சதயம்

நண்பர் ஒருவர் சதயத்தின் பொருள் கேட்டிருந்தார். ஒருவேளை அந்த நாட்காட்டில் (நட்சத்திரத்தில்) அவர் பிறந்தாரோ, என்னவோ? (இப்படிப் பலரும் கேட்கிறார். எனக்குத் தான் விளக்கம் சொல்லப் பொழுதில்லை. ஒவ்வொரு விளக்கத்திற்கும் நான் அலையவேண்டியுள்ளது. வழக்கம் போல் தமிழ், சங்கதம் என இருவகையிலும் அலையவேண்டும்.) இனிச் சதயம் பார்ப்போம்.  27 விண்மீன் கூடங்களில் இது 24 ஆவது. இதை சங்கதத்தில்   Shatabhishak அல்லது Shatataraka என்பார். தமிழில் இதைச் சுருக்கிச் சதயம் என்பார். சதம் = நூறு  bhishak = பண்டுவர்.  Śatabhiṣak means “comprising a hundred physicians.” 

உடையக்கூடிய (கல் போன்ற) ஏதோவொன்றைக் கீழே போடுகையில் ஒன்று பலதாவதுபோல், வலிந்து கீழிட்டு நுறுக்கும்> நொறுக்கும் போது நூறாகிறது. பொடிப்பொடியாகிறது. நூறெனும் சொல்லிற்கு சங்க இலக்கியங்களில் இப்பொருள் நெடுகவுள்ளது. நூறு>நீறு=பொடி. நுறுக்குவதற்கு இன்னொரு சொல் சதைத்தல்> சதாய்த்தல். “போட்டு சதாய்ச்சிட்டான்பா” என இன்றுஞ் சொல்வோம். சதைத்தலின் இன்னொரு வடிவம் சாத்துதல். சதைத்தலிலெழுந்த வடசொல் சதம். சங்க காலத்தில் தமிழருக்கு வடக்கே (இற்றை மராட்டியக் கோதாவரிக் கரையில் ஔரங்காபாது அருகில்) படித்தானத்தைத் (Paithan) தலைநகராய்க் கொண்ட நூற்றுவர் கன்னர் (பாகதத்தில் சதகர்ணி) ஆண்டார். தமிழகத்தையும் மகதத்தையும் வணிகத்தால், இடையாற்றங்களால், இணைத்தவர் இவரே. எதிரிகளை நூறும் அடைப்பெயரை இவர் பெற்றார். கன்னர் (= கருநர்) என்பது சேரர்/சோழர்//பாண்டியர் போல் ஓர் இனக்குழு அடையாளம். 

தமிழிய, வடவிந்திய மொழிகளிடையே எண்களில் இணைச்சிந்தனை நிலவியது நெடுகவும் உண்மை. அவை தனித்தனியே தேர்ந்துகொண்ட சொற்கள் தாம் வேறு. மேலைச்சொல்லும் நூறுதல். சதைத்தல் போலவே அமையும்..100 க்கான மேலைச்சொற்கள் கொத்தற் கருத்தில் எழுந்தவை. ஆங்கிலச் சொற்பிறப்பியல் அகரமுதலி பொருள்கூறாது வெறுமே சொல் இணைகளை மட்டுங் காட்டும். Old English hundred "the number of 100, a counting of 100," from Proto-Germanic *hundratha- (source also of Old Frisian hundred, Old Saxon hunderod, Old Norse hundrað, German hundert); first element is Proto-Germanic *hundam "hundred" (cognate with Gothic hund, Old High German hunt), from PIE *km-tom "hundred," reduced from *dkm-tom- (source also of Sanskrit satam, Avestan satem, Greek hekaton, Latin centum, Lithuanian simtas, Old Church Slavonic suto, Old Irish cet, Breton kant "hundred"), suffixed form of root *dekm- "ten. கொத்தலும் சாத்தலும் ஒருபொருள் கொண்டன. சகரமும் ககரமும், ஹகரமும் மேலைமொழிகளில் போலிகள். ஒரு பக்கம் ககரம் சகரமாக, இன்னொரு பக்கம் ககரம் ஹகரமாகும். பொருள் ஏதோ ஒன்றுதான்.

அடுத்து bhishak என்பதை Bhiṣaj என்னும் சங்கதச் சொல்லில் இருந்து எடுப்பர். இதன் விளக்கம் கீழே.

Bhiṣaj (भिषज्) refers to a “physican” or “doctor”, as defined in the 13th-century Raj Nighantu or Rājanighaṇṭu (an Ayurvedic encyclopedia). Accordingly, “A physician (bhiṣaj) capable of diagnosing a disease, after consulting this treatise (Rājanighaṇṭu), analysijng the various signs, symptoms, examinations etc., can select an appropraite drug (auṣadha) of choice for his patient. As, now, he is in a position to know all about the drugs and their characteristics. ‘Hence this Nighaṇṭu-Rāj is superior to all’. [...] A physician (bhiṣaj) coming across with the names of the drugs , having multiple meanings such as Śiva, Śyāmā, Samaṅgā etc. should decide about an appropriate drug on the basis of reference, action, rasa, vīrya, its use in a particular recipe et.c Above all,m a physician is also advised to use his common sense for accepting a particular drug by its particular synonym”.

Source: Shodhganga: The Caraka Saṃhitā and the Suśruta Saṃhitā

Bhiṣak (भिषक्) or Bhiṣaj.—In the Caraka and the Suśruta Saṃhitās, the physician is addressed as bhiṣak, vaidya or cikitsak and these terms are used interchangeably. However, the term bhiṣak is of relatively more frequent occurrence. The term vaidya, which is derived from “vidya” or knowledge, is generally used for the learned. It also implies one who is a follower of the Vedas or well-versed in them. The physician increasingly came to be known as vaidya from the time of the Epics. A.L. Basham points out that since the word is related to Veda, the term vaidya has religious overtones which the term bhiṣaj lacks.

Bhiṣaj  என்பதை (ab)bhi - saj என்று உடைத்துப் பிரித்து (ab)bhi என்பதில் வலிந்து (ab) ஐச் சேர்த்து ”மேல்” என்ற பொருளைச் சொல்வர். saj என்பதற்குக் ”பூசு” என்று பொருள் சொல்வார். அதாவது ஏதேனும் காயம் ஏற்பட்டால் புண்ணின் மேல் மருந்து பூசி, பச்சிலை வைத்துக் கட்டுபவரைக் குறிக்கும் என்று சுற்றி வளைத்துப் பொருள் சொல்வார். இச்சொல் இருக்கு வேதத்தில் பயின்று வருகிறது என்றும் சொல்வார். இப்படிச் சொல்லை மூன்றாய் உடைத்துப் பொருள் சொல்வது நமக்குச் சுற்றிவளைத்து மூக்கைத் தொடுவது போல் இருக்கிறது. இதற்கும் தமிழ் ஆதாரமோ என்ற எண்ணம் வந்துவிடுகிறது. பேசாமல் ”பூசகர்” எனும் தமிழ்ச் சொல்லைச் சொல்லிப் போகலாம். மூன்று விதப் பூசகர் நடைமுறையில் உண்டு. முதலில் வருபவர் கோயிலில் இறைவன் திருமேனிக்கு நெய், (ஒரு காலத்தில் அரத்தம், கொழுப்பு), எண்ணெய். சந்தனம் போன்ற பூசைப் பொருள்களைப் பூசுபவர். திருமேனியைக் குளிப்பாட்டி அழகு செய்பவர். பூவுஞ் சூடுபவர். பூசித்தல், பூசை, பூசாரி போன்ற சொற்களைச் சங்கதத்தில் தேடுவது வீண்வேலை. ஆகுதியிட்டு வேள்வி நடத்தும் அவருக்கு, பூசை கிடையாது, அதைத் தென்னிந்தியாவில் தான் கற்றார். அடுத்தவர் ஒப்பனைப் பொருள் பூசுபவர், ஆணுக்கும் பெண்ணுக்கும் செய்பவர்,. இன்று திருமணங்களுக்கு முன்னால் ஒப்பனை வேலை கனக்க நடக்கிறது. மூன்றாமவர் மருந்துப் பொருள்களைப் பூசி பச்சிலை காட்டுபவர். பூசகர்>பிசாரகர் ஆவார். (பூசலார் நாயனார் எந்தவகை என்று தேடவேண்டும்.) தமிழ்நாட்டில் பண்டுவரின் ஒரு வேலையாய்ச் சொல்லப்படும்.

மருந்துப் பூசகர் வித்தகருக்குச் (வைத்தியருக்குச் (https://valavu.blogspot.com/2020/07/blog-post_13.html) சற்று கீழானவர் என்றே குமுக நடைமுறை உள்ளது.. மலையாள ஆயுர்வேதத்தில் பிஷாரடி என்று சொல்வர். கொடிவழியாய் வருங்கலை. குமரிமாவட்டத்திலும் உண்டு. 

Shatabhishak = நூறு பூசகர். நூறுபூசக நாட்காட்டில் (சதய நட்சத்திரத்தில்) இராசராசன் பிறந்தானாம். அதனால் தஞ்சைப் பெரியகோயிலில் சதயத் திருவிழா நடைபெறும்.  

நூறு பூசகர் குழுமியதுபோல் கொசகொச என்று இருந்ததால் இந்த வீண்மீன் கூட்டத்திற்கு இப்படிப் பெயர் வைத்தார் போலும். வானியலார் தான் விடை சொல்லவேண்டும். இதன் படம் ஆங்கில விக்கிப்பீடியாவில் உள்ளது.