மோசி கீரனார் - 3

மோசி என்ற சொல் வடபுல மொழிகளிற் தோல்வினைஞரைக் குறிப்பதாகக் கேள்விப்படுவதால், அப்படியொரு பொருட்தொடர்பு ஒரு காலத்தில் தமிழில் இருந்திருக்கக் கூடுமோ என்று ஐயுற்ற காரணத்தால் இக் கட்டுரைத் தொடர் எழுந்தது. தோல்சார்ந்த சொற்கள் தமிழிலெழும் முறையையும், மோசி என்ற பெயர்ச்சொல் தோலைக் குறித்து எப்படி இயல்பாக எழலாம் என்பதையும் இனிப் பார்ப்போம். .

தமிழில் சுட்டடிப் பிறந்த சொற்கள் 75% - ற்கும் மேலே தேறலாமென்று பாவாணர் சொல்வார். அவர் கூற்றின்படி, ஆகாரச்சுட்டு சேய்மைச் சுட்டு ஆகவும், ஈகாரச் சுட்டு அண்மைச் சுட்டாகவும், ஊகாரச் சுட்டு முன்மைச் சுட்டாகவும் தொடக்க காலத்திற் பயன்பட்டன. நாளாவட்டத்தில் ஊகாரச் சுட்டின் முன்மைக் கருத்தினின்று, தோன்றல் கருத்தும், அதனின்று முற்படற் கருத்தும், அதனின்று முற்செலவுக் கருத்தும் பிறக்கும். முற்செலவில் இருந்து நெருங்கலும், நெருங்கலிலிருந்து தொடுதலும், தொடுதலிலிருந்து கூடற் கருத்தும் பிறக்கும். இங்கு நெருங்கல் கருத்தும், (அதனோடு தொடர்புள்ள பொருந்தற் கருத்தும், பற்றற் கருத்தும்) கூடவே தொடுதல் கருத்துமான சொற்களைப் பார்ப்போம்.

ஊ> உ> உல் (செ.கு.வி) = நெருங்கல் to go near, to appoach; தொடுதல் to touch. எல்லா நிலத்திணைகளுக்கும், விலங்குகளுக்கும் இருக்கும் முதற்புலன் ஊறு என்னும் தொடுவுணர்வே ஆகும். (உல்> உல்+தல்> உற்றல்> உற்றறிதல் = தொட்டறிதல் to feel by touch, to make observation by the sense of touch ”ஒன்றறிவதுவே உற்றறிவதுவே” - தொல்.பொருள் 582. உற்றறிதல் என்பது தொட்டறிதலாகும். உறுதலெனும் வினைச்சொல்லிலிருந்து ஊறு எனும் பெயர்ச்சொல் எழும், “பருந்தூறு அளப்ப” பதிற்றுப் 51.32; ”சுவையொளி யூறோசை” - குறள் 27)

ஊறு என்பதை நெருங்கலின் தொடர்ச்சியாய், உடல் மூடிய தோலால், உணர்கிறோம். ஊறுக்கு அடுத்த புலன் சுவையாகும். ஊறு, சுவை என்ற 2 புலன்கள் கொண்டவை விலங்குகளில் முதல்வகையாகும். (இரண்டறிவதுவே அதனொடு நாவே - தொல்.1526.) படிப்படியாக நாற்றம், ஒளி, ஓசை என்ற புலனறிவுகளை உயர்விலங்குகளுக்கு உரியதாக்குவர். முடிவில் ஆறறிவு விலங்கு மாந்தனாகும். (ஆறறிவதுவே அவற்றொடு மனனே - தொல்.1526.) இப்படி ஆறறிவை வரிசைப்படுத்தி முதலிற் சொல்லியவை வேதமறுப்பு நெறிகளேயாகும்.

உல்(லு)தல் வினை ஊறெனும் அறிவிற்கு மட்டுமன்றி வேறு வினை/பெயர்ச் சொற்களுக்கும் காரணமாயுள்ளது. பல்வேறு விலங்குகளை வேட்டையாடிச் சாப்பிட்ட மாந்தர், எலும்போடு பொருந்தியதாலேயே, நிணம், தசை போன்றவற்றை ஊனென அழைத்தார். உல்> ஊல்> ஊன் = பொருந்தியது, பற்றியது. காட்டு விலங்காண்டி நிலையிருந்து நாகரிகம் உருவான போது, உற்றலிலிருந்து மேலும் பல சொற்கள் பிறந்தன. உற்று> உற்றார் = நெருங்கியவர் relatives; உற்று> உறுதல் = தொடுதல் to perceive by touch; உற்றுதல்> ஒற்றுதல் to bring in contact, “பொருந்து நோன் கதவு ஒற்றிப் புலம்பி யாம் உலமர” என்பது கலித் 83.2 இல் வரும் சொல்லாட்சி.

றகர ஒலி, பேச்சு வழக்கில் டகரமாயும், தகரமாயும் திரியும். தமிழி எழுத்தில் றகரத்தின் வடிவுகூட டகரம், தகரம் ஆகியவற்றின் பிணைப்பாகவே, (இத் திரிவை விளக்குவது போலவே), எழுதப் பெறும். ஆற்றுதல் என்பது ஆட்டுதல் என்றும், ஆத்துதலென்றும் பேச்சுவழக்கிற் பலுக்கப்படும். அதே முறையில் ஒற்றுதல்>ஒட்டுதல் to slick என்றசொல் பிறக்கும். உடன், ஒடு, ஓடு என்ற மூன்றாம் வேற்றுமையுருபுகள் கூட ஒட்டுப்பொருளிற் பிறந்தவையே. உறு> உடு> உடன் = together; உடு> ஒடு> ஓடு = together. இன்னும் ஒரு வளர்ச்சியில் ஆமை முதுகிலும், ஒருசில முட்டைகளின் மேலும், பாதுகாப்பாய் அமைவதை ஓடு என்கிறோம். அதாவது ஒட்டியிருப்பது ஓடு, as of a tortoise, of an egg. ஒரு சில பழங்கள், விதைகளின் கனமான தோல் கூட ஓடு எனப் படும். hard outer covering, as of a nut (புளியம்பழ ஓடு, நிலக்கடலை ஓடு..... இப்படிப் பல)

அவரையின் மேல் தொலி உறு> உறை, sheath of the beans, என்றழைக்கப் படும். உறைதல் வினைக்கு இறுகுதல் பொருளும் கூட உண்டு, to get firm, to get a skin, to curdle, to freeze. பாலைத் தயிராய் மாற்றுவதை உறைய வைப்பது என்று நாட்டுப்புறங்களிற் சொல்வார். உறுதலின் இன்னொரு வளர்ச்சியாய் ஊன்றுதலெனும் பிறவினைச்சொல் பிறந்து ”பற்றுதல், நிலைகொள்ளுதல்” என்ற பொருட்பாடுகளைக் காட்டும்.

ஒட்டியிருப்பது அட்டியிருப்பது என்றும் திரியும். அட்டுதல் = நெருங்குதல். அட்டுதலின் இன்னொரு பலுக்கற் திரிவாய் அண்டுதல், அண்ணுதல் என்ற சொற்களை அறிவோமில்லையா? அட்டு> அத்து> அது> அதள் = தோல் என்ற வளர்ச்சியும் ஒட்டியதைச் சுட்டி வந்ததே. புறம் 193 இல் அதள் எனும் சொல்லாட்சி உண்டு. [தோலைக் குறிக்கும் க்ருத்தி என்ற சொல்  இரு(மொழி) பிறப்பியாகும். தமிழில் கதுவியிருத்தல் (= பற்றுதல்) என்ற சொல்லுண்டு. கதுவியின் உறவான கத்தி வடபால் வழக்கில் க்ருத்தி ஆகும். தோலைக் குறிக்கும் கேடகம், கேடயம், கிடுகு போன்ற சொற்கள் ஒருவேளை கிட்ட இருத்தலோடு தொடர்புடையனவோ என்ற எண்ணம் எனக்குண்டு.]

உல் போலவே, துல் என்பதும் நெருங்குதல் கருத்து வேராகும். இதுவும் ஒட்டுதல், பற்றுதல் என்ற பொருட்பாடுகளைக் காட்டும். துல்+து = துற்று> துற்றல் = நெருங்கல் to come near, to advance closely, to lie close ”மைம்மரு பூங்குழற் கற்றை துற்ற” தேவா. 83.1 “காளை சீறிற் துற்று இவனுளனோ என்பார்” சீவக. 1110. துல்+ந்+து = துன்று> துன்றுதல் = நெருங்குதல் to be close, thick, crowded together “துன்றுக்கு நறுங்குஞ்சி” கம்பரா. குகப் 28, பொருத்துதல் to get attached; to lie “கொன்றை மதியமும் கூவிள மத்தமும் துன்றிய சென்னியர்” திருவாச. 17:10. துன்று>துன்றுநர், friends, as being near. துல்+ந்+நு = துன்னு> துன்னுதல் = தைத்தல் to sew, to stitch, நெருங்குகை to be close together “யாவரும் துன்னல் போகிய துணிவினோன் என” புறநா.23,14 பொருந்துதல், to be fitted, joined, attached, செறிதல் to be thick, crowded, to press close “துன்னிக் குழை கொண்டு தாழ்ந்த குளிர் மரமெல்லாம்” நாலடி 167, அணுகுதல் to approach, approximate, adhere to ”யாவரும் துன்னல் போகிய துணிவினோன்” புறநா.23. துன்னியார் = நண்பர் friends, relations, adherents. துற்று> துறு> துறுதல் = நெருங்குதல் to approach; துறு> துறை = நெருங்கும் இடம் place of approach

அடுத்து, உகரத் தொடக்கம் பேச்சுவழக்கில் ஒகரத் தொடக்கமாவது தமிழின் இயல்பான வழக்கமே. அந்த முறையில் துகரம் தொகரமாகலாம். துற்று> தொற்று (தொல்+து)> தொற்றுதல் = தொடுத்தல் “அதன் கழுத்திலே காக்கைப் பொன்னைத் தொற்றி” - ஈடு. 3,1, 10. முன்னே சொன்னது போல் றகரம் இடையில் வருஞ் சொற்கள் டகரமாகவும், தகரமாகவும் பேச்சு வழக்கிற் பலுக்கப் படுவது உண்டு. தொற்று> தொட்டு> தொடு> தோடு = ஓடு. தொற்றுநோய் என்பது ஒட்டுவாரொட்டி நோய் தானே? அதைப் பேச்சு வழக்கில் தொத்துநோய் என்கிறோமில்லையா?

தொற்றின் அடிவேராகத் தொல் எனுஞ் சொல் அமையும். தொல்லுதல் = அருகுதல், ஒட்டுதல், பற்றுதல். பழங்களை மூடியிருக்கும் மெலிந்த தோலைத் தொலி என்பார்கள். இதேபோலத் தொல்> தோல் என்பதும் அமையும். ஆகத் தொல்லிக் கிடப்பது தோல். என்பு, நிணம், தசை, ஊன் ஆகியவற்றிற்கு அடுத்து நெருங்கியது, பற்றியது என்ற வகையிற் தோல் என்னும் சொல் அமைகிறது. புறம் 164 இல் பாலில்லாத முலையின் தோல் சுருங்கி அதன் துளையும் தூர்ந்து போன காட்சி ”பாஅல் இன்மையிற் தோலொடு திரங்கி இல்லி தூர்ந்த பொல்லா வறுமுலை” என்று வண்ணிக்கப்படும். நெருங்கியது, ஒட்டியது, பற்றியது என்ற பொருட்பாடுகளுக்கு அடுத்து தோலோடு பொருந்தியதாய் மூடியது, உலர்ந்தது என்ற பொருட்பாடுகள் வந்து சேரும். மூடியது என்பதைப் பார்ப்பதற்கு முன்னால் உலர்ந்தது என்பதைப் பார்ப்போம். [நெருங்கியது, ஒட்டியது, பற்றியது, மூடியது, உலர்ந்தது என்ற பொருட்பாடுகளைக் குறிக்காத தோற்சொல்லே தமிழில் நானறிந்தவரை இல்லை. எந்தவொரு சொல்லையும் இப்பொருட்பாடுகளைக் கொண்டு உரசிப் பார்த்தால் ”தோலுக்குத் தொடர்புண்டா?” என்று தெரிந்துவிடும்.]

தோலோடு தொடர்புடைய மற்ற தமிழிய மொழிகளிலும் பரவலாய் இருக்கும் சொற்களை Dravidian Etymological Dictionary இல் பார்க்கலாம்.

3559 Ta. tōl skin, hide; toli (-pp-, -tt-) to strip off (bark), flay, husk, hull; n. skin, rind, husk; tokku skin, bark, rind. Ma. tōl skin, hide; tolikka to skin, peel; toli skin, bark, peel, rind; tukal skin as of fruit; tokku skin. Ko. to·l skin, hide; to·krl small peg used in pegging down hide to dry (to·l + karl [see 1389]). To. tw&idieresisside;s̱ skin, hide. Ka. tōl(u), togal, toval id., leather, skin of fruit. Koḍ. to·l skin, hide; toli- (tolip-, tolic-) to peel, hatch; (Shanmugam) tolip peeling. Tu. tugalů, tolike skin, bark, rind. Kor. (M.) tōru skin. Te. tokka skin, bark, rind; tōlu skin, hide, leather. Kol. (Kin., Haig, Hislop) tōl skin, hide. Nk. tōl skin. Nk. (Ch.) tōl id. Pa. tōl skin, bark. Ga. (Oll.) tōl id.; (S.) tōl skin; tokkā rind of fruit; (S.2) tokka bark. Go. (Tr. A. Y. Mu. W. Ph.) tōl skin, hide; (D. G. M.) tōla skin, bark of tree; (S.) tōl(u) (pl. tōlku), (Ko.) tolka id., skin of fruit (Voc. 1828); (Koya Su.) tōlu skin. Konḍa (BB) tōl, (K.) tōlu skin (of animals); (K.) toko bark, rind. Pe. tōl skin. Kui ṭōḍu (pl. ṭōṭka) buffalo hide (from which bellows or shields are made). Kuwi (F.) tōlū, (S.) tōlu, (Su. P. Isr.) tōlu (pl. tōlka) skin, hide. Cf. 3544 Ta. tōṭu. DED(S) 2937.

நம் உடம்பில் புண் (புள்ளப்பட்டது, குழியானது, புண்) ஏற்படுகிறது என்று வைத்துக் கொள்ளுங்கள். புண்ணிலிருந்து சீழும் அரத்தமும் நீர்மமாய்க் கசியுந் தானே? கசிவைத் துடைத்து மருந்திட, மருந்திடக் கொஞ்சம் கொஞ்சமாய்ச் சரியாகிறதல்லவா? அதைத் தமிழில் எப்படிச் சொல்கிறோம்? புண் காய்ந்து வருகிறது என்கிறோம். அரத்த வேதிப்பொருள் படிகமாகிக் கட்டப்படும் புரத வலை, புண்ணின் வாயை மூடுகிறது; சீழும், அரத்தமுமான நீர்மக் கசிவு குறைகிறது. கொஞ்சங்கொஞ்சமாய் வலையின்கீழ் புதுத்தோல் உருவாகி நீர்மம் முற்றிலும் நின்றுபோய் உலர்ந்து விடுகிறது. நாமும் புண் காய்ந்தது என்கிறோம். காய்கிறதென்ற வினையை வைத்துப் புண்ணுக்குக் காயம் என்ற பெயர்ச்சொல்லை உருவாக்கி விடுகிறோம். தோல் போர்த்திய முழு உடம்பிற்கே கூடக் காயம் என்ற பெயருண்டு.

உலர்தற் பொருள் ஊ எனும் வேரில் தொடங்குகிறது. ஊ> உ> உல் செ.கு.வி = உள்ளொடுங்குதல் to become lean, emaciate, காய்தல் to dry; உல்> உல>  உலல்> உலர்> உலர்தல் = காய்தல் to become dry, to wither, to be parched up தோலோடு, உலர்தல் வினையைச் சேர்த்தே ஆதி மாந்தன் உணர்ந்திருக்க வேண்டும். தோல் காய்ந்தது, உலர்ந்தது. இதே போல, உல் எனும் வேரில் இருந்து உல்> ஒல்> ஒலியல் = உலர்ந்து போனது, தோல், காய்ந்த தழை என்ற சொல்லும் தழைக்கும். உலர்ந்த தோல் எளிதாக உரிக்க வரும். உல்லின் நீட்சியே உரி. உல்> உர்> உரு> உரி = தோல்.

இதேபோலத் துல் எனும் வேருக்கும் உலர்தற் பொருள் இருந்திருக்கவேண்டும். *துல்லுதல்> *(துல்வுதல்)> *(துவ்வுதல்)> துவல்> துவர் = உலர்நிலை. இப் பெயரிலிருந்து மீண்டுமொரு வினைச்சொல் பிறக்கும். துவல்> துவர்> துவர்த்தல் = உலர்த்துதல்; துவல்> துவள்> துவட்டுதல் = உலர்த்துதல்; துவர்> துவர்க்கு> துவக்கு = தோல்; துவக்கு> தோக்கு> தொக்கு. இனி, துவத்தி> துத்தி> துருத்தி என்பதும் கூட இருபிறப்பிச் சொல் தான். வடமொழிப் பழக்கமான ரகர நுழைப்பு இங்கு ஏற்பட்டுள்ளது.

உல், துல் எனும் வேர்களைப் போலவே, சுல் எனும் வேரும் உலர்தல் பொருளில் சில சொற்களை உருவாக்குகிறது. சுல்> சுர்> சுரு> சுரித்தல் = வற்றுதல், காய்தல், சுருங்குதல். நீர் வற்றியதை நீர் சுருங்கியது என்கிறோம் அல்லவா? இனிச் சுருதல் வினை, சருதலென்றும் திரிந்து உலர்தலைக் குறிக்கும். சரு> சருகு  வளர்ச்சியில் காய்ந்த இலைகளைக் குறிக்கிறோம். ஆனால் இலை மட்டுமா காய்கிறது? பழங்கள், பருப்புகளும் மற்றவையும்  சுரு(ங்)கிக் காய்கின்றன. சுருங்கலும், உலர்தலும், வற்றலும் ஒன்றிற்கொன்று தொடர்பு உள்ளவை. காய்ந்த கறிவாடு (> கருவாடு) வற்றிப் போனதே. [எல்லாக் காலமும் விலங்கின் ஊன் மாந்தனுக்குக் கிடைத்து விடுகிறதா, என்ன? கறிவாட்டுக் குழம்பு சாப்பிடாத நாட்டுப்புறத்தார் மிகக்குறைவு.] வறண்டு போன அரிசிக்குழை வற்றலாகிறது (அரிசி வற்றல்.) உலரவைத்த தசைகள் வறள்> வறள்கம்>  வறகம்> வடகம் என்றானது. இன்று இதன் பொருள் விரிந்து வெங்காய வற்றல்கூட வடகம் எனப்படுகிறது. உலர வைத்த தோலும் வடகம் என்று ஒரு காலத்திற் சொல்லப்பட்டது.

வற்றிப் போனவை நெடுங்காலம் வைத்திருந்தாலும் கெடாது. இன்னுஞ் சில பொருட்கள் மீன்கள், பல்வேறு தசைகள் போன்றவை உப்போடு சேர்த்து உணக்கிப் போட்டுவைத்தால் கெடாது இருக்கும். இப்படிச் சுருங்கிப் போன இயல்பொருட்களைப் பண்டமாற்றிற் பரிமாறிக் கொண்டிருந்ததால் அவை சுருகு> சருகு> சருக்கு> சரக்கு என்றாயின. இன்றோ விலைக்கு விற்கும் எல்லா goods -களுமே சரக்குகள் எனப்படுகின்றன. பல்வேறு சரக்குகளை, வறைகளை (wares) வாங்கும் நமக்கு உலர்தல் வினை நினைவுக்கு வருமோ? .வறண்டுபோன பொருள்களை வைக்கும் கூடத்தை வறைக் கூடம் (ware house) என்கிறோம்.

சுருங்கி உலர்ந்துபோன தோல் சுரு> சரு> சருமம் = உலர்ந்த தோல் என்ற பொருளைக் குறிக்கும். உலர்தோலைக் கொண்டு செய்த மிதியடி சுரு> சரு> செரு> செருப்பு என்றாயிற்று. *செருவைக் கொண்டு தோல் வேலை செய்தோர் செரு> செருமார்> செம்மார் ஆனார். வடபுலத்தில் அவர் செம்மார்> சாமார் ஆவார். செரு எனும் சொல்லடியோடு சேரும் ‘ப்பும் க்கும்’ வெவ்வேறு ஈறுகள் அவ்வளவு தான். செருப்பு தமிழானால், சருக்கும் தமிழியச் சொல்லே. சுரு> சரு> சருக்கு> சருக்கிலி> சக்கிலி என்பது மற்ற தமிழிய மொழிகளிற் பழகி, நமக்கு நாயக்கர் ஆட்சியால் பெரிதும் பரவிய சொல்லாகும்.

தென்பாண்டி நாட்டில் உடம்பை ”மேல்” என்பார். ”மேல் கொதிக்கிறது; மருத்துவரைக் காணவேண்டும்.” உண்மையில் இதனுள் மறைபொருளாகத் தோலும் இருக்கிறது. இப்பொருள் நம் அகரமுதலிகளில் பதிவு செய்யப்படக் கூட இல்லை. ஆனால் மேற்பக்கம் உணர்த்தும் புறணி (=தோல்) என்ற சொல் நிகண்டுகளில் உள்ளது. பிள்> பின்> பிறம்> புறம் = வெளி, வெளிப் பக்கம்; உள்ளும், புறமும், அகமும் புறமும் எனும் தொடர்களால் புறம் என்ற சொல் உட்பக்கத்திற்கு எதிரான வெளிப்பக்கம் என்பதைக் குறிக்கும். மூடின கையின் உட்புறமாய் இருப்பது உள்ளங்கை/அகங்கை என்றும், அதன் வெளிப்புறமாய் இருப்பது புறங்கை என்றும் கூறப்படுதல் காண்க. புறம்> புறணி = மேல், தோல். உடம்பை மூடி வெளிப்பக்கம் இருக்கும் தோலை புறணி என்பது இயல்பான சொல்லாக்கமே.

உடம்பை மூடுவது போல், கோட்டையை மூடும் மதிலையும் தோல், தோடு, கேடயம், கேடகம், கிடுகு என்ற சொற்களால் ஒப்புமைப் பொருளில் அழைத்து இருக்கிறார். புறம் 4, 16, 22 ”புலந்தோட்டு பைந்தும்பை”, 35, 63 ”தோல் கண் மறைப்ப”. வேலிருக்கும் தோலுறையும், தோல்கழி என்ற சொல்லால் கிடுகைக் காம்பும் புறம் 98 இல் விவரிக்கப்படும். இந்த ஒப்புமைப் பயன்பாடு நீண்டு யானைக்கே அதன் வலிய தோலின் கனங்கருதி புறம் 7 இல் “தோல் பெயரிய எறுழ் = யானையைப் பெயர்த்த வலிமை” என்ற வண்ணிப்பு உண்டு.

அதேபோல பொருவிக் கிடப்பது பொருவை> போர்வை என்ற வகையில் மூடிய நிலை குறிக்கும். மூடிக்கிடக்கும் / பொத்திக்கிடக்கும் பொத்து> பொத்தை> பொச்சை> பச்சை என்ற சொல் போர்த்தியதென்று பொருள் படும். பச்சை பற்றிய செய்தி கழாத்தலையாரின் புறம் 288 இல் வரும். கோவூர் கிழாரின் புறம் 308 இலும் மின்னேர் பச்சை எனவரும். புறம் 166 இல் ”புலப் புல்வாய்க் கலைப் பச்சை” என்று கலைமானின் தோல் சுட்டப்பெறும்.

இனி, முள்>மூழ்>மூய் என்னும் வேரில் உருவாகும் மூடுதற் சொற்களைப் பார்ப்போம்.

மூழ்கு> மூகு< மூகம் என்ற சொல் வாய்மூடிய ஊமை நிலை உணர்த்தும். மூழ்கு> மூகு> மூங்கு என்பதுகூட ஊமைநிலையே. மூகை, மூங்கையும் ஊமையை உணர்த்தும் சொற்களாகும். சொல்லின் நடுவில் வரும் மெய் எழுத்தைப் பலுக்காதிருந்தால் அது மூகையெழுத்து (= consonant being mute) எனப்படும்.

மூழ்தலென்பது பற்றுதல் to seize, take hold of  பொருள் கொள்ளும். மூழ்தலின் பிறவினையான மூழ்த்தல் என்பது மூடுதல் to close என்ற பொருட்பாட்டையும், மொய்த்தல் to swarm around என்ற பொருட்பாட்டையும் கொள்ளும். "கதழ்பு மூழ்த்தேறி” என்று பரிபா. 10.18. இல் வரும் சொல்லாட்சி மூடியைக் குறிக்கும் மூழல் என்ற பெயர்ச்சொல்லும் இதே பொருள் தான். ழகரத்திலிருந்து பேச்சு வழக்கில் யகரம் பிறக்கும். ”வாழைப்பழம் வாயப்பயம் ஆகிறதல்லவா?” அதுபோல் பல சொற்கள் திரிந்துள்ளன. மூழ்தல்> மூய்தல் = மூடுதல் [பருமணன் மூஉய் பரிபா 10:4] என்ற பொருட்பாட்டையும், நெருங்கிச் சூழ்தல் to surround closely என்ற பொருட்பாட்டையும் உணர்த்தும். மூய்தலின் பெயர்ச் சொல்லாய் மூய் அமைந்து மூடியை உணர்த்தும். “பொன்பெய் பேழை மூய் திறந்தன்ன” குறுந்.233.

மூய்தலின் இன்னொரு திரிவாய் சகரம் உள்நுழையும். மூசல் = மொய்க்கை swarming, thronging; மூசுதல் = மொய்த்தல், to swarm about, gather around “வண்டு மூசு தேறன் மாந்தி” நெடுநல்.33 “மீஞீறு மூசு கவுள சிறுகண் யானை” அகம் 159.16 “புன்மூசு கவலைய முள்மிடை வேலி” புறம் 116.4 “மூசு வண்டறை பொய்கை யும் போன்றதே” அப்பர் தேவாரம். மூசு = இடவகையில் நெருக்கமாய் இருக்கை, மொய்க்கை “வண்டு மூசு அறா” சீவக. 418 “வியன்பணை முழங்கும் வேல் மூசு அழுவத்து” பதிற்று. 31.30 “வளவன் என்னும் வண்டு மூசு கண்ணி” புறம் 227.9

மூடியதோடு தொடர்புடைய மூட்டம் (= மூடியிருப்பது), மூட்டுதல் (= சணற் பை, துணி முதலியவற்றில் இரு விளிம்புகளை இணையும்படி சேர்த்தல், சேர்த்துத் தைத்தல் sew together), மூட்டு (= joint), மூட்டு (= மூடுகின்ற பொருள் that which forms a cover, coating, wrapper), மூட்டை/மூடை (= தவசம் நிரப்பப்பட்டு கட்டப் பட்ட தைக்கப்பட்ட சணற்பை sack holding grain), மூடி = cover என்ற சொற்கள் எல்லாம் ஒருங்கு சேர்த்து எண்ணத் தக்கன. மூடு/முட்டாள்/மூடன் என்ற சொற்கள் கூட கல்லுளி மூங்கனாக ஏதொன்றையும் மூடிய தன்மையோடு பார்க்கும் தன்மையுள்ளோரைக் குறிக்கும்.

முய்த்தல்/மூய்த்தலின் திரிவே மொய்த்தல் வினை. ஒரு மலரின் தேனை உறிஞ்சுதற்காகத் தேனீக்கள் மொய்க்கின்றன. அதன்விளைவாக மலரையே மூடிவிடுகின்றன. எப்படி நெருங்கல், தொடுதலுக்கு முந்தை நிலையோ அதுபோல் மொய்த்தல், மூடுதலுக்கு முந்தைநிலை யாகும். மொய்த்தல் = சுற்றிச் சூழ்தல், நெருங்கல் to crowd, press, throng, swarm as flies, bees, ants "வாளோர் மொய்ப்ப” புறம் 13. மொய்த்தல் = நெருங்கிச் சுற்றல் to crowd around, swarm around, மூடல் to cover, to enclose. மொய் = நெருக்கம் press, throng, swarm.

யகரம் சகரமாவதும் பேச்சுத் தமிழில் இயற்கையே. மொய்த்தல்> மொயித்தல்> மொசித்தல் ஆகும். மொசித்தலின் தன்வினை மொசிதல். மொசிதல் = மொய்தல் to swarm.”கடுந்தேறு அறுகிளை மொசிந்தன துஞ்சும்” பதிற்றுப் 71.6 மொசித்தல் வினைக்கு அரிசிற் கிழார் பாடிய புறம் 285 இல் வரும் “விடு கணை மொசித்த மூரி வெண்டோள்” என்ற 8-9 ஆம் அடிகளுக்கு என்ன பொருள் என்று நினைக்கிறீர்கள்? “பகைவர் எய்த அம்புகள் மொய்த்த மூரி வெண்டோள்” இதே போல புறம் 96 (ஔவையார் அதிகமான் பொகுட்டு எழினியைப் பாடிய பாட்டு) இல் ”மையூன் மொசித்த ஒக்கல்” = என்ற சொற்றொடர் வரும். என்ன பொருள்? “ஆட்டுக்கறி சாப்பிடுவதற்காக மொய்த்த சுற்றத்தார்”

ஆக மொசித்தலென்பது மொய்த்தல், மூடுதல் பொருட்பாடுகளைக் குறிக்கும் சொல்லாகும். சரி, இதன் பெயர்ச்சொல் என்ன? மொசிக்கை/மொசிப்பு எனில் அது தொழிற்பெயராகும். மொசியர், தொழில்செய்வாரைக் (மொய்ப்பாரைக்/ மூடுபவரைக்) குறிக்கும். இன்னும் ஆழ்ந்து ஓர்ந்து பார்ப்போம். கருவிப் பெயர் எப்படி அமைய முடியும்? முதலெழுத்து நீண்டு மோசு/மோசி என ஆனாலன்றி வேறெந்த வகையில் கருவிப்பெயர் அமையமுடியும்? [நினைவு கொள்ளுங்கள் விசித்தது வீசியாயிற்று; பசியது பாசியாயிற்று; உசித்தது ஊசியாயிற்று மொசித்தது மோசு/மோசியாகாது போகமுடியுமா?] அப்போது அதற்கென்ன பொருளிருக்கும்? மூடி தானே? உடம்பிற்கு மூடி எது? தோல் தானே? அதாவது ஏரண வழியும், தமிழிற் பெயர்ச்சொல் அமையும் முறையும் பார்த்தால், மோசு/மோசிக்குத் தோலெனும் பொருள் அமையமுடியும். இது ஒருவகை உன்னிப்புத் தான். ஆனால் அதில் தவறென்ன இருக்கிறது?

மேற்சொன்னதை இன்னொரு வழி ஓர்ந்துபார்க்கலாம். இந்தையிரோப்பிய மொழிகளிலும் (இங்கு ஆங்கிலத்தைக் காட்டாகக் காண்கிறேன்.)  மூடுதல் கருத்தில் உருவான hide என்ற சொல் தோலைக் குறிக்கிறதல்லவா? O.E. hyd, from P.Gmc. *khudiz (cf. O.N. hut, O.Fris. hed, M.Du. huut, Ger. Haut "skin"), related to O.E. verb hydan "to hide," the common notion being of "covering," from PIE base *(s)keu- "to cover, conceal" (cf. Skt. kostha "enclosing wall," skunati "covers;" Arm. ciw "roof;" L. cutis "skin," scutum "shield," ob-scurus "dark;" Gk. kytos "a hollow, vessel," keutho "to cover, to hide," skynia "eyebrows;" Rus. kishka "gut," lit. "sheath;" Lith. kiautas "husk," kutis "stall;" O.N. sky "cloud;" M.H.G. hode "scrotum;" O.H.G. scura, Ger. Scheuer "barn;" Welsh cuddio "to hide").

உடனே நம்மிற் சிலர் ”மோசு/மோசி என்ற பெயர்ச்சொல்லை தோல் என்ற பொருளில் நம் அகரமுதலிகள் குறிக்கவில்லை. எனவே மோசு/மோசி தோலாக முடியாது” என்று சொல்லி விடுகிறார். பொதுவாக, வறட்டுவாதம் பேசுவோரிடம் உரையாட ஒன்றுமில்லை. அவர் சொன்னதையேச் சொல்லிக் கொண்டிருப்பார். இடம், பொருள், ஏவல், சுற்றுச் சூழ்நிலை பார்த்து ஏரண வழி பொருட்பாட்டைக் காணார். அகரமுதலிகளில் அப்படியே பதிந்து இருக்குமெனில் இந்த உன்னிப்புக் கட்டுரை (inductive essay) எதற்கு எழுகிறது?

அப்புறம் இன்னொரு நடைமுறையையும் சொல்ல வேண்டும். நம்மிற் பலரும் சங்க இலக்கியம் என்பது ஏதோவொர் அகரமுதலி என எண்ணி விடுகிறோம்.  உண்மையில் அது ஓர் இலக்கியத் தொகுப்பு. அக்கால மொழியின் பல்வேறு இயலுமைகளை அது குறிப்பால் உணர்த்துகிறது. அன்றைக்கிருந்த எல்லாச் சொற்களையும் அது பதிவு செய்திருக்குமா? - எனில் இல்லை. அவை எல்லாமே நம் கைகளுக்குக் கிடைத்தனவா? - கிடைக்கவில்லை. சொல்லின் வினையைக் குறித்து அதேபொழுது பெயரைக் குறிக்காமலும், பெயரைக் குறித்து வினையைக் குறிக்காமலும் அது போயிருந்திருக்கக் கூடாதா? - போயிருக்கலாம். இதுபோல் ஞாயமான சிந்தனைகளை நாம் எப்படியோ வாய்ப்பாக ஒதுக்கி விடுகிறோம்.

எழுத்துக்கு எழுத்து தவறாமல் சங்க இலக்கியத்தில் ஏதொன்றும் இல்லை யெனில் தமிழில் அது இல்லவேயில்லை என்பதில் நாம் என்றும் அணியமாய் உள்ளோம்.:-) மூளையைச் சற்று பயன்படுத்தி பல்வேறு இயலுமைகளை எண்ணிப்பார்க்க மறுக்கிறோம். அப்படித் தொலைத்த தமிழ்ச்சொற்கள் கணக்கில. சங்கத அகரமுதலியான மோனியர் வில்லியம்சு, சங்கத இலக்கிய ஆவணங்களிற் பெயர்ச்சொல் பதிவாகியிருந்தால் வினைச்சொல்லை உருவாக்கியும், வினைச்சொல் பதிவாகியிருந்தால் பெயர்ச் சொல்லை உருவாக்கியும் மொழி இயலுமைகளை நமக்கு உணர்த்தும். அதேபோலத் தமிழ் அகரமுதலிகள் இருப்பதில்லை. தமிழ் மொழியாய்வாளர் பலரும் அதனாலேயே வறட்டுவாதம் பேசித் தமிழை மறுக்கிறார்.

மொசித்தல் வினையைப் பதிவுசெய்த புறநானூறு, பெயர்ச்சொற்களைப் பதிவுசெய்யாது போயிருக்கலாகாதா? மோசு என்பது தோலானால், மோசி, தோல்வினைஞரைக் குறிக்கலாம். மோசி கீரனார், மோசி கொற்றனார், மோசி சாத்தனார், முடமோசியார் என்ற புலவர் தோல்வினைஞராய் இருக்கப் பெரும்வாய்ப்புண்டு என்பதே என்முடிவு.

இதை மெய்ப்பிக்குமாப் போல் மொய் என்ற பெயர்ச்சொல் அத்தி (fig tree), ஆமை (tortoise), யானை (elephant) ஆகியவற்றைக் குறிக்கும். இப் பொருட் பாடுகள் எப்படி வந்தன? அத்தியின் தோலைப் பிரிப்பது கடினம்; அதன் பழமே உடைபட்டுப் பிதுங்கிப் போகும். ஆமை, யானை ஆகியவற்றின் தோல் கனமானது. தோலின் முகன்மை கருதியே இப்பெயர்கள் ஏற்பட்டிருக்க வேண்டும். [முன்னால் வலிய யானைத் தோலின் கனங் கருதி புறம் 7 இல் “தோல் பெயரிய எறுழ் = யானையைப் பெயர்த்த வலிமை” என்ற வண்ணித்ததை இங்கு நினைவு கொள்ளுங்கள்.] வேறு எந்த வகையிலும் மொய் என்ற சொல் இப்பெயர்களைக் குறிக்க வழியில்லை.

என் கட்டுரையை இறுதி செய்யுமுன், திராவிடச் சொற்பிறப்பியல் அகரமுதலியிலிருந்து 2 இடுகைகளை எடுத்துக் காட்டுகிறேன். இவற்றில் மூசியை ஒட்டித் தோல்பற்றிய செய்திகளும் திராவிட மொழிகள் சிலவற்றில் ஊடுவருவதை அறிந்துகொள்ளலாம்.

4915 Ta. muccu (mucci-) to cover; mūy (-v- -nt-; mūyi-) to cover, fill, surround closely; n. a cover; moy (-pp-, -tt-) to cover, enclose; ? muyaṅku (muyaṅki-) to embrace, copulate; muyakkam embrace, copulation. Ko. muc- (muc-) to cover; mucaṇ tight-fitting cover. To. muc- (muc&cangle;-) to cover; mucxu· lid, cover. Ka. muccu to close, shut, shut up, cover, conceal; n. shutting; muccaka closing, shutting; muccalu closing, covering, screening; muccaḷa covering, cover, lid; muccike shutting, closing; muccige covering, ceiling of room; muccisu to cause to close; muccuvike shutting, etc.; mucce cover, lid; musuku to cover. Koḍ. mucc- (mucci-) to close; mucci lid, cover. Tu. muccuni to shut, close, cover, screen, shelter; mucca, muccala, mucci, muccu lid of vessel; muccaṇṭe a close mouthpiece; muccāvuni to cause to shut; muccige lid, cover, ceiling. Te. mūyu to cover, cover up, shut, close, conceal, hide, screen; (K. also) be shut, closed, (flower) closes its petals; mū̃ta covering, shutting, a cover, lid, shutter; musũgu, musũguḍu cover, covering, veil; musũgu-vaḍu to be covered, veiled; (K.) muccu to close (intr., tr.); (K.) muncu to cover, envelop. Kol. (SR.) muns- to close, cover. Nk. mus- to cover. Nk. (Ch.) muc- to cover, close, shut (door); muyip- to cover oneself, fill up a hole. Pa. muy- to cover oneself; muypip- (muypit-) to cover (another); mucca shell-covering of the snail. Ga. (Oll.) muy- to cover oneself with wrapper; (S.) mūyk- (mūyt-), mūy- to close, cover. Go. muccānā (Tr.) to wrap something round one's body, put new skins on a drum, (Ph.) to cover; (M.) mucānā, (A. Y.) mucc-, (G. Mu. S.) muc- to cover; (Ko.) muc-, mus- id., put on outer cloak; (Tr.) mucci, (Ph. Mu.) mucce a lid or cover; (Ma.) mucce cover of pot, lid (Voc. 2872); (Koya Su.) mōs- to cover. Konḍa mus- (-t-) to bury (as a corpse), cover (a pit), close (with lid); caus. musis-/muspis-. Pe. muc- (mucc-) to cover, bury; muci lid. Manḍ. muc- to bury. Kui musa (musi-) to cover (a drum with skin or an umbrella with cloth); munja (munji-) to be covered, buried; muspa (must-) to cover, bury; n. burying; (K.) mucc- to shut. Kuwi (Su.) muh- (must-), (F.) mūssali, (S.) muh'nai to bury; (Isr.) muc- (-it-) to cover up. Kur. muccnā to close door or lid, shut; muccō a fishing basket; musugnā to envelop, wrap in, pack into a bundle. Malt. muce to close or shut up; musge to pack up, tie into a bundle; musgre to be closed. Br. must shut, closed. Cf. 5030 Ta. mūcu. DED (S, N) 4025.

5030 Ta. mūcu (mūci-) to swarm about, gather round; n. swarming, thronging; mūcal swarming, thronging; mūr̤ (-pp-, -tt-) to swarm round, surround; mūr̤al a lid; mūkai vast horde; moy (-pp-, -tt-) to crowd, press, throng, swarm, spread as an eruption, crowd round, swarm round, cover, enclose; n. press, throng, swarm, crowd, closeness, tightness, battle, war; moyppu crowd, multitude; moci (-v-, -nt-) to swarm. Ka. musuku, musugu to cover, hide, settle upon as flies, close, swarm or crowd together, spread over or about; n. cover, veil; musuṟ to cover as flies, crows, etc., crowd together, cover, hide; n. cover, veil; musumbu cover, veil; mukaṟu, mukkuṟu, mukkuṟiku to come or fall upon, inclose, cover, besiege, surround; mogasu to cover, fall upon, attack; moge to cover, fall upon, close with. Te. musaru, musuru, mū̃gu, (K. also) mūvu to collect or gather around, settle upon as flies upon any object, infest, surround, crowd, swarm; mū̃ka crowd, multitude, host, swarm, army; (K.) mogiyu to overspread, attack, close witMocikah. Ga. (S.) mūng(i) ēr- to swarm. Go (Tr.) moiānā, moittānā to rush at, close with; (SR.) moyānā to kill (Voc. 2986). Cf. 4915 Ta. muccu and 5034 Ta. mūṭu. DED(S) 4128.

மோனியர் வில்லியம்சில் Mocika = m. a tanner, or shoemaker (cf.Hind.mochii) என்று எழுதிக் கடன்பெற்ற சொல் என்று தெளிவாகக் குறித்திருக்கிறது. எனவே மோசி சங்கதச் சொல் இல்லை. (அப்படிப் பார்த்தால் பார்ப்பனர் கோத்திரம் என்ற வழக்கு தோற்றுப் போகிறது. சங்கதப் பின்புலம் இல்லாத எச்சொல்லும் கோத்திரப் பெயர்களுக்கு அடிப்படையாக ஆவதில்லை.) இந்தியும், பிற வட இந்திய மொழிகளும் இச்சொல்லை வட திராவிடமொழிப் பயனாக்கத்தில் கடன்பெற்றன போலும்.

மோசி கீரனார், மோசி கொற்றனார், மோசி சாத்தனார், முடமோசியார் ஆகியோர் தோல்வினைஞராய் இருக்கவே பெருத்த வாய்ப்புண்டு என மீண்டும் சொல்லி முடிக்கிறேன்.

அன்புடன்,
இராம.கி.