails but by "the spirit of man and human courage," carrying cinnamon and other spices.

Modern scholars identify these voyagers as ancient Indonesians, based upon the indelible linguistic and DNA footprints they left behind in East Africa. However, Madagascar is only the mid-point of Beale's projected voyage: from there, he plans to sail the ship around the Cape of Good Hope, one of the most perilous sea passages on earth, and then north to Ghana, ending his odyssey beneath the cliffs of Accra. The historic evidence for Indonesian contact with West Africa is shaky, as Beale readily concedes. The case relies largely upon striking similarities in traditional African and Indonesian music. The Madagascar-Ghana portion of the trip is thus at once the most daring and speculative of the expedition. Beale explains: "Academics pose questions such as, 'Could the ancient Indonesians have done this or that?' If we succeed, it won't prove they did it, but then no one can say they couldn't do it. It seems to me an interesting thing to do for itself."

Beale's amateur fascination with such questions might never have been satisfied if two years ago he had not met Nick Burningham, a maritime-heritage consultant who specializes in replicas of early Southeast Asian ships. Beale commissioned Burningham to create a design based upon the sculpture at Borobudur and then hired Assad Abdullah, an Indonesian with 30 years experience as a shipwright, to build the vessel.

Burningham has built several replica ships, but the Borobudur, he says, was "my greatest challenge, the most speculative reconstruction I've ever worked on." In addition to the handful of ship carvings at Borobudur and a few vaguely analogous shipwrecks, he was also guided by Assad's instincts and experience. Burningham built a model based upon historical estimates of load and the limits of materials available at the time, then gave it to Assad to construct on the Indonesian island of Pagerungan Kecil. "He not only built from the model," says Burningham, "he also interpreted it."

The ship was constructed from seven kinds of hardwood native to Indonesia and joined entirely by pegs, which Assad calls "tree nails." Burningham declares himself "just about satisfied" with the results. "Stability is adequate, not excellent, and the maximum speed is about 7 1/2 knots. She has a terrific motion and doesn't pitch or roll." The ship that he and Assad built is a funny-looking duck, with masts like narrow pointed ladders, canted sails and stout bamboo outriggers. The ship's captain, Alan Campbell, a Scotsman now living in Tasmania, recalls his first impression: "Some ships, when you first see them, you're not sure which end is the front and which is the back. When I first saw a picture of this ship, I wasn't sure which end was the top." Yet when she cuts through the water, the Borobudur possesses an undeniable majesty.

Modifications in the design continued even a few days before the launch. Assad's team used traditional caulking, the sere bark of the paper tree, but it proved leaky, so they switched to standard marine waterproofing. Modern navigation and communications technology, such as the satellite-based global-positioning system, or GPS, have been installed with no apologies. Ports are cut in the ship's sides so that it can be propelled with paddles if there's no wind. The toilet, at least, can't be surpassed for authenticity: a meter-square box attached to the ship's starboard side, with a hole in the bottom and a canvas curtain across the top.

When the launch finally came on Aug. 15, it was a grand and surprisingly emotional affair. President Megawati Sukarnoputri oversaw the gala ceremony in Jakarta and impulsively stepped aboard to take a closer look. For the Indonesian crew, led by I Gusti Putu Ngurah Sedana, a navy captain from Bali, the expedition is clearly a tremendous source of national pride.

Philip Beale looked a bit dazed. His adventure has every appearance of being just what he says it is: an extravagant youthful dream he has clung to for 20 years and which he is now riding out into the broad world, where so much can go awry. As his ship poked its nose out into the sea, he tried once again to explain what on earth possessed him, why someone with no background as an adventurer and no special expertise in maritime history would undertake such an arduous voyage. Baffled, it seems, that anyone might fail to grasp the logic of his epic expedition, he murmured with quiet conviction, "I just want to prove that it can actually be done."

காலங்கள் - 4

4. பொழுதுகளின் பொருளாழம்

ஒரு வினையை அல்லது விளையாட்டைத் தொடங்கும் போது, நாணயத்தைத் தூக்கிப் போட்டு "தலையா, பூவா" என்று பார்க்கிறோம் இல்லையா? இதில் ஒன்றை ஏற்பதும் மற்றொன்றை மறுப்பதும் வழக்கமானது தான். இந்தத் தலையா/பூவாப் பார்வை சிலபோதுகளில் நாம் புழங்கும் மொழியின் சொல்வடைகளுக்குக் கூட உண்டு. "ஆல் போல் தழைத்து அறுகு போல் வேரோடி" என்ற ஒரு சொலவடையை வாழ்த்துக் கூறும் முகமாகத் தமிழில் கேள்விப்பட்டிருக்கும் நீங்கள் அதன் இன்னொரு பக்கத்தை ஓர்ந்து பார்த்திருக்கிறீர்களோ? ஆலோ, அறுகோ மற்றொரு நிலத்திணையைத் தான் இருக்கும் புலத்திற்குள் வளரவிடாது என்ற கருத்தை எண்ணிப் பார்த்ததுண்டா? இந்த அளவுக்கு முற்றாளுமை கொண்ட நிலத்திணைகளை நிலத்தில் பதிய வைக்க முற்படும் முன்னர் சிந்தனை வேண்டாமா? ஆலின் நிழலில் மாவை நட முடியுமோ?

இப்படித் தழைத்து வேரோடும் முற்றாளுமை சில நாகரீகங்களுக்குக் கூட உண்டு. இவற்றை எங்கு நடவேண்டும், எப்படி நட வேண்டும் என்பதில் பல நேரம் நாம் கவனம் கொள்ளத் தவறி விடுகிறோம். இற்றைக் காலத்தில் பெரும்பாலான நாடுகளில் வளர்ந்துள்ள மேலை நாகரிகத்தின் தாக்கம் நல்லதா, கெட்டதா என்பதை உரையாட நான் இங்கு முற்பட வில்லை. ஆனால் மேலை நாகரிகம் அந்தந்த நாட்டு நாகரிகங்களை வளரவிடாது தானே முற்றாளுமை கொண்டு உலகத்தை மாற்றி வருகிறது என்பது உண்மையாக இருக்கிறது. அது நுழைந்த ஒரு சில ஆண்டுகளில், உள்ளூர் மரபுகள் மாறிவிடுகின்றன. ஆழ்ந்து பார்த்தால், உள்ளூர் திருவிழாக்களைக் கொண்டாடுவது கூடக் குறைந்து வருகிறது; பேச்சு, நடை, உடை, பழக்க வழக்கங்கள் எல்லாமே மாறுகின்றன. முடிவில் "காலமே மாறிப் போச்சுங்க" என்று சொல்லத் தொடங்கி விடுகிறோம். கால மாற்று என்பது உணர்ந்து அறிய வேண்டியது.

இந்த அதிகாரத்தில் காலம், பொழுது போன்ற பொதுமைக் கருத்துக்களையும் சிறு பொழுதுகள் பற்றியும் பார்ப்போம்.

காலம் என்னும் போது நாள்பிறப்பு, மாதப் பிறப்பு, ஆண்டுப் பிறப்பு போன்றவையும் அதில் உள்ளடங்கும். நமக்குத் தெரிந்து இந்தக் காலத்தில் எத்தனையோ தமிழர்கள் ஆங்கில ஆண்டுப் பிறப்பின் போது நள்ளிரவு வரை காத்திருப்பதும், இரவு பன்னிரண்டு மணி ஆனவுடன் ஒருவருக்கொருவர் கையைக் குலுக்கி புத்தாண்டு வாழ்த்துக்களைச் சொல்லுவதும் ஆகப் புதிய சடங்கிற்கு மாறிக் கொண்டு வருகிறார்கள். இதைப் போன்றவற்றைக் காட்டாகச் சொல்லித்தான் "தமிழர்கள் குறைந்துத் தமிங்கிலர்கள் பெருத்து விட்டார்கள்", என்று நான் அவ்வப்பொழுது கூறுவது உண்டு.

ஆனாலும் நாள் என்பது நள்ளிரவில் தான் பிறக்கிறதா? புவியின் தன்னுருட்டலில் தொடக்கம் என்று எதைச் சொல்ல முடியும்? நாகரிகங்களின் வளர்ச்சியில் ஒவ்வொருவரும் ஒவ்வொருவிதமாக நாட்கள் பிறப்பதைக் கணக்கில் எடுத்துக் கொண்டு இருக்கிறார்கள்.

இன்றைக்கும் சந்திரமானத்தைக் கடைப்பிடிக்கும், அதாவது நிலவை மட்டுமே வைத்து மானிக்கும் - அளவு செய்யும் - அரபு நாடுகள் எல்லாம், "நிலவும் விண்மீன்களும் கண்முன்னே தோன்றும் போதே" நாள் பிறப்பதாகக் கொள்ளுகின்றன. முந்தைய அதிகாரங்களில், நாள் என்றால் இரவு என்றும், பின் இரவில் வரும் விண்மீன் என்றும் பொருள் ஆழம் சொன்னோமே நினைவிருக்கிறதா? அந்தப் பொருளின் வழி பார்த்தால், ஒரு நாளை இப்படி வரையறை செய்வதும் ஒருவகையில் பொருத்தம் தான்.

முற்றிலும் சூரிய மானத்தையே பின் பற்றுகிற மேலை நாகரிகமோ இன்னொரு வகையில் இதைப் பார்க்கிறது. புவியின் நடுக் கோட்டில் ஓரிடத்தில் நாம் வாழ்கிறோம் என்று வைத்துக் கொள்ளுங்கள். புவியின் தன்னுருட்டலில் சூரியனைப் பார்ப்பதில் இருந்து நாம் விலகிக் கொண்டே சுற்றி வருகிறோம். ஒரு நேரத்தில் நாம் வாழும் இடம் சூரியனுக்கு நேரெதிராக 180 பாகையில் வந்து விடுகிறது. அந்தப் பொழுதை நாம் நள்ளிரவு என்று சொல்லுவோம். மறுபடியும் சூரியனை நோக்கிச் சுற்றத் தொடங்குவதை புது நாள் என்று கொள்வது மேலை நாட்டுப் பார்வை.

சூரிய-சந்திரமானத்தைப் பின் பற்றும் நாமோ, சூரியன் கீழ்வானத்தில் முதலில் தெரிவதையே நாட்பிறப்பாகக் கொள்கிறோம். இன்றையக் கீழ்வானச் சூரியனில் இருந்து அடுத்த கீழ்வானச் சூரியன் தெரியும் வரை நீளும் காலத்தை ஒரு நாள் என்றும், இந்த ஒரு நாளைப் பகுத்து சிறிய காலங்களைக் குறிக்கும் வகையில் அறவட்டாக (arbitrary) ஒரு நாளைக்கு 24 மணி என்றும், அதனிலும் சிறிய அலகை, நுணுத்தம் (minute) என்று கொண்டு ஒரு மணிக்கு 60 நுணுத்தம் என்றும், அதனினும் சிறிய அலகை நொடி (second) என்று கொண்டு ஒரு நுணுத்தத்திற்கு 60 நொடி என்றும் இந்தக் காலத்தில் வகுத்திருக்கிறோம். இதே போல நம் முன்னோர் ஒரு நாளை 60 நாழிகையாகவும் அதை இன்னும் சிறிதாக 60 விநாழிகையாகவும் பகுத்திருக்கிறார்கள். இவையெல்லாம் காலத்தை அணு அணுவாக நமக்கு உணர வைக்கும் ஏதுக்கள்.

அந்தக் காலத்தில் நீர்க் கடிகையும், மணற் கடிகையும் போன்றவற்றைக் கொண்டும், நட்டு வைத்த குச்சியின் நிழலைக் கொண்டும் தான் நாழிகைகளை அளந்தார்கள். நாழி>நாழிகை = உள் துளைப் பொருள். நாழிகை வட்டிலில் உள்ள நீர் அல்லது மணல் முழுவதும் விழும் நேரம் நாழிகை எனப்பட்டது. இந்தக் காலத்தில் இது 24 நுணுத்தங்களுக்கு ஒப்பானது. இந்த உள் துளைப் பொருளில் தான், கோயிலில் முலவர் இருக்கும் உள்ளறை கூட உள் நாழிகை என்றே அழைக்கப் பட்டது. இந்த நாழிகை என்னும் சொல் மலையாளத்தில் நாழிக என்றும், கன்னடத்தில் நாழிகே என்றும் அழைக்கப் பட்டது. நாழிக் கிணறு (இது தான் அய்யா இந்தக் காலத்துப் புரைக் கிணறு - bore well), நாழிச் செம்பு, நாழி மணி, நாழியோடு, நாழி வழி என்ற சொல்லாட்சிகளையும் இணைத்துப் பார்த்து அறியலாம். நாழிகை என்பதையே கடிகை என்று சொல்லுவாரும் உண்டு.

நாழிகைக்கு அடுத்துச் சிறிய அளவில் நிமையம் என்ற அலகு ஒன்று உண்டு. சொற்பொருள் அளவில் பார்த்தால் அதை இமைக்கின்ற அல்லது நொடிக்கின்ற நேரம் என்று தான் சொல்ல முடியும். ஆனால் அது நிமையம் என்று திரிந்து, நொடியைக் குறிப்பதற்கு மாறாகப் பிறழ்ச்சி ஏற்பட்டு இன்று நுணுத்தத்தைக் குறித்து நிற்கிறது. இந்தப் பிறழ்ச்சி எதனால் எப்போது ஏற்பட்டது என்று விளங்கவில்லை.

இனிக் காலம், நேரம், வேளை, அமையம், சமையம், பருவம் போன்ற பொதுச் சொற்களின் பொருட்பாட்டைப் பார்ப்போம்.

"பொழுது புறப்பட்டது, பொழுது சாய்ந்தது" என்னும் போது அது நேரத்தை மட்டும் குறிக்கவில்லை; சூரியனையும் குறிக்கிறது. போழ்தல் என்றால் பிளத்தல், வெட்டுதல், நீக்குதல் என்ற பொருள் உண்டு. மலையாளத்தில் கூடப் போழ் என்றும், கன்னடத்தில் ஹொத்து (போழ்து>போது>பொத்து>ஹொத்து) என்றும், தெலுங்கில் ப்ரொத்து (ழகர ரகரப் போலி) என்றும், துளுவில் பொர்து என்றும் இந்தச் சொல் அழைக்கப் படும். பொழுது என்ற சொல் பொள்ளுதல் என்னும் வினையின் அடிப் பிறந்தது. பொள்ளுதல் என்பது பிளப்பதே. இருளைப் பிளப்பதால் சூரியன் பொழுது என அழைக்கப் பட்டான். நாளாவட்டத்தில் நேரம் என்ற பொதுமைப்பாட்டையும் இந்தப் பொழுது என்ற சொல் அடைந்தது.

அதே போல கல்லுதல் என்பது இயற்கையாகவும் செயற்கையாலும் நடக்கும் தோண்டுதல் வினையைக் குறிக்கும் சொல். தோண்டுவதால் பிரிவு, அடிநிலம் போன்ற பொருட்பாடுகளும் உடன் பயின்றன. கல்லிக் கொண்டே இருந்தால் அது காலுவது என்று ஓசையில் நீளும். தமிழில் நீட்சியைக் குறித்துவரும் பல சொற்கள் நீட்டொலி கொண்டே இருக்கின்றன. காலப்பட்டது என்பது உண்மையில் பள்ளப் படுவதே! காலப் பாட்டது நீண்டோ அன்றேல் ஆழ்ந்தோ இருக்கும். இணையாக இன்னும் இரண்டு சொற்களைச் சொல்லலாம். பள்ளப் பட்டது நீண்டு போய்ப் பாழ் என்றும், பாழப் பட்ட தலம் பாழ்தலம்> பாதலம்> பாதாளம் என்றும், பறியப் பட்டது நீளும் போது பாறியதாகவும் மாறும்.

காலப் பட்ட வாய்(=வழி) கால்வாய். இந்தப் பொருட்பாட்டு வளர்ச்சியில் கால் என்ற சொல்லுக்கே நீண்டது என்றே பொருட்பாடு பயிலத் தொடங்குவது இயற்கையே.

கல்லப் பட்ட பள்ளம் நீண்டு கிடந்து கால் என ஆனது போலக் கல்லி எடுக்கப் பட்ட நீண்ட தூணும் கால் என்றே வழங்கப் பட்டது. இணையாகப் பள்ளி எடுக்கப் பட்டது பாளம் என்றும், பறிந்து எடுக்கப் பட்டது பாறை என்றும் சொல்லப் பெறுகிறதல்லவா?

இன்னும் தொடர்ச்சியாகத் தூணைப் போன்ற உடல் உறுப்பும் கால் என்றே ஒப்புமையால் வழங்கியிருக்க வேண்டும். இனித் தனித்தெடுத்த தூணை வேறொரு இடத்தில் ஊன்றும் போது காலுதல், கால்கோள் என்றே சொல்லப் பட்டது. தூண்போல் உடம்பைத் தாங்கும் உறுப்பான கால் உடம்பின் நாலில் ஒரு பகுதியையும் குறித்தது. (முடிவில் கால் என்ற எண்ணையும் குறித்தது.) கால் போன்ற உறுப்பு முக்காலி, நாற்காலி என்று வகை தெரிந்து அழைக்கப் பட்டது. காலப் பட்ட (ஊன்றப் பட்ட) காரணத்தால் கொடிக்கால், நாற்றங்கால் என்ற சொல்லாட்சிகளும் ஏற்பட்டன. நீண்டு தொடரும் கால் மேலும் பொருள் விரிட்சி பெற்று குடி மரபையும் குறித்தது.

காலின் பொருட்பாடு அதோடு நிற்கவில்லை; இன்னும் பொருட்பாடு பெருகி, கால் என்னும் உடல் உறுப்பு இயங்குகிற காரணத்தால் காலுதல் (=அசைதல்) என்ற இன்னொரு புழக்கத்தையும் தோற்றுவித்திருக்கிறது. அந்த இயக்கத்தை போன்று, கிளைகளும் மரங்களும் அசைவதால் நம்மைச் சுற்றி ருக்கிற வளிமண்டலத்தின் அசைவையும் கால் என்றே பழந்தமிழன் அழைத்தான். இப்படி அசையும் கால் மேலும் துகர ஈறு பெற்று காற்று என ஆயிற்று.

காலுக்கு நீட்சி என்ற பொருள் வந்தபின் நீண்டு போன நேரமும் கூடக் கால் என்றே அழைக்கப் பட்டது. கால் காலையாகி, காலமும் ஆகி பொழுது நேரம் எனப் பொதுமைக் கருத்தைக் குறித்தது.

பெயரொடு பெயரைப் புணர்க்குங் காலும் - தொல். 108
எல்லா எழுத்துஞ் சொல்லும் காலை - தொல் 83
காலம் தாமே மூன்றென மொழிப - தொல் 684

என்ற தொல்காப்பிய வரிகளும் இங்கு எண்ணிப் பார்க்கத் தக்கவை.
மொத்தத்தில் காலின் பொருட்பாட்டு வளர்ச்சி மிகப் பெரிது; காலங்களும்
நீண்டவை தானே!

நேர்ந்தது நேரம் என்றும் நிகழ்ந்தது நிகழ்வு என்றும், அமைந்தது அமையம்/சமையம் என்றும், காலத்தைப் பகுத்து (விள்ளியது) வேளை/வேலை என்றும், சொற்கள் கிளர்ந்ததில் வியப்பு ஒன்றும் இல்லை. இந்தக் காலத்தில் கனிந்து பக்குவமான வேளையே, சமையம் என்று அழைக்கப் படுகிறது. சரியான சமையம் என்ற சொல்லாட்சியைக் கவனியுங்கள். அதே போல ஒரு பொருள் நுகர்ச்சிக்கேற்ற அளவு கனிந்து பருத்திருக்கும் நிலை பருவம் என்றே அழைக்கப் படுகிறது. ஒப்புமையில் அந்த நிலை அமைவதற்கான நேரமும் பருவம் என்றே அழைக்கப் படுகிறது.

இனிச் சிறு பொழுதுகளைக் குறிக்கும் சொற்களைப் பார்ப்போம். ஒரு நாளை ஆறு போதுகளாகப் பிரித்து ஒவ்வொரு போதுக்கும் 10 நாழிகைகள் என்று கொண்டு, காலை, பகல், எற்பாடு, மாலை, யாமம், வைகறை (அல்லது) விடியல் என்றும் நம்மவர்கள் அழைத்தார்கள். மேல்நாட்டினர் இப்படி ஒரு நாளை ஆறு பகுதிகளாகப் பகுத்தது இல்லை. அதே பொழுது morning, noon, evening, night என்ற வேறுபட்ட சொற்களைப் புழங்குகிறார்கள்.

காலுதல் என்ற சொல் ஊன்றுதல் என்ற பொருளில் ஒரு நாளின் முதற் சிறுபொழுதைக் குறிக்கிறது. இந்தப் பொழுதின் தொடக்கத்தில் சூரியனின் ஒளி உலகின் மேல் ஊன்றிக் கொள்கிறது; கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அது இடம் பிடித்துக் கொள்ளுகிறது. கல்>கால்>காலை என்று ஆகிறது. காலை என்பது தமிழ் வழக்கப் படி சூரியன் கீழ்வானில் தோன்றியதில் இருந்து 4 மணி நேரம் (அதாவது 10 நாழிகை) கொண்ட ஒரு பொழுது.

அடுத்தது பகல்.

வய் என்ற தமிழ் வேர் ஒளியைக் குறித்தது. வயக்கம், வயங்கல் என்பன ஒளியைக் குறிக்கும் சொற்கள். வயமீன் என்பது ஒளி மிகுந்த உரோகிணி மீனைக் குறிப்பது. இனி, ஒளி படைத்த கல் வயிரம். வயிரக் கல் கூர்மை உடையதாக அமைந்து, பின் கிழிக்கக் கூடியதாக இருப்பதால் வயிர்த்தது கிழித்ததானது. வயிர்த்தது மெய்த்திரிவால் "வகுத்ததாகி" பிரிப்பு என்னும் பொருள் நீண்டது. பகர வகரப் போலியில் வகுத்தது பகுத்தது என்று ஆகும்.

ஒளியைப் பகுத்துக் கிடைத்த நாளின் நடுப் பொழுது பகல் என்றே அழைக்கப் பட்டது. பகலின் முதலிரு மணிகள் முற்பகல் என்றும், பின்னிரு மணிகள் பிற்பகல் என்றும் அழைக்கப் பட்டன.. நடுவே கண்ணிமைக்கும் நேரத்தில் வந்து போகும் காலம் நண்பகல் (செறிந்த பகல்) என்றே அழைக்கப் பட்டது. பகு என்னும் சொல்லடி பகு>பகல்>பால் = பிரிவு என்ற பொருளில் நீளும். நண்பகல் என்பது வெப்பத்தின் உச்சி என்பதால் உச்சிப் பொழுது, உச்சி வேளை என்றும், உருக்கி எரிப்பதால் உருமம் என்றும் அழைப்பது உண்டு.

சூரியன் உயரத்தில் தொங்கி இருப்பதை நூங்கி இருப்பது என்றும் சொல்ல முடியும். நூங்கர் என்பவர் உயரத்தில் உள்ள தேவர். நூங்கு என்பது உச்சி. (உயர்ந்த பனை மரம் நுகம்பு/நுகங்கு என்று அழைக்கப் படும். நுகங்கின் காய் நுங்கு.) ஆங்கிலத்தில் noon என்பது பகலின் நடு நேரம் தானே! பகல் என்பது உச்சிக்கு இரண்டு மணி கழித்து முடிகிற பருவம். அல்லும் பகலும் அறுபது நாழிகை என்பது பழமொழி

அல் என்னும் இரவு முப்பது நாழிகை என்பது போல எல் என்னும் சூரியன் இயங்கும் நேரமும் முப்பது நாழிகையே. அந்த எல் படுகின்ற நேரம் எற்பாடு. இந்தப் பொழுது பிற்பகலின் 2 மணி நேரம் கழியும் கணத்தில் ஏற்படுகின்ற பொழுது. இந்தப் பொழுதின் இறுதியில் சூரியன் சாய்கிறான். அதனால் இந்தப் பொழுது சாயுங்காலம் என்றும் அழைக்கப் பட்டது. சாயும் பொழுது சாயுந்தரம் என்றும் அழைக்கப் பட்டது. தருவது என்பது வாய்ப்பது; தருணம் என்பதும் வாய்ப்பே.

பழந்தமிழில் சில துணை வினைகள் உண்டு அவை யாழ்ப்பாணத்தமிழ், மலையாளம் போன்ற வற்றில் இன்னும் ஆளுகையில் உள்ளவை. "எனக்கு இதை அறியத் தருவீர்களா?" இந்த வாக்கில் தருதல் என்பது துணைவினை. அதைப் போல "அப்படி வரச் செய்கையிலே நான் பார்த்தேன்" என்னும் ஆட்சியை சோழர்களின் இடைக் காலக் கல்வெட்டுக்களில் பழகக் காணலாம். "வரச் செய்கையிலே" என்பது தஞ்சாவூர்த் தமிழிலும், பார்ப்பனர் வழக்கிலும் "வரச்சே" என்றே பயிலும். இது போல "சூரியன் சாயச் செய்கையிலே" "சூரியன் சாயச்சே" " சூரியன் சாய்கிறச்சே" என்றும் பேச்சு வழக்கில் மாறும். இதை யாரோ வடமொழிக் காதலர் சாய்கிரட்சை என்று ஒலி பெயர்க்க நாம் மயங்கி சாயுங்காலம் என்ற சொல்லே வடமொழி என்று தவறாக உணர்ந்து கிடக்கிறோம்.

சூரியன் சாய்ந்த பின் இருளும் ஒளியும் முயங்கிக் கிடக்கிறது; பின் மயங்கிக் கிடக்கிறது. முள்>முய்>முயங்கு>மயங்கு என்பது சொற்பிறப்பின் வழி முறை.
மயந்து கிடந்த வினை மயலுதல் என்று சொல்லப் பெறும். மயல்>மால் என்றும்
நீளும். மாலுதல் = மயங்குதல். மயங்கிய வண்ணம் கொண்டதால் தான் விண்ணவன் மாயோன் எனப் படுகிறான். மால் என்றும் சொல்லப் படுகிறான். பகலும் இரவும் கலக்கும் வேளை மாலை நேரம் என்றே சொல்லப் படுகிறது. இதே போல பல மலர்கள் கலந்து தொடுத்த தொடை மாலை; பின்னால் ஒரே மலரால் தொடுக்கப் பட்டதும் மாலை என்றே சொல்லப் பட்டது. மயங்கல் நேரம் பேச்சு வழக்கில் மசங்கல், மசங்கும் பொழுது, மசண்டை, மயண்டை என்றெல்லாம் அழைக்கப் பெறும்.

இரவும் பகலும் பொருந்துகின்ற மாலையை அந்தி என்றும் சொல்லுவது உண்டு. அந்தி>சந்தி. அத்துதல் = ஒட்டுதல், பொருத்தித் தைத்தல், அந்தித்தல் = நெருங்குதல் கூடுதல், ஒன்று சேர்தல். இந்தச் சொல்லின் பிறப்பை உம்> உந்து> அந்து> அந்தி என்று கூறுவர். இதைப் போல காலை நேரத்திற்குச் சற்றுமுன் உள்ள நேரம் காலை அந்தி இது முன்னந்தி, வெள்ளந்தி என்றும்
மாலை அந்தி பின்னந்தி, செவ்வந்தி என்றும் அழைக்கப் பெறும். இந்தச் செவ்வந்தி நேரத்தில் அதே வண்ணத்தில் பூக்கும் பூவைச் செவ்வந்திப்பூ என்றே நம் முன்னோர் அழைத்தனர். "அந்திக்கடை, அந்திக்காப்பு, அந்திமல்லிகை, அந்தி வண்ணன், அந்தி வேளை" என்ற சொல்லாட்சிகளையும் ஓர்ந்து அறியலாம்.

அந்தி என்பது நேரங்கள் கூடுவதை மட்டும் அல்லாது முத்தெருக்கள் கூடும் இடத்தையும் பொருள் விரிவு கொண்டு குறித்தது.

"அந்தியும் சதுக்கமும் ஆவண வீதியும் - சிலப் 14.213
சதுக்கமும் சந்தியும்" திருமுருகு 225

என்ற எடுத்துக் காட்டுக்கள் இதைக் காட்டும்.

இப்படித் தெருக்கள் நேர்வது சந்து என்றும் சந்திப்பு என்றும் அழைக்கப் பட்டது. பலரும் ஒரு குறிப்பிட்ட நாளில் கூடி பண்டமாற்றுச் செய்யும் இடம் சந்தை என்றே அழைக்கப் பட்டது.

நாம் அந்தியை இப்படிப் பகலும் இரவும் நேர்கின்ற பொழுது என்று சொல்லுகின்ற போது, மேலையர் evening என்ற சொல்லை சூரியன் அமைகின்ற, அவைகின்ற அவிகின்ற நேரம் என்ற பொருளிலேயே புழங்குவதை எண்ணிப் பார்க்க வேண்டும்.

இனி, இந்தக் காலத்தில் நாம் கொள்ளும் காலப் பிறழ்ச்சி: மாலை என்பது ஆறு மணிக்குத் தொடங்கி 10 மணிக்கு முடிகிறது. ஆனால் பிறழ்ச்சியாக ஏதோ 4 மணிக்குத் தொடங்கு஢கிறது என்று பலரும் தவறாகக் கொள்ளுகிறோம். இதற்குக் காரணம் எற்பாடு என்ற வேளையையே நம்மில் பலர் மறந்தது தான். இதில் மேலையர் சரியாக இருக்கின்றனர். We will meet in the evening during the dinner" என்னும் போது நேரப் பிறழ்ச்சி கிடையாது.

மாலைக்கு அடுத்த பொழுது யாமம். "யா" என்னும் வேருக்கு இருள், கருமை என்றே பொருள். யா>யாம்>யாமம் = இரவு என்றே அது விரியும். யா மரம் பற்றிச் சங்க இலக்கியங்கள் பெரிதும் சொல்லுகின்றன. யா மரங்கள் நிறைந்த தீவு யாவகம் அது வடமொழிப் பலுக்கலில் ஜாவகம் என்று இன்று அழைக்கப் படுகிறது. யானை, யாடு, ஏனம், ஆந்தை, நாகம், நாவல், ஆம்பி, யாறு, யமன், ஆயம், ஆலம் பொன்ற சொற்கள் எல்லாம் கருமைக் கருத்தில் யா என்ற வேரில் இருந்து தோன்றியவையே.

நாள் என்ற சொல்லே முதலில் இரவைக் குறிக்கும் பொருளில் யா> யாஅல்> யால்> ஞால்> ஞாள்> நாள் என்று அமைந்தது. அரைநாள் என்பது ஒரு காலத்தில் நள்ளிரவு, அரையிரவு என்பதையே குறித்தது. பால்+நாள் = பானாள் என்ற சொல்லும், நடு நாள் என்ற சொல்லும் இதே போல பாதிஇரவு, நடு இரவு என்பதையே குறித்தன. யாமம் என்பது வடமொழிப் பலுக்கலில் யாமம்> சியாமம்> ஜாமம் என்று மாறும். சாமக்காரன், சாமக்காவல், சாமக்கோழி போன்றவை பேச்சு வழக்கில் உள்ள சொற்கள்.

யாமம் என்பது இரவு 10 ல் இருந்து நாலுமணி நேரம் நீண்டிருப்பது. பின்னாளில் முழு இரவையுமே ( ஆறில் இருந்து ஆறு வரை) யாமம் என்று சொல்லத் தலைப் பட்டு மாலையாமம், இடையாமம், வைகறையாமம் என்ற மூன்று பகுதிகள் வரையறுக்கப் பட்டன. நச்சினார்க்கினியர் காலத்தில் இரவு 12 மணியும் நான்கு பகுதிகளாகக் கருதப் பட்டு முதல் யாமம், இரண்டாம் யாமம், மூன்றாம் யாமம், நாலாம் யாமம் என்ற பிரிவுகள் தோன்றின.

கடைசிப் பொழுது இரண்டு பெயர்களால் அழைக்கப் பட்டிருக்கிறது. இந்தப் பொழுதின் முடிவில் தான் கதிரவன் எழுகிறான். கதிரவன் வரவால் அடி வானம் வெளுக்கிறது. வெள்>வெளு=வெண்மையாகு என்றும் வெளித்தல் = வெண்ணிறங் கொள்ளுதல் என்றும் பொருள் கொளுகின்றன. வெளி>வெடி = விடி என்று பலுக்கலில் வேறுபடும். விடியல் என்பது வெளுப்பதே. இப்படி ஒளியில் இருந்து பெயரிட்டது விடியல்; மாறாக இருளில் இருந்து பெயரிட்டது வைகறை.

 
வைகுறு>வைகுறை>வைவகறை. வை என்பது இங்கு இருளையே குறிக்கிறது. வைகும் இருள் குறைந்து வரும் இறுதிக் காலம் வைகுறைக் காலம் . இதற்குப் பின் ஒரு நாளில் இருள் கிடையாது. பின் மறு நாள் பிறந்து விடும் எனவே இது வைகுறை. மேலையரும் மையிருட்டு அறுகும் காலம் என்ற பொருளிலேயே (மாய்+அறுகு =மாயறுகு>மாறுகு) morgan>morn>morning என்ற சொல்லை ஆளுகிறார்கள்.

இந்தச் சிறு பொழுதுகளை அந்தந்தப் பொருளில் புழங்கத் தொடங்கினால் காலப் பிறழ்ச்சி குறையும். தமிழர்கள் காலம் பற்றி அக்கறையில்லாதவர்கள் என்ற இந்தக் காலப் பொதுவான கருத்தை மாற்றுவோமே! என்ன சொல்கிறீர்கள்?

முடிப்பதற்கு முன், சிறு பொழுது ஒன்றிற்கு பெருஞ்சித்திரனாரின் கூறிய உவமையை இங்கு எடுத்துச் சொல்லாமல் இருக்க முடியவில்லை.
"கல்லெறி கருவியின் முனையினின்று உருவிப் போகும் சிறு கல்லைப் போல வாழ்க்கையின் விசைப்பு ஒரு அளவு பட்ட சிறு பொழுதே"
வாழ்க்கையே அவ்வபவு தாங்க. "சர்ர்ர்ர்ர்ர்........"

இறைவன் உண்மையை அவர் இந்தப் பாடலில் சொல்லியிருக்கும் கருத்து உணர்ந்து அறிய வேண்டியது.
----------------------------------------------------------------------------------------------
எவன்கொல் அறிகும்

எவன்கொல் அறிகும் இறையவன் கிடக்கை!
கவண்முகத்து உருவிய சிறுகல் போல
விசைப்பே அளவிடைப் பொழுதே! வினையே
நசையள வயினே; நலிதலும் மெலிதலும்
அதனுட் பட்ட வை பொறி வழிய!
செவ்விதின் அமையா ஐம்பொறி முனைப்பும்
எல்லையுள் வாங்கும் அறிவின் ஆன!
இவைகொடு தெளிவே இறையவன் உண்மை!
அவன் திறல் மேற்றே அண்டம்;
அவிழ்தலும் குவிதலும் அரிது மற்று அறிவே!

-நூறாசிரியம் - 31

பொழிப்பு:

இறைவனின் இருக்கையை எவரே அறிகுவர்? கல்லெறி கருவியின் முனையினின்று உருவிப் போகும் சிறு கல்லைப் போலும் வாழ்க்கையின் விசைப்பு ஓர் அளவு பாட சிறு பொழுதே. அவ்விடைப் பொழுதில் செய்யப் பெறும் வினையோ, உள்ளத்து எழுந்த விருப்பத்தைப் பொருத்தது. உடல், உள்ள நலிவுகளும், மெலிவுகளும் அவ்விருப்பத்தின் உள்ளடங்குவன. அந் நலிவும் மெலிவும் உள்ளடங்கிய விருப்பமும், வினையும் உடலின் ஐம்பொறிகளை வாயாகக் கொண்டன. ஒன்றுக்கொன்று மேலவும் தாழவும் ஆகச் செப்பமுற அமையாத அவ்வைம்பொறிகளும் தம்முன் முனைத்து நிற்பினும், அவற்றின் அறிதிறனோ ஓர் எல்லையுள் வாங்கும் அளவுடையது. இயல்வனவும் இயலாதனவும் ஆகிய இவற்றைக் கொண்டுதான் இறைவனின் உண்மை தெளியப் பெறுதல் வேண்டும் அத்தகு இறைவனின் ஒளியின் மேலும் வலியின் மேலும் அளாவி நிற்பவைதாம் இவ்வுலக உருண்டையும் இதுபோல் பிறவும். அவற்றின் மலர்ச்சியாகிய தோற்றத்தையும், கூம்புதலாகிய ஒடுக்கத்தையும் அறிவது அரியது; இயலாதது.

விரிப்பு:
இப்பாடல் புறத்துறையைச் சார்ந்தது.

அகச்செருக்கும் அறிவுச் செருக்கும் வினைச்செருக்கும் மிகுந்து அருளும், மெய்யறிவும் அடக்கமும் குறைந்தவரும் தற்காலத்து இறைமை பொதுளிய இயற்கைத் தன்மையினை மறந்து வாழும் மாந்த உயிர்களுக்கு உள்ளொளி கொளுத்தி உயிர் இயக்கம் சிறக்கக் கூறியதாகும் இப்பாட்டு.

இப்பாடல் இறைப்பொருளின் இருப்பு நிலை பற்றித் தெளியவிலாதார்க்கும் தெளிந்தார்ப் போலப் பிதற்றுநர்க்கும் உலகியல் கூறி அறிவின் தன்மையையும் அறியப் பெறும் பொருளின் நுண்மையையும் புலப்படுத்துவதாகும்.

இது பொதுவியல் என் திணையும் முதுமொழிக் காஞ்சி என் துறையுமாம்.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------

In TSCII:

¸¡Äí¸û - 4

4. ¦À¡ØиǢý ¦À¡ÕÇ¡Æõ

´Õ Å¢¨É¨Â «øÄРŢ¨Ç¡ð¨¼ò ¦¾¡¼íÌõ §À¡Ð, ¿¡½Âò¨¾ò à츢ô §À¡ðÎ "¾¨Ä¡, âÅ¡" ±ýÚ À¡÷츢§È¡õ þø¨Ä¡? þ¾¢ø ´ý¨È ²üÀÐõ Áü¦È¡ý¨È ÁÚôÀÐõ ÅÆì¸Á¡ÉÐ ¾¡ý. þó¾ò ¾¨Ä¡/âÅ¡ô À¡÷¨Å º¢Ä§À¡Ð¸Ç¢ø ¿¡õ ÒÆíÌõ ¦Á¡Æ¢Â¢ý ¦º¡øŨ¼¸ÙìÌì ܼ ¯ñÎ. "¬ø §À¡ø ¾¨ÆòÐ «ÚÌ §À¡ø §Å§Ã¡Ê" ±ýÈ ´Õ ¦º¡ÄŨ¼¨Â Å¡úòÐì ÜÚõ Ó¸Á¡¸ò ¾Á¢Æ¢ø §¸ûÅ¢ôÀðÊÕìÌõ ¿£í¸û «¾ý þý¦É¡Õ Àì¸ò¨¾ µ÷óÐ À¡÷ò¾¢Õ츢ȣ÷¸§Ç¡? ¬§Ä¡, «Ú§¸¡ Áü¦È¡Õ ¿¢Äò¾¢¨½¨Âò ¾¡ý þÕìÌõ ÒÄò¾¢üÌû ÅÇÃÅ¢¼¡Ð ±ýÈ ¸Õò¨¾ ±ñ½¢ô À¡÷ò¾Ðñ¼¡? þó¾ «Ç×ìÌ ÓüÈ¡Ù¨Á ¦¸¡ñ¼ ¿¢Äò¾¢¨½¸¨Ç ¿¢Äò¾¢ø À¾¢Â ¨Åì¸ ÓüÀÎõ ÓýÉ÷ º¢ó¾¨É §Åñ¼¡Á¡? ¬Ä¢ý ¿¢ÆÄ¢ø Á¡¨Å ¿¼ ÓÊÔ§Á¡?

þôÀÊò ¾¨ÆòÐ §Å§Ã¡Îõ ÓüÈ¡Ù¨Á º¢Ä ¿¡¸Ã£¸í¸ÙìÌì ܼ ¯ñÎ. þÅü¨È ±íÌ ¿¼§ÅñÎõ, ±ôÀÊ ¿¼ §ÅñÎõ ±ýÀ¾¢ø ÀÄ §¿Ãõ ¿¡õ ¸ÅÉõ ¦¸¡ûÇò ¾ÅÈ¢ Ţθ¢§È¡õ. þü¨Èì ¸¡Äò¾¢ø ¦ÀÕõÀ¡Ä¡É ¿¡Î¸Ç¢ø ÅÇ÷óÐûÇ §Á¨Ä ¿¡¸Ã¢¸ò¾¢ý ¾¡ì¸õ ¿øľ¡, ¦¸ð¼¾¡ ±ýÀ¨¾ ¯¨Ã¡¼ ¿¡ý þíÌ ÓüÀ¼ Å¢ø¨Ä. ¬É¡ø §Á¨Ä ¿¡¸Ã¢¸õ «ó¾ó¾ ¿¡ðÎ ¿¡¸Ã¢¸í¸¨Ç ÅÇÃÅ¢¼¡Ð ¾¡§É ÓüÈ¡Ù¨Á ¦¸¡ñÎ ¯Ä¸ò¨¾ Á¡üÈ¢ ÅÕ¸¢ÈÐ ±ýÀÐ ¯ñ¨Á¡¸ þÕ츢ÈÐ. «Ð ѨÆó¾ ´Õ º¢Ä ¬ñθǢø, ¯ûé÷ ÁÃÒ¸û Á¡È¢Å¢Î¸¢ýÈÉ. ¬úóÐ À¡÷ò¾¡ø, ¯ûé÷ ¾¢ÕŢơ츨Çì ¦¸¡ñ¼¡ÎÅРܼì ̨ÈóÐ ÅÕ¸¢ÈÐ; §ÀîÍ, ¿¨¼, ¯¨¼, ÀÆì¸ ÅÆì¸í¸û ±øÄ¡§Á Á¡Ú¸¢ýÈÉ. ÓÊÅ¢ø "¸¡Ä§Á Á¡È¢ô §À¡îÍí¸" ±ýÚ ¦º¡øÄò ¦¾¡¼í¸¢ Ţθ¢§È¡õ. ¸¡Ä Á¡üÚ ±ýÀÐ ¯½÷óÐ «È¢Â §ÅñÊÂÐ.

þó¾ «¾¢¸¡Ãò¾¢ø ¸¡Äõ, ¦À¡ØÐ §À¡ýÈ ¦À¡Ð¨Áì ¸ÕòÐ츨ÇÔõ º¢Ú ¦À¡Øиû ÀüÈ¢Ôõ À¡÷ô§À¡õ.

¸¡Äõ ±ýÛõ §À¡Ð ¿¡ûÀ¢ÈôÒ, Á¡¾ô À¢ÈôÒ, ¬ñÎô À¢ÈôÒ §À¡ýȨÅÔõ «¾¢ø ¯ûǼíÌõ. ¿ÁìÌò ¦¾Ã¢óÐ þó¾ì ¸¡Äò¾¢ø ±ò¾¨É§Â¡ ¾Á¢Æ÷¸û ¬í¸¢Ä ¬ñÎô À¢ÈôÀ¢ý §À¡Ð ¿ûÇ¢Ã× Å¨Ã ¸¡ò¾¢ÕôÀÐõ, þÃ× ÀýÉ¢ÃñÎ Á½¢ ¬É×¼ý ´ÕÅÕ즸¡ÕÅ÷ ¨¸¨Âì ÌÖ츢 Òò¾¡ñÎ Å¡úòÐ츨Çî ¦º¡øÖÅÐõ ¬¸ô Ò¾¢Â º¼í¸¢üÌ Á¡È¢ì ¦¸¡ñÎ ÅÕ¸¢È¡÷¸û. þ¨¾ô §À¡ýÈÅü¨Èì ¸¡ð¼¡¸î ¦º¡øÄ¢ò¾¡ý "¾Á¢Æ÷¸û ̨ÈóÐò ¾Á¢í¸¢Ä÷¸û ¦ÀÕòРŢð¼¡÷¸û", ±ýÚ ¿¡ý «ùÅô¦À¡ØÐ ÜÚÅÐ ¯ñÎ.

¬É¡Öõ ¿¡û ±ýÀÐ ¿ûÇ¢ÃÅ¢ø ¾¡ý À¢È츢Ⱦ¡? ÒŢ¢ý ¾ýÛÕð¼Ä¢ø ¦¾¡¼ì¸õ ±ýÚ ±¨¾î ¦º¡øÄ ÓÊÔõ? ¿¡¸Ã¢¸í¸Ç¢ý ÅÇ÷¢ø ´ù¦Å¡ÕÅÕõ ´ù¦Å¡ÕÅ¢¾Á¡¸ ¿¡ð¸û À¢ÈôÀ¨¾ì ¸½ì¸¢ø ±ÎòÐì ¦¸¡ñÎ þÕ츢ȡ÷¸û.

þý¨ÈìÌõ ºó¾¢ÃÁ¡Éò¨¾ì ¸¨¼ôÀ¢ÊìÌõ, «¾¡ÅÐ ¿¢Ä¨Å ÁðΧÁ ¨ÅòÐ Á¡É¢ìÌõ - «Ç× ¦ºöÔõ - «ÃÒ ¿¡Î¸û ±øÄ¡õ, "¿¢Ä×õ Å¢ñÁ£ý¸Ùõ ¸ñÓý§É §¾¡ýÚõ §À¡§¾" ¿¡û À¢ÈôÀ¾¡¸ì ¦¸¡ûÙ¸¢ýÈÉ. Óó¨¾Â «¾¢¸¡Ãí¸Ç¢ø, ¿¡û ±ýÈ¡ø þÃ× ±ýÚõ, À¢ý þÃÅ¢ø ÅÕõ Å¢ñÁ£ý ±ýÚõ ¦À¡Õû ¬Æõ ¦º¡ý§É¡§Á ¿¢¨ÉÅ¢Õ츢Ⱦ¡? «ó¾ô ¦À¡ÕÇ¢ý ÅÆ¢ À¡÷ò¾¡ø, ´Õ ¿¡¨Ç þôÀÊ Å¨ÃÂ¨È ¦ºöÅÐõ ´ÕŨ¸Â¢ø ¦À¡Õò¾õ ¾¡ý.

ÓüÈ¢Öõ Ýâ Á¡Éò¨¾§Â À¢ý ÀüÚ¸¢È §Á¨Ä ¿¡¸Ã¢¸§Á¡ þý¦É¡Õ Ũ¸Â¢ø þ¨¾ô À¡÷츢ÈÐ. ÒŢ¢ý ¿Îì §¸¡ðÊø µÃ¢¼ò¾¢ø ¿¡õ Å¡ú¸¢§È¡õ ±ýÚ ¨ÅòÐì ¦¸¡ûÙí¸û. ÒŢ¢ý ¾ýÛÕð¼Ä¢ø Ýâ¨Éô À¡÷ôÀ¾¢ø þÕóÐ ¿¡õ Ţĸ¢ì ¦¸¡ñ§¼ ÍüÈ¢ ÅÕ¸¢§È¡õ. ´Õ §¿Ãò¾¢ø ¿¡õ Å¡Øõ þ¼õ ÝâÂÛìÌ §¿¦Ã¾¢Ã¡¸ 180 À¡¨¸Â¢ø ÅóРŢθ¢ÈÐ. «ó¾ô ¦À¡Ø¨¾ ¿¡õ ¿ûÇ¢Ã× ±ýÚ ¦º¡ø֧šõ. ÁÚÀÊÔõ Ý̢嬃 §¿¡ì¸¢î ÍüÈò ¦¾¡¼íÌŨ¾ ÒÐ ¿¡û ±ýÚ ¦¸¡ûÅÐ §Á¨Ä ¿¡ðÎô À¡÷¨Å.

ÝâÂ-ºó¾¢ÃÁ¡Éò¨¾ô À¢ý ÀüÚõ ¿¡§Á¡, ÝâÂý ¸£úÅ¡Éò¾¢ø ӾĢø ¦¾Ã¢Å¨¾§Â ¿¡ðÀ¢ÈôÀ¡¸ì ¦¸¡û¸¢§È¡õ. þý¨ÈÂì ¸£úÅ¡Éî ÝâÂÉ¢ø þÕóÐ «Îò¾ ¸£úÅ¡Éî ÝâÂý ¦¾Ã¢Ôõ Ũà ¿£Ùõ ¸¡Äò¨¾ ´Õ ¿¡û ±ýÚõ, þó¾ ´Õ ¿¡¨Çô ÀÌòÐ º¢È¢Â ¸¡Äí¸¨Çì ÌÈ¢ìÌõ Ũ¸Â¢ø «ÈÅ𼡸 (arbitrary) ´Õ ¿¡¨ÇìÌ 24 Á½¢ ±ýÚõ, «¾É¢Öõ º¢È¢Â «Ä¨¸, ÑÏò¾õ (minute) ±ýÚ ¦¸¡ñÎ ´Õ Á½¢ìÌ 60 ÑÏò¾õ ±ýÚõ, «¾É¢Ûõ º¢È¢Â «Ä¨¸ ¦¿¡Ê (second) ±ýÚ ¦¸¡ñÎ ´Õ ÑÏò¾ò¾¢üÌ 60 ¦¿¡Ê ±ýÚõ þó¾ì ¸¡Äò¾¢ø ÅÌò¾¢Õ츢§È¡õ. þ§¾ §À¡Ä ¿õ Óý§É¡÷ ´Õ ¿¡¨Ç 60 ¿¡Æ¢¨¸Â¡¸×õ «¨¾ þýÛõ º¢È¢¾¡¸ 60 Å¢¿¡Æ¢¨¸Â¡¸×õ ÀÌò¾¢Õ츢ȡ÷¸û. þ¨Å¦ÂøÄ¡õ ¸¡Äò¨¾ «Ï «ÏÅ¡¸ ¿ÁìÌ ¯½Ã ¨ÅìÌõ ²Ðì¸û.

«ó¾ì ¸¡Äò¾¢ø ¿£÷ì ¸Ê¨¸Ôõ, Á½ü ¸Ê¨¸Ôõ §À¡ýÈÅü¨Èì ¦¸¡ñÎõ, ¿ðÎ ¨Åò¾ Ì¢ý ¿¢Æ¨Äì ¦¸¡ñÎõ ¾¡ý ¿¡Æ¢¨¸¸¨Ç «Çó¾¡÷¸û. ¿¡Æ¢>¿¡Æ¢¨¸ = ¯û ШÇô ¦À¡Õû. ¿¡Æ¢¨¸ ÅðÊÄ¢ø ¯ûÇ ¿£÷ «øÄÐ Á½ø ÓØÅÐõ Å¢Øõ §¿Ãõ ¿¡Æ¢¨¸ ±ÉôÀð¼Ð. þó¾ì ¸¡Äò¾¢ø þÐ 24 ÑÏò¾í¸ÙìÌ ´ôÀ¡ÉÐ. þó¾ ¯û ШÇô ¦À¡ÕÇ¢ø ¾¡ý, §¸¡Â¢Ä¢ø ÓÄÅ÷ þÕìÌõ ¯ûÇ¨È Ü¼ ¯û ¿¡Æ¢¨¸ ±ý§È «¨Æì¸ô Àð¼Ð. þó¾ ¿¡Æ¢¨¸ ±ýÛõ ¦º¡ø Á¨Ä¡Çò¾¢ø ¿¡Æ¢¸ ±ýÚõ, ¸ýɼò¾¢ø ¿¡Æ¢§¸ ±ýÚõ «¨Æì¸ô Àð¼Ð. ¿¡Æ¢ì ¸¢½Ú (þÐ ¾¡ý «ö¡ þó¾ì ¸¡ÄòÐô Ò¨Ãì ¸¢½Ú - bore well), ¿¡Æ¢î ¦ºõÒ, ¿¡Æ¢ Á½¢, ¿¡Æ¢§Â¡Î, ¿¡Æ¢ ÅÆ¢ ±ýÈ ¦º¡øġ𺢸¨ÇÔõ þ¨½òÐô À¡÷òÐ «È¢ÂÄ¡õ. ¿¡Æ¢¨¸ ±ýÀ¨¾§Â ¸Ê¨¸ ±ýÚ ¦º¡øÖÅ¡Õõ ¯ñÎ.

¿¡Æ¢¨¸ìÌ «ÎòÐî º¢È¢Â «ÇÅ¢ø ¿¢¨ÁÂõ ±ýÈ «ÄÌ ´ýÚ ¯ñÎ. ¦º¡ü¦À¡Õû «ÇÅ¢ø À¡÷ò¾¡ø «¨¾ þ¨Á츢ýÈ «øÄÐ ¦¿¡Ê츢ýÈ §¿Ãõ ±ýÚ ¾¡ý ¦º¡øÄ ÓÊÔõ. ¬É¡ø «Ð ¿¢¨ÁÂõ ±ýÚ ¾¢Ã¢óÐ, ¦¿¡Ê¨Âì ÌÈ¢ôÀ¾üÌ Á¡È¡¸ô À¢Èú ²üÀðÎ þýÚ ÑÏò¾ò¨¾ì ÌÈ¢òÐ ¿¢ü¸¢ÈÐ. þó¾ô À¢Èú ±¾É¡ø ±ô§À¡Ð ²üÀð¼Ð ±ýÚ Å¢Çí¸Å¢ø¨Ä.

þÉ¢ì ¸¡Äõ, §¿Ãõ, §Å¨Ç, «¨ÁÂõ, º¨ÁÂõ, ÀÕÅõ §À¡ýÈ ¦À¡Ðî ¦º¡ü¸Ç¢ý ¦À¡ÕðÀ¡ð¨¼ô À¡÷ô§À¡õ.

"¦À¡ØÐ ÒÈôÀð¼Ð, ¦À¡ØÐ º¡öó¾Ð" ±ýÛõ §À¡Ð «Ð §¿Ãò¨¾ ÁðÎõ ÌÈ¢ì¸Å¢ø¨Ä; Ýâ¨ÉÔõ ÌȢ츢ÈÐ. §À¡ú¾ø ±ýÈ¡ø À¢Çò¾ø, ¦Åðξø, ¿£ì̾ø ±ýÈ ¦À¡Õû ¯ñÎ. Á¨Ä¡Çò¾¢ø ܼô §À¡ú ±ýÚõ, ¸ýɼò¾¢ø ¦†¡òÐ (§À¡úÐ>§À¡Ð>¦À¡òÐ>¦†¡òÐ) ±ýÚõ, ¦¾Öí¸¢ø ô¦Ã¡òÐ (Ƹà øÃô §À¡Ä¢) ±ýÚõ, ÐÙÅ¢ø ¦À¡÷Ð ±ýÚõ þó¾î ¦º¡ø «¨Æì¸ô ÀÎõ. ¦À¡ØÐ ±ýÈ ¦º¡ø ¦À¡ûÙ¾ø ±ýÛõ Å¢¨É¢ý «Êô À¢Èó¾Ð. ¦À¡ûÙ¾ø ±ýÀÐ À¢ÇôÀ§¾. þÕ¨Çô À¢ÇôÀ¾¡ø ÝâÂý ¦À¡ØÐ ±É «¨Æì¸ô Àð¼¡ý. ¿¡Ç¡Åð¼ò¾¢ø §¿Ãõ ±ýÈ ¦À¡Ð¨ÁôÀ¡ð¨¼Ôõ þó¾ô ¦À¡ØÐ ±ýÈ ¦º¡ø «¨¼ó¾Ð.

«§¾ §À¡Ä ¸øÖ¾ø ±ýÀÐ þÂü¨¸Â¡¸×õ ¦ºÂü¨¸Â¡Öõ ¿¼ìÌõ §¾¡ñξø Å¢¨É¨Âì ÌÈ¢ìÌõ ¦º¡ø. §¾¡ñΞ¡ø À¢Ã¢×, «Ê¿¢Äõ §À¡ýÈ ¦À¡ÕðÀ¡Î¸Ùõ ¯¼ý À¢ýÈÉ. ¸øÄ¢ì ¦¸¡ñ§¼ þÕó¾¡ø «Ð ¸¡ÖÅÐ ±ýÚ µ¨ºÂ¢ø ¿£Ùõ. ¾Á¢Æ¢ø ¿£ðº¢¨Âì ÌÈ¢òÐÅÕõ ÀÄ ¦º¡ü¸û ¿£ð¦¼¡Ä¢ ¦¸¡ñ§¼ þÕ츢ýÈÉ. ¸¡ÄôÀð¼Ð ±ýÀÐ ¯ñ¨Á¢ø ÀûÇô ÀÎŧ¾! ¸¡Äô À¡ð¼Ð ¿£ñ§¼¡ «ý§Èø ¬ú󧾡 þÕìÌõ. þ¨½Â¡¸ þýÛõ þÃñÎ ¦º¡ü¸¨Çî ¦º¡øÄÄ¡õ. ÀûÇô Àð¼Ð ¿£ñÎ §À¡öô À¡ú ±ýÚõ, À¡Æô Àð¼ ¾Äõ À¡ú¾Äõ> À¡¾Äõ> À¡¾¡Çõ ±ýÚõ, ÀÈ¢Âô Àð¼Ð ¿£Ùõ §À¡Ð À¡È¢Â¾¡¸×õ Á¡Úõ.

¸¡Äô Àð¼ Å¡ö(=ÅÆ¢) ¸¡øÅ¡ö. þó¾ô ¦À¡ÕðÀ¡ðÎ ÅÇ÷¢ø ¸¡ø ±ýÈ ¦º¡øÖ째 ¿£ñ¼Ð ±ý§È ¦À¡ÕðÀ¡Î À¢Äò ¦¾¡¼íÌÅÐ þÂü¨¸§Â.

¸øÄô Àð¼ ÀûÇõ ¿£ñÎ ¸¢¼óÐ ¸¡ø ±É ¬ÉÐ §À¡Äì ¸øÄ¢ ±Îì¸ô Àð¼ ¿£ñ¼ àÏõ ¸¡ø ±ý§È ÅÆí¸ô Àð¼Ð. þ¨½Â¡¸ô ÀûÇ¢ ±Îì¸ô Àð¼Ð À¡Çõ ±ýÚõ, ÀÈ¢óÐ ±Îì¸ô Àð¼Ð À¡¨È ±ýÚõ ¦º¡øÄô ¦ÀÚ¸¢È¾øÄÅ¡?

þýÛõ ¦¾¡¼÷¡¸ò ਽ô §À¡ýÈ ¯¼ø ¯ÚôÒõ ¸¡ø ±ý§È ´ôÒ¨Á¡ø ÅÆí¸¢Â¢Õì¸ §ÅñÎõ. þÉ¢ò ¾É¢ò¦¾Îò¾ ਽ §Å¦È¡Õ þ¼ò¾¢ø °ýÚõ §À¡Ð ¸¡Ö¾ø, ¸¡ø§¸¡û ±ý§È ¦º¡øÄô Àð¼Ð. àñ§À¡ø ¯¼õ¨Àò ¾¡íÌõ ¯ÚôÀ¡É ¸¡ø ¯¼õÀ¢ý ¿¡Ä¢ø ´Õ À̾¢¨ÂÔõ ÌÈ¢ò¾Ð. (ÓÊÅ¢ø ¸¡ø ±ýÈ ±ñ¨½Ôõ ÌÈ¢ò¾Ð.) ¸¡ø §À¡ýÈ ¯ÚôÒ Ó측Ģ, ¿¡ü¸¡Ä¢ ±ýÚ Å¨¸ ¦¾Ã¢óÐ «¨Æì¸ô Àð¼Ð. ¸¡Äô Àð¼ (°ýÈô Àð¼) ¸¡Ã½ò¾¡ø ¦¸¡Ê측ø, ¿¡üÈí¸¡ø ±ýÈ ¦º¡øġ𺢸Ùõ ²üÀð¼É. ¿£ñÎ ¦¾¡¼Õõ ¸¡ø §ÁÖõ ¦À¡Õû Ţâ𺢠¦ÀüÚ ÌÊ ÁèÀÔõ ÌÈ¢ò¾Ð.

¸¡Ä¢ý ¦À¡ÕðÀ¡Î «§¾¡Î ¿¢ü¸Å¢ø¨Ä; þýÛõ ¦À¡ÕðÀ¡Î ¦ÀÕ¸¢, ¸¡ø ±ýÛõ ¯¼ø ¯ÚôÒ þÂí̸¢È ¸¡Ã½ò¾¡ø ¸¡Ö¾ø (=«¨º¾ø) ±ýÈ þý¦É¡Õ ÒÆì¸ò¨¾Ôõ §¾¡üÚÅ¢ò¾¢Õ츢ÈÐ. «ó¾ þÂì¸ò¨¾ §À¡ýÚ, ¸¢¨Ç¸Ùõ ÁÃí¸Ùõ «¨ºÅ¾¡ø ¿õ¨Áî ÍüÈ¢ Õì¸¢È ÅÇ¢Áñ¼Äò¾¢ý «¨º¨ÅÔõ ¸¡ø ±ý§È ÀÆó¾Á¢Æý «¨Æò¾¡ý. þôÀÊ «¨ºÔõ ¸¡ø §ÁÖõ иà ®Ú ¦ÀüÚ ¸¡üÚ ±É ¬Â¢üÚ.

¸¡ÖìÌ ¿£ðº¢ ±ýÈ ¦À¡Õû Åó¾À¢ý ¿£ñÎ §À¡É §¿ÃÓõ Ü¼ì ¸¡ø ±ý§È «¨Æì¸ô Àð¼Ð. ¸¡ø ¸¡¨Ä¡¸¢, ¸¡ÄÓõ ¬¸¢ ¦À¡ØÐ §¿Ãõ ±Éô ¦À¡Ð¨Áì ¸Õò¨¾ì ÌÈ¢ò¾Ð.

¦À¦áΠ¦À¨Ãô Ò½÷ìÌí ¸¡Öõ - ¦¾¡ø. 108
±øÄ¡ ±ØòÐï ¦º¡øÖõ ¸¡¨Ä - ¦¾¡ø 83
¸¡Äõ ¾¡§Á ãý¦ÈÉ ¦Á¡Æ¢À - ¦¾¡ø 684

±ýÈ ¦¾¡ø¸¡ôÀ¢Â Åâ¸Ùõ þíÌ ±ñ½¢ô À¡÷ì¸ò ¾ì¸¨Å.
¦Á¡ò¾ò¾¢ø ¸¡Ä¢ý ¦À¡ÕðÀ¡ðÎ ÅÇ÷ Á¢¸ô ¦ÀâÐ; ¸¡Äí¸Ùõ
¿£ñ¼¨Å ¾¡§É!

§¿÷ó¾Ð §¿Ãõ ±ýÚõ ¿¢¸úó¾Ð ¿¢¸ú× ±ýÚõ, «¨Áó¾Ð «¨ÁÂõ/º¨ÁÂõ ±ýÚõ, ¸¡Äò¨¾ô ÀÌòÐ (Å¢ûÇ¢ÂÐ) §Å¨Ç/§Å¨Ä ±ýÚõ, ¦º¡ü¸û ¸¢Ç÷ó¾¾¢ø Å¢ÂôÒ ´ýÚõ þø¨Ä. þó¾ì ¸¡Äò¾¢ø ¸É¢óÐ ÀìÌÅÁ¡É §Å¨Ç§Â, º¨ÁÂõ ±ýÚ «¨Æì¸ô Àθ¢ÈÐ. ºÃ¢Â¡É º¨ÁÂõ ±ýÈ ¦º¡øġ𺢨Âì ¸ÅÉ¢Ôí¸û. «§¾ §À¡Ä ´Õ ¦À¡Õû Ѹ÷째üÈ «Ç× ¸É¢óÐ ÀÕò¾¢ÕìÌõ ¿¢¨Ä ÀÕÅõ ±ý§È «¨Æì¸ô Àθ¢ÈÐ. ´ôÒ¨Á¢ø «ó¾ ¿¢¨Ä «¨Ážü¸¡É §¿ÃÓõ ÀÕÅõ ±ý§È «¨Æì¸ô Àθ¢ÈÐ.

þÉ¢î º¢Ú ¦À¡Øи¨Çì ÌÈ¢ìÌõ ¦º¡ü¸¨Çô À¡÷ô§À¡õ. ´Õ ¿¡¨Ç ¬Ú §À¡Ð¸Ç¡¸ô À¢Ã¢òÐ ´ù¦Å¡Õ §À¡ÐìÌõ 10 ¿¡Æ¢¨¸¸û ±ýÚ ¦¸¡ñÎ, ¸¡¨Ä, À¸ø, ±üÀ¡Î, Á¡¨Ä, ¡Áõ, ¨Å¸¨È («øÄÐ) Å¢ÊÂø ±ýÚõ ¿õÁÅ÷¸û «¨Æò¾¡÷¸û. §Áø¿¡ðÊÉ÷ þôÀÊ ´Õ ¿¡¨Ç ¬Ú À̾¢¸Ç¡¸ô ÀÌò¾Ð þø¨Ä. «§¾ ¦À¡ØÐ morning, noon, evening, night ±ýÈ §ÅÚÀð¼ ¦º¡ü¸¨Çô ÒÆí̸¢È¡÷¸û.

¸¡Ö¾ø ±ýÈ ¦º¡ø °ýÚ¾ø ±ýÈ ¦À¡ÕÇ¢ø ´Õ ¿¡Ç¢ý Ó¾ü º¢Ú¦À¡Ø¨¾ì ÌȢ츢ÈÐ. þó¾ô ¦À¡Ø¾¢ý ¦¾¡¼ì¸ò¾¢ø ÝâÂÉ¢ý ´Ç¢ ¯Ä¸¢ý §Áø °ýÈ¢ì ¦¸¡û¸¢ÈÐ; ¦¸¡ïºõ ¦¸¡ïºÁ¡¸ «Ð þ¼õ À¢ÊòÐì ¦¸¡ûÙ¸¢ÈÐ. ¸ø>¸¡ø>¸¡¨Ä ±ýÚ ¬¸¢ÈÐ. ¸¡¨Ä ±ýÀÐ ¾Á¢ú ÅÆì¸ô ÀÊ ÝâÂý ¸£úÅ¡É¢ø §¾¡ýȢ¾¢ø þÕóÐ 4 Á½¢ §¿Ãõ («¾¡ÅÐ 10 ¿¡Æ¢¨¸) ¦¸¡ñ¼ ´Õ ¦À¡ØÐ.

«Îò¾Ð À¸ø.

Åö ±ýÈ ¾Á¢ú §Å÷ ´Ç¢¨Âì ÌÈ¢ò¾Ð. ÅÂì¸õ, ÅÂí¸ø ±ýÀÉ ´Ç¢¨Âì ÌÈ¢ìÌõ ¦º¡ü¸û. ÅÂÁ£ý ±ýÀÐ ´Ç¢ Á¢Ìó¾ ¯§Ã¡¸¢½¢ Á£¨Éì ÌÈ¢ôÀÐ. þÉ¢, ´Ç¢ À¨¼ò¾ ¸ø Å¢Ãõ. Å¢Ãì ¸ø Ü÷¨Á ¯¨¼Â¾¡¸ «¨ÁóÐ, À¢ý ¸¢Æ¢ì¸ì Üʾ¡¸ þÕôÀ¾¡ø Å¢÷ò¾Ð ¸¢Æ¢ò¾¾¡ÉÐ. Å¢÷ò¾Ð ¦Áöò¾¢Ã¢Å¡ø "ÅÌò¾¾¡¸¢" À¢Ã¢ôÒ ±ýÛõ ¦À¡Õû ¿£ñ¼Ð. À¸Ã ŸÃô §À¡Ä¢Â¢ø ÅÌò¾Ð ÀÌò¾Ð ±ýÚ ¬Ìõ.

´Ç¢¨Âô ÀÌòÐì ¸¢¨¼ò¾ ¿¡Ç¢ý ¿Îô ¦À¡ØÐ À¸ø ±ý§È «¨Æì¸ô Àð¼Ð. À¸Ä¢ý Ó¾Ä¢Õ Á½¢¸û ÓüÀ¸ø ±ýÚõ, À¢ýÉ¢Õ Á½¢¸û À¢üÀ¸ø ±ýÚõ «¨Æì¸ô Àð¼É.. ¿Î§Å ¸ñ½¢¨ÁìÌõ §¿Ãò¾¢ø ÅóÐ §À¡Ìõ ¸¡Äõ ¿ñÀ¸ø (¦ºÈ¢ó¾ À¸ø) ±ý§È «¨Æì¸ô Àð¼Ð. ÀÌ ±ýÛõ ¦º¡øÄÊ ÀÌ>À¸ø>À¡ø = À¢Ã¢× ±ýÈ ¦À¡ÕÇ¢ø ¿£Ùõ. ¿ñÀ¸ø ±ýÀÐ ¦ÅôÀò¾¢ý ¯îº¢ ±ýÀ¾¡ø ¯îº¢ô ¦À¡ØÐ, ¯îº¢ §Å¨Ç ±ýÚõ, ¯Õ츢 ±Ã¢ôÀ¾¡ø ¯ÕÁõ ±ýÚõ «¨ÆôÀÐ ¯ñÎ.

ÝâÂý ¯ÂÃò¾¢ø ¦¾¡í¸¢ þÕôÀ¨¾ áí¸¢ þÕôÀÐ ±ýÚõ ¦º¡øÄ ÓÊÔõ. áí¸÷ ±ýÀÅ÷ ¯ÂÃò¾¢ø ¯ûÇ §¾Å÷. áíÌ ±ýÀÐ ¯îº¢. (¯Â÷ó¾ À¨É ÁÃõ ѸõÒ/ѸíÌ ±ýÚ «¨Æì¸ô ÀÎõ. Ñ¸í¸¢ý ¸¡ö ÑíÌ.) ¬í¸¢Äò¾¢ø noon ±ýÀÐ À¸Ä¢ý ¿Î §¿Ãõ ¾¡§É! À¸ø ±ýÀÐ ¯îº¢ìÌ þÃñÎ Á½¢ ¸Æ¢òÐ Óʸ¢È ÀÕÅõ. «øÖõ À¸Öõ «ÚÀÐ ¿¡Æ¢¨¸ ±ýÀÐ ÀƦÁ¡Æ¢

«ø ±ýÛõ þÃ× ÓôÀÐ ¿¡Æ¢¨¸ ±ýÀÐ §À¡Ä ±ø ±ýÛõ ÝâÂý þÂíÌõ §¿ÃÓõ ÓôÀÐ ¿¡Æ¢¨¸§Â. «ó¾ ±ø Àθ¢ýÈ §¿Ãõ ±üÀ¡Î. þó¾ô ¦À¡ØÐ À¢üÀ¸Ä¢ý 2 Á½¢ §¿Ãõ ¸Æ¢Ôõ ¸½ò¾¢ø ²üÀθ¢ýÈ ¦À¡ØÐ. þó¾ô ¦À¡Ø¾¢ý þÚ¾¢Â¢ø ÝâÂý º¡ö¸¢È¡ý. «¾É¡ø þó¾ô ¦À¡ØÐ º¡Ôí¸¡Äõ ±ýÚõ «¨Æì¸ô Àð¼Ð. º¡Ôõ ¦À¡ØÐ º¡Ôó¾Ãõ ±ýÚõ «¨Æì¸ô Àð¼Ð. ¾ÕÅÐ ±ýÀÐ Å¡öôÀÐ; ¾Õ½õ ±ýÀÐõ Å¡öô§À.

ÀÆó¾Á¢Æ¢ø º¢Ä Ш½ Å¢¨É¸û ¯ñÎ «¨Å ¡úôÀ¡½ò¾Á¢ú, Á¨Ä¡Çõ §À¡ýÈ ÅüÈ¢ø þýÛõ ¬Ù¨¸Â¢ø ¯ûǨÅ. "±ÉìÌ þ¨¾ «È¢Âò ¾ÕÅ£÷¸Ç¡?" þó¾ š츢ø ¾Õ¾ø ±ýÀРШ½Å¢¨É. «¨¾ô §À¡Ä "«ôÀÊ ÅÃî ¦ºö¨¸Â¢§Ä ¿¡ý À¡÷ò§¾ý" ±ýÛõ ¬ðº¢¨Â §º¡Æ÷¸Ç¢ý þ¨¼ì ¸¡Äì ¸ø¦ÅðÎì¸Ç¢ø ÀÆ¸ì ¸¡½Ä¡õ. "ÅÃî ¦ºö¨¸Â¢§Ä" ±ýÀÐ ¾ïº¡ç÷ò ¾Á¢Æ¢Öõ, À¡÷ôÀÉ÷ ÅÆ츢Öõ "ÅÃ" ±ý§È À¢Öõ. þÐ §À¡Ä "ÝâÂý º¡Âî ¦ºö¨¸Â¢§Ä" "ÝâÂý º¡Â" " ÝâÂý º¡ö¸¢È" ±ýÚõ §ÀîÍ ÅÆ츢ø Á¡Úõ. þ¨¾ ¡§Ã¡ ż¦Á¡Æ¢ì ¸¡¾Ä÷ º¡ö¸¢Ã𨺠±ýÚ ´Ä¢ ¦ÀÂ÷ì¸ ¿¡õ ÁÂí¸¢ º¡Ôí¸¡Äõ ±ýÈ ¦º¡ø§Ä ż¦Á¡Æ¢ ±ýÚ ¾ÅÈ¡¸ ¯½÷óÐ ¸¢¼ì¸¢§È¡õ.

ÝâÂý º¡öó¾ À¢ý þÕÙõ ´Ç¢Ôõ ÓÂí¸¢ì ¸¢¼ì¸¢ÈÐ; À¢ý ÁÂí¸¢ì ¸¢¼ì¸¢ÈÐ. Óû>Óö>ÓÂíÌ>ÁÂíÌ ±ýÀÐ ¦º¡üÀ¢ÈôÀ¢ý ÅÆ¢ Ó¨È.
ÁÂóÐ ¸¢¼ó¾ Å¢¨É ÁÂÖ¾ø ±ýÚ ¦º¡øÄô ¦ÀÚõ. ÁÂø>Á¡ø ±ýÚõ
¿£Ùõ. Á¡Ö¾ø = ÁÂí̾ø. ÁÂí¸¢Â Åñ½õ ¦¸¡ñ¼¾¡ø ¾¡ý Å¢ñ½Åý Á¡§Â¡ý ±Éô Àθ¢È¡ý. Á¡ø ±ýÚõ ¦º¡øÄô Àθ¢È¡ý. À¸Öõ þÃ×õ ¸ÄìÌõ §Å¨Ç Á¡¨Ä §¿Ãõ ±ý§È ¦º¡øÄô Àθ¢ÈÐ. þ§¾ §À¡Ä ÀÄ ÁÄ÷¸û ¸ÄóÐ ¦¾¡Îò¾ ¦¾¡¨¼ Á¡¨Ä; À¢ýÉ¡ø ´§Ã ÁÄáø ¦¾¡Îì¸ô Àð¼Ðõ Á¡¨Ä ±ý§È ¦º¡øÄô Àð¼Ð. ÁÂí¸ø §¿Ãõ §ÀîÍ ÅÆ츢ø Áºí¸ø, ÁºíÌõ ¦À¡ØÐ, Áºñ¨¼, ÁÂñ¨¼ ±ý¦ÈøÄ¡õ «¨Æì¸ô ¦ÀÚõ.

þÃ×õ À¸Öõ ¦À¡Õóи¢ýÈ Á¡¨Ä¨Â «ó¾¢ ±ýÚõ ¦º¡øÖÅÐ ¯ñÎ. «ó¾¢>ºó¾¢. «òоø = ´ðξø, ¦À¡Õò¾¢ò ¨¾ò¾ø, «ó¾¢ò¾ø = ¦¿Õí̾ø Üξø, ´ýÚ §º÷¾ø. þó¾î ¦º¡øÄ¢ý À¢Èô¨À ¯õ> ¯óÐ> «óÐ> «ó¾¢ ±ýÚ ÜÚÅ÷. þ¨¾ô §À¡Ä ¸¡¨Ä §¿Ãò¾¢üÌî ºüÚÓý ¯ûÇ §¿Ãõ ¸¡¨Ä «ó¾¢ þÐ ÓýÉó¾¢, ¦ÅûÇó¾¢ ±ýÚõ
Á¡¨Ä «ó¾¢ À¢ýÉó¾¢, ¦ºùÅó¾¢ ±ýÚõ «¨Æì¸ô ¦ÀÚõ. þó¾î ¦ºùÅó¾¢ §¿Ãò¾¢ø «§¾ Åñ½ò¾¢ø âìÌõ â¨Åî ¦ºùÅó¾¢ôâ ±ý§È ¿õ Óý§É¡÷ «¨Æò¾É÷. "«ó¾¢ì¸¨¼, «ó¾¢ì¸¡ôÒ, «ó¾¢ÁøÄ¢¨¸, «ó¾¢ Åñ½ý, «ó¾¢ §Å¨Ç" ±ýÈ ¦º¡øġ𺢸¨ÇÔõ µ÷óÐ «È¢ÂÄ¡õ.

«ó¾¢ ±ýÀÐ §¿Ãí¸û ÜÎŨ¾ ÁðÎõ «øÄ¡Ð Óò¦¾Õì¸û ÜÎõ þ¼ò¨¾Ôõ ¦À¡Õû Å¢Ã¢× ¦¸¡ñÎ ÌÈ¢ò¾Ð.

"«ó¾¢Ôõ ºÐì¸Óõ ¬Å½ Å£¾¢Ôõ - º¢Äô 14.213
ºÐì¸Óõ ºó¾¢Ôõ" ¾¢ÕÓÕÌ 225

±ýÈ ±ÎòÐì ¸¡ðÎì¸û þ¨¾ì ¸¡ðÎõ.

þôÀÊò ¦¾Õì¸û §¿÷ÅÐ ºóÐ ±ýÚõ ºó¾¢ôÒ ±ýÚõ «¨Æì¸ô Àð¼Ð. ÀÄÕõ ´Õ ÌÈ¢ôÀ¢ð¼ ¿¡Ç¢ø ÜÊ Àñ¼Á¡üÚî ¦ºöÔõ þ¼õ ºó¨¾ ±ý§È «¨Æì¸ô Àð¼Ð.

¿¡õ «ó¾¢¨Â þôÀÊô À¸Öõ þÃ×õ §¿÷¸¢ýÈ ¦À¡ØÐ ±ýÚ ¦º¡øÖ¸¢ýÈ §À¡Ð, §Á¨ÄÂ÷ evening ±ýÈ ¦º¡ø¨Ä ÝâÂý «¨Á¸¢ýÈ, «¨Å¸¢ýÈ «Å¢¸¢ýÈ §¿Ãõ ±ýÈ ¦À¡ÕÇ¢§Ä§Â ÒÆíÌŨ¾ ±ñ½¢ô À¡÷ì¸ §ÅñÎõ.

þÉ¢, þó¾ì ¸¡Äò¾¢ø ¿¡õ ¦¸¡ûÙõ ¸¡Äô À¢Èú: Á¡¨Ä ±ýÀÐ ¬Ú Á½¢ìÌò ¦¾¡¼í¸¢ 10 Á½¢ìÌ Óʸ¢ÈÐ. ¬É¡ø À¢Èú¡¸ ²§¾¡ 4 Á½¢ìÌò ¦¾¡¼íÌ¢¸¢ÈÐ ±ýÚ ÀÄÕõ ¾ÅÈ¡¸ì ¦¸¡ûÙ¸¢§È¡õ. þ¾üÌì ¸¡Ã½õ ±üÀ¡Î ±ýÈ §Å¨Ç¨Â§Â ¿õÁ¢ø ÀÄ÷ ÁÈó¾Ð ¾¡ý. þ¾¢ø §Á¨ÄÂ÷ ºÃ¢Â¡¸ þÕ츢ýÈÉ÷. We will meet in the evening during the dinner" ±ýÛõ §À¡Ð §¿Ãô À¢Èú ¸¢¨¼Â¡Ð.

Á¡¨ÄìÌ «Îò¾ ¦À¡ØР¡Áõ. "¡" ±ýÛõ §ÅÕìÌ þÕû, ¸Õ¨Á ±ý§È ¦À¡Õû. ¡>¡õ>¡Áõ = þÃ× ±ý§È «Ð ŢâÔõ. ¡ ÁÃõ ÀüÈ¢î ºí¸ þÄ츢Âí¸û ¦ÀâÐõ ¦º¡øÖ¸¢ýÈÉ. ¡ ÁÃí¸û ¿¢¨Èó¾ ¾£× ¡Ÿõ «Ð ż¦Á¡Æ¢ô ÀÖì¸Ä¢ø ƒ¡Å¸õ ±ýÚ þýÚ «¨Æì¸ô Àθ¢ÈÐ. ¡¨É, ¡Î, ²Éõ, ¬ó¨¾, ¿¡¸õ, ¿¡Åø, ¬õÀ¢, ¡Ú, ÂÁý, ¬Âõ, ¬Äõ ¦À¡ýÈ ¦º¡ü¸û ±øÄ¡õ ¸Õ¨Áì ¸Õò¾¢ø ¡ ±ýÈ §Åâø þÕóÐ §¾¡ýȢ¨ŧÂ.

¿¡û ±ýÈ ¦º¡ø§Ä ӾĢø þèÅì ÌÈ¢ìÌõ ¦À¡ÕÇ¢ø ¡> ¡«ø> ¡ø> »¡ø> »¡û> ¿¡û ±ýÚ «¨Áó¾Ð. «¨Ã¿¡û ±ýÀÐ ´Õ ¸¡Äò¾¢ø ¿ûÇ¢Ã×, «¨Ã¢Ã× ±ýÀ¨¾§Â ÌÈ¢ò¾Ð. À¡ø+¿¡û = À¡É¡û ±ýÈ ¦º¡øÖõ, ¿Î ¿¡û ±ýÈ ¦º¡øÖõ þ§¾ §À¡Ä À¡¾¢þÃ×, ¿Î þÃ× ±ýÀ¨¾§Â ÌÈ¢ò¾É. ¡Áõ ±ýÀРż¦Á¡Æ¢ô ÀÖì¸Ä¢ø ¡Áõ> º¢Â¡Áõ> ƒ¡Áõ ±ýÚ Á¡Úõ. º¡Á측Ãý, º¡Á측Åø, º¡Á째¡Æ¢ §À¡ýȨŠ§ÀîÍ ÅÆ츢ø ¯ûÇ ¦º¡ü¸û.

¡Áõ ±ýÀÐ þÃ× 10 ø þÕóÐ ¿¡ÖÁ½¢ §¿Ãõ ¿£ñÊÕôÀÐ. À¢ýÉ¡Ç¢ø ÓØ þèÅÔ§Á ( ¬È¢ø þÕóÐ ¬Ú ŨÃ) ¡Áõ ±ýÚ ¦º¡øÄò ¾¨Äô ÀðÎ Á¡¨Ä¡Áõ, þ¨¼Â¡Áõ, ¨Å¸¨È¡Áõ ±ýÈ ãýÚ À̾¢¸û ŨÃÂÚì¸ô Àð¼É. ¿îº¢É¡÷츢ɢÂ÷ ¸¡Äò¾¢ø þÃ× 12 Á½¢Ôõ ¿¡ýÌ À̾¢¸Ç¡¸ì ¸Õ¾ô ÀðÎ Ó¾ø ¡Áõ, þÃñ¼¡õ ¡Áõ, ãýÈ¡õ ¡Áõ, ¿¡Ä¡õ ¡Áõ ±ýÈ À¢Ã¢×¸û §¾¡ýÈ¢É.

¸¨¼º¢ô ¦À¡ØÐ þÃñÎ ¦ÀÂ÷¸Ç¡ø «¨Æì¸ô ÀðÊÕ츢ÈÐ. þó¾ô ¦À¡Ø¾¢ý ÓÊÅ¢ø ¾¡ý ¸¾¢ÃÅý ±Ø¸¢È¡ý. ¸¾¢ÃÅý ÅÃÅ¡ø «Ê Å¡Éõ ¦ÅÙ츢ÈÐ. ¦Åû>¦ÅÙ=¦Åñ¨ÁÂ¡Ì ±ýÚõ ¦ÅÇ¢ò¾ø = ¦Åñ½¢Èí ¦¸¡ûÙ¾ø ±ýÚõ ¦À¡Õû ¦¸¡Ù¸¢ýÈÉ. ¦ÅÇ¢>¦ÅÊ = Å¢Ê ±ýÚ ÀÖì¸Ä¢ø §ÅÚÀÎõ. Å¢ÊÂø ±ýÀÐ ¦ÅÙôÀ§¾. þôÀÊ ´Ç¢Â¢ø þÕóÐ ¦ÀÂâð¼Ð Å¢ÊÂø; Á¡È¡¸ þÕÇ¢ø þÕóÐ ¦ÀÂâð¼Ð ¨Å¸¨È.
¨ÅÌÚ>¨Ą̊È>¨ÅŸ¨È. ¨Å ±ýÀÐ þíÌ þըǧ ÌȢ츢ÈÐ. ¨ÅÌõ þÕû ̨ÈóÐ ÅÕõ þÚ¾¢ì ¸¡Äõ ¨Ą̊Èì ¸¡Äõ . þ¾üÌô À¢ý ´Õ ¿¡Ç¢ø þÕû ¸¢¨¼Â¡Ð. À¢ý ÁÚ ¿¡û À¢ÈóРŢÎõ ±É§Å þÐ ¨Ą̊È. §Á¨ÄÂÕõ ¨Á¢ÕðÎ «ÚÌõ ¸¡Äõ ±ýÈ ¦À¡ÕÇ¢§Ä§Â (Á¡ö+«ÚÌ =Á¡ÂÚÌ>Á¡ÚÌ) morgan>morn>morning ±ýÈ ¦º¡ø¨Ä ¬Ù¸¢È¡÷¸û.

þó¾î º¢Ú ¦À¡Øи¨Ç «ó¾ó¾ô ¦À¡ÕÇ¢ø ÒÆí¸ò ¦¾¡¼í¸¢É¡ø ¸¡Äô À¢Èú ̨ÈÔõ. ¾Á¢Æ÷¸û ¸¡Äõ ÀüÈ¢ «ì¸¨È¢øÄ¡¾Å÷¸û ±ýÈ þó¾ì ¸¡Äô ¦À¡ÐÅ¡É ¸Õò¨¾ Á¡üڧš§Á! ±ýÉ ¦º¡ø¸¢È£÷¸û?

ÓÊôÀ¾üÌ Óý, º¢Ú ¦À¡ØÐ ´ýÈ¢üÌ ¦ÀÕﺢò¾¢Ãɡâý ÜȢ ¯Å¨Á¨Â þíÌ ±ÎòÐî ¦º¡øÄ¡Áø þÕì¸ ÓÊÂÅ¢ø¨Ä.
"¸ø¦ÄÈ¢ ¸ÕŢ¢ý ӨɢɢýÚ ¯ÕÅ¢ô §À¡Ìõ º¢Ú ¸ø¨Äô §À¡Ä Å¡ú쨸¢ý Å¢¨ºôÒ ´Õ «Ç× Àð¼ º¢Ú ¦À¡Ø§¾"
Å¡ú쨸§Â «ùÅª× ¾¡í¸. "º÷÷÷÷÷÷........"

þ¨ÈÅý ¯ñ¨Á¨Â «Å÷ þó¾ô À¡¼Ä¢ø ¦º¡øĢ¢ÕìÌõ ¸ÕòÐ ¯½÷óÐ «È¢Â §ÅñÊÂÐ.
----------------------------------------------------------------------------------------------
±Åý¦¸¡ø «È¢Ìõ

±Åý¦¸¡ø «È¢Ìõ þ¨ÈÂÅý ¸¢¼ì¨¸!
¸ÅñÓ¸òÐ ¯ÕŢ º¢Ú¸ø §À¡Ä
Å¢¨ºô§À «ÇÅ¢¨¼ô ¦À¡Ø§¾! Å¢¨É§Â
¿¨ºÂÇ Å¢§É; ¿Ä¢¾Öõ ¦ÁÄ¢¾Öõ
«¾Ûð À𼠨Š¦À¡È¢ ÅÆ¢Â!
¦ºùÅ¢¾¢ý «¨Á¡ ³õ¦À¡È¢ Ó¨ÉôÒõ
±ø¨ÄÔû Å¡íÌõ «È¢Å¢ý ¬É!
þ¨Å¦¸¡Î ¦¾Ç¢§Å þ¨ÈÂÅý ¯ñ¨Á!
«Åý ¾¢Èø §Áü§È «ñ¼õ;
«Å¢ú¾Öõ ÌÅ¢¾Öõ «Ã¢Ð ÁüÚ «È¢§Å!

-áÈ¡º¢Ã¢Âõ - 31

¦À¡Æ¢ôÒ:

þ¨ÈÅÉ¢ý þÕ쨸¨Â ±Å§Ã «È¢ÌÅ÷? ¸ø¦ÄÈ¢ ¸ÕŢ¢ý ӨɢɢýÚ ¯ÕÅ¢ô §À¡Ìõ º¢Ú ¸ø¨Äô §À¡Öõ Å¡ú쨸¢ý Å¢¨ºôÒ µ÷ «Ç× À¡¼ º¢Ú ¦À¡Ø§¾. «ùÅ¢¨¼ô ¦À¡Ø¾¢ø ¦ºöÂô ¦ÀÚõ Å¢¨É§Â¡, ¯ûÇòÐ ±Øó¾ Å¢ÕôÀò¨¾ô ¦À¡Õò¾Ð. ¯¼ø, ¯ûÇ ¿Ä¢×¸Ùõ, ¦ÁĢ׸Ùõ «ùÅ¢ÕôÀò¾¢ý ¯ûǼíÌÅÉ. «ó ¿Ä¢×õ ¦ÁÄ¢×õ ¯ûÇ¼í¸¢Â Å¢ÕôÀÓõ, Å¢¨ÉÔõ ¯¼Ä¢ý ³õ¦À¡È¢¸¨Ç š¡¸ì ¦¸¡ñ¼É. ´ýÚ즸¡ýÚ §ÁÄ×õ ¾¡Æ×õ ¬¸î ¦ºôÀÓÈ «¨Á¡¾ «ù¨Åõ¦À¡È¢¸Ùõ ¾õÓý Ó¨ÉòÐ ¿¢üÀ¢Ûõ, «ÅüÈ¢ý «È¢¾¢È§É¡ µ÷ ±ø¨ÄÔû Å¡íÌõ «Çר¼ÂÐ. þÂøÅÉ×õ þÂÄ¡¾É×õ ¬¸¢Â þÅü¨Èì ¦¸¡ñξ¡ý þ¨ÈÅÉ¢ý ¯ñ¨Á ¦¾Ç¢Âô ¦ÀÚ¾ø §ÅñÎõ «ò¾Ì þ¨ÈÅÉ¢ý ´Ç¢Â¢ý §ÁÖõ ÅĢ¢ý §ÁÖõ «Ç¡Å¢ ¿¢üÀ¨Å¾¡õ þù×ĸ ¯Õñ¨¼Ôõ þЧÀ¡ø À¢È×õ. «ÅüÈ¢ý ÁÄ÷¡¸¢Â §¾¡üÈò¨¾Ôõ, ÜõҾġ¸¢Â ´Îì¸ò¨¾Ôõ «È¢ÅÐ «Ã¢ÂÐ; þÂÄ¡¾Ð.

ŢâôÒ:
þôÀ¡¼ø ÒÈòШȨÂî º¡÷ó¾Ð.

«¸î¦ºÕìÌõ «È¢×î ¦ºÕìÌõ Å¢¨ÉÕìÌõ Á¢ÌóÐ «ÕÙõ, ¦ÁöÂÈ¢×õ «¼ì¸Óõ ̨Èó¾ÅÕõ ¾ü¸¡ÄòÐ þ¨È¨Á ¦À¡ÐǢ þÂü¨¸ò ¾ý¨Á¢¨É ÁÈóÐ Å¡Øõ Á¡ó¾ ¯Â¢÷¸ÙìÌ ¯û¦Ç¡Ç¢ ¦¸¡Ùò¾¢ ¯Â¢÷ þÂì¸õ º¢Èì¸ì ÜȢ¾¡Ìõ þôÀ¡ðÎ.

þôÀ¡¼ø þ¨Èô¦À¡ÕÇ¢ý þÕôÒ ¿¢¨Ä ÀüÈ¢ò ¦¾Ç¢ÂŢġ¾¡÷ìÌõ ¦¾Ç¢ó¾¡÷ô §À¡Äô À¢¾üÚ¿÷ìÌõ ¯Ä¸¢Âø ÜÈ¢ «È¢Å¢ý ¾ý¨Á¨ÂÔõ «È¢Âô ¦ÀÚõ ¦À¡ÕÇ¢ý Ññ¨Á¨ÂÔõ ÒÄôÀÎòО¡Ìõ.

þÐ ¦À¡ÐÅ¢Âø ±ý ¾¢¨½Ôõ ÓЦÁ¡Æ¢ì ¸¡ïº¢ ±ý ШÈÔÁ¡õ.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------

காலங்கள் - 3

3. ஆட்டமும், பொழுதும்

"ஆடிய ஆட்டம் என்ன?' என்ற கேள்வியைக் கிளப்பி

"வீடுவரை உறவு வீதி வரை மனைவி
காடுவரை பிள்ளை கடைசி வரை யாரோ?"

என்றொரு திரைப் பாட்டைக் கண்ணதாசன் எழுதியிருப்பார். அவர் மனிதன் ஆடிய ஆட்டத்தையும் தேடிய செல்வத்தையும் பற்றிக் கேள்வி எழுப்புகிறார். நாம் "வாழ்ந்து கொண்டிருக்கும் புவியின் ஆட்டம் எப்படி?" என்று கேள்வி எழுப்புகிறோம். நெற்றாட்டம், கிறுவாட்டம், வலயம், உருட்டு என்ற எல்லா இயக்கங்களும் நின்று போனால் புவியாட்டம் என்னவாகும்?

" என்னங்க நீங்க, இது தெரியாதா? போயே போச்சு; போயிந்தி, சுக்குச் சுக்காகச் சிதறிப் போகும்."

இதுதான் நிலைமை என்றால், தன்னை இருத்திக் கொள்ளத்தான் இவ்வளவு ஆட்டம் போடுகிறதா இந்தப் புவி? இதைப் புரிந்து கொள்ள ஒவ்வொரு இயக்கத்தையும் முகமையானதில் இருந்து மற்றவற்றைப் பொருத்திப் பார்ப்போம். 

மேலே உள்ள நான்கு இயக்கங்களில் முதலில் நாம் உடனே உணருகிற இயக்கம் உருட்டல். இதுதான் பெரியுதி (priority) கொண்ட இயக்கம். இந்த இயக்கத்தின் போது புவிக் கோளத்தின் ஒரு பகுதி பகலில் ஒளிவாங்கிக் கொண்டிருக்க இன்னொரு பக்கம் இருளில் அமிழ்ந்து கொண்டிருக்கிறது. குறிப்பிட்ட நேரம் கழித்து பகலாய் இருந்த பகுதி இருளாகி, இருள் பகலாகிறது. உருட்டல் நின்று போனால், பகல் பகலேதான், இருள் இருளே தான். இருள் உள்ள பகுதியில் உயிரே எழுந்திருக்காது. ஒளியுள்ள பகுதியில் உயிரெழுந்தாலும் அழிந்து போயிருக்கும். மொத்தத்தில் இன்று நாம் அறிந்த நிலவைப் போலப் புவியும் வறண்டு உயிரற்றுக் கிடக்கும்.

அப்புறம் நாமாவது ஒன்றாவது? நாம் யார்க்குமே குடியல்லோம்! புவி உருட்டல் என்பது அவ்வளவு அடிப்படையான நம் உயிருக்கே அடிப்படையான இயக்கம்.

இனி உருட்டல் இருந்து வலயம் நின்று போனது என்று வைத்துக் கொள்ளுவோம். சூரியனின் ஈர்ப்பு புவியை என்றோ இழுத்து இனிதே முயங்கிக் கொண்டிருக்கும்.

"வீழும் இருவர்க்கு இனிதே வளியிடை
போழப் படா முயக்கு"

ன்று வள்ளுவன் சொல்லும் உவமை இங்கு அப்படியே பொருந்தும். இந்த முயக்கு நடப்பதற்கு முன், ஒரு சில ஆண்டுகளே இந்தப் புவி இருந்திருக்கும். அந்த ஆண்டுகள் எத்தனை? அதற்குள் உயிர் எழுந்திருக்குமா? மனிதன் தோன்றுவதற்கு சாற்றுக் கூறுகள் உண்டா? இத்தகைய கேள்விகள் எல்லாம் இந்தக் கட்டில் (case; வழக்கறிஞர்கள் கேஸ்கட்டு என்று சொல்கிறார்களே அது நடுச் செண்டர் போல இரு பிறப்பி இரட்டைக் கிளவி) கற்பனைதான்.

தவிர புவி வலயம் ஒரு நீள்வட்டம். அதில் சூரியன் ஒரு குவியம் என்று சொன்னோம் அல்லவா? சூரியனில் இருந்து புவியின் தூரத்தை அளந்தோம் என்றால் மிகக் குறைந்த தூரம் உள்ளதுதான் வேனில் முடங்கல்; மிகக் கூடிய தூரம் உள்ளது தான் பனி முடங்கல்; இந்த இரண்டிற்கும் நடுப்பட்ட காலத்தில் தான் இரு ஒக்க நாள்கள் (பகலும் இரவும் ஒரே பொழுது கொண்ட நாட்கள்). அவற்றை மேழ விழு என்றும் துலை விழு என்றும் கூறினோம். இந்த நான்கு நாட்களையும் வைத்தே மேலையர் பருவத்தைக் கணிக்கிறார்கள்.

மேலையரின் வானியல் அறிவிலும், வடவரின் வானியல் அறிவிலும் தமிழரின் கருத்துக்கள் ஊடுறுவிக் கிடக்கின்றன என்றே ஆழ்ந்து படிக்கும் போது புலப்படுகிறது. அதற்குப் பெரும்பொழுதுகளின் பெயர்களே சான்றாக இருக்கின்றன. கொஞ்சம் பார்ப்போமே!

பனி முடங்கலில் வாடைக் காலம் தொடங்குகிறது. வடக்கே இருந்து வருவது வாடை. இது வடந்தை என்றும் வடந்தல் என்றும் தமிழில் சொல்லப் பெறும். வடந்தைக் காற்று குளிர் காற்று. இந்தையிரோப்பிய மாந்தன் தெற்கிருந்து தான் வடக்கே போயிருக்க வேண்டும் என்று சொல்லுவதற்கு வடந்தல்>vadanther>vidanther>winther>winter என்பதும் ஒரு காரணம்.

அடுத்து மேழ விழுவில் பசந்தம் தொடங்குகிறது. (பசுமைக் காலம் வசந்தம் என்று பலுக்கப் பட்டதால் வடமொழியென மயங்கி நிற்கிறோம்.) ஆங்கிலத்தில் பொங்கு என்று சொல்கிறார்கள். ஆடிப் பெருக்கு என்று வெள்ளப் பெருக்கை நாம் சொல்கிறோம் இல்லையா? அது போல இயற்கை திடீரென்று பெருகிப் பொங்குகிறதாம். பொங்கு என்பது இந்தையிரோப்பிய வழக்கப் படி பொங்கு>prong>prung>pring>spring என்றாகும்.

வேனில் முடங்கலில் வெம்மைக் காலம் தொடங்குகிறது. வெம்மல் காலம் கோடைக் காலம். வெம்மல் இந்தையிரோப்பியப் பழக்கப் படி ஸகரம் சேர்த்து swemmer>summer என்றாகும்.

மீண்டும் துலை விழுவில் உதிர் காலம் என்னும் இலைகள் அவிழும் காலம் தொடங்குகிறது. இந்தையிரோப்பியத்தில் அவிழும்>அவுதும்>autumn என்று ஆகும்.

இந்த வட்டத்தில் ஒவ்வொரு பருவமும் கிட்டத்தட்டத் தொண்ணூறு நாட்கள் வரும்.

தமிழர்கள் இன்னொரு விதமாக பருவங்களை இரண்டிரண்டு மாதங்களாக இருது (ருது என்று வடமொழிப் படுத்தப் படும்) எனப் பார்த்தார்கள். இதில் முடங்கல்களைப் பெரிதாகக் கருதவில்லை. அதை ஒரு கணுத்துவமாகவே (continuum) பார்த்தார்கள். இந்த முறையில் ஆறு பருவங்கள் கொள்ளப் பெறும். நான் இங்கே சந்திரமான மாதங்களை வைத்துச் சொல்லுகிறேன். (வெவ்வேறு வகையான மாதங்களைப் பற்றி அடுத்து வரும் பகுதிகளில் பார்ப்போம்.)

இளவேனில் = சித்திரை, வைகாசி
முதுவேனில் = ஆனி, ஆடி
கார் = ஆவணி, புரட்டாசி
கூதிர் = ஐப்பசி, கார்த்திகை
முன்பனி = மார்கழி, தை
பின்பனி = மாசி, பங்குனி

மேலே வேனில் என்பதற்குப் பொருள் சொல்ல வேண்டாம் என்று எண்ணுகிறேன்.

கார் என்பது கரிய முகிலையும், முகில் பொழியும் மழையையும், மழைக் காலத்தையும் குறிக்கும். கார் = மழைக் காலம், ஆவணி தொடக்கம் என்பது இரண்டாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன் புவி மேழவோரைக்கு நேரே இருந்த போது மிகச் சரியாக இருந்தது. இந்தக் காலத்தில் புவியின் கிறுவாட்டம் நம்மை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக மீனவோரைக்கு நேரே கொண்டு சேர்த்த காரணத்தால் பழந்தமிழ்க் காலங்கள் மாறி வருகின்றன. ஆவணியின் தொடக்கத்தில் வரவேண்டிய மழை ஆடி பதினெட்டிலேயே வந்து விடுகிறது. எப்படி பசந்த காலத் தொடக்கம் சித்திரை முதலுக்கு(ஏப்ரல் 14-ற்கு)ப் பதிலாக மார்ச்சு 21/22 க்கே வந்து விடுகிறதோ அது போலத் தான் இந்த மாற்றத்தையும் கொள்ள வேண்டும்.

கூதிர் என்பதை நம்மில் பலர் கூதற்காலம் என்று எண்ணிக் கொள்கிறோம். அது கருத்துப் பிழை. சில அகரமுதலிகளிலும் அப்படி வந்து விட்டது. அதுதான் சரியென்றால் காலங்களை உணர்வது தவறென்று ஆகிவிடும். அப்புறம் முன்பனி, பின்பனி எதற்கு? இலைகள் கூர்ந்து கொள்ளுகிற, மூடிக் கொள்ளுகிற, உதிர்ந்து கொள்ளுகிற காலம் கூதிர்க் காலம். குதிர் என்பது கூம்பிக் கிடப்பது. கூர்ந்தது கூலம் = விதை; கூர்ந்து கொட்டிக் கிடக்கும் குப்பையைக் கூளம் என்று சொல்கிறோமே, இவையெல்லாம் தொடர்புள்ள சொற்கள்.

பனிக் காலம் என்பது அப்பொழுது உள்ள குளிரால் காலை நேரத்தில் காற்றில் உள்ள ஈரம் துளிகளாய் மாறிப் பலவாகிக் கிடப்பதையே குறிக்கும். பல் பலவாகும். பன்னாகவும் ஆகும்.

"மின்னும் பின்னும் பன்னும் கன்னும்
அந்நாற் சொல்லும் தொழிற்பெயர் இயல"

என்பது தொல்காப்பியம். பன்னிப் பன்னிப் பேசுதல் என்பது பலவாறாகப் பேசுதல், பன்னுதல் பனித்தலாக நீளும். பனி என்பது ஆங்கில dew விற்குச் சரிசமமானது.

இனி வடமொழி வழியான பருவப் பெயர்களைப் பார்ப்போம்.

முதலில் வருவது மேழ விழுவில் தொடங்கும் பசந்த இருது. இது வடமொழியில் வசந்த ருது என்று வரும்.

அடுத்தது கரும இருது. வெய்யிலில் கருத்துவிட்டான் என்று சொல்கிறோம் இல்லையா? முதுவேனில் கருக்க வைக்கும். கரும>grishma; கருநன்>Krishnan ஆனது போல.

மூன்றாவது வழிய இருது; மழை பொழிகிறது; வழிகிறது. வழி>varshi

நான்காவது இலை உதிர்ந்து சொரிகின்ற காலம் சொரிதற் காலம். சொரிதல்>sharad

ஐந்தாவது பருவம் பனித் துகள்கள்  பலவாகி அவை குமிந்து கிடக்கும் காலம் = குமையும் காலம். குமியும் பனித்துகள் ஒவ்வொன்றும் குமம்* என்று சொல்லப் படும். குமம்* >  உமம்>  இமம் = பனித் துகள் என்பது அடுத்த வளர்ச்சி. குமஞ் சேர்ந்து கிடக்கும் மலை குமய மலை = பனி(த்துகள்)  மலை. தமிழில் இமய மலை என்போம். குமய மலை சங்கதத்தில் ஹிமயம் ஆகும். குமைந்த இருது = பனித்துகள் பெய்யும் இரு மாதக் காலம். இது hemantha rtu என்று சங்கதத்தில் வரும். 

ஆறாவது பருவம் சிதறல் பருவம்; பனிச் சிதறல் கொஞ்சம் கொஞ்சமாகச் சிதறிக் குறைகிறது. சிதற இருது> sisira rtu.

மற்ற இந்தையிரொப்பியர் எல்லாம் நாலு பருவம் பற்றிப் பேசிக் கொண்டிருக்க, வடமொழியாளர் மட்டும் தமிழரின் ஆறுபருவங்கள் பேசுவது விந்தையானது. ஆனால் நாலு பருவம், ஆறு பருவம் அந்தப் பெயர்களின் பொருள்கள் எல்லாமே நாவலந்தீவின் அடிப்படையில் வைத்துப் பார்த்தால் தான் பொருள் சரியாக விளங்குகின்றன.

இந்தப் பருவங்கள் வட்டமாக வந்து கொண்டே இருக்கின்றன. இரவு பகலாகிறது; பகல் இரவாகிறது. இந்தப் பெரும்பொழுதுகள் போலவே சிறுபொழுதுகளையும் நாலாகவும், ஆறாகவும் பகுக்கலாம். அதை அடுத்த முறை பார்ப்போம்.

பகலையும், நிழலையையும் வைத்து பாவலர் ஏறு பெருஞ்சித்திரனார் ஒரு குமுகவியற் கருத்தைக் கூறுவதைப் படியுங்கள்.

----------------------------------------------------------------------
பெறும் பெற்றி

நிலமுதுகு ஒருபுறம் நீடிய நிழலும்
பலகதிர் ஓடிய பகலும் போல
உளவோர் உண்மையும் இலவோர் இன்மையும்
அளவு வரைத்து அன்றே! ஆய் இரு மருங்கும்
நின்று நீளுதல் நீள் நிலத்து இன்றே!
குன்றன்ன கொடி நிறுத்தித்
தின்று உய்யத் திரு வாழினும்
ஒன்றிலார்க்கு ஒன்று வந்து உதவல்
பின்றைத் தாம் பெறும் பெற்றியாம் ஆறே!

பொழிப்பு:

நிலக் கோளத்தின் வளைந்த புற முதுகின் ஒரு புறத்தே முன்னோக்கி நீண்டு கொண்டே போகின்ற நிழலாகிய இருளும், மற்றொரு புறத்தே பல்கோடிக் கதிர்க் கற்றைகளால் விளைந்து முன்னோக்கி ஓடிக் கொண்டிருக்கிற பகலொளியும் போல், இவ்வுலகின் கண் பொருள் உள்ளவரின் உளவாம் தன்மையும், அஃதில்லவரின் இலவாம் தன்மையும் எல்லை நிலைப்புடையன அல்ல. அவ்விருபுறத்தும் ஒரு பொழுதில் நின்ற நிலையே தொடர்ந்து நீடிக்கப் பெறுதல் இவ்வகன்ற நிலத்தின் கண் யாண்டும் இல்லை. குன்றின் உயர்ச்சி அளவாகத் தம் இலச்சினைக் கொடியை நிறுத்தி, அதன் பரும அளவாகத் தாமும் தம் பிறங்கடையரும் தின்று உய்யும் படி தமக்குச் செல்வவளம் வாய்ந்திருப்பினும், அந் நிலைகளில் ஒன்று தானும் அடைந்திலார்க்கு வேண்டுவதாகிய ஒரு பொருளைத் தம் உள்லம் உவக்குமாறு உதவுதலே, தமக்குப் பொருந்திய வளம் குன்றிய காலத்துத் தாம் துய்ப்பதற்கு உரிய வாய்ப்பு உருவாகும் வழியாம்!

விரிப்பு.

இப்பாடல் புறத்துறையைச் சார்ந்தது.

உலக உருண்டையைச் சுற்றிச் சுழல்கின்ற இரவும் பகலும் போல் மக்கட்கு வாய்க்கும் செல்வ நிலையும் வறுமை நிலையும் வரையறுக்கப் பட்டன அல்ல. இரு நிலைகளும் ஒரு நிலையிலேயே நிற்றல் மாறாச் சுழற்சியுடைய நிலத்தின் கண் யாண்டும் நடை பெறுதல் இல்லை. குன்றுபோல் குவித்த செல்வம் உடையவரும் பிற்காலத்து அதைத் தவறாது துய்த்தல் அரிது; அவ்வாறு துய்க்கும் வழி அந்நிலை எதும் இல்லாதவர்க்கு உளம் மகிழ்வடையும் படிக் கொடுத்து உதவுதலே ஆகும் என்று உலக வியற்கையை உணர்த்திக் கூறியதாகும் இப்பாட்டு.

இது பொதுவியல் என் திணையும், பொருண் மொழிக் காஞ்சி என் துறையுமாகும்.
-------------------------------------------------------------------------------------------------
In TSCII:

¸¡Äí¸û - 3

3. ¬ð¼Óõ, ¦À¡ØÐõ

"¬Ê ¬ð¼õ ±ýÉ?' ±ýÈ §¸ûÅ¢¨Âì ¸¢ÇôÀ¢

"Å£ÎŨà ¯È×
Å£¾¢ Ũà Á¨ÉÅ¢
¸¡ÎŨà À¢û¨Ç
¸¨¼º¢ Ũà ¡§Ã¡?"

±ýÚ ´Õ ¾¢¨Ãô À¡ð¨¼ì ¸ñ½¾¡ºý ±Ø¾¢Â¢ÕôÀ¡÷. «Å÷ ÁÉ¢¾ý ¬Ê ¬ð¼ò¨¾Ôõ «Åý §¾Ê ¦ºøÅò¨¾Ôõ ÀüÈ¢ì §¸ûÅ¢ ±ØôÒ¸¢È¡÷. ¿¡õ "Å¡úóÐ ¦¸¡ñÊÕìÌõ þó¾ô ÒŢ¢ý ¬ð¼õ ±ôÀÊ?" ±ýÚ §¸ûÅ¢ ±ØôÒ¸¢§È¡õ.

¦¿üÈ¡ð¼õ, ¸¢ÚÅ¡ð¼õ, ÅÄÂõ, ¯ÕðÎ ±ýÈ ±øÄ¡ þÂì¸í¸Ùõ ¿¢ýÚ §À¡É¡ø ÒŢ¡ð¼õ ±ýÉÅ¡Ìõ?

" ±ýÉí¸ ¿£í¸, þÐ ¦¾Ã¢Â¡¾¡? §À¡§Â §À¡îÍ; §À¡Â¢ó¾¢, ÍìÌî Í측¸î º¢¾È¢ô §À¡Ìõ."

þо¡ý ¿¢¨Ä¨Á ±ýÈ¡ø, ¾ý¨É þÕò¾¢ì ¦¸¡ûÇò¾¡ý þùÅÇ× ¬ð¼õ §À¡Î¸¢È¾¡ þó¾ô ÒÅ¢?

þ¨¾ô ÒâóÐ ¦¸¡ûÇ ´ù¦Å¡Õ þÂì¸ò¨¾Ôõ Ó¸¨Á¡ɾ¢ø þÕóÐ ÁüÈÅü¨Èô ¦À¡Õò¾¢ô À¡÷ô§À¡õ. þí§¸ ¯Õð¼Öõ, ÅÄÂÓõ À¼õ -1 -ø ¸¡ð¼ô ÀðÊÕ츢ýÈÉ.

§Á§Ä ¯ûÇ ¿¡ýÌ þÂì¸í¸Ç¢ø ӾĢø ¿¡õ ¯¼§É ¯½Õ¸¢È þÂì¸õ ¯Õð¼ø. þо¡ý ¦ÀâԾ¢ (priority) ¦¸¡ñ¼ þÂì¸õ. þó¾ þÂì¸ò¾¢ý §À¡Ð ÒÅ¢ì §¸¡Çò¾¢ý ´Õ À̾¢ À¸Ä¢ø ´Ç¢Å¡í¸¢ì ¦¸¡ñÊÕì¸ þý¦É¡Õ Àì¸õ þÕÇ¢ø «Á¢úóÐ ¦¸¡ñÊÕ츢ÈÐ. ÌÈ¢ôÀ¢ð¼ §¿Ãõ ¸Æ¢òÐ À¸Ä¡ö þÕó¾ À̾¢ þÕÇ¡¸¢, þÕû À¸Ä¡¸¢ÈÐ. ¯Õð¼ø ¿¢ýÚ §À¡É¡ø, À¸ø À¸§Ä¾¡ý, þÕû þÕ§Ç ¾¡ý. þÕû ¯ûÇ À̾¢Â¢ø ¯Â¢§Ã ±Øó¾¢Õ측Ð. ´Ç¢ÔûÇ À̾¢Â¢ø ¯Â¢¦ÃØó¾¡Öõ «Æ¢óÐ §À¡Â¢ÕìÌõ. ¦Á¡ò¾ò¾¢ø þýÚ ¿¡õ «È¢ó¾ ¿¢Ä¨Åô §À¡Äô ÒÅ¢Ôõ ÅÈñÎ ¯Â¢ÃüÚì ¸¢¼ìÌõ.

«ôÒÈõ ¿¡Á¡ÅÐ ´ýÈ¡ÅÐ? ¿¡õ ¡÷ì̧Á ÌÊÂø§Ä¡õ! ÒÅ¢ ¯Õð¼ø ±ýÀÐ «ùÅÇ× «ÊôÀ¨¼Â¡É ¿õ ¯Â¢Õ째 «ÊôÀ¨¼Â¡É þÂì¸õ.

þÉ¢ ¯Õð¼ø þÕóÐ ÅÄÂõ ¿¢ýÚ §À¡ÉÐ ±ýÚ ¨ÅòÐì ¦¸¡û٧šõ. ÝâÂÉ¢ý ®÷ôÒ ÒÅ¢¨Â ±ý§È¡ þØòÐ þÉ¢§¾ ÓÂí¸¢ì ¦¸¡ñÊÕìÌõ.

"Å£Øõ þÕÅ÷ìÌ þÉ¢§¾ ÅǢ¢¨¼
§À¡Æô À¼¡ ÓÂìÌ"

ýÚ ÅûÙÅý ¦º¡øÖõ ¯Å¨Á þíÌ «ôÀʧ ¦À¡ÕóÐõ. þó¾ ÓÂìÌ ¿¼ôÀ¾üÌ Óý, ´Õ º¢Ä ¬ñθ§Ç þó¾ô ÒÅ¢ þÕó¾¢ÕìÌõ. «ó¾ ¬ñθû ±ò¾¨É? «¾üÌû ¯Â¢÷ ±Øó¾¢ÕìÌÁ¡? ÁÉ¢¾ý §¾¡ýÚžüÌ º¡üÚì ÜÚ¸û ¯ñ¼¡? þò¾¨¸Â §¸ûÅ¢¸û ±øÄ¡õ þó¾ì ¸ðÊø (case; ÅÆì¸È¢»÷¸û §¸Š¸ðÎ ±ýÚ ¦º¡ø¸¢È¡÷¸§Ç «Ð ¿Îî ¦ºñ¼÷ §À¡Ä þÕ À¢ÈôÀ¢ þÃð¨¼ì ¸¢ÇÅ¢) ¸üÀ¨É¾¡ý.

¾Å¢Ã ÒÅ¢ ÅÄÂõ ´Õ ¿£ûÅð¼õ. «¾¢ø ÝâÂý ´Õ ÌÅ¢Âõ ±ýÚ ¦º¡ý§É¡õ «øÄÅ¡? ÝâÂÉ¢ø þÕóÐ ÒŢ¢ý àÃò¨¾ «Ç󧾡õ ±ýÈ¡ø Á¢¸ì ̨Èó¾ àÃõ ¯ûÇо¡ý §ÅÉ¢ø Ó¼í¸ø; Á¢¸ì ÜÊ àÃõ ¯ûÇÐ ¾¡ý ÀÉ¢ Ó¼í¸ø; þó¾ þÃñÊüÌõ ¿ÎôÀð¼ ¸¡Äò¾¢ø ¾¡ý þÕ ´ì¸ ¿¡û¸û (À¸Öõ þÃ×õ ´§Ã ¦À¡ØÐ ¦¸¡ñ¼ ¿¡ð¸û). «Åü¨È §ÁÆ Å¢Ø ±ýÚõ Ð¨Ä Å¢Ø ±ýÚõ ÜÈ¢§É¡õ. þó¾ ¿¡ýÌ ¿¡ð¸¨ÇÔõ ¨Åò§¾ §Á¨ÄÂ÷ ÀÕÅò¨¾ì ¸½¢ì¸¢È¡÷¸û.

§Á¨ÄÂâý Å¡É¢Âø «È¢Å¢Öõ, żÅâý Å¡É¢Âø «È¢Å¢Öõ ¾Á¢Æâý ¸ÕòÐì¸û °ÎÚÅ¢ì ¸¢¼ì¸¢ýÈÉ ±ý§È ¬úóÐ ÀÊìÌõ §À¡Ð ÒÄôÀθ¢ÈÐ. «¾üÌô ¦ÀÕõ¦À¡ØиǢý ¦ÀÂ÷¸§Ç º¡ýÈ¡¸ þÕ츢ýÈÉ. ¦¸¡ïºõ À¡÷ô§À¡§Á!

ÀÉ¢ Ó¼í¸Ä¢ø Å¡¨¼ì ¸¡Äõ ¦¾¡¼í̸¢ÈÐ. ż째 þÕóÐ ÅÕÅÐ Å¡¨¼. þÐ Å¼ó¨¾ ±ýÚõ żó¾ø ±ýÚõ ¾Á¢Æ¢ø ¦º¡øÄô ¦ÀÚõ. żó¨¾ì ¸¡üÚ ÌÇ¢÷ ¸¡üÚ. þó¨¾Â¢§Ã¡ôÀ¢Â Á¡ó¾ý ¦¾ü¸¢ÕóÐ ¾¡ý ż째 §À¡Â¢Õì¸ §ÅñÎõ ±ýÚ ¦º¡øÖžüÌ Å¼ó¾ø>vadanther>vidanther>winther>winter ±ýÀÐõ ´Õ ¸¡Ã½õ.

«ÎòÐ §ÁÆ Å¢ØÅ¢ø Àºó¾õ ¦¾¡¼í̸¢ÈÐ. (ÀͨÁì ¸¡Äõ źó¾õ ±ýÚ ÀÖì¸ô À𼾡ø ż¦Á¡Æ¢¦ÂÉ ÁÂí¸¢ ¿¢ü¸¢§È¡õ.) ¬í¸¢Äò¾¢ø ¦À¡íÌ ±ýÚ ¦º¡ø¸¢È¡÷¸û. ¬Êô ¦ÀÕìÌ ±ýÚ ¦ÅûÇô ¦ÀÕ쨸 ¿¡õ ¦º¡ø¸¢§È¡õ þø¨Ä¡? «Ð §À¡Ä þÂü¨¸ ¾¢Ë¦ÃýÚ ¦ÀÕ¸¢ô ¦À¡í̸¢È¾¡õ. ¦À¡íÌ ±ýÀÐ þó¨¾Â¢§Ã¡ôÀ¢Â ÅÆì¸ô ÀÊ ¦À¡íÌ>prong>prung>pring>spring ±ýÈ¡Ìõ.

§ÅÉ¢ø Ó¼í¸Ä¢ø ¦Åõ¨Áì ¸¡Äõ ¦¾¡¼í̸¢ÈÐ. ¦ÅõÁø ¸¡Äõ §¸¡¨¼ì ¸¡Äõ. ¦ÅõÁø þó¨¾Â¢§Ã¡ôÀ¢Âô ÀÆì¸ô ÀÊ …¸Ãõ §º÷òÐ swemmer>summer ±ýÈ¡Ìõ.

Á£ñÎõ Ð¨Ä Å¢ØÅ¢ø ¯¾¢÷ ¸¡Äõ ±ýÛõ þ¨Ä¸û «Å¢Øõ ¸¡Äõ ¦¾¡¼í̸¢ÈÐ. þó¨¾Â¢§Ã¡ôÀ¢Âò¾¢ø «Å¢Øõ>«×Ðõ>autumn ±ýÚ ¬Ìõ.

þó¾ Åð¼ò¾¢ø ´ù¦Å¡Õ ÀÕÅÓõ ¸¢ð¼ò¾ð¼ò ¦¾¡ñßÚ ¿¡ð¸û ÅÕõ.

¾Á¢Æ÷¸û þý¦É¡Õ Å¢¾Á¡¸ ÀÕÅí¸¨Ç þÃñÊÃñÎ Á¡¾í¸Ç¡¸ þÕÐ (ÕÐ ±ýÚ Å¼¦Á¡Æ¢ô ÀÎò¾ô ÀÎõ) ±Éô À¡÷ò¾¡÷¸û. þ¾¢ø Ó¼í¸ø¸¨Çô ¦À⾡¸ì ¸Õ¾Å¢ø¨Ä. «¨¾ ´Õ ¸ÏòÐÅÁ¡¸§Å (continuum) À¡÷ò¾¡÷¸û. þó¾ ӨȢø ¬Ú ÀÕÅí¸û ¦¸¡ûÇô ¦ÀÚõ. ¿¡ý þí§¸ ºó¾¢ÃÁ¡É Á¡¾í¸¨Ç ¨ÅòÐî ¦º¡øÖ¸¢§Èý. (¦Åù§ÅÚ Å¨¸Â¡É Á¡¾í¸¨Çô ÀüÈ¢ «ÎòÐ ÅÕõ À̾¢¸Ç¢ø À¡÷ô§À¡õ.)

þǧÅÉ¢ø = º¢ò¾¢¨Ã, ¨Å¸¡º¢
ÓЧÅÉ¢ø = ¬É¢, ¬Ê
¸¡÷ = ¬Å½¢, ÒÃ𼡺¢
ܾ¢÷ = ³ôÀº¢, ¸¡÷ò¾¢¨¸
ÓýÀÉ¢ = Á¡÷¸Æ¢, ¨¾
À¢ýÀÉ¢ = Á¡º¢, ÀíÌÉ¢

§Á§Ä §ÅÉ¢ø ±ýÀ¾üÌô ¦À¡Õû ¦º¡øÄ §Åñ¼¡õ ±ýÚ ±ñϸ¢§Èý.

¸¡÷ ±ýÀÐ ¸Ã¢Â Ó¸¢¨ÄÔõ, Ó¸¢ø ¦À¡Æ¢Ôõ Á¨Æ¨ÂÔõ, Á¨Æì ¸¡Äò¨¾Ôõ ÌÈ¢ìÌõ. ¸¡÷ = Á¨Æì ¸¡Äõ, ¬Å½¢ ¦¾¡¼ì¸õ ±ýÀÐ þÃñ¼¡Â¢Ãõ ¬ñθÙìÌ Óý ÒÅ¢ §ÁƧš¨ÃìÌ §¿§Ã þÕó¾ §À¡Ð Á¢¸î ºÃ¢Â¡¸ þÕó¾Ð. þó¾ì ¸¡Äò¾¢ø ÒŢ¢ý ¸¢ÚÅ¡ð¼õ ¿õ¨Á ¦¸¡ïºõ ¦¸¡ïºÁ¡¸ Á£É§Å¡¨ÃìÌ §¿§Ã ¦¸¡ñÎ §º÷ò¾ ¸¡Ã½ò¾¡ø ÀÆó¾Á¢úì ¸¡Äí¸û Á¡È¢ ÅÕ¸¢ýÈÉ. ¬Å½¢Â¢ý ¦¾¡¼ì¸ò¾¢ø ÅçÅñÊ Á¨Æ ¬Ê À¾¢¦Éðʧħ ÅóРŢθ¢ÈÐ. ±ôÀÊ Àºó¾ ¸¡Äò ¦¾¡¼ì¸õ º¢ò¾¢¨Ã Ó¾ÖìÌ(²ôÃø 14-üÌ)ô À¾¢Ä¡¸ Á¡÷îÍ 21/22 째 ÅóРŢθ¢È§¾¡ «Ð §À¡Äò ¾¡ý þó¾ Á¡üÈò¨¾Ôõ ¦¸¡ûÇ §ÅñÎõ.

ܾ¢÷ ±ýÀ¨¾ ¿õÁ¢ø ÀÄ÷ ܾü¸¡Äõ ±ýÚ ±ñ½¢ì ¦¸¡û¸¢§È¡õ. «Ð ¸ÕòÐô À¢¨Æ. º¢Ä «¸ÃӾĢ¸Ç¢Öõ «ôÀÊ ÅóРŢð¼Ð. «Ð¾¡ý ºÃ¢¦ÂýÈ¡ø ¸¡Äí¸¨Ç ¯½÷ÅÐ ¾Å¦ÈýÚ ¬¸¢Å¢Îõ. «ôÒÈõ ÓýÀÉ¢, À¢ýÀÉ¢ ±¾üÌ? þ¨Ä¸û Ü÷óÐ ¦¸¡ûÙ¸¢È, ãÊì ¦¸¡ûÙ¸¢È, ¯¾¢÷óÐ ¦¸¡ûÙ¸¢È ¸¡Äõ ܾ¢÷ì ¸¡Äõ. ̾¢÷ ±ýÀÐ ÜõÀ¢ì ¸¢¼ôÀÐ. Ü÷ó¾Ð ÜÄõ = Å¢¨¾; Ü÷óÐ ¦¸¡ðÊì ¸¢¼ìÌõ Ìô¨À¨Âì ÜÇõ ±ýÚ ¦º¡ø¸¢§È¡§Á, þ¨Å¦ÂøÄ¡õ ¦¾¡¼÷ÒûÇ ¦º¡ü¸û.

ÀÉ¢ì ¸¡Äõ ±ýÀÐ «ô¦À¡ØÐ ¯ûÇ ÌǢáø ¸¡¨Ä §¿Ãò¾¢ø ¸¡üÈ¢ø ¯ûÇ ®Ãõ ÐÇ¢¸Ç¡ö Á¡È¢ô ÀÄÅ¡¸¢ì ¸¢¼ôÀ¨¾§Â ÌÈ¢ìÌõ. Àø ÀÄÅ¡Ìõ. ÀýÉ¡¸×õ ¬Ìõ.

"Á¢ýÛõ À¢ýÛõ ÀýÛõ ¸ýÛõ
«ó¿¡ü ¦º¡øÖõ ¦¾¡Æ¢ü¦ÀÂ÷ þÂÄ"

±ýÀÐ ¦¾¡ø¸¡ôÀ¢Âõ. ÀýÉ¢ô ÀýÉ¢ô §À;ø ±ýÀÐ ÀÄÅ¡È¡¸ô §À;ø, ÀýÛ¾ø ÀÉ¢ò¾Ä¡¸ ¿£Ùõ. ÀÉ¢ ±ýÀÐ ¬í¸¢Ä dew Å¢üÌî ºÃ¢ºÁÁ¡ÉÐ.

þÉ¢ ż¦Á¡Æ¢ ÅÆ¢Â¡É ÀÕÅô ¦ÀÂ÷¸¨Çô À¡÷ô§À¡õ.

ӾĢø ÅÕÅÐ §ÁÆ Å¢ØÅ¢ø ¦¾¡¼íÌõ Àºó¾ þÕÐ. þРż¦Á¡Æ¢Â¢ø źó¾ ÕÐ ±ýÚ ÅÕõ.

«Îò¾Ð ¸ÕÁ þÕÐ. ¦Åö¢Ģø ¸ÕòÐÅ¢ð¼¡ý ±ýÚ ¦º¡ø¸¢§È¡õ þø¨Ä¡? ÓЧÅÉ¢ø ¸Õì¸ ¨ÅìÌõ. ¸ÕÁ>grishma; ¸Õ¿ý>Krishnan ¬ÉÐ §À¡Ä.

ãýÈ¡ÅÐ ÅƢ þÕÐ; Á¨Æ ¦À¡Æ¢¸¢ÈÐ; ÅÆ¢¸¢ÈÐ. ÅÆ¢>varshi

¿¡ý¸¡ÅÐ þ¨Ä ¯¾¢÷óÐ ¦º¡Ã¢¸¢ýÈ ¸¡Äõ ¦º¡Ã¢¾ü ¸¡Äõ. ¦º¡Ã¢¾ø>sharad

³ó¾¡ÅÐ ÀÕÅõ ÀÉ¢òÐÇ¢ ÀÄÅ¡¸¢ì ÌÁ¢óÐ ¸¢¼ìÌõ ¸¡Äõ ÌÁ¢¾ø= ´ýÚ ÀÄÅ¡¾ø. ÌÁõ* > þÁõ = ÀÉ¢. ÌÁ狀÷óÐ ¸¢¼ìÌõ Á¨Ä ̨Áó¾ Á¨Ä = ÀÉ¢ Á¨Ä= ±É§Å ÌÁ Á¨Ä = †¢ÁÂõ; ̨Áó¾ þÕÐ = hemantha rtu

¬È¡ÅÐ ÀÕÅõ º¢¾Èø ÀÕÅõ; ÀÉ¢î º¢¾Èø ¦¸¡ïºõ ¦¸¡ïºÁ¡¸î º¢¾È¢ì ̨ȸ¢ÈÐ. º¢¾È þÕÐ> sisira rtu.

ÁüÈ þó¨¾Â¢¦Ã¡ôÀ¢Â÷ ±øÄ¡õ ¿¡Ö ÀÕÅõ ÀüÈ¢ô §Àº¢ì ¦¸¡ñÊÕì¸, ż¦Á¡Æ¢Â¡Ç÷ ÁðÎõ ¾Á¢Æâý ¬ÚÀÕÅí¸û §ÀÍÅРŢó¨¾Â¡ÉÐ. ¬É¡ø ¿¡Ö ÀÕÅõ, ¬Ú ÀÕÅõ «ó¾ô ¦ÀÂ÷¸Ç¢ý ¦À¡Õû¸û ±øÄ¡§Á ¿¡ÅÄó¾£Å¢ý «ÊôÀ¨¼Â¢ø ¨ÅòÐô À¡÷ò¾¡ø ¾¡ý ¦À¡Õû ºÃ¢Â¡¸ Å¢Çí̸¢ýÈÉ.

þó¾ô ÀÕÅí¸û Åð¼Á¡¸ ÅóÐ ¦¸¡ñ§¼ þÕ츢ýÈÉ. þÃ× À¸Ä¡¸¢ÈÐ; À¸ø þÃÅ¡¸¢ÈÐ. þó¾ô ¦ÀÕõ¦À¡Øиû §À¡Ä§Å º¢Ú¦À¡Øи¨ÇÔõ ¿¡Ä¡¸×õ, ¬È¡¸×õ ÀÌì¸Ä¡õ. «¨¾ «Îò¾ Ó¨È À¡÷ô§À¡õ.

À¸¨ÄÔõ, ¿¢Æ¨Ä¨ÂÔõ ¨ÅòÐ À¡ÅÄ÷ ²Ú ¦ÀÕﺢò¾¢ÃÉ¡÷ ´Õ ÌӸŢÂü ¸Õò¨¾ì ÜÚŨ¾ô ÀÊÔí¸û.

----------------------------------------------------------------------
¦ÀÚõ ¦ÀüÈ¢

¿¢ÄÓÐÌ ´ÕÒÈõ ¿£Ê ¿¢ÆÖõ
Àĸ¾¢÷ µÊ À¸Öõ §À¡Ä
¯Ç§Å¡÷ ¯ñ¨ÁÔõ þħš÷ þý¨ÁÔõ
«Ç× Å¨ÃòÐ «ý§È! ¬ö þÕ ÁÕíÌõ
¿¢ýÚ ¿£Ù¾ø ¿£û ¿¢ÄòÐ þý§È!
ÌýÈýÉ ¦¸¡Ê ¿¢Úò¾¢ò
¾¢ýÚ ¯öÂò ¾¢Õ Å¡Æ¢Ûõ
´ýȢġ÷ìÌ ´ýÚ ÅóÐ ¯¾Åø
À¢ý¨Èò ¾¡õ ¦ÀÚõ ¦ÀüȢ¡õ ¬§È!

¦À¡Æ¢ôÒ:

¿¢Äì §¸¡Çò¾¢ý ŨÇó¾ ÒÈ Óи¢ý ´Õ ÒÈò§¾ Óý§É¡ì¸¢ ¿£ñÎ ¦¸¡ñ§¼ §À¡¸¢ýÈ ¿¢ÆÄ¡¸¢Â þÕÙõ, Áü¦È¡Õ ÒÈò§¾ Àø§¸¡Êì ¸¾¢÷ì ¸ü¨È¸Ç¡ø Å¢¨ÇóÐ Óý§É¡ì¸¢ µÊì ¦¸¡ñÊÕì¸¢È À¸¦Ä¡Ç¢Ôõ §À¡ø, þù×ĸ¢ý ¸ñ ¦À¡Õû ¯ûÇÅâý ¯ÇÅ¡õ ¾ý¨ÁÔõ, «·¾¢øÄÅâý þÄÅ¡õ ¾ý¨ÁÔõ ±ø¨Ä ¿¢¨ÄôÒ¨¼ÂÉ «øÄ. «ùÅ¢ÕÒÈòÐõ ´Õ ¦À¡Ø¾¢ø ¿¢ýÈ ¿¢¨Ä§Â ¦¾¡¼÷óÐ ¿£Êì¸ô ¦ÀÚ¾ø þùŸýÈ ¿¢Äò¾¢ý ¸ñ ¡ñÎõ þø¨Ä. ÌýÈ¢ý ¯Â÷ «ÇÅ¡¸ò ¾õ þÄ¨Éì ¦¸¡Ê¨Â ¿¢Úò¾¢, «¾ý ÀÕÁ «ÇÅ¡¸ò ¾¡Óõ ¾õ À¢Èí¸¨¼ÂÕõ ¾¢ýÚ ¯öÔõ ÀÊ ¾ÁìÌî ¦ºøÅÅÇõ Å¡öó¾¢ÕôÀ¢Ûõ, «ó ¿¢¨Ä¸Ç¢ø ´ýÚ ¾¡Ûõ «¨¼ó¾¢Ä¡÷ìÌ §ÅñΞ¡¸¢Â ´Õ ¦À¡Õ¨Çò ¾õ ¯ûÄõ ¯ÅìÌÁ¡Ú ¯¾×¾§Ä, ¾ÁìÌô ¦À¡Õó¾¢Â ÅÇõ ÌýȢ ¸¡ÄòÐò ¾¡õ ÐöôÀ¾üÌ ¯Ã¢Â Å¡öôÒ ¯ÕÅ¡Ìõ ÅƢ¡õ!

ŢâôÒ.

þôÀ¡¼ø ÒÈòШȨÂî º¡÷ó¾Ð.

¯Ä¸ ¯Õñ¨¼¨Âî ÍüÈ¢î ÍÆø¸¢ýÈ þÃ×õ À¸Öõ §À¡ø Áì¸ðÌ Å¡öìÌõ ¦ºøÅ ¿¢¨ÄÔõ ÅÚ¨Á ¿¢¨ÄÔõ ŨÃÂÚì¸ô Àð¼É «øÄ. þÕ ¿¢¨Ä¸Ùõ ´Õ ¿¢¨Ä¢§Ä§Â ¿¢üÈø Á¡È¡î ÍÆüº¢Ô¨¼Â ¿¢Äò¾¢ý ¸ñ ¡ñÎõ ¿¨¼ ¦ÀÚ¾ø þø¨Ä. ÌýÚ§À¡ø ÌÅ¢ò¾ ¦ºøÅõ ¯¨¼ÂÅÕõ À¢ü¸¡ÄòÐ «¨¾ò ¾ÅÈ¡Ð Ðöò¾ø «Ã¢Ð; «ùÅ¡Ú ÐöìÌõ ÅÆ¢ «ó¿¢¨Ä ±Ðõ þøÄ¡¾Å÷ìÌ ¯Çõ Á¸¢úŨ¼Ôõ ÀÊì ¦¸¡ÎòÐ ¯¾×¾§Ä ¬Ìõ ±ýÚ ¯Ä¸ Å¢Âü¨¸¨Â ¯½÷ò¾¢ì ÜȢ¾¡Ìõ þôÀ¡ðÎ.

þÐ ¦À¡ÐÅ¢Âø ±ý ¾¢¨½Ôõ, ¦À¡Õñ ¦Á¡Æ¢ì ¸¡ïº¢ ±ý ШÈÔÁ¡Ìõ.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------

காலங்கள் - 2

2. புவியாடும் கிறுவாட்டம்

பத்து, பன்னிரண்டு அகவையில் பம்பரம் விளையாடி இருக்கிறீர்களோ?

("அட நீங்க ஒண்ணு, யாருங்க இப்பவெல்லாம் பம்பரம் விளையாடுறா?
இப்போதுதான் எங்கு பார்த்தாலும் மட்டையும் பந்துமா, ஆங்கிலக் கிட்டிப்புள் அல்லவா ஆடுகிறார்?

எத்தனை இளையருக்கு நாம் பம்பரம் சொல்லிக் கொடுக்கிறோம்? " - என்கிறீர்களோ? "நீங்கள் சொல்வதும் சரிதான், மொத்தத்தில் இன்னொரு பண்பாட்டுச் சின்னம் போயே போச்சு!")

பம்பரத்தை நூலோடு பிணைத்து சொடுக்கித் தரையில் குத்தும் போது, அது 4 விதமான இயக்கங்களைக் காட்டும்.

முதலில், கூரான அச்சில் இருந்தவாறே தன்னைத்தானே பம்பரம் உருட்டிக் கொள்ளும். (பம்முதல் = நூலோட்டுதல்)

2 ஆவதாகத் தரையில் பரவி (பம்புதல் = பரவுதல்) ஒரு முழு வலயமோ, பாதி வலயமோ போடும்.

இதுபோக 3 ஆவது இயக்கமும் காட்டும். கிறுவாட்டம் (gyration) எனும் இந்த இயக்கத்தை வாழ்வின் பலகாலங்களில் பார்த்துள்ளோம். கீழே விவரமாகப் பார்ப்போம்..

4 ஆவது இயக்கம் தலையாட்டுவது; அதை நெற்றாட்டம் (nutation) என ஆங்கிலத்தில் குறிப்பர்.

சில போதுகளில் தலை கிறுகிறுக்கிறது என்கிறோம் அல்லவா? குறிப்பாக உருளைக் கூட்டைகளில் (roller coaster) ஏறி இறங்கிச் சுற்றி விளையாடி முடிந்தபின் ஏற்படுகிற கிறுகிறுப்பு இக் கிறுவாட்டத்தால் ஏற்படுகிறது. (கிர்ரென்று சுற்றுகிறது, கிறுவுதல், கிறுக்கு, கிறுக்காட்டம், கிறங்கு, கறங்கு போன்றவை இதனோடு தொடர்புடைய சொற்கள்.)

ஊரிலே தென்னம் பாளையைக் குடத்திலிட்டு அம்மனுக்கு மதுக் குடம் எடுக்கிறார்; இதுபோல முருகனை நினைந்து பழனிக்குப் பால்குடம், காவடியாட்டம் எடுத்துப் போகிறார்; இப்பொழுதுகளில் சிலருக்கு மெய்ம் மறந்த நிலையில் கிறுவாட்டம் வருகிறது; தன்னினைவு உள்ளபோது ஆடமுடியாத இக்கிறுவாட்டம் மெய்ம்மறந்து முருகனை நினைக்கும் போது தன்னுளே ஈடுபட்டுச் சட்டென வந்துவிடும். அதில் ஏதோ ஒரு துரித கதி, தாளக் கட்டு, மொத்தத்தில் ஒரு கிறுகிறுப்பு. இக் கிறுகிறுப்பிலும் குடம் கீழே விழாது நிற்கிறது. காவடி அசராது நிற்கிறது.

கிறுவாட்டத்தில் கூடக்குறையத் தலையாட்டுவதைத் தான் நெற்றாட்டம் என்று சொல்லுகிறோம். (நெற்று = nut, இந்த nut -ல் இருந்துதான் nucleus, nuclear science எல்லாம் பிறந்தன. தமிழில் நெற்றுழை என்ற சொல்லே nucleus என்பதை மிகச் சரியாகக் குறிக்கும். தேங்காய் நெற்றை எண்ணிப்பார்த்தால் பொருத்தம் புலப்படும். நெற்றுழை அறிவியல் = nuclear science. நெற்றுவதைத் தான் பேசும் தமிழில் நொட்டுவது என்கிறோம்.)

சூரியனைச் சுற்றி வரும் புவியும் தன்னுருட்டல், வலைத்தல், கிறுவாடல், நெற்றாடல் என 4 இயக்கங்கங்களைக் காட்டுகிறது.

புவியின் தன்னுருட்டு நமக்கு ஞாயிற்றின் ஒளி கூடிக் குறைந்து காலை, பகல், எற்பாடு, மாலை, யாமம், விடியல் என்ற சிறு பொழுதுகள் வாயிலாகத் தெரிகிறது,

புவியின் வலையம் நமக்கு ஞாயிற்றின் வலயமாகத் தெரிகிறது. இளவேனில், முதுவேனில், கார், கூதிர், முன்பனி, பின்பனி என்ற காலங்களாகப்  பெரும் பொழுதுகளை உணருகிறோம்.

இந்த ஞாயிற்றின் வலயத் தோற்றத்தைத்தான் புறநானூறு 30-ல், உறையூர் முதுகண்ணன் சாத்தனார் சோழன் நலங்கிள்ளியைப் பற்றிப் பாடும் போது சொல்லுவார்:

"செஞ்ஞாயிற்றுச் செலவும் அஞ் ஞாயிற்றுப்
பரிப்பும் பரிப்புச் சூழ்ந்த மண்டிலமும்,
வளிதிரிதரு திசையும்
வறிது நிலைஇய காயமும் என்று இவை
சென்று அளந்து அறிந்தார் போல என்றும்
இனைத்து என்போரும் உளரே"

"எப்படி, எப்படி?"

" நேரே சென்று அளந்து அறிந்தாற் போல".

"செலவு என்றது செல்லப்படும் வீதியை (path); பரிப்பு (speed) என்றது இத்தனை நாழிகைக்கு இத்தனை யோசனை செல்லும் எனும் இயக்கத்தை (motion); மண்டிலம் என்றது வட்டமாதலின் ஈண்டு நிலவட்டத்தைப் பார்வட்டம் என்றார்" என்று உரைகாரர் சொல்லுவார். நாம் என்னடா என்றால், அறிவியலைத் தமிழில் சொல்ல வழியில்லை என்கிறோம்.

மறுபடியும் பம்பரத்துக்கு வருவோம். எடைகுறைந்த பம்பரத்தின் கிறுவாட்டம் சிறுநேரத்தில் முடிவதால் நம் கண்ணுக்கு உடனே தெரிந்து விடுகிறது; தவிரவும் நாம் பம்பரத்தின் மேல் வாழவில்லை. புவியின் கிறுவாட்டம் நமக்குச் சட்டெனப் புரிவதில்லை. ஏனெனில் நாம் புவியின் மேலேயே இருக்கிறோம்; தவிர, புவியின் எடை மிகப் பெரியது. வெறுமே பின் புலத்தை மட்டுமே பார்த்து மிகவும் மெதுவான கிறுவாட்டத்தைப் புரிந்து கொள்ள வேண்டியுள்ளது. இது சரவலாகிறது. இதை ஆண்டின் 2 நாட்களில் மட்டுமே ஆழப் புரியமுடிகிறது. அது எப்படி?

ஒவ்வொரு பருவகாலத்திலும் பகலும் இரவும் ஒரே பொழுதாக 12 மணி நேரம் இருப்பதில்லை. கோடையில் பகல் நீள்கிறது; வாடையில் இரவு நீள்கிறது. ஆனாலும் ஆண்டில் 2 நாட்கள் மட்டும் பகலும் இரவும் ஒத்த நாட்களாக அமைகின்றன. அந்நாட்களை ஒக்க நாட்கள் (equinoxes) என மேலையர் அழைக்கிறார்.

இளவேனில் தொடக்கத்தில், கிட்டத்தட்ட மார்ச்சு 21/22-ல் ஏற்படும் ஒக்க நாள் பசந்த ஒக்க நாள் [வடமொழியில் வசந்த ஒக்கநாளென்று இச்சொல் மாறும். பசந்த இருது> வசந்த ருது; இருது = 2 மாதம். பசந்தம் எனும்பொழுது இயற்கை பச்சையாடை போடத் துவங்கி விட்டது என்று பொருள். பச்சை, பசலை, பசிதல், பசந்தம் போன்றவை ஒருபொருட்சொற்கள். ஆங்கிலத்தில் இந்நிகழ்வை spring equinox என்பர்.]

கூதிர்காலத் தொடக்கத்தில் ஏறத்தாழ செப்டம்பர் 22/23 -ல் ஏற்படும் ஒக்க நாள் கூதிர் ஒக்கநாள் [இலைகள் கூய்ந்து (குவிந்து) கொட்டத் தொடங்கும் காலம் கூதிர் காலம்; இக்காலத் தமிழில் நீட்டிமுழக்கி இலையுதிர் காலம் என்போம். கூதிர் என்றாலே போதும். இலைகள் கழன்று சொரிவதால் இதைச் சொரிதற் காலம் என்றும் சொல்லலாம். சொரிதல் இருது>சரத் ருது என வடமொழியில் திரியும். ஆங்கிலத்தில் autumn என்பர்]

பசந்த ஒக்கநாளை மேழ விழு என்றும், கூதிர் ஒக்கநாளை துலை விழு என்றும் வானியல் வழி சொல்லுகிறோம். அதை உணரப் புவிவலயம் பற்றிப் புரிந்துகொள்ள வேண்டும்.

புவிவலயம் ஓர் இயல்வட்டமல்ல. அது நீள்வட்டம். ஓர் இயல்வட்டத்திற்கு ஒரு கூர்ந்தம் (centre) மட்டுமே உண்டு. ஆனால், நீள்வட்டத்திற்கு 2 கூர்ந்தங்கள் குவியமாக (focus) உண்டு. 2 கூர்ந்தங்களில் ஒன்றில்தான் சூரியன் இருக்கிறது. மற்றது வானவெளியில் வெறும் புள்ளி. அங்கே எந்தத் தாரகையோ, கோளோ கிடையாது.

இந் நீள்வட்டத்தில் செல்லும் புவியிலிருந்து சூரியனின் தூரத்தை அளந்தால், ஓரிடத்தில் அதிகத் தூரமாயும் இன்னொரிடத்தில் குறை தூரமாகவும் அமையும். கூடிய தூரத்தில் புவியும் சூரியனும் அமையும் நாள் பனி முடங்கல் (முடங்கல் = அமைதல்; முடங்கிப் போதல்; மாட்டிக் கொள்ளுதல்; பனிக் காலத்தில் அமைதல்) என்கிறோம். இது திசம்பர் 22-ம் நாள் ஆகும்.

அண்மைத் தூரத்தில் புவியும் சூரியனும் அமையும் நாள் வேனில் முடங்கல் (வேனில் = வெய்யிற் காலம்.) இது சூன் 22ம் நாள்.

பனி முடங்கலில், இரவுநேரம் கூடியும், வேனில் முடங்கலில் பகல்நேரம் கூடியுமிருக்கும். இந்த 2 முடங்கல்களுக்கும் இடையே ஆண்டின் 2 நாட்களில் தான் ஒக்கநாட்கள் வருகின்றன. இன்னொரு விதமாயும் ஒக்க நாட்களைப் புரிந்து கொள்ளலாம். சூரியனின் சுற்றுத்தளம் புவியின் நடுக்கோட்டு வரையை வெட்டும்புள்ளிகள் விழுக்களென ஏற்கனவே கூறினோம் அல்லவா? அவ்விழுக்கள் தான் இந்த ஒக்கநாட்கள். ஒக்கநாட்களில் சூரியனைப் பார்க்கும் போது பின்புலமாகத் தெரியும் நாள்காட்டு, ஓரையின் மூலம் ஒரு மெதுவான இயக்கம் புலப்படும். [மறந்து விடாதீர். நாள்காட்டுக்களும் ஒரைகளும் (இராசிகளும்) வெறும் பின்புலங்களே.]

இன்றைக்கு பசந்த ஒக்கநாளின் போது தெரிகிற பின்புலம் மீன ஓரையாகும். அதுவும் அஃகர ஓரைக்குச் (aquarius) சற்றுமுந்தைய சில பாகைகளில் உள்ள நிலை. (அஃகு = நீரூற்று. அஃகு>aqua; இலத்தீனிலிருந்து பல சொற்கள் இந்தையிரோப்பிய மொழிகளில் இச்சொல்லை அடிப்படையாகக் கொண்டு எழுந்துள்ளன.) இன்னும் பத்தே ஆண்டுகளில் பசந்த ஒக்க நாள் மீன ஓரையும் அஃகர ஒரையும் கூடும் சந்திப்பிற்கு வந்துசேரும்.

அதேபோல் கூதிர் ஒக்கநாளில் இன்று தெரியும் பின்புலம் கன்னி ஓரை. ஏறத்தாழ 2000 ஆண்டுகளுக்கு முன் துலை ஓரை இருந்தது. இனிவரும் 10 ஆண்டுகளுக்குப் பின் மடங்கல் ஒரை (ஆளி ஓரை = leo) வந்து  சேரும்.

இந்திய வானியல் அக்கால அறிவின் தொடக்கத்தை இன்னும் மறவாது, பழம் நினைப்பில் பசந்த ஒக்க நாளை மேழ விழு (மேஷாதி என்று வடமொழியில் கூறுவர்) என்றும் கூதிர் ஒக்க நாளை துலைவிழு என்றும் கூறி வருகிறது.

ஒவ்வொரு ஆண்டும் ஒக்கநாள் சிச்சிறிதாய் முன்நகர்ந்து கொண்டுள்ளது. இதை முன்செலவம் (precession; precede = முன்செல்லு) என்கிறோம். ஒரு காலத்தில் ஏப்ரல் 14 -ல் மேழ ஒரைக்கு முன்வந்த ஒக்கநாள் இன்று மார்சு 21/22-இலேயே நிகழ்கிறது. மேழத்தில் விழுந்த பசந்த ஒக்க நாள் இன்று மீனத்தில் விழுகிறது. கூடிய விரைவில், இன்னும் பத்தாண்டுகளில், கி.பி. 2012 - ல் அஃகர ஓரையில் விழும். அப்படி விழும்போது, புதிய உகத்திற்கு (உகம் = ஒன்று சேரும் காலம்; உகம்>யுகம்>yuga in Sanskrit) நாம் போகிறோம் என்று வரலாற்றாசிரியர்கள் சொல்லுகிறார்.

மொத்த முன் செலவம் முடிய கிட்டத்தட்ட 25800 ஆண்டுகள் ஏற்படும்.. அளவு கோல்கள் நுணுக நுணுக இவ்வியக்கத்தின் நடவுகாலம் துல்லியப்பட்டு வருகிறது. 25800 ஆண்டுகள் என்று எடுத்துக் கொண்டால், ஓர் ஓரையில் (உகத்தில்) 25800/12 = 2150 ஆண்டுகள் என்ற பருவ காலம் அமையும்.

ஏசு பெருமான் பிறந்ததற்கு உலகம் எற்றுக் கொண்ட ஆண்டில் இருந்து (இப் பிறந்த நாளே ஆய்வின்பின் இன்று கேள்விக்கு உள்ளாக்கப்படுகிறது. அவர் பிறந்தது 29 சூலை கி.மு. 7 என விவிலியத்தின் புதிய ஏற்பாட்டு விவரங்களை வானியலோடு பொருத்தி "Magi - The quest for a secret tradition" என்ற நூலில் Adrian G. Gilbert என்பார் நிறுவுவார்.) 148 ஆண்டுகளின் முன் ஒக்கநாள், மேழத்தைத் தாண்டியிருக்க வேண்டும். அதற்கும் 2150 ஆண்டுகளின் முன் மேழத்திற்குள் நுழைந்திருக்க வேண்டும்.

ஏசுவின் காலத்தில் இரட்டை மீன் அடையாளம் கிறித்தவர்களைக் குறிக்கப் பயன்பட்டது தமிழ் வரலாற்றிலும் இரட்டைமீன், இணைகயல் எனக் குறிக்கப் பட்டு பாண்டியரின் சின்னமானது. இவையெலாம் உகப்பொருத்தம் பற்றியே. மீன உகத்திற்கு முன்னிருந்த ஆட்டையுகம் பற்றித் தான் ஆடு>ஆண்டு என்ற சொல் பிறந்தது. ஆட்டையின் மறு பெயரே மேழம். மேழத்திற்கும் முன் இருந்தது விடை யுகம்.

உகம் உகமாகக் காலம் போய்க் கொண்டுள்ளது. இதோ நேற்றுத்தான் நாம் பிறந்தது போல இருக்கிறது; இன்றோ நம் பிள்ளைகள்; நாளை நம் பெயரர்; அதற்குப்பின் கொள்ளூப் பெயரர்; பின் எள்ளுப் பெயரர். மொத்தத்தில் மாந்த வரலாறு உகங்களால் கணிக்கப் படுகிறது.

காலப் பரிமானங்கள் பலவிதமாக வெளிப்படும். ஆண்டுகள் ஒரு தலை முறையைக் குறிக்கவும், உகங்கள் வாழையடி வாழையைக் குறிக்கவும் பயன்படுகின்றன. போன அதிகாரத்தில் ஆண்டைப் பார்த்தோம். இந்த அதிகாரத்தில் உகங்களைப் பார்க்கிறோம்.

பாவலர் ஏறு பெருஞ் சித்திரனார் காலங்களின் நகர்ச்சி பற்றி ஒரு சுவையான பா இயற்றியுள்ளார். இது அவரின் நூறாசிரியத்தில் எட்டாவது பாவாக வரும்.
---------------------------------------------------------

வலிதே காலம்


வலிதே காலம்; வியப்பல் யாமே!!
முலைமுகம் பதிய மாந்திப் பாஅல்
ஒழுக வாய்வாங்கி "ஊ, ஆய்" என உமிழ்ந்து
தந்தை கழிநகை பெறக் காட்டி, இழிந்து
குறுநடந்தும் ஒடியும் முதுகு இவர்ந்து ஓச்சியும்
நெருநல் ஓவத்து நினைவு அழியாமே,
பார்த்த மேனி படர நடை நெற்றி
ஆடு சிறுகால் அதைந்து உரம் ஏற
மெலிந்த புன் மார்பு பொலிந்து வலியக்
குரல் புலர்ந்தே அணல் தாவ
உளை பொதிந்து கழுத்து அடர
வளை மாதர் மனம் மிதிப்பத்
திமிர்ந்து எழுந்து நின்றார்க்குப்
பணைந்து எழுந்த இணை நகிலம்
குறு நுசுப்புப் பேர் அல்குல்
வால் எயிற்றுக் கழை தோளி
முனை ஒருநாள் வரைக் கொண்டு
மனை தனி வைக்க என் சிறுமகன் தானும்
பெறல் தந்த பெரு மகன் உவக் காண்,
திறல் நந்த யாங்கு இவன் தேடிக் கொண்டதே!

- நூறாசிரியம் - 8

பொழிப்பு:

வலிவுடையது காலம்; வியப்புறுவோம் யாம்! தாயிடத்து முலையின் மிசை, குழவியின் முகம் முற்றும் பதியும் படி பாலை வயிறு முட்ட அருந்தி, அஃது ஒழுகிக் கொண்டிருக்கும் படி தன் வாயை மீட்டு வெளியெடுத்தும், "ஊ, ஆய்" என உமிழ்ந்து, தன் தந்தை பெருநகை செய்யுமாறு காட்டி, எம் மடியின் நின்று இறங்கிக் குறுகிய அடிகள் சார்ந்த நடை இட்டும், சில பொழுது ஓடியும், சிலகால் தன் தந்தையின் முதுகின் மிசை ஏறி, அவரைக் குதிரையாக எண்ணி ஓச்சியும் நின்ற, நேற்றையப் பொழுதின் ஓவியம் எனப் பதிந்த என் நினைவுகள் அழியாமல் நிற்கவும், யாம் பார்த்து மகிழ்வுற்ற மேனி படர்ந்து பொலியவும், நடை தடுமாறி அடி நின்ற சிறிய கால்கள் விம்மிப் புடைத்து உரம் ஏறி நிற்கவும், மெலிந்து நின்ற சிறிய மார்பு அழகு பெற, வலிவு பெற்று நிற்பவும், குரல் தடிப்பவும், முக வாயினும் தாடையினும் அடர்ந்த மீசையும் தாடியும் தாவி நிற்பவும், தலை மயிர் அடர்ந்து, வளர்ந்து கழுத்தை அளாவி நிற்பவும், உடல்கட்டு மிகுந்து வளர்ச்சியுற்று நிற்கவும் செய்தானுக்குப் பருந்து விம்மி இணைந்து நின்ற முலைகளும், குறுகி ஒடுங்கிய இடைகளும், அகன்ற இடைக்கீழ் கடிதடமும், வெள்ளிய எயிறும், மூங்கில் போன்ற தோள்களும் கண்டாள் ஒருத்தியை, முன்னைய ஒரு நாள் மணங் கொண்டு, தனி மனையில் வதியும் படி வைக்க, எம் சிறு மகனாகிய அவன் தானும் பெற்றுத் தந்த பெருமை பொருந்திய தன் மகனை உதோ, இவன் காண்! தன்க்குற்ற திறமை நிறையும் படி அவ்வாற்றலைத் தேடிக் கொண்டது யாங்ஙன்?

விரிப்பு:

இப்பாடல் அகத்துறையைச் சார்ந்தது.

தன் மகனின் குழவிப் பருவத்தையும், அவன் விரைந்து வளர்ந்து இளைஞனாகி மணம் புரிந்து, ஈண்டொரு மகனுக்குத் தந்தையாகி நின்ற காலத்தையும் கண்ட தாய் ஒருத்தி, வன் இத்திறம் பெற்றது எங்ஙனோ என வியந்து கூறியதாக அமைந்தது இப்பாட்டு.

இது தாயொருத்தித் தன் தாய்மையுள்ளத்தால் தன் மகன் பெற்ற பிள்ளையைக் கண்டு மகிழ்ந்து கூறிக் காலத்தை வியந்தது.

இஃது இல்லிருந்து மனையறாம் பூண்ட தன் மகன் திறம் உரைத்ததாகலின் முல்லையென் திணையும், கிளந்த தமர் வயின் நற்றாய் கிளத்தல் என் துறையுமாம்.

காலத்தின் பெரிய பரிமானம் பார்த்தோம்.

அன்புடன்,
இராம.கி.

In TSCII

¸¡Äí¸û - 2

2. ÒŢ¡Îõ ¸¢ÚÅ¡ð¼õ

´Õ ÀòÐ, ÀýÉ¢ÃñÎ «¸¨Å¢ø ÀõÀÃõ Å¢¨ÇÂ¡Ê þÕ츢ȣ÷¸§Ç¡?

("«¼ ¿£í¸ ´ñÏ,
¡Õí¸ þôÀ¦ÅøÄ¡õ ÀõÀÃõ Å¢¨Ç¡ÎÈ¡?
þô§À¡Ð¾¡ý ±íÌ À¡÷ò¾¡Öõ Áð¨¼Ôõ ÀóÐÁ¡, ¬í¸¢Äì ¸¢ðÊôÒû «øÄÅ¡ ¬Î¸¢È¡÷¸û?
±ò¾¨É þ¨ÇÂÕìÌ ¿¡õ ÀõÀÃõ ¦º¡øÄ¢ì ¦¸¡Î츢§È¡õ? " - ±ý¸¢È£÷¸§Ç¡?

"¿£í¸û ¦º¡øÅÐõ ºÃ¢¾¡ý, ¦Á¡ò¾ò¾¢ø þý¦É¡Õ ÀñÀ¡ðÎî º¢ýÉõ §À¡§Â §À¡îÍ!")

ÀõÀÃò¨¾ á§Ä¡Î À¢¨½òÐ ¦º¡Î츢ò ¾¨Ã¢ø ÌòÐõ §À¡Ð, «Ð ¿¡ýÌ Å¢¾Á¡É þÂì¸í¸¨Çì ¸¡ðÎõ.

ӾĢø, ÜÃ¡É «îº¢ø þÕó¾ Å¡§È ¾ý¨Éò¾¡§É ÀõÀÃõ ¯ÕðÊì ¦¸¡ûÙõ. (ÀõÓ¾ø = á§Ä¡ðξø)

þÃñ¼¡Å¾¡¸ò ¾¨Ã¢ø ÀÃÅ¢ (ÀõÒ¾ø = ÀÃ×¾ø) ´Õ ÓØ ÅħÁ¡, À¡¾¢ ÅħÁ¡ §À¡Îõ.

þÐ §À¡¸ ãýÈ¡ÅРŢ¾Á¡É þÂì¸Óõ ¸¡ðÎõ. ¸¢ÚÅ¡ð¼õ (gyration) ±ýÈ þó¾ þÂì¸ò¨¾ Å¡úÅ¢ý ÀÄ ¸¡Äí¸Ç¢ø À¡÷ò¾¢Õ츢§È¡õ. ¸£§Æ Å¢ÅÃÁ¡¸ô À¡÷ô§À¡õ..

¿¡Ä¡ÅÐ þÂì¸õ ¾¨Ä¡ðÎÅÐ; «¨¾ ¦¿üÈ¡ð¼õ (nutation) ±É ¬í¸¢Äò¾¢ø ÌÈ¢ôÀ÷.

º¢Ä §À¡Ð¸Ç¢ø ¾¨Ä ¸¢Ú¸¢Ú츢ÈÐ ±ýÚ ¦º¡ø¸¢§È¡õ «øÄÅ¡? ÌÈ¢ôÀ¡¸ ¯Õ¨Çì Ü𨼸Ǣø (roller coaster) ²È¢ þÈí¸¢î ÍüÈ¢ Å¢¨ÇÂ¡Ê ÓÊó¾À¢ý ²üÀθ¢È ¸¢Ú¸¢ÚôÒ þó¾ì ¸¢ÚÅ¡ð¼ò¾¡ø ¾¡ý ²üÀθ¢ÈÐ. (¸¢÷¦ÃýÚ ÍüÚ¸¢ÈÐ, ¸¢Ú×¾ø, ¸¢ÚìÌ, ¸¢Ú측ð¼õ, ¸¢ÈíÌ, ¸ÈíÌ §À¡ýȨŠ¦¾¡¼÷Ò¨¼Â ¦º¡ü¸û.)

°Ã¢§Ä ¦¾ýÉõ À¡¨Ç¨Âì ̼ò¾¢ø þðÎ «õÁÛìÌ ÁÐì̼õ ±Î츢ȡ÷¸û; þÐ §À¡Ä ÓÕ¸¨É ¿¢¨ÉóÐ ÀÆÉ¢ìÌô À¡ø̼õ, ¸¡ÅÊ¡ð¼õ ±ÎòÐô §À¡¸¢È¡÷¸û; þó¾ô ¦À¡ØиǢø º¢ÄÕìÌ ¦ÁöõÁÈó¾ ¿¢¨Ä¢ø ¸¢ÚÅ¡ð¼õ ÅÕ¸¢ÈÐ; ¾ýÉ¢¨É× ¯ûÇ §À¡Ð ¬¼ÓÊ¡¾ þó¾ì ¸¢ÚÅ¡ð¼õ ¦Áö ÁÈóÐ ÓÕ¸¨É ¿¢¨ÉìÌõ §À¡Ð ¾ýÛû§Ç ®ÎÀðÎî ºð¦¼É ÅóРŢθ¢ÈÐ. «¾¢ø ²§¾¡ ´Õ Ðâ¾ ¸¾¢, ¾¡Çì ¸ðÎ, ¦Á¡ò¾ò¾¢ø ´Õ ¸¢Ú¸¢ÚôÒ. þó¾ì ¸¢Ú¸¢ÚôÀ¢Öõ ̼õ ¸£§Æ ŢơР¿¢ü¸¢ÈÐ. ¸¡ÅÊ «ºÃ¡Ð ¿¢ü¸¢ÈÐ.

¸¢ÚÅ¡ð¼ò¾¢ø ܼì ̨ÈÂò ¾¨Ä¡ðÎŨ¾ò ¾¡ý ¦¿üÈ¡ð¼õ ±ýÚ ¦º¡øÖ¸¢§È¡õ. (¦¿üÚ = nut, þó¾ nut -ø þÕóо¡ý nucleus, nuclear science ±øÄ¡õ À¢Èó¾É. ¾Á¢Æ¢ø ¦¿üÚ¨Æ ±ýÈ ¦º¡ø§Ä nucleus ±ýÀ¨¾ Á¢¸î ºÃ¢Â¡¸ì ÌÈ¢ìÌõ. §¾í¸¡ö ¦¿ü¨È ±ñ½¢ô À¡÷ò¾¡ø ¦À¡Õò¾õ ÒÄôÀÎõ. ¦¿üÚ¨Æ «È¢Å¢Âø = nuclear science. ¦¿üÚŨ¾ò¾¡ý §ÀÍõ ¾Á¢Æ¢ø ¦¿¡ðÎÅÐ ±ýÚ ¦º¡øÖ¸¢§È¡õ.)

Ýâ¨Éî ÍüÈ¢ÅÕõ ÒÅ¢Ôõ ¾ýÛÕð¼ø, ŨÄò¾ø, ¸¢ÚÅ¡¼ø, ¦¿üÈ¡¼ø ±É ¿¡ýÌ þÂì¸í¸í¸¨Çì ¸¡ðθ¢ÈÐ.

ÒŢ¢ý ¾ýÛÕðÎ ¿ÁìÌ »¡Â¢üÈ¢ý ´Ç¢ ÜÊì ̨ÈóÐ ¸¡¨Ä, À¸ø, ±üÀ¡Î, Á¡¨Ä, ¡Áõ, Å¢ÊÂø ±ýÈ º¢Ú ¦À¡Øиû š¢ġ¸ò ¦¾Ã¢¸¢ÈÐ,

ÒŢ¢ý ŨÄÂõ ¿ÁìÌ »¡Â¢üÈ¢ý ÅÄÂÁ¡¸ò ¦¾Ã¢¸¢ÈÐ. þǧÅÉ¢ø, ÓЧÅÉ¢ø, ¸¡÷, ܾ¢÷, ÓýÀÉ¢, À¢ýÀÉ¢ ±ýÈ ¸¡Äí¸Ç¡¸ þó¾ô ¦ÀÕõ ¦À¡Øи¨Ç ¯½Õ¸¢§È¡õ.

þó¾ »¡Â¢üÈ¢ý ÅÄÂò §¾¡üÈò¨¾ò¾¡ý ÒÈ¿¡ëÚ 30-ø, ¯¨Èä÷ Óиñ½ý º¡ò¾É¡÷ §º¡Æý ¿Äí¸¢ûÇ¢¨Âô ÀüÈ¢ô À¡Îõ §À¡Ð ¦º¡øÖÅ¡÷:

"¦ºï»¡Â¢üÚî ¦ºÄ×õ «ï »¡Â¢üÚô
ÀâôÒõ ÀâôÒî Ýúó¾ ÁñÊÄÓõ,
ÅÇ¢¾¢Ã¢¾Õ ¾¢¨ºÔõ
ÅȢР¿¢¨Äþ ¸¡ÂÓõ ±ýÚ þ¨Å
¦ºýÚ «ÇóÐ «È¢ó¾¡÷ §À¡Ä ±ýÚõ
þ¨ÉòÐ ±ý§À¡Õõ ¯Ç§Ã"

"±ôÀÊ, ±ôÀÊ?"

" §¿§Ã ¦ºýÚ «ÇóÐ «È¢ó¾¡ü §À¡Ä".

"¦ºÄ× ±ýÈÐ ¦ºøÄôÀÎõ Å£¾¢¨Â (path); ÀâôÒ (speed) ±ýÈÐ þò¾¨É ¿¡Æ¢¨¸ìÌ þò¾¨É §Â¡º¨É ¦ºøÖõ ±ýÛõ þÂì¸ò¨¾ (motion); ÁñÊÄõ ±ýÈÐ Åð¼Á¡¾Ä¢ý ®ñÎ ¿¢ÄÅð¼ò¨¾ô À¡÷Åð¼¦ÁýÈ¡÷" ±ýÚ ¯¨Ã¸¡Ã÷ ¦º¡øÖÅ¡÷.

¿¡õ ±ýɼ¡¦ÅýÈ¡ø, «È¢Å¢Â¨Äò ¾Á¢Æ¢ø ¦º¡øÄ ÅƢ¢ø¨Ä ±ýÚ ¦º¡øÖ¸¢§È¡õ.

ÁÚÀÊÔõ ÀõÀÃòÐìÌ Åէšõ. ±¨¼ ̨Èó¾ ÀõÀÃò¾¢ý ¸¢ÚÅ¡ð¼õ º¢È¢Â §¿Ãò¾¢ø ÓÊŨ¼Å¾¡ø ¿õ ¸ñÏìÌ ¯¼§É ¦¾Ã¢óÐŢθ¢ÈÐ; ¾Å¢Ã×õ ¿¡õ ÀõÀÃò¾¢ý §Áø Å¡ÆÅ¢ø¨Ä. ¬É¡ø, ÒŢ¢ý ¸¢ÚÅ¡ð¼õ ¿ÁìÌ «ùÅÇ× ºð¦¼Éô Ò➢ø¨Ä. ²¦ÉýÈ¡ø ¿¡õ ÒŢ¢ý §Á§Ä§Â þÕ츢§È¡õ; ¾Å¢Ã, ÒŢ¢ý ±¨¼ Á¢¸ô ¦ÀâÂÐ. ¦ÅÚ§Á À¢ý ÒÄò¨¾ ÁðΧÁ À¡÷òÐ Á¢¸×õ ¦ÁÐÅ¡É ¸¢ÚÅ¡ð¼ò¨¾ô ÒâóÐ ¦¸¡ûÇ §ÅñÊ þÕ츢ÈÐ. þÐ ºÃÅÄ¡ö þÕ츢ÈÐ. þ¨¾ ¬ñÊý þÕ ¿¡ð¸Ç¢ø ÁðΧÁ ¬Æô Òâ Óʸ¢ÈÐ.

«Ð ±ôÀÊ?

´ù¦Å¡Õ ÀÕŸ¡Äò¾¢Öõ À¸Öõ þÃ×õ ´§Ã ¦À¡Ø¾¡¸ 12 Á½¢ §¿Ãõ þÕôÀ¾¢ø¨Ä. §¸¡¨¼Â¢ø À¸ø ¿£Ù¸¢ÈÐ; Å¡¨¼Â¢ø þÃ× ¿£Ù¸¢ÈÐ. ¬É¡Öõ ¬ñÊø þÕ ¿¡ð¸û À¸Öõ þÃ×õ ´ò¾ ¿¡ð¸Ç¡¸ «¨Á¸¢ýÈÉ. «ó¾ ¿¡ð¸¨Ç ´ì¸ ¿¡ð¸û (equinoxes) ±ý§È §Á¨ÄÂ÷ «¨Æ츢ýÈÉ÷.

þǧÅÉ¢ø ¦¾¡¼ì¸ò¾¢ø, ¸¢ð¼ò¾ð¼ Á¡÷îÍ 21/22-ø ²üÀÎõ ´ì¸ ¿¡û Àºó¾ ´ì¸ ¿¡û [ż¦Á¡Æ¢Â¢ø Åºó¾ ´ì¸¿¡¦ÇýÚ þó¾î ¦º¡ø Á¡Úõ. Àºó¾ þÕÐ> źó¾ ÕÐ; þÕÐ = þÃñÎ Á¡¾õ. Àºó¾õ ±ýÛõ ¦À¡ØÐ þÂü¨¸ À¡¨¼ §À¡¼ò ÐÅí¸¢ Å¢ð¼Ð ±ýÚ ¦À¡Õû. À, Àº¨Ä, Àº¢¾ø, Àºó¾õ §À¡ýȨŠ´Õ¦À¡Õû ¦º¡ü¸û. ¬í¸¢Äò¾¢ø þó¾ ¿¢¸ú¨Å spring equinox ±ýÀ÷.]

ܾ¢÷ ¸¡Äò ¦¾¡¼ì¸ò¾¢ø ¸¢ð¼ò¾ð¼ ¦ºô¼õÀ÷ 22/23 -ø ²üÀÎõ ´ì¸ ¿¡û ܾ¢÷ ´ì¸ ¿¡û [þ¨Ä¸û ÜöóÐ (ÌÅ¢óÐ) ¦¸¡ð¼ò ¦¾¡¼íÌõ ¸¡Äõ ܾ¢÷ ¸¡Äõ; þó¾ì ¸¡Äò ¾Á¢Æ¢ø ¿£ðÊ ÓÆ츢 þ¨ÄÔ¾¢÷ ¸¡Äõ ±ý§À¡õ. ܾ¢÷ ±ýÈ¡§Ä §À¡Ðõ. þ¨Ä¸û ¸ÆñÎ ¦º¡Ã¢¸¢È¾¡ø þ¨¾î ¦º¡Ã¢¾ü ¸¡Äõ ±ýÚõ ¦º¡øÄÄ¡õ. ¦º¡Ã¢¾ø þÕÐ>ºÃò ÕÐ ±É ż¦Á¡Æ¢Â¢ø ¾¢Ã¢Ôõ. ¬í¸¢Äò¾¢ø autumn ±Éî ¦º¡øÅ÷]

Àºó¾ ´ì¸¿¡¨Ç §ÁÆ Å¢Ø ±ýÚõ, ܾ¢÷ ´ì¸ ¿¡¨Ç Ð¨Ä Å¢Ø ±ýÚõ Å¡É¢Âø ÅÆ¢ ¦º¡øÖ¸¢§È¡õ. «¨¾ ¯½Ãô ÒŢ¢ý ÅÄÂõ ÀüÈ¢ô ÒâóÐ ¦¸¡ûÇ §ÅñÎõ.

ÒŢ¢ý ÅÄÂõ ´Õ þÂø Åð¼ÁøÄ. «Ð ´Õ ¿£û Åð¼õ. ´Õ þÂø Åð¼ò¾¢üÌ ´Õ Ü÷ó¾õ (centre) ÁðΧÁ ¯ñÎ. ¬É¡ø, ¿£û Åð¼ò¾¢üÌ þÕ Ü÷ó¾í¸û ÌÅ¢ÂÁ¡¸ (focus) ¯ñÎ. þÕ Ü÷ó¾í¸Ç¢ø ´ýÈ¢ø ¾¡ý ÝâÂý þÕ츢ÈÐ. ÁüÈРšɦÅǢ¢ø ¦ÅÚ§Á ´Õ ÒûÇ¢. «í§¸ ±ó¾ò ¾¡Ã¨¸§Â¡, §¸¡§Ç¡ ¸¢¨¼Â¡Ð.

þó¾ ¿£ûÅð¼ò¾¢ø ¦ºøÖõ ÒŢ¢ø þÕóÐ ÝâÂÉ¢ý àÃò¨¾ «Çó¾¡ø, µÃ¢¼ò¾¢ø «¾¢¸ àÃÁ¡¸×õ þý¦É¡Õ þ¼ò¾¢ø ̨Èó¾ àÃÁ¡¸×õ «¨Á¸¢ÈÐ. ÜÊ àÃò¾¢ø ÒÅ¢Ôõ ÝâÂÛõ «¨ÁÔõ ¿¡û ÀÉ¢ Ó¼í¸ø (Ó¼í¸ø = «¨Á¾ø; Ó¼í¸¢ô §À¡¾ø; Á¡ðÊì ¦¸¡ûÙ¾ø; ÀÉ¢ì ¸¡Äò¾¢ø «¨Á¾ø) ±ýÚ ¦º¡øÖ¸¢§È¡õ. þÐ ¾¢ºõÀ÷ 22-õ ¿¡û ¬Ìõ.

«ñ¨Áò àÃò¾¢ø ÒÅ¢Ôõ ÝâÂÛõ «¨ÁÔõ ¿¡û §ÅÉ¢ø Ó¼í¸ø (§ÅÉ¢ø = ¦Åö¢ü ¸¡Äõ.) þÐ Ýý 22õ ¿¡û.

ÀÉ¢ Ó¼í¸Ä¢ø, þÃ× §¿Ãõ ÜÊÔõ, §ÅÉ¢ø Ó¼í¸Ä¢ø À¸ø §¿Ãõ ÜÊÔõ þÕìÌõ. þó¾ þÕ Ó¼í¸ø¸ÙìÌõ þ¨¼§Â ¬ñÊý þÕ ¿¡ð¸Ç¢ø ¾¡ý ´ì¸ ¿¡ð¸û ÅÕ¸¢ýÈÉ. þý¦É¡Õ Å¢¾Á¡¸×õ þó¾ ´ì¸ ¿¡ð¸¨Çô ÒâóÐ ¦¸¡ûÇÄ¡õ. ÝâÂÉ¢ý ÍüÚò¾Çõ ÒŢ¢ý ¿Î째¡ðÎŨè ¦Åðθ¢ýÈ ÒûÇ¢¸û Å¢Øì¸û ±ýÚ ²ü¸É§Å ÜÈ¢§É¡õ «øÄÅ¡? «ó¾ Å¢Øì¸û ¾¡ý þó¾ ´ì¸ ¿¡ð¸û. þó¾ ´ì¸ ¿¡ð¸Ç¢ø Ýâ¨Éô À¡÷츢ýÈ §À¡Ð «¾ý À¢ýÒÄÁ¡¸ò ¦¾Ã¢Ôõ ¿¡û¸¡ðÎ, µ¨Ã¢ý ãÄõ ´Õ ¦ÁÐÅ¡É þÂì¸õ ÒÄôÀθ¢ÈÐ. [ÁÈóРŢ¼¡¾£÷¸û, ¿¡û¸¡ðÎì¸Ùõ ´¨Ã¸Ùõ (þẢ¸Ùõ) ¦ÅÚõ À¢ýÒÄí¸û ¾¡ý.]

þý¨ÈìÌ Àºó¾ ´ì¸ ¿¡Ç¢ý §À¡Ð ¦¾Ã¢¸¢È À¢ýÒÄõ Á£É µ¨Ã. «Ð×õ «·¸Ã µ¨ÃìÌî (aquarius) ºüÚ Óó¾¢Â º¢Ä À¡¨¸¸Ç¢ø þÕìÌõ ¿¢¨Ä. («·Ì = ¿£åüÚ. «·Ì>aqua; þÄò¾£É¢ø þÕóÐ ÀĦº¡ü¸û þó¨¾Â¢§Ã¡ôÀ¢Â ¦Á¡Æ¢¸Ç¢ø þó¾î ¦º¡ø¨Ä «ÊôÀ¨¼Â¡¸ì ¦¸¡ñÎ ±Øó¾¢Õ츢ýÈÉ.) þýÛõ Àò§¾ ¬ñθǢø Àºó¾ ´ì¸ ¿¡û Á£É µ¨ÃÔõ «·¸Ã ´¨ÃÔõ ÜÎõ ºó¾¢ôÀ¢üÌ ÅóÐ §ºÕõ.

«§¾ §À¡Äì ܾ¢÷ ´ì¸ ¿¡Ç¢ý §À¡Ð þý¨ÈìÌò ¦¾Ã¢¸¢È À¢ýÒÄõ ¸ýÉ¢ µ¨Ã. ¬É¡ø ¸¢ð¼ò ¾ð¼ þÃñ¼¡Â¢Ãõ ¬ñθÙìÌ Óý Ð¨Ä µ¨Ã þÕó¾Ð. þÉ¢ ÅÕõ Àò¾¡ñθÙìÌô À¢ý Á¼í¸ø ´¨Ã (¬Ç¢ µ¨Ã = leo)
ÅóÐ §ºÕõ.

þó¾¢Â Å¡É¢Âø «ó¾ì ¸¡Ä «È¢Å¢ý ¦¾¡¼ì¸ò¨¾ þýÛõ ÁÈ측Áø, À¨Æ ¿¢¨ÉôÀ¢ø Àºó¾ ´ì¸ ¿¡¨Ç §ÁÆ Å¢Ø (§Á„¡¾¢ ±ýÚ Å¼¦Á¡Æ¢Â¢ø ÜÚÅ÷) ±ýÚõ ܾ¢÷ ´ì¸ ¿¡¨Ç ШÄÅ¢Ø ±ýÚ§Á ÜÈ¢ ÅÕ¸¢ÈÐ.

´ù¦Å¡Õ ¬ñÎõ ´ì¸ ¿¡û º¢È¢Ð º¢È¢¾¡¸ Óý¿¸÷óÐ ¦¸¡ñÊÕ츢ÈÐ. þ¨¾ Óý¦ºÄÅõ (precession; precede = Óý¦ºøÖ) ±ýÚ ÜÚ¸¢§È¡õ. ´Õ ¸¡Äò¾¢ø ²ôÃø 14 -ø §ÁÆ ´¨ÃìÌ Óý Åó¾ ´ì¸ ¿¡û þý¨ÈìÌ Á¡÷Í 21/22-§Ä§Â ¿¢¸ú¸¢ÈÐ. §ÁÆò¾¢ø Å¢Øó¾ Àºó¾ ´ì¸ ¿¡û þýÚ Á£Éò¾¢ø Ţظ¢ÈÐ. ÜÊ Ţ¨ÃÅ¢ø, þýÛõ Àò¾¡ñθǢø ¸¢.À¢. 2012 - ø «·¸Ã µ¨Ã¢ø Å¢Øõ. «ôÀÊ Å¢Øõ §À¡Ð, Ò¾¢Â ¯¸ò¾¢üÌ (¯¸õ = ´ýÚ §ºÕõ ¸¡Äõ; ¯¸õ>Ô¸õ>yuga in Sanskrit) ¿¡õ §À¡¸¢§È¡õ ±ýÚ ÅÃÄ¡üÈ¡º¢Ã¢Â÷¸û ¦º¡øÖ¸¢È¡÷¸û.

¦Á¡ò¾ Óý ¦ºÄÅõ ÓÊ ¸¢ð¼ò¾ð¼ 25800 ¬ñθû ²üÀθ¢ýÈÉ. «Ç× §¸¡ø¸û Ñϸ Ñϸ þó¾ þÂì¸ò¾¢ý ¿¼× ¸¡Äõ ÐøÄ¢Âô ÀðÎ ÅÕ¸¢ÈÐ. 25800 ¬ñθû ±ýÚ ±ÎòÐì ¦¸¡ñ¼¡ø, ´Õ µ¨Ã¢ø (¯¸ò¾¢ø) 25800/12 = 2150 ¬ñθû ±ýÈ ÀÕÅ ¸¡Äõ «¨ÁÔõ.

²Í ¦ÀÕÁ¡ý À¢Èó¾¾üÌ ¯Ä¸õ ±üÚì ¦¸¡ñ¼ ¬ñÊø þÕóÐ (þó¾ô À¢Èó¾ ¿¡§Ç ¬öÅ¢ý À¢ý þý¨ÈìÌ §¸ûÅ¢ìÌ ¯ûÇ¡ì¸ô Àθ¢ÈÐ. «Å÷ À¢Èó¾Ð 29 Ý¨Ä ¸¢.Ó. 7 ±ýÚ Å¢Å¢Ä¢Âò¾¢ý Ò¾¢Â ²üÀ¡ðΠŢÅÃí¸¨Ç Å¡É¢Â§Ä¡Î ¦À¡Õò¾¢ "Magi - The quest for a secret tradition" ±ýÈ áÄ¢ø Adrian G. Gilbert ¿¢Ú×Å¡÷.) 148 ¬ñθǢý Óý ´ì¸¿¡û, §ÁÆò¨¾ò ¾¡ñÊ¢Õì¸ §ÅñÎõ. «¾üÌõ 2150 ¬ñθǢý Óý §ÁÆò¾¢üÌû ѨÆó¾¢Õì¸ §ÅñÎõ.

²ÍÅ¢ý ¸¡Äò¾¢ø þÃ𨼠Á£ý «¨¼Â¡Çõ ¸¢È¢ò¾Å÷¸¨Çì ÌÈ¢ì¸ô ÀÂýÀð¼Ð ¾Á¢ú ÅÃÄ¡üÈ¢Öõ þÃ𨼠Á£ý, þ¨½ ¸Âø ±Éì ÌÈ¢ì¸ô ÀðÎ À¡ñÊÂâý º¢ýÉõ ¬ÉÐ. þ¨Å¦ÂøÄ¡õ þó¾ ¯¸ô ¦À¡Õò¾õ ÀüÈ¢§Â. Á£É ¯¸ò¾¢üÌ Óý þÕó¾ ¬ð¨¼Ô¸õ ÀüÈ¢ò¾¡ý ¬Î>¬ñÎ ±ýÈ ¦º¡ø À¢Èó¾Ð. ¬ð¨¼Â¢ý ÁÚ ¦À§à §ÁÆõ. §ÁÆò¾¢üÌõ Óý þÕó¾Ð Å¢¨¼ Ô¸õ.

¯¸õ ¯¸Á¡¸ì ¸¡Äõ §À¡öì ¦¸¡ñÊÕ츢ÈÐ. þ§¾¡ §¿üÚò¾¡ý ¿¡õ À¢Èó¾Ð §À¡Ä þÕ츢ÈÐ; þý§È¡ ¿õ À¢û¨Ç¸û; ¿¡¨Ç ¿õ ¦ÀÂÃ÷¸û; «¾üÌô À¢ý ¦¸¡ûéô ¦ÀÂÃ÷¸û; À¢ý ±ûÙô ¦ÀÂÃ÷¸û. ¦Á¡ò¾ò¾¢ø Á¡ó¾ ÅÃÄ¡Ú ¯¸í¸Ç¡ø ¸½¢ì¸ô Àθ¢ÈÐ.

¸¡Äí¸Ç¢ý ÀâÁ¡Éí¸û ÀÄÅ¢¾Á¡¸ ¦ÅÇ¢ôÀÎõ. ¬ñθû ´Õ ¾¨ÄӨȨÂì ÌÈ¢ì¸×õ, ¯¸í¸û Å¡¨ÆÂÊ Å¡¨Æ¨Âì ÌÈ¢ì¸×õ ÀÂýÀθ¢ýÈÉ. §À¡É «¾¢¸¡Ãò¾¢ø ¬ñ¨¼ô À¡÷ò§¾¡õ. þó¾ «¾¢¸¡Ãò¾¢ø ¯¸í¸¨Çô À¡÷츢§È¡õ.

À¡ÅÄ÷ ²Ú ¦ÀÕï º¢ò¾¢ÃÉ¡÷ ¸¡Äí¸Ç¢ý ¿¸÷ ÀüÈ¢ ´Õ ͨÅÂ¡É À¡ þÂüȢ¢Õ츢ȡ÷. þÐ «ÅÕ¨¼Â áÈ¡º¢Ã¢Âò¾¢ø ±ð¼¡ÅÐ À¡Å¡¸ ÅÕõ.
---------------------------------------------------------

ÅÄ¢§¾ ¸¡Äõ


ÅÄ¢§¾ ¸¡Äõ; Å¢ÂôÀø ¡§Á!!
Ó¨ÄÓ¸õ À¾¢Â Á¡ó¾¢ô À¡«ø
´Ø¸ Å¡öÅ¡í¸¢ "°, ¬ö" ±É ¯Á¢úóÐ
¾ó¨¾ ¸Æ¢¿¨¸ ¦ÀÈì ¸¡ðÊ, þÆ¢óÐ
ÌÚ¿¼óÐõ ´ÊÔõ ÓÐÌ þÅ÷óÐ µîº¢Ôõ
¦¿Õ¿ø µÅòÐ ¿¢¨É× «Æ¢Â¡§Á,
À¡÷ò¾ §ÁÉ¢ À¼Ã ¿¨¼ ¦¿üÈ¢
¬Î º¢Ú¸¡ø «¨¾óÐ ¯Ãõ ²È
¦ÁÄ¢ó¾ Òý Á¡÷Ò ¦À¡Ä¢óÐ ÅÄ¢Âì
ÌÃø ÒÄ÷ó§¾ «½ø ¾¡Å
¯¨Ç ¦À¡¾¢óÐ ¸ØòÐ «¼Ã
Å¨Ç Á¡¾÷ ÁÉõ Á¢¾¢ôÀò
¾¢Á¢÷óÐ ±ØóÐ ¿¢ýÈ¡÷ìÌô
À¨½óÐ ±Øó¾ þ¨½ ¿¸¢Äõ
ÌÚ ÑÍôÒô §À÷ «øÌø
Å¡ø ±Â¢üÚì ¸¨Æ §¾¡Ç¢
 ´Õ¿¡û ŨÃì ¦¸¡ñÎ
Á¨É ¾É¢ ¨Åì¸ ±ý º¢ÚÁ¸ý ¾¡Ûõ
¦ÀÈø ¾ó¾ ¦ÀÕ Á¸ý ¯Åì ¸¡ñ,
¾¢Èø ¿ó¾ ¡íÌ þÅý §¾Êì ¦¸¡ñ¼§¾!

- áÈ¡º¢Ã¢Âõ - 8

¦À¡Æ¢ôÒ:

ÅĢר¼ÂÐ ¸¡Äõ; Å¢ÂôÒڧšõ ¡õ! ¾¡Â¢¼òРӨĢý Á¢¨º, ÌÆŢ¢ý Ó¸õ ÓüÚõ À¾¢Ôõ ÀÊ À¡¨Ä ÅÂ¢Ú Óð¼ «Õó¾¢, «·Ð ´Ø¸¢ì ¦¸¡ñÊÕìÌõ ÀÊ ¾ý Å¡¨Â Á£ðÎ ¦ÅÇ¢¦ÂÎòÐõ, "°, ¬ö" ±É ¯Á¢úóÐ, ¾ý ¾ó¨¾ ¦ÀÕ¿¨¸ ¦ºöÔÁ¡Ú ¸¡ðÊ, ±õ ÁÊ¢ý ¿¢ýÚ þÈí¸¢ì ÌÚ¸¢Â «Ê¸û º¡÷ó¾ ¿¨¼ þðÎõ, º¢Ä ¦À¡ØÐ µÊÔõ, º¢Ä¸¡ø ¾ý ¾ó¨¾Â¢ý Óи¢ý Á¢¨º ²È¢, «Å¨Ãì ̾¢¨Ã¡¸ ±ñ½¢ µîº¢Ôõ ¿¢ýÈ, §¿ü¨ÈÂô ¦À¡Ø¾¢ý µÅ¢Âõ ±Éô À¾¢ó¾ ±ý ¿¢¨É׸û «Æ¢Â¡Áø ¿¢ü¸×õ, ¡õ À¡÷òÐ Á¸¢ú×üÈ §ÁÉ¢ À¼÷óÐ ¦À¡Ä¢Â×õ, ¿¨¼ ¾ÎÁ¡È¢ «Ê ¿¢ýÈ º¢È¢Â ¸¡ø¸û Å¢õÁ¢ô Ò¨¼òÐ ¯Ãõ ²È¢ ¿¢ü¸×õ, ¦ÁÄ¢óÐ ¿¢ýÈ º¢È¢Â Á¡÷Ò «ÆÌ ¦ÀÈ, ÅÄ¢× ¦ÀüÚ ¿¢üÀ×õ, ÌÃø ¾ÊôÀ×õ, Ó¸ š¢Ûõ ¾¡¨¼Â¢Ûõ «¼÷ó¾ Á£¨ºÔõ ¾¡ÊÔõ ¾¡Å¢ ¿¢üÀ×õ, ¾¨Ä Á¢÷ «¼÷óÐ, ÅÇ÷óÐ ¸Øò¨¾ «Ç¡Å¢ ¿¢üÀ×õ, ¯¼ø¸ðÎ Á¢ÌóÐ ÅÇ÷ÔüÚ ¿¢ü¸×õ ¦ºö¾¡ÛìÌô ÀÕóРŢõÁ¢ þ¨½óÐ ¿¢ýÈ Ó¨Ä¸Ùõ, ÌÚ¸¢ ´Îí¸¢Â þ¨¼¸Ùõ, «¸ýÈ þ¨¼ì¸£ú ¸Ê¾¼Óõ, ¦ÅûǢ ±Â¢Úõ, ãí¸¢ø §À¡ýÈ §¾¡û¸Ùõ ¸ñ¼¡û ´Õò¾¢¨Â, Óý¨É ´Õ ¿¡û Á½í ¦¸¡ñÎ, ¾É¢ Á¨É¢ø ž¢Ôõ ÀÊ ¨Åì¸, ±õ º¢Ú Á¸É¡¸¢Â «Åý ¾¡Ûõ ¦ÀüÚò ¾ó¾ ¦ÀÕ¨Á ¦À¡Õó¾¢Â ¾ý Á¸¨É ¯§¾¡, þÅý ¸¡ñ! ¾ýìÌüÈ ¾¢È¨Á ¿¢¨ÈÔõ ÀÊ «ùÅ¡üȨÄò §¾Êì ¦¸¡ñ¼Ð ¡í¹ý?

ŢâôÒ:

þôÀ¡¼ø «¸òШȨÂî º¡÷ó¾Ð.

¾ý Á¸É¢ý ÌÆÅ¢ô ÀÕÅò¨¾Ôõ, «Åý Å¢¨ÃóÐ ÅÇ÷óÐ þ¨Ç»É¡¸¢ Á½õ ÒâóÐ, ®ñ¦¼¡Õ Á¸ÛìÌò ¾ó¨¾Â¡¸¢ ¿¢ýÈ ¸¡Äò¨¾Ôõ ¸ñ¼ ¾¡ö ´Õò¾¢, Åý þò¾¢Èõ ¦ÀüÈÐ ±í¹§É¡ ±É Å¢ÂóÐ ÜȢ¾¡¸ «¨Áó¾Ð þôÀ¡ðÎ.

þÐ ¾¡¦Â¡Õò¾¢ò ¾ý ¾¡ö¨ÁÔûÇò¾¡ø ¾ý Á¸ý ¦ÀüÈ À¢û¨Ç¨Âì ¸ñÎ Á¸¢úóÐ ÜÈ¢ì ¸¡Äò¨¾ Å¢Âó¾Ð.

þ·Ð þøÄ¢ÕóÐ Á¨ÉÂÈ¡õ âñ¼ ¾ý Á¸ý ¾¢Èõ ¯¨Ãò¾¾¡¸Ä¢ý Óø¨Ä¦Âý ¾¢¨½Ôõ, ¸¢Çó¾ ¾Á÷ Å¢ý ¿üÈ¡ö ¸¢Çò¾ø ±ý ШÈÔÁ¡õ.

¸¡Äò¾¢ý ¦Àâ ÀâÁ¡Éõ À¡÷ò§¾¡õ.

«ýÒ¼ý,
þáÁ.¸¢.