மாணிக்க வாசகர் காலம் - 2

அருளிச் செயல்களும், மாணிக்க வாசகரும்:

மாணிக்க வாசகர் கால ஆய்விற்குள் போகுமுன், நமக்குத் தெரிந்த மாணிக்க வாசகர் வரலாற்றை ஓரோவழி நினைவுகொள்வது நல்லது. தெரியாதவர் ”மாணிக்கவாசகர் வரலாறும், காலமும்” என்ற மறைமலை அடிகளார் பொத்தகத்தின் முற்பகுதியை ஒருமுறை படித்துக் கொள்க. மறைமலை அடிகள் சொன்னதை அப்படியே இங்கு விவரிக்காது, திருவாசகத்தில் இருந்தே சில அகக் குறிப்புகளையும், 12 ஆம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்த பெரும்பற்றப் புலியூர் நம்பி எழுதிய திருவாலவாயுடையார் திருவிளையாடற் புராணக் கூற்றுக்களையும், ஓரளவு தொட்டுக்காட்ட முற்படுகிறேன்.

தேவார மூவர் எப்படி இறைவனாற் தடுத்தாட் கொள்ளப் பட்டாரோ அதே போல் மாணிக்க வாசகரும் இறைவனாற் தடுத்தாட் கொள்ளப் பட்டவரே. மாணிக்க வாசகர் பொருட்டு 4 திருவிளையாடல்கள் நடந்ததாய் திருவால வாயுடையார் புராணம் சொல்லும். இதற்கு முந்திய கல்லாடத்திலும் இவை உணர்த்தப் பெறும். மாணிக்கவாசகர் காலத்தை 9 ஆம் நூற்றாண்டிற்குத் தள்ளுவோர் கல்லாடக் காலத்தையும் ஐயுற வைத்து நம்மை மேற்கொண்டு பேச விடாது அடைக்கப் பார்ப்பர். நம் கருத்துப் படி கல்லாடம் 9 ஆம் நூற்றாண்டிற்கு முந்தியதானாலும் இவருடைய அடைப்பின் காரணமாய் அச்சான்றுகளை இங்கு பயன்படுத்த இயலாதுள்ளது. நம்பியார் புராணப்படி, மாணிக்கவாசகருக்கென நடந்த திருவிளையாடல்கள் 4 ஆகும். அவை:

1. ஞானோபதேசஞ் செய்த திருவிளையாடல்
2. நரி குதிரையான திருவிளையாடல்
3. குதிரை நரியான திருவிளையாடல்
4. மண் சுமந்த திருவிளையாடல்

ஆகும். இவை போக மாணிக்கவாசகர் காலத்தையொட்டி, வேறு இறையன்பருக்கு நடந்ததாய் இன்னுமிரு திருவிளையாடல்களை நம்பியார் புராணம் வழியாக அறிகிறோம். அவை:

5. வரகுணனுக்குச் சிவலோகங் காட்டின திருவிளையாடல்
6. விடைக்குறி அம்பெய்த திருவிளையாடல்

ஆகியவையாகும். அதே புராணத்தை மேலும் ஆயும்போது, ”இன்னுஞ்சில திருவிளையாடல்கள் (குறிப்பாக விடைக் குறி அம்பெய்த திருவிளையாடலை அடுத்துவரும்

7. உலவாக்கோட்டை வைத்த திருவிளையாடல்,
8. மூர்த்தியாருக்கு அரசளித்த திருவிளையாடல்)

ஆகியவையும் மணிவாசகர் காலத்தைத் தொடர்ந்து அதற்கு அண்மையில் இருந்திருக்குமோ?” என்று நம்மை எண்ண வைக்கின்றன.

பொதுவாக, திருவிளையாடற் காலங்களுக்கு அண்ணிவரும் 12 ஆம் நூற்றாண்டுத் திருவாலவாயுடையார் திருவிளையாடற் புராணமே நாம் பெரிதும் கவனிக்க வேண்டியதாய் இருப்பதும், இதற்கு 6 நூற்றாண்டுகள் கழித்து எழுந்த பரஞ்சோதி முனிவரின் திருவிளையாடற் புராணம் பல இடங்களில் ஏரணத்தால் முரண்படுவதும், அதில் விரியும் கதை நிகழ்வுகள் இட்டுக்கட்டப் பட்டதுபோல் தோற்றமளிப்பதும் ஆய்வு மிகுந்த அறிஞர்களால் சுட்டிக் காட்டப்படுகிறது. இந்த ஆய்வு நெடுகிலும் நம்பியார் திருவிளையாடற் புராணத்தையே நாம் எடுகோளாய்க் கொள்கிறோம். ஓரோ வழி மற்றவையும் துணைகொள்ளப் படுகின்றன.

மேலே கூறிய 8 திருவிளையாடல்களும், அவற்றோடு சேர்ந்தவைகளும் ”துயில் நேரத்தில் பிள்ளைகளுக்குச் சொல்லும் கட்டுக் கதைகள்” என்று தூக்கி யெறிந்து மாற்றாடுவோரோடு நாம் இங்கு உரையாடவில்லை. இன்னுஞ் சொன்னால், இதுபோற் கதைகள் நடக்குமா, நடக்காதா என்ற கேள்விக்குள் நாம் போக விரும்பவில்லை. ”இவை யாருக்கு நடந்தன?” என்று மட்டுமே அலச விழைகிறோம்.

பொதுவாகத் தடுத்தாட்கொள்ளப் பட்ட செயல்களை அருளிச் செயல்கள் என்று பெரியோர் அகலப்படுத்திச் சொல்வார். அருளிச் செயல்கள் என்பவை மாந்த முயற்சிக்கு மீறியதாய்த் தோற்றங் காட்டுபவை. ஒருவனோ, ஒருத்தியோ, தன்னியல்பால் முடியாதவொன்றை தானே நடத்தியோ, அல்லது தனக்கு நடந்திருந்தாலோ, அவை அருளிச் செயல்கள் எனப்படும்.

மீமாந்தச் செயல்கள் எல்லாமே அருளிச் செயல்களெனச் சொல்லமுடியாது. காட்டாக, 1965 இந்தியெதிர்ப்பின் போது அரசுக் காவலர் தொடர்ந்தடித்த பிரம்படியின் வலியை ஏற்றோடிய இக்கட்டுரை ஆசிரியன் நேரிய காலங்களிற் தன்னால் ஒருசிறிதும் தாண்ட முடியாத ஆறடிச் சுவரைத் தான் பெற்ற அடியின் வலியால் நரம்புகள் தூண்டப்பெற்றுத் தாண்டியதையும், தன் சிறுபிள்ளை வாழ்வில் தன்னை மீறிய நிலையில் ஐயனார்கோயில் தீமிதிக்குள் ஓடி வெளிவந்த செயல்களையும் நினைவு கொள்கிறான். அவற்றை அருளிச் செயல்களென யாராவது சொல்ல முடியுமோ? சொல்ல முடியாது. அவை மீமிசையுணர்வில் நம் நரம்பு தூண்டப்பெற்று நடந்துமுடிந்த செயல்கள் ஆகும். அதுபோல் மீமிசைச் செயல்கள் உலகிற் பலருக்கும் நடந்திருக்கின்றன.

அருளிச் செயல்கள் என்பன மந்திர, தந்திரங்களால், மாகை (magic) களால் அல்லாது, தன்னைமீறிய மாந்த முயற்சிகளால் நடப்பவை; நேரிய மாந்த விளக்கத்தில் நிறுவ முடியாதவை. தொல்காப்பியம் இவற்றை மருட்கை என்று சொல்லி, மெய்ப்பாட்டின் அடியிற் சேர்க்கும். 

இக்காலத்தில் நம்பும் மதம், நம்பா மதமென இருவேறு நெறிகளில் மாந்தர் மெய்யியல் புரிதலைக் கொள்வார். இவ்விரண்டில் எது சரி, எது சரியில்லை என்ற வாதம் நமக்கு முகன்மையில்லை. அருளிச் செயல் விளக்கங்களை, நம்பும் மதம் நம்மைப் படைத்தவரில் தேடுகிறது. நம்பாமதம் அறிவுபூருவமான மீமாந்தத் தூண்டுதலிற் தேடுகிறது இங்கு நாம் இக்கேள்விக்குள் போக முற்படவே யில்லை. ”இத்தகை அருளிச் செயல்கள் தமக்கு நடந்ததாய்க் குறிப்பிட்ட இறையன்பர் கூறுகிறாரா?” என்பதே நம் முன்னுள்ள கேள்வி ஆகும்.

தேவார மூவருக்கு நடந்த அருளிச்செயல்களைக் கேள்வி கேட்காது ஏற்றுக் கொள்ளும் ஆய்வாளர், ”அதே இறையுறுத்தலை மாணிக்க வாசகரும் தன் வாழ்விற் பெற்றிருக்கலாம்” என்பதை ஏற்காது வேண்டுமென்றே சொற்சிலம்பம் ஆடுவதும், மாணிக்கவாசகரின் தகையை மறுத்துக் கொண்டு இருப்பதும் நமக்கு என்னவகை என்று புரியமாட்டாதிருக்கிறது. அவர் சிலம்பம் ஆடுவதைத் தடுத்துநிறுத்திப் புரியவைக்கச் சில அகச்சான்றுகள் திருவாசகத்தில் இருந்தும், நம்பியார் திருவிளையாடலில் இருந்தும் கீழே தரப் படுகின்றன.

திருவாசகப் பதிக ஒழுங்கு:

திருவாசகத்தின் 51 பகுதிகளும் அவை எழுந்த வரலாற்றின் வழி இதுவரை ஒழுங்கு செய்யப் பட்டதாய் நமக்குத் தெரியவில்லை. ”இன்றைக்கு நாம் காணும் ஒழுங்கு எதன் அடிப்படையிற் செய்யப்பட்டது? யார் செய்தார்?” என்ற விவரங்களும் நம்மிடம் இல்லை. ”தேவாரத்திற்கு ஒரு நம்பியாண்டார் நம்பி இருந்தது போல் இதையும் யாரோ ஒருவர் ஒழுங்கு செய்தாரா?” என்று தெரிய வில்லை.

மாணிக்க வாசகர் புத்தத் துறவி ஒருவருடன் வாதிட்டு வென்ற சமய நிகழ்வுக்குச் சின்னாட்கள் அப்புறம் யாரோவொரு முதியவராய் இறைவனே வந்து மாணிக்கவாசகரை வேண்டி திருவாசகப் பாடல்களை மீண்டுந் திருப்பிச் சொல்ல வைத்து ஓலையில் எழுதிக் கொண்டு போனானென்றும். அதுபொழுது தான், “பாவை பாடிய நும் வாயால் ஒரு கோவை பாடுக” என்று கேட்டு, மாணிக்க வாசகரும் அவ்வண்ணமே பாட, திருக்கோவையாரையும் ஒரு சுவடியில் எழுதிக் கொண்டதாகவும், மறுநாள் காலையில் நடவரசன் திரு முன்னர் சிற்றம்பலக் கதவின் படிநிலையில் 2 ஓலைச்சுவடிகள் இருந்தன என்றும், காலையிற் சிற்றம்பலத்தைத் திறந்த தீக்கிதர் சுவடிகளைக் கண்டு வியந்து ஊராருக்குச் சொல்லிப்படிக்க முற்பட்டபோது “நமச்சிவாய வாழ்க நாதன் தாள் வாழ்க” என்று சிவபுராணம் தொடங்கி திருவாசகம் முழுக்க ஓர் ஓலைச்சுவடியிலும், ”திருவளர் தாமரை சீர்வளர் காவிகள் ஈசர் தில்லைக் ..........கொடிபோன்று ஒளிர்கின்றதே” என்று தொடங்கி திருக்கோவையார் இன்னோர் ஓலைச்சுவடியிலும் இருந்ததாகவும் இறுதியில், “இது அழகிய திருச்சிற்றம்பலமுடையான் எழுத்து” என முடித்திருந்ததாகவும் ஒரு தொன்மம் உண்டு. ”மாந்தன் சொல்ல இறைவன் கைப்பட எழுதிய நூல்கள் திருவாசகமும், திருக்கோவையாரும்” என்று சிவநெறியிற் பெருமையுடன் சொல்வார்.

இத்தொன்மத்தை ஒரு பக்கம் ஒதுக்கி வைத்துப் பார்த்தால், இன்றைக்கு நமக்குக் கிடைத்த திருவாசக ஒழுங்கு, காலவரிசைப் படி இல்லை என்பது விளங்கும். தவிர, இப்போது நமக்குக் கிடைத்துள்ள சில பதிகங்கள் (குறிப்பாய்த் திருத்தோள் நோக்கம், திருப்பொன்னூசல், திருக்கழுக்குன்றப் பதிகம், திருப்புலம்பல், எண்ணப் பதிகம், திருப்படையெழுச்சி, பண்டாய நான்மறை, திருப்படையாட்சி, ஆனந்த மாலை, அச்சோப் பதிகம் ஆகியவை) குறைப் பதிகங்களாய் இருப்பதையும் காண முடிகிறது. 

திருப்புலம்பல் என்ற பதிகத்தின் முதற்பாட்டு திருவாரூரனையும், இரண்டாம் பாட்டு பெருந்துறையானையும், மூன்றாம் பாட்டு குற்றாலத்தானையும் குறிக்கிறது. எல்லாத் தொகுதிகளும் பத்தின் மடங்குகளாய் இருக்கையில், திருவெண்பா மட்டும் பத்தின் மடங்காயின்றிப் 11 பாடலாய் இருப்பதும் சற்று நெருடலாய் அது இருவேறு பதிகக் கலவையோ என எண்ண வைக்கிறது. திரு வாசகத்தின் கடைசியில் வரும் ஒவ்வொரு பதிகத்திலும் ஏதோவோர் ஒழுங்குக் குறைபாடு இருப்பது, ”இத்தனையாண்டுச் சுவடிக்காப்பில் திருவாசகச் சுவடிகளும் செல்லரிக்கப் பட்டனவோ?” என்று நம்மைக் கேள்வி கேட்க வைக்கிறது.

முடிவில் ”இதுபோற் குலைந்துபோன ஏடுகளை யாரோவொருவர் தனக்குத் தோன்றியபடி சேர்த்ததால், இது இறைவன் எழுதிச் சேர்த்த ஒழுங்கல்ல” என்றே நாம் முடிவு செய்கிறோம். இருந்தாலும் இப்பதிகங்களை ஒரு கால ஒழுங்கிற் கொண்டுவர முடியாதா என்ற ஏக்கம் நம்முள் வரத்தான் செய்கிறது. அப்படி ஓர் ஒழுங்கில் கொண்டுவர முயலும்போது மாணிக்க வாசகரின் மனவளர்ச்சி பற்றிய புரிதலும் நமக்குக் கூடுகிறது

அடுத்து ஒவ்வொரு திருவிளையாடலையும், அதனுள்வரும் கதைப் போக்கையும், வரலாற்றுச் செய்திகளையும், திருவாசகப் பதிக ஒழுங்கையும், நம் உரையாடல்களையும் தொடருவோம்.

அன்புடன்,
இராம.கி.